เคดีแลง
นักดนตรีชาวแคนาดา (เกิด พ.ศ. 2504)

เคดีแลง
โอซี เอ โออี
ลังในปี 2549
ลังในปี 2549
ข้อมูลเบื้องต้น
ชื่อเกิดแคทริน ดอว์น แลง
เกิด( 02 พ.ย. 2504 )2 พฤศจิกายน 2504 (อายุ 62 ปี)
เอ็ดมันตันอัลเบอร์ตาแคนาดา
ประเภท
อาชีพการงาน
  • นักร้องนักแต่งเพลง
  • โปรดิวเซอร์แผ่นเสียง
  • นักแสดง
เครื่องดนตรี
  • เสียงร้อง
  • กีตาร์
ปีที่ใช้งาน1981–ปัจจุบัน
ฉลาก
เว็บไซต์kdlang.com
ศิลปินนักดนตรี

Kathryn Dawn Lang OC AOE (เกิดเมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 1961) หรือที่รู้จักกันในชื่อkd langเป็นนักร้องและนักแต่งเพลงแนวป็อปและคัน ทรี่ชาวแคนาดา และเป็นนักแสดงในบางครั้ง Lang ได้รับรางวัล Juno AwardsและGrammy Awardsจากการแสดงดนตรีของเธอ เพลงฮิตของเธอ ได้แก่ เพลง " Constant Craving " และ " Miss Chatelaine "

เมซโซ-โซปราโน [ 2]แลงได้แต่งเพลงประกอบภาพยนตร์และได้ร่วมงานกับนักดนตรีเช่นรอย ออร์บิสันโทนี่ เบนเน็ตต์เอลตัน จอห์นเดอะคิลเลอร์ส แอนน์ เมอร์ เรย์แอนน์ วิลสันและเจน ซิเบอร์รี[3] เธอแสดงในพิธีปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวปี 1988ที่เมืองแคลกะรี รัฐอัลเบอร์ตาและในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวปี 2010ที่เมืองแวนคูเวอร์ รัฐบริติชโคลัมเบียซึ่งเธอได้แสดงเพลง " Hallelujah " ของลีโอนาร์ด โคเฮน

นอกจากนี้ Lang ยังเป็นนักเคลื่อนไหวเพื่อสิทธิสัตว์สิทธิเกย์และสิทธิมนุษยชนของชาวทิเบตเธอ เป็นผู้ปฏิบัติธรรม แบบตันตระในนิกายทิเบตเก่า[4]

ชีวิตช่วงต้น

Lang เกิดที่เมือง Edmonton รัฐ Albertaเป็นบุตรคนสุดท้อง[5]ของ Audrey Bebee และ Adam Frederick Lang [6]เธอมีเชื้อสาย อังกฤษ ไอริช สก็อต เยอรมัน รัสเซีย-ยิว ไอซ์แลนด์และซู[7]เมื่อ Lang อายุได้เก้าเดือน ครอบครัวของเธอย้ายไปที่Consort รัฐ Alberta ซึ่งเธอเติบโตขึ้นมาพร้อมกับพี่สาวสองคนและพี่ชายหนึ่งคนในทุ่งหญ้าของแคนาดา[8]พ่อของเธอ ซึ่งเป็นเจ้าของ ร้านขายยาทิ้งครอบครัวไปเมื่อเธออายุได้สิบสองขวบ[8]

หลังจากจบมัธยมศึกษาตอนปลาย แลงเข้าเรียนที่Red Deer Collegeซึ่งเธอเริ่มสนใจชีวิตและดนตรีของแพตซี ไคลน์และตัดสินใจที่จะประกอบอาชีพเป็นนักร้องอาชีพ[9]เธอย้ายไปเอ็ดมันตันรัฐอัลเบอร์ตา หลังจากสำเร็จการศึกษาในปี 1982 [10]

อาชีพ

kd lang และ Reclines (1983–1989)

Lang ตอบโฆษณาของ Jim Alexander ใน Edmonton Journal เพื่อหานักร้องสำหรับวงดนตรีคันทรีสวิงของเขา หลังจากการแสดงที่ Devil's Lake Corral ซึ่งมีผู้ชมมากกว่า 500 คน Lang ได้ร่วมกับ Larry Wanagas เจ้าของค่ายเพลงและผู้จัดการ เพื่อก่อตั้งวงดนตรีที่เลียนแบบ Patsy Cline ชื่อ Reclines ในปี 1983 [10]พวกเขาบันทึกซิงเกิลเปิดตัว "Friday Dance Promenade" ที่ Sundown Recorders วงดนตรีวงแรกมี Stu Macdougal เล่นคีย์บอร์ด Dave Bjarnason เล่นกลอง Gary Koligar เล่นกีตาร์ และ Farley Scott เล่นเบส

วง The Reclines เล่นที่ Sidetrack Cafe ซึ่งเป็นสถานที่ในท้องถิ่นที่ได้รับความนิยมในเอ็ดมันตันเป็นประจำ ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีวงดนตรีสดสัปดาห์ละ 6 คืน ในปี 1983 แลงได้นำเสนอผลงานศิลปะการแสดง ซึ่งเป็นการแสดงซ้ำความยาว 7 ชั่วโมงของการปลูกถ่ายหัวใจเทียมให้กับ Barney Clark ทันตแพทย์ชาวอเมริกันที่เกษียณอายุแล้ว[11] [12] A Truly Western Experienceออกจำหน่ายในปี 1984 และได้รับคำวิจารณ์เชิงบวกและได้รับความสนใจจากทั่วประเทศแคนาดา ในเดือนสิงหาคมปี 1984 แลงเป็นหนึ่งในสามศิลปินชาวแคนาดาที่ได้รับเลือกให้แสดงในงาน World Science Fair ที่เมืองสึคุบะประเทศญี่ปุ่น (ร่วมกับสัญญาการแสดงและการบันทึกเสียงอื่นๆ ทั่วญี่ปุ่น) [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ขณะร้องเพลงตาม สถานที่แสดง ดนตรีคันทรีและเวสเทิร์นในแคนาดา ลังเริ่มสร้างรูปลักษณ์และสไตล์ที่เรียกว่า "คาวบอยพังก์" [13]เธอถูกเรียกว่า " คาวบอยพัง ก์แคนาดา" ในนิตยสาร Rolling Stoneฉบับวันที่ 20 มิถุนายน พ.ศ. 2528 [14]ต่อมาเธอเล่าถึงแรงบันดาลใจสำหรับลุคที่โดดเด่นของเธอในบทสัมภาษณ์กับCanadian Press : "ฉันเคยเย็บรูปคาวบอยและอินเดียนแดงพลาสติกบนเสื้อผ้าของฉัน - แค่สนุกกับมันด้วยงบประมาณที่จำกัด ตอนนั้นฉันหมดตัว ดังนั้นฉันจึงไปหาซื้อของที่Value Villageหรือขอให้แม่ทำกระโปรงให้ฉันจากผ้าม่านที่เธอกำลังจะทิ้งไป ฉันชอบเล่นกับเสื้อผ้ามากพอๆ กับดนตรี" [13]

Lang ได้ทำการบันทึกเสียงหลายชุดซึ่งได้รับคำวิจารณ์ในเชิงบวกและได้รับรางวัล Juno Award ประจำปี 1985 สาขานักร้องหญิงที่มีอนาคตสดใสที่สุดเธอรับรางวัลนี้โดยสวมชุดแต่งงานที่ยืมมาจากเพื่อนร่วมห้องชายของเธอ[13] นอกจากนี้ เธอยังให้ สัญญา อย่างไม่จริงจัง หลายครั้ง เกี่ยวกับสิ่งที่เธอจะทำและจะไม่ทำในอนาคต จึงทำให้เธอได้รับสมญานามว่า 'มีอนาคตสดใสที่สุด' เธอได้รับรางวัล Juno Award ทั้งหมดแปดรางวัล

