ขลุ่ย
เครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าลมไม้

รูปภาพของคอลเลกชั่นขลุ่ย ประกอบด้วยขลุ่ยชิโนบุเอะและขลุ่ยอื่นๆ วางทับบนผ้ากำมะหยี่สีม่วง
ชิโนบุเอะและขลุ่ยชนิดอื่นๆ
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
เครื่องดนตรี
เครื่องเป่าไม้
เครื่องดนตรีทองเหลือง
เครื่องสาย
โค้งคำนับ

ถอนออก

Percussion
Keyboards
Others

ขลุ่ยเป็นเครื่องดนตรีชนิดหนึ่งใน กลุ่ม เครื่องเป่าลมไม้เช่นเดียวกับเครื่องเป่าลมไม้ทั้งหมด ขลุ่ยเป็นเครื่องเป่าลมแบบแอโรโฟนซึ่งสร้างเสียงด้วยคอลัมน์อากาศที่สั่นสะเทือน ขลุ่ยสร้างเสียงเมื่ออากาศของผู้เล่นไหลผ่านช่องเปิด ในระบบ การจำแนกประเภท ฮอร์นโบสเตล-ซัคส์ขลุ่ยเป็น เครื่องเป่าลมแบบ เป่าลมที่เป่าด้วยขอบ[1]นักดนตรีที่เล่นขลุ่ยเรียกว่านักเป่าขลุ่ยหรือนักเล่นฟลุต

ขลุ่ยยุคหินเก่าที่มีรูเจาะด้วยมือเป็นเครื่องดนตรีที่ระบุตัวตนได้ที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่ทราบ ขลุ่ยหลายอันมีอายุประมาณ 53,000 ถึง 45,000 ปีก่อนพบใน ภูมิภาค ชวาเบียนจูราซึ่งปัจจุบันคือเยอรมนีซึ่งบ่งชี้ถึงประเพณีดนตรีที่พัฒนามาจากยุคแรกสุดที่มนุษย์ยุคใหม่เข้ามาอยู่ในยุโรป[ 2] [3]แม้ว่าขลุ่ยที่เก่าแก่ที่สุดที่ทราบในปัจจุบันจะพบในยุโรป แต่เอเชียก็มีประวัติศาสตร์ยาวนานกับเครื่องดนตรีชนิดนี้เช่นกัน ขลุ่ยกระดูกที่เล่นได้ที่ค้นพบในจีนมีอายุประมาณ 9,000 ปีก่อน[4]ทวีปอเมริกายังมีวัฒนธรรมขลุ่ยโบราณ โดยเครื่องดนตรีที่พบในเมืองการัลในเปรูมีอายุย้อนกลับไป 5,000 ปี[5]และในลาบราดอร์มีอายุย้อนกลับไปประมาณ 7,500 ปี[6]

ขลุ่ยไม้ไผ่มีประวัติศาสตร์ยาวนาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจีนและอินเดีย ขลุ่ยถูกค้นพบในบันทึกประวัติศาสตร์และงานศิลปะตั้งแต่สมัยราชวงศ์โจว ( ประมาณ 1,046–256 ปีก่อนคริสตกาล) แหล่งข้อมูลที่เป็นลายลักษณ์อักษรที่เก่าแก่ที่สุดเปิดเผยว่าชาวจีนใช้kuan (เครื่องดนตรีประเภทลิ้น) และhsio (หรือ xiao ขลุ่ยที่เป่าด้วยปลายมักทำจากไม้ไผ่) ในศตวรรษที่ 12–11 ก่อนคริสตกาล ตามด้วย chi (หรือ ch'ih) ในศตวรรษที่ 9 ก่อนคริสตกาล และ yüeh ในศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล[7]ในจำนวนนี้ ขลุ่ยไม้ไผ่เป็นขลุ่ยขวางที่เก่าแก่ที่สุดที่ได้รับการบันทึกไว้[ 7 ] [8]

นักดนตรีวิทยาCurt Sachsเรียกขลุ่ยไขว้ (สันสกฤต: vāṃśī) ว่า "เครื่องเป่าลมที่โดดเด่นของอินเดียโบราณ" และกล่าวว่างานศิลปะทางศาสนาที่แสดงเครื่องดนตรี "ดนตรีสวรรค์" มีความเกี่ยวข้องกับดนตรีที่มี "ลักษณะเฉพาะของชนชั้นสูง" [9]ขลุ่ยไขว้ไม้ไผ่ของอินเดียหรือBansuriถือเป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์สำหรับพระกฤษณะซึ่งปรากฏกายพร้อมกับเครื่องดนตรีชนิดนี้ในงานศิลปะฮินดู[9]ในอินเดียขลุ่ยไขว้ปรากฏในภาพนูนต่ำจากคริสตศตวรรษที่ 1 ที่SanchiและAmaravatiจากคริสตศตวรรษที่ 2–4 [9] [10]

ตามคำบอกเล่าของนักประวัติศาสตร์ Alexander Buchner ขลุ่ยมีอยู่ในยุโรปในยุคก่อนประวัติศาสตร์ แต่ขลุ่ยเหล่านี้ก็หายไปจากทวีปยุโรปจนกระทั่งขลุ่ยมาถึงจากเอเชียโดยผ่านทาง "แอฟริกาเหนือ ฮังการี และโบฮีเมีย" [11]ขลุ่ยที่เป่าด้วยปลายเริ่มปรากฎให้เห็นในภาพประกอบในศตวรรษที่ 11 [11]ขลุ่ยขวางเข้ามาในยุโรปผ่านอาณาจักรไบแซนไทน์และปรากฎในงานศิลปะกรีกเมื่อประมาณปี ค.ศ. 800 [12]ขลุ่ยขวางได้แพร่หลายเข้ามาในยุโรปโดยผ่านทางเยอรมนี และเป็นที่รู้จักในชื่อขลุ่ยเยอรมัน[12]

นิรุกติศาสตร์และคำศัพท์

คำว่าfluteปรากฏครั้งแรกในภาษาอังกฤษในช่วงภาษาอังกฤษกลางโดยเป็นfloute [13] flowte หรือ flo (y)te [ 14]อาจมาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณ flauteและ ภาษา โปรวองซ์โบราณ flaüt [13]หรืออาจมาจากภาษาฝรั่งเศสโบราณfleüte flaüte flahuteผ่านทางภาษาเยอรมันกลางสูงfloiteหรือภาษาดัตช์fluitคำกริยาflout ในภาษาอังกฤษ มีรากศัพท์เดียวกัน และคำกริยาfluiten ในภาษาดัตช์สมัยใหม่ ยังคงมีความหมายเหมือนกันทั้งสองอย่าง[15]ความพยายามที่จะสืบย้อนคำนี้ไปจนถึงภาษาละตินflare (เป่า พอง) ถูกเรียกว่า "เป็นไปไม่ได้ทางสัทศาสตร์" หรือ "ไม่สามารถยอมรับได้" [14]การใช้คำว่าflute ครั้งแรกที่ทราบ คือในศตวรรษที่ 14 [16]ตามพจนานุกรมภาษาอังกฤษของ Oxford ระบุ ว่าคำนี้ปรากฏในThe Hous of FameของGeoffrey Chaucerประมาณ ปีค.ศ. 1380 [14]

