เดอะ บรอดส์

บทความนี้ต้องการการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "The Broads" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( มิถุนายน 2023 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

เดอะ บรอดส์
นอร์ฟอร์ค บรอดส์ ซัฟโฟล์ค บรอดส์
IUCN ประเภท V (ภูมิทัศน์/ทะเลที่ได้รับการคุ้มครอง)
Ormesby Little Broad ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ Norfolk Broads ใกล้กับGreat Yarmouth
ที่ตั้ง	นอร์ฟอล์กและซัฟโฟล์กทางตะวันออกของอังกฤษสหราชอาณาจักร
พิกัด	52°36′2.34″N 1°36′37.1448″E / 52.6006500°N 1.610318000°E / 52.6006500; 1.610318000
พื้นที่	303 ตารางกิโลเมตร (117 ตารางไมล์)
ที่จัดตั้งขึ้น	1989
คณะกรรมการกำกับดูแล	บรอดส์ ออโธริตี้
เว็บไซต์	www.visitthebroads.co.uk/
พื้นที่ชุ่มน้ำแรมซาร์
ชื่อทางการ	บรอดแลนด์
กำหนดไว้	5 มกราคม 2519
เลขที่อ้างอิง	68 [1]

อุทยานแห่งชาติ บรอดส์ (รู้จักกันในนามอุทยานแห่งชาติบรอดส์ ) เป็นเครือข่ายแม่น้ำและทะเลสาบที่เดินเรือได้ส่วนใหญ่ในเขตนอร์ฟอล์กและซัฟโฟล์ก ของอังกฤษ ถึงแม้ว่าคำว่า "นอร์ฟอล์กบรอดส์" และ "ซัฟโฟล์กบรอดส์" จะใช้ระบุพื้นที่เฉพาะภายในสองเขตตามลำดับได้อย่างถูกต้อง แต่พื้นที่ทั้งหมดมักเรียกกันว่านอร์ฟอล์กบรอดส์

ทะเลสาบที่เรียกว่าบรอดส์ เกิดขึ้นจากการท่วมของพีทที่ ขุดขึ้น มา บรอดส์และพื้นที่โดยรอบบางส่วนได้รับการกำหนดให้เป็นพื้นที่พิเศษที่มีระดับการคุ้มครองใกล้เคียงกับอุทยานแห่งชาติตามพระราชบัญญัตินอร์ฟอล์กและซัฟโฟล์กบรอดส์ พ.ศ. 2531 หน่วยงานบรอดส์ ซึ่งเป็น หน่วยงานตามกฎหมายพิเศษที่รับผิดชอบในการจัดการพื้นที่ เริ่มดำเนินการในปี พ.ศ. 2532 ^[2]

พื้นที่ดังกล่าวมีพื้นที่ 303 ตารางกิโลเมตร (117 ตารางไมล์) ซึ่งส่วนใหญ่ตั้งอยู่ในนอร์ฟอล์ก โดยมีทางน้ำที่เดินเรือได้ยาวกว่า 200 กิโลเมตร (120 ไมล์) มีแม่น้ำ 7 สายและช่องแคบ 63 ช่อง ซึ่งส่วนใหญ่มีความลึกน้อยกว่า 4 เมตร (13 ฟุต) ช่องแคบ 13 ช่องโดยทั่วไปเปิดให้เดินเรือได้ โดยมีอีก 3 ช่องที่มีช่องทางเดินเรือ ช่องแคบบางแห่งมีข้อจำกัดในการเดินเรือในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาว แม้ว่าข้อจำกัดเหล่านี้ยังน่าสงสัยอยู่ก็ตาม^[3]

บรอดส์มีสถานะคล้ายคลึงกับอุทยานแห่งชาติในอังกฤษและเวลส์ หน่วยงานบรอดส์มีอำนาจและหน้าที่คล้ายกับอุทยานแห่งชาติแต่ยังเป็นหน่วยงานการเดินเรือภายในประเทศที่ใหญ่เป็นอันดับสาม เนื่องจากมีบทบาทในการเดินเรือ หน่วยงานบรอดส์จึงได้รับการจัดตั้งขึ้นภายใต้กฎหมายของตนเอง ชื่อว่าNorfolk and Suffolk Broads Act 1988ซึ่งมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 1 เมษายน 1989 พระราชบัญญัติบรอดส์ 2009 ซึ่งได้รับการส่งเสริมผ่านรัฐสภาโดยหน่วยงาน มีจุดมุ่งหมายเพื่อปรับปรุงความปลอดภัยสาธารณะบนน้ำ

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2558 หน่วยงาน Broads Authority ได้อนุมัติการเปลี่ยนชื่อพื้นที่เป็น "อุทยานแห่งชาติ Broads" เพื่อยอมรับว่าสถานะของพื้นที่ดังกล่าวเทียบเท่ากับอุทยานแห่งชาติของอังกฤษ โดยที่หน่วยงาน Broads Authority มีวัตถุประสงค์หลัก 2 ประการเหมือนกัน (เกี่ยวกับการอนุรักษ์และการส่งเสริมความเพลิดเพลิน) เช่นเดียวกับหน่วยงานอุทยานแห่งชาติของอังกฤษ และได้รับเงินอุดหนุนจากอุทยานแห่งชาติ

