โดเรียน

This article needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. Find sources: "Dorians" – news · newspapers · books · scholar · JSTOR (May 2018) (Learn how and when to remove this message)

Part of a series on the
History of Greece
Neolithic Greece Pelasgians
Greek Bronze Age Helladic chronology Cycladic (c. 3100–1000 BC) Minoan (c. 3100–1100 BC) Mycenean (c. 1750–1050 BC)
Ancient Greece Greek Dark Ages (1100 BC–750 BC) Archaic Greece (800 BC–480 BC) Classical Greece (500 BC–323 BC) Hellenistic Greece (323 BC–31 BC) Roman Greece (146 BC–330 AD)
Medieval Greece Byzantine Greece Frankish and Latin states (1204-1579)
Early modern Greece Venetian Crete (1205-1667) Venetian Ionian Islands (1363-1797) Ottoman Greece (1371-1912)
Modern Greece Septinsular Republic (1800-1807) War of Independence (1821-1829) First Hellenic Republic (1822-1832) Kingdom of Greece (1832-1924, 1935-1973) National Schism (1914/15-1917) Second Hellenic Republic (1924-1935) 4th of August Regime (1936-1941) Axis occupation (Collaborationist regime, Free Greece) (1941-1944) Civil War (1946-1949) Military Junta (1967-1974) Third Hellenic Republic (1974-)
History by topic Agriculture Alphabet Art Church Constitution Economy Ethnonyms Language Music Military
Greece portal
v t e

ชาวโดเรียน ( / ˈ d ɔːr i ə n z / ; กรีก : Δωριεῖς , Dōrieîs , เอกพจน์Δωριεύς , Dōrieús ) เป็นหนึ่งในกลุ่มชาติพันธุ์หลักสี่กลุ่มที่ชาวกรีก (หรือชาวกรีก) ในกรีกคลาสสิกแบ่งแยกออกไป (พร้อมกับชาวอีโอเลียน , ชาวอะเคียนและชาวไอโอเนียน ) ^[1]พวกเขาแทบจะถูกเรียกเสมอว่า "ชาวโดเรียน" ตามที่เรียกพวกเขาในการกล่าวถึงพวกเขาครั้งแรกในวรรณกรรมโอดีสซี [ ^2]ซึ่ง พบพวกเขาอาศัยอยู่บนเกาะครีต แล้ว

ชาวกรีกมีวิถีชีวิตและโครงสร้างทางสังคมที่หลากหลาย ตั้งแต่เมือง โครินธ์ซึ่งเป็นเมืองศูนย์กลางการค้าที่มีประชากรหนาแน่น ซึ่งขึ้นชื่อในด้านรูปแบบศิลปะและสถาปัตยกรรมที่วิจิตรงดงาม ไปจนถึงรัฐสปาร์ตา ที่โดดเดี่ยวและนิยมการทหาร แต่ชาวกรีกทุกคนต่างก็รู้ว่าเมืองใดเป็นของชาวโดเรียนและเมืองใดไม่ใช่ รัฐโดเรียนที่อยู่ในภาวะสงครามอาจได้รับความช่วยเหลือจากรัฐโดเรียนอื่นๆ มากขึ้น แต่ก็ไม่เสมอไป ชาวโดเรียนโดดเด่นด้วย สำเนียง กรีกโดริกและประเพณีทางสังคมและประวัติศาสตร์ที่มีลักษณะเฉพาะ

ในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาล ชาวโดเรียนและไอโอเนียนเป็นสองกลุ่มชาติพันธุ์ กรีกที่มีความสำคัญทางการเมืองมากที่สุด ซึ่งการปะทะกันในที่สุดส่งผลให้เกิดสงครามเพโลพอนนีเซียน ระดับที่ชาวกรีกในศตวรรษที่ 5 ระบุตนเองว่าเป็น "ไอโอเนียน" หรือ "โดเรียน" เป็นที่ถกเถียงกัน ในทางหนึ่ง เอ็ดวาร์ด วิลล์ [fr]สรุปว่าไม่มีองค์ประกอบทางชาติพันธุ์ที่แท้จริงในวัฒนธรรมกรีกในศตวรรษที่ 5 แม้จะมีองค์ประกอบต่อต้านโดเรียนในโฆษณาชวนเชื่อของเอเธนส์^[3]ในอีกทางหนึ่ง จอห์น อัลตี้ตีความแหล่งข้อมูลใหม่เพื่อสรุปว่าชาติพันธุ์เป็นแรงจูงใจในการกระทำในศตวรรษที่ 5 ^[4]คนสมัยใหม่ที่มองการระบุชาติพันธุ์เหล่านี้ผ่านประเพณีวรรณกรรมในศตวรรษที่ 5 และ 4 ก่อนคริสตกาลได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากการเมืองสังคมของตนเอง นอกจากนี้ ตามที่EN Tigerstedt ระบุ ผู้ชื่นชมคุณธรรมชาวยุโรปในศตวรรษที่ 19 ซึ่งพวกเขาคิดว่าเป็น "โดเรียน" ระบุตนเองว่าเป็น " ผู้ชื่นชอบการละโมบ " และพบความคล้ายคลึงที่ตอบสนองในวัฒนธรรมของยุคนั้นเช่นกัน อคติของพวกเขาส่งผลต่อการตีความ "โดเรียน" แบบดั้งเดิมในปัจจุบัน^[5]

มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับสถานที่กำเนิดของชาวโดเรียนแตกต่างกันไป ทฤษฎีหนึ่งที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางในสมัยโบราณก็คือ พวกเขามีต้นกำเนิดมาจากพื้นที่ภูเขาของกรีกเช่นมาซิโดเนียและอีพิรุสและสถานการณ์ที่ไม่ชัดเจนทำให้พวกเขาอพยพลงใต้ไปยังเพโลพอนนีส ไปจนถึง เกาะต่างๆ ในทะเล อีเจียน

ที่มาของชาวโดเรียนเป็นแนวคิดที่มีหลายแง่มุม ในงานวิชาการสมัยใหม่ คำนี้มักหมายถึงที่ตั้งของประชากรที่เผยแพร่ภาษากรีกโดริกภายใน กลุ่มประชากรที่พูด ภาษากรีกดั้งเดิม ในสมมติฐาน ภาษากรีกโดริก เป็นที่รู้จักจากบันทึกของกรีกตะวันตกเฉียงเหนือยุคคลาสสิก เพโล พอนนีซัส ครีตและเกาะบางเกาะ ข้อมูลทางภูมิศาสตร์และชาติพันธุ์ที่พบในงานวรรณกรรมยุคแรกสุดที่รู้จักของตะวันตก เรื่องอีเลียดรวมกับบันทึกการบริหารของ รัฐ ไมซีเนียน ในอดีต พิสูจน์ให้ทุกคนพอใจว่าครั้งหนึ่งผู้พูดภาษากรีกตะวันออก (ไอโอเนียน) เคยมีอิทธิพลในเพโลพอนนีซัส แต่กลับได้รับผลกระทบและถูกแทนที่อย่างน้อยในแวดวงทางการโดยผู้พูดภาษากรีกตะวันตก (โดริก) เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์เกี่ยวข้องกับการโค่นล้ม ซึ่งในสมัยโบราณเรียกว่า การกลับมาของเฮราเคลไดและในสมัยใหม่เรียกว่าการรุกรานของโดเรียน