นักดนตรีที่เล่นเครื่องดนตรีในตระกูลฟลุตสามารถเรียกได้ว่าเป็นนักเล่นฟลุต[17]นักเล่นฟลุต[18]หรือนักเล่นฟลุต นักเล่นฟลุตมีประวัติยาวนานถึงอย่างน้อยในปี 1603 ซึ่งเป็นการอ้างอิงที่เก่าแก่ที่สุดในพจนานุกรมภาษาอังกฤษออกซ์ฟอร์ด คำ ว่าฟลุตใช้ในปี 1860 โดยNathaniel HawthorneในThe Marble Faunหลังจากถูกนำมาใช้ในศตวรรษที่ 18 จากอิตาลี ( คำว่า flautistaมาจากคำว่า flauto ) เช่นเดียวกับคำศัพท์ทางดนตรีอื่นๆ ในอังกฤษตั้งแต่ยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาของอิตาลีคำศัพท์ภาษาอังกฤษอื่นๆ ที่ล้าสมัยไปแล้วในปัจจุบัน ได้แก่fluter (ศตวรรษที่ 15–19) [19] [20] [21]และflutenist (ศตวรรษที่ 17 และ 18) [15] [22]

ประวัติศาสตร์

ชิ้นส่วนกระดูกต้นขาของหมีถ้ำ วัยเยาว์ ที่มีรู 2 ถึง 4 รู ถูกค้นพบที่Divje Babeในสโลวีเนียและมีอายุประมาณ 43,000 ปีก่อน อาจเป็นขลุ่ยที่เก่าแก่ที่สุดที่ค้นพบ แต่เรื่องนี้ยังเป็นที่โต้แย้ง[23] [24]ในปี 2008 มีการค้นพบขลุ่ยที่มีอายุอย่างน้อย 35,000 ปีก่อนในถ้ำHohle Felsใกล้Ulmประเทศเยอรมนี[25]เป็นขลุ่ยที่มี 5 รูพร้อมปากเป่ารูปตัววี และทำจาก กระดูก ปีกนกแร้งการค้นพบนี้ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารNatureเมื่อเดือนสิงหาคม 2009 [26]นี่เป็นเครื่องดนตรีที่ได้รับการยืนยันว่าเก่าแก่ที่สุดเท่าที่เคยพบมา[27]จนกระทั่งการกำหนดอายุขลุ่ยที่พบใน ถ้ำ Geißenklösterleพบว่าขลุ่ยเหล่านี้มีอายุเก่าแก่กว่า โดยมีอายุ 42,000 ถึง 43,000 ปี[3]

ขลุ่ย Hohle Fels เป็นขลุ่ยชนิดหนึ่งจากหลายชิ้นที่พบในถ้ำ Hohle Felsข้าง ๆVenus of Hohle Felsและไม่ไกลจากงานแกะสลักมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดเท่าที่ทราบ[28]เมื่อประกาศการค้นพบ นักวิทยาศาสตร์เสนอว่า "การค้นพบนี้แสดงให้เห็นถึงการมีอยู่ของประเพณีดนตรีที่ได้รับการยอมรับอย่างดีในช่วงเวลาที่มนุษย์ยุคใหม่เข้ามาตั้งอาณานิคมในยุโรป" [29]นักวิทยาศาสตร์ยังเสนอว่าการค้นพบขลุ่ยนี้อาจช่วยอธิบาย "ช่องว่างทางพฤติกรรมและความรู้ความเข้าใจที่เป็นไปได้ระหว่าง" มนุษย์นีแอนเดอร์ทัลและมนุษย์ยุคใหม่ตอนต้น[27]

ขลุ่ยกระดูกทำด้วยกระดูกแข้งแพะ คริสต์ศตวรรษที่ 11–13

ขลุ่ยขนาด 18.7 ซม. ที่มีรู 3 รู ทำจาก งา แมมมอธและมีอายุย้อนกลับไปถึง 30,000–37,000 ปีก่อน ถูกค้นพบในปี พ.ศ. 2547 ใน ถ้ำ Geißenklösterleใกล้กับเมืองอูลม์ ทางตอนใต้ของเทือกเขาสวาเบียนอัลบ์ของ เยอรมนี [30]ขลุ่ย 2 อันที่ทำจาก กระดูก หงส์ถูกขุดพบก่อนหน้านี้ 10 ปีจากถ้ำเดียวกัน และมีอายุย้อนกลับไปถึงประมาณ 36,000 ปีก่อน

ขลุ่ยจีนอายุ 9,000 ปีที่เล่นได้(แปลว่า "ขลุ่ยกระดูก") ถูกขุดพบจากหลุมฝังศพในJiahuพร้อมกับตัวอย่างที่คล้ายกันอีก 29 ชิ้น[31]ขลุ่ยเหล่านี้ทำมาจากกระดูกปีกของนกกระเรียนมงกุฎแดง และแต่ละตัวมีรู 5 ถึง 8 รู[32] ขลุ่ยขวางจีนที่เก่าแก่ที่สุดที่ยังหลงเหลืออยู่คือขลุ่ยชี่ (篪) ที่ค้นพบในหลุมฝังศพของมาร์ควิสอี้แห่งเจิ้งที่แหล่งซุยโจวมณฑลหูเป่ย ประเทศ จีนมีอายุย้อนไปถึง 433 ปีก่อนคริสตกาล ในช่วงราชวงศ์โจวตอนปลาย[ 33 ]ขลุ่ยนี้ทำจาก ไม้ไผ่ เคลือบแล็กเกอร์ที่มีปลายปิดและมีจุดหยุด 5 จุดบนด้านข้างของขลุ่ยแทนที่จะเป็นด้านบนShi Jing ซึ่งกล่าวกันว่า ขงจื๊อเป็นผู้รวบรวมและแก้ไข ได้กล่าวถึงขลุ่ยชี่

การอ้างอิงเป็นลายลักษณ์อักษรที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับขลุ่ยมาจากแผ่นจารึกรูปลิ่มในภาษาสุเมเรียนซึ่งมีอายุประมาณ 2600–2700 ปีก่อนคริสตกาล[34] มีการกล่าวถึงขลุ่ยในแผ่นจารึกที่แปลใหม่เมื่อไม่นานมานี้ของมหากาพย์กิลกาเมชซึ่งเป็นบทกวีมหากาพย์ที่พัฒนาในช่วงประมาณ 2100–600 ปีก่อนคริสตกาล[35]แผ่นจารึกรูปลิ่มชุดหนึ่งที่รู้จักกันในชื่อ " ข้อความดนตรี " ให้คำแนะนำการปรับจูนที่แม่นยำสำหรับระดับเสียงทั้งเจ็ดของเครื่องดนตรีประเภทเครื่องสาย (สันนิษฐานว่าเป็นพิณ บาบิลอน ) ระดับเสียงหนึ่งในนั้นเรียกว่า " เอ็มบูบัม " ซึ่งเป็น คำ ในภาษาอัคคาเดียนที่แปลว่า "ขลุ่ย" [35]

พระคัมภีร์ในปฐมกาล 4:21 กล่าวถึงจูบัลว่าเป็น "บิดาของบรรดาผู้ที่เล่นอูกาบและคินนอร์ " บางคนเชื่อว่าคำในภาษาฮีบรูคำแรกหมายถึงเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าลมหรือเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าลมโดยทั่วไป ส่วนคำหลังหมายถึงเครื่องสายหรือเครื่องสายโดยทั่วไป ดังนั้น ในประเพณีของชาวยิวและคริสต์ จูบัลจึงถือเป็นผู้ประดิษฐ์ขลุ่ย (คำที่ใช้ในคำแปลบางตอนของข้อพระคัมภีร์นี้) [36]ในส่วนอื่นๆ ของพระคัมภีร์ (1 ซามูเอล 10:5, 1 พงศ์กษัตริย์ 1:40, อิสยาห์ 5:12 และ 30:29 และเยเรมีย์ 48:36) ขลุ่ยถูกเรียกว่า " ชาลิล " จากรากศัพท์ที่หมายถึง "กลวง" [37]การขุดค้นทางโบราณคดีในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ค้นพบขลุ่ยจากยุคสำริด ( ประมาณ 4,000–1,200 ปีก่อนคริสตกาล) และยุคเหล็ก (1,200–586 ปีก่อนคริสตกาล) โดยยุคหลัง "เป็นพยานถึงการก่อตั้งอาณาจักรอิสราเอลและการแยกออกเป็นสองอาณาจักรคืออิสราเอลและยูเดีย" [36]

