การปลูกพืชคู่กัน

เทคนิคการเกษตร

การปลูกแครอทและหัวหอมคู่กัน กลิ่นหัวหอมทำให้แมลงวันรากแครอทหนี ส่วนกลิ่นแครอททำให้แมลงวันหัวหอมหนี[1]

การปลูกพืชคู่กันในงานสวนและการเกษตรกรรม คือ การปลูกพืชหลายชนิดในบริเวณใกล้เคียงกันด้วยเหตุผลหลายประการ เช่น เพื่อกำจัดวัชพืชกำจัดศัตรูพืชผสมเกสรให้แหล่งที่อยู่อาศัยแก่แมลงที่มีประโยชน์ใช้พื้นที่ให้เกิดประโยชน์สูงสุด และเพื่อเพิ่มผลผลิตของพืชการปลูกพืชคู่กันเป็นรูปแบบหนึ่งของการเพาะปลูกพืชหลายชนิด

เกษตรกรและชาวสวนทั้งในประเทศอุตสาหกรรมและประเทศกำลังพัฒนาใช้การปลูกพืชร่วมกันด้วยเหตุผลหลายประการ หลักการสมัยใหม่หลายประการในการปลูกพืชร่วมกันมีอยู่ในอุทยานป่า ในเอเชียมานานหลายร้อยปีแล้ว และใน เมโสอเมริกาเมื่อหลายพันปีก่อนเทคนิคดังกล่าวอาจช่วยให้เกษตรกรลดค่าใช้จ่ายด้านปุ๋ยเคมี และยาฆ่าแมลง ได้

การปฏิบัติตามประเพณี

ประวัติศาสตร์

การปลูกพืชคู่กันนั้นถูกปฏิบัติในรูปแบบต่างๆ โดยชนพื้นเมืองของอเมริกาก่อนที่ชาวยุโรปจะมาถึง ชาวพื้นเมืองเหล่านี้ได้ปลูกสควอชเมื่อ 8,000 ถึง 10,000 ปีก่อน[2] [3]จากนั้นจึงปลูกข้าวโพด จากนั้นจึงปลูกถั่วทั่วไปซึ่งก่อให้เกิด เทคนิคการเกษตรแบบ Three Sistersต้นข้าวโพดทำหน้าที่เป็นโครงระแนงสำหรับให้ถั่วเลื้อย ถั่วตรึงไนโตรเจนซึ่งเป็นประโยชน์ต่อข้าวโพด และใบกว้างของต้นสควอชให้ร่มเงาแก่ดินอย่างเพียงพอ ทำให้ดินชื้นและอุดมสมบูรณ์[4] [5] [6]

นักเขียนในสมัยกรีกและโรมโบราณเมื่อประมาณ 2,000 ปีก่อน ทราบดีว่าพืชบางชนิดมีพิษ ( อัลโลพาธิก ) ต่อพืชอื่นๆ ในบริเวณใกล้เคียง[7] ธีโอฟราสตัสรายงานว่าต้นกระวานและต้นกะหล่ำทำให้ต้นองุ่นอ่อนแอ[8] [9] พลินีผู้อาวุโสเขียนว่า "ร่มเงา" ของต้นวอลนัท ( Juglans regia ) เป็นพิษต่อพืชอื่นๆ[10] [9]

ในประเทศจีนเฟิร์นยุง ( Azolla spp.) ถูกนำมาใช้เป็นพืชคู่กันในนาข้าวมาอย่างน้อยหนึ่งพันปีแล้ว เฟิร์นยุงมีไซยาโนแบคทีเรีย ( Anabaena azollae ) ที่สามารถตรึงไนโตรเจนจากบรรยากาศ และกั้นแสงจากพืชที่อาจแข่งขันกับข้าว[11]

ศตวรรษที่ 20

ในช่วงหลังนี้ เริ่มตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1920 การเกษตรอินทรีย์และพืชสวนได้มีการใช้การปลูกพืชคู่กันบ่อยครั้ง เนื่องจากวิธีการอื่นๆ มากมายในการใส่ปุ๋ย ลดวัชพืช และควบคุมศัตรูพืชถูกห้าม[12] เพอร์มาคัลเจอร์สนับสนุนวิธีการที่คล้ายคลึงกัน[13]

