รัฐบาลมาเลเซีย

รัฐบาลกลางแห่งประเทศมาเลเซีย
รัฐบาลมาเลเซีย
كراجان ڤرسكوتوان مليسيا‎

ตราแผ่นดินของประเทศมาเลเซีย
การก่อตัว	16 กันยายน 2506 ; 61 ปีที่ผ่านมา[1] ( 16 กันยายน 1963 )
ประเทศ	มาเลเซีย
เว็บไซต์	www.malaysia.gov.my
ฝ่ายนิติบัญญัติ
สภานิติบัญญัติ	รัฐสภา
สถานที่นัดพบ	รัฐสภา
ฝ่ายบริหาร
ผู้นำ	นายกรัฐมนตรี อันวาร์ อิบราฮิม
ผู้แต่งตั้ง	ยัง ดิ-เปอร์ตวน อากง อิบราฮิม อิสกันดาร์ จากยะโฮร์
สำนักงานใหญ่	เปอร์ดาน่า ปูตรา
อวัยวะหลัก	ตู้
ฝ่ายตุลาการ
ศาล	ศาลรัฐบาลกลาง
ที่นั่ง	พระราชวังแห่งความยุติธรรม

รัฐบาลมาเลเซียหรือชื่ออย่างเป็นทางการ คือ รัฐบาลกลางมาเลเซีย ( มาเลย์ : Kerajaan Persekutuan Malaysia ; ยาวี : ‏كراجأن ڤرسكوتوان مليسيا ‎) ตั้งอยู่ในเขตปกครองสหพันธรัฐปุตราจายายกเว้นฝ่ายนิติบัญญัติซึ่งตั้งอยู่ในกัวลาลัมเปอร์มาเลเซียเป็นสหพันธรัฐที่ประกอบด้วย 11 รัฐของ มาลายา รัฐบอร์เนียว ได้แก่ ซาบาห์และซาราวัก และเขตปกครองสหพันธรัฐ 3 แห่งที่ดำเนินการภายใต้ระบอบราชาธิปไตย ภายใต้รัฐธรรมนูญ ภายใต้ระบบเวสต์มินสเตอร์และจัดอยู่ในประเภทประชาธิปไตยแบบมีตัวแทนรัฐบาลกลางของมาเลเซียยึดถือและก่อตั้งขึ้นโดยรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐมาเลเซียซึ่งเป็นกฎหมายสูงสุดของแผ่นดิน

รัฐบาลกลางใช้หลักการแยกอำนาจตามมาตรา 127 ของรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐมาเลเซีย^[2]และมีสามฝ่าย ได้แก่ ฝ่ายบริหารฝ่ายนิติบัญญัติและฝ่ายตุลาการ^[3]รัฐบาลของรัฐในมาเลเซียยังมีฝ่ายบริหารและฝ่ายนิติบัญญัติของตนเองด้วย ระบบตุลาการในมาเลเซียเป็นระบบศาลของรัฐบาลกลางที่ดำเนินการอย่างเท่าเทียมกันทั่วประเทศ

รัฐบาลกลางหรือรัฐบาลกลางเป็นหน่วยงานสูงสุดในมาเลเซียและตั้งอยู่ในปุตราจายาโดย มีนายกรัฐมนตรีของมาเลเซียเป็นหัวหน้ารัฐบาล

รัฐสภาแบบสองสภาประกอบด้วยสภาล่างสภาผู้แทนราษฎรหรือเดวาน ราคยาต (ตามตัวอักษรคือ "สภาประชาชน") และสภาสูงวุฒิสภาหรือเดวาน เนการา (ตามตัวอักษรคือ "สภาแห่งชาติ") ^{[4] [5] สมาชิก} วุฒิสภาทั้งเจ็ดสิบคนดำรงตำแหน่งวาระละสามปี (สูงสุดสองวาระ) ยี่สิบหกคนได้รับเลือกโดยสมัชชาแห่งรัฐสิบสามแห่ง และสี่สิบสี่คนได้รับการแต่งตั้งโดยหยางดี-เปอร์ตวน อากง (กษัตริย์แห่งมาเลเซีย) ตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี^[6]สมาชิกเดวาน ราคยาต จำนวน 222 คน ได้รับเลือกจากเขตเลือกตั้งสมาชิกเดียวโดยสิทธิออกเสียงทั่วไปรัฐสภาใช้ระบบหลายพรรคและองค์กรปกครองได้รับเลือกโดยการออกเสียงแบบคะแนนเสียงข้างมากรัฐสภามีวาระสูงสุดห้าปีตามกฎหมาย พรรครัฐบาลอาจยุบสภาเมื่อใดก็ได้ และโดยปกติจะกระทำตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี

แม้ว่าพระมหากษัตริย์จะทรงเป็นประมุขแต่อำนาจบริหารที่แท้จริงจะอยู่ในคณะรัฐมนตรี ซึ่งนำโดยนายกรัฐมนตรีในฐานะหัวหน้ารัฐบาลรัฐธรรมนูญของมาเลเซียระบุว่านายกรัฐมนตรีจะต้องเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรซึ่งตามความเห็นของ Yang di-Pertuan Agong ถือว่ามีเสียงข้างมากในรัฐสภา^[7]คณะรัฐมนตรีจะได้รับเลือกจากสมาชิกของรัฐสภาทั้งสองสภา และต้องรับผิดชอบต่อสภาดังกล่าว^[8]

ฝ่ายบริหารของรัฐบาลมาเลเซียประกอบด้วยนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้ารัฐบาล ตามด้วยรัฐมนตรีต่างๆใน คณะรัฐมนตรี

ศาลสูงสุดในระบบตุลาการคือศาลรัฐบาลกลางตามด้วยศาลอุทธรณ์และศาลชั้นสูง 2 แห่ง หนึ่งแห่งสำหรับมาเลเซียคาบสมุทรและอีกแห่งสำหรับมาเลเซียตะวันออกศาลชั้นรองในเขตอำนาจศาลเหล่านี้ ได้แก่ศาลชั้นต้นศาลแขวงและศาลเด็กนอกจากนี้ มาเลเซียยังมีศาลพิเศษเพื่อพิจารณาคดีที่ฟ้องโดยหรือฟ้องต่อราชวงศ์ทั้งหมด

Yang di-Pertuan Agong ( แปลว่า ' ผู้ที่ถูกแต่งตั้งให้เป็นพระเจ้า' ^[9] Jawi : يڠ دڤرتوان ا֢وڠ ) หรือที่รู้จักกันในชื่อประมุขสูงสุดหรือพระมหากษัตริย์ เป็นพระมหากษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญและประมุขแห่งรัฐของมาเลเซียสำนักงานนี้ก่อตั้งขึ้นในปี 1957 เมื่อสหพันธรัฐมาลายา (ปัจจุบันคือมาเลเซีย) ได้รับเอกราชจากสหราชอาณาจักร Yang di-Pertuan Agong ได้รับการเลือกตั้งจากที่ประชุมผู้ปกครองซึ่งประกอบด้วยผู้ปกครองทั้งเก้าของรัฐมาเลย์โดยตำแหน่งดังกล่าว จะหมุนเวียนไปมาระหว่างพวกเขาโดยพฤตินัย ทำให้มาเลเซียเป็นหนึ่งใน รัฐที่มีพระมหากษัตริย์ที่ได้รับการเลือกตั้งเพียงไม่กี่แห่งในโลกตามมาตรา 41 ของรัฐธรรมนูญYang di-Pertuan Agongเป็นผู้บัญชาการทหารสูงสุดของกองกำลังติดอาวุธมาเลเซียดังนั้น เขาจึงเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงสุดในสายการบังคับบัญชาของทหาร 