ขลุ่ยบางอันในยุคแรกทำจากกระดูกแข้ง ขลุ่ยเป็นส่วนสำคัญของวัฒนธรรมอินเดีย มาโดยตลอด [ 38 ]และจากบันทึกหลายฉบับ ขลุ่ยขวางเชื่อว่ามีต้นกำเนิดในอินเดีย[39] [40]ในวรรณกรรมอินเดียตั้งแต่ 1500 ปีก่อนคริสตกาล มีการกล่าวถึงขลุ่ยขวางอย่างคลุมเครือ[41]

อะคูสติก

ขลุ่ยจะส่งเสียงเมื่อกระแสลมที่พัดผ่านรูในเครื่องดนตรีทำให้เกิดการสั่นสะเทือนของอากาศที่รู[42] [43]กระแสลมจะสร้างแบร์นูลลีหรือไซฟอน ซึ่งจะกระตุ้นอากาศที่อยู่ในโพรงเรโซแนนซ์ (โดยปกติจะเป็นทรงกระบอก) ภายในขลุ่ย นักเล่นขลุ่ยจะเปลี่ยนระดับเสียงที่เกิดจากการเปิดและปิดรูในตัวเครื่องดนตรี ส่งผลให้ความยาวที่มีประสิทธิภาพของเรโซแนนซ์และความถี่เรโซแนนซ์ ที่สอดคล้อง กันเปลี่ยนไป โดยการเปลี่ยนแรงดันอากาศ นักเล่นขลุ่ยสามารถเปลี่ยนระดับเสียงได้โดยทำให้ลมในขลุ่ยเกิดการสั่นพ้องที่ฮาร์โมนิกแทนที่จะเป็นความถี่พื้นฐานโดยไม่ต้องเปิดหรือปิดรูใดๆ[44]

เรขาคณิตของข้อต่อหัวดูเหมือนจะมีความสำคัญอย่างยิ่งต่อประสิทธิภาพเสียงและโทนเสียง[45]แต่ผู้ผลิตยังไม่มีฉันทามติที่ชัดเจนเกี่ยวกับรูปร่างใดรูปร่างหนึ่ง อิมพีแดนซ์อะคูสติกของรูเอ็มบูชูร์ดูเหมือนจะเป็นพารามิเตอร์ที่สำคัญที่สุด[46]ตัวแปรสำคัญที่ส่งผลต่ออิมพีแดนซ์อะคูสติกนี้ ได้แก่ ความยาวของปล่อง (รูระหว่างแผ่นริมฝีปากและท่อหัว) เส้นผ่านศูนย์กลางของปล่อง และรัศมีหรือความโค้งของปลายปล่อง และข้อจำกัดที่ออกแบบไว้ใน "คอ" ของเครื่องดนตรี เช่น ในขลุ่ย โนกัง ของญี่ปุ่น

จากการศึกษาที่นักเล่นฟลุตมืออาชีพถูกปิดตาไว้ พบว่าฟลุตที่ทำจากโลหะหลายชนิดนั้นไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ[47]จากการฟังแบบปิดตาสองชุดที่แตกต่างกัน พบว่าฟลุตไม่สามารถระบุได้อย่างถูกต้องในการฟังครั้งแรก และในการฟังครั้งที่สอง พบว่ามีเพียงฟลุตเงินเท่านั้นที่สามารถระบุได้ การศึกษาดังกล่าวสรุปว่า "ไม่มีหลักฐานใดๆ ที่แสดงว่าวัสดุของผนังมีผลต่อสีของเสียงหรือช่วงไดนามิกอย่างเห็นได้ชัด"

วัสดุ

ในอดีต ขลุ่ยส่วนใหญ่มักทำจากกกไม้ไผ่ ไม้ หรือวัสดุอินทรีย์อื่นๆ นอกจากนี้ยังทำจากแก้ว กระดูก และเนไฟรต์ อีกด้วย ขลุ่ยสมัยใหม่ส่วนใหญ่ทำจากโลหะ โดยส่วนใหญ่มักเป็นเงินและนิกเกิลเงินพบได้น้อยกว่าโลหะผสมเงิน[48]วัสดุอื่นๆ ที่ใช้ทำขลุ่ย ได้แก่ ทองคำ แพลตตินัม เกรนาดีลลาและทองแดง[49]

ประเภท

การเล่นซัมโปญาซึ่งเป็น เครื่องดนตรี ก่อนยุคอินคาและเป็นประเภทของขลุ่ยแพน

ขลุ่ยเป็นท่อเปิดที่ถูกเป่าเข้าไป หลังจากศึกษาและฝึกฝนอย่างเข้มข้นแล้ว ผู้เล่นจะใช้ทิศทางลมที่ควบคุมได้เพื่อสร้างกระแสลมซึ่งลมจะมุ่งลงมาที่รูเสียงของหัวขลุ่ย ขลุ่ยมีหลายประเภทกว้างๆ สำหรับขลุ่ยส่วนใหญ่ นักดนตรีจะเป่าตรงขอบของปากเป่า โดยให้ริมฝีปากล่าง 1/4 ของขลุ่ยครอบรูปากเป่าไว้ อย่างไรก็ตาม ขลุ่ยบางประเภท เช่น นกหวีดเจมฮอร์น แฟลกจีโอเล็ตเรคอร์เดอร์นกหวีดดีบุกโทเน็ตฟูจาราและโอคาริน่าจะมีท่อที่ส่งลมไปที่ขอบ (การจัดเรียงที่เรียกว่า " ฟิปเปิล ") ซึ่งเรียกว่าขลุ่ยฟิปเปิลฟิปเปิลให้เสียงที่แตกต่างของเครื่องดนตรีซึ่งแตกต่างจากขลุ่ยที่ไม่มีฟิปเปิล และทำให้เครื่องดนตรีเล่นได้ง่ายขึ้น แต่จะทำให้ผู้เล่นควบคุมเครื่องดนตรีได้ยากขึ้น

ขลุ่ย เป่าข้าง (หรือขลุ่ยขวาง ) เช่น ขลุ่ยคอนเสิร์ตตะวันตกพิคโคโล ฟิฟ์ดีซีและบันซู รี และขลุ่ยเป่าปลายเช่นนีย์ เซียวกาวัล ดันโซ ชาคุฮาจิขลุ่ยอานาซาซีและเกนาผู้เล่นขลุ่ยเป่าข้างจะใช้รูที่ด้านข้างของท่อเพื่อสร้างเสียงแทนที่จะเป่าที่ปลายท่อ ขลุ่ยเป่าปลายไม่ควรสับสนกับขลุ่ยฟิปเปิล เช่น รีคอร์เดอร์ซึ่งเป่าในแนวตั้ง เช่นกัน แต่มีช่องภายในเพื่อกำหนดทิศทางการไหลของอากาศผ่านขอบรูเสียง

ขลุ่ยอาจจะเปิดได้ด้านใดด้านหนึ่งหรือทั้งสองด้านโอคาริน่าซุนแพนไพพ์นกหวีดตำรวจและนกหวีดของนายอำเภอ เป็นแบบปลายปิด ขลุ่ยปลายเปิด เช่น ขลุ่ยคอนเสิร์ตและเครื่องบันทึกเสียงจะมีฮาร์โมนิกมากกว่า จึงทำให้ผู้เล่นมีความยืดหยุ่นมากขึ้น และมีโทนเสียงที่สดใสกว่า ท่อออร์แกนอาจจะเปิดหรือปิด ขึ้นอยู่กับเสียงที่ต้องการ

