อาหรับใต้เก่า
กลุ่มภาษาที่สูญพันธุ์ไป 4 ภาษา
อาหรับใต้เก่า
ชาวเยเมน
ซัยฮาดิก

การกระจายทางภูมิศาสตร์		ภาคใต้ของอาระเบีย
การจำแนกประเภททางภาษาศาสตร์แอฟโฟร-เอเชียติก
การแบ่งย่อย
รหัสภาษา
กลอตโตล็อกsayh1236
คีย์การทับศัพท์สำหรับภาษาอาระเบียใต้ในสคริปต์หลายตัว

ภาษาอาระเบียใต้โบราณ[1] [2] [3] (เรียกอีกอย่างว่าภาษาอาระเบียใต้โบราณ (ASA) , ภาษาอาระเบียใต้จารึก , ṢayhadicหรือYemenite ) เป็นกลุ่มภาษาที่สูญ พันธุ์ไปแล้วสี่ภาษาที่เกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด ( Sabaean/Sabaic , Qatabanic , Hadritic , Minaic ) พูดในส่วนใต้ สุด ของคาบสมุทรอาหรับบันทึกที่เก็บรักษาไว้ที่เก่าแก่ที่สุดที่อยู่ในกลุ่มนี้มีอายุย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของสหัสวรรษที่ 1 ก่อนคริสตศักราช[4]พวกเขาเขียนด้วยอักษรอาระเบียใต้โบราณ

มีภาษาอารบิกใต้โบราณอีกหลายภาษา (เช่น ภาษาอาวซาเนียน) ซึ่งหลักฐานที่หลงเหลืออยู่มีเพียงเล็กน้อยเท่านั้น มีการยืนยันภาษาซาฮาดิก 2 ภาษาที่อาจหลงเหลืออยู่ ได้แก่ภาษาราซีฮีและภาษาฟาอิฟีซึ่งใช้พูดกันทางตะวันตกเฉียงเหนือสุดของเยเมนแม้ว่ารูปแบบการพูดเหล่านี้จะมีลักษณะทั้งแบบอาหรับและซาฮาดิกก็ตาม และเป็นการยากที่จะจำแนกภาษาเหล่านี้ว่าเป็นภาษาอาหรับที่มีพื้นฐาน มาจากภาษาซาฮาดิก หรือภาษาซาฮาดิกที่ได้รับการปรับโครงสร้างใหม่ภายใต้แรงกดดันของภาษาอาหรับ

ปัญหาการจำแนกประเภท

เดิมทีเชื่อกันว่าสมาชิกทั้งสี่ของกลุ่มนี้เป็นภาษาถิ่นของภาษาอาระเบียใต้โบราณภาษาเดียว แต่ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 นักภาษาศาสตร์AFL Beestonได้พิสูจน์ในที่สุดว่าภาษาถิ่นเหล่านี้ประกอบกันเป็นภาษาอิสระ[5]

ภาษาอาระเบียใต้โบราณถูกจัดประเภทในตอนแรก (บางส่วนตามภูมิศาสตร์) เป็นภาษาเซมิติกใต้ ร่วมกับภาษาอาระเบียใต้สมัยใหม่และภาษาเซมิติกเอธิโอเปีย[6]อย่างไรก็ตามเมื่อไม่นานมานี้ มีการใช้การจัดประเภทใหม่ โดยจัดภาษาอาระเบียใต้โบราณ ร่วมกับภาษาอาหรับ ภาษาอูการิติก ภาษาอราเมอิก และภาษาคานาอัน / ภาษา ฮีบรูไว้ในกลุ่มภาษาเซมิติกกลาง[7]ทำให้ภาษาอาระเบียใต้สมัยใหม่และภาษาเอธิโอเปียอยู่ในกลุ่มที่แยกจากกัน การจัดประเภทใหม่นี้ใช้ภาษาอาหรับ ภาษาอาระเบียใต้โบราณ และภาษาเซมิติกตะวันตกเฉียง เหนือ ( ภาษาอูการิติกภาษาอราเมอิกและภาษาคานาอัน ) ซึ่งแบ่งปันนวัตกรรมใหม่ในระบบคำกริยา โดยภาษาไม่สมบูรณ์จะมีรูปแบบ * yVqtVl-u (กลุ่มอื่นๆ มี* yVqattVl ); Nebes แสดงให้เห็นว่าภาษาซาเบียนอย่างน้อยก็มีรูปแบบyVqtVl ซึ่งอยู่ ในกลุ่มที่ไม่สมบูรณ์