ในปี 1986 แลงได้เซ็นสัญญากับโปรดิวเซอร์เพลงชาวอเมริกันในเมืองแนชวิลล์ รัฐเทนเนสซีและได้รับคำชื่นชมจากนักวิจารณ์สำหรับอัลบั้มAngel with a Lariat ในปี 1987 ของเธอ ซึ่งผลิตโดยDave Edmunds

ในปี 1989 แลงออกอัลบั้มสุดท้ายของเธอกับ Reclines, Absolute Torch And Twang

อาชีพเดี่ยว

แลงเลือกใช้ชื่อตัวพิมพ์เล็ก โดยได้รับแรงบันดาลใจจากกวี อี . คัมมิงส์[15]

อาชีพการงานของ Lang ได้รับการส่งเสริมอย่างมากเมื่อRoy Orbisonเลือกให้เธอบันทึกเพลงคู่ในมาตรฐานของเขา"Crying"ซึ่งเป็นผลงานร่วมมือที่ทำให้พวกเขาได้รับรางวัล Grammy Award สาขา Best Country Collaboration with Vocalsในปี 1989 เพลงนี้ถูกใช้ในภาพยนตร์เรื่อง Hiding Outของ Jon Cryerที่ออกฉายในปี 1987 เนื่องจากความสำเร็จของเพลงนี้ Lang จึงได้รับรางวัล Entertainer of the Year จากCanadian Country Music Association Lang ได้รับรางวัลเดียวกันนี้ในอีกสามปีถัดมา นอกเหนือจากรางวัล Female Vocalist of the Year สองรางวัลในปี 1988 และ 1989

ปี 1988 เป็นปีที่อัลบั้ม Shadowlandซึ่งเป็นอัลบั้มเพลงคันทรี่ที่ผลิตโดยOwen Bradleyออกจำหน่ายในช่วงปลายปี 1988 อัลบั้ม Shadowlandได้รับการเสนอชื่อให้เป็นอัลบั้มแห่งปีโดย Canadian Country Music Association ในปีนั้น เธอได้แสดงเพลง "Turn Me Round" ในพิธีปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาวครั้งที่ 15ที่เมืองแคลกะรี รัฐอัลเบอร์ตาและได้ร้องเพลงประกอบร่วมกับJennifer WarnesและBonnie Raittในรายการพิเศษทางโทรทัศน์ของ Orbison ที่ได้รับการยกย่อง เรื่องRoy Orbison and Friends, A Black and White Night

Lang ได้รับการยอมรับในระดับนานาชาติครั้งแรกในปี 1988 เมื่อเธอแสดงเป็น "The Alberta Rose" ในพิธีปิดการ แข่งขันกีฬา โอลิมปิกฤดูหนาว[16]นิตยสารสตรีของแคนาดาชื่อChatelaineได้เลือก Lang ให้เป็น "Woman of the Year" ในปี 1988 [17]

ในปี 1990 แลงได้นำเพลง " So in Love " มาประกอบอัลบั้มRed Hot + Blue ซึ่งเป็นอัลบั้ม ที่ผลิตโดยRed Hot Organization ของ Cole Porterในปี 1998 เธอได้นำเพลง "Fado Hilário" มาประกอบอัลบั้มรวมเพลงการกุศลOnda Sonora: Red Hot + Lisbonซึ่งผลิตโดยองค์กรเดียวกัน

รางวัลแกรมมี่และความสำเร็จในกระแสหลัก

แลงได้รับรางวัลแกรมมี่สาขานักร้องคันทรีหญิงยอดเยี่ยมจากอัลบั้มAbsolute Torch and Twang ในปี 1989 ซิงเกิล " Full Moon Full of Love " จากอัลบั้มดังกล่าวได้รับความนิยมเล็กน้อยในสหรัฐอเมริกาในช่วงกลางปี ​​1989 และติดอันดับ 1 ใน ชาร์ต เพลงคันทรีของ RPM ในแคนาดา ในปี 1989 เธอได้ร้องเพลงคู่กับ Dwight Yoakamในอัลบั้มJust Lookin' for a Hit ใน เพลง "Sin City"

อัลบั้มIngénue ในปี 1992 เป็นชุดเพลงป๊อปสำหรับผู้ใหญ่ที่มีอิทธิพลจากแนวคันทรีน้อยมาก โดยมีเพลงยอดนิยมของเธอคือ " Constant Craving " เพลงดังกล่าวทำให้เธอมียอดขายหลายล้านชุดและได้รับคำชมจากนักวิจารณ์มากมาย ในปีเดียวกันนั้นเอง เมื่อเธอเปิดเผยว่าตัวเอง เป็นเลสเบี้ยน สถานีวิทยุเพลงคันทรีหลายแห่งในสหรัฐฯ ก็แบนเพลงของเธอ และเธอต้องเผชิญกับการประท้วงนอกงานประกาศรางวัลแกรมมี่ในปี 1993ซึ่งเธอจะได้รับ รางวัลแกรมมี่ สาขานักร้องเพลงป๊อปหญิงยอดเยี่ยม[18]อีกหนึ่งซิงเกิลจากอัลบั้มนี้คือ "Miss Chatelaine" เพลง ที่ได้รับแรงบันดาลใจจาก เพลงซัลซ่า นั้น ช่างน่าขันChatelaineซึ่งเป็นนิตยสารสำหรับผู้หญิง เคยเลือก Lang เป็น "Woman of the Year" และมิวสิควิดีโอของเพลงนี้ก็แสดงให้เห็น Lang ในลักษณะที่เป็นผู้หญิงเกินจริง ล้อมรอบด้วยสีพาสเทลสดใสและฟองสบู่จำนวนมากที่ชวนให้นึกถึงการแสดงในรายการ The Lawrence Welk Show

เธอได้รับเครดิตในการเขียนเพลงของวง Rolling Stones ในปี 1997 ที่ชื่อ " Anybody Seen My Baby? " ซึ่งท่อนร้องนั้นฟังดูคล้ายกับเพลง "Constant Craving" แจ็กเกอร์และริชาร์ดส์อ้างว่าไม่เคยได้ยินเพลงนี้มาก่อน และเมื่อพวกเขาค้นพบความคล้ายคลึงกันก่อนที่เพลงนี้จะออก พวกเขาก็รู้สึกงุนงงว่าทำไมเพลงทั้งสองจึงมีความคล้ายคลึงกันมาก แจ็กเกอร์พบว่าลูกสาวของเขากำลังฟังเพลง "Constant Craving" จากเครื่องเสียงของเธอ และตระหนักว่าเขาเคยได้ยินเพลงนี้มาก่อนหลายครั้ง แต่เป็นเพียงในระดับจิตใต้สำนึก ทั้งสองให้เครดิตกับแลงพร้อมกับเบ็น มิงก์ ผู้ร่วมแต่งเพลงของเธอ เพื่อหลีกเลี่ยงคดีความที่อาจเกิดขึ้น ต่อมา แลงกล่าวว่าเธอ "รู้สึกเป็นเกียรติและรู้สึกยินดีอย่างยิ่ง" ที่ได้รับเครดิตในการเขียนเพลง

