ไดอารี่
บันทึกเหตุการณ์โดยเรียงรายการตามวันที่

สำเนาบันทึกต้นฉบับของ แอ นน์ แฟรงค์ที่จัดแสดงในเบอร์ลิน

ไดอารี่เป็น บันทึกที่ บันทึก เป็นลายลักษณ์อักษร หรือสื่อโสตทัศน์ที่น่าจดจำโดยมีรายการแยกจากกันที่จัดเรียงตามวันที่รายงานเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นตลอดทั้งวันหรือช่วงเวลาอื่น ๆ ไดอารี่โดยทั่วไปจะเขียนด้วยลายมือแต่ในปัจจุบันมักจะเป็นแบบดิจิทัลด้วยไดอารี่ส่วนตัวอาจรวมถึงประสบการณ์ ความคิด และ/หรือความรู้สึกของบุคคล โดยไม่รวมความคิดเห็นเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบันที่อยู่นอกเหนือจากประสบการณ์โดยตรงของผู้เขียน ผู้ที่เขียนไดอารี่จะเรียกว่าไดอารีสต์ไดอารี่ที่เขียนขึ้นเพื่อวัตถุประสงค์ของสถาบันมีบทบาทในหลาย ๆ ด้านของอารยธรรมมนุษย์ รวมถึงบันทึกของรัฐบาล (เช่นHansard ) บัญชีแยก ประเภทธุรกิจ และบันทึก ทางทหาร ในภาษาอังกฤษแบบ บริติช คำนี้อาจหมายถึงรูปแบบวารสารที่พิมพ์ล่วงหน้า ด้วย

ปัจจุบัน คำนี้มักใช้กับไดอารี่ส่วนตัว ซึ่งโดยปกติแล้วตั้งใจให้เป็นส่วนตัวหรือเผยแพร่ให้เพื่อนหรือญาติๆ ทราบในวงจำกัด คำว่า " journal " อาจใช้เรียก "diary" ได้บ้าง แต่โดยทั่วไปแล้ว ไดอารี่จะมี (หรือตั้งใจให้มี) บันทึกประจำวัน (จากคำภาษาละตินที่แปลว่า "day") ในขณะที่การเขียนไดอารี่อาจไม่ค่อยบ่อยนัก

แม้ว่าไดอารี่อาจให้ข้อมูลสำหรับบันทึกความทรงจำอัตชีวประวัติหรือชีวประวัติบุคคลแต่โดยทั่วไปแล้วไดอารี่มักเขียนขึ้นโดยไม่ได้มีจุดประสงค์เพื่อเผยแพร่ตามที่ระบุไว้ แต่เพื่อใช้เองของผู้เขียนเอง อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีหลักฐานภายในจากไดอารี่บางเล่ม (เช่น ไดอารี่ของNed Rorem , Alan Clark , Tony BennหรือSimon Gray ) ที่ระบุว่าไดอารี่เหล่านี้เขียนขึ้นเพื่อเผยแพร่ในที่สุด โดยมีจุดประสงค์เพื่อแก้ตัว (ก่อนหรือหลังเสียชีวิต) หรือเพื่อแสวงหากำไรเท่านั้น

โดยการขยายความ คำว่าไดอารี่ยังใช้หมายถึงสิ่งพิมพ์ของไดอารี่ที่เขียนไว้ และอาจหมายถึงคำศัพท์อื่นๆ ของวารสารรวมถึงรูปแบบอิเล็กทรอนิกส์ (เช่นบล็อก )

นิรุกติศาสตร์

คำว่า 'diary' มาจากคำในภาษาละติน diarium ("เบี้ยเลี้ยงประจำวัน" จาก คำว่า diesที่แปลว่า "วัน") [1]คำว่า 'journal' มาจากรากศัพท์เดียวกัน ( diurnusที่แปลว่า "วัน") จากภาษาฝรั่งเศสโบราณ jurnal (ภาษา ฝรั่งเศสสมัยใหม่สำหรับ 'วัน' คือjour ) [2]

การใช้คำว่า "ไดอารี่" เพื่ออ้างถึงหนังสือที่มีการบันทึกประจำวันเป็นครั้งแรกนั้นมีบันทึกไว้ใน ละครตลกเรื่อง VolponeของBen Jonsonในปี 1605 [3]