รายชื่อพืชคู่ที่ใช้ในระบบดังกล่าวมีจำนวนมาก และรวมถึงผัก ต้นไม้ผลไม้ สมุนไพรในครัว ดอกไม้ในสวน และพืชอาหารสัตว์ จำนวนปฏิสัมพันธ์แบบคู่ทั้งเชิงบวก (คู่ของสปีชีส์ช่วยเหลือซึ่งกันและกัน) และเชิงลบ (ไม่ควรปลูกพืชร่วมกัน) มีมากกว่า แม้ว่าหลักฐานสำหรับปฏิสัมพันธ์ดังกล่าวจะมีตั้งแต่การทดลองแบบควบคุมไปจนถึงการได้ยินมา ตัวอย่างเช่น โดยทั่วไปแล้ว พืชในวงศ์กะหล่ำปลี ( Brassicaceae ) อ้างว่าเจริญเติบโตได้ดีกับผักชีฝรั่ง พืชในวงศ์หัวหอม ( Allium ) และสมุนไพรที่มีกลิ่นหอม แต่เชื่อกันว่าไม่ควรปลูกร่วมกับสตรอเบอร์รี่หรือมะเขือเทศ[14] [15]

ในปี 2022 นักเกษตรศาสตร์แนะนำให้ใช้เครื่องมือหลายอย่าง เช่นการต้านทานโรคพืชในพืชผล การอนุรักษ์ศัตรูธรรมชาติ ( ปรสิตและสัตว์นักล่า ) เพื่อควบคุมศัตรูพืชทางชีวภาพและการปลูกพืชคู่กัน เช่น การใช้พืชที่มีกลิ่นหอมเพื่อขับไล่ศัตรูพืช เพื่อปกป้องพืชผลอย่าง "ยั่งยืน" พวกเขาถือว่า แนวทาง หลายสารอาหารที่คำนึงถึงปฏิสัมพันธ์มากมายระหว่างพืชผล พืชคู่กัน ศัตรูพืชที่กินพืชเป็นอาหารและศัตรูธรรมชาติเป็นสิ่งจำเป็น[16]การศึกษามากมายได้พิจารณาผลกระทบของพืชต่อศัตรูพืช แต่มีการศึกษาปฏิสัมพันธ์ในเชิงลึกหรือใช้การทดลองภาคสนามน้อยมาก[17]

ปฏิสัมพันธ์หลายรูปแบบระหว่างพืชคู่ พืชเป้าหมาย วัชพืช แมลงศัตรูพืชและแมลงที่มีประโยชน์เช่นปรสิตและสัตว์นักล่าแมลงศัตรูพืช ทำให้จำเป็นต้องใช้แนวทางแบบหลายสาร อาหาร [16]

กลไก

การปลูกพืชคู่กันสามารถช่วยเพิ่มผลผลิตของพืชผลได้โดยใช้กลไกต่างๆ ร่วมกัน ซึ่งบางครั้งอาจใช้กลไกเหล่านี้ร่วมกัน ได้แก่การผสมเกสรการกำจัดวัชพืชและการควบคุมศัตรูพืชรวมถึงการสร้างแหล่งที่อยู่อาศัยให้กับแมลงที่มีประโยชน์[18]

การปลูกพืชคู่กันสามารถลดความเสียหายจากแมลงต่อพืชผลได้ ไม่ว่าจะเป็นการขัดขวางความสามารถของศัตรูพืชในการระบุตำแหน่งพืชผลด้วยสายตา หรือโดยการปิดกั้นศัตรูพืชทางกายภาพ โดยการดึงดูดศัตรูพืชออกจากพืชผลเป้าหมายไปยังพืช ผลที่ใช้เป็นกับ ดัก หรือโดยการกลบกลิ่นของพืชผลโดยใช้พืชคู่ที่มีกลิ่นหอมซึ่งปล่อยสารประกอบระเหยได้[19]ประโยชน์อื่นๆ ขึ้นอยู่กับพืชคู่ที่ใช้ ได้แก่ การตรึงไนโตรเจน ดึงดูดแมลงที่มีประโยชน์ ยับยั้งวัชพืช ลดจำนวน ไส้เดือน ฝอย ที่ทำลายราก และรักษาความชื้นในดิน[19]

กลไกบางประการจากหลายๆ ประการที่การปลูกพืชหลายชนิดรวมทั้งการปลูกพืชคู่กันอาจช่วยปกป้องพืชผลหรือเพิ่มผลผลิตได้[19]

การให้สารอาหาร

ปมรากของพืชตระกูลถั่วช่วยตรึงไนโตรเจน ช่วยให้พืชใกล้เคียงเจริญเติบโต

พืชตระกูลถั่วเช่นโคลเวอร์ให้สารประกอบไนโตรเจนแก่พืชข้างเคียง เช่น หญ้า โดยตรึงไนโตรเจนจากอากาศด้วยแบคทีเรียที่อาศัยร่วมกันในปมราก วิธีนี้ทำให้หญ้าหรือพืชข้างเคียงอื่นๆ ผลิตโปรตีนได้มากขึ้น (โดยใช้ ปุ๋ยเทียมน้อยลง) และเจริญเติบโตได้มากขึ้น[20] [21] [22] [23]

