เกมออลสตาร์เอ็นบีเอ
| เกมออลสตาร์ของสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ | |
|---|---|
 | |
| ความถี่ | ประจำปี |
| เปิดตัว | 1951 (บอสตัน) |
| กิจกรรมที่ผ่านมา | 2024 (อินเดียนาโพลิส) |
| กิจกรรมต่อไป | 2025 (ซานฟรานซิสโก) |
| ผู้เข้าร่วม | ออลสตา ร์ฝั่งตะวันออกและฝั่งตะวันตก |
| จัดโดย | สมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ |
 เกมออลสตาร์เอ็นบีเอ 2024 | |
เกมออลสตาร์ของสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติเป็นเกมออลสตาร์ ประจำปี ที่จัดขึ้นทุกเดือนกุมภาพันธ์โดยสมาคมบาสเกตบอลแห่งชาติ (NBA) และมี ผู้เล่นดาวเด่นของลีก 24 คนเข้าร่วมตั้งแต่ปี 2022 จัดขึ้นในวันอาทิตย์ที่สามของเดือนกุมภาพันธ์ซึ่งเป็นวันเดียวกับที่จัดการแข่งขันเดย์โทนา 500 และหนึ่งสัปดาห์หลังจาก ซูเปอร์โบวล์เป็นกิจกรรมสำคัญของNBA All-Star Weekendซึ่งเป็นกิจกรรมสามวันซึ่งจัดขึ้นตั้งแต่วันศุกร์ถึงวันอาทิตย์ เกมออลสตาร์จัดขึ้นครั้งแรกที่Boston Gardenเมื่อวันที่ 2 มีนาคม 1951
รายชื่อผู้เล่นตัวจริงของแต่ละทีมจะถูกเลือกโดยการโหวตของแฟนๆ ผู้เล่น และสื่อ[1]ในขณะที่หัวหน้าโค้ชจะเลือกผู้เล่นสำรอง[2]ผู้เล่นเจ็ดคนจากกลุ่มของตน ดังนั้นแต่ละฝ่ายจะมีรายชื่อผู้เล่น 12 คน โค้ชไม่สามารถโหวตเลือกผู้เล่นของตนเองได้ หากผู้เล่นที่เลือกไม่สามารถเข้าร่วมได้เนื่องจากได้รับบาดเจ็บ คอมมิชชันเนอร์ NBAจะเลือกผู้เล่นสำรอง
ตามธรรมเนียมแล้ว เกมออลสตาร์ของ NBA จะเป็นการแข่งขันระหว่างผู้เล่นชั้นนำจากทั้งดิวิชั่นตะวันออก / คอนเฟอเรนซ์ตะวันออกและดิวิชั่นตะวันตก / คอนเฟอเรนซ์ตะวันตกตั้งแต่ปี 2018ถึง2023ทีมต่างๆ จะได้รับการเป็นตัวแทนโดยผู้ได้รับคะแนนโหวตสูงสุดจากแต่ละคอนเฟอเรนซ์ และผู้เล่นแต่ละคนไม่ว่าจะอยู่ในคอนเฟอเรนซ์ใดก็จะได้รับเลือกให้เข้าร่วมทีมใดทีมหนึ่งผ่านการดราฟท์[3] [4]ทีมต่างๆ ยังเล่นเพื่อการกุศลที่พวกเขาเลือกเพื่อช่วยให้เกมยังคงแข่งขันได้[5]
หัวหน้าโค้ชของทีมที่มีสถิติที่ดีที่สุดในแต่ละสายจะได้รับเลือกให้เป็นผู้นำสายของตนในการเข้าแข่งขันออลสตาร์เกม โดยห้ามปรากฏตัวติดต่อกัน[2]กฎนี้เรียกว่า "Riley Rule" ซึ่งถูกสร้างขึ้นหลังจากที่Pat Rileyหัวหน้าโค้ชของ Los Angeles Lakers ที่ประสบความสำเร็จอย่างต่อเนื่อง ได้รับสิทธิ์ในการโค้ชทีมฝั่งตะวันตกถึงแปดครั้งในเก้าฤดูกาลระหว่างปี 1982 ถึง 1990 โค้ชของทีมที่มีสถิติที่ดีที่สุดรองลงมาจะได้ทำหน้าที่โค้ชแทน
ประวัติศาสตร์
แนวคิดในการจัดเกมออลสตาร์เกิดขึ้นระหว่างการประชุมระหว่างประธาน NBA Maurice Podoloffผู้อำนวยการฝ่ายประชาสัมพันธ์ NBA Haskell Cohenและเจ้าของBoston Celtics Walter A. Brownในเวลานั้น โลกของบาสเก็ตบอลเพิ่งจะสั่นคลอนจากเรื่องอื้อฉาวการโกงคะแนนของบาสเก็ตบอลระดับมหาวิทยาลัย
เพื่อดึงความสนใจของสาธารณชนให้กลับมาสู่ลีกอีกครั้ง โคเฮนได้เสนอให้ลีกเป็นเจ้าภาพจัดเกมอุ่นเครื่องที่นำเสนอผู้เล่นที่ดีที่สุดของลีก ซึ่งคล้ายกับเกมออลสตาร์ของเมเจอร์ลีกเบสบอล[6]แม้ว่าคนส่วนใหญ่ รวมถึงพอโดลอฟฟ์ จะมองโลกในแง่ร้ายเกี่ยวกับแนวคิดนี้ แต่บราวน์ยังคงมั่นใจว่ามันจะประสบความสำเร็จ และเขาเสนอที่จะเป็นเจ้าภาพจัดเกมและครอบคลุมค่าใช้จ่ายทั้งหมดหรือการสูญเสียที่อาจเกิดขึ้นจากเกมดังกล่าว[7]
เกมออลสตาร์ครั้งแรกจัดขึ้นที่Boston Gardenเมื่อวันที่ 2 มีนาคม 1951 ซึ่ง ทีม ออลสตาร์ฝั่งตะวันออกเอาชนะ ทีม ออลสตาร์ฝั่งตะวันตกด้วยคะแนน 111–94 เอ็ด แม็กเคาเลย์ จากทีมบอสตัน เซลติกส์ ได้รับการเสนอชื่อให้เป็นผู้เล่นทรงคุณค่าคนแรกของเกมออลสตาร์ของ NBAและเกมออลสตาร์ก็ประสบความสำเร็จ โดยมีผู้เข้าชม 10,094 คน ซึ่งสูงกว่าจำนวนผู้เข้าชมเฉลี่ยของฤดูกาลนั้นซึ่งอยู่ที่ 3,500 คนมาก[8]
ในปี 2010 เกม NBA All-Star ได้สร้างสถิติผู้ชมเกมบาสเก็ตบอลสูงสุด โดยมีผู้ชม 108,713 คนเข้าชมที่สนาม Cowboys Stadiumในเมืองอาร์ลิงตัน รัฐเท็กซัส ซึ่งทำลายสถิติเดิมที่สนาม Ford Field เคยทำไว้ เมื่อวันที่ 13 ธันวาคม 2003 ซึ่งมีผู้ชม 78,129 คนเข้าชมเกมระหว่างMichigan StateกับKentucky [9]
