ลัมโบร์กินี มิอุระ

ลัมโบร์กินี มิอุระ
ลัมโบร์กินี มิอุระ พี400 เอสวี ปี 1971
ภาพรวม
ผู้ผลิต	บริษัท ออโต้โมบิลี ลัมโบร์กินี เอสพีเอ
การผลิต	พ.ศ. 2509–2516 [1]
การประกอบ	อิตาลี: ซานตากาตา โบโลเนส
นักออกแบบ	มาร์เชลโล กันดินี่ที่แบร์โตเน[2]
ตัวถังและแชสซีส์
ระดับ	รถสปอร์ต ( S )
ลักษณะตัวถัง	รถยนต์ คูเป้ 2 ประตู
เค้าโครง	เครื่องยนต์ วางขวาง ด้านหลัง ขับเคลื่อนล้อหลัง
ระบบส่งกำลัง
เครื่องยนต์	3,929 ซีซี (3.9 ลิตร) L406 V12
การแพร่เชื้อ	เกียร์ธรรมดา 5 สปีด
ขนาด
ระยะฐานล้อ	2,500 มม. (98.4 นิ้ว)
ความยาว	4,360 มม. (171.7 นิ้ว)
ความกว้าง	1,760 มม. (69.3 นิ้ว)
ความสูง	1,055 มม. (41.5 นิ้ว)
น้ำหนักบรรทุก	1,292 กก. (2,848 ปอนด์) [3]
ลำดับเวลา
ผู้สืบทอด	ลัมโบร์กินี คูนทาช

Lamborghini Miuraเป็นรถสปอร์ตที่ผลิตโดยLamborghini ผู้ผลิตรถยนต์สัญชาติอิตาลี ระหว่างปี พ.ศ. 2509 ถึง พ.ศ. 2516 รถคันนี้เป็นรถยนต์คันแรกที่มีรูปแบบที่นั่งสองที่นั่งเครื่องยนต์ที่ตรงกลาง ด้านหลัง แม้ว่า แนวคิด นี้ จะเห็นครั้งแรกในรถยนต์ที่ผลิตบนท้องถนนโดยใช้Matra Djet ของ René Bonnet ซึ่งเปิดตัวในปี พ.ศ. 2507 ^[4]นับแต่นั้นมารูปแบบนี้ได้กลายเป็นมาตรฐานสำหรับรถสปอร์ตสมรรถนะสูง^[5]เมื่อเปิดตัว ถือเป็นรถยนต์ที่ผลิตบนท้องถนนที่เร็วที่สุด^[6]

เดิมที Miura ได้รับการออกแบบโดยทีมวิศวกรของ Lamborghini ซึ่งออกแบบรถในเวลาว่างตามความปรารถนาของผู้ก่อตั้งบริษัทFerruccio Lamborghiniซึ่งชอบรถทัวร์ริ่ง ที่ทรงพลังแต่เรียบง่ายมากกว่ารถที่ได้มาจาก รถแข่งที่ผลิตโดยFerrari ซึ่งเป็นคู่แข่งในท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม เมื่อ Ferruccio เปิดเผยถึงการพัฒนารถรุ่นนี้ เขาก็อนุมัติให้พัฒนาต่อไปได้^[7]

โครงตัวถังแบบโรลลิ่งของ Miura ได้ถูกนำมาจัดแสดงที่งานTurin Auto Show ในปี 1965และรถต้นแบบ P400 ก็ได้เปิดตัวที่งานGeneva Motor Show ในปี 1966โดยได้รับการตอบรับอย่างดีเยี่ยมจากผู้เข้าชมงานและสื่อเกี่ยวกับยานยนต์ โดยต่างก็ประทับใจกับ สไตล์ที่โฉบเฉี่ยวของ Marcello Gandiniและการออกแบบเครื่องยนต์กลางตัวรถที่ปฏิวัติวงการ

Miura ซึ่งเป็นเรือธงของ Lamborghini ได้รับการปรับปรุงเป็นระยะๆ และยังคงผลิตจนถึงปี 1973 หนึ่งปีต่อมาCountachก็เข้ามาอยู่ในกลุ่มผลิตภัณฑ์ของบริษัท ท่ามกลางช่วงเวลาที่บริษัทประสบปัญหาทางการเงิน

