อาการชักแบบโฟกัส

บทความนี้ต้องการการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "การยึดครองโฟกัส" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( กุมภาพันธ์ 2013 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

อาการชักแบบโฟกัส (เรียกอีกอย่างว่าอาการชักบางส่วน^[1]และอาการชักเฉพาะที่ ) คืออาการชักที่เริ่มส่งผลต่อสมองเพียงซีกเดียว^{[2] [3]}สมองแบ่งออกเป็นสองซีกแต่ละซีกประกอบด้วยสี่กลีบได้แก่ กลีบหน้า กลีบขมับ กลีบข้าง และกลีบท้ายทอย อาการชักแบบโฟกัสเกิดขึ้นในสมองเพียงส่วนเดียว คือ ทั้งซีกหรือส่วนหนึ่งของกลีบ อาการจะแตกต่างกันไปตามตำแหน่งที่เกิดอาการชัก เมื่ออาการชักเกิดขึ้นที่กลีบหน้าผู้ป่วยอาจรู้สึกเหมือนคลื่นในศีรษะ เมื่ออาการชักเกิดขึ้นที่ กลีบ ขมับ อาจรู้สึก เหมือน เคยเกิด ขึ้นมาก่อน เมื่ออาการชักเกิดขึ้นที่กลีบข้างขม่อม อาจมี อาการชาหรือรู้สึกเสียวซ่าได้ หากอาการชักเกิดขึ้นที่กลีบท้ายทอย อาจมี อาการผิดปกติทางสายตาหรือประสาทหลอน^[4]

ณ ปี 2560 อาการชักแบบโฟกัสแบ่งออกเป็น 2 ประเภทหลัก คืออาการชักแบบโฟกัสที่เริ่มมีอาการและอาการชักแบบโฟกัสที่เริ่มมีอาการบกพร่อง^[5]สิ่งที่เคยเรียกว่าอาการชักทั่วไปแบบรองปัจจุบันเรียกว่า อาการชักแบบ โฟกัสถึงสองข้าง^[6]

ในอาการชักแบบรู้ตัวที่เริ่มต้นเฉพาะจุด อาจเกิดเพียงส่วนเล็กๆ ของกลีบสมองส่วนใดส่วนหนึ่งที่ได้รับผลกระทบและผู้ป่วยยังคงมีสติอยู่ ซึ่งมักเป็นสัญญาณเตือนอาการชักแบบรู้ตัวที่เริ่มต้นเฉพาะจุดที่รุนแรงกว่า ในกรณีดังกล่าว อาการชักแบบรู้ตัวที่เริ่มต้นเฉพาะจุดมักเรียกว่าออ ร่า

อาการชักแบบการรับรู้บกพร่องที่เกิดขึ้นทั่วสมองจะส่งผลต่อบริเวณกว้างและผู้ป่วยอาจหมดสติได้

หากอาการชักแบบเฉพาะจุดลุกลามจากซีกหนึ่งไปยังอีกซีกหนึ่งของสมอง จะทำให้เกิดอาการชักแบบเฉพาะจุดถึงแบบสองข้าง^{[5] [6]}ผู้ป่วยจะหมดสติและอาจเกิดอาการชักแบบเกร็งกระตุกผู้ที่มีอาการชักแบบเฉพาะจุดหลายครั้งมักมีอาการที่เรียกว่าโรคลมบ้าหมูที่ขมับ ( อาการชักทั่วไปคืออาการที่ส่งผลต่อสมองทั้งสองข้างตั้งแต่แรกเริ่ม) ^[6]

อาการชักแบบเฉพาะส่วนคืออาการชักที่ส่งผลต่อบริเวณสมองเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มักเกิดขึ้นที่บริเวณขมับหรือส่วนต่างๆ ในบริเวณนั้น เช่นฮิปโปแคมปัส ผู้ที่มีอาการชักแบบเฉพาะจุดจะยังคงมีสติอยู่^[7]อาการชักแบบเฉพาะจุดมักเกิดขึ้นก่อนอาการชักแบบเฉพาะจุดที่มีขนาดใหญ่กว่า ซึ่งกิจกรรมทางไฟฟ้าที่ผิดปกติจะแพร่กระจายไปยังบริเวณสมองที่กว้างขึ้น ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดอาการชักแบบกระตุกเกร็ง [ ^8]

อาการชักแบบเรียบง่ายเป็นประสบการณ์ส่วนบุคคล และอาการจะแตกต่างกันอย่างมากในแต่ละคน เนื่องจากอาการอาจไม่ชัดเจน การวินิจฉัยจึงอาจล่าช้าไปหลายเดือนหรือหลายปี^[9]อาการชักเหล่านี้อาจตีความผิดว่าเป็นออร่าได้ โดยเฉพาะในผู้ป่วยโรคลมบ้าหมูที่ได้รับการวินิจฉัยว่ามีอาการชักหลายประเภท เนื่องมาจากตำแหน่งต่างๆ ของสมองที่อาการชักเกิดขึ้น (เช่น อาการชักแบบโรแลนดิก ) อาการชักแบบเรียบง่ายอาจไม่เป็นที่สังเกตของผู้อื่น หรือผู้ป่วยอาจมองข้ามไปว่าเป็นเพียงอาการ "ชักแบบแปลกๆ" อาการชักแบบโฟกัสมักจะเริ่มขึ้นอย่างกะทันหันและเกิดขึ้นเพียงช่วงสั้นๆ โดยทั่วไปจะกินเวลาประมาณ 60 ถึง 120 วินาที^{[10] [ การตรวจยืนยันล้มเหลว ]}