การประชุมครั้งนี้เกิดขึ้นหลังจากมีการปรึกษาหารือกันเป็นเวลา 3 เดือน ซึ่งส่งผลให้ได้รับการสนับสนุนจากผู้เข้าร่วมประชุมถึง 79% รวมถึงการสนับสนุนเป็นเอกฉันท์จากอุทยานแห่งชาติ 14 แห่งของสหราชอาณาจักรและองค์กรรณรงค์เพื่ออุทยานแห่งชาติ นอกจากนี้ Defra ซึ่งเป็นหน่วยงานของรัฐบาลที่รับผิดชอบด้านอุทยานแห่งชาติ ยังแสดงความพอใจที่หน่วยงานจะตัดสินใจเรื่องนี้เอง

นี่เป็นประเด็นที่ถกเถียงกันอย่างต่อเนื่องในหมู่ผู้ใช้ Broads บางคนที่สังเกตว่า Broads ไม่ได้รับการระบุในกฎหมายว่าเป็นอุทยานแห่งชาติ และอ้างว่าการสร้างตราสินค้าดังกล่าวเบี่ยงเบนจุดประสงค์ประการที่สามของ Broads Authority ซึ่งก็คือการปกป้องผลประโยชน์ของการเดินเรือ เพื่อตอบสนองต่อเรื่องนี้ Broads Authority ได้ระบุว่าจุดประสงค์ทั้งสามประการจะยังคงสมดุลกัน และการสร้างตราสินค้าดังกล่าวเป็นเพียงการทำการตลาดคุณลักษณะของอุทยานแห่งชาติใน Broads เท่านั้น^[4]

Broads Authorityเป็นหน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบตามกฎหมายสำหรับ Broads สภาการอนุรักษ์ธรรมชาติ (ปัจจุบันคือNatural England ) เรียกร้องให้มีหน่วยงานพิเศษเพื่อจัดการ Broads ซึ่งถูกละเลยมาเป็นเวลานาน และในปี 1978 คณะกรรมการชนบท (ปัจจุบันคือ Natural England ) ได้จัดตั้ง Broads Authority ซึ่งเป็นหน่วยงานต้นแบบของ Broads Authority ในปัจจุบันสิบปีต่อมาก็ชัดเจนว่าจำเป็นต้องมีหน่วยงานตามกฎหมาย และพระราชบัญญัติพิเศษของรัฐสภา พระราชบัญญัติ Norfolk and Suffolk Broads Act 1988 (เรียกอีกอย่างว่าBroads Act ) ได้ทำให้ Broads Authority กลายเป็นหน่วยงานตามกฎหมาย พิเศษ ซึ่งทำให้มีความเท่าเทียมกับหน่วยงานอุทยานแห่งชาติแต่มีความรับผิดชอบพิเศษในการนำทาง Broads Authority Act 2009 ได้แนะนำการควบคุมความปลอดภัยที่เข้มงวดยิ่งขึ้นสำหรับ Broads และแม่น้ำ

หน่วยงาน Broads Authority จะต้อง:

• อนุรักษ์และเสริมสร้างความงามตามธรรมชาติ สัตว์ป่า และมรดกทางวัฒนธรรมของบรอดส์
• ส่งเสริมให้ประชาชนทั่วไปได้มีโอกาสเข้าใจและใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติพิเศษของบรอดส์
• ปกป้องผลประโยชน์ของการเดินเรือ (ในฐานะผู้มีอำนาจในการเดินเรือ )
• มีความเคารพต่อการเกษตรและป่าไม้
• คำนึงถึง ผลประโยชน์ ทางเศรษฐกิจและสังคมของผู้ที่อาศัยหรือทำงานอยู่ในบรอดส์

หน่วยงานมีสมาชิก 21 คนซึ่งได้รับการแต่งตั้ง สมาชิก 10 คนได้รับเลือกโดยรัฐมนตรีว่าการกระทรวงสิ่งแวดล้อม อาหาร และกิจการชนบท 2 คนได้รับเลือกโดยหน่วยงานจากคณะกรรมการการเดินเรือ และอีก 9 คนได้รับเลือกโดยหน่วยงานท้องถิ่นที่ Broads อยู่จากสมาชิกของตนเองNorfolk County Councilแต่งตั้งสมาชิก 2 คน และสมาชิก 1 คนได้รับการแต่งตั้งโดยSuffolk County CouncilและสภาเขตของBroadland , Great Yarmouth , North Norfolk , City of Norwich , South NorfolkและWaveney ^[5]ก่อนหน้านี้ Broads Authority เป็นตัวแทนโดยสมาชิก 1 คนในEast of England Regional Assemblyซึ่งปัจจุบันไม่มีการดำเนินการแล้ว

เป็นเวลาหลายปีที่ทะเลสาบที่รู้จักกันในชื่อบรอดส์ถือเป็นลักษณะทางธรรมชาติของภูมิประเทศ จนกระทั่งในช่วงทศวรรษ 1960 จอยซ์ แลมเบิร์ตจึงพิสูจน์ได้ว่าทะเลสาบเหล่านี้เป็นลักษณะที่สร้างขึ้นโดยมนุษย์ ซึ่ง ก็คือ การขุดพีท ในยุคกลางที่ถูกน้ำท่วม ^[6]ในยุคกลาง อารามในท้องถิ่นเริ่มขุดพีทแลนด์เป็น ธุรกิจ กังหันน้ำโดยขายเชื้อเพลิงให้กับเมืองนอริชและเกรตยาร์มัธมหาวิหารนอริชได้รับพีท 320,000 ตันต่อปี จากนั้นระดับน้ำทะเลก็เริ่มสูงขึ้น และหลุมก็เริ่มท่วมน้ำ แม้จะมีการสร้างกังหันลมและคันกั้นน้ำแต่น้ำท่วมก็ยังคงเกิดขึ้นและส่งผลให้เกิดภูมิประเทศแบบบรอดส์ทั่วไปในปัจจุบัน ซึ่งมีทั้งดงกก หนองบึงสำหรับเลี้ยงสัตว์ และป่าดิบชื้น