ในปี 1965 วิศวกรระดับสูงสามคนของ Lamborghini ได้แก่Giampaolo Dallara , Paolo StanzaniและBob Wallaceได้ใช้เวลาในการพัฒนาต้นแบบของรถรุ่น P400 วิศวกรทั้งสามคนได้จินตนาการถึงรถสำหรับวิ่งบนท้องถนนที่มีประวัติยาวนานในการแข่งขัน ซึ่งสามารถคว้าชัยชนะในสนามแข่งและขับบนท้องถนนได้โดยผู้ที่ชื่นชอบรถทั้งสามคนได้ ชายทั้งสามคนทำงานออกแบบรถในเวลากลางคืน โดยหวังว่าจะโน้มน้าวให้ผู้ก่อตั้งบริษัทFerruccio Lamborghini เชื่อ ว่ารถรุ่นนี้จะไม่มีราคาแพงเกินไปและไม่เบี่ยงเบนความสนใจของบริษัท เมื่อได้เข้ามาอยู่ในบริษัทในที่สุด Lamborghini ก็ให้อิสระแก่วิศวกรในการเชื่อว่า P400 เป็นเครื่องมือทางการตลาดที่มีคุณค่าอย่างยิ่ง

รถยนต์คันนี้มี เครื่องยนต์ วางขวางตรง กลางซึ่งแตกต่างไปจากรถ Lamborghini รุ่นก่อนๆ เครื่องยนต์ V12 ยังถือว่าไม่ธรรมดาตรงที่ผสานเข้ากับระบบส่งกำลังและเฟืองท้ายได้อย่างมีประสิทธิภาพ ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงพื้นที่ที่จำกัดในการออกแบบที่ห่อหุ้มอย่างแน่นหนา แชสซีส์แบบเคลื่อนที่ได้จัดแสดงที่ Turin Salon ในปี 1965 ผู้เข้าชมงานประทับใจและสั่งซื้อรถคันนี้แม้ว่าจะไม่มีตัวถังมาคลุมแชสซีส์ก็ตาม^[8]

บริษัท Bertoneได้รับมอบหมายให้ออกแบบต้นแบบซึ่งสร้างเสร็จเพียงไม่กี่วันก่อนเปิดตัวในงานGeneva Motor Show ในปี 1966วิศวกรไม่มีใครมีเวลาตรวจสอบว่าเครื่องยนต์ติดตั้งอยู่ในห้องเครื่องได้หรือไม่ พวกเขามุ่งมั่นที่จะจัดแสดงรถยนต์ จึงตัดสินใจเติมห้องเครื่องด้วยบัลลาสต์และล็อกฝากระโปรงตลอดการแสดง เช่นเดียวกับที่ทำเมื่อสามปีก่อนสำหรับการเปิดตัว350GTVหัวหน้าฝ่ายขาย Ubaldo Sgarzi ถูกบังคับให้ปฏิเสธสื่อมวลชนด้านยานยนต์ที่ต้องการชมเครื่องยนต์ของ P400 ^[9] แม้จะมีอุปสรรคนี้ แต่รถยนต์คันนี้ก็กลายเป็นจุดเด่นของการแสดง ทำให้ ชื่อเสียงของ Marcello Gandiniนักออกแบบรถยนต์เพิ่มขึ้นทันที

ปฏิกิริยาตอบรับที่ดีที่เจนีวาทำให้ P400 เข้าสู่การผลิตภายในปีถัดไป ชื่อ "Miura" ซึ่งตั้งตามชื่อ ผู้เพาะพันธุ์ กระทิงต่อสู้ ชื่อดังชาวสเปน ^[10] ( ออกเสียงว่า [ˈmjuɾa] ) ได้รับการเลือกและปรากฏบนตราสัญลักษณ์ที่สร้างขึ้นใหม่ของบริษัท รถคันนี้ได้รับความสนใจจากผู้ที่ชื่นชอบยานยนต์ทั่วโลกเมื่อได้รับเลือกให้ใช้สำหรับฉากเปิดของภาพยนตร์ The Italian Job เวอร์ชันดั้งเดิมในปี 1969 [ 10 ^]