แม้ว่าปัจจุบันจะยอมรับแล้วว่าภาษาหลักทั้งสี่ภาษาควรได้รับการพิจารณาให้เป็นอิสระ แต่ภาษาเหล่านี้มีความเกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิดในทางภาษาศาสตร์และสืบเชื้อสายมาจากบรรพบุรุษร่วมกันเนื่องจากภาษาเหล่านี้มีนวัตกรรมทางสัณฐานวิทยาร่วมกันบางอย่าง หนึ่งในกริยาวิเศษณ์ที่แน่นอนที่สำคัญที่สุดที่ยังคงอยู่ในทั้งสี่ภาษาคือคำนำหน้าที่แน่นอน-(h)n [ ต้องการอ้างอิง ]นวัตกรรมร่วมที่เสนออีกอย่างหนึ่งคือการสร้างรูปแบบกริยาบุรุษที่ 1 และ 2 ที่สมบูรณ์แบบด้วย -k (ซึ่งเป็นคุณลักษณะของภาษาอาหรับเยเมนที่นำมาประกอบกับพื้นฐานของภาษาซาฮาดิก) อย่างไรก็ตาม มีความแตกต่างที่สำคัญระหว่างภาษาเหล่านี้มากถึงขนาดที่สไตน์เสนอความสัมพันธ์ระหว่างภาษาซาบาอิกและภาษาอราเมอิก[8]โดยมีการแยกส่วนหลักที่ทำให้แตกต่างจากภาษาซาฮาดิกอื่นๆ บนพื้นฐานของกริยาวิเศษณ์ h/s ในการสร้างสรรพนามบุคคลและต้นกำเนิดเหตุซึ่งยืนยันความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดยิ่งขึ้นระหว่างภาษามินาอิกและฮาดรามิติกกับสาขาภาษาเซมิติกของเอธิโอเปียและภาษาอาระเบียใต้สมัยใหม่[9]

ภาษาซาฮา ดิก สี่ภาษาหลัก ได้แก่ ภาษา ซาเบียนภาษามิเนอิก (หรือมาดาบิก) ภาษากาตาบานิกและภาษาฮาดรามิติก

ภาษา Sayhadic มีระบบการเขียนของตนเอง เรียกว่าAncient South Arabian Monumental ScriptหรือMs 3 nd [ 10 ]ประกอบด้วยกราฟีม 29 ตัว ที่ใช้พร้อมกันสำหรับโปรโตเกซในราชอาณาจักรDʿmtซึ่งท้ายที่สุดแล้วมีต้นกำเนิดร่วมกันกับอับจาดเซมิติก อื่นๆ ซึ่งก็คืออักษรโปรโตไซนายติกนอกจากนี้ ยังค้นพบจารึกด้วยอักษรคอร์ซีฟขนาดเล็กอีกชนิดหนึ่งที่เขียนบนแท่งไม้

จารึกสุดท้ายของภาษาเหล่านี้มีอายุถึง 554 CE, 60 ปี ก่อนที่ศาสนาอิสลามจะเข้ามา[11] [12]

ภาษา

ภาษาอาระเบียใต้โบราณประกอบด้วยภาษาต่างๆ หลายภาษา ภาษาต่อไปนี้คือภาษาที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้เป็นลายลักษณ์อักษร (วันที่ต่างๆ เป็นไปตามสิ่งที่เรียกว่าลำดับเหตุการณ์ที่ยาวนาน) นอกจากนี้ อย่างน้อยRazihiก็อาจเป็นภาษาอาระเบียใต้โบราณที่ยังคงอยู่