ทฤษฎีการกลับมาหรือการรุกรานนี้สันนิษฐานว่าผู้พูดภาษากรีกตะวันตกอาศัยอยู่ในภาคตะวันตกเฉียงเหนือของกรีซแต่เข้ายึดครองเพโลพอนนีซัสและแทนที่ภาษากรีกตะวันออกด้วยภาษาถิ่นของตนเอง ไม่มีหลักฐานอื่นใดที่ทราบกันว่ามีอยู่ในยุคสำริด นอกจากบันทึกของชาวไมซีเนียน ดังนั้น จึงไม่สามารถพิสูจน์หรือหักล้างภาษากรีกตะวันตกในช่วงเวลาและสถานที่นั้นได้ ผู้พูดภาษากรีกตะวันตกอาศัยอยู่ในภาคตะวันตกของกรีซในยุคคลาสสิก ซึ่งแตกต่างจากชาวกรีกตะวันออก พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องกับหลักฐานใดๆ ของเหตุการณ์การอพยพ ซึ่งเป็นหลักฐานทางอ้อมที่บ่งชี้ว่าภาษาถิ่นดอริกแพร่หลายในหมู่ชาวกรีกเลนีสทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของกรีซ ซึ่งเป็นภูมิภาคที่มีภูเขาสูงและค่อนข้างโดดเดี่ยว

การรุกรานของโดเรียนเป็นแนวคิดทางประวัติศาสตร์สมัยใหม่ที่พยายามอธิบายถึง:

• อย่างน้อยที่สุดการแทนที่ภาษาถิ่นและประเพณีในกรีกตอนใต้ในยุคก่อนคลาสสิก
• โดยทั่วไปแล้วการกระจายตัวของชาวโดเรียนในกรีกคลาสสิก
• การปรากฏตัวของชาวโดเรียนในกรีซเลย

โดยรวมแล้ว วัตถุประสงค์ทั้งหมดไม่ได้บรรลุผล แต่การสืบสวนสอบสวนช่วยตัดข้อสันนิษฐานเชิงคาดเดาต่างๆ ออกไป นักวิชาการส่วนใหญ่สงสัยว่าการรุกรานของชาวโดเรียนเป็นสาเหตุหลักของการล่มสลายของอารยธรรมไมซีเนียนหรือไม่ แหล่งที่มาของผู้พูดภาษากรีกตะวันตกในเพโลพอนนีสยังไม่มีหลักฐานที่ยืนยันได้

แม้ว่าชาวโดเรียนส่วนใหญ่จะตั้งถิ่นฐานในเพโลพอนนีส แต่พวกเขายังตั้งถิ่นฐานในโรดส์และซิซิลีและในพื้นที่ซึ่งปัจจุบันคืออิตาลีตอนใต้ ในเอเชียไมเนอร์มีเฮกซาโปลิสแห่งโดเรียน (หกเมืองโดเรียนใหญ่) ได้แก่ฮาลิคาร์ นัสซอส (ฮาลิคาร์นัสซัส) และคนิโดส (คนิดัส) ในเอเชียไมเนอร์คอสลินดอสกาเมรอสและอีอาลีซอสบนเกาะโรดส์ เมืองทั้งหกนี้ต่อมากลายเป็นคู่แข่งกับ เมือง ไอโอเนียนในเอเชียไมเนอร์ ชาวโดเรียนยังตั้งถิ่นฐาน บน เกาะครีตด้วย ประเพณีต้นกำเนิดยังคงเข้มแข็งมาจนถึงยุคคลาสสิกธูซิดิดีสมองว่าสงครามเพโลพอนนีสเป็นส่วนหนึ่งที่ "ชาวไอโอเนียนต่อสู้กับชาวโดเรียน" และรายงานประเพณีที่ว่าชาวซีราคิวส์ในซิซิลีสืบเชื้อสายมาจากโดเรียน^[6]อาณานิคม "โดเรียน" อื่นๆ ดังกล่าว ซึ่งเดิมมาจากเมืองโครินธ์ เมการา และหมู่เกาะโดเรียน กระจายอยู่ตามชายฝั่งทางใต้ของซิซิลีตั้งแต่เมืองซีราคิวส์ไปจนถึงเซลินัส นอกจากนี้ทาราส ยัง เป็นอาณานิคมของสปาร์ตัน ด้วย ^[7]

ชื่อของชายคนหนึ่งDōrieusปรากฏอยู่ใน แผ่นจารึก Linear Bที่Pylosซึ่งเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่ต่อมาถูกชาว Dorians บุกโจมตีและปราบปราม^[8]แผ่นจารึก Pylos Fn867 บันทึกเป็นกรณีกริยากรรมเป็นdo-ri-je-we * Dōriēweiคำนามที่ลงท้ายด้วยพยัญชนะหรือพยัญชนะที่สาม โดยมีก้านลงท้ายด้วย w พหูพจน์ประธานที่ไม่มีการรับรอง*Dōriēwesจะกลายเป็นDōrieisโดยสูญเสีย w และการหดคำ แผ่นจารึกบันทึกอาหารเมล็ดพืชที่แจกจ่ายให้กับคนรับใช้ของ "ผู้มีเกียรติทางศาสนา" ที่เฉลิมฉลองเทศกาลทางศาสนาของPotniaซึ่งเป็นเทพธิดาแม่^[9]

เอกพจน์ประธานDōrieusยังคงเหมือนเดิมในยุคคลาสสิก^[10]ชื่อคนรับใช้ในภาษา Linear B หลายชื่อเกิดขึ้นจากดินแดนบ้านเกิดของพวกเขาหรือสถานที่ที่พวกเขามาเป็นเจ้าของแบบไมซีเนียนCarl Darling Buckเห็นว่า คำต่อท้าย -eusนั้นมีประโยชน์มาก หนึ่งในการใช้งานคือการแปลงชื่อสถานที่เป็นชื่อมนุษย์ เช่น Megareus ซึ่งแปลว่า "Megarian" มาจากMegara [ ^11] Dōrieus มาจาก Dōris ซึ่งเป็นรัฐกรีกคลาสสิกเพียง รัฐเดียวที่ใช้เป็นพื้นฐานสำหรับชื่อของชาวโดเรียน รัฐนี้เป็นรัฐเล็กๆ ในเทือกเขาทางตอนกลางค่อนไปทางตะวันตกของกรีซ อย่างไรก็ตามDoris แบบคลาสสิก อาจไม่เหมือนกับ Doris แบบไมซีเนียน