• 
  ต้นแบบแชสซี Miura ที่ปรากฎในงาน Turin ปี 1966
• 
  เครื่องยนต์ V-12 และเกียร์ทรานแอกเซิล 5 สปีด
• 
  ห้องเครื่อง แสดงให้เห็นการติดตั้งเครื่องยนต์แบบขวางด้านหน้าเพลาล้อหลัง

This section does not cite any sources. Please help improve this section by adding citations to reliable sources. Unsourced material may be challenged and removed. (February 2024) (Learn how and when to remove this message)

Miura รุ่นแรกสุดเรียกว่า P400 (ย่อมาจากPosteriore 4 litri ) ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์Lamborghini V12 ขนาด 3,929 ซีซี (240 ลูกบาศก์นิ้ว) ที่ใช้ใน 400GTในขณะนั้น เครื่องยนต์ติดตั้งในแนวขวางและผลิตกำลังได้ 350 PS (257 กิโลวัตต์; 345 แรงม้า) มีการผลิต P400 จำนวน 275 คันระหว่างปี 1966 ถึง 1969 ซึ่งถือเป็นความสำเร็จของ Lamborghini แม้ว่าราคาจะสูงลิ่วถึง20,000 เหรียญสหรัฐ ในขณะนั้น (เทียบเท่ากับ 187,815 เหรียญสหรัฐในปี 2023)

Lamborghini ได้นำแนวคิดจากMorris Miniมาใช้ในการหล่อเครื่องยนต์และกระปุกเกียร์ โดยการใช้ระบบหล่อลื่นร่วมกันจนถึงรุ่น SV 96 รุ่นสุดท้าย เมื่อตัวเรือนถูกแยกออกเพื่อให้สามารถใช้น้ำมันที่ถูกต้องสำหรับแต่ละองค์ประกอบได้

ข้อเรียกร้องที่ยังไม่ได้รับการยืนยันระบุว่า Miura 125 คันแรกสร้างขึ้นจากเหล็กหนา 0.9 มม. จึงเบากว่ารถรุ่นหลังๆ รถทุกคันมีโครงและประตูเหล็ก ส่วนตัวถังด้านหน้าและด้านหลังเป็นอะลูมิเนียม เมื่อออกจากโรงงาน เดิมทีติดตั้ง ยาง Pirelli Cinturato 205VR15 (CN72)

รุ่นต้นแบบของ Miura ได้รับรางวัล Gran Turismo Trophy อันทรงเกียรติจากงานPebble Beach Concours d'Elegance ในปี 2008 และได้รับการสร้างขึ้นใหม่เพื่อใช้ในวิดีโอเกมGran Turismo 5 ^[11]

P400S Miura หรือที่รู้จักกันในชื่อ Miura S เปิดตัวครั้งแรกที่งานTurin Motor Showในเดือนพฤศจิกายน 1968 ซึ่งได้มีการเปิดตัวแชสซีส์เดิมไปแล้วเมื่อสามปีก่อน โดยได้รับการปรับปรุงเล็กน้อยจาก P400 โดยมีการเพิ่มกระจกปรับไฟฟ้า ตกแต่งโครเมียมเงารอบกระจกภายนอกและไฟหน้า คอนโซลแถวเรียงเหนือศีรษะใหม่พร้อมสวิตช์โยกใหม่ ท่อร่วมไอดีของเครื่องยนต์มีขนาดใหญ่ขึ้น 2 มม. โปรไฟล์เพลาลูกเบี้ยวที่แตกต่างกัน และแผงท้ายรถที่มีรอยบาก (ช่วยให้มีพื้นที่เก็บสัมภาระเพิ่มขึ้นเล็กน้อย) รายงานระบุว่าการเปลี่ยนแปลงเครื่องยนต์นั้นดีพอๆ กัน ทำให้มีกำลังเพิ่มขึ้น 20 PS (15 กิโลวัตต์; 20 แรงม้า) P400S ใช้ยาง Pirelli Cinturato CN12 ขนาด 215/70VR15 ที่ล้อหน้าและยาง CN12 ขนาด 225/70VR15 ที่ล้อหลัง