ประวัติศาสตร์

สมุดบันทึกที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่ทราบซึ่งมีลักษณะคล้ายไดอารี่คือDiary of Mererซึ่งเป็นสมุดบันทึกของชาวอียิปต์โบราณ โดยผู้เขียนได้บรรยายถึงการขนย้ายหินปูนจากเมืองตูราไปยังเมืองกิซาซึ่งน่าจะหุ้มอยู่ด้านนอกของมหาพีระมิดสมุดบันทึกที่เก่าแก่ที่สุดที่หลงเหลืออยู่ในปัจจุบันมาจาก วัฒนธรรม ตะวันออกกลางและเอเชียตะวันออกแม้ว่างานเขียนที่เก่ากว่านั้นอีก ชื่อว่า To Myself ( Τὰ εἰς ἑαυτόν ) ซึ่งปัจจุบันรู้จักกันในชื่อMeditationsซึ่งเขียนเป็นภาษากรีกโดยจักรพรรดิโรมันมาร์คัส ออเรลิอัสในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 2 ก็แสดงให้เห็นถึงลักษณะเฉพาะหลายประการของไดอารี่อยู่แล้วสมุดหมอนของ สตรีในราชสำนัก ญี่ปุ่นและ สมุดบันทึกการเดินทาง ของชาวเอเชียนำเสนอแง่มุมบางประการของการเขียนประเภทนี้ แม้ว่าจะไม่ค่อยมีการบันทึกรายวันเพียงอย่างเดียว

ใน ยุค กลางของตะวันออกใกล้ ไดอารี่ อาหรับถูกเขียนขึ้นก่อนศตวรรษที่ 10 ไดอารี่ที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่ในยุคนี้ซึ่งมีความคล้ายคลึงกับไดอารี่สมัยใหม่มากที่สุดคือไดอารี่ของอาบู อาลี อิบน์ อัล-บันนาในศตวรรษที่ 11 ไดอารี่ของเขาเป็นไดอารี่ที่เก่าแก่ที่สุดที่จัดเรียงตามวันที่ ( ta'rikhในภาษาอาหรับ) ซึ่งคล้ายกับไดอารี่สมัยใหม่มาก[4]

บรรพบุรุษของไดอารี่ในความหมายสมัยใหม่ประกอบด้วยบันทึกประจำวันของนักลึกลับในยุคกลางซึ่งส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับอารมณ์ภายในและเหตุการณ์ภายนอกที่รับรู้ว่ามีความสำคัญทางจิตวิญญาณ (เช่นเอลิซาเบธแห่งเชอเนา อักเนสบลานเบกินและบางทีอาจรวมถึงบันทึกพื้นเมืองที่สูญหายไปเกี่ยวกับนิมิตของเธอเบียทริซแห่งนาซาเร็ธ )

ตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาเป็นต้นมา บุคคลบางคนไม่เพียงแต่ต้องการบันทึกเหตุการณ์ เช่น บันทึกและแผนการเดินทางในยุคกลาง แต่ยังต้องการแสดงความคิดเห็นและแสดงความหวังและความกลัวของตนเอง โดยไม่มีเจตนาจะเผยแพร่บันทึกเหล่านี้ ตัวอย่างที่เก็บรักษาไว้ในช่วงแรกคือJournal d'un bourgeois de Paris ซึ่งไม่ระบุชื่อ ครอบคลุมช่วงปี ค.ศ. 1405–1449 โดยให้ความเห็นส่วนตัวเกี่ยวกับเหตุการณ์ปัจจุบัน ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาในช่วงศตวรรษที่ 14 ถึง 16 ซึ่งต่อมาได้ปรากฏเป็นหนังสือ ได้แก่ บันทึกประจำวันของBuonaccorso PittiและGregorio Dati ชาวเมืองฟลอเรนซ์ และMarino Sanuto the Younger ชาวเมืองเวนิสบันทึกประจำวันเหล่านี้ประกอบด้วยบันทึกเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันที่สำคัญน้อยกว่า พร้อมด้วยการไตร่ตรอง ประสบการณ์ทางอารมณ์ และความประทับใจส่วนตัวมากมาย

ในปีพ.ศ. 2451 บริษัท Smythsonได้สร้างสมุดบันทึกขนาดเล็กเล่มแรก ซึ่งทำให้สามารถพกพาสมุดบันทึกไปไหนมาไหนได้[5]