เธอได้มีส่วนร่วมในการแต่งเพลงประกอบภาพยนตร์เรื่องEven Cowgirls Get the Blues ของ Gus Van Santและยังได้คัฟเวอร์เพลง " Skylark " ในภาพยนตร์ดัดแปลงเรื่องMidnight in the Garden of Good and Evil ในปี 1997 อีกด้วย เธอได้ร้องเพลง "Surrender" ในเพลงปิดท้ายของภาพยนตร์เจมส์ บอนด์เรื่อง Tomorrow Never Dies

ในปี 1997 อัลบั้ม Dragซึ่งเป็นอัลบั้มเพลงประกอบที่อุทิศให้กับ "ควัน" (โดยเฉพาะการสูบบุหรี่) ได้วางจำหน่าย ภาพปกอัลบั้มและแผ่นพับแสดงให้เห็นชายคนหนึ่งสวมสูท ซึ่งหมายถึงการแต่งตัวข้ามเพศเป็นอีกความหมายที่เป็นไปได้ของคำว่า "drag" เพลงในอัลบั้มDragได้แก่ "Smoke Dreams" จากยุค 40 เพลง " The Joker " ของวง Steve Miller Bandเพลง "Smoke Rings" ซึ่งเป็นเพลงประกอบภาพยนตร์คัลท์ เรื่อง Valley of the Dollsและเพลงประกอบเกี่ยวกับควันอีก 8 เพลง

ในปี 1999 แลงติดอันดับที่ 33 ในรายชื่อ100 สตรีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการร็อกแอนด์โรลของVH-1และในปี 2002 เธอยังติดอันดับที่ 26 ในรายชื่อ40 สตรีผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการเพลงคันทรีของ CMTโดยเป็นหนึ่งในแปดสตรีที่ติดอยู่ในรายชื่อทั้งสองรายการนี้

ยุค 2000

ในปี พ.ศ. 2546 เธอได้รับรางวัลแกรมมี่เป็นครั้งที่สี่ในสาขาอัลบั้มเพลงป็อปดั้งเดิมยอดเยี่ยมจากการร่วมงานกับโทนี่ เบนเน็ตต์ในเพลง A Wonderful World

ในปี 2004 สตีเฟน โฮลเดนแห่งเดอะนิวยอร์กไทมส์เขียนว่า "นักร้องเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ร้องได้สมบูรณ์แบบขนาดนี้ เสียงของเธอซึ่งทั้งไพเราะ เรียบง่าย และนุ่มนวลราวกับม่านหมอก มักจะร้องในช่วงกลางโน้ตและคงอยู่อย่างนั้น เธออวดเทคนิคของเธออย่างแนบเนียน โดยดึงโน้ตออกมาและไล่ระดับจากเสียงร้องที่ต่อเนื่องกันเป็นเสียงพึมพำที่นุ่มนวลและเต็มไปด้วยเสียงสั่น เธอรักษาสมดุลระหว่างความมุ่งมั่นที่มีต่อเนื้อหากับอารมณ์ขัน โดยฉายภาพความสนุกสนานที่ส่องประกายอยู่เบื้องหลังทั้งหมด" [19]

ในปีเดียวกันนั้น Lang ได้ออกอัลบั้ม Hymns of the 49th Parallelซึ่งมีเพลงคัฟเวอร์จากนักร้องนักแต่งเพลงชาวแคนาดาที่พูดภาษาอังกฤษชื่อดัง ได้แก่Bruce Cockburn , Leonard Cohen , Joni Mitchell , Ron Sexsmith , Jane SiberryและNeil Young [ 20]ตามข้อมูลของ Canadian Record Industry Association (CRIA) ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2549 อัลบั้มนี้มียอดขายระดับแพลตตินัมในแคนาดามากกว่า 100,000 ชุด ในเดือนธันวาคม พ.ศ. 2550 อัลบั้มนี้มียอดขายระดับดับเบิ้ลแพลตตินัมในออสเตรเลียมากกว่า 140,000 ชุด

นอกจากนี้ในปี พ.ศ. 2547 เธอยังร้องเพลง "Little Patch of Heaven" ให้กับภาพยนตร์ดิสนีย์เรื่องHome on the Rangeอีก ด้วย

เมื่อวันที่ 29 กรกฎาคม พ.ศ. 2549 แลงแสดงเพลงฮิตของเธอ "Constant Craving" ในพิธีเปิดการแข่งขันOutgamesที่เมืองมอนทรีออลรัฐควิเบกประเทศแคนาดา

ในปี 2549 เธอได้จับคู่กับนักร้องMadeleine Peyrouxในเพลง " River " ของJoni Mitchell สำหรับอัลบั้ม Half the Perfect World ของ Peyroux ในปีเดียวกันนั้น Lang ได้ร่วม ร้องเพลง "We Had it Right" ของNellie McKay ในอัลบั้มที่สอง Pretty Little Headนอกจากนี้ Lang ยังได้ร้องเพลง" Golden Slumbers " ของ The Beatlesในซาวด์แทร็กภาพยนตร์เรื่อง Happy Feetอีกด้วย เธอได้ร้องเพลงคู่กับAnn Wilsonในอัลบั้มเดี่ยวHope & Glory ของนักร้อง วง Heartซึ่งคัฟเวอร์เพลง "Jackson" ของ Lucinda Williams

ในปี 2550 เธอได้ร่วมงานกับไอดอลในวัยเด็กของเธอคนหนึ่งชื่อแอนน์ เมอร์เรย์ในการนำเพลงฮิตของแอนน์อย่าง " A Love Song " มาทำใหม่ ซึ่งมีเนื้อหาอยู่ในอัลบั้มAnne Murray Duets: Friends & Legends ของแอน น์

ในวันที่ 5 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551 เธอได้ออกอัลบั้มรวมผลงานใหม่ชื่อWatershed [ 21]ซึ่งถือเป็นผลงานต้นฉบับชุดแรกของเธอตั้งแต่ออกอัลบั้มInvincible Summer ในปี พ.ศ. 2543

ปี 2010

อัลบั้มรวมเพลงฮิตชุดแรกที่สมบูรณ์ของ Lang วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 2 กุมภาพันธ์ 2010 ภายใต้สังกัด Nonesuch ในชื่อ Recollection

ในปี 2010 เธออยู่ที่แนชวิลล์เพื่อทำงานอัลบั้มใหม่ชื่อSing it Loudอัลบั้ม Nonesuch ออกโดย Lang และ Siss Boom Bang ในฤดูใบไม้ผลิปี 2011 วงได้ออกทัวร์ในอเมริกาเหนือในช่วงฤดูร้อนปี 2011 [22]

ในปี 2012 เธอได้ย้ายจากลอสแองเจลิสไปยังพอร์ตแลนด์ รัฐออริกอน [ 23]

ในปี 2016 Lang ได้ร่วมงานกับNeko CaseและLaura Veirsในอัลบั้มโปรเจ็กต์case/lang/ veirs

เธอเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองรำลึกลีโอนาร์ด โคเฮน “Tower Of Song” ในควิเบกในเดือนพฤศจิกายน 2017 โดยแสดงเพลง “ Hallelujah ”

เธอปรากฏตัวในเพลง "Lightning Fields" ของวงThe Killersจากอัลบั้มImploding the Mirage ปี 2020 ในเพลงนี้ เนื้อเพลงของเธอเริ่มต้นด้วยประโยคที่ว่า "Don't beat yourself up, you laid good ground" และดำเนินต่อไปอีกหลายประโยค