การดักจับพืช

การปลูกพืชดักแมลงจะใช้พืชชนิดอื่นเพื่อดึงดูดแมลงศัตรูพืชให้ห่างจากพืชหลัก ตัวอย่างเช่นผักเสี้ยนหนาม ( Tropaeolum majus ) เป็นพืชอาหารของหนอนผีเสื้อ บางชนิด ที่กินพืชในวงศ์กะหล่ำปลีเป็น หลัก [24]ชาวสวนบางคนอ้างว่าการปลูกผักเสี้ยนหนามไว้รอบๆ ผักกาดหอมจะช่วยปกป้องพืชผลทางการเกษตรไม่ให้ได้รับความเสียหาย เนื่องจากไข่แมลงศัตรูพืชจะวางอยู่บนผักเสี้ยนหนามมากกว่า[25]อย่างไรก็ตาม แม้ว่าพืชดักแมลงหลายชนิดจะเบี่ยงเบนแมลงศัตรูพืชจากพืชผลทางการเกษตรในเรือนกระจกขนาดเล็ก สวน และการทดลองในทุ่งนา แต่มีเพียงส่วนเล็กน้อยของพืชเหล่านี้เท่านั้นที่ช่วยลดความเสียหายจากแมลงศัตรูพืชได้ในระดับการค้าที่ใหญ่กว่า[26]

การขัดข้องในการค้นหาโฮสต์

S. Finch และ RH Collier ได้แสดงการทดลองในเอกสารที่มีชื่อว่า "Insects can see apparent now the weeds have gone" ว่าแมลงศัตรูพืชที่บินได้จะประสบความสำเร็จน้อยลงมากหากพืชเจ้าบ้านถูกล้อมรอบด้วยพืชอื่นหรือแม้แต่ "พืชล่อ" ที่มีสีเขียว[27]แมลงศัตรูพืชจะค้นหาพืชเจ้าบ้านเป็นระยะๆ โดยตรวจจับกลิ่นของพืชก่อน ซึ่งจะทำให้แมลงพยายามเกาะบนพืชเจ้าบ้านโดยหลีกเลี่ยงดินที่โล่ง หากแยกพืชออกไป แมลงก็จะเกาะบนแปลงสีเขียวใกล้กับกลิ่น ทำให้เกิด "การเกาะที่เหมาะสม" หากพบว่าตัวเองเกาะบนพืชที่ผิดหรือ "การเกาะที่ไม่เหมาะสม" แมลงก็จะบินหนีไปยังพืชต้นอื่น และในที่สุดมันก็ออกจากพื้นที่หากมีการเกาะที่ "ไม่เหมาะสม" มากเกินไป[27]การปลูกโคลเวอร์เป็นพืชคลุมดินร่วมกับแมลงศัตรูพืช 8 ชนิดจากแมลง 4 อันดับที่แตกต่างกันก็สร้างความเสียหายให้กับแมลงศัตรูพืชได้ไม่น้อย จากการทดสอบ พบว่าแมลงวันรากกะหล่ำปลี 36% วางไข่ข้างๆ กะหล่ำปลีที่ปลูกในดินเปล่า (ทำลายพืชผล) เมื่อเทียบกับแมลงวันรากกะหล่ำปลีที่ปลูกในดินโคลเวอร์เพียง 7% (ซึ่งทำให้พืชผลเติบโตได้ดี) เหยื่อล่อง่ายๆ ที่ทำจากกระดาษแข็งสีเขียวได้ผลดีพอๆ กับพืชคลุมดินที่มีชีวิต[27]

การปราบวัชพืช

พืชหลายชนิดเป็นพืชอัลโลพาธีซึ่งผลิตสารเคมีที่ยับยั้งการเติบโตของพืชชนิดอื่น ตัวอย่างเช่นข้าวไรย์มีประโยชน์ในการปลูกพืชตระกูลธัญพืช และสามารถใช้เป็นพืชคลุมดินเพื่อปราบวัชพืชในพืชที่ปลูกคู่กัน หรือตัดและใช้เป็นคลุม ดินเพื่อปราบ วัชพืช[28] [29]ข้าวไรย์ผลิต สาร พิษต่อพืช สองชนิด ได้แก่ [2,4-dihydroxy-1,4(2H) -benzoxazin -3-one (DIBOA) และ 2(3H)-benzoxazolinone (BOA)] สารเหล่านี้ยับยั้งการงอกและการเติบโตของต้นกล้าของทั้งหญ้าและพืชใบเลี้ยงคู่[30]

การป้องกันกำจัดศัตรูพืช

การปลูกดอกคอร์นฟลาว เวอร์ ร่วมกับกะหล่ำปลีช่วยให้ตัวต่อเบียน Microplitis mediator (แสดงในภาพ) สามารถควบคุมผีเสื้อกลางคืนกะหล่ำปลีได้