ขลุ่ยอาจมีท่อหรือท่ออ่อนจำนวนเท่าใดก็ได้ แต่โดยทั่วไปแล้วจะมีท่อเดียว ขลุ่ยที่มีตัวสะท้อนเสียง หลายตัว อาจเล่นได้ครั้งละตัว (เช่นเดียวกับท่อแพนทั่วไป) หรือเล่นได้ครั้งละมากกว่าหนึ่งตัว (เช่นเดียวกับขลุ่ยคู่ทั่วไป)

ขลุ่ยสามารถเป่าได้โดยใช้แหล่งลมหลายแหล่ง ขลุ่ยทั่วไปเป่าด้วยปาก แม้ว่าบางวัฒนธรรมจะใช้ขลุ่ยจมูก ก็ตาม ท่อปล่องของออร์แกนซึ่งให้เสียงคล้ายกับขลุ่ยท่อ จะเป่าด้วยเครื่องเป่าลมหรือพัดลม

แนวขวางตะวันตก

ฟลุทคอนเสิร์ตตะวันตก

ไม้กุญแจหนึ่งดอก

โดยทั่วไปแล้ว ฟลุตไม้ขวางในเครื่องดนตรียุโรปจะใช้ในเครื่องดนตรีประเภท D โดยส่วนใหญ่เล่นในช่วงต้นศตวรรษที่ 18 ถึงช่วงต้นศตวรรษที่ 19 ดังนั้น เครื่องดนตรีชนิดนี้จึงมักถูกเรียกว่าฟลุตบาร็อคต่อมาฟลุตบาร็อคก็ค่อยๆ ได้รับความนิยมน้อยลงเมื่อถูกฟลุตคอนเสิร์ตแบบตะวันตกเล่นในศตวรรษที่ 19 และถูกนำมาเล่นอีกครั้งในช่วงปลายศตวรรษที่ 20 โดยเป็นส่วนหนึ่งของแนวทาง การแสดงที่ได้รับอิทธิพลจากประวัติศาสตร์

คอนเสิร์ต

ภาพประกอบการแสดงฟลุตแบบตะวันตก

ขลุ่ยคอนเสิร์ตตะวันตกซึ่งเป็นลูกหลานของขลุ่ยเยอรมันในยุคกลาง เป็นขลุ่ยเสียงแหลมขวางที่ปิดที่ด้านบนรูสำหรับอ้าปากจะอยู่ใกล้กับด้านบน และนักเป่าขลุ่ยจะเป่าผ่านรูนั้น ขลุ่ยมีรูสำหรับเสียงกลมที่ใหญ่กว่ารูสำหรับนิ้วของขลุ่ยรุ่นก่อนๆ ในยุคบาร็อค ขนาดและตำแหน่งของรูสำหรับเสียง กลไกคีย์ และระบบนิ้วที่ใช้ในการสร้างโน้ตในช่วงเสียง ของขลุ่ย ได้รับการพัฒนาจากปี 1832 ถึงปี 1847 โดยTheobald Boehmซึ่งช่วยปรับปรุงช่วงไดนามิกและอินโทเนชันของเครื่องดนตรีให้ดีขึ้นอย่างมากเมื่อเทียบกับรุ่นก่อนๆ[50]ด้วยการปรับปรุงบางอย่าง (และข้อยกเว้นที่หายากของระบบ Kingma และระบบนิ้วที่ดัดแปลงเองอื่นๆ) ขลุ่ยคอนเสิร์ตตะวันตกมักจะสอดคล้องกับการออกแบบของ Boehm ซึ่งเรียกว่าระบบ Boehmขลุ่ยสำหรับผู้เริ่มต้นทำจากนิกเกิล เงิน หรือทองเหลืองที่ชุบเงิน ในขณะที่ขลุ่ยสำหรับมืออาชีพใช้เงินแท้ ทอง และบางครั้งอาจเป็นขลุ่ยแพลตตินัม นอกจากนี้ยังมีขลุ่ยแบบทันสมัยที่ทำด้วยไม้ โดยส่วนใหญ่มักจะมีแป้นคีย์เป็นเงินหรือทอง ไม้ที่ใช้มักเป็นไม้มะเกลือแอฟริกัน

ฟลุตคอนเสิร์ตมาตรฐานมีระดับเสียงเป็น C และมีช่วงเสียง 3 อ็อกเทฟเริ่มตั้งแต่C กลางหรือต่ำลงครึ่งขั้นเมื่อมีฟุต B อยู่ นั่นหมายความว่าฟลุตคอนเสิร์ตเป็นเครื่องดนตรี ที่ใช้เสียงสูงที่สุดในวง ออร์เคสตราและวงคอนเสิร์ต ทั่วไป

ปิคโคโลไม้เกรนาดิลลาพร้อมหัวแบบคลื่นที่ปรับเปลี่ยน

คอนเสิร์ตหลากหลายรูปแบบ

ตรงกลาง: พิคโคโล ด้านขวา: ขลุ่ยขนาดใหญ่

พิคโคโล เล่นเสียงสูงกว่าฟลุตเสียงแหลมปกติหนึ่ง อ็อกเทฟ ฟลุตเสียงต่ำในตระกูลฟลุต ได้แก่ ฟ ลุต อัลโต Gและ ฟลุต เบส Cซึ่งใช้เป็นครั้งคราว และมีระดับเสียงต่ำกว่าฟลุตคอนเสิร์ตหนึ่งอ็อกเทฟพอดีและต่ำกว่าฟลุตคอนเสิร์ตหนึ่งอ็อกเทฟตามลำดับ ฟ ลุตคอนทราอัลโตคอนทราเบสซับคอนทราเบสคอนทราเบสคู่และไฮเปอร์เบส เป็นฟลุตหายากอื่นๆ ที่มีระดับเสียงต่ำกว่า C กลางถึงสี่อ็อกเทฟ

ขลุ่ยและปิคโคโลขนาดอื่นๆ ถูกนำมาใช้เป็นครั้งคราว เครื่องดนตรีที่หายากกว่าในระบบการตีเสียงสมัยใหม่คือขลุ่ยเสียงแหลม G เครื่องดนตรีที่ทำตามมาตรฐานเสียงที่เก่ากว่า ซึ่งใช้เป็นหลักในดนตรีวงดุริยางค์เครื่องเป่าลม ได้แก่ ขลุ่ย D ♭ขลุ่ยโซปราโน E ♭ (มีคีย์ไมเนอร์ 3rd เหนือขลุ่ย C มาตรฐาน) ขลุ่ย F อัลโต และขลุ่ย B ♭เบส

อินเดีย

ขลุ่ย ไม้ไผ่คาร์นาติกแปดรู
ขลุ่ยไม้ไผ่อินเดียคลาสสิก 8 รู

ขลุ่ยไม้ไผ่เป็นเครื่องดนตรีสำคัญในดนตรีคลาสสิกของอินเดียและได้รับการพัฒนาขึ้นอย่างอิสระจากขลุ่ยตะวันตกพระกฤษณะ ซึ่งเป็นเทพเจ้าใน ศาสนาฮินดูถือเป็นปรมาจารย์ด้านขลุ่ยไม้ไผ่มาช้านาน ขลุ่ยของอินเดียมีความเรียบง่ายมากเมื่อเทียบกับขลุ่ยของตะวันตก ขลุ่ยเหล่านี้ทำจากไม้ไผ่และไม่มีกุญแจ[51]