Makeoverซึ่งเป็นคอลเลกชันรีมิกซ์เพลงเต้นรำคลาสสิกตั้งแต่ปี 1992 ถึง 2000 วางจำหน่ายเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 2021 [24]นอกจากนี้ ปี 2021 ยังได้เห็นการบันทึกเสียงก่อนหน้านี้ของ Lang จำนวนหนึ่งได้รับการเผยแพร่ใหม่ในรูปแบบแผ่นเสียงไวนิลอีกด้วย

กึ่งเกษียณอายุ

ในปี 2019 แลงให้สัมภาษณ์ว่าเธอคิดว่าตัวเองเกือบจะเกษียณแล้ว และอาจจะไม่ได้เขียนและบันทึกเพลงใหม่ในอนาคต "ตอนนี้ฉันไม่ได้รู้สึกอยากทำอะไรเป็นพิเศษ แรงบันดาลใจนั้นยังห่างไกลจากฉัน ฉันสบายใจมากที่รู้ว่าฉันอาจจะทำเพลงเสร็จแล้ว" [25]

การปรากฏตัวในภาพยนตร์และโทรทัศน์

เคดี แลง แสดง เพลง “ ฮัลเลลูยาห์ ” ของลีโอนาร์ด โคเฮนในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกฤดูหนาว 2010

แลงแสดงในรายการ The Super Dave Osborne Show หลายครั้ง เริ่มตั้งแต่ปี 1987

ในปี 1988 kd lang และ The Reclines ปรากฏตัวในAustin City Limits

แลงเล่นเป็นตัวเอกในภาพยนตร์ดราม่าเรื่อง Salmonberries ในปี 1991 และยังร่วมแสดงกับยวน แม็คเกรเกอร์และแอชลีย์ จัดด์ในEye of the Beholder (1999) เธอปรากฏตัวเป็นดิต้า ทอมมีย์ในมินิซีรีส์ เรื่อง The Last Don ในปี 1997 เธอมีบทบาทที่ไม่ได้รับการลงเครดิตในฐานะนักร้องเลานจ์ โดย ร้องเพลง " Love for Sale " ใน The Black Dahliaในปี 2006 นอกจากนี้ เธอยังปรากฏตัวรับเชิญในซิทคอม เรื่อง The Larry Sanders Show , Dharma & Gregและตอนเปิดตัว ที่โด่งดัง ของEllenเธอปรากฏตัวในรายการพิเศษคริสต์มาสของPee Wee's Playhouseซึ่งเธอร้องเพลง " Jingle Bell Rock " เธอยังปรากฏตัวรับเชิญในตอน "Garbage" ของThe Jim Henson Hourและในปี 2008 ปรากฏตัวในรายการสดของRove McManusที่ ชื่อ Rove

Lang แสดงร่วมกับBBC Concert Orchestraต่อหน้าฝูงชนจำนวนมากในโบสถ์ LSO St Luke's ซึ่งสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 18 ในลอนดอนเมื่อวันที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551 [26]คอนเสิร์ตนี้ออกอากาศครั้งแรกเป็นส่วนหนึ่งของ BBC Four Sessions และเผยแพร่เป็นดีวีดีชื่อLive in Londonในปี พ.ศ. 2552

ในวันที่ 12 กุมภาพันธ์ 2010 เธอได้แสดงเพลง " Hallelujah " ของLeonard Cohenในพิธีเปิดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกที่เมืองแวนคูเวอร์ รัฐบริติชโคลัมเบีย ในช่วงต้นเดือนพฤษภาคม 2010 Lang ได้แสดงแทนSusan Boyle ในนาทีสุดท้าย ในงาน Australian TV Logie Awards เพื่อแสดงเพลง "Hallelujah" ของ Leonard Cohen ในโอลิมปิกฤดูหนาวอีกครั้ง และได้รับเสียงปรบมือยืนยาว ในปี 2010 เธอได้ร้องเพลง "You're a Mean One, Mr. Grinch" ร่วมกับMatthew Morrisonในตอนคริสต์มาสของGleeและได้ร่วมแสดงใน รายการ Glee: The Music, The Christmas Albumในเดือนกุมภาพันธ์ 2013 เธอได้ปรากฏตัวในซิทคอมของCBS ซีซันที่ 8 เรื่อง How I Met Your Motherในบทบาทของเธอเอง

ในปี 2014 เธอปรากฏตัวในตอนจบซีซั่นที่ 4 ของPortlandiaในเวอร์ชันที่เกินจริงของตัวเธอเอง

แลงเปิดตัวในบรอดเวย์ในฐานะ "แขกรับเชิญพิเศษ" ในเรื่องAfter Midnight ของบรอดเวย์ แทนที่Fantasia Barrinoและต่อด้วยToni BraxtonและBabyfaceเธอปรากฏตัวตั้งแต่วันที่ 11 กุมภาพันธ์ถึง 9 มีนาคม 2014 [27]

เมื่อวันที่ 16 กุมภาพันธ์ 2020 เธอได้แสดงที่Fire Fight Australiaที่ANZ Stadiumในซิดนีย์ออสเตรเลีย ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตที่จัดขึ้นเพื่อระดมทุนช่วยเหลือผู้ที่ได้รับผลกระทบจากไฟป่าในออสเตรเลียเมื่อปี 2019 การแสดงครั้งหนึ่งของเธอประกอบด้วยการขับร้องเพลงคลาสสิกของ Leonard Cohen ที่ชื่อว่า "Hallelujah"

ในเดือนกันยายน 2024 แลงจะกลับมารวมตัวกับวงดนตรีเก่าของเธอ The Reclines เพื่อแสดงร่วมกันเป็นครั้งแรกในรอบ 35 ปีที่งานCanadian Country Music Awards ประจำปี 2024ในเอ็ดมันตัน รัฐอัลเบอร์ตา [ 28]

การเคลื่อนไหว

แลงแสดงที่Hamer Hallในเมลเบิร์นประเทศออสเตรเลีย ในปี 2551

แลง ซึ่งเปิดตัวว่าเป็นเลสเบี้ยนในบทความของนิตยสารข่าวLGBT The Advocateเมื่อ เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2535 [29]ได้สนับสนุนสิทธิ ของกลุ่มเกย์

เธอได้ให้การสนับสนุนหลายสาเหตุตลอดหลายปีที่ผ่านมา รวมถึงการดูแลและวิจัยเอชไอวี/เอดส์ เพลงคัฟเวอร์ " So in Love " ของโคล พอร์เตอร์ (จากละครเพลงบรอดเวย์เรื่องKiss Me, Kate ) ของเธอปรากฏอยู่ใน อัลบั้มรวมเพลงและวิดีโอ Red Hot + Blueที่ออกในปี 1990 (เพื่อเป็นเกียรติแก่โคล พอร์เตอร์เพื่อนำไปสนับสนุนการวิจัยและบรรเทาทุกข์โรคเอดส์) อัลบั้มรวมเพลงฮิตประจำปี 2010 ของเธอที่ มีชื่อว่า Recollectionก็มีเพลงคัฟเวอร์ "So in Love" นี้ด้วย แลงยังบันทึกเพลง "Fado Hilário" ซึ่งร้องเป็นภาษาโปรตุเกสสำหรับอัลบั้มOnda Sonora: Red Hot + Lisbon ของ Red Hot AIDS ซึ่งเป็นเพลงฟาดูดั้งเดิมของโปรตุเกสที่ออก ในปี 1999