  • ภาษา ซาบาเอียน : ภาษาของอาณาจักรซาบาและต่อมาก็ใช้ในภาษาฮิมยาร์ด้วย มีบันทึกไว้ใน อาณาจักร ดาโมตของเอธิโอเปียด้วย[13]มีบันทึกไว้เป็นอย่างดี ประมาณ 6,000 จารึก
    • ชาวซาเบียนเก่า: ศตวรรษที่ 8 จนถึงศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล
    • ภาษาซาเบียตอนกลาง: ศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาลจนถึงศตวรรษที่ 4 (ภาษาที่มีการบันทึกที่ดีที่สุด) [14]
      • Ḥaramitic: ภาษาของพื้นที่ทางตอนเหนือของ Ma'īn [15]
      • ภาษาซาบาเอียนตอนกลาง: ภาษาของจารึกจากดินแดนใจกลางของชาวซาบาเอียน
      • ภาษาซาบาเอียนใต้: ภาษาของจารึกจากราดมันและฮิมยาร์
      • “ภาษาซาบาอีนเทียม”: ภาษาวรรณกรรมของชนเผ่าอาหรับในนัจรานฮารามและการ์ยัตอัลฟาว
    • ยุคซาเบียตอนปลาย: คริสต์ศตวรรษที่ 5 และ 6


  • ภาษา มิเนอัน (เรียกอีกอย่างว่ามาดาเบียน ) เป็นภาษาประจำเมืองในอัล -จาวฟ์ ยกเว้นฮารามโดยเฉพาะรัฐมาอิน ซึ่งมีประชากรเบาบางในช่วงหลัง (บันทึกตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล) นอกจากนี้ ยังพบจารึกนอกเมืองมาอินในอาณานิคมทางการค้าของเดดานและมาดาอิน ซาลิฮ์ในอียิปต์ และบนเกาะเดโลส ด้วย (ประมาณ 500 จารึก)


  • กาตาบัน : ภาษาของราชอาณาจักรกาตาบันบันทึกตั้งแต่ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลจนถึงศตวรรษที่ 2 (มีจารึกเพียง 2,000 รายการ)
    • อาวซาน: ภาษาของอาณาจักรอาวซานมีการบันทึกไว้ไม่ชัดเจน (มีจารึกประมาณ 25 ฉบับ ตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล จนถึงประมาณศตวรรษที่ 1 หลังคริสตกาล) ไม่แยกแยะจากภาษากาตาบาเนียน
    • ความหลากหลายอื่นๆ เช่น ภาษาของเผ่า Radmān


  • ฮาดรามูติก (หรือ Ḥaḑramitic): ภาษาของḤaḑramautพร้อมด้วยจารึกเพิ่มเติมจากเกาะเดโลสของกรีก ศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลจนถึงศตวรรษที่ 4 หลังคริสตกาล โดยมีจารึกประมาณ 1,000 ชิ้น

บันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร

ภาษาอาระเบียใต้โบราณเขียนด้วยอักษรอาระเบียใต้โบราณ ซึ่ง เป็น อักษรพยัญชนะ แบบอับจาด ที่มาจากอักษรฟินิเชียน เมื่อเปรียบเทียบกับส่วนอื่นๆ ของโลกยุคโบราณ เช่น ปาเลสไตน์ จำนวนจารึกที่ยังหลงเหลืออยู่มีสูงมาก โดยมีจารึกอยู่ประมาณ 10,000 จารึก พจนานุกรมภาษาซาบาอีนมีคำศัพท์ประมาณ 2,500 คำ