2017 All-Star Weekend เดิมทีได้รับรางวัลให้กับ Charlotte, North Carolina เมื่อวันที่ 23 มีนาคม 2016 North Carolina ได้ผ่านHouse Bill 2หรือที่รู้จักกันในชื่อ " ร่างกฎหมายห้องน้ำ " ซึ่งถือเป็นการเลือกปฏิบัติต่อบุคคลข้ามเพศ เป็นผลให้ NBA ประกาศว่าจะย้ายเกมไปยังเมืองอื่นหากร่างกฎหมายดังกล่าวไม่ได้รับการยกเลิกหรือแก้ไข หลังจากที่ North Carolina ไม่ได้ดำเนินการใดๆ ในวันที่ 21 กรกฎาคม 2016 NBA ได้ประกาศว่าเกมในปี 2017 จะถูกย้ายไปที่ New Orleans ในเดือนมีนาคม 2017 หลังจากที่บทบัญญัติหลายข้อในร่างกฎหมายถูกยกเลิกบางส่วน NBA ได้มอบรางวัล 2019 All-Star Weekend ให้กับ Charlotte
เมื่อวันที่ 3 ตุลาคม 2017 NBA และNBPAได้ประกาศการเปลี่ยนแปลงรูปแบบเกม โดยจะเริ่มตั้งแต่ปี 2018แทนที่จะแบ่งตามกลุ่ม ผู้ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุดในแต่ละกลุ่มจะเป็นกัปตันทีม และดำเนินการดราฟท์เพื่อเลือกผู้เล่นตัวจริงและตัวสำรองที่เหลือ โดยไม่คำนึงถึงกลุ่ม[5]
ในปี 2023 แคนเดซ พาร์คเกอร์ กลายเป็น ผู้บรรยายผิวสีหญิงคนแรกในเกม NBA All-Star [10]
ในวันที่ 25 ตุลาคม 2023 NBA ได้นำรูปแบบการประชุมกลับมาสำหรับAll-Star Game 2024ควอเตอร์ที่ 4 ที่ไม่มีกำหนดเวลา (เรียกว่าElam Ending ) ซึ่งใช้มาตั้งแต่ปี 2020เพื่อเป็นเกียรติแก่Kobe Bryant [ 11]ก็ถูกลบออกเช่นกัน อย่างไรก็ตาม แง่มุมการกุศลยังคงอยู่ โดยทีมที่ทำคะแนนได้มากที่สุดในแต่ละควอเตอร์จะได้รับรางวัลเงินสดที่มอบให้กับองค์กรการกุศลที่ตนเลือก[12]
การเลือกบัญชีรายชื่อ
ผู้เล่นตัวจริงห้าคนจากแต่ละคอนเฟอเรนซ์ประกอบด้วย ผู้เล่น แนวหน้า สามคน และการ์ด สอง คน ซึ่งเลือกโดยการโหวตของแฟนๆ ผู้เล่น และสื่อรวมกัน ในปี 2017 NBA ได้เปลี่ยนจากการโหวตของแฟนๆ เพียงอย่างเดียวเป็นกระบวนการถ่วงน้ำหนัก ซึ่งการโหวตของแฟนๆ คิดเป็น 50% โดยการโหวตของผู้เล่นและสื่อคิดเป็น 25% ของแต่ละฝ่าย[1] [13]ก่อนปี 2013แฟนๆ เลือก ผู้เล่น แนวหน้า สองคน และ ผู้เล่น แนวกลาง หนึ่งคน แทนที่จะเลือกผู้เล่นแนวหน้าทั่วไป[14] ใน ปี 2003 NBA เริ่มเสนอการลงคะแนน All-Star ในสามภาษา ได้แก่ อังกฤษ สเปน และจีน สำหรับการโหวตของแฟนๆ สำหรับผู้เล่นตัวจริง[15]
โค้ช NBA โหวตเลือกผู้เล่นสำรองสำหรับการแข่งขันในสายของตน แต่ไม่สามารถเลือกผู้เล่นจากทีมของตนเองได้ โค้ชแต่ละคนจะเลือกการ์ด 2 คน ผู้เล่นแนวหน้า 3 คน และไวลด์การ์ด 2 คน โดยผู้เล่นแต่ละคนจะได้รับการจัดอันดับตามลำดับความชอบภายในแต่ละหมวดหมู่ หากต้องเลือกผู้เล่นหลายตำแหน่ง โค้ชจะได้รับการสนับสนุนให้โหวตเลือกผู้เล่นในตำแหน่งที่ "เป็นประโยชน์สูงสุดสำหรับทีมออลสตาร์" โดยไม่คำนึงถึงว่าผู้เล่นคนนั้นอยู่ในรายชื่อผู้เล่นออลสตาร์หรือตำแหน่งใดอยู่ในรายชื่อผู้เล่น[16]หากผู้เล่นไม่สามารถลงเล่นในเกมได้เนื่องจากได้รับบาดเจ็บคอมมิชชันเนอร์ NBAจะเลือกผู้เล่นสำรองสำหรับรายชื่อผู้เล่น หากผู้เล่นสำรองเป็นผู้เล่นตัวจริงที่แฟนๆ เลือก โค้ชออลสตาร์เกมจะเลือกผู้เล่นสำรองในรายชื่อผู้เล่นตัวจริง และไม่จำกัดเฉพาะการเพิ่มผู้เล่นตัวจริงของคอมมิชชันเนอร์ในรายชื่อผู้เล่น[17]
ผู้เล่น All-Star หลายคนสามารถเลือกได้จากทีมเดียว โดยมีสถิติอยู่ที่สี่คน ซึ่งเกิดขึ้นมาแล้วเก้าครั้ง โดยครั้งแรกเกิดขึ้นในปี 1962เมื่อมีผู้เล่นจากทีมBoston CelticsและLos Angeles Lakers ทีมละสี่คน ได้รับเลือก เกมล่าสุดที่มีผู้เล่น All-Star สี่คนจากทีมเดียวกันคือเกมกับGolden State Warriorsในเกมปี 2018 [18] [19]
เกม
เกมนี้จะเล่นภายใต้กฎ NBA ทั่วไปซึ่งมีความแตกต่างกันบ้าง เนื่องจากผู้เล่น All-Stars ตัวจริงจะถูกเลือกโดยแฟนๆ ผู้เล่น และสื่อ ผู้เล่นจึงเริ่มเกมในตำแหน่งที่ไม่ปกติ ตัวอย่างเช่น ในเกมปี 2007 โคบี้ ไบรอันท์และเทรซี่ แม็คเกรดี้ถูกเลือกให้เป็นการ์ดตัวจริงของฝั่งตะวันตกของคอนเฟอเรนซ์เนื่องจากผู้เล่นทั้งสองคนมักจะเล่นเป็นชู้ตติ้งการ์ด ไบ ร อันท์จึงเริ่มเกมในตำแหน่งพอยต์การ์ด เกมเพลย์โดยทั่วไปจะประกอบด้วยผู้เล่นที่พยายาม ทำสแลมดังค์และอัลเลย์อูปสุดยอดเยี่ยมและความพยายามในการป้องกันก็มีจำกัด โดยทั่วไปแล้วคะแนนสุดท้ายจะสูงกว่าเกม NBA ที่มีการแข่งขันกันมาก