พืชบางชนิดช่วยป้องกันแมลงศัตรูพืชหรือเชื้อราที่ก่อโรคไม่ให้ทำลายพืชผลโดยการผลิตสารเคมีระเหยที่ มีกลิ่นหอม ซึ่งเป็นสารเคมีอีกประเภทหนึ่งที่ทำให้เกิดโรค[17]ตัวอย่างเช่น กลิ่นของใบดาวเรืองอ้างว่าสามารถป้องกันเพลี้ยอ่อนไม่ให้กินพืชข้างเคียงได้[31]การศึกษาวิจัยในปี 2548 พบว่าสารระเหยจากน้ำมันที่สกัดจากดาวเรืองเม็กซิกันสามารถยับยั้งการสืบพันธุ์ของเพลี้ยอ่อน 3 ชนิด ( เพลี้ยถั่วเพลี้ยพีชเขียว เพลี้ยเรือนกระจก และเพลี้ยมันฝรั่ง ) ได้ถึง 100% หลังจากสัมผัสสารเป็นเวลา 5 วัน[32]ตัวอย่างอื่นที่ชาวสวนคุ้นเคยคือปฏิสัมพันธ์ระหว่างหัวหอมและแครอทกับศัตรูพืชของกันและกัน เชื่อกันว่ากลิ่นหัวหอมทำให้แมลงวันรากแครอท กลัว ขณะที่กลิ่นแครอททำให้แมลงวันหัวหอมกลัว [ 19] [1]

การศึกษาวิจัยบางกรณีได้แสดงให้เห็นถึงผลดี ตัวอย่างเช่น พืช กะหล่ำปลีอาจได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงจากแมลงเม่ากะหล่ำ ปลี พืช ชนิดนี้มีศัตรูตามธรรมชาติคือตัวต่อเบียนMicroplitis mediatorการปลูกพืชคู่กัน ระหว่าง ดอกคอร์นฟลาว เวอร์ กับกะหล่ำปลีทำให้ตัวต่อเพิ่มจำนวนได้เพียงพอที่จะควบคุมแมลงเม่าได้ ซึ่งหมายความว่ามีความเป็นไปได้ในการควบคุมตามธรรมชาติ โดยใช้ยาฆ่าแมลงน้อยลง ซึ่งเป็นประโยชน์ต่อเกษตรกรและความหลากหลายทางชีวภาพในท้องถิ่น[33]ในด้านการทำสวน ดาวเรืองช่วยปกป้องต้นมะเขือเทศจากเพลี้ยแป้งในเรือนกระจก (เพลี้ยอ่อน) ได้ดีโดยใช้ลิโมนีน ที่มีกลิ่นหอม ซึ่งดาวเรืองผลิตขึ้น[34]การผสมพืชเป้าหมายและพืชคู่กันไม่ได้ผลเสมอไป ตัวอย่างเช่น โคลเวอร์ ซึ่งเป็นพืชคู่ที่มีประโยชน์สำหรับพืชผลหลายชนิด ไม่สามารถบดบังพืชตระกูลบราซิกา ได้ [35]

อย่างไรก็ตาม ผลกระทบต่อระบบหลายสายพันธุ์มีความซับซ้อนและอาจไม่เพิ่มผลผลิตของพืชผล ดังนั้นดาวเรืองฝรั่งเศสจึงยับยั้งแมลงมอดซึ่งเป็นศัตรูพืชร้ายแรงที่ตัวอ่อนจะทำลายแอปเปิล แต่ยังยับยั้งแมลงศัตรูของผีเสื้อ เช่นตัวต่อปรสิต Ascogaster quadridentataซึ่งเป็นสกุลichneumonidผลก็คือการปลูกพืชคู่กันไม่สามารถลดความเสียหายที่เกิดกับแอปเปิลได้[36]

การสรรหาผู้ล่า

สะระแหน่ดึงดูด แมลง ศัตรูพืชNesidiocoris tenuisซึ่งเป็นแมลงศัตรูที่คอยกำจัดศัตรูพืช[37]

พืชคู่ที่ผลิตน้ำหวานหรือละอองเรณู จำนวนมาก ในสวนผัก ( พืชแมลง ) อาจช่วยกระตุ้นให้มีแมลงที่มีประโยชน์ มากขึ้น ซึ่งสามารถควบคุมศัตรูพืชได้[38]

สมุนไพรบางชนิดที่ผลิตสารระเหยที่มีกลิ่นหอมดึงดูดศัตรู ธรรมชาติซึ่งสามารถช่วยปราบศัตรูพืชได้สะระแหน่โหระพาและดาวเรือง ล้วนดึงดูดศัตรูของแมลงกินพืช เช่น สัตว์นักล่าทั่วๆ ไป ตัวอย่างเช่นสะระแหน่ดึงดูดแมลงมีพิษNesidiocoris tenuisในขณะที่โหระพาดึงดูดแมลงปีกแข็งสีเขียวCeraeochrysa cubana [37 ]

ปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชหลายชนิดและระหว่างพืชเหล่านั้นกับศัตรูพืชและศัตรูธรรมชาติของศัตรูพืชมีความซับซ้อนและยังไม่เป็นที่เข้าใจดี การศึกษาภาคสนามในปี 2019 ในบราซิลพบว่าการปลูกผักชีฝรั่งร่วมกับพืชเป้าหมายอย่างผักคะน้าช่วยปราบศัตรูพืชเพลี้ยอ่อน ( Brevicoryne brassicae , Myzus persicae ) ได้ แม้ว่าจะช่วยลดจำนวนตัวต่อปรสิต ลง ก็ตาม จำนวนของแมลง นักล่าเพิ่มขึ้นและอาจล่าปรสิตที่ฆ่าเพลี้ยอ่อน ในขณะที่จำนวนเพลี้ยอ่อนที่ลดลงอาจเกิดจากจำนวนนักล่าทั่วไปที่เพิ่มขึ้น[39]

ที่กำบังภัย

ไร่กาแฟที่ปลูกใต้ร่มเงา ใน คอสตาริกาต้นไม้สีแดงที่อยู่เบื้องหลังช่วยสร้างร่มเงา ส่วนต้นไม้ที่อยู่ด้านหน้าถูกตัดแต่งเพื่อให้ได้รับแสงแดดเต็มที่

พืชบางชนิดปลูกภายใต้ที่กำบังของพืชชนิดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อกันลมหรือเพื่อร่มเงา ตัวอย่างเช่นกาแฟที่ปลูกในที่ร่มโดยเฉพาะกาแฟอาราบิกามักปลูกในที่ร่มเงาเล็กน้อยโดยปลูกต้นไม้กระจัดกระจายที่มีทรงพุ่มบางๆ ซึ่งให้แสงผ่านเข้าไปในพุ่มกาแฟได้แต่ป้องกันไม่ให้ร้อนเกินไป[40]ต้นไม้ในเอเชียที่เหมาะสม ได้แก่ต้นทองเอก (ต้นตองหรือต้นตาดับ) แคฝรั่ง (แคฝรั่ง) ขี้เหล็ก (ขี้เหล็ก) มะขามป้อม (ต้นดาวเรือง) และPaulownia tomentosaซึ่งเป็นไม้ยืนต้นที่มีประโยชน์[41]

แนวทาง

แนวทางการปลูกพืชคู่ที่ใช้หรือกำลังทดลองใช้ ได้แก่:

  • การจัดสวนแบบตารางฟุตพยายามปกป้องพืชจากปัญหาต่างๆ เช่น การระบาดของวัชพืช โดยจัดวางให้ชิดกันมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ซึ่งทำได้โดยการใช้พืชคู่กันซึ่งสามารถปลูกใกล้กันมากกว่าปกติ[42]
  • การจัดสวนป่าซึ่งเป็นการปลูกพืชคู่กันเพื่อจำลองระบบนิเวศ เป็นการเลียนแบบปฏิสัมพันธ์ระหว่างพืชที่สูงถึง 7 ระดับในป่าไม้[43]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ ab "คู่มือการปลูกพืชคู่กัน". Thompson & Morgan . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มกราคม 2018 . สืบค้นเมื่อ14 มิถุนายน 2016 .
  2. ^ Smith, BD (9 พฤษภาคม 1997). "The initial domestication of Cucurbita pepo in the Americas 10,000 years ago" (PDF) . Science . 276 (5314): 932–934. doi :10.1126/science.276.5314.932. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อ 28 กรกฎาคม 2020
  3. ^ "Cucurbitaceae--Fruits for Peons, Pilgrims, and Pharaohs". University of California, Los Angeles . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 ตุลาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ 2 กันยายน 2013 .
  4. ^ Mount Pleasant, Jane (2006). "The science behind the Three Sisters mound system: An agronomic assessment of an indigenous agricultural system in the northeast". ใน Staller, John E.; Tykot, Robert H.; Benz, Bruce F. (eds.). Histories of Maize: Multidisciplinary Approaches to the Prehistory, Linguistics, Biogeography, Domestication, and Evolution of Maize . อัมสเตอร์ดัม: Academic Press . หน้า 529–537 ISBN 978-1-5987-4496-5-
  5. ^ Landon, Amanda J. (2008). "The 'How' of the Three Sisters: The Origins of Agriculture in Mesoamerica and the Human Niche". Nebraska Anthropologist . 23 : 110–124. ISSN  1555-4937. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 29 สิงหาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ 30 สิงหาคม 2021 .
  6. ^ Bushnell, GHS (1976). "จุดเริ่มต้นและการเติบโตของเกษตรกรรมในเม็กซิโก" Philosophical Transactions of the Royal Society of London . 275 (936): 117–120. Bibcode :1976RSPTB.275..117B. doi :10.1098/rstb.1976.0074.
  7. ^ Willis, RJ (2008). "Allelopathy in the Classical World – Greece and Rome". The History of Allelopathy . Dordrecht: Springer. หน้า 15–37. doi :10.1007/978-1-4020-4093-1_2. ISBN 978-1-4020-4092-4-
  8. ^ ธีโอฟราสตัส , การสอบสวนพืช , เล่มที่ 4, XVI, 5
  9. ^ โดย Aliotta, Giovanni; Mallik, Azim U.; Pollio, Antonino (2008). "ตัวอย่างทางประวัติศาสตร์ของ Allelopathy และ Ethnobotany จากภูมิภาคเมดิเตอร์เรเนียน" Allelopathy in Sustainable Agriculture and Forestry . นิวยอร์ก: Springer New York. หน้า 11–24. doi :10.1007/978-0-387-77337-7_1. ISBN 978-0-387-77336-0-
  10. ^ พลินีผู้เฒ่า , ประวัติศาสตร์ธรรมชาติ , เล่ม XVII: 89
  11. ^ "ทรัพยากรพืชเพื่อการพัฒนาของมนุษย์-ไนโตรเจนในข้าว" (PDF) . Dhakai.com. หน้า 5. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 4 มีนาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ21 กุมภาพันธ์ 2015 .
  12. ^ "5 เคล็ดลับการปลูกผักสวนครัวและเปิดเผย". Organic Authority. 22 ตุลาคม 2018. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 .
  13. ^ Ludwig-Cooper, Stephanie (2 ธันวาคม 2011). "ข้อมูลและแผนภูมิการปลูกพืชคู่กัน". Permaculture News . สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2023 .
  14. ^ "พืชคู่หู". ระบบการขยายพันธุ์แบบสหกรณ์ของรัฐแอละแบมา . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 30 เมษายน 2015 . สืบค้นเมื่อ 3 มกราคม 2021 .
  15. ^ Riesselman, Leah. การปลูกพืชคู่กัน: วิธีการควบคุมศัตรูพืชอย่างยั่งยืน(PDF) (รายงานทางเทคนิค) มหาวิทยาลัยไอโอวา สเตท RFR-A9099 เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2013 สืบค้นเมื่อ22มีนาคม2014
  16. ^ โดย Blassioli-Moraes, Maria Carolina; Venzon, Madelaine; Silveira, Luis Claudio Paterno; Gontijo, Lessando Moreira; et al. (12 มกราคม 2022). "พืชคู่หูและพืชอัจฉริยะ: พื้นหลังทางวิทยาศาสตร์เพื่อส่งเสริมการควบคุมทางชีวภาพเพื่อการอนุรักษ์". Neotropical Entomology . 51 (2). Springer: 171–187. Bibcode :2022NeEnt..51..171B. doi :10.1007/s13744-021-00939-2. ISSN  1678-8052. PMID  35020181. S2CID  245880388.