มีการพยายามต่างๆ เพื่อขยายแม่น้ำที่เดินเรือได้ แม่น้ำที่ยาวที่สุดอยู่ที่แม่น้ำเวเวนีย์ ซึ่งพระราชบัญญัติของรัฐสภา^{[ ซึ่ง? ]}ผ่านเมื่อวันที่ 17 มีนาคม ค.ศ. 1670 อนุญาตให้มีการปรับปรุงซึ่งรวมถึงประตูน้ำสามแห่งที่เจลเดสตันเอลลิงแฮมและเวนฟอร์ด ส่วนหัวของการเดินเรือกลายเป็นท่าจอดเรือ แห่งใหม่ ที่บังเกย์ส่วนใหม่นี้เป็นเส้นทางเดินเรือส่วนตัวซึ่งไม่ได้รับการควบคุมโดยคณะกรรมาธิการท่าเรือและท่าเรือยาร์มัธ ซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบแม่น้ำบรอดแลนด์ที่เหลือ^[7]ประตูน้ำยังคงใช้งานอยู่จนถึงปี ค.ศ. 1934 และแม้ว่าประตูน้ำ สองแห่งด้านบน จะถูกแทนที่ด้วยประตูระบายน้ำและประตูน้ำเจลเดสตันก็ถูกทิ้งร้าง แต่หน่วยงานสิ่งแวดล้อมได้เจรจากับเจ้าของที่ดินในพื้นที่เพื่ออนุญาตให้เรือแคนูและเรือที่ไม่มีเครื่องยนต์สามารถขนของผ่านประตูน้ำได้^[8]

ความพยายามครั้งต่อไปคือการขยายการเดินเรือบนแม่น้ำ BureจากColtishallไปยังAylshamซึ่งได้รับอนุญาตโดยพระราชบัญญัติ^{[ ซึ่ง? ]}ในวันที่ 7 เมษายน 1773 มีการสร้างประตูน้ำห้าแห่งเพื่อหลีกเลี่ยงโรงสีที่ Coltishall, Oxnead Lamas, Oxnead , Burgh และ Aylsham มีปัญหาทางการเงินระหว่างการก่อสร้าง แต่ในที่สุดงานก็เสร็จสมบูรณ์และเปิดใช้งานในเดือนตุลาคม 1779 ที่ Aylsham มีการตัด 1 ไมล์ (1.6 กม.) จากแม่น้ำไปยังแอ่งปลายทางซึ่งมีการสร้างคลังสินค้าหลายแห่ง แม้ว่าทางรถไฟจะมาถึงในปี 1879 แต่สินค้ายังคงถูกขนส่งไปยัง Aylsham โดยเรือพายจนถึงปี 1912 เมื่อน้ำท่วมใหญ่ทำให้ประตูน้ำได้รับความเสียหายอย่างหนัก เนื่องจากไม่สามารถหาเงินทุนสำหรับการซ่อมแซมได้ คณะกรรมาธิการจึงได้ปิดส่วนเหนือ Coltishall ยาว 9 ไมล์ (14 กม.) แม้ว่าจะยังไม่ได้ถูกทิ้งร้างอย่างเป็นทางการจนถึงปีพ.ศ. 2471 ^[7]ประตูน้ำทั้งหมดถูกทิ้งร้าง แต่เส้นทางยังคงสามารถใช้สำหรับเรือแคนูและเรือเบา ซึ่งสามารถลากเรือไปมาตามประตูน้ำได้^[8]

ความพยายามครั้งที่สามคือการทำให้แม่น้ำแอนต์สามารถเดินเรือจากดิลแฮมไปยังแอนทิงแฮมได้ พระราชบัญญัติรัฐสภา^{[ ซึ่ง? ]}ได้รับการอนุมัติเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม ค.ศ. 1812 ซึ่งอนุญาตให้ สร้าง คลองนอร์ทวอลแชมและดิลแฮมแต่การก่อสร้างคลองไม่ได้เริ่มจนกระทั่งในเดือนเมษายน ค.ศ. 1825 คลองนี้เป็นคลองจริง เนื่องจากเส้นทางของคลองไม่ได้ใช้พื้นแม่น้ำ และการก่อสร้างคลองซึ่งรวมถึงประตูน้ำ 6 แห่งแล้วเสร็จในปี ค.ศ. 1826 คลองนี้มีอายุประมาณ800 ปี-มีความยาว 3 ⁄ 4ไมล์ (14.1 กม.) และประตูน้ำช่วยยกระดับน้ำขึ้น 58 ฟุต (18 ม.) ในปี 1886 คลองนี้ถูกขายให้กับเอ็ดเวิร์ด เพรส ช่างสี ในราคา 600 ปอนด์แต่เสมียนหลักได้หลบหนีไปพร้อมกับเงินส่วนใหญ่ และไม่สามารถกู้คืนได้ ในปี 1893 คลองส่วนหนึ่งจาก ประตูน้ำ สวาฟิลด์ไปยังแอนทิงแฮมถูกทิ้งร้าง และส่วนล่างได้รับความเสียหายจากน้ำท่วมในปี 1912 มีการพยายามปรับปรุงคลองบางส่วนในช่วงทศวรรษปี 1920 แต่การจราจรเชิงพาณิชย์ครั้งสุดท้ายใช้คลองนี้ในปี 1934 และคลองก็ถูกทิ้งร้างในที่สุดหลังจากนั้น ^[7]คลองสวาฟิลด์ยังคงมีสิทธิในการเดินเรือสาธารณะ และมีการรณรงค์ให้เปิดคลองอีกครั้ง ^[8]