นายกรัฐมนตรีของมาเลเซีย ( มาเลย์ : Perdana Menteri Malaysia ) เป็นหัวหน้ารัฐบาล (ฝ่ายบริหาร) ทางอ้อมของมาเลเซีย นายกรัฐมนตรีได้รับการแต่งตั้งโดย Yang di-Pertuan Agong ซึ่งเป็นประมุขของรัฐ และเป็นบุคคลที่ในความเห็นของ Yang di-Pertuan Agong มีแนวโน้มที่จะได้รับความไว้วางใจจากสมาชิกส่วนใหญ่ของสภาผู้แทนราษฎร ( Dewan Rakyat ) ซึ่งเป็นสภาล่างที่ได้รับการเลือกตั้งของรัฐสภา นายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าคณะรัฐมนตรีซึ่งสมาชิกได้รับการแต่งตั้งโดย Yang di-Pertuan Agong ตามคำแนะนำของนายกรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีของเขามีความรับผิดชอบร่วมกันต่อรัฐสภากรมของนายกรัฐมนตรี (บางครั้งเรียกว่าสำนักงานนายกรัฐมนตรี) เป็นหน่วยงานและกระทรวงที่นายกรัฐมนตรีใช้อำนาจหน้าที่ของตน

รัฐบาลของรัฐแต่ละแห่งในมาเลเซียถูกสร้างขึ้นโดยรัฐธรรมนูญของรัฐที่เกี่ยวข้อง แต่ละรัฐมีสภานิติบัญญัติแห่งรัฐ ที่มีสภาเดียว (มาเลย์: Dewan Undangan Negeri ) ซึ่งสมาชิกจะได้รับการเลือกตั้งจาก เขตเลือกตั้งที่มีสมาชิกคนเดียวสภาบริหารของรัฐ (EXCO) ของรัฐมาลายาคณะรัฐมนตรีแห่งซาบาห์และคณะรัฐมนตรีแห่งซาราวักอยู่ภายใต้การนำของMenteri Besarหรือหัวหน้าคณะรัฐมนตรีในรัฐที่ไม่มีผู้ปกครองสืบเชื้อสาย^[6]ซึ่งเป็นสมาชิกสมัชชาแห่งรัฐจากพรรคเสียงข้างมากในสภานิติบัญญัติของรัฐ พวกเขาจะให้คำแนะนำแก่สุลต่านหรือผู้ว่าการ ของตน ในแต่ละรัฐที่มีผู้ปกครองสืบเชื้อสายMenteri Besarจะต้องเป็นชาวมาเลย์ซึ่งได้รับการแต่งตั้งโดยสุลต่าน

รัฐบาลท้องถิ่นหรือหน่วยงานปกครองส่วนท้องถิ่น (มาเลย์: kerajaan tempatanหรือpihak berkuasa tempatan (PBT)) เป็นระดับต่ำสุดในระบบการปกครองในมาเลเซีย รองจากรัฐบาลกลางและรัฐบาลของรัฐ มีอำนาจในการเก็บภาษี (ในรูปแบบของภาษีการประเมิน ) สร้างกฎหมายและกฎเกณฑ์ (ในรูปแบบของกฎข้อบังคับ) และออกใบอนุญาตและใบอนุญาตสำหรับการค้าใดๆ ในเขตอำนาจศาลของตน นอกเหนือจากการจัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกขั้นพื้นฐานรวบรวมและจัดการขยะและของเสีย ตลอดจนวางแผนและพัฒนาพื้นที่ภายใต้เขตอำนาจศาลของตน หน่วยงานปกครองส่วนท้องถิ่นในมาเลเซียโดยทั่วไปอยู่ภายใต้เขตอำนาจศาลพิเศษของรัฐบาลแห่งรัฐและมีข้าราชการพลเรือนที่มีตำแหน่งเป็น Yang Di-Pertua (ประธานาธิบดี) เป็นหัวหน้า พื้นที่และเขตการปกครองส่วนท้องถิ่นมักจะสอดคล้องกับ เขตอำนาจ ของเขตแต่ยังมีบางพื้นที่ที่เขตอำนาจไม่สอดคล้องกันและอาจทับซ้อนกับเขตอำนาจศาลที่อยู่ติดกัน โดยเฉพาะในพื้นที่เมือง

ไม่เหมือนกับรัฐบาลกลางและรัฐบาลของรัฐ รัฐบาลท้องถิ่นในมาเลเซียไม่ได้รับการเลือกตั้งแต่ได้รับการแต่งตั้งโดยรัฐบาลของรัฐ หลังจากที่การเลือกตั้งสภาท้องถิ่นถูกระงับโดยรัฐบาลกลางในปีพ.ศ. 2508