หากคะแนนใกล้เคียงกัน ควอเตอร์ที่ 4 จะแข่งขันกันอย่างเข้มข้นมากขึ้น ควอเตอร์ที่ 4 ได้รับการเปลี่ยนแปลงในปี 2020ให้ใช้Elam Endingในกฎ Elam Ending ทั่วไป นาฬิกาเกมจะปิดลงเมื่อเหลือเวลาอีก 4 นาที และตั้งเป้าหมายคะแนนไว้ ใครก็ตามที่ทำได้ตามเป้าหมายจะเป็นผู้ชนะเกม ในปี 2020 NBA ได้คะแนนเมื่อจบควอเตอร์ที่ 3 และเพิ่ม 24 คะแนน (เพื่อเป็นเกียรติแก่ Kobe Bryant ซึ่งเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเฮลิคอปเตอร์ตกเมื่อเดือนก่อน) โดยที่ทีม Giannis นำทีม LeBron 133–124 เมื่อจบควอเตอร์ที่ 3 เป้าหมายคะแนนคือ 157 คะแนน และทีม LeBron ชนะการแข่งขัน
การแนะนำผู้เล่นจะมาพร้อมกับการแสดงดนตรี ประกอบที่สำคัญ เช่น เอฟเฟกต์แสง ดนตรีเต้นรำ ดีเจ เวทีพกพาที่วิจิตรบรรจง และดอกไม้ไฟชุดพิเศษจะได้รับการออกแบบสำหรับเกมในแต่ละปี โดยปกติแล้วจะเป็นสีแดงสำหรับฝั่งตะวันตกและสีน้ำเงินสำหรับฝั่งตะวันออก ตั้งแต่ปี 1997 ถึง 2002 ผู้เล่นสามารถสวมชุดทีมปกติของพวกเขาได้ "ฝั่งเจ้าภาพ" มักจะมีชุดที่เบาเช่นกัน ยกเว้นตั้งแต่ปี 2010 ถึง 2014 ในอดีต ผู้เล่นที่สวมชุดหมายเลขเดียวกันจะได้รับตัวเลือกในการเลือกหมายเลขอื่น ตัวอย่างเช่นแพทริก ยูอิ้งซึ่งปกติสวมหมายเลข 33 จบลงด้วยการสวมหมายเลข 3 ในช่วงต้นอาชีพของเขา ในขณะที่แลร์รี เบิร์ดก็มีหมายเลขนั้นเช่นกัน ตั้งแต่ปี 1997 ผู้เล่นสามารถคงหมายเลขชุดของพวกเขาไว้ได้ นักร้องชื่อดังมักจะร้องเพลง " O Canada " และ " The Star-Spangled Banner " ก่อนเริ่มเกม
ช่วงพักครึ่งจะยาวนานกว่าเกม NBA ทั่วไป ส่วนหนึ่งเป็นเพราะการแสดงดนตรีของศิลปินดัง การแสดงช่วงพักครึ่งครั้งแรกเกิดขึ้นใน เกม ปี 2000โดยมี การ แสดงของ Kenny Wayne Shepherd , Mary J. Blige , 98 Degrees , Montell Jordan , Martina McBrideและLL Cool J
สถิติออลสตาร์เกม
ผลออลสตาร์เกม
รายชื่อเกม All-Star แต่ละเกม สถานที่ที่เกมนั้นเล่น และMVP ของเกมตัวเลขในวงเล็บบ่งชี้ว่าสถานที่ เมือง หรือผู้เล่นนั้นเคยเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว (เช่น "Michael Jordan (2)" ในปี 1996 ระบุว่าเป็นรางวัล MVP All-Star ครั้งที่สองของเขา) ณ เกม All-Star ปี 2024 (ฤดูกาล NBA 2023–24) [อัปเดต]ฝั่งตะวันออกเป็นผู้นำด้วยสถิติชนะ 38 ครั้งและแพ้ 29 ครั้ง
| ฝั่งตะวันตก (ชนะ 29 ครั้ง) | ฝั่งตะวันออก (ชนะ 38 ครั้ง) |
|---|
หมายเหตุ: ชื่อสถานที่แสดงอยู่ในวันที่จัดเกมออลสตาร์
| ปี | ผลลัพธ์ | สนามเจ้าภาพ | เมืองเจ้าภาพ | MVP ของเกม |
|---|---|---|---|---|
| 1951 | ฝั่งตะวันออก 111 , ฝั่งตะวันตก 94 | บอสตัน การ์เด้น | บอสตัน, แมสซาชูเซตส์ | เอ็ด แม็กเคาเลย์บอสตันเซลติกส์ |
| 1952 | อีสต์ 108 , เวสต์ 91 | บอสตัน การ์เด้น (2) | บอสตัน, แมสซาชูเซตส์ (2) | พอล อาริซินฟิลาเดลเฟีย วอร์ริเออร์ส |
| 1953 | ตะวันตก 79 , ตะวันออก 75 | สนามกีฬาอนุสรณ์สถานสงครามเขตอัลเลนเคาน์ตี้ | ฟอร์ตเวย์น รัฐอินเดียน่า | จอร์จ มิกันมินนิอาโปลิส เลเกอร์ส |
| 1954 | อีสต์ 98 , เวสต์ 93 (OT) | เมดิสันสแควร์การ์เดน III ** | นิวยอร์คซิตี้, นิวยอร์ค | บ็อบ คูซีบอสตัน เซลติกส์ |
| 1955 | อีสต์ 100 , เวสต์ 91 | เมดิสันสแควร์การ์เดน III** (2) | นิวยอร์กซิตี้, นิวยอร์ก (2) | บิล ชาร์แมนบอสตัน เซลติกส์ |
| 1956 | ตะวันตก 108 , ตะวันออก 94 | สนามกีฬาอนุสรณ์สถานสงครามโรเชสเตอร์ | โรเชสเตอร์, นิวยอร์ค | บ็อบ เพ็ตทิต เซนท์หลุยส์ ฮอว์กส์ |
| 1957 | อีสต์ 109 , เวสต์ 97 | บอสตัน การ์เด้น (3) | บอสตัน, แมสซาชูเซตส์ (3) | บ็อบ คูซี (2) บอสตัน เซลติกส์ |
| 1958 | ฝั่งตะวันออก 130 , ฝั่งตะวันตก 118 | สนามเซนต์หลุยส์ อารีน่า | เซนต์หลุยส์ มิสซูรี่ | บ็อบ เพ็ตทิต (2) เซนท์หลุยส์ ฮอว์กส์ |
| 1959 | ตะวันตก 124 , ตะวันออก 108 | สนามโอลิมเปียสเตเดียม | ดีทรอยต์ มิชิแกน | เอลจิน เบย์เลอร์มินนิอาโปลิส เลเกอร์ ส บ็อบ เพ็ตทิต (3) เซนต์หลุยส์ ฮอว์กส์ |
| 1960 | ฝั่งตะวันออก 125 , ฝั่งตะวันตก 115 | ห้องประชุม | ฟิลาเดลเฟีย, เพนซิลเวเนีย | วิลต์ แชมเบอร์เลนฟิลาเดลเฟีย วอร์ริเออร์ส |
| 1961 | ตะวันตก 153 , ตะวันออก 131 | สนามกีฬาอนุสรณ์สถานสงครามเขตออนนันดากา | เมืองซีราคิวส์ รัฐนิวยอร์ก | ออสการ์ โรเบิร์ตสันซินซินเนติ รอยัลส์ |