นักวิชาการที่มีชื่อเสียงได้เสนอนิรุกติศาสตร์ที่น่าเชื่อถือจำนวนหนึ่งJulius Pokornyมาจากคำว่า Δωριεύς, Dōrieusจาก δωρίς, doris ซึ่ง แปลว่า "ป่าไม้" (ซึ่งยังสามารถหมายถึงที่ราบสูงได้ด้วย) ^{[12] ส่วน} ที่เขียนว่า dōri-มาจาก o-grade (อาจเป็นōหรือo ก็ได้ ) ของคำดั้งเดิมของอินโด-ยูโรเปียน *deru- ซึ่งแปลว่า "ต้นไม้" ซึ่งยังได้ให้ Δούρειος ในภาษาโฮเมอร์เป็น Ἵππος ( Doureios Hipposซึ่งแปลว่า "ม้าไม้") อีกด้วย ^[13]ที่มาแบบนี้มีข้อดีตรงที่สามารถตั้งชื่อผู้คนตามพื้นที่ภูเขาและป่าไม้ของพวกเขา

นักภาษาศาสตร์ชาวฝรั่งเศส Émile Boisacq ได้ใช้รากศัพท์เดียวกัน แต่มาจากภาษากรีกδόρυ ( doru ) ซึ่งแปลว่า "ด้ามหอก" (ซึ่งทำด้วยไม้) หรือ "คนถือหอก" ^[14]ในกรณีนี้ ประเทศจะใช้ชื่อตามชื่อคน เช่น คำว่า Saxony มาจากคำว่า Saxons อย่างไรก็ตามRSP Beekesสงสัยในความถูกต้องของรากศัพท์นี้และยืนยันว่าไม่มีนิรุกติศาสตร์ที่ถูกต้อง^[15]

บางครั้งการอนุมาน คำภาษา อินโด-ยูโรเปียน ที่แตกต่างกัน ก็ใช้รากศัพท์ภาษาอินโด-ยูโรเปียนที่ฟังดูคล้ายกัน คำภาษากรีกdoruซึ่งแปลว่า "หอก" มาจากคำในภาษาอินโด-ยูโรเปียน * deru ซึ่ง แปลว่า "แข็ง" ในความหมายของไม้ คำนี้คล้ายกับคำขยาย * dō-ro-ของ*dō- (ให้) ดังจะเห็นได้จากคำสั่งภาษากรีกสมัยใหม่ δώσε ( doseแปลว่า "ให้ [ร้องเพลง]!") ซึ่งปรากฏในภาษากรีกเป็น δῶρον ( dōronแปลว่า "ของขวัญ") นี่คือแนวทางที่Jonathan Hall เลือก ใช้ โดยอาศัยองค์ประกอบที่นำมาจากตำนานการกลับมาของ Herakleidai ^[16]

ฮอลล์อ้างถึงประเพณีที่อ้างอิงจากส่วนหนึ่งของกวีTyrtaeusว่า "สปาร์ตาเป็นของขวัญจากพระเจ้าที่มอบให้กับ Heracleidae โดย Zeus และ Hera" ในอีกเวอร์ชันหนึ่งTyndareusมอบอาณาจักรของเขาให้กับ Heracles เพื่อแสดงความขอบคุณที่ทำให้เขากลับคืนสู่บัลลังก์ แต่ Heracles "ขอให้กษัตริย์สปาร์ตารักษาของขวัญนั้นไว้จนกว่าลูกหลานของเขาจะอ้างสิทธิ์ได้"

ดังนั้น ฮอลล์จึงเสนอว่าชาวโดเรียนคือผู้คนที่ได้รับของขวัญ พวกเขาใช้ชื่อนี้เมื่อเข้ายึดครองลาเคเดมอน ต่อมาโดริสก็ถูกตั้งชื่อตามพวกเขา ฮอลล์เปรียบเทียบชาวสปาร์ตันกับชาวฮีบรูว่าเป็นชนชาติที่ถูกเลือกซึ่งรักษาพันธสัญญากับพระเจ้าและได้รับมอบหมายให้ครอบครองดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เพื่อให้ได้ข้อสรุปนี้ ฮอลล์อาศัยตำนานของเฮโรโดตัส (ดูด้านล่าง) ที่ว่าชาวกรีกภายใต้การปกครองของโดรัสไม่ได้ใช้ชื่อของเขาจนกระทั่งไปถึงเพโลพอนนีซัส ในตำนานอื่นๆ ชาวเฮราเคลียได้ขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านชาวโดเรียน ฮอลล์ไม่ได้พูดถึงปัญหาที่ชาวโดเรียนไม่เรียกลาเคเดมอนว่าโดริส แต่ตั้งชื่อนั้นให้กับดินแดนที่ศักดิ์สิทธิ์น้อยกว่าและห่างไกลกว่า ในทำนองเดียวกัน เขาไม่ได้พูดถึงคนรับใช้ชาวโดเรียนที่ไพลอส ซึ่งของขวัญศักดิ์สิทธิ์ของเขา หากเป็นเช่นนั้น ก็ยังคงถูกปกครองโดยตระกูลอาทรีดแห่งเอเคียนที่ลาเคเดมอน^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

เหตุการณ์เล็กน้อยที่อาจถูกลืมไปอย่างน่าเสียดายในประวัติศาสตร์การศึกษาวิชาการคือความพยายามที่จะเน้นย้ำถึงนิรุกติศาสตร์ของคำว่า Doron ด้วยความหมายของ "มือ" ซึ่งในทางกลับกันก็เชื่อมโยงกับการตีความแลมบ์ดาที่มีชื่อเสียงบนโล่สปาร์ตัน ซึ่งหมายถึงมือที่มีนิ้วหัวแม่มือที่โดดเด่นมากกว่าอักษรตัวแรกของลาเคไดมอน^[17]อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาจากต้นกำเนิดของตำนานแลมบ์ดาโล่สปาร์ตัน ในชิ้นส่วนของยูโปลีส กวีการ์ตูนชาวเอเธนส์ ได้มีการพยายามเมื่อไม่นานนี้เพื่อแสดงให้เห็นว่าอาจมีการตั้งใจให้เกิดความสับสนในเชิงตลกระหว่างตัวอักษรและภาพมือ

โครงสร้างสังคมของโดเรียนมีลักษณะเด่นคือโครงสร้างสังคมแบบชุมชนและการแบ่งแยกเพศ ชีวิตของชายอิสระจะเน้นไปที่การรบทางทหาร เมื่อไม่ได้อยู่ต่างประเทศ ผู้ชายจะอาศัยอยู่ในบ้านพักชายล้วนโดยเน้นการฝึกทหารจนถึงอายุ 30 ปี โดยไม่คำนึงถึงสถานะการสมรส

ผู้หญิงโดเรียนมีอิสระและอำนาจทางเศรษฐกิจมากกว่าผู้หญิงจากกลุ่มชาติพันธุ์กรีกอื่นๆ ซึ่งแตกต่างจากผู้หญิงกรีกคนอื่นๆ ผู้หญิงโดเรียนสามารถเป็นเจ้าของทรัพย์สิน จัดการมรดกของสามี และมอบหมายงานบ้านหลายๆ อย่างให้ทาสทำผู้หญิงในสปาร์ตาโบราณมีอำนาจและอำนาจทางเศรษฐกิจมากที่สุด ซึ่งอาจเป็นเพราะผู้ชายไม่อยู่บ้านเป็นเวลานานระหว่างการรบ^[18]ผู้หญิงโดเรียนสวมเปปโล ส ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเรื่องปกติของชาวกรีกทุกคน เสื้อคลุมชนิดนี้จะติดไว้ที่ไหล่ด้วยเข็มกลัดและมีกระโปรงผ่าข้างที่เผยให้เห็นต้นขาและให้เคลื่อนไหวได้คล่องตัวมากกว่าชุดชีทอน (เครื่องแต่งกาย) ของชาวไอโอเนียนที่พลิ้วไหว[ 19 ^]