การปรับปรุงอื่นๆ จำกัดเฉพาะความสะดวกสบาย เช่น ฝาปิดกล่องเก็บของแบบล็อกได้ สวิตช์ที่จุดบุหรี่และที่ปัดน้ำฝนแบบกลับด้าน และที่จับปลดล็อกแบบเดี่ยวสำหรับส่วนตัวถังด้านหน้าและด้านหลัง การปรับปรุงภายในอื่นๆ รวมถึงการเพิ่มกระจกไฟฟ้าและเครื่องปรับอากาศแบบเลือกได้ ซึ่งมีจำหน่ายในราคา 800 เหรียญสหรัฐมีการผลิต Miura P400S ประมาณ 338 คันระหว่างเดือนธันวาคม 1968 ถึงเดือนมีนาคม 1971 โดย S #4407 หนึ่งคันเป็นของFrank Sinatra Miles Davisยังมี Miura อีกด้วย ในเดือนตุลาคม 1972 เขาประสบอุบัติเหตุขณะพยายามเลี้ยวออกจากWest Side Highwayด้วยความเร็ว 100 กม./ชม. (60 ไมล์/ชม.) ขณะอยู่ภายใต้ฤทธิ์โคเคน ทำให้ข้อเท้าทั้งสองข้างหักและรถพังยับเยิน^{[12] สามารถได้ยินเสียง} Eddie Van Halenเร่งเครื่องยนต์ Miura ของเขาในเพลง " Panama " ของ Van Halen ^[13]

• 
  Miura P400S ปี 1968
• 
  มุมมองด้านหลังของ Miura P400 S ปี 1969
• 
  ภายใน

เครื่องยนต์ Miura รุ่นสุดท้ายและมีชื่อเสียงที่สุดคือ P400SV หรือ Miura SV เปิดตัวในปี 1971 โดยเครื่องยนต์รุ่นนี้ใช้ระบบแคมชาฟต์ ที่แตกต่างกันและ คาร์บูเรเตอร์ Weber 4X3 บาร์เรลที่ปรับเปลี่ยนใหม่ทำให้เครื่องยนต์มีกำลังเพิ่มขึ้น 15 PS (11 กิโลวัตต์) เป็น 385 PS (283 กิโลวัตต์; 380 แรงม้า) ที่ 7,850 รอบต่อนาที และแรงบิด สูงสุด 400 นิวตันเมตร (295 ปอนด์ฟุต) ที่ 5,750 รอบต่อนาที เครื่องยนต์ SV รุ่น 96 รุ่นล่าสุดมีอ่างน้ำมันเครื่องแบบแยกส่วน ปัจจุบันกระปุกเกียร์มีระบบหล่อลื่นแยกจากเครื่องยนต์ ซึ่งช่วยให้สามารถใช้น้ำมันประเภทที่เหมาะสมสำหรับกระปุกเกียร์และเครื่องยนต์ได้ นอกจากนี้ยังช่วยลดความกังวลว่าเศษโลหะจากกระปุกเกียร์อาจเข้าไปในเครื่องยนต์ซึ่งส่งผลให้เกิดผลลัพธ์ที่เลวร้ายและมีราคาแพง และทำให้การใช้เฟืองท้ายแบบลิมิเต็ดสลิป เสริม ง่ายขึ้นมาก SV สามารถแยกแยะจากรุ่นก่อนๆ ได้ด้วยการไม่มี "ขนตา" รอบโคมไฟหน้า บังโคลนหลังที่กว้างขึ้นเพื่อรองรับล้อหลังกว้าง 9 นิ้ว (230 มม.) ใหม่และ ยาง Pirelli Cinturato 215/70R15 CN12 และ 255/60R15 CN12 และไฟท้ายที่แตกต่างกัน ผลิต SV ทั้งหมด 150 คัน^{[14] [15]}