ไดอารี่ที่ตีพิมพ์

ซามูเอล เปปิส
ฟาอุสตินา โคเวลสก้า

บันทึกของบุคคลที่มีชื่อเสียงหลายท่านได้รับการตีพิมพ์และกลายมาเป็นองค์ประกอบสำคัญของวรรณกรรม อัตชีวประวัติ

Samuel Pepys (1633–1703) เป็นนักเขียนบันทึกประจำวันคนแรกๆ ที่เป็นที่รู้จักในปัจจุบัน บันทึกประจำวันของเขาถูกเก็บรักษาไว้ที่Magdalene College, Cambridgeและถูกถอดความและตีพิมพ์ครั้งแรกในปี 1825 Pepys เป็นหนึ่งในคนกลุ่มแรกที่นำบันทึกประจำวันไปไกลกว่าการจดบันทึกธุรกรรมทางธุรกิจไปสู่ขอบเขตของเรื่องส่วนตัวJohn Evelyn ผู้ร่วมสมัยของ Pepys ก็มีบันทึกประจำวันที่มีชื่อเสียงเช่นกัน และผลงานของพวกเขาเป็นหนึ่งใน แหล่งข้อมูลหลักที่สำคัญที่สุดสำหรับ ช่วง การฟื้นฟูของอังกฤษและประกอบด้วย คำบอก เล่าของผู้เห็นเหตุการณ์สำคัญๆ มากมาย เช่น โรคระบาดครั้งใหญ่ในลอนดอนและเพลิงไหม้ครั้งใหญ่ในลอนดอน

การเผยแพร่บันทึกของนักวรรณกรรมและบุคคลสำคัญอื่นๆ หลังเสียชีวิตเริ่มขึ้นในศตวรรษที่ 19 ตัวอย่างเช่นGrasmere Journal of Dorothy Wordsworth (1771–1855) ตีพิมพ์ในปี 1897 บันทึกของFanny Burney (1752–1840) ตีพิมพ์ในปี 1889 และบันทึกของHenry Crabb Robinson (1776–1867) ตีพิมพ์ในปี 1869

ไดอารี่ สงครามกลางเมืองที่สำคัญของ สหรัฐอเมริกา ได้แก่ ไดอารี่ของจอร์จ เทมเปิลตัน สต รอง ทนายความ จากนิวยอร์กซิตี้และแมรี่ เชสนัตภรรยาของ เจ้าหน้าที่ฝ่าย สมาพันธรัฐ ไดอารี่ของเจมิมา คอนดิกต์ซึ่งอาศัยอยู่ในพื้นที่ที่ปัจจุบันคือเวสต์ออเรนจ์ รัฐนิวเจอร์ซีมีบันทึกการสังเกตการณ์ในท้องถิ่นเกี่ยวกับ สงคราม ปฏิวัติ อเมริกา

ตั้งแต่ศตวรรษที่ 19 เป็นต้นมา การตีพิมพ์บันทึกส่วนตัวของผู้เขียนกลายเป็นเรื่องธรรมดา โดยเฉพาะในหมู่นักการเมืองที่ต้องการหาเหตุผลสนับสนุน รวมถึงในหมู่ศิลปินและนักวรรณกรรมทุกประเภท บันทึกส่วนตัวทางการเมืองที่ตีพิมพ์ในอังกฤษในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 ได้แก่ริชาร์ด ครอสแมนโทนี่ เบนน์และอลัน คลาร์กซึ่งถือเป็นตัวอย่างที่ดี โดยหลังนี้มีลักษณะไม่เปิดเผยตัวมากนัก ตามประเพณีของบันทึกส่วนตัวของชิปส์ แชนนอนในอังกฤษ บันทึกส่วนตัวที่มีชื่อเสียงได้รับการตีพิมพ์โดยเจมส์ ลีส์-มิลน์รอยสตรองและปีเตอร์ ฮอลล์ใน ช่วงกลางศตวรรษที่ 20 แฮโรลด์ นิโคลสันได้เขียนถึงทั้งการเมืองและศิลปะ