อาการทั่วไปบางประการของอาการชักแบบบางส่วน ได้แก่: ^{[7] [ การตรวจยืนยันล้มเหลว ]}

• จิตสำนึกที่เก็บรักษาไว้
• ความรู้สึกกลัว โกรธ เศร้า มีความสุข หรือคลื่นไส้อย่างกะทันหันและอธิบายไม่ได้
• ความรู้สึกเหมือนตกหรือเคลื่อนไหว
• การประสบกับความรู้สึกหรือความรู้สึกผิดปกติ
• การเปลี่ยนแปลงของความรู้สึกในการได้ยิน การได้กลิ่น การลิ้มรส การมองเห็น และการรับรู้ทางสัมผัส (ภาพลวงตาหรือภาพหลอน ) หรือการรู้สึกว่าสภาพแวดล้อมนั้นไม่มีอยู่จริง ( derealization ) หรือการแยกตัวจากสภาพแวดล้อมหรือตัวตน ( depersonalization )
• ความรู้สึกถึงการบิดเบือนเชิงพื้นที่—วัตถุที่อยู่ใกล้ๆ อาจดูเหมือนอยู่ห่างไกล
• เดจาวู (ความคุ้นเคย) หรือจาไมส์วู (ความไม่คุ้นเคย)
• พูดลำบากหรือไม่สามารถพูดได้เลย

อาการประสาทหลอนอาจเกิดขึ้นระหว่างการชักแบบรู้ตัว แต่จะแตกต่างจากอาการทางจิตตรงที่ผู้ป่วยจะรู้สึกตัวว่าเป็นภาพหลอน^{[10] : 17}

อาการชักแบบแจ็คสันเนียนหรืออาการชักแบบแจ็คสันเนียนเป็นปรากฏการณ์ที่อาการชักแบบเดี่ยวๆ ลุกลามจาก ส่วน ปลายของแขนขาไปยังใบหน้าข้างเดียวกัน (ด้านเดียวกันของร่างกาย) อาการชักจะลุกลามไปยังตำแหน่งที่เกิดอาการในสมอง ซึ่งนำไปสู่อาการ "ชักกระตุก" ของระบบการเคลื่อนไหว^{[11] [12]}

อาการชักแบบแจ็คสันเซียนเริ่มต้นจากกิจกรรมไฟฟ้าที่ผิดปกติภายในคอร์เทกซ์มอเตอร์หลักอาการเฉพาะคือ การเคลื่อนไหวไฟฟ้าจะเคลื่อนที่ผ่านคอร์เทกซ์มอเตอร์หลักตามลำดับ ส่งผลต่อกล้ามเนื้อที่ เกี่ยวข้อง โดยมักเริ่มที่นิ้วมือ อาการนี้จะรู้สึกเสียวซ่าหรือรู้สึกเหมือนมีคลื่นผ่านนิ้วมือเมื่อสัมผัสกัน จากนั้นจะส่งผลต่อมือและลามไปยังบริเวณใกล้เคียงมากขึ้นในด้านเดียวกันของร่างกาย อาการที่มักสัมพันธ์กับอาการชักแบบแจ็คสันเซียน ได้แก่ การเคลื่อนไหวของศีรษะและดวงตาอย่างกะทันหัน มีอาการเสียวซ่า ชา ตบปาก และกล้ามเนื้อเกร็งอย่างกะทันหัน โดยทั่วไป การเคลื่อนไหวเหล่านี้ถือเป็นการเคลื่อนไหวปกติ โดยไม่เกี่ยวข้องกับการเกิดอาการชัก^{[ ต้องการอ้างอิง ]}อาการเหล่านี้ไม่เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่งโดยเฉพาะและคงอยู่เพียงช่วงสั้นๆ อาจส่งผลให้เกิดอาการชักทั่วไปแบบรองที่เกี่ยวข้องกับทั้งสองซีกสมอง อาการอาจเริ่มที่เท้า โดยแสดงอาการเป็นอาการเสียวซ่าหรือรู้สึกเสียวแปลบๆ ร่วมกับตะคริวที่เจ็บปวด ซึ่งเกิดจากสัญญาณจากสมอง เนื่องจากเป็นอาการชักแบบบางส่วน ภาวะหลังชักจึงมีสติสัมปชัญญะปกติ^{[ ต้องการอ้างอิง ]} อาการชักแบบแจ็คสันได้รับการตั้งชื่อตามผู้ค้นพบ คือจอห์น ฮิวจ์ลิงส์ แจ็คสันนักประสาทวิทยาชาวอังกฤษ ซึ่งการศึกษาของเขานำไปสู่การค้นพบจุดเริ่มต้นของอาการชัก (ในคอร์เทกซ์มอเตอร์หลัก) ในปี พ.ศ. 2406 ^[12]