  17. ^ ab Kiely, Charlotte; Randall, Nicola; Kaczorowska-Dolowry, Magda (16 ตุลาคม 2023). "การประยุกต์ใช้อัลเลโลพาธีในระบบการจัดการศัตรูพืชแบบผสมผสานเพื่อควบคุมศัตรูพืชในเขตอบอุ่นของยุโรป: แผนที่เชิงระบบ" CABI Agriculture and Bioscience . 4 (1). Springer Science and Business Media: 42. Bibcode :2023CABio...4...42K. doi : 10.1186/s43170-023-00183-1 . ISSN  2662-4044.
  18. ^ McClure, Susan (1995). "Companion Planting Made Easy" (PDF) . Hpfb.org . หน้า 4–6. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2022 . สืบค้นเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2022 .ตัดตอนมาจากMcClure, Susan (1994). Companion Planting . Rodale Press . ISBN 978-0-87596-616-8-
  19. ^ abcd Reddy, P. Parvatha (2017). "การปลูกพืชคู่กัน". แนวทางการจัดการศัตรูพืชแบบเกษตรนิเวศเพื่อการเกษตรที่ยั่งยืน Springer. หน้า 149–164. doi :10.1007/978-981-10-4325-3_10. ISBN 978-981-10-4324-6-
  20. ^ Wagner, SC (2011). "Biological Nitrogen Fixation". Nature Education Knowledge . 3 (10): 15. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 กันยายน 2018 . สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 .
  21. ^ Wang, Qi; Yang, Shengming (2017). "Host-secreted antimicrobial peptide enforces symbiotic selectivity in Medicago truncatula". PNAS . 114 (26): 6854–6859. Bibcode :2017PNAS..114.6854W. doi : 10.1073/pnas.1700715114 . PMC 5495241 . PMID  28607058. 
  22. ^ Postgate, J. (1998). การตรึงไนโตรเจน . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ . บทที่ 1: วัฏจักรไนโตรเจน; บทที่ 3: สรีรวิทยา; บทที่ 4: จุลินทรีย์ที่มีชีวิตอิสระ.
  23. ^ Smil, Vaclav (2000). วัฏจักรแห่งชีวิต . Scientific American Library . บท: ไนโตรเจนที่มีปฏิกิริยาในชีวมณฑล. ISBN 978-0716760399-
  24. ^ "หนอนกะหล่ำปลี". Royal Horticultural Society . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 กุมภาพันธ์ 2013 . สืบค้นเมื่อ10 กุมภาพันธ์ 2013 .
  25. ^ Pleasant, Barbara (มิถุนายน–กรกฎาคม 2011). "การควบคุมศัตรูพืชแบบออร์แกนิก: อะไรได้ผล อะไรไม่ได้ผล" Mother Earth News (246): 36–41
  26. ^ Holden, Matthew H.; Ellner, Stephen P.; Lee, Doo-Hyung; Nyrop, Jan P.; Sanderson, John P. (1 มิถุนายน 2012). "การออกแบบกลยุทธ์การปลูกพืชกับดักที่มีประสิทธิภาพ: ผลกระทบของการดึงดูด การกักเก็บ และการกระจายเชิงพื้นที่ของพืช" Journal of Applied Ecology . 49 (3): 715–722. Bibcode :2012JApEc..49..715H. doi : 10.1111/j.1365-2664.2012.02137.x .
  27. ^ abc Finch, S.; Collier, RH (2003). "Insects can see apparent now the weeds have gone" (PDF) . Biologist . 50 (3): 132–135. เก็บถาวร(PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 1 สิงหาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ15 กันยายน 2011 .
  28. ^ Batish, Daizy R.; Singh, HP; Kaur, Shalinder (2001). "Crop Allelopathy and Its Role in Ecological Agriculture". Journal of Crop Production . 4 (2): 121–161. Bibcode :2001JCrIm...4..121B. doi :10.1300/j144v04n02_03. ISSN  1092-678X.
  29. ^ Abou Chehade, Lara; Puig, Carolina G.; Souto, Carlos; Antichi, Daniele; Mazzoncini, Marco; Pedrol, Nuria (31 สิงหาคม 2021). "พืชคลุมดินไรย์ (Secale cereale L.) และโคลเวอร์สควอร์โรส (Trifolium squarrosum L.) สามารถเพิ่มศักยภาพทางอัลโลพาธีในการควบคุมวัชพืชได้เมื่อใช้ผสมเป็นเศษไม้แห้ง" Italian Journal of Agronomy . 16 (4). doi : 10.4081/ija.2021.1869 . hdl : 11568/1112170 . ISSN  2039-6805. S2CID  239694116.
  30. ^ Barnes, Jane P.; Putnam, Alan R. (1987). "บทบาทของเบนโซซาซิโนนในอัลเลโลพาธีของไรย์ (Secale cereale L.)". Journal of Chemical Ecology . 13 (4). Springer Science and Business Media: 889–906. Bibcode :1987JCEco..13..889B. doi :10.1007/bf01020168. ISSN  0098-0331. PMID  24302054. S2CID  12515900.
  31. ^ Pleasant, Barbara (22 มกราคม 2013). "ดึงดูดแมลงวันเพื่อควบคุมเพลี้ยอ่อนอินทรีย์". Mother Earth News . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 สิงหาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 3 มกราคม 2022 .