บันทึกประจำวันสมัยใหม่ที่มีชื่อเสียงที่สุดเล่มหนึ่งซึ่งได้รับความนิยมอ่านและแปลกันอย่างแพร่หลายคือThe Diary of a Young Girl เขียน โดยแอนน์ แฟรงก์ซึ่งตีพิมพ์หลังจากเสียชีวิต โดยเขาเขียนบันทึกนี้ขณะหลบซ่อนตัวในช่วงที่เยอรมันยึดครองอัมสเตอร์ดัมในช่วงทศวรรษ 1940 อ็อตโต แฟรงก์เป็นบรรณาธิการบันทึกประจำวันของลูกสาวและจัดเตรียมให้ตีพิมพ์หลังสงคราม บันทึกดังกล่าวได้รับการแก้ไขหลายครั้งก่อนที่บันทึกนี้จะได้รับการตีพิมพ์ในประเทศอื่นๆ สาเหตุมาจากเนื้อหาทางเพศที่ชัดเจน ซึ่งส่งผลให้ห้องสมุดบางแห่งสั่งห้ามหนังสือเล่มนี้ด้วย[6]

การเขียนไดอารี่มักถูกนำมาใช้ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 เป็นต้นมาในฐานะการกระทำที่มีสติในการสำรวจตนเอง (ด้วยความจริงใจมากหรือน้อย) ตัวอย่างได้แก่ ไดอารี่ของคาร์ล ยุง , อเลสเตอร์ โครว์ลีย์และอนาอิส นิน [ 7]ไดอารี่ที่สำคัญของบุคคลสำคัญทางวรรณกรรมในศตวรรษที่ 20 ได้แก่ฟรานซ์ คาฟคา , เอ็ดมันด์ วิลสันและนักเขียนชาวฝรั่งเศส ปอล โลโตด์ (1872–1956) ไดอารี่สะท้อนตนเองเรื่องDivine Mercy in My Soulที่เขียนโดยนักบุญฟอสตินามีเนื้อหาเกี่ยวกับนิมิตและการสนทนากับพระเยซูของเธอ

ผลทางจิตวิทยาที่รุนแรงอาจเกิดขึ้นจากการที่มีผู้อ่านเพื่อแสดงออกถึงตัวตนของตนเอง แม้ว่านี่จะเป็นหนังสือที่เขียนขึ้นเอง แต่อ่านได้เฉพาะตัวเองเท่านั้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยามทุกข์ยาก แอนน์ แฟรงค์ถึงกับเรียกไดอารี่ของเธอว่า "คิตตี้" ฟรีดริช เคลเนอร์เจ้าหน้าที่ศาลในนาซีเยอรมนีมองว่าไดอารี่ของเขาเป็นอาวุธสำหรับการต่อสู้กับทรราชและการก่อการร้ายในอนาคต และตั้งชื่อมันว่า"Mein Widerstand"ซึ่ง แปลว่า ฝ่ายค้านของฉันวิคเตอร์ เคลมเปอเรอร์ ก็มีความกังวลในทำนองเดียวกันเกี่ยวกับการบันทึกความกดขี่และความหน้าซื่อใจคดของนาซีเยอรมนีและรัฐ เยอรมันตะวันออก ที่สืบต่อมาในไดอารี่ของเขา ไว้ในอนาคตอย่างไรก็ตาม ในกรณีเหล่านี้ ผู้เขียนไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับการตีพิมพ์[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ไดอารี่อินเตอร์เน็ต

เมื่ออินเทอร์เน็ตเริ่มแพร่หลาย ผู้คนจำนวนมากก็หันมาใช้อินเทอร์เน็ตเป็นสื่ออีกประเภทหนึ่งในการบันทึกชีวิตของตนเองพร้อมกับเพิ่มผู้ชมเข้าไปด้วยไดอารี่ออนไลน์ เล่มแรกๆ เชื่อว่าเป็นOpen Diary ของ Claudio Pinhanez ซึ่งเผยแพร่บน เว็บไซต์ MIT Media Labตั้งแต่วันที่ 14 พฤศจิกายน 1994 ถึง 1996 [8]นักเขียนไดอารี่ออนไลน์คนอื่นๆ ในยุคแรกๆ ได้แก่Justin Hallซึ่งเริ่มเขียนไดอารี่ออนไลน์ส่วนตัวเป็นเวลา 11 ปีในปี 1994 [9] Carolyn Burke ซึ่งเริ่มตีพิมพ์Carolyn's Diaryเมื่อวันที่ 3 มกราคม 1995 [10]และ Bryon Sutherland ซึ่งประกาศไดอารี่ของเขา เรื่อง The Semi-Existence of Bryonใน กลุ่มข่าว USENETเมื่อวันที่ 19 เมษายน 1995 [11]