มีการพิมพ์ผิดในคู่มือเจ้าของรถ SV ซึ่งระบุว่าวาล์วไอดี มีขนาดใหญ่ขึ้น ในขนาดภาษาอังกฤษ (แต่ขนาดที่ถูกต้องคือขนาดเมตริก) วาล์วไอดีและไอเสียใน เครื่องยนต์ Lamborghini V12 ขนาด 4 ลิตรทั้งหมด ยังคงเหมือนเดิมในทุกรุ่น การพิมพ์ผิดเกี่ยวกับขนาดไอดีนี้ยังคงดำเนินต่อไปใน คู่มือเจ้าของรถ Espada 400GTและCountach LP 400 / LP 400Sเช่นกัน^{[ จำเป็นต้องมีการอ้างอิง ]}

ในปี 1970 บ็อบ วอลเลซนักขับพัฒนา Lamborghini ได้สร้างรถทดสอบที่สอดคล้องกับกฎข้อบังคับการแข่งขัน Appendix J ของ FIA รถคันนี้ได้รับชื่อที่เหมาะสมว่า Miura Jota (การออกเสียงตัวอักษร ' J 'ในภาษาสเปน ) วอลเลซได้ทำการดัดแปลงตัวถังและเครื่องยนต์ Miura มาตรฐานอย่างกว้างขวาง การลดน้ำหนักรวมถึงการเปลี่ยนชิ้นส่วนตัวถังเหล็กและแผงตัวถังด้วยโลหะผสมอะลูมิเนียมน้ำหนักเบาAvionalและการเปลี่ยนกระจกข้างด้วยพลาสติก โดยรถที่ได้จะมีน้ำหนักเบากว่า Miura ที่ผลิตจริงประมาณ 800 ปอนด์ (360 กก.) ^[16]มีการเพิ่มสปอยเลอร์หน้าและเปลี่ยนไฟหน้าเป็นแบบติดแฟริ่งถาวร วอลเลซเปลี่ยนถังเชื้อเพลิงขนาดเล็กสองถังที่ติดตั้งบนธรณีประตูเป็นชุดเดิมที่ใหญ่กว่าชุดเดียว ระบบกันสะเทือนได้รับการออกแบบใหม่และล้อกว้างขึ้น (9 นิ้วที่ด้านหน้า 12 นิ้วที่ด้านหลัง) และติดตั้งล้อน้ำหนักเบา เครื่องยนต์ได้รับการดัดแปลงเพื่อผลิต 418–440 แรงม้า (312–328 กิโลวัตต์) ที่ 8,800 รอบต่อนาที ด้วยอัตราส่วนการอัดที่เพิ่มขึ้น (จาก 10.4:1 เป็น 11.5:1) เพลาลูกเบี้ยวที่ปรับเปลี่ยน ระบบจุดระเบิดอิเล็กทรอนิกส์ ระบบหล่อลื่นอ่างแห้ง และระบบไอเสียที่จำกัดน้อยลง^{[17] [18]}ในที่สุดตัวอย่างเดียวนี้ก็ถูกขายให้กับผู้ซื้อส่วนตัวหลังจากการทดสอบอย่างละเอียด ในเดือนเมษายน พ.ศ. 2514 รถชนกันบนถนนวงแหวน ที่ยังไม่ได้เปิดใช้งาน รอบเมืองเบรสชาและถูกไฟไหม้หมด^[19]

ครั้งหนึ่งเคยมีความเชื่อกันอย่างกว้างขวางว่า Jota มีหมายเลขแชสซี #5084 (ซึ่งเป็นหมายเลขที่ไม่ตรงกับวันที่ระบุ) แต่ผู้เชี่ยวชาญ Miura อย่าง Joe Sackey ได้ชี้แจงไว้ในหนังสือ The Lamborghini Miura Bible ^[20] ของเขา ว่าไม่เป็นเช่นนั้น และ #5084 นั้นเป็น SV ที่ดัดแปลงมาจากโรงงานตามสเปก SVJ