| 1962 | ตะวันตก 150 , ตะวันออก 130 | เซนต์หลุยส์ อารีน่า (2) | เซนต์หลุยส์ มิสซูรี่ (2) | บ็อบ เพ็ตทิต (4) เซนต์หลุยส์ ฮอว์กส์ |
| 1963 | ฝั่งตะวันออก 115 , ฝั่งตะวันตก 108 | สนามกีฬาแอลเอ สปอร์ต | ลอสแองเจลิส, แคลิฟอร์เนีย | บิล รัสเซลล์บอสตัน เซลติกส์ |
| 1964 | ฝั่งตะวันออก 111 , ฝั่งตะวันตก 107 | บอสตัน การ์เด้น (4) | บอสตัน, แมสซาชูเซตส์ (4) | ออสการ์ โรเบิร์ตสัน (2) ซินซินเนติ รอยัลส์ |
| 1965 | ฝั่งตะวันออก 124 , ฝั่งตะวันตก 123 | เซนต์หลุยส์ อารีน่า (3) | เซนต์หลุยส์ มิสซูรี่ (3) | เจอร์รี่ ลูคัส ซินซินเนติ รอยัลส์ |
| 1966 | ฝั่งตะวันออก 137 , ฝั่งตะวันตก 94 | สวนซินซินเนติ | ซินซินเนติ โอไฮโอ | เอเดรียน สมิธ ซินซินเนติ รอยัลส์ |
| 1967 | ตะวันตก 135 , ตะวันออก 120 | พระราชวังโค | เมืองดาลีซิตี้ รัฐแคลิฟอร์เนีย | ริก แบร์รี่ซานฟรานซิสโก วอร์ริเออร์ส |
| 1968 | ฝั่งตะวันออก 144 , ฝั่งตะวันตก 124 | เมดิสันสแควร์การ์เดน III** (3) | นิวยอร์กซิตี้, นิวยอร์ก (3) | ฮาล กรีเออร์ฟิลาเดลเฟีย 76ers |
| 1969 | ฝั่งตะวันออก 123 , ฝั่งตะวันตก 112 | ศูนย์การประชุมเมืองบัลติมอร์ | บัลติมอร์ รัฐแมรีแลนด์ | ออสการ์ โรเบิร์ตสัน (3) ซินซินเนติ รอยัลส์ |
| 1970 | ฝั่งตะวันออก 142 , ฝั่งตะวันตก 135 | สเปกตรัม | ฟิลาเดลเฟีย, เพนซิลเวเนีย (2) | วิลลิ สรีดนิวยอร์ค นิกส์ |
| 1971 | ตะวันตก 108 , ตะวันออก 107 | สนามกีฬาซานดิเอโก | ซานดิเอโก รัฐแคลิฟอร์เนีย | เลนนี่ วิลเคนส์ซีแอตเทิล ซูเปอร์โซนิกส์ |
| 1972 | ตะวันตก 112 , ตะวันออก 110 | ฟอรั่ม | อิงเกิลวูด แคลิฟอร์เนีย | เจอร์รี่ เวสต์ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 1973 | ทิศตะวันออก 104 , ทิศตะวันตก 84 | สนามกีฬาชิคาโก | ชิคาโก้ รัฐอิลลินอยส์ | เดฟ โคเวนส์บอสตัน เซลติกส์ |
| 1974 | ตะวันตก 134 , ตะวันออก 123 | สนามกีฬาซีแอตเทิลเซ็นเตอร์ | ซีแอตเทิล, วอชิงตัน | บ็อบ ลาเนียร์ดีทรอยต์ พิสตันส์ |
| 1975 | ฝั่งตะวันออก 108 , ฝั่งตะวันตก 102 | สนามกีฬาอนุสรณ์สถานทหารผ่านศึกแห่งแอริโซนา | ฟีนิกซ์ รัฐแอริโซน่า | วอลท์ เฟรเซียร์นิวยอร์ค นิกส์ |
| 1976 | ฝั่งตะวันออก 123 , ฝั่งตะวันตก 109 | สเปกตรัม (2) | ฟิลาเดลเฟีย, เพนซิลเวเนีย (3) | เดฟ บิงวอชิงตันบูลเล็ตส์ |
| 1977 | ตะวันตก 125 , ตะวันออก 124 | มิลวอกี อารีน่า | เมืองมิลวอกี รัฐวิสคอนซิน | จูเลียส เออร์วิ่ง ฟิลาเดลเฟีย 76ers |
| 1978 | ฝั่งตะวันออก 133 , ฝั่งตะวันตก 125 | โอมนิ โคลิเซียม | แอตแลนตา จอร์เจีย | แรนดี้ สมิธ บัฟฟาโล เบรฟส์ |
| 1979 | ตะวันตก 134 , ตะวันออก 129 | ปอนเตียกซิลเวอร์โดม | ปอนเตียก มิชิแกน † | เดวิด ทอมป์สันเดนเวอร์นักเก็ตส์ |
| 1980 | ตะวันออก 144 , ตะวันตก 136 (OT) | ศูนย์กลางเมืองหลวง | แลนโดเวอร์ รัฐแมรีแลนด์ | จอร์จ เจอร์วิน , ซานอันโตนิโอ สเปอร์ส |
| 1981 | ฝั่งตะวันออก 123 , ฝั่งตะวันตก 120 | โคลีเซียมที่ริชฟิลด์ | ริชฟิลด์ โอไฮโอ | เนท อาร์ชิบอลด์บอสตัน เซลติกส์ |
| 1982 | ตะวันออก 120 , ตะวันตก 118 | เบรนแดน ไบรน์ อารีน่า | อีสต์รัทเทอร์ฟอร์ด รัฐนิวเจอร์ซีย์ | แลร์รี่ เบิร์ดบอสตัน เซลติกส์ |
| 1983 | ฝั่งตะวันออก 132 , ฝั่งตะวันตก 123 | ฟอรั่ม (2) | อิงเกิลวูด แคลิฟอร์เนีย (2) | จูเลียส เออร์วิ่ง (2) ฟิลาเดลเฟีย 76เออร์ส |
| 1984 | ตะวันออก 154 , ตะวันตก 145 (OT) | สนามกีฬาแม็คนิโคลส์ | เดนเวอร์ โคโลราโด | ไอไซอาห์ โธ มัส ดีทรอยต์ พิสตันส์ |
| 1985 | ตะวันตก 140 , ตะวันออก 129 | ฮูเซียร์โดม[เอ] | อินเดียนาโพลิส, อินเดียนา † | ราล์ฟ แซมป์สันฮิวสตัน ร็อคเก็ตส์ |
| 1986 | ฝั่งตะวันออก 139 , ฝั่งตะวันตก 132 | เรอูนียง อารีน่า | ดัลลาส, เท็กซัส | อิไซอาห์ โธมัส (2) ดีทรอยต์ พิสตันส์ |
| 1987 | ตะวันตก 154ตะวันออก 149 (OT) | คิงดอม[b] | ซีแอตเทิล, วอชิงตัน† (2) | ทอม แชมเบอร์ส ซีแอตเทิล ซูเปอร์โซนิกส์ |
| 1988 | ฝั่งตะวันออก 138 , ฝั่งตะวันตก 133 | สนามกีฬาชิคาโก (2) | ชิคาโก้ อิลลินอยส์ (2) | ไมเคิล จอร์แดนชิคาโก้ บูลส์ |