ภาษาถิ่นดอริกพูดกันในกรีซตะวันตกเฉียงเหนือ เพโล พอนนีส เกาะครีตเอเชียไมเนอร์ตะวันตกเฉียงใต้เกาะทางใต้สุดของทะเลอีเจียนและอาณานิคมโดเรียนต่างๆ ในแมกนาเกรเซียในอิตาลีตอนใต้และซิซิลีหลังจากยุคคลาสสิก ภาษาถิ่นดอริกถูกแทนที่ด้วย ภาษาถิ่น แอตติกซึ่งเป็นพื้นฐานของภาษาคอยเนหรือภาษากรีก "ทั่วไป" ในยุคเฮลเลนิสติกลักษณะสำคัญของภาษาถิ่นดอริกคือการอนุรักษ์ภาษาโปรโตอินโดยูโรเปียน [aː]ซึ่งออกเสียงยาว⟨α⟩ ซึ่งในภาษาแอตติก-ไอโอ นิกกลายเป็น[ɛː ] ⟨η⟩ตัวอย่างที่มีชื่อเสียงคือวลีอำลาที่แม่ชาวสปาร์ตันกล่าวกับลูกชายก่อนจะส่งพวกเขาไปทำสงคราม: ἢ τὰν ἢ ἐπὶ τᾶς ( ḕ tàn ḕ epitâsแปลว่า "ไม่ว่าจะมีหรืออยู่บนนั้น": กลับมาพร้อมโล่หรือตายอยู่บนนั้น) จะเป็น ἢ τὴν ἢ ἐπὶ τῆς ( ḕ t ḕ n ḕ epit ê s )ใน ภาษาถิ่น Attic - Ionicของแม่ชาวเอเธนส์Tsakonianซึ่งเป็นลูกหลานของภาษากรีก Doric ยังคงพูดกันในบางส่วนของ ชายฝั่ง Argolid ทางตอนใต้ ของPeloponneseในจังหวัดArcadia ใน ปัจจุบัน^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

ในทางวัฒนธรรม นอกเหนือจากภาษากรีกสำเนียงดอริกแล้ว อาณานิคมดอริกยังคงรักษาปฏิทินดอริก อันเป็นเอกลักษณ์ของตนไว้ ซึ่งหมุนเวียนไปตามวัฏจักรของเทศกาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งเทศกาลไฮยาซินเทียและคาร์เนียซึ่งมีความสำคัญเป็นพิเศษ^[7]

โหมดโดเรียนในดนตรียังได้รับการเชื่อมโยงกับสังคมโดริก และนักเขียนคลาสสิกยังเชื่อมโยงกับคุณสมบัติด้านการต่อสู้ด้วย

สถาปัตยกรรมแบบดอริกซึ่งสืบทอดมาจากวิทรูเวียสได้แก่ เสาดอริก ซึ่งโดดเด่นในเรื่องความเรียบง่ายและความแข็งแกร่ง

ชาวโดเรียนดูเหมือนจะเสนอลัทธิบูชาเฮลิออส ในแผ่นดินใหญ่ตอนกลาง การกระจายลัทธิบูชาเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์ในซิซิออนอาร์โกส เออ ร์มิโอนีเอพิเดารุสและลาโคเนียรวมถึงฝูงปศุสัตว์ศักดิ์สิทธิ์ของเขาที่เทนารุมดูเหมือนจะแสดงให้เห็นว่าเทพเจ้ามีความสำคัญอย่างมากในศาสนาโดเรียนเมื่อเทียบกับส่วนอื่นๆ ของกรีกโบราณ นอกจากนี้ ชาวโดเรียนอาจนำการบูชาของเขามาที่โรดส์^[20 ]

ในประวัติศาสตร์กรีกนักเขียนหลายคนกล่าวถึงชาวโดเรียน นักเขียนคลาสสิกคนสำคัญที่เล่าถึงต้นกำเนิดของพวกเขาคือเฮโรโดตัสธูซิดิดีสและพอซาเนียสอย่างไรก็ตาม นักเขียนที่มีผลงานมากที่สุดอาศัยอยู่ในยุคเฮลเลนิสติกและโรมันนานหลังจากเหตุการณ์สำคัญต่างๆ ความขัดแย้งที่เห็นได้ชัดนี้ไม่ได้ทำให้บรรดานักเขียนรุ่นหลังซึ่งพึ่งพาผลงานก่อนหน้าซึ่งไม่รอดพ้นมาได้เสื่อมเสียชื่อเสียงเสมอไป ประเพณีของ รัฐ สปาร์ตันและบุคคลสำคัญของรัฐนั้นถูกกล่าวถึงอย่างละเอียดในผลงานของนักเขียน เช่นพลูทาร์กและไดโอโดรัส ซิคูลัส [ ^21]

The Odysseyมีการอ้างอิงถึงชาวโดเรียนครั้งหนึ่ง: ^[22]

มีแผ่นดินแห่งหนึ่งชื่อครีตอยู่ท่ามกลางทะเลสีไวน์ เป็นแผ่นดินที่สวยงามและอุดมสมบูรณ์ ล้อมรอบด้วยน้ำ และมีผู้คนมากมายนับไม่ถ้วนและเมืองต่างๆ เก้าสิบเมือง พวกเขาไม่ได้พูดจาเหมือนกันหมด แต่พูดจาคล่อง มีชาวเอเคียนชาวครีตันพื้นเมืองใจดีชาว ไซ โดเนียน ชาวโดเรียน ที่พลิ้วไสว และชาวเพลาสเจียนที่ สง่างามอาศัยอยู่ที่นั่น

การอ้างอิงนี้ไม่สอดคล้องกับการรุกรานของชาวโดเรียนที่นำชาวโดเรียนมายังเกาะครีตหลังจากการล่มสลายของรัฐไมซีเนียนเท่านั้น ในโอดีสซีโอดีสซีอุสและญาติของเขาได้ไปเยือนรัฐเหล่านั้น มีสองวิธีที่เป็นไปได้ คือโอดีสซีนั้นล้าสมัยไปแล้วหรือชาวโดเรียนอาศัยอยู่บนเกาะครีตในยุคไมซีเนียน ลักษณะที่ไม่แน่นอนของการรุกรานของชาวโดเรียนทำให้ไม่สามารถหาคำตอบที่ชัดเจนได้จนกว่าจะมีข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องนี้^[23]นอกจากนี้ เมืองโดเรียม ในเมสเซเนีย ยังถูกกล่าวถึงในแค็ตตาล็อกเรือหากชื่อของเมืองนี้มาจากชาวโดเรียน แสดงว่าชาวโดเรียนเคยตั้งถิ่นฐานในเมสเซเนียในช่วงเวลานั้นด้วย