เธอเป็นมังสวิรัติ[30]แคมเปญ "Meat Stinks" ของเธอในปี 1990 สร้างความขัดแย้งอย่างมาก โดยเฉพาะในบ้านเกิดของเธอ ซึ่งอยู่ท่ามกลาง อุตสาหกรรมการเลี้ยงวัวของ อัลเบอร์ตาเธอถูกห้ามไม่ให้เล่นสถานีวิทยุมากกว่า 30 แห่งในอัลเบอร์ตา ป้ายในเมืองคอนซอร์ต รัฐอัลเบอร์ตา ที่ระบุว่า "Home of kd lang" ถูกเผาจนวอด รัฐมนตรีกระทรวงเกษตรของรัฐอัลเบอร์ตาในขณะนั้นกล่าวว่า "เป็นเรื่องที่น่าเสียดายอย่างยิ่งที่เธอตัดสินใจเข้าข้างพวกขวาจัดด้านสัตว์ มีความรู้สึกบางอย่างของการทรยศ - เราสนับสนุน kd ค่อนข้างดีในอัลเบอร์ตา" สถานีวิทยุมากกว่าสิบแห่งในสหรัฐอเมริกาทั่วทั้งรัฐแคนซัสโอคลาโฮมามิสซูรีมอนทานาและเนแบรสกายังคว่ำบาตรการเล่นแผ่นเสียงของเธอเนื่องจากแคมเปญ "Meat Stinks" ของเธอ[31]

แลงปรากฏตัวบนหน้าปกของนิตยสารVanity Fair ฉบับเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2536 ซึ่งถ่ายภาพโดยHerb Rittsภาพบนหน้าปกเป็นภาพของแลงในเก้าอี้ตัดผมในขณะที่นางแบบซินดี้ ครอว์ฟอร์ด ปรากฏตัวขึ้นบนใบหน้าของเธอด้วยมีดโกนแบบตรง ซึ่งต่อมาแลงกล่าวว่าได้รับแรงบันดาลใจจากภาพยนตร์ฝรั่งเศส เรื่อง Le mari de la coiffeuse [13] [32]ฉบับนี้มีบทความโดยละเอียดเกี่ยวกับแลงซึ่งระบุว่าเธอคิดว่าเธอจะถูกอุตสาหกรรมเพลงคันทรี่รังเกียจเมื่อเธอเปิดเผยว่าเป็นเลสเบี้ยน "ฉันแสดงตัวตนในฐานะตัวเอง ฉันไม่ได้พยายามขจัดข่าวลือเกี่ยวกับเลสเบี้ยน ฉันร้องเพลงเช่น 'Bopalina' ซึ่งเป็นเพลงเกี่ยวกับแฟนสาวของฉัน ฉันไม่ได้พาแฟนไปงาน Grammys ฉันไม่ได้ทำอะไรเพื่อปกปิดมัน ฉันแค่ใช้ชีวิตของฉันเอง มีส่วนหนึ่งของฉันที่คิดว่าการประกาศเรื่องนี้ไม่สำคัญ แต่สำหรับชุมชนเกย์ การพูดว่า 'ฉันเป็นเลสเบี้ยน' ก็ช่วยขจัดข้อสงสัยทั้งหมดได้" [33]อย่างไรก็ตาม พวกเขายอมรับ และแผ่นเสียงของเธอก็ยังขายได้อยู่ แต่เมื่อเธอปรากฏตัวในโฆษณาของPETAพวกเขาประทับใจน้อยลง เนื่องมาจากความสัมพันธ์ระหว่างเพลงคันทรี่และการเลี้ยงวัว[34 ]

ในเดือนเมษายน 2551 หลางใช้เวลาอยู่ที่เมลเบิร์นประเทศออสเตรเลีย ในฐานะบรรณาธิการรับเชิญของThe Ageซึ่งเกี่ยวข้องกับการสนับสนุนประเด็นสิทธิมนุษยชนในทิเบต ของเธอ เมื่อวันที่ 24 เมษายน 2551 เธอเข้าร่วมกับผู้ประท้วงที่สนับสนุนทิเบตในแคนเบอร์รา ขณะที่ การวิ่งคบเพลิงโอลิมปิกฤดูร้อนปักกิ่ง 2008 กำลังเคลื่อนผ่านเมืองหลวงของออสเตรเลีย[35]

ในปี 2011 หลางได้รับการเสนอชื่อเข้าสู่หอเกียรติยศ Q ประเทศแคนาดาเพื่อเป็นการยกย่องผลงานที่เธอทำเพื่อส่งเสริมความเท่าเทียมกันของผู้คนทั่วโลก[36]

แลงสะท้อนถึงการเปิดเผยตัวตนในบทสัมภาษณ์กับ The Canadian Press เมื่อปี 2016 โดยกล่าวว่า “มันรู้สึกเหมือนเป็นสิ่งที่มีความรับผิดชอบมากที่สุดสำหรับสังคมและตัวฉันเอง” ในเวลานั้น เธอยังตั้งข้อสังเกตว่าการจัดการกับผลกระทบที่เกิดขึ้นเป็นสิ่งที่เธอต้องดิ้นรนในช่วงหลายปีต่อมา “มันเป็นเรื่องยากสำหรับฉันที่จะคลี่คลายและตีความ” เธอกล่าว “แต่คุณทำไม่ได้ มันเป็นเพียงก้อนขี้ผึ้งขนาดใหญ่ที่บอกว่าฉันเป็นใคร บทบาทของฉันในวัฒนธรรมสมัยนิยมคืออะไร และวัฒนธรรมสมัยนิยมมีบทบาทอย่างไรในตัวฉัน” [13]

แลงเป็นสมาชิกขององค์กรการกุศลของแคนาดา Artists Against Racism [37]

ความสำเร็จ

ในปีพ.ศ. 2539 เธอได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าหน้าที่แห่งเครื่องราชอิสริยาภรณ์แคนาดา

ในปี 1998 เธอได้รับการแต่งตั้งให้เข้าสู่The ArQuives: Canada's LGBTQ2+ Archives ' National Portrait Collection [38]

ในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2548 ลังได้รับ รางวัล National Arts Centre Award ซึ่งเป็นรางวัลควบคู่กับGovernor General's Performing Arts Awards [39]เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2551 มีประกาศว่าเธอจะได้รับดาวบนCanada's Walk of Fame [ 40]ในปี พ.ศ. 2561 ลังได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งAlberta Order of Excellence [41]

ในวันที่ 21 เมษายน 2013 ในช่วงงานJuno Awards ปี 2013แลงได้รับการเสนอชื่อเข้าสู่Canadian Music Hall of Fameอย่าง เป็นทางการ [42] เธอโดดเด่นในการกล่าวชื่นชมชาวแคนาดาและ "ปล่อยให้ธงประหลาดของคุณโบกสะบัด" ระหว่างสุนทรพจน์ตอบรับของเธอ[43]นอกจากนี้ในปี 2013 บริษัท Alberta Balletได้จัดแสดงBalletlujah!โดยใช้เพลงของแลงและได้รับแรงบันดาลใจจากแลง[44]ต่อมาบัลเลต์เรื่องนี้ถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ออกอากาศทาง CBC [45]

ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2567 ลังได้รับการประกาศให้เป็นศิลปินที่ได้รับการบรรจุชื่อเข้าสู่หอเกียรติยศดนตรีคันทรีของแคนาดาประจำ ปี 2567 [46]