| 1989 | ตะวันตก 143 , ตะวันออก 134 | แอสโตรโดม[c] | ฮูสตัน, เท็กซัส † | คาร์ล มาโลนยูทาห์ แจ๊ซ |
| 1990 | ฝั่งตะวันออก 130 , ฝั่งตะวันตก 113 | ไมอามี่ อารีน่า | ไมอามี่, ฟลอริดา | เมจิก จอห์นสันลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 1991 | ฝั่งตะวันออก 116 , ฝั่งตะวันตก 114 | ชาร์ลอตต์โคลีเซียม | ชาร์ลอตต์ นอร์ธแคโรไลน่า | ชาร์ลส์ บาร์คลีย์ฟิลาเดลเฟีย 76เออร์ส |
| 1992 | ตะวันตก 153 , ตะวันออก 113 | ออร์แลนโด อารีน่า | ออร์แลนโด้ ฟลอริดา | เมจิก จอห์นสัน (2) ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 1993 | ตะวันตก 135 , ตะวันออก 132 (OT) | เดลต้า เซ็นเตอร์ § | ซอลท์เลคซิตี้ รัฐยูทาห์ | คาร์ล มาโลน (2) ยูทาห์ แจ๊ซ จอห์น สต็อกตันยูทาห์ แจ๊ซ |
| 1994 | ฝั่งตะวันออก 127 , ฝั่งตะวันตก 118 | ศูนย์เป้าหมาย | มินนิอาโปลิส มินนิโซตา | สก็อตตี้ พิพเพนชิคาโก้ บูลส์ |
| 1995 | ตะวันตก 139 , ตะวันออก 112 | อเมริกา เวสต์ อารีน่า § | ฟีนิกซ์, แอริโซน่า (2) | มิทช์ ริชมอนด์ ซาคราเมนโต คิงส์ |
| 1996 | ฝั่งตะวันออก 129 , ฝั่งตะวันตก 118 | อาลาโมโดม | เมืองซานอันโตนิโอ รัฐเท็กซัส | ไมเคิล จอร์แดน (2), ชิคาโก บูลส์ |
| 1997 | ฝั่งตะวันออก 132 , ฝั่งตะวันตก 120 | กุนด์ อารีน่า § | คลีฟแลนด์, โอไฮโอ | เกล็น ไร ซ์ ชา ร์ ล็อตต์ ฮอร์เน็ตส์ |
| 1998 | ฝั่งตะวันออก 135 , ฝั่งตะวันตก 114 | เมดิสันสแควร์การ์เดน *** | นิวยอร์กซิตี้, นิวยอร์ก (4) | ไมเคิล จอร์แดน (3) ชิคาโก้ บูลส์ |
| 1999 | ยกเลิกเนื่องจากลีกปิดทำการ เดิมทีเกม นี้มีกำหนดจะเล่นที่First Union Centerในฟิลาเดลเฟีย รัฐเพนซิลเวเนีย[20] | |||
| 2000 | ตะวันตก 137 , ตะวันออก 126 | อารีน่าในโอ๊คแลนด์ | โอ๊คแลนด์ แคลิฟอร์เนีย | ทิม ดันแคนซานอันโตนิโอ สเปอร์ส ชาคิล โอนีลลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 2001 | ฝั่งตะวันออก 111 , ฝั่งตะวันตก 110 | ศูนย์เอ็มซีไอ | วอชิงตัน ดีซี | อัลเลน ไอเวอร์สัน ฟิลาเดลเฟีย 76ers |
| 2002 | ตะวันตก 135 , ตะวันออก 120 | เฟิร์สยูเนี่ยนเซ็นเตอร์ | ฟิลาเดลเฟีย, เพนซิลเวเนีย (4) | โคบี้ ไบรอันท์ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 2003 | ตะวันตก 155 , ตะวันออก 145 (2OT) | ฟิลิปส์ อารีน่า § | แอตแลนตา, จอร์เจีย (2) | เควิน การ์เน็ตต์มินนิโซตาทิมเบอร์วูล์ฟส์ |
| 2004 | ตะวันตก 136 , ตะวันออก 132 | สเตเปิลส์ เซ็นเตอร์[d] | ลอสแองเจลิส, แคลิฟอร์เนีย (2) | ชาคิล โอนีล (2) ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 2005 | ฝั่งตะวันออก 125 , ฝั่งตะวันตก 115 | เป๊ปซี่ เซ็นเตอร์ | เดนเวอร์, โคโลราโด (2) | อัลเลน ไอเวอร์สัน (2) ฟิลาเดลเฟีย 76เออร์ส |
| 2549 | ฝั่งตะวันออก 122 , ฝั่งตะวันตก 120 | ศูนย์โตโยต้า | ฮูสตัน, เท็กซัส (2) | เลอบ รอนเจมส์คลีฟแลนด์ คาเวเลียร์ส |
| 2007 | ตะวันตก 153 , ตะวันออก 132 | โทมัส แอนด์ แม็ค เซ็นเตอร์ | พาราไดซ์ เนวาดา * | โคบี้ ไบรอันท์ (2) ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 2008 | ทิศตะวันออก 134 , ทิศตะวันตก 128 | นิวออร์ลีนส์ อารีน่า § | นิวออร์ลีนส์ รัฐหลุยเซียนา | เลอบรอน เจมส์ (2) คลีฟแลนด์ คาเวเลียร์ส |
| 2009 | ตะวันตก 146 , ตะวันออก 119 | ศูนย์การบินยูเอสแอร์เวย์ (2) | ฟีนิกซ์, แอริโซน่า (3) | โคบี้ ไบรอันท์ (3), ลอสแองเจลิส เลเกอร์ ส ชาคิล โอนีล (3), ฟีนิกซ์ ซันส์ |
| 2010 | ฝั่งตะวันออก 141 , ฝั่งตะวันตก 139 | สนามคาวบอยส์[e] | อาร์ลิงตัน, เท็กซัส #† | ดเวย์น เวดไมอามี ฮีท |
| 2011 | ตะวันตก 148 , ตะวันออก 143 | สเตเปิลส์ เซ็นเตอร์ (2) [f] | ลอสแองเจลิส, แคลิฟอร์เนีย (3) | โคบี้ ไบรอันท์ (4) ลอสแองเจลิส เลเกอร์ส |
| 2012 | ตะวันตก 152 , ตะวันออก 149 | แอมเวย์ เซ็นเตอร์ | ออร์แลนโด้ ฟลอริดา (2) | เควิน ดูแรนท์โอคลาโฮมา ซิตี้ ธันเดอร์ |
| 2013 | ตะวันตก 143 , ตะวันออก 138 | ศูนย์โตโยต้า (2) | ฮูสตัน, เท็กซัส (3) | คริส พอลลอสแองเจลิส คลิปเปอร์ส |
| 2014 | ฝั่งตะวันออก 163 , ฝั่งตะวันตก 155 | สมูทตี้คิง เซ็นเตอร์ (2) | นิวออร์ลีนส์, ลุยเซียนา (2) | ไครี เออร์วิ่งคลีฟแลนด์ คาเวเลียร์ส |