ไทร์เทอุสกวีชาวสปาร์ตัน กลายมาเป็นที่ปรึกษาของชาวลาเคเดโมเนียนในสงครามกลางศตวรรษที่ 7 เพื่อปราบปรามการกบฏของชาวเมสเซเนีย ชาวเมสเซเนียเป็นกลุ่มที่เหลือจากชาวเอเคียนที่ถูกพิชิต "สองชั่วอายุคนก่อนหน้านั้น" ซึ่งบ่งชี้ถึงการก้าวขึ้นสู่อำนาจสูงสุดในช่วงปลายยุคมืด มากกว่าในช่วงและหลังการล่มสลายของไมซีเน ประชากรของชาวเมสเซเนียลดลงเหลือเพียงทาส^[24]

หนังสือบทกวีการต่อสู้ทั้งห้าเล่มของ Tyrtaeus เหลืออยู่เพียงไม่กี่ชิ้น หนังสือของเขาเป็นหนังสือที่กล่าวถึงชนเผ่าโดเรียนสามเผ่า ได้แก่Pamphyli , Hylleis และDymanes เป็นครั้งแรก นอกจากนี้เขายังกล่าวอีกว่า:

ด้วยว่าด้วยซูส บุตรชายของโครนัส ผู้เป็นสามีของเฮร่าผู้ได้รับมงกุฎอันงดงาม ได้มอบเมืองนี้ให้แก่ลูกหลานของเฮราคลีส ซึ่งเราได้เดินทางมาจากเอริเนียสที่ลมแรงสู่เกาะเพโลปส์อันกว้างใหญ่

เอรินีอุสเป็นหมู่บ้านของโดริส เขามีส่วนช่วยสร้างรัฐธรรมนูญสปาร์ตัน โดยมอบอำนาจให้กษัตริย์และผู้อาวุโส รวมถึงอำนาจอื่นๆ ในการปลดสภา เขาก่อตั้งโปรแกรมการฝึกทหารที่เข้มงวดสำหรับเยาวชน รวมถึงเพลงและบทกวีที่เขาแต่งขึ้นเอง เช่น "Embateria หรือ Songs of the Battle-Charge ซึ่งเรียกอีกอย่างว่า Enoplia หรือ Songs-under-Arms" ซึ่งเป็นเพลงสวดที่ใช้เพื่อกำหนดเวลาการฝึกซ้อมมาตรฐานภายใต้การรบ เขาเน้นย้ำถึงความรักชาติ:

เป็นเรื่องยุติธรรมที่คนดีจะล้มลงและตายในขณะสู้รบเพื่อแผ่นดินเกิดของเขา ... เราควรสู้ด้วยความเต็มใจเพื่อแผ่นดินนี้ และตายเพื่อลูกหลานของเรา และอย่าไว้ชีวิตเราเลย

เฮโรโดตัสมาจากฮาลิคาร์นัสซัส ซึ่งเป็นอาณานิคมของชาวโดเรียนบนชายฝั่งตะวันตกเฉียงใต้ของเอเชียไมเนอร์โดยยึดถือประเพณีวรรณกรรมในสมัยนั้น เขาเขียนเป็นภาษากรีกไอโอนิกโดยเป็นหนึ่งในนักเขียนคนสุดท้ายที่เขียนภาษากรีกไอโอนิก เขาบรรยายถึงสงครามเปอร์เซียโดยเล่าประวัติศาสตร์ของศัตรูอย่างกรีกและเปอร์เซียแบบย่อๆ

เฮโรโดตัสได้อธิบายเหตุการณ์ทั่วไปที่เรียกว่า "การรุกรานของโดเรียน" โดยนำเสนอเหตุการณ์ดังกล่าวว่าเป็นการโยกย้ายประชากร บ้านเกิดเดิมของพวกเขาอยู่ที่เทสซาลีตอนกลางของกรีก^[25]เขาขยายความเพิ่มเติมในแง่ตำนาน โดยให้รายละเอียดทางภูมิศาสตร์ของตำนานดังกล่าวบางส่วน: ^[26]

1.56.2-3 เมื่อสืบเสาะแล้ว เขาก็พบว่าชาวลาเคเดโมเนียนและชาวเอเธนส์มีอำนาจเหนือกว่า โดยเป็นเผ่าโดเรียนและเผ่าไอโอเนียนอื่นๆ เนื่องจากเผ่าเหล่านี้เป็นเผ่าที่โดดเด่นที่สุดในสมัยโบราณ เผ่าที่สองเป็นเผ่าเพลาสเจียนและเผ่าแรกเป็นเผ่าเฮลเลนิก และเผ่าหนึ่งไม่เคยอพยพออกจากถิ่นฐานของตนไปในทิศทางใดๆ ในขณะที่อีกเผ่าหนึ่งมักจะเร่ร่อนมากเป็นพิเศษ เพราะในรัชสมัยของดิวคาลิออน เผ่านี้เคยอาศัยอยู่ในพธิโอติส และในสมัยของโดรอส บุตรชายของเฮลเลน ในดินแดนที่อยู่ใต้เมืองออสซาและโอลิมปัส ซึ่งเรียกว่าฮิสเทียไอโอติส และเมื่อถูกขับไล่จากฮิสเทียไอโอติสโดยบุตรชายของคาดโมส เผ่านี้ก็ไปอาศัยอยู่ในพินโดสและถูกเรียกว่ามาเคดเนียน และจากที่นั่น เผ่าจึงย้ายไปดรายโอปิส และจากดรายโอปิส เผ่านี้ก็ไปสิ้นสุดที่เพโลพอนนีซัส และเริ่มถูกเรียกว่าโดเรียน

1.57.1-3 แต่ฉันไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าชาวเพลาสเจียนเคยพูดภาษาอะไร แต่ถ้าต้องตัดสินโดยดูจากชาวเพลาสเจียนที่เหลืออยู่ซึ่งอาศัยอยู่ในเมืองเครสตันเหนือชาวไทร์เซเนียน ซึ่งเคยเป็นเพื่อนบ้านของเผ่าโดเรียนที่ปัจจุบันอาศัยอยู่ในดินแดนที่ปัจจุบันเรียกว่าเทสซาลิโอติส และโดยชาวเพลาสเจียนที่เหลืออยู่ซึ่งตั้งรกรากที่พลาเกียและสกายเลคในภูมิภาคเฮลเลสพอนต์ ซึ่งก่อนหน้านั้นเคยตั้งรกรากร่วมกับชาวเอเธนส์ และจากชนพื้นเมืองในเมืองอื่นๆ ที่เป็นชาวเพลาสเจียนจริงๆ แม้ว่าพวกเขาจะลืมชื่อไปแล้วก็ตาม หากต้องตัดสินโดยดูจากคนเหล่านี้ ชาวเพลาสเจียนเคยพูดภาษาบาร์บาเรียน ดังนั้น หากเผ่าพันธุ์เพลาสเจียนทั้งหมดเป็นเช่นนี้ เผ่าพันธุ์แอตติกซึ่งเป็นชาวเพลาสเจียนในช่วงเวลาเดียวกับที่เปลี่ยนไปและกลายเป็นกรีก ก็ลืมภาษาของตนไปด้วย เพราะว่าชาวเมืองเครสตันไม่พูดภาษาเดียวกันกับใครก็ตามที่อาศัยอยู่ใกล้พวกเขา และชาวเมืองฟาเกียเองก็ไม่พูดเช่นกัน แต่พวกเขาพูดภาษาเดียวกันกับคนอื่น ๆ และนี่เป็นหลักฐานว่าพวกเขายังคงรักษารูปแบบภาษาที่พวกเขานำติดตัวมาเมื่อพวกเขาอพยพไปยังสถานที่เหล่านี้ไว้ไม่เปลี่ยนแปลง