อินเทอร์เน็ตยังทำหน้าที่เป็นช่องทางในการนำบันทึกที่ไม่เคยเผยแพร่มาก่อนมาเผยแพร่ให้บรรดานักประวัติศาสตร์และผู้อ่านอื่นๆ ได้รับทราบ เช่น บันทึกของไมเคิล ไชเนอร์ ทาสในศตวรรษที่ 19 ซึ่งได้บันทึกชีวิตของเขาในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. [12]

บริการบนเว็บ เช่นOpen Diary (เริ่มในเดือนตุลาคม 1998) และLiveJournal (มกราคม 1999) ดูเหมือนจะช่วยปรับปรุงและทำให้การเผยแพร่ทางออนไลน์ เป็นระบบอัตโนมัติ แต่การเติบโตของการเล่าเรื่องส่วนตัวเกิดขึ้นพร้อมกับการเกิดขึ้นของบล็อกในขณะที่รูปแบบนี้เน้นที่ลิงก์ภายนอกและความคิดเห็นตามหัวข้อก่อน เครื่องมือบล็อกที่แพร่หลายถูกนำมาใช้อย่างรวดเร็วเพื่อสร้างวารสารบนเว็บ ความก้าวหน้าล่าสุดยังเกิดขึ้นเพื่อให้ความเป็นส่วนตัวของรายการไดอารี่ทางอินเทอร์เน็ต ตัวอย่างเช่น ซอฟต์แวร์ไดอารี่บางตัวจัดเก็บรายการในรูปแบบเข้ารหัส เช่น การเข้ารหัส AES 256 บิต ( มาตรฐานการเข้ารหัสขั้นสูง ) และซอฟต์แวร์อื่นๆ อนุญาตให้เข้าถึงไดอารี่ได้หลังจากป้อน PIN ที่ถูกต้องบนอุปกรณ์ USB ที่ปลอดภัยเท่านั้น

ไดอารี่ดิจิตอล

ด้วยความนิยมของแอพมือถือแอพไดอารี่หรือบันทึกประจำวันจึงพร้อมใช้งานสำหรับiOSและAndroidผู้สนับสนุนได้ระบุเหตุผลมากมายสำหรับการบันทึกประจำวันโดยใช้แอพดิจิทัล รวมถึงความง่ายและความเร็วในการพิมพ์ ความสามารถในการพกพาบนมือถือ และความสามารถในการค้นหา[13]ไดอารี่ดิจิทัลยังได้รับการปรับแต่งให้เหมาะกับการเขียนในรูปแบบที่สั้นลงในช่วงเวลานั้น ซึ่งคล้ายกับการมีส่วนร่วมของผู้ใช้กับบริการโซเชียลมีเดียเช่นFacebook , Twitter และ Instagram [ 14] Apple เปิด ตัวแอพ บันทึกประจำวันพร้อมกับ อัปเดต iOS 17.2โดยดึงคำแนะนำสำหรับรายการตามสถานที่ที่ผู้ใช้ไปเยี่ยมชม เพลงที่ฟัง และรูปภาพจากคลังภาพควบคู่ไปกับคำแนะนำ

ไดอารี่รูปแบบอื่น ๆ

ผู้จัดการส่วนตัว

ผู้จัดการส่วนตัวเป็นรูปแบบหนึ่งของไดอารี่ที่ใช้บันทึกรายการการกระทำและงานในแต่ละวัน โดยบันทึกไว้ในบันทึก โดยมักใช้สัญลักษณ์เพื่อแยกแยะและจัดหมวดหมู่รายการต่างๆ[15]

การเขียนอิสระ

ในการเขียนบันทึกแบบอิสระ ผู้เขียนจะจัดสรรเวลาวันละไม่กี่นาทีเพื่อเขียนบันทึกโดยไม่มีข้อจำกัดใดๆ ปล่อยให้ความคิดไหลลื่นและจิตใต้สำนึกได้แสดงออก การเขียนแบบอิสระสามารถขุดค้นความคิดและอารมณ์ที่ซ่อนอยู่ ซึ่งส่งเสริมการค้นพบตัวเอง