หมวดหมู่ของบันทึกลายลักษณ์อักษร

  1. จารึกบนหิน
    1. จารึกคำถวายพระพร ซึ่งมักจะเก็บรักษาเรื่องราวทางประวัติศาสตร์ของเหตุการณ์ที่นำไปสู่การถวายพระพร
    2. จารึกบนอาคาร: ระบุชื่อผู้ว่าจ้างและสถานการณ์ทางประวัติศาสตร์เป็นต้น
    3. กฎหมายและระเบียบข้อบังคับ
    4. พิธีการและการกระทำ
    5. จารึกที่เขียนไว้เพื่อการชดใช้บาปหรือการกลับใจ
    6. กราฟิตี้บนหิน
  2. ข้อความวรรณกรรม: ถ้าหากเคยมีข้อความดังกล่าวอยู่เป็นจำนวนมาก ข้อความเหล่านั้นก็แทบจะสูญหายไปหมดแล้ว
  3. จารึกบนกระบอกไม้ (สมัยซาบาเอียนเก่า สมัยกลาง และสมัยปลาย และสมัยฮาดราไมต์) [16] [17]มีข้อความตีพิมพ์แล้วประมาณ 840 ข้อความ[18]
    1. ข้อความส่วนตัว
    2. สัญญาและคำสั่งซื้อ
  4. จารึกบนสิ่งของในชีวิตประจำวัน

ข้อความจารึกบนหินแสดงให้เห็นถึงการใช้คำและการแสดงออกที่เป็นทางการและแม่นยำมาก ในขณะที่รูปแบบของข้อความจารึกไม้ที่เขียนด้วยอักษรคอร์ซีฟนั้นไม่เป็นทางการมากกว่า

เสียงวิทยา

พยัญชนะอาหรับใต้โบราณ
 ริมฝีปากสองข้างทันตกรรมถุงลมไปรษณีย์เพดานปากเวลาร์ยูวีลาร์คอหอยเสียงกล่องเสียง
 ไม่มี EMP เน้นย้ำ ไม่มี EMP เน้นย้ำ
เสียงระเบิดวีเซลส์   ทีตˀ (ต)  เคคิว (คิว/ḳ) ʔ ( ʾ)
วีซีดีบี  ง   ก (ก)   
เสียงเสียดสีวีเซลส์ฉθ (ṯ)θˀ (ẓ)ส (s 3 / ś)สˀ (ส)ʃ (วินาที1 / วินาที) x (ḫ) ḥ (ฮ)ชม.
วีซีดี ð (ḏ) ซี   ɣ (ก) ʕ (ʿ) 
จมูกม.  น       
ข้างเคียง   ล     
โรคข้ออักเสบ   ร       
ตัวประมาณค่าว     เจ ( ย )    
เสียงเสียดสี ข้างไร้ปุ่ม  ɬ (s 2 / š)ɬˀ (ḍ)

ประวัติการวิจัยและการสอน

แม้ว่าจารึกจากอาระเบียใต้โบราณจะเป็นที่รู้จักแล้วในศตวรรษที่ 18 แต่ ในที่สุด Wilhelm Gesenius (1786–1842) และนักเรียนของเขาEmil Rödigerก็ได้เริ่มถอดรหัสอักษรดังกล่าวโดยแยกจากกันในปี 1841/42 จากนั้นในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 Joseph HalévyและEduard Glaser ได้นำจารึกอาระเบียใต้โบราณหลายร้อยฉบับ ร่องรอยที่เป็นไปได้ และสำเนากลับมายังยุโรป Fritz Hommel ได้จัดทำข้อความที่คัดเลือกไว้ในปี 1893 พร้อมกับพยายามทำไวยากรณ์ โดยอาศัยข้อมูลจำนวนมากนี้ต่อมา ผู้เชี่ยวชาญด้านซาบาเอียน Nikolaus Rhodokanakis ได้ก้าวไปอีกขั้นที่สำคัญอย่างยิ่งในการทำความเข้าใจอาระเบียใต้โบราณ สาขาการเขียนและข้อความอาระเบียใต้โบราณที่เปิดกว้างขึ้นตั้งแต่ทศวรรษ 1970 ด้วยการค้นพบกระบอกไม้ที่ใช้เขียนภาษาซาบาเอียนด้วยปากกา อักษรที่ไม่รู้จักและคำศัพท์ที่ไม่สามารถเข้าใจได้จำนวนมาก ทำให้การศึกษาภาษาซาบาอีนประสบปัญหาใหม่ และจนถึงทุกวันนี้ ก็ยังคงไม่เข้าใจกระบอกสูบไม้เป็นอย่างดี