ในปี 1814 พ่อค้าจากเมืองนอริชเสนอแผนการปรับปรุงเส้นทางระหว่างเมืองนอริชและทะเลเหนือเป็นครั้งแรก เนื่องจากน้ำตื้นของBreydon Waterทำให้เรือสินค้าประสบปัญหา และเกิดการโจรกรรมสินค้าระหว่างการขนถ่ายสินค้าที่เมืองเกรตยาร์มัธซึ่งทำให้มีชาย 18 คนถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานลักขโมยสินค้า และ 1 คนถูกตัดสินว่ามีความผิดฐานรับสินค้าในปี 1820 แผนเริ่มแรกคือการขุดลอกร่องน้ำที่ลึกลงไปตามแนวขอบด้านใต้ของ Breydon Water แต่แผนการนี้ถูกต่อต้านจากชาวเมืองยาร์มัธ แผนการที่มีค่าใช้จ่ายสูงกว่าซึ่งเกี่ยวข้องกับการก่อสร้างร่องน้ำใหม่เพื่อเชื่อมแม่น้ำ Yare กับแม่น้ำ Waveney ร่วมกับร่องน้ำระหว่างOulton BroadและLake Lothingซึ่ง จำเป็นต้องมี ประตูระบายน้ำก็ถูกต่อต้านจากเมืองยาร์มัธเช่นกัน แต่กลายเป็นพื้นฐานของร่างกฎหมายที่นำเสนอต่อรัฐสภา พระราชบัญญัติการเดินเรือ Norwich and Lowestoft ปี 1827 ( 7 & 8 Geo. 4 . c. xlii) ได้รับการผ่านเมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม 1827 โดยก่อตั้งบริษัทการเดินเรือ Norwich and Lowestoft และงานก่อสร้างและขุดลอกแม่น้ำ Yare และ Oulton Dyke เสร็จสมบูรณ์ในปี 1833 ทุนเริ่มต้น 100,000 ปอนด์ไม่เพียงพอและมีการกู้ยืมเงินจากคณะกรรมการกู้เงินคลัง อีก 50,000 ปอนด์ การลงทุนครั้งนี้ไม่ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์และด้วยรายจ่ายที่เกินรายได้ บริษัทจึงไม่สามารถชำระคืนเงินกู้ได้คณะกรรมาธิการได้เข้าซื้อHaddiscoe Cut ในปี 1842 และขายให้กับผู้พัฒนาทางรถไฟ Sir Samuel Morton Peto [ ^7]

บรอดส์เป็นจุดหมายปลายทางสำหรับการพักผ่อนทางเรือมาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19 ในปี 1878 เรือยอทช์ ขนาดเล็ก สามารถเช่าได้จาก John Loynes และด้วยการเข้าถึงพื้นที่นี้โดยรถไฟจากลอนดอนได้ง่าย Harry Blake จึงได้จัดตั้งหน่วยงานสำหรับวันหยุดพักผ่อนด้วยเรือยอทช์ในปี 1908 เรือลำแรกเป็นของ Ernest Collins ผู้ต่อเรือจากWroxhamแต่ไม่นานก็มีอู่ต่อเรืออื่นๆ เพิ่มเข้ามาในธุรกิจนี้ กลุ่มผลิตภัณฑ์เรือได้ขยายออกไปรวมถึงเรือ สำราญขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ ในช่วงทศวรรษที่ 1930 และหน่วยงาน Hoseasons ก่อตั้งขึ้นไม่นานหลังสงครามโลกครั้งที่สองในช่วงทศวรรษที่ 1980 จำนวนเรือสำราญที่สามารถเช่าได้คือ 2,400 ลำ แต่ลดลงเหลือประมาณ 1,700 ลำในปี 2004 ด้วยเหตุผลด้านการอนุรักษ์ จึงมีการบังคับใช้ขีดจำกัดความเร็วที่เข้มงวดกับเรือทุกลำเพื่อลดคลื่นที่กัดเซาะริมฝั่งแม่น้ำ ขีดจำกัดความเร็วเหล่านี้ถูกกำหนดไว้กับเรือเช่าส่วนใหญ่

นอกจากนี้ Broads ยังเป็นศูนย์กลางที่สำคัญสำหรับการแข่งขันเรือยอทช์มาตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19 และการออกแบบเรือได้รวมเอาคุณลักษณะที่สร้างสรรค์หลายอย่างไว้ด้วยกัน รวมถึงกระดูกงูเรือ ครีบสั้น และหางเสือ แยกต่างหาก ^{[ ยังโต้แย้ง – อภิปราย ]}การออกแบบดังกล่าวถูกนำมาใช้ในเรือยอทช์ที่แล่นในทะเลตั้งแต่ทศวรรษ 1960 ^[8]

ทางน้ำ ไม่มี ประตูน้ำมีสะพาน 5 แห่งซึ่งเรือสำราญขนาดเล็กและเรือขนาดเล็กเท่านั้นที่สามารถผ่านใต้สะพานได้

พื้นที่นี้ดึงดูดนักท่องเที่ยวทุกประเภท รวมทั้งนักเดินป่า ศิลปินนักตกปลาและนักดูนกรวมถึงผู้คนที่มา "เล่นสนุกบนเรือ" มีบริษัทหลายแห่งที่ให้เช่าเรือเพื่อการพักผ่อน รวมทั้งเรือยอทช์และเรือยนต์ เรือบรรทุกสินค้าแบบดั้งเดิมของพื้นที่นี้ยังคงพบเห็นได้ที่บรอดส์ เนื่องจากเรือบางลำได้รับการอนุรักษ์และบูรณะไว้