| 2015 | ตะวันตก 163 , ตะวันออก 158 | เมดิสันสแควร์การ์เดน (2)*** [ก] | นิวยอร์กซิตี้, นิวยอร์ก (5) | รัสเซลล์ เวสต์บรู๊ค โอคลาโฮมา ซิตี้ ธันเดอร์ |
| 2016 | ตะวันตก 196 , ตะวันออก 173 | ศูนย์แอร์แคนาดา | โตรอนโต ออนแทรีโอ | รัสเซลล์ เวสต์บรู๊ค (2) โอคลาโฮมา ซิตี้ ธันเดอร์ |
| 2017 | ตะวันตก 192 , ตะวันออก 182 | สมูทตี้คิง เซ็นเตอร์ (3) | นิวออร์ลีนส์, ลุยเซียน่า (3) | แอนโธนี่ เดวิสนิวออร์ลีนส์ เปลิแกนส์ |
| 2018 [5] | ทีมเลอบรอน 148 , ทีมสตีเฟน 145 | สเตเปิลส์ เซ็นเตอร์ (3) [ชม.] | ลอสแองเจลิส, แคลิฟอร์เนีย (4) | เลอบรอน เจมส์ (3) คลีฟแลนด์ คาเวเลียร์ส |
| 2019 | ทีมเลอบรอน 178 , ทีมยานนิส 164 | สเป็กตรัม เซ็นเตอร์ | ชาร์ลอตต์ นอร์ธแคโรไลน่า (2) | เควิน ดูแรนท์ (2) โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส |
| 2020 | ทีมเลอบรอน 157 , ทีมยานนิส 155‡ | ยูไนเต็ดเซ็นเตอร์ | ชิคาโก้ อิลลินอยส์ (3) | คาไว เลนนาร์ดลอสแองเจลิส คลิปเปอร์ส |
| 2021 | ทีมเลอบรอน 170 , ทีมดูแรนท์ 150 | สนามกีฬาสเตทฟาร์ม (2) | แอตแลนตา, จอร์เจีย (3) | จานนิส อันเทโทคูมโป , มิลวอกี บัคส์ |
| 2022 [21] | ทีมเลอบรอน 163 , ทีมดูแรนท์ 160 | ร็อคเก็ต มอร์เกจ ฟิลด์เฮาส์ (2) | คลีฟแลนด์, โอไฮโอ (2) | สเตฟเฟ่น เคอร์รี่โกลเด้น สเตท วอร์ริเออร์ส |
| 2023 [22] | ทีม Giannis 184 , ทีม LeBron 175 | วิวินท์ อารีน่า (2) | ซอลท์เลคซิตี้ รัฐยูทาห์ (2) | เจสัน เททัมบอสตันเซลติกส์ |
| 2024 | ฝั่งตะวันออก 211ฝั่งตะวันตก 186 | เกนบริดจ์ฟิลด์เฮาส์[23] [i] | อินเดียนาโพลิส, อินเดียนา (2) | เดเมียน ลิลลาร์ดมิลวอกี้ บัคส์ |
| 2025 | ตะวันตก vs ตะวันออก | เชส เซ็นเตอร์[24] | ซานฟรานซิสโก รัฐแคลิฟอร์เนีย | |
| 2026 | ตะวันตก vs ตะวันออก | อินทูอิทโดม[25] | อิงเกิลวูด แคลิฟอร์เนีย (3) | |
| 2027 | ตะวันตก vs ตะวันออก | ศูนย์ฟุตพริ้นท์ (3) [26] | ฟีนิกซ์, แอริโซน่า (4) | |
- หมายเหตุ
- * – เมืองที่ไม่มีทีม NBA ลงเล่นในช่วงปีปฏิทินนั้น
- ** – เกมที่จัดขึ้นที่เมดิสันสแควร์การ์เดน "แห่งที่สาม" บนถนน 8 ระหว่างถนนสาย 49 และ 50 ซึ่งเป็นสถานที่จัดการแข่งขัน NBA All-Star Games สามครั้งแรกที่เมดิสันสแควร์การ์เดน (พ.ศ. 2497, 2498 และ 2511)
- *** – เกมที่เล่นใน Madison Square Garden "แห่งที่สี่" (ณ ปี 2017) ซึ่งทอดยาวจากถนนสายที่ 31 ถึง 33 จากถนนสายที่ 8 ไปทางทิศตะวันตกของถนนสายที่ 7 เหนือครึ่งตะวันตกของ Penn Station ในแมนฮัตตัน ซึ่งเปิดทำการในเดือนกุมภาพันธ์ 1968 ประมาณหนึ่งเดือนหลังจากเกมปี 1968 ถูกเล่นใน MSG "เก่า"
- † – เกม NBA All-Star ที่จัดขึ้นที่สนามกีฬาNFLหรือMLB
- § – สนามกีฬาหรือสนามที่ชื่อสถานที่มีการเปลี่ยนแปลงไปแล้ว และสถานที่ดังกล่าวได้จัดเกม NBA All-Star ในเวลาต่อมาภายใต้ชื่ออื่น
- พอร์ตแลนด์ , ซาคราเมนโต , เมมฟิสและโอคลาโฮมาซิตี้เป็นเมือง NBA เพียง 2 เมืองที่ยังไม่ได้เป็นเจ้าภาพจัดเกม NBA All-Star [j] [k]คิงส์เป็นเจ้าภาพจัดเกม All-Star 2 ครั้ง เมื่อพวกเขาอยู่ในเมืองโรเชสเตอร์ในปี 1956 และที่ซินซินเนติในปี 1966 เมื่อยังเป็นทีมรอยัลส์ส่วนธันเดอร์เป็นเจ้าภาพจัดเกมดังกล่าว 2 ครั้งเมื่อพวกเขาอยู่ในซีแอตเทิลในปี 1974 และ 1987 เมื่อยังเป็นทีม ซูเปอร์ โซนิคส์ ส่งผล ให้เหลือ เพียง พอร์ตแลนด์ เทรลเบลเซอร์สและเมมฟิส กริซลีย์สที่เป็น 2 แฟรนไชส์เท่านั้นที่ไม่เคยเป็นเจ้าภาพจัดเกม NBA All-Star
- แม้ว่าจะเล่นในลอสแองเจลิสมาตั้งแต่ปี 1984 แต่Clippersก็ไม่เคยเป็นเจ้าภาพจัดเกม All-Star เดี่ยวๆ จนกระทั่งปี 2026 โดยเกมดังกล่าวจะจัดขึ้นที่Intuit DomeในInglewoodก่อนหน้านี้ ทีมนี้เคยเป็นเจ้าภาพร่วมในเกมปี 2004, 2011 และ 2018 กับLakersที่Crypto.com Arena (เดิมคือ Staples Center) เนื่องจากเป็นผู้เช่าร่วมในสนามแห่งนี้ ทีมที่เคยจัดการแข่งขันในลอสแองเจลิสอย่างBuffalo Bravesไม่เคยเป็นเจ้าภาพจัดเกม All-Star