ในโลกที่พูดภาษาเยอรมัน Old South Arabian สอนภายใต้กรอบของ Semitic Studies และไม่มีประธานมหาวิทยาลัยอิสระที่อุทิศตนให้กับ Old South Arabian (หรือ Sabaean) Studies การเรียนรู้ Old South Arabian อย่างน้อยก็ช่วยให้ความรู้ของนักเรียนเกี่ยวกับลักษณะเฉพาะของภาษาเซมิติกเพิ่มขึ้น โดยแนะนำให้นักเรียนรู้จักตัวอย่างที่ไม่ค่อยได้รับการอนุรักษ์ไว้อย่างดีของกลุ่ม นักเรียนมักจะเริ่มเรียนรู้ไวยากรณ์ของ Old South Arabian จากนั้นจึงอ่านข้อความยาวๆ สักสองสามข้อ

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ เนเบสและสไตน์ 2008.
  2. ^ Avanzini, Alessandra (2009). "ต้นกำเนิดและการจำแนกภาษาอาระเบียใต้โบราณ". Journal of Semitic Studies . 54 (1): 205–220. doi :10.1093/jss/fgn048 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2018 .
  3. ^ "สำเนาเก็บถาวร" (PDF) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 2014-11-30 . สืบค้นเมื่อ 2017-05-15 .{{cite web}}: CS1 maint: สำเนาเก็บถาวรเป็นชื่อเรื่อง ( ลิงก์ )
  4. ^ สัณฐานวิทยาของเอเชียและแอฟริกา . หน้า 167.
  5. ^ บีสตัน 1984.
  6. ^ Faber, Alice (1997). "Genetic Subgrouping of the Semitic Languages". ใน Robert Hetzron (ed.). The Semitic Languages ​​(พิมพ์ครั้งที่ 1). ลอนดอน: Routledge . หน้า 7. ISBN 0-415-05767-1-
  7. ^ สารานุกรมภาษาโลกฉบับย่อElsevier . 6 เมษายน 2010. หน้า 931. ISBN 9780080877754. ดึงข้อมูลเมื่อวันที่ 16 เมษายน 2018 – ผ่านทางGoogle Books
  8. ^ Stein, Peter; Kottsieper, Ingo (2014). "Sabaic and Aramaic — a common origin?". ใน Orhan Elmaz (ed.). Languages ​​of Southern Arabia: Supplement to the Proceedings of the Seminar for Arabian Studies Volume 44 (1st ed.). Oxford: Archaeopress . หน้า 81–89. ISBN 978-1905739813-
  9. ^ Stein, Peter (2020). "Ancient South Arabian". ใน Rebecca Hasselbach-Andee (ed.). A Companion to Ancient Near Eastern Languages ​​(พิมพ์ครั้งที่ 1). Hoboken: Wiley-Blackwell . หน้า 338–340. ISBN 978-1119193296-
  10. ↑ บีสตัน, แอฟ (1982) พจนานุกรม Sabaic: อังกฤษ, ฝรั่งเศส,อาหรับ Louvain-la-Neuve: รุ่น Peeters พี 138. น. ms³nd จารึก; จารึกคำปฏิญาณ | จารึก; จารึกคำปฏิญาณแท็บเล็ต
  11. ↑ ฟัตโตวิช, โรดอลโฟ, "Akkälä Guzay" ใน Uhlig, Siegbert, ed. สารานุกรม Aethiopica: AC . วีสบาเดิน: Otto Harrassowitz KG, 2003, p. 169
  12. ^ จารึกซาบาอัน (C 325) ลงวันที่ 669 ของยุคฮิมยาไรต์ (=559 หรือ 554 CE) (Kogan & Korotayev (1997), หน้า 321)
  13. ↑ A. Avanzani: Le iscrizioni sudarabiche d'Etiopia: un esempio di วัฒนธรรม และ lingue a contatto.ใน: Oriens antiquus , 26 (1987), หน้า 201–221
  14. ↑ ข้อมูลของภาษาถิ่นมีดังนี้: ปีเตอร์ สไตน์: Zur Dialektgeographie des Sabäischenใน: วารสารเซมิติกศึกษา XLIX/2.แมนเชสเตอร์ 2004 หน้า 225–245
  15. ↑ สไตน์, ปีเตอร์ (2007) "Materialien zur sabäischen Dialektologie: Das Problem des amiritischen ("haramitischen") Dialektes" [สื่อเกี่ยวกับวิภาษวิทยาสะบะอัน: ปัญหาของภาษาอามิไรต์ ("ฮาราไมต์") ภาษาถิ่น] Zeitschrift der Deutschen Morgenländischen Gesellschaft (ภาษาเยอรมัน) 157 : 13–47.
  16. ^ สไตน์ 2010.
  17. ^ สไตน์ 2023.
  18. ^ Stein 2015, หน้า 75.