ปัจจุบันขลุ่ยอินเดียใช้อยู่ 2 ประเภทหลัก ประเภทแรกคือBansuri (บานสุรี) มีรูสำหรับนิ้ว 6 รูและรูสำหรับอมบัวร์ 1 รู และใช้ในดนตรีฮินดูสถานของอินเดียตอนเหนือเป็นหลัก ประเภทที่สองคือVenuหรือ Pullanguzhal มีรูสำหรับนิ้ว 8 รู และใช้ในดนตรีคาร์นาติกของอินเดียตอนใต้เป็นหลัก ปัจจุบัน ขลุ่ย 8 รูพร้อมเทคนิคการเล่นแบบไขว้นิ้วเป็นที่นิยมในหมู่นักเล่นขลุ่ยคาร์นาติกหลายคน ก่อนหน้านี้ ขลุ่ยอินเดียตอนใต้มีรูสำหรับนิ้วเพียง 7 รู โดยมีมาตรฐานการเล่นนิ้วที่พัฒนาโดย Sharaba Shastri แห่งสำนัก Palladam เมื่อต้นศตวรรษที่ 20 [52]

Cipriano Garcia กำลังเล่นฟลุตตามแบบฉบับของ ชาว Tohono O'odhamถ่ายภาพโดยFrances Densmoreเมื่อปี 1919

คุณภาพของเสียงขลุ่ยนั้นขึ้นอยู่กับไม้ไผ่ ชนิดใดชนิดหนึ่ง ที่ใช้ทำขลุ่ย โดยยอมรับกันโดยทั่วไปว่าไม้ไผ่ที่ดีที่สุดจะเติบโตใน เขต นาเกอร์คอยล์ในอินเดียตอนใต้[53]

ในปี พ.ศ. 2541 Bharata Natya Shastra Sarana Chatushtaiร่วมกับ Avinash Balkrishna Patwardhanได้พัฒนากระบวนการในการผลิตขลุ่ยที่จูนเสียงได้อย่างสมบูรณ์แบบสำหรับ 'thatas' ทั้ง 10 ประเภทที่มีอยู่ในดนตรีคลาสสิกของอินเดียในปัจจุบัน[54]

ในภาษาถิ่นหนึ่งของคุชราต ขลุ่ยเรียกอีกอย่างว่า Pavo [55]บางคนสามารถเล่นขลุ่ยคู่ (Jodiyo Pavo) พร้อมๆ กันได้

ชาวจีน

ในประเทศจีนมีขลุ่ยจีนหลายประเภทขลุ่ยจีนมีโครงสร้าง (มีหรือไม่มีเยื่อกรองเสียง) และจำนวนรู (ตั้งแต่ 6 ถึง 11) และเสียงประสาน (คีย์ต่างกัน) ขลุ่ยจีนส่วนใหญ่ทำจากไม้ไผ่ แต่บางครั้งก็ทำจากไม้ หยก กระดูก และเหล็ก ลักษณะเฉพาะอย่างหนึ่งของขลุ่ยจีนคือการใช้เยื่อกรองเสียงซึ่งติดไว้ที่รูใดรูหนึ่ง ซึ่งจะสั่นตามคอลัมน์อากาศภายในท่อ เยื่อนี้เรียกว่า ขลุ่ยโมซึ่งโดยปกติจะเป็นกระดาษทิชชูบางๆ เยื่อนี้ทำให้ขลุ่ยมีเสียงที่สดใส

ขลุ่ยที่พบเห็นได้ทั่วไปในวงดุริยางค์จีนสมัยใหม่ ได้แก่ปังตี้ (梆笛), ฉู่ตี้ (曲笛), ซินตี้ (新笛) และต้าตี้ (大笛) ขลุ่ยไม้ไผ่ที่เล่นในแนวตั้งเรียกว่าเซียว (簫) ซึ่งเป็นเครื่องดนตรีประเภทเครื่องเป่าอีกประเภทหนึ่งในจีน

เกาหลี

ขลุ่ยเกาหลีที่เรียกว่าแดกึม (대금) เป็นขลุ่ยไม้ไผ่ขนาดใหญ่ที่ใช้ในดนตรีเกาหลีดั้งเดิม ขลุ่ยนี้มีเยื่อที่ให้เสียงหึ่งซึ่งทำให้ขลุ่ยมีเสียงที่เป็นเอกลักษณ์[ จำเป็นต้องชี้แจง ]

ญี่ปุ่น

ขลุ่ยญี่ปุ่นที่เรียกว่าฟุเอะ 笛( ฮิรางานะ : ふえ)รวบรวมขลุ่ยดนตรีจำนวนมากจากญี่ปุ่น รวมถึงขลุ่ยเป่าปลายแหลมชาคุฮาจิและฮอตจิกุรวมไปถึงขลุ่ยขวางกาคุบุเอะโคมา บุเอะ ริวเทกิ โนกังชิโนบุเอะ คา กุระบุเอะและมินเทกิ

โซดาน่าและซูลิง

นัก เล่น โซดาในมาดากัสการ์

โซดินาเป็นขลุ่ยเป่าปลายที่พบได้ทั่วไปบนเกาะมาดากัสการ์ซึ่งตั้งอยู่ในมหาสมุทรอินเดียนอกชายฝั่งแอฟริกาตะวันออกเฉียงใต้ ถือเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดชิ้นหนึ่งบนเกาะ โดยมีลักษณะคล้ายกับขลุ่ยเป่าปลายที่พบในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และโดยเฉพาะอินโดนีเซีย ซึ่งรู้จักกันในชื่อซูลิงซึ่งแสดงให้เห็นว่าบรรพบุรุษของโซดินาถูกนำไปยังมาดากัสการ์ด้วยเรือแคนูแบบมีเสาค้ำโดยผู้ตั้งถิ่นฐานดั้งเดิมของเกาะที่อพยพมาจากเกาะบอร์เนียว[56]ภาพของนักเล่นขลุ่ยโซดินาที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุคปัจจุบันราโคโต ฟราห์ (เสียชีวิตในปี 2001) ปรากฏบน สกุล เงินท้องถิ่น[57]

ฤดูใบไม้ผลิ

สปริง(เรียกอีกอย่างว่าบลูล ) เป็นขลุ่ยที่มีขนาดค่อนข้างเล็ก เป่าด้วยปลาย ปากมีลักษณะเสียงแบบนาสิก[58]พบในแถบคอเคซัสทางตะวันออกของอาร์เมเนีย ทำจากไม้หรือไม้เท้า โดยปกติจะมีรูสำหรับนิ้ว 7 รูและรูสำหรับนิ้วหัวแม่มือ 1 รู[58]ทำให้ได้ระดับเสียงแบบไดอะโทนิก นักดนตรีชาวอาร์เมเนียคนหนึ่งเชื่อว่าสปริงเป็นเครื่องดนตรีประจำชาติอาร์เมเนียที่มีลักษณะเฉพาะมากที่สุด[59]

โจ

ฮ่าฮ่า

โอจา // ⓘเป็นเครื่องดนตรีพื้นเมืองที่ชาวอีโบเป็นชนพื้นเมืองของไนจีเรียọjà (ขลุ่ย) ใช้ในกิจกรรมทางวัฒนธรรมหรืองานต่างๆ ที่มีดนตรีอีโบขลุ่ยแกะสลักอย่างประณีตจากไม้/ไม้ไผ่หรือโลหะ เล่นโดยเป่าลมเข้าที่ปลายข้างหนึ่งแล้วปิดและเปิดรูตามตัวเครื่องดนตรีเพื่อสร้างโน้ตต่างๆ[60]