1.58 สำหรับเผ่าพันธุ์กรีกนั้น ข้าพเจ้ารับรู้ได้ชัดเจนว่า เผ่าพันธุ์นี้เคยใช้ภาษาเดียวกันมาตั้งแต่แรกเริ่ม แต่ตั้งแต่ที่เผ่าพันธุ์กรีกแยกตัวออกจากเผ่าพันธุ์เพลาสเจียนในขั้นต้น เผ่าพันธุ์กรีกก็เติบโตขึ้นจนมีเผ่าพันธุ์มากมายอย่างที่เราเห็น และที่สำคัญก็คือมีเผ่าพันธุ์บาร์บาเรียนจำนวนมากเข้ามาเพิ่มเติมด้วย นอกจากนี้ ข้าพเจ้ายังคิดว่าเผ่าพันธุ์เพลาสเจียนก็จริงเช่นกัน ตราบใดที่เผ่าพันธุ์บาร์บาเรียนยังคงเป็นบาร์บาเรียน เผ่าพันธุ์กรีกก็ไม่เคยเติบโตอย่างมากมายนัก

ดังนั้น ตามคำบอกเล่าของเฮโรโดตัส ชาวโดเรียนไม่ได้ตั้งชื่อตามโดรัสจนกระทั่งพวกเขาไปถึงเพโลพอนนีซัส เฮโรโดตัสไม่ได้อธิบายความขัดแย้งของตำนานนี้ ตัวอย่างเช่น โดริสซึ่งอยู่ภายนอกเพโลพอนนีซัสได้รับชื่อนั้นมาได้อย่างไร อย่างไรก็ตาม เป้าหมายของเขาตามที่เขาเล่าไว้ในตอนต้นของหนังสือเล่มแรกนั้นเป็นเพียงการรายงานสิ่งที่เขาได้ยินมาจากแหล่งข่าวของเขาโดยไม่ตัดสิน ในตำนาน ชาวเอเคียนอพยพออกจากเพโลพอนนีซัสและไปรวมตัวกันที่เอเธนส์ภายใต้การนำของไอออนและได้รับการระบุว่าเป็น "ชาวไอโอเนียน" ^[27]

รายชื่อรัฐโดเรียนของเฮโรโดตัสมีดังนี้ จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือของกรีกมีฟเธียฮิสเทียและมาซิโดเนียในกรีกตอนกลางมีโดริส (อดีตดรายโอเปีย) และในเพโลพอนนีซัส ทางตอนใต้ โดยเฉพาะรัฐลาเซเดมอนโครินธ์ซิซิออ น เอ พิเดารัสและโทรเซน เฮอร์ไมโอนี่ไม่ใช่โดเรียนแต่ได้เข้าร่วมกับชาวโดเรียน^[28]โพ้นทะเลมีเกาะโรดส์คอสนิซีรัสและเมืองในอานาโตเลีย อย่าง ค นิดั สฮาลิคาร์นัส ซั ส ฟา เซลิสและคาลิดนา^[29]ชาวโดเรียนยังตั้งอาณานิคมครีตรวมถึงการก่อตั้งเมืองต่างๆ เช่นลาโตเดรรอสและโอลูส [ ^30]ชาวไซนูเรียนเดิมเป็นชาวไอโอเนียนแต่ได้กลายมาเป็นชาวโดเรียนภายใต้อิทธิพลของเจ้านายชาวอาร์ไกฟ์^[31]

ก่อน สงครามเมืองทรอยThucydidesกล่าวถึงกรีกเพียงเล็กน้อยเท่านั้นยกเว้นว่ากรีกเต็มไปด้วยคนป่าเถื่อน และไม่มีการแบ่งแยกระหว่างคนป่าเถื่อนกับกรีกชาวกรีกมาจากPhthiotis ^[32]ประเทศทั้งหมดหลงระเริงและประสบกับการละเมิดลิขสิทธิ์ จึงไม่มีการตั้งถิ่นฐาน หลังสงครามเมืองทรอย "กรีกยังคงมีส่วนร่วมในการย้ายถิ่นฐานและการตั้งถิ่นฐาน" ^[33]

ประมาณ 60 ปีหลังสงครามเมืองทรอย ชาวโบโอเชียถูกขับไล่ออกจากอาร์เนโดยชาวเทสซาเลียนไปยังโบโอเชีย และ 20 ปีต่อมา "ชาวโดเรียนและเฮราคลิดก็กลายเป็นผู้ปกครองเพโลพอนนีส" ^[33]ดังนั้น จึงได้มีการขีดเส้นแบ่งระหว่างชาวโดเรียนและชาวอีโอเลียน (ในที่นี้คือชาวโบโอเชีย) กับชาวไอโอเนียน (อดีตเพโลพอนนีส)

นอกเหนือจากข้อสังเกตสั้นๆ เหล่านี้ Thucydides กล่าวถึงชาวโดเรียนเพียงไม่กี่คน เขาชี้ให้เห็นชัดเจนว่ารัฐโดเรียนบางรัฐได้จัดแนวหรือถูกบังคับให้จัดแนวกับชาวเอเธนส์ ในขณะที่ชาวไอโอเนียนบางส่วนจัดแนวกับชาวลาเคเดโมเนียน และแรงจูงใจในการจัดแนวไม่ได้มาจากเชื้อชาติเสมอไป แต่มีความหลากหลาย ในบรรดาชาวโดเรียน ได้แก่ลาเคเดโมน^[34] คอร์ซิราโครินธ์และเอพิดัมนัส [ ^35] เลอูคาเดียแอมบราเซีย [ ^36] โพทิเดีย [ ^37] โรดส์ไซเธอรา อาร์กอส[ 38 ^] ซีราคิวส์เกลาอะครากัส (ต่อมาเรียกว่า อากริเจนตัม) อะเครคาสเมเน^[39]

เขาอธิบายด้วยความผิดหวังอย่างมากว่าเกิดอะไรขึ้นและก่อให้เกิดสงครามระหว่างชาติพันธุ์หลังจากที่รัฐกรีกรวมกันเป็นหนึ่งระหว่างการสู้รบที่เทอร์โมไพลี สภาคอรินธ์ซึ่งจัดตั้งขึ้นก่อนหน้านั้น "แยกออกเป็นสองส่วน" เอเธนส์เป็นผู้นำฝ่ายหนึ่งและลาเคเดมอนเป็นผู้นำอีกฝ่ายหนึ่ง: ^[40]

ในช่วงเวลาสั้นๆ สันนิบาตก็ยึดครองร่วมกันได้ จนกระทั่งชาวลาเคเดโมเนียนและชาวเอเธนส์ทะเลาะกันและทำสงครามกันโดยพันธมิตร ซึ่งการดวลครั้งนี้ทำให้ชาวกรีกทุกคนต้องเข้าร่วมในไม่ช้า

เขาเสริมว่า: "สาเหตุที่แท้จริงที่ผมคิดว่าคือ... การเติบโตของอำนาจของเอเธนส์และความวิตกกังวลที่เกิดขึ้นในลาเคเดมอน...."