- สนามกีฬาใหม่ที่ยังไม่ได้เป็นเจ้าภาพจัด All-Star Game ได้แก่Fiserv Forumใน เมือง มิลวอกี , TD Gardenในเมืองบอสตัน , Kaseya Centerในเมืองไมอามี , American Airlines Centerในเมืองดัลลาส (สถานที่จัดงานนี้เคยเป็นเจ้าภาพจัด Rookie Challenge และ All-Star Saturday เมื่อปี 2010), Frost Bank Centerในเมืองซานอันโตนิโอ , FedExForumใน เมือง เมมฟิส , Little Caesars Arenaในเมืองดีทรอยต์และChase Centerในเมืองซานฟรานซิสโก (เตรียมเป็นเจ้าภาพจัดเกมในปี 2025)
- Market Square ArenaในอินเดียแนโพลิสและThe Summitในเมืองฮูสตัน เป็นอดีตสนามกีฬา NBA เพียงแห่งเดียวที่เป็นเจ้าภาพจัด All- Star Saturday แต่ไม่ใช่ All-Star Game เนื่องจากเกมหลังจัดขึ้นในสถานที่ใหญ่กว่าภายในเมืองของตน ซึ่งในกรณีนี้คือHoosier DomeและAstrodome
- สนามกีฬา NFL หรือ MLB อื่นๆ ที่สามารถจัดการแข่งขัน NBA All-Star Game ได้ ได้แก่Mercedes-Benz Stadiumในแอตแลนตา , Ford Fieldในดีทรอยต์, NRG Stadiumในฮูสตัน, Lucas Oil Stadiumในอินเดียนาโพลิส, SoFi Stadiumในอิงเกิลวูด ( เขตมหานครลอสแองเจลิส ), US Bank Stadiumในมินนิอาโปลิส , Caesars Superdomeในนิวออร์ลีนส์ , State Farm Stadiumในเกล็นเดล ( เขตมหานครฟีนิกซ์ ) และRogers Centreในโตรอนโตอย่างไรก็ตาม Lucas Oil Stadium จะเป็นเจ้าภาพจัดงาน NBA All-Star Saturday Night ประจำปี 2024 [23]
- # – เมืองอาร์ลิงตัน รัฐเท็กซัสไม่มีทีม NBA อยู่ภายในเขตเมือง แต่เป็นส่วนหนึ่งของเขตมหานครดัลลาส-ฟอร์ตเวิร์ธที่มีทีม NBA ( ดัลลาส แมฟเวอริกส์ )
- ‡ – เกมแรกที่เล่นภายใต้รูปแบบคะแนนของ Elam ซึ่งแทนที่จะมีการจำกัดเวลา ควอเตอร์ที่สี่จะสิ้นสุดลงเมื่อทีมใดทีมหนึ่งทำคะแนนได้ถึงเป้าหมาย ซึ่งกำหนดไว้ที่ 24 เพื่อเป็นเกียรติแก่Kobe Bryantบวกกับทีมใดก็ตามที่มีคะแนนมากกว่าหลังจากสามควอเตอร์ ทีม Giannis นำ 133–124 หลังจากสามควอเตอร์ ดังนั้นคะแนนเป้าหมายคือ 157 แอนโธนี่ เดวิสทำฟรีโธรว์แบบวอล์กออฟเพื่อคว้าชัยชนะ
กิจกรรมออลสตาร์อื่นๆ
All-Star Game เป็นกิจกรรมเด่นของAll-Star Weekendและจัดขึ้นในคืนวันอาทิตย์ All-Star Weekend ยังมีเกมอุ่นเครื่องและการแข่งขันยอดนิยมที่มีผู้เล่น NBA คนดัง และศิษย์เก่า รวมถึงผู้เล่นจากWomen's National Basketball Association (WNBA) และNBA G League (G League) เข้าร่วมด้วย
ดูเพิ่มเติม
หมายเหตุ
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และกิจกรรมเสริมอื่นๆ จัดขึ้นที่Market Square Arena
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และการแข่งขัน Three-Point รวมถึงกิจกรรมเสริมอื่นๆ จัดขึ้นที่Seattle Center Coliseum
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และการแข่งขัน Three-Point รวมถึงกิจกรรมเสริมอื่นๆ จัดขึ้นที่The Summit
- ^ Los Angeles ClippersและLos Angeles Lakersเป็นเจ้าภาพจัดงานนี้ร่วมกัน
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และการแข่งขัน Three-Point รวมถึงกิจกรรมเสริมอื่นๆ จัดขึ้นที่American Airlines Center
- ^ Los Angeles ClippersและLos Angeles Lakersเป็นเจ้าภาพจัดงานนี้ร่วมกัน
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และการแข่งขัน Three-Point รวมถึงกิจกรรมข้างเคียงอื่นๆ จัดขึ้นที่Barclays CenterโดยBrooklyn NetsและNew York Knicksเป็นเจ้าภาพจัดงานนี้ร่วมกัน
- ^ Los Angeles ClippersและLos Angeles Lakersเป็นเจ้าภาพจัดงานนี้ร่วมกัน
- ^ การแข่งขัน Slam Dunk และการแข่งขันสามแต้ม รวมถึงกิจกรรมข้างเคียงอื่นๆ จัดขึ้นที่สนาม Lucas Oil Stadium
- ^ แม้ว่าบรู๊คลินจะไม่เคยเป็นเจ้าภาพจัดเกมออลสตาร์ ( Barclays Centerเคยเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน Rising Stars Challenge และ All-Star Saturday เมื่อปี 2015) แต่เมืองนิวยอร์กก็เคยเป็นเจ้าภาพจัดเกมที่ เมดิสันสแควร์การ์เดนส์ แห่งที่สามและแห่งปัจจุบันซึ่งเป็นสนามเหย้าของทีมนิวยอร์กนิกส์ ทั้งสอง แห่ง
- ^ แม้ว่าซานฟรานซิสโกจะไม่เคยเป็นเจ้าภาพออลสตาร์เกม แต่เดลีซิตี้และโอ๊คแลนด์ต่างก็เป็นเจ้าภาพ ซึ่งก่อนหน้านี้ทั้งสองเมืองเคยเป็นบ้านของทีมโกลเด้นสเตท วอร์ริเออร์ส
อ้างอิง
- ^ ab "รูปแบบการลงคะแนนใหม่ของ NBA กำหนดผู้เล่นตัวจริงและผู้ถูกปฏิเสธที่เป็น All-Star ได้อย่างไร" ESPN . สืบค้นเมื่อ2017-07-03 .