เทคนิคการหายใจ

นักเป่าฟลุตมีวิธีการหายใจเพื่อเป่าลมผ่านเครื่องดนตรีและสร้างเสียงได้หลายวิธี เช่นการหายใจด้วยกระบังลมและการหายใจเป็นวงกลมการหายใจด้วยกระบังลมช่วยให้หายใจเข้าได้ดีที่สุดโดยลดจำนวนครั้งในการหายใจ การหายใจเป็นวงกลมจะนำอากาศเข้าทางจมูกและออกทางปาก ทำให้มีเสียงต่อเนื่อง

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ von Hornbostel, Erich M.; Sachs, Curt (มีนาคม 1961). "การจำแนกเครื่องดนตรี: แปลจากต้นฉบับภาษาเยอรมันโดย Anthony Baines และ Klaus P. Wachsmann". The Galpin Society Journal . 14 : 24–25. doi :10.2307/842168. JSTOR  842168. 4 แอโรโฟน อากาศเองเป็นตัวสั่นสะเทือนในความหมายหลัก ... 421 เครื่องดนตรีประเภทขอบหรือขลุ่ย กระแสลมแคบๆ พุ่งเข้าหาขอบ
  2. ^ Wilford, John N. (24 มิถุนายน 2009). "Flutes Offer Clues to Stone-Age Music". Nature . 459 (7244): 248–52. Bibcode :2009Natur.459..248C. doi :10.1038/nature07995. PMID  19444215. S2CID  205216692.. อ้างอิง หน้า 248.
    • จอห์น โนเบิล วิลฟอร์ด (24 มิถุนายน 2552) “Flutes Offer Clues to Stone-Age Music” . The New York Times .
  3. ^ โดย Higham, Thomas; Basell, Laura; Jacobi, Roger; Wood, Rachel; Ramsey, Christopher Bronk; Conard, Nicholas J. (2012). "แบบจำลองการทดสอบสำหรับจุดเริ่มต้นของยุคออริญญาเซียนและการถือกำเนิดของศิลปะและดนตรีเชิงรูปธรรม: ลำดับเหตุการณ์คาร์บอนกัมมันตรังสีของ Geißenklösterle" วารสารวิวัฒนาการของมนุษย์ . 62 (6): 664–76 Bibcode :2012JHumE..62..664H doi :10.1016/j.jhevol.2012.03.003 PMID  22575323
  4. ^ "ผู้เชี่ยวชาญห้องปฏิบัติการ Brookhaven ช่วยกำหนดอายุขลุ่ยที่เชื่อกันว่าเป็นเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดที่เล่นได้ ขลุ่ยกระดูกค้นพบในประเทศจีนที่แหล่งโบราณคดียุคหินใหม่อายุ 9,000 ปี" ห้องปฏิบัติการแห่งชาติ Brookhaven
  5. ^ "ดนตรีในเทือกเขาแอนดีสโบราณ" พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิทันสืบค้นเมื่อ10 ธันวาคม 2020 พบขลุ่ยแนวนอนทรงท่อ 32 อันในเมืองคาราล ... ขลุ่ยที่สร้างจากกระดูกนกกระทุงและคอนดอร์สามารถผลิตเสียงได้ 7 เสียง ... การค้นพบในเมืองคาราลพิสูจน์ให้เห็นว่าดนตรีเป็นส่วนสำคัญของชีวิตพิธีกรรมของชาวแอนดีสเมื่อ 5,000 ปีก่อน
  6. ^ Goss, Clint (22 พฤศจิกายน 2019). "การพัฒนาของขลุ่ยในอเมริกาเหนือ". Flutopedia . สืบค้นเมื่อ10 ธันวาคม 2020 .
  7. ^ ab Sachs, Kurt (1940). The History of Musical Instruments . นิวยอร์ก: WW Norton & Company. หน้า 178–179
  8. ^ "เครื่องดนตรีจีนโบราณที่ปรากฏอยู่ในอนุสรณ์สถานยุคแรกๆ บางส่วนในพิพิธภัณฑ์" พิพิธภัณฑ์โบราณคดีและมานุษยวิทยา แห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียเอ๋อหยา (ประมาณ 400 ปีก่อนคริสตกาล) กล่าวว่าฉีห์ทำด้วยไม้ไผ่ มีความยาว 16 นิ้ว มีรูหนึ่งรูเปิดขึ้นด้านบน และมีการเป่าลมในแนวขวาง
  9. ^ abc Sachs, Kurt (1940). The History of Musical Instruments . นิวยอร์ก: WW Norton & Company. หน้า 158–159, 180
  10. ↑ คาเดล, รามปราสาด (2550) เครื่องดนตรีของประเทศเนปาล กาฐมา ณ ฑุ เนปาล: พิพิธภัณฑ์เครื่องดนตรีพื้นบ้านเนปาล พี 45. ไอเอสบีเอ็น 978-99946-883-0-2. Banshi ... \ขลุ่ยขวาง ... ทำจากไม้ไผ่ที่มีรูสำหรับนิ้ว 6 รู ... เรียกว่าเครื่องดนตรีของพระกฤษณะ
  11. ^ ab Buchner, Alexander (1980). Colour Encyclopedia of Musical Instruments . นิวยอร์ก: Hamlyn. หน้า 64–65. ISBN 0-600-36421-6-
  12. ^ ab Sachs, Kurt (1940). The History of Musical Instruments . นิวยอร์ก: WW Norton & Company. หน้า 287–288
  13. ^ ab "Flute". พจนานุกรมฟรี โดย Farlex . สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2012 .
  14. ^ abc Simpson, JA และ Weiner, ESC (บรรณาธิการ), "flute, n.1 ", Oxford English Dictionary , ฉบับที่ 2. 20 เล่ม. Oxford: Clarendon Press; นิวยอร์ก: Oxford University Press, 1989. ISBN 0-19-861186-2 . 
  15. ^ โดย Smith, Fenwick. "Is it flutist or flautist?". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 มกราคม 2014 . สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2015 .
  16. ^ "Flute". Merriam-Webster . สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2012 .
  17. ^ "Flutist". Oxford English Dictionary (American English) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มกราคม 2015 . สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2015 .
  18. ^ "Flautist". Oxford English Dictionary (British & World English) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มกราคม 2015 . สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2015 .
  19. ^ "Fluter (c.1400)". พจนานุกรม Oxford English Dictionary .
  20. ^ "Fluter". พจนานุกรมภาษาอังกฤษฉบับปรับปรุงใหม่ของเว็บสเตอร์ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มกราคม 2015 . สืบค้นเมื่อ 5 มกราคม 2015 .
  21. ^ "Fluter". พจนานุกรมRandom House และพจนานุกรม Collins English สืบค้นเมื่อ5 มกราคม 2015
  22. ^ "นักเล่นขลุ่ย". พจนานุกรมศตวรรษและสารานุกรม . 1906 . สืบค้นเมื่อ5 มกราคม 2015 .
  23. ^ Tenenbaum, David (มิถุนายน 2000). "Neanderthal jam". The Why Files . University of Wisconsin, Board of Regents. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มกราคม 2001. สืบค้นเมื่อ 14 มีนาคม 2006 .
  24. ^ ประวัติขลุ่ย เก็บถาวร 1 กันยายน 2006 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , UCLA สืบค้นเมื่อ มิถุนายน 2007
  25. ^ Ghosh, Pallab. (25 มิถุนายน 2009) BBC: 'เครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุด' พบเมื่อเก็บถาวร 1 ตุลาคม 2010 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน . BBC News. สืบค้นเมื่อ 2013-08-10.
  26. ^ Nicholas J. Conard; Maria Malina; Susanne C. Münzel (สิงหาคม 2009). "ขลุ่ยใหม่บันทึกประเพณีดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดในเยอรมนีตะวันตกเฉียงใต้" Nature . 460 (7256): 737–40. Bibcode :2009Natur.460..737C. doi :10.1038/nature08169 ISSN  0028-0836 PMID  19553935 S2CID  4336590
  27. ^ ab "'พบเครื่องดนตรีที่เก่าแก่ที่สุด'" BBC News . 25 มิถุนายน 2009 . สืบค้นเมื่อ26 มิถุนายน 2009 .