เท็ด เอลลิสนักธรรมชาติวิทยาท้องถิ่น กล่าวถึงบรอดส์ว่าเป็น "พื้นที่หายใจเพื่อรักษาจิตวิญญาณ" ^[9]

มีเรือหลากหลายประเภทใน Broads ตั้งแต่เรือขนส่งสินค้าสมัยเอ็ดเวิร์ดไปจนถึงเรือไฟฟ้าหรือเรือ พลังงานแสงอาทิตย์ที่ทันสมัย​​Broads Authority กำลังส่งเสริมการใช้เรืออย่างยั่งยืน และการใช้เรือไฟฟ้ากำลังได้รับการสนับสนุนโดยจัดให้มีจุดชาร์จที่จุดจอดเรือหลายแห่งที่จัดเตรียมไว้โดย Broads Authority ^[8]

ดูเพิ่มเติมธรณีวิทยาของบรอดส์

แม่น้ำบรอดส์ส่วนใหญ่ตามแนวแม่น้ำและการเดินเรือตามธรรมชาติของพื้นที่ มีแม่น้ำที่เดินเรือได้ 7 สาย ได้แก่แม่น้ำยาร์ และ สาขาของแม่น้ำ (โดยตรงและโดยอ้อม) รวมถึงแม่น้ำบูร์ธูร์นแอนต์ เวเว นีย์เชตและเวนซัม ปัจจุบันแม่น้ำสายใด ไม่มีประตูน้ำ ที่ใช้งานได้อีกต่อไป (ยกเว้นประตูน้ำมัทฟอร์ดในโอลตันบรอดที่เชื่อมต่อกับทะเลสาบ โลธิงน้ำเค็ม ในโลว์สตอฟต์ซัฟโฟล์ค) และทางน้ำทั้งหมดอยู่ภายใต้อิทธิพลของกระแสน้ำขึ้นน้ำลง ช่วงกระแสน้ำจะลดลงตามระยะห่างจากทะเล โดยพื้นที่ที่มีกระแสน้ำขึ้นน้ำลงสูง เช่นเบรย์ดอน วอเตอร์มีความแตกต่างจากพื้นที่ที่ไม่มีกระแสน้ำขึ้นน้ำลง เช่น แม่น้ำแอนต์ ซึ่งอยู่เหนือบาร์ตันบรอด

ขนาดของสระน้ำนั้นแตกต่างกันไปตั้งแต่สระน้ำขนาดเล็กไปจนถึงพื้นที่กว้างใหญ่ของHickling Broad , Barton Broad และ Breydon Water สระน้ำเหล่านี้กระจายตัวไม่เท่ากัน โดยบริเวณครึ่งทางเหนือของ Broadland (แม่น้ำ Bure, Thurne และ Ant) มีจำนวนมากกว่าบริเวณตอนกลางและตอนใต้ (แม่น้ำ Yare, Waveney, Chet และ Wensum) สระน้ำแต่ละสระอาจตั้งอยู่บนแม่น้ำโดยตรง หรือส่วนใหญ่มักจะตั้งอยู่ด้านใดด้านหนึ่งและเชื่อมต่อกับแม่น้ำด้วยคลองเทียมหรือคันกั้นน้ำ

นอกเหนือจากเส้นทางน้ำธรรมชาติของแม่น้ำ และทุ่งกว้างโบราณที่มนุษย์สร้างขึ้นแล้ว ยังมีคลองเดินเรือที่สร้างขึ้นใหม่อีกหนึ่งแห่งคือ คลองHaddiscoe Cut ที่ไม่มีประตูน้ำ ซึ่งเชื่อมต่อแม่น้ำ Yare และแม่น้ำ Waveney ขณะที่อนุญาตให้เรือผ่าน Breydon Water ได้

นอกจากนี้ยังมีเส้นทางเดินเรืออีกเส้นทางหนึ่งไปยังทะเลผ่านแม่น้ำ Waveney และเชื่อมต่อกับOulton Broad Oulton Broad เป็นส่วนหนึ่งของระบบน้ำขึ้นน้ำลงของ Broads แต่ตั้งอยู่ติดกับLake Lothingซึ่งทำหน้าที่เป็นท่าเรือสำหรับLowestoftและเชื่อมต่อกับทะเลเหนือ Oulton Broad และLake Lothingเชื่อมต่อกันด้วย Mutford Lock ซึ่งเป็นประตูน้ำแห่งเดียวใน Broads และมีความจำเป็นเนื่องจากช่วงน้ำขึ้นน้ำลงและวัฏจักรที่แตกต่างกันในสองทะเลสาบ

ในรายการด้านล่างนี้ชื่อของคนกลุ่มหนึ่งจะแสดงเป็นตัวหนาเพื่อช่วยแยกแยะจากเมืองและหมู่บ้าน

แม่น้ำBureเป็นสาขาของแม่น้ำ Yareซึ่งไหลขึ้นบริเวณใกล้เมือง Aylshamในนอร์ฟอล์กและไปบรรจบกับแม่น้ำ Yare ที่บริเวณท้ายน้ำของBreydon Waterระหว่างทาง แม่น้ำจะไหลผ่าน:

• แบรมป์ตันนอร์ฟอร์ค
• บักซ์ตันกับลามะ
• คอลติชอลล์
• เบลอว์
• เบลอฟ บรอด
• สะพานกว้าง
• ร็อกซ์แฮม
• โฮเวตัน
• ร็อกซ์แฮม บรอด
• โฮเวตัน เกรท บรอด
• ซอลเฮาส์ บรอด
• อุทยานแห่งชาติBure Marshes​
• ซัลเฮาส์
• วูดบาสท์วิค
• เดคอย บรอด
• โฮเวตันลิตเทิลบรอด (บางครั้งเรียกว่า 'แบล็กฮอร์สบรอด')
• เบิร์นท์เฟนบรอด
• ฮอร์นิง
• บรอดชู้ต
• แรนเวิร์ธ บรอด
• มอลท์เฮาส์ บรอด
• แรนเวิร์ธ
• เซาท์วอลแชม
• มหาวิหารเซนต์เบเนต์
• อัพตัน
• อัพตัน บรอด
• แหล่งวิทยาศาสตร์พิเศษ Upton Broads และ Marshes
• อัพตัน เฟน
• อะเคิล
• โอบี้
• สโต๊คส์บี้
• มัตบี้ เดคอย
• เกรท ยาร์มัธ

แม่น้ำThurneเป็นสาขาของแม่น้ำ Bure แม่น้ำสายนี้ไหลขึ้นบริเวณใกล้Martham Broadและไหลยาวประมาณ 6 ไมล์ (9.7 กม.) ไปจนถึง Thurne Mouth ซึ่งไหลไปบรรจบกับแม่น้ำ Bure แม่น้ำสายนี้เปิดกว้างและพัดผ่านตลอดเวลา โดยไหลผ่านบริเวณดังต่อไปนี้:

• แหล่งวิทยาศาสตร์พิเศษ Upper Thurne Broads และ Marshes
• ฮิคคลิง บรอด
• ฮิคคลิง
• ม้า
• ฮอร์ซี่ย์ เมียร์
• มาร์ธัมบรอด (NNR) (เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติ )
• มาร์ธัม
• เวสต์ซอเมอร์ตัน
• ธูร์น
• พอตเตอร์ ไฮแฮม
• ลุดแฮม
• เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติลุดแฮม-พอตเตอร์ ไฮแฮม
• วอแม็ก วอเตอร์

แม่น้ำแอนต์เป็นสาขาของแม่น้ำบูเร แม่น้ำ สาย นี้ไหลขึ้นที่เมืองแอนทิงแฮมและไปรวมกับแม่น้ำบูเรที่โบสถ์เซนต์เบเนต์แม่น้ำสายนี้คดเคี้ยวและแคบ และไหลผ่านตลอดทาง:

• การลับคม
• คลองนอร์ทวอลแชมและดิลแฮม
• ดิลแฮม
• ดิลแฮม บรอด
• สะพานเวย์ฟอร์ด
• บาร์ตัน บรอด
• สตาลแฮม
• ซัตตัน
• ซัตตัน บรอด
• เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติ Ant Broads & Marshes
• ไก่งวงบรอด
• อัลเดอร์เฟน บรอด
• แคทฟิลด์ บรอด
• โครมส์บรอด
• นีอาติสเฮด
• บาร์ตัน เทิร์ฟ
• เอิร์สเตด
• ฮาวฮิลล์
• สะพานลุดแฮม
• บรอดเฟน
• คัลธอร์ปบรอด (NNR) (เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติ )
• อิงแฮมนอร์ฟอร์ค

แม่น้ำYareไหลลงทางใต้ของเมือง Derehamและไหลผ่านชายแดนทางใต้ของเมืองNorwichผ่านBreydon Waterและไหลลงสู่ทะเลระหว่างเมือง Great YarmouthและGorlestonระหว่างทาง แม่น้ำจะไหลผ่าน:

• เบรย์ดอน วอเตอร์ , เขตอนุรักษ์ RSPB
• หนองบึงฮาลเวอร์เกตเขตอนุรักษ์ RSPB
• ฮาลเวอร์เกต
• เบอร์นีย์ อาร์มส์
• RSPB เบอร์นีย์มาร์ช
• รีดแฮม
• แคนท์ลีย์
• คาร์ลตัน บรอด
• ร็อคแลนด์บรอด
• ยูอีเอ บรอด
• วีทเฟน บรอด
• หนองบึง Strumpshawเขตอนุรักษ์ RSPB
• Mid-Yare NNR ( เขตอนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติ )
• เซอร์ลิงแฮม
• เซอร์ลิงแฮม บรอด
• เขตสงวน RSPB ของโบสถ์ Surlingham Marsh
• บรันดัล บรอด
• แฮดดิสโก
• Haddiscoe Cutหรือที่รู้จักกันในชื่อ New Cut
• บรันดัล
• แลงลีย์
• โพสต์วิค
• ธอร์ปเซนต์แอนดรูว์

แม่น้ำเชตเป็นสาขาของแม่น้ำยาเร แม่น้ำนี้ไหลผ่านหรือผ่าน:

• ลอดดอน
• เชดเกรฟ
• น้ำท่วมฮาร์ดลีย์

แม่น้ำเวเวนีย์เป็นสาขาของแม่น้ำยาเรซึ่งไหลมาบรรจบกับแม่น้ำสายนี้ที่อยู่เหนือเบรย์ดอนวอเตอร์ แม่น้ำไหลผ่านหรือไหลผ่าน:

• ปราสาทเบิร์ก
• เบ็คเคิลส์
• วอร์ลิงแฮม
• ดิสส์นอร์ฟอร์ค
• เซนต์โอลาฟส์
• เฮอร์ริงฟลีต
• ซอมเมอร์ลีย์ตัน
• ฟริตตัน
• ทะเลสาบฟริตตัน
• จิลลิงแฮม
• เกลเดสตัน
• เบิร์กเซนต์ปีเตอร์
• บังกาย
• ดิทชิงแฮม
• บาร์นบี้ บรอด แอนด์ มาร์ช
• โอลตัน บรอด
• โลว์สตอฟต์