ในผลงานของเพลโตเรื่องLawsได้กล่าวถึงชาว Achaeansที่ต่อสู้ในสงครามเมืองทรอยเมื่อเดินทางกลับจากเมืองทรอย พวกเขาถูกขับไล่ออกจากบ้านเรือนและเมืองโดยชาวเมืองที่ยังเยาว์วัย ดังนั้นพวกเขาจึงอพยพไปอยู่ภายใต้การนำของผู้นำที่ชื่อ Dorieus และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงได้รับการเปลี่ยนชื่อเป็น "Dorians" ^[41]

ในระหว่างช่วงเวลาสิบปีนี้ ขณะที่การปิดล้อมยังดำเนินต่อไป กิจการของผู้ปิดล้อมแต่ละคนที่บ้านได้รับผลกระทบอย่างมากเนื่องมาจากพฤติกรรมก่อกบฏของชายหนุ่ม เมื่อทหารกลับไปยังเมืองและบ้านของตน คนหนุ่มสาวเหล่านี้ไม่ได้ต้อนรับพวกเขาอย่างเหมาะสมและยุติธรรม แต่ต้อนรับพวกเขาในลักษณะที่ทำให้เกิดการเสียชีวิต การสังหาร และการเนรเทศเป็นจำนวนมาก ดังนั้นพวกเขาจึงถูกขับไล่ออกไปอีกครั้งและอพยพทางทะเล และเนื่องจากโดริอุสเป็นคนที่รวบรวมผู้ถูกเนรเทศในตอนนั้น พวกเขาจึงได้รับชื่อใหม่ว่า "โดเรียน" แทนที่จะเป็น "อาเคียน" แต่สำหรับเหตุการณ์ทั้งหมดที่ตามมานี้ ชาวลาเคเดโมเนียนเล่าเรื่องราวทั้งหมดเหล่านี้ไว้โดยละเอียดในประเพณีของคุณ

คำอธิบายของกรีกโดยPausaniasเล่าว่าชาว Achaeans ถูกขับไล่ออกจากดินแดนของพวกเขาโดยชาว Dorians ที่มาจากOetaซึ่งเป็นพื้นที่ภูเขาที่ติดกับThessaly ^[42]พวกเขาถูกนำโดยHyllusลูกชายของHeracles ^[43]แต่พ่ายแพ้ต่อชาว Achaeans ภายใต้การนำอื่น พวกเขาสามารถเอาชนะชาว Achaeans ได้และยังคงอยู่ใน Peloponnesus ซึ่งเป็นธีมในตำนานที่เรียกว่า "การกลับมาของ Heracleidae " [ ^44]พวกเขาได้สร้างเรือที่Naupactusเพื่อข้ามอ่าว Corinth ^[45] การรุกรานนี้ถูกมองโดยประเพณีของ Pausanias ว่าเป็นการกลับมาของชาว Dorians สู่ Peloponnesus ซึ่งดูเหมือนจะหมาย ถึงการกลับมาของครอบครัวที่ปกครองในAetoliaและกรีกตอนเหนือสู่ดินแดนที่พวกเขาเคยมีส่วนแบ่ง การกลับมานั้นมีการบรรยายไว้อย่างละเอียด: มี "ความไม่สงบ" เกิดขึ้นทั่วเพโลพอนนีซัส ยกเว้นในอาร์คาเดียและผู้ตั้งถิ่นฐานชาวโดเรียนรายใหม่^[46] Pausanias ยังคงบรรยายถึงการพิชิตและการตั้งถิ่นฐานใหม่ในลาโคเนียเมสเซเนียอาร์โกสและที่อื่นๆ รวมถึงการอพยพจากที่นั่นไปยังเกาะครีตและชายฝั่งของเอเชียไมเนอร์

Diodorusเป็นแหล่งข้อมูลดั้งเดิมอันอุดมสมบูรณ์เกี่ยวกับตำนานและประวัติศาสตร์ของชาวโดเรียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งห้องสมุดประวัติศาสตร์เขาไม่ได้แยกแยะความแตกต่างดังกล่าว แต่ธรรมชาติอันน่ามหัศจรรย์ของข้อมูลยุคแรกสุดทำให้ข้อมูลดังกล่าวเป็นตำนานหรือตำนาน ตำนานเหล่านี้พยายามหาเหตุผลสนับสนุนปฏิบัติการของชาวโดเรียนบางส่วน โดยชี้ให้เห็นว่าปฏิบัติการดังกล่าวมีส่วนหนึ่งเป็นการเมือง^[ก]

Diodorusอ้างจากนักประวัติศาสตร์คนก่อนหน้านี้Hecataeus of Abderaโดยให้รายละเอียดว่าในระหว่างการอพยพชาวอิสราเอลจำนวนมากได้เดินทางไปยังหมู่เกาะกรีกและสถานที่อื่นๆ^[47]

ชาวต่างชาติทั้งหมดถูกขับไล่ออกไปในทันที และผู้ที่กล้าหาญและมีเกียรติที่สุดในหมู่พวกเขา ภายใต้การนำของผู้นำที่มีชื่อเสียงบางคน ถูกนำไปยังกรีกและที่อื่นๆ ตามที่บางคนเล่า ผู้นำที่มีชื่อเสียงที่สุดของพวกเขาคือดาเนาสและแคดมัสแต่คนส่วนใหญ่ได้อพยพไปยังประเทศที่ไม่ไกลจากอียิปต์ ซึ่งปัจจุบันเรียกว่ายูเดียและในเวลานั้นไม่มีคนอาศัยอยู่เลย

เฮราคลีสเป็นเพอร์เซอิดซึ่งเป็นสมาชิกของราชวงศ์ปกครองกรีกอัลคมีน มารดาของเขา มีบรรพบุรุษเป็นเพอร์เซอิดและเพโลปิดเธอเป็นเจ้าหญิงของอาณาจักร เธอรับซูสไว้โดยคิดว่าเขาคือแอมฟิทริออน ซูสตั้งใจให้ลูกชายของเขาปกครองกรีก แต่ตามกฎการสืบราชสมบัติยูริสธีอัสซึ่งเกิดก่อนหน้านั้นเล็กน้อยได้แย่งชิงสิทธิ์ไป การพยายามฆ่าเฮราคลีสในวัยเด็กล้มเหลว เมื่อเป็นผู้ใหญ่ เขาถูกบังคับให้รับใช้ยูริสธีอัส ซึ่งสั่งให้เขาทำภารกิจ 12 อย่าง [ ^48]