  28. ^ "ดนตรีสำหรับคนถ้ำ" MSNBC . 24 มิถุนายน 2009 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 มิถุนายน 2009 . สืบค้นเมื่อ26 มิถุนายน 2009 . นักวิทยาศาสตร์กล่าวว่าพวกเขาพบสิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นเครื่องดนตรีทำมือที่เก่าแก่ที่สุดในถ้ำแห่งหนึ่งทางตะวันตกเฉียงใต้ของเยอรมนี ห่างจากรูปแกะสลักมนุษย์ที่เก่าแก่ที่สุดที่ทราบกันไม่ถึงหนึ่งหลา นักวิจัยรายงานว่าเศษขลุ่ยและรูปปั้นงาช้างของ 'วีนัสยุคก่อนประวัติศาสตร์' มีอายุย้อนกลับไปกว่า 35,000 ปี ... รางวัลที่แท้จริงคือขลุ่ยที่แทบจะสมบูรณ์ซึ่งกลวงออกจากกระดูกของแร้งกริฟฟอน ... พบในถ้ำ Hohle Fels ห่างจากจุดที่พบวีนัสยุคก่อนประวัติศาสตร์เพียง 28 นิ้ว (70 เซนติเมตร) ...
  29. ^ "Flutes Offer Clues to Stone-Age Music". The New York Times . 24 มิถุนายน 2009 . สืบค้นเมื่อ26 มิถุนายน 2009 .
  30. ^ "นักโบราณคดีค้นพบขลุ่ยของชาวเมืองยุคน้ำแข็ง" CBC Arts . Canadian Broadcasting Corporation . 30 ธันวาคม 2004 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 28 พฤษภาคม 2009 . สืบค้นเมื่อ 21 เมษายน 2009 .
  31. ^ ขลุ่ยอายุกระดูก เก็บถาวร 15 มกราคม 2009 ที่เวย์แบ็กแมชชีน . BBC. 23 กันยายน 1999.
  32. ^ จาง, จูจง; เซียว, ซิงหัว; ลี, หยุน ควน (ธันวาคม 2547). "การพัฒนาดนตรีในระยะเริ่มแรก การวิเคราะห์ขลุ่ยกระดูกเจียหู" Antiquity . 78 (302): 769–778. doi : 10.1017/s0003598x00113432 . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 มิถุนายน 2556
  33. ^ กู๊ดแมน, ฮาวเวิร์ด แอล. (2010). ซุน ซู และการเมืองแห่งความแม่นยำในประเทศจีนในศตวรรษที่ 3สำนักพิมพ์ Brillหน้า 226 ISBN 978-90-04-18337-7-
  34. ^ Goss, Clint (2012). "การพัฒนาของขลุ่ยในยุโรปและเอเชีย". Flutopedia . สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2012 .
  35. ^ โดย Goss, Clint (2012). "Flutes of Gilgamesh and Ancient Mesopotamia". Flutopedia . สืบค้นเมื่อ8 มกราคม 2012 .
  36. ^ ab Judith Cohen, "บทวิจารณ์ 'Music in Ancient Israel/Palestine: Archaeological, Written, and Comparative Sources', by Joachim Braun". Min-Ad: Israel Studies in Musicology Online. Vol. 3. (2004). http://www.biu.ac.il/hu/mu/min-ad04/BraunRev-2.pdf เก็บถาวร 19 กันยายน 2020 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  37. ^ Strong's Hebrew Concordance, "chalil". http://biblesuite.com/hebrew/2485.htm เก็บถาวร 17 กุมภาพันธ์ 2013 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  38. ↑ ฮอยเบิร์ก, เดล; รามจันทนี, อินทุ (2000) นักเรียนบริทันนิกาอินเดียมุมไบ : Prakashan ยอดนิยม พี 125. ไอเอสบีเอ็น 978-0-85229-760-5-
  39. ^ Chaturvedi, Mamta (2001). How to Play Flute & Shehnai. นิวเดลี : Diamond Pocket Books (P) Ltd. หน้า 7 ISBN 978-81-288-1476-1-
  40. ^ มอร์ส คอนสแตนซ์ (1968). ดนตรีและนักทำดนตรี. นิวแฮมป์เชียร์ : สำนักพิมพ์ Ayer. หน้า 7. ISBN 978-0-8369-0724-7-
  41. ^ Arvey, Verna (2007). Choreographic Music for the Dance. ลอนดอน : Read Country Books. หน้า 36. ISBN 978-1-4067-5847-4-
  42. ^ อะคูสติกขลุ่ย เก็บถาวร 13 สิงหาคม 2010 ที่เวย์แบ็กแมชชีน , UNSW สืบค้นเมื่อ มิถุนายน 2007
  43. ^ Wolfe, Joe. "Introduction to flute acoustics". UNSW Music Acoustics . สืบค้นเมื่อ18มกราคม2549
  44. ^ "ขลุ่ย". HyperPhysics . สืบค้นเมื่อ20 มีนาคม 2016 .
  45. ^ Spell, Eldred (1983). "Anatomy of a Headjoint". The Flute Worker . ISSN  0737-8459. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 2550
  46. ^ Wolfe, Joe. "ความต้านทานอะคูสติกของขลุ่ย" อะ คูสติกของขลุ่ย: บทนำ
  47. ^ Widholm, G.; Linortner, R.; Kausel, W.; Bertsch, M. (2001). "เงิน ทอง แพลตตินัม และเสียงขลุ่ย" Proc. International Symposium on Musical Acoustics : 277–280. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 มีนาคม 2008
  48. ^ เมเยอร์ส, โรเบิร์ต เอ., บก. (2002). สารานุกรมวิทยาศาสตร์กายภาพและเทคโนโลยี (พิมพ์ครั้งที่ 3). ซานดิเอโก: สำนักพิมพ์วิชาการ. ISBN 978-0-12-227410-7-
  49. ↑ https://www.yamaha.com/en/musical_instrument_guide/flute/selection/ [ URL เปล่า ]
  50. ^ Boehm, Theobald . (1964). The Flute and Flute-Playing in Acoustical, Technical, and Artistic Aspectsแปลโดย Dayton C. Miller พร้อมคำนำใหม่โดย Samuel Baron นิวยอร์ก: Dover Publications ISBN 0-486-21259-9หน้า 8–12 
  51. ^ อาร์โนลด์, อลิสัน (2000). สารานุกรม Garland Encyclopedia of World Music. ลอนดอน : Taylor & Francis. หน้า 354. ISBN 978-0-8240-4946-1-
  52. ↑ เคาธุรี, วิมาลากันตะ โรยะ; รอยเชาวธุรี, พิมาลากันตา (2000) พจนานุกรมดนตรีคลาสสิกฮินดูสถานโกลกาตา : Motilal Banarsidass Publication. ไอเอสบีเอ็น 978-81-208-1708-1-
  53. ^ Abram, David; Guides, Rough; Edwards, Nick; Ford, Mike; Sen, Devdan; Wooldridge, Beth (2004). The Rough Guide to South India 3. London : Rough Guides . หน้า 670, 671 ISBN 978-1-84353-103-6-
  54. ^ บทความที่เขียนโดย Avinash Balkrishna Patwardhan เปิดเผยหลักการพื้นฐานที่ควบคุมดนตรีคลาสสิกของอินเดียโดยการวิจัยเกี่ยวกับ Natya Shastra ของ Bharata Muni ที่งานประชุมเชิงปฏิบัติการแห่งชาติว่าด้วยอะคูสติก (1998) ณ ITC Sangeet Research Academy เมืองกัลกัตตา ประเทศอินเดีย
  55. ↑ เก็บถาวรที่ Ghostarchive และ Wayback Machine: "Jodiyo Pavo โดย Mubarak Ali Husain 2016" ยูทูบ . 24 มีนาคม 2559.
  56. ^ ชอว์, จีโอ (8 พฤศจิกายน 1879). "ดนตรีท่ามกลางมาดากัสการ์". The Musical Standard . 17 (797): 297 . สืบค้นเมื่อ15 พฤศจิกายน 2010 .
  57. ↑ มามินิรินา, ราโด (15 กรกฎาคม พ.ศ. 2554). "เลอบิลเลต์ ราโกโต ฟราห์ โวต์ เดอ ลอร์" เอ็กซ์เพรส เดอ มาดากัสการ์ (ภาษาฝรั่งเศส) เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 9 พฤษภาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ7 ตุลาคม 2555 .
  58. ^ ab Pahlevanian, Alina. (2001). "Armenia §I: Folk Music, 3: Epics", ในThe New Grove Dictionary of Music and Musicians , ฉบับที่ 2, แก้ไขโดยStanley SadieและJohn Tyrrell . ลอนดอน: Macmillan Publishers.
  59. ↑ โกมิทัส, วาร์ดาเปต. (1994) Grakan nshkhark' Komitas Vardapeti beghun grch'ēn: npast mē Komitas Vardapeti srbadasman harts'inเรียบเรียงโดย Abel Oghlukian มอนทรีออล: Ganatahayots' Aṛajnordarani "K'ristonēakan Usman ew Astuatsabanut'ean Kedron"
  60. ^ Simwa, Adrianna (22 กันยายน 2017). "เครื่องดนตรีพื้นเมือง Igbo 10 อันดับแรก". Legit.ng – ข่าวไนจีเรีย. สืบค้นเมื่อ10 กุมภาพันธ์ 2023 .