หลังจากที่ Miura Jota ถูกทำลาย เจ้าของเดิม Walter Ronchi ได้มอบหมายให้อดีตพนักงานของ Lamborghini สองคนสร้างรถเลียนแบบ P400S รถคันนี้มีชื่อเล่นว่า "Millechiodi" และได้รับการดัดแปลงเป็นพิเศษทั้งภายในและภายนอกเพื่อให้ตรงกับคุณลักษณะของ Jota รุ่นดั้งเดิม^[21]

ต่อมา Chris Lawrence แห่ง Wymondham Engineering ได้สร้างสรรค์ Jota ขึ้นมาใหม่ให้กับ Piet Pulford เจ้าของ Lamborghini จากสหราชอาณาจักร โดยใช้แชสซี #3033 ^[22]แชสซี #4280 ยังเป็นที่รู้จักในฐานะการสร้าง Jota ขึ้นมาใหม่โดยใช้แชสซี Miura S ซึ่งได้รับการประทับเครื่องยนต์ SV พร้อมประทับตรา #30633 และเป็น Jota ที่ได้รับการดัดแปลงในญี่ปุ่น^[23]

มี Miura SV/J จำนวน 6 คันที่โรงงานสร้างขึ้นในขณะที่ Miura ยังคงอยู่ในการผลิต โดย 1 คันถูกสร้างขึ้นใหม่ (แชสซี #5090) และอีก 5 คันได้รับการดัดแปลงมาจาก SV ที่มีอยู่ (แชสซี #4934, #4860, #4892, #4990 และ #5084)

รถยนต์หนึ่งในจำนวนนี้ ซึ่งมีแชสซีส์ #4934 ถูกสร้างขึ้นสำหรับชาห์แห่งอิหร่านโมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี [ ^24]ชาห์ได้เก็บรถคันนี้ไว้ภายใต้การคุ้มครองของทหารรักษาพระองค์พร้อมกับ SV อีกคันที่พระราชวังในกรุงเตหะราน หลังจากที่เขาหลบหนีออกจากประเทศในช่วงการปฏิวัติอิหร่านรถยนต์ของเขาถูกยึดโดยรัฐบาลอิหร่าน SV/J ถูกขายให้กับนักสะสมในดูไบในปี 1995 ในปี 1997 รถคันนี้ถูกขายในงานประมูลของ Brooks ให้กับNicolas Cageในราคา 490,000 เหรียญสหรัฐซึ่งกลายเป็นราคาประมูลสูงสุดของรุ่นนี้^[25] Cage ขายรถคันนี้ในปี 2002 ตั้งแต่นั้นมาก็มีราคาที่สูงขึ้นหลายครั้ง^[26]รวมถึง SVJ #4892 ที่ขายได้ในราคาสูงกว่า 1.9 ล้านเหรียญสหรัฐ

จากรถเดิมที่ทราบจำนวน 6 คัน #4892 เป็นรถ SVJ แท้ที่เพิ่งเพิ่มเข้ามาใหม่ โดยเอกสารโรงงานได้เปิดเผยออกมาแล้ว^{[27] [28]}

SV/J คันที่เจ็ดถูกสร้างขึ้นที่โรงงาน Lamborghini ระหว่างปี 1983 ถึง 1987 จากแชสซี Miura S ที่ไม่ได้ใช้งาน ซึ่งสร้างขึ้นสำหรับ Jean Claude Mimran หนึ่งในพี่น้อง Mimran ซึ่งเป็นเจ้าของ Lamborghini ในขณะนั้น^[25] ผู้เชี่ยวชาญส่วนใหญ่ไม่ถือว่านี่คือ SVJ "อย่างเป็นทางการ" เนื่องจากได้รับการดัดแปลง (แม้ว่าจะทำโดยโรงงาน) นานหลังจากที่ Miura เลิกผลิตไปแล้ว

ต่อมามีการอัพเกรด Miura ให้เป็นรุ่น SVJ ตามมา (โดยพยายามเลียนแบบ SVJ ของโรงงานจริง) โดยอู่ซ่อมรถต่างๆ ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ สหรัฐอเมริกา และญี่ปุ่น