แม่น้ำเวนซัมไหลขึ้นใกล้เมืองเฟกเคนแฮมทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองนอร์ฟอล์ก ไหลไปทางตะวันออกเฉียงใต้และผ่านใจกลางเมืองนอริชก่อนจะรวมกับแม่น้ำแยร์ทางตะวันออกของเมือง แม้ว่าแม่น้ำเวนซัมจะเป็นแม่น้ำที่มีขนาดใหญ่กว่าเมื่อบรรจบกัน แต่ก็ถือเป็นสาขาของแม่น้ำแยร์ แม่น้ำสายนี้ที่เดินเรือได้เป็นแม่น้ำในเมืองทั้งหมดและไหลจากใจกลางเมืองนอริช ผ่านอาสนวิหารนอริชไปจนถึงจุดบรรจบกับแม่น้ำแยร์

Trinity Broadsเป็นข้อยกเว้นจากกฎทั่วไป เนื่องจากแม้ว่าทั้งสองจะเชื่อมต่อถึงกัน แต่ก็ไม่สามารถเชื่อมต่อกับ Broads อื่นๆ ได้ Trinity Broads มีดังนี้:

• โรลส์บี้ บรอด
• ออร์มสบี้ บรอด
• ฟิลบี้ บรอด
• ลิลลี่ บรอด
• ออร์มสบี้ ลิตเติ้ล บรอด

ภาวะยูโทรฟิเคชั่นเป็นปัญหาใหญ่ในบรอดส์ การเปลี่ยนแปลงในแนวทางการทำฟาร์มและ การกำจัด น้ำ เสีย ในช่วงทศวรรษ 1950 และ 1960 ทำให้ฟอสฟอรัสและไนโตรเจน ในระดับสูงถูกปล่อยออกมา ในบรอดส์ ทำให้เกิดภาวะยูโทรฟิเคชั่น^[10] การบานของสาหร่ายอาจเป็นพิษและเป็นอันตรายต่อสุขภาพของมนุษย์และสัตว์ป่า^[11]การสลายตัวของมวลพืชทำให้สูญเสียออกซิเจนทำลายแหล่งปลา และป้องกันการตกปลาเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจ การสูญเสียพืชขนาดใหญ่และขอบกกในน้ำที่มีภาวะยูโทรฟิเคชั่นทำให้ตลิ่งพังทลายและตะกอน สะสม ที่พื้นทะเลสาบ^[12]สิ่งนี้ขัดขวางการเดินเรือและต้องใช้การขุดลอกที่มีค่าใช้จ่ายสูงเพื่อขจัดออก ความสวยงามของพื้นที่ได้รับความเสียหายจากภาวะยูโทรฟิเคชั่น ซึ่งส่งผลเสียต่ออุตสาหกรรมการท่องเที่ยว หน่วยงานบรอดส์และหน่วยงานด้านสิ่งแวดล้อมได้พยายามฟื้นฟูบรอดส์ให้กลับสู่สภาพธรรมชาติมากขึ้นตั้งแต่พบปัญหาในปี 1965 ^[10]

ขั้นตอนแรกในการย้อนกลับยูโทรฟิเคชั่นในบรอดส์คือการลดปริมาณฟอสเฟตที่ป้อนเข้ามา การลด ปริมาณ ไนเตรตที่ป้อนเข้ามาจะมีผลคล้ายกัน แต่เนื่องจากไนเตรตละลายได้ค่อนข้างสูงจึงควบคุมได้ยากกว่า^[12]การระบายน้ำเสียที่ผ่านการบำบัดแล้วถือเป็นแหล่งฟอสเฟตหลักในน้ำของบรอดส์ สารประกอบเหล็กถูกนำมาใช้เพื่อตกตะกอนฟอสเฟตออกจากน้ำเสียที่ผ่านการบำบัดแล้วในโรงงานบำบัด ทั้งเก้าแห่ง ที่อยู่เหนือบาร์ตันบรอดส์ โดยเริ่มต้นจากการลดระดับฟอสฟอรัสในการปล่อยน้ำเสียลง 90% ^[10]ฟอสเฟตในระดับสูงอาจยังคงอยู่ในตะกอนที่ก้นทางน้ำ ทำให้ระดับที่ละลายน้ำลดลงแม้ว่าจะกำจัดแหล่งน้ำไปแล้วก็ตามการขุดลอกแบบดูดได้ถูกนำมาใช้ทั่วบรอดส์เพื่อขุดทางน้ำให้ลึกขึ้นและกำจัดตะกอน ที่มีฟอสเฟตสูง หากไม่ทำให้พีท ที่อัดแน่น อยู่ใต้ตะกอนเสถียร พีทจะคลายตัวและสามารถปล่อยฟอสฟอรัสในอัตราที่ใกล้เคียงกัน การเจริญเติบโตของพืชน้ำขนาดใหญ่ที่ช่วยรักษาเสถียรภาพของพื้นจึงมีความจำเป็นเพื่อทำให้การเปลี่ยนแปลงเสร็จสมบูรณ์^[10]