วารสารการจัดสวน

สมุดบันทึกการทำสวนช่วยให้คนทำสวนปรับปรุงความพยายามของตนเองได้ดีขึ้นตามเวลาที่ผ่านไป โดยจะบันทึกประวัติการดำเนินการ สภาพอากาศ และองค์ประกอบอื่นๆ ตลอดจนผลลัพธ์

สมุดบันทึกความกตัญญู

สมุดบันทึกความกตัญญูคือสมุดบันทึกของสิ่งต่างๆ ที่ทำให้ใครบางคนรู้สึกขอบคุณ[16]การบันทึกสมุดบันทึกความกตัญญูเป็นแนวทางปฏิบัติยอดนิยมในสาขาจิตวิทยาเชิงบวก

ไดอารี่การนอน

สมุดบันทึกการนอนหลับหรือบันทึกการนอนหลับเป็นเครื่องมือที่ใช้ในการวินิจฉัยและรักษาอาการผิดปกติของการนอนหลับหรือติดตามความฝันเพื่อให้เข้าถึงจิตใต้สำนึกหรือเพื่อการพิจารณาเพิ่มเติม

ทาเกบุช

สมุดบันทึกของเยอรมัน Tagebuch ('สมุดประจำวัน') มักถูกเรียกว่า "ไดอารี่" ในภาษาอังกฤษ แต่คำนี้ครอบคลุมถึงสมุดฝึกหัดหรือสมุดบันทึกการทำงาน รวมถึงไดอารี่ด้วย[17]ตัวอย่างเช่น สมุดบันทึกของโรเบิร์ต มู ซิล นักเขียน ชาว ออสเตรีย และ พอล คลีศิลปินชาวเยอรมัน-สวิสเรียกว่าTagebücher

บันทึกการเดินทาง

สมุดบันทึกการเดินทาง ไดอารี่เดินทาง หรือบันทึกการเดินทาง คือเอกสารบันทึกการเดินทางหรือชุดการเดินทาง

ไดอารี่สงคราม

ไดอารี่สงครามคือบันทึกอย่างเป็นทางการที่อัปเดตเป็นประจำเกี่ยวกับการบริหารงานและกิจกรรมของหน่วยทหารในช่วงสงคราม ซึ่งจัดทำโดยเจ้าหน้าที่ในหน่วย ไดอารี่ดังกล่าวอาจเป็นแหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญ เช่น เกี่ยวกับการสู้รบที่ยาวนานและซับซ้อนในสงครามโลกครั้งที่ 1

ไดอารี่นิยาย

มีตัวอย่างมากมายของ ไดอารี่ ในจินตนาการหนึ่งในไดอารี่ในจินตนาการที่พิมพ์ออกมาเป็นเล่มแรกๆ คือDiary of a Nobodyของจอร์จ กรอสสมิธและวีดอน น้องชายของเขา ตัวอย่างในศตวรรษที่ 20 ได้แก่ การออกอากาศทางวิทยุ (เช่นDiary ของนางเดล ) และหนังสือที่ตีพิมพ์ (เช่นDiaries of Adrian Mole ) ทั้งสองอย่างนี้กระตุ้นให้เกิดบทความเสียดสีในนิตยสารPrivate Eye เป็นเวลานาน โดยเล่มแรกมีชื่อว่าMrs. Wilson's Diaryซึ่งอ้างอิงถึงแมรี่ วิลสันภรรยาของนายกรัฐมนตรี ฮาโรลด์ วิลสันส่วนเล่มหลังมีชื่อว่าThe Secret Diary of John Major Aged 47¾และเขียนเลียนแบบไดอารี่ของเอเดรียน โมล จากมุมมองของ จอห์น เมเจอร์นายกรัฐมนตรีในขณะนั้นตัวอย่างที่มีชื่อเสียงอีกประการหนึ่งของการใช้ไดอารี่ในจินตนาการเป็นร้อยแก้วคือDracula ของบราม สโตกเกอร์ ตัวอย่างสมัยใหม่ได้แก่ซีรีส์Diary of a Wimpy Kidซึ่งหนังสือแต่ละเล่มในซีรีส์เขียนขึ้นในมุมมองบุคคลที่หนึ่งของตัวละครหลัก ราวกับว่าหนังสือเป็นไดอารี่จริงๆ ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่บันทึกของเบิร์ตและบันทึกในโทรศัพท์มือถือในมังงะและอนิเมะ ญี่ปุ่นเรื่อง Future Diary