อาการชักแบบซับซ้อนบางส่วนคืออาการชักที่เกี่ยวข้องกับ การมีส่วนร่วม ของสมองซีก เดียว และทำให้การรับรู้ หรือการตอบสนอง ลดลงหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งคือการเปลี่ยนแปลงของจิตสำนึก^{[13] [6]}

อาการชักแบบซับซ้อนบางส่วนมักเกิดขึ้นก่อนมีอาการออร่า^[14] อาการออร่าของการชักคืออาการชักแบบรู้ตัว^[14] อาการออร่าอาจแสดงออกมาเป็นความรู้สึกเหมือนเดจาวูจาไมวูความกลัวความสุขุมหรือ การสูญ เสียความเป็นตัวของตัวเอง [ ^{15] [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่า ]} อาการออร่าอาจเกิดขึ้นในรูปแบบของการรบกวนทางสายตา เช่นการมองเห็นเป็นช่องหรือการเปลี่ยนแปลงขนาดของวัตถุที่รับรู้^[16]เมื่อจิตสำนึกบกพร่อง บุคคลนั้นอาจแสดงอาการอัตโนมัติเช่น ตบปาก เคี้ยว หรือกลืน^[15]อาจสูญเสียความทรงจำ ( ความจำเสื่อม ) ที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ชักด้วย^[14]บุคคลนั้นอาจยังสามารถทำกิจกรรมประจำวัน เช่น การเดินได้ แม้ว่าการเคลื่อนไหวดังกล่าวจะไม่ได้มีจุดมุ่งหมายหรือวางแผนไว้ก็ตาม พยานอาจไม่รู้ว่ามีอะไรผิดปกติ และบุคคลนั้นอาจรู้หรือไม่รู้ก็ได้ว่าเขามีอาการชัก

อาการชักแบบซับซ้อนบางส่วนอาจเกิดขึ้นจากส่วนใดส่วน หนึ่ง ของสมองก็ได้^[14] อาการชักส่วนใหญ่ มักเกิดจากส่วนขมับ ส่วนกลาง โดยเฉพาะบริเวณอะมิกดาลาฮิปโปแคมปัสและบริเวณ นี โอคอร์เทกซ์^[17]ความผิดปกติที่มักเกิดขึ้นร่วมกันของสมองคือ โรคเส้นโลหิต แข็งบริเวณขมับส่วนกลาง [ ^15]โรคเส้นโลหิตแข็งบริเวณขมับส่วนกลางเป็นรูปแบบเฉพาะของการสูญเสียเซลล์ประสาทในฮิปโปแคมปัสร่วมกับ โรค กีโอซิสและการฝ่อของ ฮิปโปแคมปัส ^[18] อาการชักแบบซับซ้อนบางส่วนเกิดขึ้นเมื่อกิจกรรมทางไฟฟ้าของสมองที่มากเกินไปและพร้อมกันทำให้การรับรู้และการตอบสนองลดลง^[19]กิจกรรมทางไฟฟ้าที่ผิดปกติอาจแพร่กระจายไปยังส่วนอื่นของสมองและทำให้เกิดอาการชักแบบโฟกัสหรือทั้งสองข้างหรืออาการชักแบบโทนิก-โคลนิกทั่วไป^[20]การจำแนกประเภทใหม่ของปี 2017 แบ่งเฉพาะกลุ่มอาการชักแบบโฟกัสและทั่วไปเท่านั้น และอาการชักแบบทั่วไปคืออาการที่ส่งผลต่อสมองทั้งสองข้างตั้งแต่เริ่มต้น^{[6] [5]}

คนส่วนใหญ่ที่มีอาการชักเฉพาะที่เนื่องจากโรคลมบ้าหมูต้องใช้ยาเพื่อควบคุมอาการ ผู้ป่วยโรคลมบ้าหมูบางรายไม่พบว่ายาที่ใช้จะป้องกันอาการชักได้อย่างมีประสิทธิภาพ ประมาณ 30% ไม่สามารถรักษาอาการชักให้หายได้^[21]มีการแนะนำแนวทางการใช้ยาที่ใหม่กว่าโดยใช้ยาปรับภูมิคุ้มกันร่วมกับการรักษาด้วยยาแบบมาตรฐาน และมีหลักฐานบางส่วนที่บ่งชี้ว่าแนวทางนี้อาจลดความถี่ของอาการชักเฉพาะที่^[21]ยังไม่ชัดเจนว่ายานี้เป็นที่ยอมรับได้ดีในผู้ใหญ่และเด็กหรือไม่^[21]