แม้ว่าระดับสารอาหารจะลดลง แต่สาหร่ายก็ยังคงเป็นสัตว์หลัก โดยปิดกั้นแสงและป้องกันไม่ให้พืชเติบโตบนพื้นของทางน้ำสาหร่ายสามารถกำจัดได้ โดยการจัดการห่วงโซ่อาหาร ซึ่งเป็นกระบวนการที่เรียกว่า การจัดการทางชีวภาพ เพื่อให้ แพลงก์ตอนสัตว์เจริญเติบโต ปลา ที่กินแพลงก์ตอนส่วนใหญ่จะถูกกำจัดออกจากบรอดส์บางชนิด โดยปกติจะใช้การตกปลาด้วยไฟฟ้าปลาประมาณ 75% ต้องถูกกำจัดออกเพื่อให้การบำบัดประสบความสำเร็จ^[10]แพลงก์ตอนสัตว์ที่ระเบิดขึ้นจะกินสาหร่ายเกือบทั้งหมด ทำให้น้ำใสขึ้น พืชได้รับอนุญาตให้กลับมาตั้งรกรากใหม่ตามธรรมชาติในทางน้ำที่ใสกว่า การเจริญเติบโตของพืชทำให้พื้นน้ำคงที่ ลดการปล่อยฟอสฟอรัส การดูดซึมสารอาหารของพืชเองทำให้สารอาหารที่สาหร่ายสามารถใช้ได้ลดลง พืชขนาดใหญ่ยังสร้างสภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยต่อปลาล่าเหยื่อ เช่นปลาไพค์ซึ่งกินปลาที่กินแพลงก์ตอน และยังคงควบคุมจำนวนของปลาต่อไป ผลกระทบเหล่านี้มักจะสร้างระบบนิเวศที่มั่นคง ซึ่งพืชใต้น้ำที่เติบโตต่ำจะครอบงำ^[10]

บรอดส์เป็นพื้นที่ชุ่มน้ำ ที่ได้รับการคุ้มครองที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษ และเป็นที่อยู่อาศัยของนกนานาชนิด ในบรรดาสายพันธุ์ที่พบเห็น ได้แก่เป็ดแมลลาร์ด นกคูท นกนางแอ่นนกกาเหว่าห่านเทาห่านแคนาดา ห่านอียิปต์นกกระสาเทา นกกระจอกเทศนกกระทุงนกเหยี่ยว นกเหยี่ยวและนกกระสาปากกว้าง[ ^{ต้องการการอ้างอิง ]} นก ปรอดของเซตตี้ซึ่งมีจำนวนน้อยจะผสมพันธุ์ในบรอดส์และนกกระเรียนพันธุ์ทั่วไปที่ผสมพันธุ์กันจะพบได้ในพื้นที่นี้^{[ ต้องการการอ้างอิง ]}

แมลงที่หายาก ได้แก่แมลงปอสายพันธุ์Norfolk Hawkerและ ผีเสื้อ หางติ่ง ( Papilio machaon subsp. britannicus ) ^[13]

บางส่วนของทุ่งกว้างล้อมรอบด้วยหนองบึงเช่นแปลงกกและกก ฟางจากทุ่งกว้างนอร์ฟอล์กเป็นวัสดุดั้งเดิมสำหรับมุงหลังคาบ้าน

ส่วนต่างๆ ของ Broads ได้รับการกำหนดให้เป็นเขตอนุรักษ์ธรรมชาติ หลายประเภท เช่น:

• สถานะ พื้นที่คุ้มครองพิเศษ (SPA) สำหรับพื้นที่ที่มีชื่อว่า 'บรอดแลนด์' ซึ่งประกอบด้วยแหล่งวิทยาศาสตร์พิเศษ 28 แห่ง
• สถานะ พื้นที่อ่อนไหวต่อสิ่งแวดล้อม (ESA) สำหรับส่วนต่างๆ ของHalvergate Marshes
• สถานะเขต อนุรักษ์ธรรมชาติแห่งชาติ (NNR) สำหรับ:
  • หนองบึงหนองบึง NNR
  • แอนท์ บรอดส์ แอนด์ มาร์ช NNR
  • ฮิคคลิง บรอดเอ็นเอ็นอาร์
  • ลุดแฮม - พอตเตอร์ ไฮแฮม NNR
  • เรดเกรฟและลอฟแฮมเฟน
  • มาร์ธัม บรอดเอ็นเอ็นอาร์
  • อุทยานแห่งชาติCalthorpe Broad
  • มิดเยียร์เอ็นเอ็นอาร์

โครงการเฉพาะที่กำลังได้รับการพิจารณาภายใต้แผนปฏิบัติการด้านความหลากหลายทางชีวภาพของสหราชอาณาจักรคือ การนำ ผีเสื้อ ทองแดงขนาดใหญ่ กลับมาปล่อยอีกครั้ง ซึ่งแหล่งที่อยู่อาศัยของมันลดลงเนื่องจากพื้นที่หนองบึง ลด ลง

• The Fensพื้นที่ลุ่มซึ่งเคยเป็นพื้นที่หนองน้ำทางทิศใต้ของ The Wash
• นวนิยายสำหรับเด็กเรื่องCoot ClubและThe Big Sixซึ่งเขียนโดยArthur Ransomeมีฉากอยู่ที่ Broads
• ภาพยนตร์อังกฤษเรื่อง45 Years (2015) นำแสดงโดย Charlotte Rampling และ Tom Courtenay มีฉากอยู่ที่บรอดส์
• กังหันลมฮันเซตต์
• กังหันลมฮอร์สซี่

Wikivoyage มีคู่มือการเดินทางสำหรับNorfolk Broads

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับThe Broads

• บรอดส์ ออโธริตี้
• พระราชบัญญัตินอร์ฟอล์กและซัฟโฟล์กบรอดส์ พ.ศ. 2531
• เยี่ยมชมบรอดส์ – เว็บไซต์การท่องเที่ยวอย่างเป็นทางการ

52°43′27″N 1°38′27″E / 52.72417°N 1.64083°E / 52.72417; 1.64083