  32. ^ Tomova, Blagovesta S.; Waterhouse, John S.; Doberski, Julian (2005). "ผลกระทบของสารระเหยน้ำมัน Tagetes ที่แยกส่วนต่อการสืบพันธุ์ของเพลี้ยอ่อน" Entomologia Experimentalis et Applicata . 115 (1): 153–159. Bibcode :2005EEApp.115..153T. doi : 10.1111/j.1570-7458.2005.00291.x . ISSN  1570-7458. S2CID  86565848
  33. ^ Balmer, Oliver; Pfiffner, Lukas; Schied, Johannes; Willareth, Martin; Leimgruber, Andrea; Luka, Henryk; Traugott, Michael (2 กรกฎาคม 2013). "พืชดอกที่ไม่ใช่พืชผลฟื้นฟูการควบคุมสัตว์กินพืชจากบนลงล่างในทุ่งเกษตร" Ecology and Evolution . 3 (8). Wiley : 2634–2646. Bibcode :2013EcoEv...3.2634B. doi :10.1002/ece3.658. ISSN  2045-7758. PMC 3930038 . PMID  24567828. 
  34. ^ Conboy, Niall JA; McDaniel, Thomas; Ormerod, Adam; George, David; Gatehouse, Angharad MR; Wharton, Ellie; Donohoe, Paul; Curtis, Rhiannon; Tosh, Colin R. (1 มีนาคม 2019). "การปลูกพืชร่วมกับดาวเรืองฝรั่งเศสจะช่วยปกป้องต้นมะเขือเทศจากแมลงหวี่ขาวในเรือนกระจกโดยการปล่อยลิโมนีนในอากาศ" PLOS One . 14 (3): e0213071 Bibcode :2019PLoSO..1413071C. doi : 10.1371/journal.pone.0213071 . ISSN  1932-6203. PMC 6396911 . PMID  30822326 
  35. ^ Parker, Joyce E.; Snyder, William E.; Hamilton, George C.; Rodriguez-Saona, Cesar (2013). "การปลูกพืชคู่กันและการควบคุมแมลงศัตรูพืช". การควบคุมวัชพืชและศัตรูพืช - ความท้าทายแบบเดิมและแบบใหม่ InTech. หน้า 1–26
  36. ^ Laffon, Ludivine; Bischoff, Armin; Gautier, Hélène; Gilles, Florent; Gomez, Laurent; Lescourret, Françoise; Franck, Pierre (6 ตุลาคม 2022). "การควบคุมทางชีวภาพเพื่อการอนุรักษ์ของผีเสื้อมอด (Cydia pomonella): ผลของพืชที่มีกลิ่นหอมสองชนิด ได้แก่ โหระพา (Ocimum basilicum) และดาวเรืองฝรั่งเศส (Tagetes patula)". Insects . 13 (10): 908. doi : 10.3390/insects13100908 . ISSN  2075-4450. PMC 9604220 . PMID  36292856. 
  37. ^ ab Rim, Hojun; Hattori, Sayaka; Arimura, Gen-ichiro (7 กุมภาพันธ์ 2020). "พืชคู่หูของมินต์ช่วยเพิ่มการดึงดูดของนักล่าทั่วไป Nesidiocoris tenuis ตามประสบการณ์ของมินต์ระเหยในสายพันธุ์เดียวกัน" Scientific Reports . 10 (1). Springer: 2078. Bibcode :2020NatSR..10.2078R. doi :10.1038/s41598-020-58907-6. ISSN  2045-2322. PMC 7005881 . PMID  32034224. 
  38. ^ "Pacific Northwest Nursery IPM. Flowers, Sweets and a Nice Place to Stay: Courting Beneficials to Your Nursery". Oregon State University . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 เมษายน 2014. สืบค้นเมื่อ 11 กุมภาพันธ์ 2013 .
  39. ↑ ซัลดานา, อลัน วี.; กอนติโจ, เลสซานโด ม.; คาร์วัลโญ่ รายานา MR; วาสคอนเซลอส, คริสตินา เจ.; คอร์เรีย, อัลแบร์โต เอส.; แกนดรา, โรเบิร์ต แอล.อาร์. (2019) "การปลูกร่วมกันช่วยเพิ่มการปราบปรามศัตรูพืชแม้จะช่วยลดการเกิดปรสิตก็ตาม" นิเวศวิทยาขั้นพื้นฐานและประยุกต์41 . เอลส์เวียร์ : 45–55. Bibcode :2019BApEc..41...45S. ดอย :10.1016/j.baae.2019.10.002. ISSN  1439-1791 S2CID  208585125.
  40. ^ ไรซ์, โรเบิร์ต (2010). "ประโยชน์ทางนิเวศน์ของกาแฟที่ปลูกใต้ร่มเงา: เหตุผลที่ควรเป็นมิตรต่อนก". Smithsonian . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019. สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 .
  41. ^ วินสตัน, เอ็ดเวิร์ด; ออป เดอ ลาค, ฌาค; มาร์ช, โทนี่; เลมป์เก, เฮอร์เบิร์ต; แชปแมน, คีธ. "คู่มือกาแฟอาราบิก้าสำหรับ สปป.ลาว: บทที่ 3 การจัดการพื้นที่และการปลูกต้นไม้". องค์การอาหารและเกษตรแห่งสหประชาชาติ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2019 .
  42. ^ บาร์โธโลมิว, เมล (2013). All New Square Foot Gardening (ฉบับที่ 2). Cool Springs Press . ISBN 978-1591865483-
  43. ^ McConnell, Douglas John (1992). The Forest-Garden Farms of Kandy, Sri Lanka. องค์กรอาหารและเกษตรกรรม หน้า 1 ISBN 978-9251028988. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ26 พฤศจิกายน 2020 .ดูเพิ่มเติมMcConnell, Douglas John (1973). โครงสร้างเศรษฐกิจของฟาร์มสวนป่า Kandyan OCLC 5776386  .
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=การปลูกพืชคู่&oldid=1245464544"