กองกำลังติดอาวุธมาเลเซียเป็นหน่วยงานทหารของมาเลเซีย ในขณะที่ตำรวจมาเลเซียทำหน้าที่รับผิดชอบ การบังคับ ใช้ กฎหมาย

กฎหมายของมาเลเซียส่วนใหญ่อิงตามระบบกฎหมาย สามัญ ซึ่งเป็นผลโดยตรงจากการล่าอาณานิคมของอังกฤษใน มาเลย์ ซาราวักและบอร์เนียวเหนือระหว่างต้นศตวรรษที่ 19 ถึง 1960 กฎหมายสูงสุดของดินแดน—รัฐธรรมนูญของมาเลเซีย—กำหนดกรอบกฎหมายและสิทธิของ พลเมือง มาเลเซียกฎหมายของรัฐบาลกลางที่ตราขึ้นโดยรัฐสภาของมาเลเซียใช้บังคับทั่วประเทศ นอกจากนี้ยังมีกฎหมายของรัฐที่ตราขึ้นโดยสภานิติบัญญัติของรัฐซึ่งใช้บังคับในรัฐนั้น ๆ รัฐธรรมนูญของมาเลเซียยังกำหนดระบบยุติธรรมคู่ขนานที่ไม่เหมือนใคร—กฎหมายฆราวาส (อาญาและแพ่ง) และกฎหมายชารีอะห์

มาตรา 73 ถึง 79 ของรัฐธรรมนูญแห่งสหพันธรัฐกำหนดหัวข้อที่รัฐบาลกลางและรัฐสามารถออกกฎหมายได้ รัฐสภามีอำนาจพิเศษในการออกกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่ในรายชื่อของรัฐบาลกลาง (เช่น สัญชาติ การป้องกันประเทศ ความมั่นคงภายใน กฎหมายแพ่งและอาญา การเงิน การค้า การพาณิชย์และอุตสาหกรรม การศึกษา แรงงาน และการท่องเที่ยว) ในขณะที่แต่ละรัฐมีอำนาจในการออกกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่ในรายชื่อของรัฐ (เช่น ที่ดิน รัฐบาลท้องถิ่น กฎหมายชารีอะห์และศาลชารีอะห์ วันหยุดราชการของรัฐ และงานสาธารณะของรัฐ) ผ่านสภานิติบัญญัติของรัฐ รัฐสภาและสภานิติบัญญัติของรัฐมีอำนาจร่วมกันในการออกกฎหมายเกี่ยวกับเรื่องที่อยู่ในรายชื่อพร้อมกัน (เช่น การจัดหาน้ำและที่อยู่อาศัย) แต่มาตรา 75 กำหนดว่าในกรณีที่เกิดข้อขัดแย้ง กฎหมายของรัฐบาลกลางจะมีอำนาจเหนือกว่ากฎหมายของรัฐ

การเลือกตั้งในมาเลเซียมี 2 ระดับ คือ ระดับชาติและระดับรัฐ การเลือกตั้งระดับชาติเป็นการเลือกตั้งสมาชิก สภาผู้แทนราษฎร Dewan Rakyatในขณะที่การเลือกตั้งระดับรัฐเป็นการเลือกตั้งสมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐต่างๆ หัวหน้าฝ่ายบริหาร ซึ่งก็คือ นายกรัฐมนตรี จะได้รับการแต่งตั้งจากสมาชิกในพรรคผสมที่ชนะการเลือกตั้ง

• การเมืองของประเทศมาเลเซีย
• คณะรัฐมนตรีของประเทศมาเลเซีย
• นายกรัฐมนตรีแห่งประเทศมาเลเซีย
• รองนายกรัฐมนตรีมาเลเซีย
• เลขาธิการรัฐบาลมาเลเซีย
• รายชื่อกระทรวงและหน่วยงานของรัฐบาลกลางในประเทศมาเลเซีย

• พอร์ทัลของรัฐบาลมาเลเซีย
• พอร์ทัลนักศึกษา APDM