เฮราคลีสกลายเป็นนักรบที่ไม่มีบ้าน เขาเร่ร่อนจากที่หนึ่งไปยังอีกที่หนึ่งเพื่อช่วยเหลือผู้ปกครองในพื้นที่ด้วยปัญหาต่างๆ เขาพาบริวารชาวอาร์คาเดียนไปด้วย และได้ลูกชายที่โตเป็นผู้ใหญ่แล้วอีกหนึ่งคนคือเฮราคลีเด เขายังคงดำเนินชีวิตแบบนี้ต่อไปแม้ว่าจะทำภารกิจทั้ง 12 สำเร็จแล้วก็ตาม ตำนานเล่าว่าเขาเข้าไปพัวพันกับสปาร์ตาแห่งเอเคียนเมื่อครอบครัวของกษัตริย์ทินดาเรียสถูกโค่นอำนาจและขับไล่โดยฮิปโปคูนและครอบครัวของเขา ซึ่งในระหว่างนั้นฮิปโปคูนได้ฆ่าลูกชายของเพื่อนของเฮราคลีส เฮราคลีสและบริวารของเขาบุกโจมตีสปาร์ตาและยึดเมืองคืนจากฮิปโปคูน เขาเรียกทินดาเรียสกลับมา ตั้งให้ฮิปโปคูนเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์ และสั่งให้เขาส่งมอบอาณาจักรให้กับลูกหลานของเขาที่ต้องการอ้างสิทธิ์ เฮราคลีสดำเนินชีวิตตามแบบที่เขาคุ้นเคย ซึ่งตามมาตรฐานในปัจจุบันก็คือเป็นทหารรับจ้าง เนื่องจากเขาได้รับเงินค่าจ้างสำหรับการช่วยเหลือ ต่อมาเขาได้ก่อตั้งอาณานิคม^ในAetoliaและ^ใน Trachis ^ตามลำดับ

หลังจากขับไล่Dryopes ออกไป แล้ว เขาก็ไปช่วยเหลือชาว Dorians ที่อาศัยอยู่ในดินแดนที่เรียกว่า Hestiaeotis ภายใต้การปกครองของกษัตริย์Aegimiusและกำลังรณรงค์ต่อต้านLapithae ซึ่งมีจำนวนมากกว่า ชาว Dorians สัญญากับเขาว่าจะ มอบ Doris 1 ⁄ 3 ให้แก่เขา (ซึ่งพวกเขายังไม่ได้ครอบครอง) เขาขอให้ Aegimius เก็บส่วนแบ่งที่ดินของเขาไว้ "ในความไว้วางใจ" จนกว่าลูกหลานจะอ้างสิทธิ์ในที่ดินนั้น เขาออกผจญภัยต่อไปแต่ถูกDeianeira ภรรยาที่อิจฉาของเขา วางยาพิษ เขาเผาตัวเองด้วยชุดเกราะเต็มตัวพร้อมสวมชุดต่อสู้และ "ผ่านจากท่ามกลางมนุษย์เข้าสู่กลุ่มของเทพเจ้า" ^[49]

สตราโบ [ ^50]ผู้ซึ่งอาศัยหนังสือที่มีอยู่ให้อธิบายเพิ่มเติมดังนี้:

จากชนชาติเหล่านี้ ตามคำบอกเล่าของสตาฟิลัสชาวโดเรียนครอบครองพื้นที่ทางทิศตะวันออก ชาวไซโดเนียนครอบครองพื้นที่ทางทิศตะวันตก ชาวเอเทโอ-ครีตันครอบครองพื้นที่ทางทิศใต้ และสุดท้ายคือเมืองปราอิซอสซึ่งเป็นที่ตั้งของวิหารของซุสแห่งดิกทีอัน ในขณะที่ชนชาติอื่นๆ มีอำนาจมากกว่าและอาศัยอยู่ในที่ราบ ปัจจุบันนี้ เป็นเรื่องสมเหตุสมผลที่จะสันนิษฐานว่าชาวเอเทโอ-ครีตันและชาวไซโดเนียนเป็นชนพื้นเมือง และที่เหลือเป็นชาวต่างชาติ ... ^[51]

นอกจากการอ้างอิงถึงชาวโดเรียนบนเกาะครีตเพียงครั้งเดียวแล้ว การกล่าวถึงอีเลียดของเฮราคลิด ทเลโพเลมัสนักรบฝ่ายเอเคียนและผู้ตั้งอาณานิคมเมืองโดเรียนสำคัญสามเมืองในโรดส์ยังถือเป็นการแทรกในภายหลังด้วย^[52]

• Drews, Robert (1993). The End of the Bronze Age: Changes in Warfare and the Catastrophe CA. 1200 BC . Princeton, New Jersey: Princeton University Press . ISBN 0-691-04811-8-จำนวน 5 รุ่น ระหว่างปี พ.ศ. 2536 - พ.ศ. 2538
• ฮอลล์, โจนาธาน เอ็ม. (2000). อัตลักษณ์ทางชาติพันธุ์ในสมัยกรีกโบราณ. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ISBN 0-521-78999-0-
• ฮอลล์, โจนาธาน เอ็ม. (2006). "Dorians: Ancient Ethnic Group". ในวิลสัน, ไนเจล (บรรณาธิการ). สารานุกรมกรีกโบราณ. นิวยอร์ก: Routledge Taylor & Francis Groupหน้า 240–242 ISBN 0-415-97334-1-
• Liddell, Henry George; Scott, Robert (1940). Jones, Henry Stuart (ed.). A Greek-English Lexicon (in Ancient Greek and English). Oxford: Clarendon Press.
• Müller, Karl Otfried , Die Dorier (1824) ได้รับการแปลโดย Henry Tufnel และ Sir George Cornewall Lewisและตีพิมพ์ในชื่อThe History and Antiquities of the Doric Race (ลอนดอน: John Murray ) , 1830 เป็นจำนวน 2 เล่ม
• Pomeroy, Sarah B.; Stanley M. Burstein; Walter Donlan; Jennifer Tolbert Roberts (1999). Ancient Greece: A Political, Social, and Cultural History. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดISBN 0-19-509742-4-

• Hinge, George (2003), "Scythian and Spartan Analogies in Herodotos' Representation: Rites of Initiation and Kinship Groups", ใน Bilde, PG; Højte, JM; Stolba, VF (eds.), The Cauldron of Ariantas (PDF) , Aarhus, หน้า 55–74, เก็บถาวรจากต้นฉบับ(PDF)เมื่อวันที่ 19 ตุลาคม 2013 สืบค้นเมื่อ 5 สิงหาคม 2011-
• Killen, John T. (2000). "Religion at Pylos: The evidence of the Fn Tablets" (PDF) . ใน R. Laffineur; R. Hägg (บรรณาธิการ). Potnia: Deities and Religion in the Aegean Bronze Age . Liège: Université de Liège. หน้า 435–443. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 7 สิงหาคม 2011 . สืบค้นเมื่อ 11 พฤศจิกายน 2006 .
• Rutter, Jeremy B. (2000). "บทเรียนที่ 25: แผ่นกระดาน B เชิงเส้นและองค์กรทางสังคม การเมือง และเศรษฐกิจแบบไมซีเนียน" โบราณคดียุคก่อนประวัติศาสตร์ของทะเลอีเจียนผู้ดูแลวิทยาลัยดาร์ตมัธ