Miura Roadster เป็นรถอีกคันที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว (จริงๆ แล้วเป็นรุ่นทาร์กา แต่ไม่มีหลังคาแบบถอดออกได้) ซึ่งผลิตโดยBertoneเพื่อเป็นรถโชว์ โดยรถรุ่นนี้ใช้พื้นฐานจาก P400 และนำมาโชว์ครั้งแรกที่งานBrussels Auto Show ในปี 1968 หลังจากนำไปจัดแสดงในงานแสดงรถยนต์หลายแห่งแล้ว รถคันนี้ก็ถูกขายให้กับInternational Lead Zinc Research Organizationซึ่งได้เปลี่ยนรถรุ่นนี้ให้เป็นรถโชว์ที่แสดงให้เห็นถึงความเป็นไปได้ในการใช้โลหะผสมสังกะสีในรถยนต์ โดยรถคันนี้มีชื่อว่า ZN75 Miura รุ่นอื่นๆ อีกไม่กี่คันถูกถอดหลังคาออก แต่ Bertone Miura Roadster นี้เป็น Miura แบบเปิดประทุนเพียงรุ่นเดียวจากโรงงาน

ในปี 2549 Adam Gordon ผู้พัฒนาอสังหาริมทรัพย์ในนิวยอร์กซิตี้ได้ซื้อ ZN75 และให้ Bobileff Motorcars ในเมืองซานดิเอโก รัฐแคลิฟอร์เนีย ดำเนินการคืนรถให้กลับเป็น Bertone Roadster ดั้งเดิม รถที่ได้รับการบูรณะนี้ได้รับการจัดแสดงครั้งแรกในเดือนสิงหาคม 2551 ที่งานPebble Beach Concours d' Elegance

Miura Roadster คันพิเศษนี้ได้รับการจัดแสดงที่งานAmelia Island Concours d'Eleganceในปี 2013 ^[29]

ตัวอย่างพิเศษของ Miura นี้จัดแสดงที่งานGeneva Motor Show ในปี 1981ร่วมกับรุ่นใหม่ๆ ของ Lamborghini ( JalpaและLM002 ) ไม่นานหลังจากที่ Patrick Mimran ซีอีโอคนใหม่ของบริษัทเข้ามาบริหารโรงงาน แม้ว่าจะไม่เคยได้รับอนุญาตให้เป็นรุ่นจำลองก็ตาม SVJ Spider ที่มีสีขาวมุกเป็น Miura S ที่เคยใช้สีเหลือง ซึ่งเปิดตัวในงานGeneva Motor Show ในปี 1971และใช้แชสซีส์ #4808 ^[30] ติดตั้งล้อขนาดกว้างและปีกหลังซึ่งสะท้อนถึงการฟื้นคืนชีพของยี่ห้อนี้ แต่บางคนก็มองว่าเป็นต้นแบบของ Miura Spider ที่อาจมีจำนวนจำกัด ในขณะที่ในความเป็นจริงแล้ว มันเป็นเพียงรถโชว์รุ่นพิเศษที่สร้างขึ้นในนามของผู้นำเข้า Lamborghini จากสวิตเซอร์แลนด์อย่าง Lambo-Motor AG (และด้วยเหตุนี้จึงไม่ใช่การดัดแปลงอย่างเป็นทางการของโรงงาน และไม่มีความเกี่ยวข้องกับโรงงานเลย ยกเว้นรุ่นดั้งเดิมในปี 1970)

ต่อมาเมื่อJean Wicki นักสะสม Lamborghini ชาวสวิสซื้อรถคันนี้ไป รถคันนี้จึงถอดปีกหลังและสปอยเลอร์คางออกและทาสีเป็นสีเงิน ทำให้รถดูคล้ายกับ Berlinetta SVJ มากขึ้น Autodrome ผู้เชี่ยวชาญ Lamborghini (ฝรั่งเศส) ซื้อรถคันนี้จาก Wicki และบูรณะตัวถังและเบาะใหม่ร่วมกับ Carrosserie Lecoq (ปารีส) รถคันนี้ถูกทาสีเป็นสีเขียวมะนาว Miura แบบดั้งเดิม และขายให้กับนักสะสมชาวปารีสในที่สุด รถคันนี้มีปัญหาเรื่องความแข็งและขับได้ไม่ดีนัก (ตามที่ผู้เชี่ยวชาญ Miura อย่าง Joe Sackey อธิบายไว้) ^[31]

