ซาบาอิก

ภาษาซาบะอิกบางครั้งเรียกว่าซาบะเอียนเป็น ภาษา อาหรับใต้โบราณที่พูดกันระหว่างราว 1,000 ปีก่อนคริสตกาลและคริสตศตวรรษที่ 6 โดยชาวซาบะเอียนมีการใช้เป็นภาษาเขียนโดยผู้คนบางส่วนในอารยธรรมโบราณของอาระเบียใต้รวมถึงḤimyarites , Ḥashidites, Ṣirwāḥites, Humlanites, Ghaymānites และ Radmānites ^[1]ภาษาซาบะอิกเป็น สาขาภาษา เซมิติก อาหรับใต้ ของตระกูลภาษาแอโฟรเอเชียติก^[2]ภาษาซาบะอิกแตกต่างจากสมาชิกอื่นๆ ใน กลุ่ม ภาษาอาหรับใต้โบราณโดยใช้hเพื่อทำเครื่องหมายบุคคลที่สามและเป็น คำนำ หน้าเหตุภาษาอื่นทั้งหมดใช้s ₁ในกรณีดังกล่าว ดังนั้น ภาษาซาบะอิกจึงถูกเรียกว่าภาษาhและภาษาอื่นๆ เรียกว่าภาษาs ^[3]นอกจากนี้ ยังพบจารึกของชาวซาบาอิกอีกมากมายที่ย้อนไปถึงการล่าอาณานิคมของพวกซาบาอิกในแอฟริกา [ ^{4] [5]}

ภาษาซาบาอิกเขียนด้วยอักษรอาหรับใต้และเช่นเดียวกับ ภาษา ฮีบรูและอาหรับมีเพียงพยัญชนะเท่านั้นที่บ่งชี้สระโดยใช้อักษรมาเทรส เลกชันนิสเป็นเวลาหลายปีที่ค้นพบข้อความจารึกด้วยอักษรมาสนัดอย่างเป็นทางการ (Sabaic ms ₃ nd ) เท่านั้น แต่ในปี 1973 พบเอกสารที่เขียนด้วยอักษรเล็กจิ๋วและอักษรคอร์ซีฟอีกฉบับ ซึ่งมีอายุย้อนกลับไปถึงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 1 ก่อนคริสตกาล จนถึงขณะนี้มีการเผยแพร่เอกสารฉบับหลังเพียงไม่กี่ฉบับเท่านั้น^[6]

ตัวอักษรอาหรับใต้ที่ใช้ในเยเมนเอริเทรียจิบูตีและเอธิโอเปียเริ่มตั้งแต่ศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล ในทั้งสามสถานที่ ต่อมาได้พัฒนาเป็นตัวอักษรเกเอซ ซึ่งยังคงใช้กันอยู่ อย่างไรก็ตาม ภาษาเกเอซไม่ถือเป็นภาษาที่สืบเชื้อสายมาจากภาษาเซบาอิกหรือภาษาอารบิกใต้โบราณอีกต่อ ไป ^[7]และมีหลักฐานทางภาษาศาสตร์ว่าภาษาเซมิติกถูกนำมาใช้ในเวลาเดียวกัน โดยพูดกันในเอริเทรียและเอธิโอเปียตั้งแต่ช่วง 2,000 ปีก่อนคริสตกาล^[8]

จารึกอุทิศประมาณ 1,040 จารึก จารึกอาคาร 850 จารึก ข้อความทางกฎหมาย 200 ข้อความ และข้อความกราฟฟิตี้สั้นๆ 1,300 ข้อความ (ที่มีเฉพาะชื่อบุคคล) ^[9]ยังไม่มีการค้นพบข้อความวรรณกรรมที่มีความยาวใดๆ ทั้งสิ้น แหล่งข้อมูลที่มีน้อยและรูปแบบจารึกที่จำกัดทำให้ยากที่จะมองเห็นภาพรวมที่สมบูรณ์ของไวยากรณ์ซาบาอิก จารึกนับพันๆ จารึกที่เขียนด้วยลายมือหวัด (เรียกว่าซาบูร์ ) แกะสลักบนแท่งไม้ถูกค้นพบและมีอายุย้อนไปถึงยุคกลางซาบาอิก ซึ่งเป็นจดหมายและเอกสารทางกฎหมาย ดังนั้นจึงมีรูปแบบไวยากรณ์ที่หลากหลายกว่ามาก