บรรณานุกรม

บทนำสั้น ๆ และภาพรวม

  • เนเบส นอร์เบิร์ต; สไตน์ ปีเตอร์ (2008). "Ancient South Arabian". ใน Woodard, Roger D. (ed.). The Ancient Languages ​​of Syria-Palestine and Arabia (PDF) . เคมบริดจ์: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ หน้า 145–178 doi :10.1017/CBO9780511486890 ISBN 978-0-521-68498-9-
  • Peter Stein: ภาษาอาระเบียใต้โบราณ ใน: Stefan Weninger (Hrsg.): ภาษาเซมิติก: คู่มือระหว่างประเทศ De Gruyter Mouton, เบอร์ลิน 2011, ISBN 3110186136หน้า 1042–1073 

ไวยากรณ์

  • Mounir Arbach: Le madhabien: ศัพท์, onomastique และไวยากรณ์ d'une langue de l'Arabie méridionale préislamique (Tomes 1–3) Aix-en-Provence, 1993 (รวมไวยากรณ์ ศัพท์ และรายชื่อส่วนตัวของมีเนียน)
  • Beeston, AFL (1984). Sabaic Grammar . แมนเชสเตอร์ISBN 0-9507885-2-X-{{cite book}}: CS1 maint: ตำแหน่งขาดผู้จัดพิมพ์ ( ลิงค์ )
  • Maria Höfner: Altsüdarabische Grammatik (Porta Linguarum Orientalium, เล่มที่ 24) ไลป์ซิก, 1943.
  • Kogan, Leonid; Korotayev, Andrey (1997). "Sayhadic Languages ​​(Epigraphic South Arabian)". Semitic Languages . London: Routledge . หน้า 157–183.
  • Norbert Nebes, Peter Stein: Ancient South Arabian , ใน: Roger D. Woodard (Hrsg.): The Cambridge encyclopedia of the World's antique languages ​​Cambridge University Press, Cambridge 2004 ISBN 0-521-56256-2 S. 454–487 (ภาพรวมทางไวยากรณ์พร้อมบรรณานุกรม) 
  • ปีเตอร์ สไตน์: เลห์บุค เดอร์ ซาบาไอเชน สปราเช. 2 เล่ม ฮาร์ราสโซวิตซ์, วีสบาเดิน 2012/2013, ISBN 978-3-447-10026-7 . 