- ^ ab "Anthony snubbed when All-Star reserve announce". espn.com . Associated Press. 1 กุมภาพันธ์ 2007. สืบค้นเมื่อ2 กุมภาพันธ์ 2007 .
- ^ Barnewall, Chris. "NBA All-Star Game draft results: LeBron James, Stephen Curry select their teams". CBS Sports . CBS . สืบค้นเมื่อ26 มกราคม 2018 .
- ^ Smith, Sekou (11 กุมภาพันธ์ 2019) "All-Star Draft เต็มไปด้วยเรื่องเซอร์ไพรส์และแม้กระทั่งการแลกเปลี่ยนเพียงครั้งเดียว" NBA .
- ^ abc "No more East vs. West as NBA revamps All-Star Game format". NBA.com . 3 ตุลาคม 2017. สืบค้นเมื่อ3 ตุลาคม 2017 .
- ^ Goldstein, Richard (3 กรกฎาคม 2000). "Haskell Cohen, 86, นักประชาสัมพันธ์; สร้างเกม NBA All-Star". The New York Times . สืบค้นเมื่อ21 มิถุนายน 2010 .
- ^ Forrester, Paul (16 กุมภาพันธ์ 2550). "That's entertainment; Counting down the top 15 All-Star Weekend moments". Sports Illustrated . Time Warner Company. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มีนาคม 2555 . สืบค้นเมื่อ21 มิถุนายน 2553 .
- ^ Penikis, Andrejs. "57 Memorable All-Star Moments–1950s". NBA.com . Turner Sports Interactive, Inc. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 มีนาคม 2009. สืบค้นเมื่อ21 มิถุนายน 2010 .
- ^ MacMahon, Tim (4 กุมภาพันธ์ 2010). "Jones, Cuban หวังจะทำลาย 100,000" . ESPNDallas.com
- ^ "NBA Mailbag: ส่งคำถามของคุณสำหรับ Candace Parker " NBA.com
- ^ "รูปแบบเกม All-Star ใหม่ของ NBA ทำให้ทุกไตรมาสมีค่าสำหรับการกุศลของชิคาโก" NBA.com . 30 มกราคม 2020 . สืบค้นเมื่อ31 มกราคม 2020 .
- ^ "รูปแบบคลาสสิกกลับมาแล้วสำหรับเกมออลสตาร์เอ็นบีเอปี 2024" NBA.com . 25 ตุลาคม 2023 . สืบค้นเมื่อ26 ตุลาคม 2023 .
- ^ "ผู้เล่นและสื่อสามารถโหวตเลือกผู้เล่นตัวจริงที่เป็น All-Star ของ NBA ได้แล้ว" SBNation.com . สืบค้นเมื่อ2017-07-03 .
- ^ Beck, Howard (24 ตุลาคม 2012). "The All-Star Center is Officially Extinct". New York Times . สืบค้นเมื่อ24 ตุลาคม 2012 .
NBA ซึ่งยอมรับความจริงใหม่ในยุคที่มีตำแหน่งหลายตำแหน่ง ได้ตัด "เซ็นเตอร์" ออกจากการลงคะแนนออลสตาร์สำหรับฤดูกาล 2012–13 แฟนๆ จะลงคะแนนเลือกผู้เล่นแนวหน้าสามคนและการ์ดสองคนแทน
- ^ Vecsey, George (12 มกราคม 2546). "แฟนๆ ในเซี่ยงไฮ้กำลังลงคะแนนเสียงในกระแสหลัก". The New York Times
- ^ Stein, Marc (18 มกราคม 2013). "1. Reserve Judgment: Stein's All-Star Benches". ESPN. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 มกราคม 2013.
- ^ "DeMarcus Cousins จะเข้ามาแทนที่ Kobe Bryant ในเกม All-Star ของ NBA ประจำปี 2015" (ข่าวเผยแพร่) NBA 30 มกราคม 2015 เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 กุมภาพันธ์ 2015
- ^ "Warriors ได้ All-Stars สี่ครั้งเป็นฤดูกาลที่สองติดต่อกัน". NBC Sports . 24 มกราคม 2018 . สืบค้นเมื่อ22 มิถุนายน 2021 .
- ^ เมดินา, มาร์ค (23 มกราคม 2018). "Klay Thompson, Draymond Green among reserve for 2018 NBA All-Star game". The Mercury News . สืบค้นเมื่อ22 มิถุนายน 2021 .
- ^ สตีล, เดวิด (9 ธันวาคม 1998) "NBA Drops All-Stars — What's Left? February game in Philly latest casualty of lockout". San Francisco Chronicle . สืบค้นเมื่อ17 ธันวาคม 2008
- ^ "คลีฟแลนด์จะเป็นเจ้าภาพจัด NBA All-Star 2022" NBA.com . 1 พฤศจิกายน 2018
- ^ "Utah Jazz to host NBA All-Star 2023". NBA.com . 23 ตุลาคม 2019 . สืบค้นเมื่อ24 ตุลาคม 2019 .
- ^ ab "NBA All-Star 2024 Host Committee Unveils Lucas Oil Stadium as Multi-Purpose Venue for NBA All-Star 2024". www.nba.com . 2023-06-21 . สืบค้นเมื่อ2023-06-24 .
- ^ "Golden State Warriors และ San Francisco Bay Area ได้รับเลือกให้เป็นเจ้าภาพ NBA All-Star 2025" NBA.com . 6 พฤศจิกายน 2023 . สืบค้นเมื่อ7 พฤศจิกายน 2023 .
- ^ "Los Angeles and LA Clippers to host NBA All-Star 2026". NBA.com . 16 มกราคม 2024 . สืบค้นเมื่อ16 มกราคม 2024 .
- ^ "Phoenix Suns to host NBA All-Star 2027". NBA.com . 7 มีนาคม 2024 . สืบค้นเมื่อ7 มีนาคม 2024 .
ลิงค์ภายนอก
- เกมออลสตาร์ของ NBA ที่ NBA.com
- เกมออลสตาร์ของ NBA ที่ Basketball-Reference.com
- เกมออลสตาร์ NBA ที่ ESPN.com