ชีวิตส่วนตัว

บทความในปี 2008 ที่สัมภาษณ์ Lang ระบุว่า "เมื่อเธอไม่ได้ทำงาน [Lang] มักจะเป็นคนติดบ้าน ใช้ชีวิตอย่างเงียบๆ กับแฟนสาวที่เธอเรียกว่า 'ภรรยาของฉัน' — พวกเขาไม่ได้แต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย — และสุนัขสองตัวของเธอ" [47]เมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน 2009 เธอเข้าสู่ความสัมพันธ์ในครอบครัวกับ Jamie Price ซึ่งเธอพบในปี 2003 หลังจากแยกทางกันเมื่อวันที่ 6 กันยายน 2011 Lang ยื่นฟ้องเพื่อขอยุติความสัมพันธ์ในศาลชั้นสูงของเทศมณฑลลอสแองเจลิสในลอสแองเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อวันที่ 30 ธันวาคม 2011 [48]

สไตล์ดนตรีและอิทธิพล

ในช่วงวัยเด็ก แลงฟังเพลงและได้รับอิทธิพลจากศิลปินหญิง เช่นโจนี มิตเชลล์ริกกี้ ลี โจนส์เคต บุ ช เอ็ มมิลู แฮร์ริสและลินดา รอนสตัดท์[49] [50]แลงหลงใหลในเพลงคันทรี่ในช่วงทศวรรษ 1980 แต่เธอมองว่าเป็นเพียงความหลงใหลในช่วงสั้นๆ เท่านั้น[49] "ฉันตกหลุมรักอารมณ์ของเพลงคันทรี่และความเป็นเชยๆ ของมัน ฉันร้องเพลงคันทรี่ให้ครูสอนอย่างแพตซี่ [ไคลน์] และโลเร็ตตา [ลินน์]ฟัง ซึ่งเป็นคนที่ฉันรักและเล่าเรื่องราวของพวกเขา ฉันชอบอารมณ์ความรู้สึกของมนุษย์โดยตรงที่พวกเขามีต่อเพลงคันทรี่ แค่ตอนที่คุณขยายวงให้กว้างขึ้น มันก็เริ่มน่ากลัวสำหรับฉันนิดหน่อย ฉันไม่เคยตกหลุมรักการเมืองของเพลงคันทรี่และเวสเทิร์น ฉันสนุกกับการเชื่อมโยงกับแนวเพลง แต่ไม่เคยคิดเลยว่านั่นคือตัวตนของฉัน ฉันยังคงรู้สึกแย่เมื่อผู้คนเรียกฉันว่านักร้องคันทรี่และเวสเทิร์น เพราะฉันไม่เห็นด้วยกับการเมืองของแนวเพลงนั้นเลย" [51]

เสียงของแลงถูกบรรยายว่าเป็นเสียง เมซโซ - โซปราโน[2]เธอมีโทนเสียงต่ำที่ทรงพลังและแหบพร่า และมีโทนเสียงสูงที่สวยงาม เสียงของเธออยู่ระหว่างเสียงโซปราโนและคอนทราลโต [52] [ 53]

ผลงานภาพยนตร์

ฟิล์ม
ปีชื่อบทบาท
1991แซลมอนเบอร์รี่คอตเซบิว
1994รอยสักของเทเรซ่ามิเชลล์
1999ดวงตาของผู้มองฮิลารี่
2549ดาเลียสีดำนักร้องบาร์เลสเบี้ยน (ไม่ระบุชื่อ)
โทรทัศน์
ปีชื่อบทบาท
1987ฮี่ ฮอว์ตัวเธอเอง
1988ละครคริสต์มาสพิเศษของ Pee-weeตัวเธอเอง
1989ชั่วโมงจิมเฮนสันตัวเธอเอง
1995รายการแลร์รี่ แซนเดอร์สตัวเธอเอง
1997เอลเลนจานีน
1997ดอนคนสุดท้ายดิต้า ทอมมี่
2000ธรรมะ & เกร็กตัวเธอเอง
2013ฉันได้พบกับแม่ของคุณได้อย่างไรตัวเธอเอง
2014พอร์ตแลนด์เดียตัวเธอเอง
2020จันน์ตัวเธอเอง

โรงภาพยนตร์

ปีชื่อบทบาท
2014หลังเที่ยงคืนแขกรับเชิญพิเศษ

รางวัล

รางวัล A2IM Libera

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์อ้างอิง
2017เคส/ลัง/เวียร์อัลบั้มคันทรี/อเมริคานา/โฟล์คยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อ[54]

รางวัลเพลงป๊อป ASCAP

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์อ้างอิง
1994" ความอยากอย่างต่อเนื่อง "เพลงที่ถูกแสดงมากที่สุดวอน[55]

รางวัลอคาเดมีออฟคันทรี่มิวสิค

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1987ตัวเธอเองนักร้องหญิงหน้าใหม่ยอดนิยมได้รับการเสนอชื่อ
1989นักร้องหญิงยอดนิยมได้รับการเสนอชื่อ

รางวัลอลิบู มิวสิค

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์อ้างอิง
2016เคส/ลัง/เวียร์อัลบั้มเพลงพื้นบ้านนานาชาติแห่งปีวอน[56]

รางวัลและเกียรติยศทางดนตรีของอเมริกานา

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
2018ตัวเธอเองรางวัลผู้บุกเบิกวอน

ป้ายโฆษณารางวัลดนตรี

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1992" ความอยากอย่างต่อเนื่อง "วิดีโอเพลงป็อป/ร็อคหญิงยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อ

รางวัลบริต

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1995ตัวเธอเองศิลปินเดี่ยวหญิงระดับนานาชาติวอน
1996ได้รับการเสนอชื่อ

รางวัลสื่อ GLAAD

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
2001ฤดูร้อนที่ไม่อาจเอาชนะได้อัลบั้มเพลงยอดเยี่ยมวอน
2003โลกที่แสนมหัศจรรย์วอน
2009แหล่งต้นน้ำศิลปินเพลงดีเด่นวอน

รางวัลแกรมมี่

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1989" ร้องไห้ " (ร่วมกับรอย ออร์บิสัน)ความร่วมมือร้องเพลงคันทรีที่ดีที่สุดวอน
1990" คบเพลิงและภาษาเฉพาะตัว "การแสดงร้องเพลงคันทรีหญิงยอดเยี่ยมวอน
1993อิงเจนัวอัลบั้มแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
" ความอยากอย่างต่อเนื่อง "เพลงแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
บันทึกแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
การแสดงเพลงป๊อปหญิงยอดเยี่ยมวอน
1994" มิสชาเตเลน "ได้รับการเสนอชื่อ
1995" Moonglow " (ร่วมกับโทนี่ เบนเน็ตต์ )การทำงานร่วมกันของนักร้องป๊อปที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ
2003“ What A Wonderful World ” (ร่วมกับโทนี่ เบนเน็ตต์ )การทำงานร่วมกันของนักร้องป๊อปที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ
2004" ลาวี ออง โรส " (ร่วมกับโทนี่ เบนเน็ตต์ )ได้รับการเสนอชื่อ
โลกมหัศจรรย์ (ร่วมกับโทนี่ เบนเน็ตต์ )อัลบั้มเพลงป็อปดั้งเดิมยอดเยี่ยมวอน

รางวัลเฮลพ์แมนน์

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
2004The Wonderful World Tour (ร่วมกับโทนี่ เบนเน็ตต์ )ละครเวทีนำเสนอคอนเสิร์ตร่วมสมัยที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ
2005คอนเสิร์ตร่วมกับวงSydney Symphonyคอนเสิร์ตดนตรีร่วมสมัยนานาชาติที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ

รางวัลจูโน

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1985ตัวเธอเองนักร้องหญิงดาวรุ่งแห่งปีวอน
1987นักร้องคันทรีหญิงแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
นักร้องหญิงแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
1989ได้รับการเสนอชื่อ
นักแสดงบันเทิงชาวแคนาดาแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
นักร้องคันทรีหญิงแห่งปีวอน
1990วอน
นักแสดงบันเทิงชาวแคนาดาแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
1993นักร้องหญิงยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อ
นักแต่งเพลงแห่งปีวอน
โปรดิวเซอร์ยอดเยี่ยมวอน
อิงเจนัวอัลบั้มยอดเยี่ยมวอน
1994ตัวเธอเองโปรดิวเซอร์ยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อ
วิศวกรบันทึกเสียงที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ
1995ได้รับการเสนอชื่อ
2005ศิลปินแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ

รางวัลดนตรีโพลาริส

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์อ้างอิง
2017อิงเจนัวรางวัลมรดกได้รับการเสนอชื่อ[57]
2018ได้รับการเสนอชื่อ[58]
2019ได้รับการเสนอชื่อ[59]

โพลสตาร์รางวัลอุตสาหกรรมคอนเสิร์ต

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์
1990การท่องเที่ยวทัวร์สโมสรแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
ทัวร์เดบิวต์ที่ดีที่สุดได้รับการเสนอชื่อ
1993การท่องเที่ยวทัวร์ฮอลล์เล็กแห่งปีได้รับการเสนอชื่อ
2002ทัวร์ (กับโทนี่ เบนเน็ตต์ )ทัวร์ใหญ่แห่งปีวอน

รางวัลดนตรี Rober Awards

ปีผู้ได้รับการเสนอชื่อ/ผลงานรางวัลผลลัพธ์อ้างอิง
2016เคส/ลัง/เวียร์นักแต่งเพลงยอดเยี่ยมได้รับการเสนอชื่อ[60]

ผลงานเพลง

อัลบั้มสตูดิโอ

กับเอนกาย

อัลบั้มการทำงานร่วมกัน

อัลบั้มเพลงประกอบภาพยนตร์

ดูเพิ่มเติม

หมายเหตุ

  1. ^ Lang ใช้สรรพนาม ทั้ง they/themและshe/her [1]บทความนี้ใช้สรรพนาม she/her เพื่อความสอดคล้องกัน