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ "ไดอารี่". Merriam-Webster . สืบค้นเมื่อ7 มิถุนายน 2012 .
  2. ^ "Journal". Merriam-Webster . สืบค้นเมื่อ7 มิถุนายน 2012 .
  3. ^ "ไดอารี่". พจนานุกรมนิรุกติศาสตร์ออนไลน์สืบค้นเมื่อ22 มิถุนายน 2555 .
  4. ^ Makdisi, George (พฤษภาคม 1986). "บันทึกในประวัติศาสตร์อิสลาม: บันทึกบางส่วน" ประวัติศาสตร์และทฤษฎี . 25 (2): 173–85. doi :10.2307/2505304. JSTOR  2505304.
  5. ^ หน้า 181 มอสส์ วิกตอเรียThe Archivists In Styleตุลาคม 2012
  6. ^ "SparkNotes: บันทึกของเด็กสาว: 14 มีนาคม 1944–11 เมษายน 1944". sparknotes.com .
  7. ^ แนวทางปฏิบัตินี้ได้รับการสำรวจใน Tristine Rainer, The New Diary , 1978
  8. ^ สำเนาของ "ไดอารี่เปิด" ของเขายังคงมีอยู่
  9. ^ Harmanci, Reyhan (20 กุมภาพันธ์ 2548). "Time to get a life — นักเขียนบล็อกผู้บุกเบิก Justin Hall ตัดสินใจลาออกเมื่ออายุ 31 ปี". SFgate สืบค้นเมื่อ9 มิถุนายน 2549
  10. ^ "พิพิธภัณฑ์ไดอารี่ของแคโรลิน". carolyn.org .
  11. ^ "ประกาศ USENET". google.com .
  12. ^ John G. Sharp, "The Diary of Michael Shiner Relating to the History of the Washington Navy Yard 1813-1869, Naval History and Heritage Command, 2015, สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2016
  13. ^ Chavanu, Bakari (14 กรกฎาคม 2014). "10 เหตุผลที่ฉันชอบเขียนไดอารี่ดิจิทัลมากกว่าปากกาและกระดาษ". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 ตุลาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ19 ธันวาคม 2014 .
  14. ^ Hamburger, E (3 สิงหาคม 2012). "วันแรก: แอปพลิเคชั่นไดอารี่ในยุค Twitter" The Verge .
  15. ^ Ward, Jewel (18 ธันวาคม 2013). "The 'bullet journal': a new time organizing method or a recycling idea?". tamingdata.com . สืบค้นเมื่อ27 ธันวาคม 2017 .
  16. ^ Singh, Maanvi (24 ธันวาคม 2018). "If You Feel Thankful, Write It Down. It's Good For Your Health". NPR.org สืบค้นเมื่อ4 กันยายน 2022 .
  17. ↑ อ้างอิงถึง. Andreas Dorschel, 'Denktagebücher: Zur Poetik des philosophischen Journals', Philosophische Rundschau LX (2013), เลขที่ 4, หน้า 264–298.

อ่านเพิ่มเติม

  • Gosse, Edmund William (1911). "Diary"  . ในChisholm, Hugh (ed.). Encyclopædia Britannica . เล่ม 8 (พิมพ์ครั้งที่ 11). Cambridge University Press. หน้า 168.
  • Ronald Blythe, The Pleasures of Diaries: Four Centuries of Private Writing (Pantheon, 1989, ISBN 0-394-58017-6 ) — หนังสือเล่มนี้มีเนื้อหาคัดสรรจากผลงานของนักเขียนบันทึกประจำวัน (ส่วนใหญ่) ชาวอังกฤษ 
  • คำคมที่เกี่ยวข้องกับ Diary ที่ Wikiquote
  • คำจำกัดความของพจนานุกรมของ diary ในวิกิพจนานุกรม
  • คำจำกัดความของพจนานุกรมของ diarist ในวิกิพจนานุกรม
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=ไดอารี่&oldid=1251850598"