พจนานุกรม

  • AFL Beeston, MA Ghul, WW Müller, J. Ryckmans: พจนานุกรม Sabaic / Dictionnaire sabéen /al-Muʿdscham as-Sabaʾī (ภาษาอังกฤษ-Französisch-Arabisch) Louvain-la-Neuve, 1982 ISBN 2-8017-0194-7 
  • โจน โคเพลนด์ เบียลลา: พจนานุกรมภาษาอาหรับใต้โบราณ ภาษาซาบาอีน ไอเซนบราวน์ส 1982 ISBN 1-57506-919-9 
  • SD Ricks: พจนานุกรมจารึกภาษากาตาบาเนียน (Studia Pohl, 14), สถาบันพระคัมภีร์ปอนติฟิคัล, โรม 1989
  • พจนานุกรมออนไลน์ Sabaic

รวมบทความ

  • Alessandra Avanzani: คลังข้อมูลจารึกอาหรับใต้ I-III Qatabanic, Marginal Qatabanic, จารึก Awsanite (Arabia Antica 2) เอ็ด พลัส ปิซา 2004 ISBN 88-8492-263-1 
  • อับราฮัม เจ. ดรูว์ส, Jacques Ryckmans: Les inscriptions sudarabes sur bois dans la collection de l'Oosters Instituut conservée dans la bibliothèque universitaire de Leiden Harrassowitz , วีสบาเดิน 2016, ISBN 3-447-10589-5 
  • บาร์บารา เจนเดิล: Altsüdarabische Inschriften auf Metall (Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel 4) ทูบิงเกน เบอร์ลิน 2009 ISBN 978-3-8030-2201-1 
  • โมฮัมเหม็ด มารักเตน: Altsüdarabische Texte auf Holzstäbchen Epigraphische und kulturhistorische Unterzukingen (Beiruter Texte und Studien 103) เออร์กอน-แวร์แลก เวิร์ซบวร์ ก 2014 ไอ978-3-95650-034-3 
    • ดูคำพูดของStein, Peter (2015) "บทวิจารณ์: Beschriftete Holzstäbchen aus dem Jemen" โอเรียนทัลเลีย . 84 (1): 75–98. จสตอร์  26153282.
  • แอนน์ มัลทอฟ: Die sabäischen Inschriften หรือ Marib แคตตาล็อก Übersetzung und Kommentar (= Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel 9) Verlag Marie Leidorf, Rahden (เวสต์ฟาเลน) 2021 , ISBN 978-3-86757-130-2 
  • Jacques Ryckmans, Walter W. Müller, Yusuf M. Abdallah: ข้อความโบราณของ Textes du Yémen sur bois (สิ่งพิมพ์ของ l'Institut Orientaliste de Louvain 43) Institut Orientaliste, Louvain 1994. ISBN 2-87723-104-6 
  • สไตน์, ปีเตอร์ (2010) Die altsüdarabischen Minuskelinschriften auf Holzstäbchen aus der Bayerischen Staatsbibliothek ในมิวนิค 1: Die Inschriften der mittel- und spätsabäischen Periode Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel (ภาษาเยอรมัน) ฉบับที่ 5. ทูบิงเกน. ไอเอสบีเอ็น 978-3-8030-2200-4-{{cite book}}: CS1 maint: ตำแหน่งขาดผู้จัดพิมพ์ ( ลิงค์ )
  • สไตน์, ปีเตอร์ (2023) Die altsüdarabischen Minuskelinschriften auf Holzstäbchen aus der Bayerischen Staatsbibliothek ในมิวนิค 2: Die altsabäischen und minäaischen Inschriften Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel (ภาษาเยอรมัน) ฉบับที่ 10. วีสบาเดิน. ไอเอสบีเอ็น 978-3-7520-0704-6-{{cite book}}: CS1 maint: ตำแหน่งขาดผู้จัดพิมพ์ ( ลิงค์ )
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=อาหรับใต้โบราณ&oldid=1246752778"