อ้างอิง

  1. ^ Woods, Mel (8 มิถุนายน 2021). "To mark 'Makeover', 5 iconic moments from kd lang's career". Xtra Magazine . สืบค้นเมื่อ6 สิงหาคม 2022. หาก lang (ที่เพิ่งเริ่มใช้สรรพนาม she/they บนโซเชียลมีเดีย) ...
  2. ^ โดย Basiliere, Aaron (26 กันยายน 2008). "Madeleine Peyroux: Half the Perfect World (2006)". All About Jazz . สืบค้นเมื่อ17 กรกฎาคม 2012
  3. ^ "Jane Siberry – When I Was A Boy (CD, Album) ที่ Discogs". Discogs.com. 1993. สืบค้นเมื่อ19 เมษายน 2014 .
  4. ^ "แหล่งน้ำของ kdlang". Shambhala Sun. 9 มกราคม 2009 . สืบค้นเมื่อ19 เมษายน 2014 .
  5. ^ "kd Lang | Biography". www.biography.com . 2 มิถุนายน 2020. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2022 . สืบค้น เมื่อ 16 กุมภาพันธ์ 2022 . Lang เติบโตเป็นลูกคนสุดท้องในบรรดาพี่น้องสี่คนในเมืองเล็กๆ ชื่อ Consort รัฐ Alberta
  6. ^ สตาร์, วิกตอเรีย (1995). kd lang: All You Get is Me . สำนักพิมพ์ Random House of Canada. หน้า 2. ISBN 978-0-394-22442-8-
  7. ^ "kd lang hits watershed moment". News24. 6 กุมภาพันธ์ 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 สิงหาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ16 กุมภาพันธ์ 2010 .
  8. ^ ab Malawey, Victoria (2009) "KD Lang" ใน Cramer, Alfred W. (ed.) (2009) นักดนตรีและนักแต่งเพลงแห่งศตวรรษที่ 20 Salem Press, Pasadena, California. ISBN 978-1-58765-512-8 
  9. ^ "kd lang: ชีวประวัติ". CMT . 21 มิถุนายน 2547. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มีนาคม 2547 . สืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2551 .
  10. ^ โดย Sperounes, Sandra (17 ธันวาคม 2010) "Hootenanies และ hallelujahs: 25 ปีของ kd lang" Edmonton Journal
  11. ^ Adria, Marco (1990). "ภาพเหมือนของศิลปินในวัยหนุ่มชาวคาวพังก์: kd lang". Music of Our Times: Eight Canadian Singer-Songwriters . โทรอนโต: James Lorimer & Company. หน้า 139–144. ISBN 978-1-55028-315-0-
  12. ^ "lang, kd biography: Contemporary Musicians". enotes.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 25 ธันวาคม 2008 . สืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2008 .
  13. ^ abcde เฟรนด์, เดวิด (1 กรกฎาคม 2016). "'ยากที่จะคลี่คลาย': kd lang สะท้อนถึงอาชีพการงานและการเปิดเผยตัวตนของเธอ". CBC. The Canadian Press . สืบค้นเมื่อ4 เมษายน 2021 .
  14. ^ อาเดรีย, มาร์โก. Music of Our Times: Eight Canadian Singer-Songwriters . เจมส์ ลอริเมอร์ แอนด์ คอมพานี, 1990. หน้า 147
  15. ^ "kd lang: All You Get Is Me". Kirkus Reviews . St. Martin's. 15 เมษายน 1994. ISBN 0-312-10928-8. ดึงข้อมูลเมื่อ18 มกราคม 2023 .
  16. ^ Tuber, Keith (พฤษภาคม 1992). "kdlang Looks Inward". Orange Coast Magazine . 8 (5): 115 . สืบค้นเมื่อ12 ธันวาคม 2013 .
  17. ^ "Women of the year throwback: 8 Canadians who rocked the '80s and '90s". chatelaine.com . 24 พฤศจิกายน 2016. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 มีนาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ15 มกราคม 2018 .
  18. ^ “KD Lang พูดถึงการละทิ้งดนตรี: 'แรงบันดาลใจกำลังหนีฉันไป'” BBC . สืบค้นเมื่อ31 กรกฎาคม 2019
  19. ^ โฮลเดน, สตีเฟน (21 มิถุนายน 2547). "บทวิจารณ์เทศกาลดนตรีแจ๊ส JVC: ความแม่นยำของไทชิและการแรเงาอย่างต่อเนื่อง". เดอะนิวยอร์กไทมส์สืบค้นเมื่อ29มิถุนายน2551
  20. ^ "kd lang – ดูประวัติศิลปินเพลงออนไลน์" VH1 . สืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2008[ ลิงค์เสีย ]
  21. ^ "kd lang Eying February for Next Album". Billboard . 10 ตุลาคม 2007. สืบค้นเมื่อ11 ตุลาคม 2007 .
  22. ^ "kd lang และ Siss Boom Bang's North American Tour Dates!". KD Lang. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 เมษายน 2019 . สืบค้นเมื่อ16 ธันวาคม 2015 .
  23. ^ "Kd Lang ชาวเมืองพอร์ตแลนด์เองไปคอนเสิร์ตที่สวนสัตว์โอเรกอนและย้ายไปที่โรสซิตี้" The Oregonian . 30 มิถุนายน 2012 . สืบค้นเมื่อ2 กรกฎาคม 2012 .
  24. ^ Live, On Location. "Official Site". kd lang . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 สิงหาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ18 พฤษภาคม 2021 .
  25. ^ Savage, Mark (31 กรกฎาคม 2019). "KD Lang on leaving music behind: 'The muse is eluding me'". BBC News . BBC . สืบค้นเมื่อ21 มิถุนายน 2021 .
  26. ^ "Four Sessions – kd lang – Homepage". BBC . สืบค้นเมื่อ19 เมษายน 2014 .
  27. ^ "Kd Lang ผู้ชนะรางวัลแกรมมี่จะเปิดตัวในบรอดเวย์ใน After Midnight" Playbill . 13 กันยายน 2013. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2014 . สืบค้นเมื่อ29 มกราคม 2014 .
  28. ^ Doole, Kerry (4 กันยายน 2024). "kd lang and The Reclines To Reunite After 35 Years At The 2024 CCMA Awards". Billboard Canada . สืบค้นเมื่อ11 กันยายน 2024 .
  29. ^ "ชีวิตสมรส: จากครูสู่เชลี ไรท์". advertiser.comพฤษภาคม 2012.
  30. ^ เก็บถาวรที่ Ghostarchive และ Wayback Machine: YesThisIsTheYear (10 มกราคม 2010) "KD Lang" – ผ่านทาง YouTube
  31. ^ Richard Harrington (2 กรกฎาคม 1990). "เนื้อวัวในชนบทของวัวกับ kd lang". The Washington Post . สืบค้นเมื่อ19 ธันวาคม 2015 .
  32. ^ ไฟล์:ปกนิตยสาร Vanity Fair Lang Crawford.jpg
  33. ^ Bennetts, Leslie (1 สิงหาคม 1993). "August 1993: kd lang Seduces Audiences with Each Performance". Vanity Fair . สืบค้นเมื่อ9 มิถุนายน 2024 .
  34. ^ "KD Lang's Career Takes Another Twist". afterellen.com . เมษายน 2004. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 15 มิถุนายน 2008 . สืบค้นเมื่อ29 มิถุนายน 2008 .
  35. ^ "นักร้องชาวแคนาดา KD Lang จะประท้วงเพื่อชาวทิเบตวันนี้: ที่นี่เธอเล่าให้ฟังว่าทำไม" The Age . 24 เมษายน 2008 . สืบค้นเมื่อ26 เมษายน 2008 .
  36. ^ "Q Hall of Fame". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 มีนาคม 2014 . สืบค้นเมื่อ16 กรกฎาคม 2015 .
  37. ^ "ศิลปิน – ศิลปินต่อต้านการเหยียดเชื้อชาติ". artistsagainstracism.org .
  38. ^ "Canadian Lesbian and Gay Archives". CLGA . 1998. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 ตุลาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ27 กันยายน 2016 .
  39. ^ "kd lang biography". Governor General's Performing Arts Awards Foundation . สืบค้นเมื่อ9 กุมภาพันธ์ 2015 .
  40. ^ "Steve Nash, kd lang เป็นหนึ่งในผู้ได้รับการเสนอชื่อเข้าสู่ New Walk of Fame" CTV . 3 มิถุนายน 2008 . สืบค้นเมื่อ5 พฤศจิกายน 2017 .
  41. ^ "kd lang | The Alberta Order of Excellence". www.lieutenantgovernor.ab.ca . สืบค้นเมื่อ18 ตุลาคม 2018 .
  42. ^ Jennifer Graham (21 เมษายน 2013) "เพื่อนนักดนตรีของ kd lang ที่ได้รับการเสนอชื่อเข้าสู่หอเกียรติยศดนตรีแคนาดา: 'เธอสมควรที่จะอยู่ที่นั่นมานานแล้ว'" National Post . National Post, a division of Postmedia Network Inc. สืบค้นเมื่อ 5 พฤศจิกายน 2017
  43. ^ Joanna Adams (21 เมษายน 2013). "kd lang Junos Speech: Singer Enters Canadian Music Hall Of Fame". Huffington Post Canada . สืบค้นเมื่อ16 มีนาคม 2014 .
  44. ^ "Balletlujah!: เรื่องราวความรักเลสเบี้ยนที่ราบเรียบเหมือนกับทุ่งหญ้า"
  45. ^ "ห้าสิ่งที่เราเรียนรู้เกี่ยวกับ kd Lang จาก Balletlujah" Toronto Star . 17 มิถุนายน 2015
  46. ^ Wolchock, Chloe (26 มิถุนายน 2024). "The Canadian Country Music Association® To Induct Internationally Acclaimed, 10x CCMA Award-Winning Singer-Songwriter kd lang Into The Canadian Country Music Hall Of Fame® | Canadian Country Music Association". Canadian Country Music Association . สืบค้นเมื่อ3 สิงหาคม 2024 .
  47. ^ "การกลับมาครั้งที่สองของ kd lang". The Sunday Times . 13 มกราคม 2008. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 พฤษภาคม 2011 . สืบค้นเมื่อ6 ตุลาคม 2010 .
  48. ^ Serpe, Gina; Rosenbaum, Claudia (10 มกราคม 2012). "KD Lang Ends Domestic Partnership With Longtime Lady Love". E! Online . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 มกราคม 2012ไฟล์ PDF ของการยื่น เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 10 มกราคม 2012
  49. ^ โดย Sullivan, Beth (13 กันยายน 2018). "Reminiscing With kd lang". Austin Chronicle . สืบค้นเมื่อ10 มิถุนายน 2024 .
  50. ^ โฮลเดน, สตีเฟน (22 มิถุนายน 1988). "The Pop Life". The New York Times . ISSN  0362-4331 . สืบค้นเมื่อ10 มิถุนายน 2024 .
  51. ^ Graham, Jane (28 เมษายน 2019). "KD Lang: 'ชื่อเสียงเปลี่ยนแปลงฉัน ฉันคิดว่าฉันเตรียมพร้อมสำหรับมันแล้ว'". Big Issue . สืบค้นเมื่อ10 มิถุนายน 2024 .
  52. ^ "30 เพลงเพราะๆ ของ kd lang". Beat . สืบค้นเมื่อ10 มิถุนายน 2024 .
  53. ^ "kd lang พูดคุยเกี่ยวกับเสียงของเธอกับ Performing Songwriter". Performing Songwriter Ent., LLC . 2 พฤศจิกายน 2010. สืบค้นเมื่อ10 มิถุนายน 2024 .
  54. ^ "รายชื่อผู้เข้าชิงรางวัล Indie Music Libera ของ A2IM ประกาศแล้ว [รายชื่อทั้งหมด]". Hypebot.com . 27 เมษายน 2017
  55. ^ "ป้ายโฆษณา". 21 พฤษภาคม 2537.
  56. ↑ "พ.ศ. 2559 年阿比鹿音乐奖特别单元年度海外唱唱单公布" (in ภาษาญี่ปุ่น)
  57. ^ "ผู้เข้าชิงรางวัล Slaight Family Polaris Heritage Music Prize ประจำปี 2017" รางวัล Polaris Music Prize 18 กันยายน 2017
  58. ^ "ผู้เข้าชิงรางวัล Slaight Family Polaris Heritage Music Prize ประจำปี 2018" รางวัล Polaris Music Prize 11 กันยายน 2018
  59. ^ "เพลง '13th Floor' ของ Haviah Mighty แร็ปเปอร์จากโตรอนโต คว้ารางวัล Polaris Music Prize" FYIMusicNews 17 กันยายน 2019
  60. ^ "ผลสำรวจดนตรีของรางวัล Rober Awards 2016 " Roberawards.com
วิกิคำคมมีคำคมที่เกี่ยวข้องกับkd lang
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับKd lang
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Kd_lang&oldid=1248633868"