บรรณานุกรม

  • Buchanan, Donna A. 2001. "Bulgaria §II: Traditional Music, 2: Characteristics of Pre-Socialist Musical Culture, 1800–1944, (iii): Instruments". The New Grove Dictionary of Music and Musicians , ฉบับที่ 2, แก้ไขโดยStanley SadieและJohn Tyrrell . ลอนดอน: Macmillan Publishers
  • เครน, เฟรเดอริก. 1972. เครื่องดนตรียุคกลางที่ยังหลงเหลืออยู่: แคตตาล็อกชั่วคราวตามประเภทไอโอวาซิตี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยไอโอวาISBN 0-87745-022-6 
  • Galway, James. 1982. Flute . Yehudi Menuhin Music Guides. London: Macdonald. ISBN 0-356-04711-3 (ปกอ่อน); ISBN 0-356-04712-1 (ปกอ่อน) New York: Schirmer Books. ISBN 0-02-871380-Xพิมพ์ซ้ำ 1990, London: Kahn & Averill London: Khan & Averill ISBN 1-871082-13-7    
  • Loewy, Andrea Kapell. 1990. "Frederick the Great: Flutist and composer". College Music Symposium 30 (1): 117–125. JSTOR 40374049 กษัตริย์ปรัสเซียผู้โด่งดัง (ค.ศ. 1712–1786) เป็นนักแต่งเพลงและผู้อุปถัมภ์ดนตรี
  • เฟลาน, เจมส์, 2004. คู่มือฉบับสมบูรณ์สำหรับฟลุตและปิคโคโล: จากอะคูสติกและการก่อสร้างไปจนถึงการซ่อมแซมและการบำรุงรักษาฉบับที่ 2 [Sl]: Burkart-Phelan, Inc., 2004. ISBN 0-9703753-0-1 
  • Putnik, Edwin. 1970. The Art of Flute Playing . Evanston, Illinois: Summy-Birchard Inc. Revised edition 1973, Princeton, New Jersey and Evanston, Illinois. ISBN 0-87487-077-1 
  • ทอฟฟ์ แนนซี่ 1985. The Flute Book: A Complete Guide for Students and Performersนิวยอร์ก: Charles's Scribners Sons ISBN 0-684-18241-6นิวตัน แอ็บบอต: เดวิดและชาร์ลส์ISBN 0-7153-8771-5ฉบับพิมพ์ครั้งที่สอง 1996 นิวยอร์ก: Oxford University Press ISBN 0-19-510502-8   
  • ไวย์, เทรเวอร์. 1988. Proper Flute Playing: A Companion to the Practice Books . ลอนดอน: Novello. ISBN 0-7119-8465-4 
  • Maclagan, Susan J. "พจนานุกรมสำหรับนักเล่นฟลุตสมัยใหม่", 2009, Lanham, Maryland, USA: Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-6711-6 
วิกิมีเดียคอมมอน ส์มีสื่อเกี่ยวกับขลุ่ย
วิกิซอร์ซมีเนื้อหาจาก บทความ สารานุกรมบริแทนนิกาค.ศ. 1911เรื่อง " ขลุ่ย "
ค้นหาคำว่า ขลุ่ยในวิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี
  • อาร์ดัล พาวเวลล์ "ฟลุต" Grove Music Online . Oxford Music Online . Oxford University Press (ตามสมัครสมาชิก)
  • บทความเกี่ยวกับขลุ่ย Jiahu จากไทม์ไลน์ประวัติศาสตร์ศิลปะ Heilbrunn ที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิแทน
  • ขลุ่ยประวัติศาสตร์ที่คัดสรรมาจากทั่วทุกมุมโลกที่พิพิธภัณฑ์ศิลปะเมโทรโพลิแทน
    • ไม้เท้าฟลุตและโอโบ, Georg Henrich Scherer, Butzbach, c. ค.ศ. 1750–57
    • ขลุ่ยแก้ว คล็อด โลรองต์ ปารีส 1813
    • ขลุ่ยพอร์ซเลน ซัคเซิน 1760–1790
    • คู่ขลุ่ยงาช้าง โดย Johann Wilhelm Oberlender กลางศตวรรษที่ 18 นูเรมเบิร์ก
    • ขลุ่ย โดย Garion, ปารีส, ประมาณ ค.ศ. 1720–1740
  • Conard, Nicholas J.; Malina, Maria; Münzel, Susanne C. (สิงหาคม 2009). "ขลุ่ยใหม่เป็นเอกสารบันทึกประเพณีดนตรีที่เก่าแก่ที่สุดในเยอรมนีตะวันตกเฉียงใต้" Nature . 460 (7256): 737–740. Bibcode :2009Natur.460..737C. doi :10.1038/nature08169. PMID  19553935. S2CID  4336590
  • แหล่งข้อมูลเกี่ยวกับอะคูสติกของขลุ่ยจากมหาวิทยาลัยนิวเซาท์เวลส์
  • ขลุ่ยพื้นบ้าน (เครื่องดนตรีพื้นบ้านโปแลนด์)
  • ขลุ่ยไม้ไผ่ยาว 16 ฟุต ขลุ่ยที่เล่นได้ยาวที่สุดในโลก สถิติโลกใหม่โดยสำนักงาน DM, Pilibhit, Uttar Pradesh
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Flute&oldid=1250745151"