นอกเหนือจากการดัดแปลงแบบส่วนตัวแล้ว ยังมี Miura "แบบเปิด" เพียง 2 คันเท่านั้นที่ได้รับการเปิดตัวอย่างเป็นทางการในงาน International Motor Show ได้แก่ Bertone Miura Roadster ซึ่งจัดแสดงในบูธของ Bertone ที่กรุงบรัสเซลส์ในปี 1968 และรุ่นที่ไม่ใช่รุ่นจากโรงงานนี้ ซึ่งจัดแสดงในบูธของ Lamborghini ในงานGeneva Motor Showในปี 1981

รถยนต์แนวคิด Miura ได้รับการนำเสนอที่ American Museum of Television & Radioเมื่อวันที่ 5 มกราคม 2006 ควบคู่ไปกับงานLos Angeles Auto Showแม้ว่าจะไม่ได้นำเสนอในงานดังกล่าวโดยตรงก็ตาม แต่รถยนต์แนวคิด Miura ได้เปิดตัวอย่างเป็นทางการที่งานNorth American International Auto Show สองสัปดาห์ต่อมา นับเป็นผลงานการออกแบบชิ้นแรกที่ออกแบบโดย Walter de'Silvaหัวหน้าฝ่ายออกแบบของ Lamborghini เพื่อเป็นการรำลึกถึงวันครบรอบ 40 ปีของการเปิดตัว Miura รุ่นดั้งเดิมที่เจนีวาในปี 1966

สเตฟาน วิงเคิลมันน์ ประธานและซีอีโอของลัมโบร์กีนีปฏิเสธว่าแนวคิดดังกล่าวจะเป็นการกลับมาผลิต Miura โดยกล่าวว่า “Miura เป็นการเฉลิมฉลองประวัติศาสตร์ของเรา แต่ลัมโบร์กีนีเป็นเรื่องเกี่ยวกับอนาคต การออกแบบย้อนยุคไม่ใช่สิ่งที่เราทำอยู่ ดังนั้นเราจะไม่ทำ Miura” ^[32]

เพื่อเฉลิมฉลองครบรอบ 50 ปีของ Miura ทาง Lamborghini ได้เปิดตัว Aventador Miura Homage ที่งาน Goodwood Festival of Speed ​​ในปี 2016 ^[33]รถรุ่นพิเศษนี้สร้างขึ้นโดยแผนกปรับแต่ง Ad Personam ของบริษัท มีจำนวนเพียง 50 คันเท่านั้น^[34]

ในฉากเปิดของ ภาพยนตร์เรื่อง The Italian Job (1969) มีรถยนต์ Miura สีส้มคันหนึ่งถูกพบเห็นขณะขับรถผ่านเทือกเขาแอลป์ แม้ว่าเหตุการณ์ในภาพยนตร์จะแสดงให้เห็นรถคันดังกล่าวถูกทำลายโดยรถปราบดิน แต่ยานพาหนะจริงที่ใช้ในฉากส่วนใหญ่ยังคงอยู่และได้รับการซ่อมแซมโดยแผนก Polo Storico ของ Lamborghini ในปี 2019 โรงงาน Lamborghini จัดหารถยนต์สองคันให้กับParamount Picturesสำหรับฉากดังกล่าว โดยคันหนึ่งได้รับความเสียหายไปแล้วและถูกนำมาใช้ในฉากหลังการชนในภาพยนตร์^{[35] [36]}

• อัลฟา โรเมโอ 33 สตราดาเล
• เดอ โทมาโซ มังกุสตา
• เฟอร์รารี่ เดย์โทน่า
• อิโซ กริโฟ
• มาเซราติ กิบลิ

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับLamborghini Miura

• เอกสารอ้างอิงทางเทคนิคของ Lamborghini Miura