• ภาษาซาบาอิก : ภาษาของอาณาจักรซาบาและต่อมาก็เป็นภาษาฮิมยาร์ด้วย มีบันทึกไว้ในอาณาจักรดาโมตด้วย^[10]มีบันทึกไว้เป็นอย่างดี ประมาณ 6,000 จารึก
  • จารึกภาษา ซาบาอิกโบราณ : ส่วนใหญ่เป็น จารึก บูสโทรเฟดอนตั้งแต่ศตวรรษที่ 9 จนถึงศตวรรษที่ 8 ก่อนคริสตกาล และรวมถึงข้อความเพิ่มเติมในสองศตวรรษถัดมาจากมาริบและไฮแลนด์^[11]
  • ภาษาซาบาอิกตอนกลาง : ศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลจนถึงปลายศตวรรษที่ 3 เป็นภาษาที่มีการบันทึกข้อมูลไว้ดีที่สุด^[11]คลังข้อความที่ใหญ่ที่สุดจากช่วงเวลานี้มาจาก วิหาร อาววัม (หรือเรียกอีกอย่างว่ามาฮ์เรม บิลกีส) ในมาริบ
    • อามิริติก / Ḥอารามิติก : ภาษาของพื้นที่ทางตอนเหนือของมาอิน^[12]
    • ภาษา ซาบาอิกตอนกลาง : ภาษาของจารึกจากดินแดนใจกลางของชาวซาบาอิก
    • เซาบะอิกใต้ : ภาษาของจารึกจากRadmānและḤimyar
    • “ภาษาซาบาอิกเทียม” : ภาษาวรรณกรรมของชนเผ่าอาหรับในนัจรานฮารามและการ์ยัต อัล-ฟาว
  • ยุคซาบาอิกตอนปลาย : คริสต์ศตวรรษที่ 4–6 ^[11]นี่คือช่วงเวลาเทวนิยมเมื่อศาสนาคริสต์และศาสนายิวได้รับอิทธิพลจากภาษาอราเมอิกและภาษากรีก

ในช่วงปลายยุคซาบาอิก ชื่อของเทพเจ้าโบราณไม่ได้ถูกกล่าวถึงอีกต่อไป และมีการกล่าวถึงเทพเจ้าองค์เดียวคือ ราห์มานัน จารึกสุดท้ายที่ทราบในภาษาซาบาอิกมีอายุย้อนไปถึงปี ค.ศ. 554 หรือ 559 ^{[3] ในที่สุดภาษานี้ก็สูญหายไปเนื่องจากการขยายตัวอย่างรวดเร็วของศาสนาอิสลามในเวลาต่อมา ซึ่งนำภาษาอาหรับเหนือหรือ} มุฎารีมาด้วยซึ่งกลายมาเป็นภาษาของวัฒนธรรมและการเขียน แทนที่ภาษาซาบาอิกไปโดยสิ้นเชิง

ภาษาถิ่นที่ใช้ในที่ราบสูงทางตะวันตกของเยเมนซึ่งเรียกว่าภาษาซาบาอิกกลางนั้นมีความคล้ายคลึงกันมากและมักใช้เป็นภาษาของจารึก โดยทั่วไปจะพบภาษาถิ่นที่แตกต่างกันในพื้นที่โดยรอบที่ราบสูงทางตอนกลาง เช่น ภาษาถิ่นสำคัญของเมืองฮารามทางตะวันออกของอัล- จาวฟ์ [ ^13]จารึกในภาษาถิ่นฮารามิกซึ่งได้รับอิทธิพลอย่างมากจากภาษาอาหรับเหนือนั้นโดยทั่วไปถือว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของภาษาซาบาอิก ชาวฮิมยาไรต์ซึ่งพูดภาษาเซมิติกแต่ไม่ใช่ภาษาอาหรับใต้ ใช้ภาษาซาบาอิกเป็นภาษาเขียน^[14]

เนื่องจากภาษาซาบาอิกเขียนด้วย อักษร อับจาดโดยไม่ระบุสระ จึงไม่สามารถพูดได้แน่ชัดเกี่ยวกับระบบเสียง อย่างไรก็ตาม จากภาษาเซมิติกอื่นๆ โดยทั่วไปถือว่ามีสระอย่างน้อยa , iและuซึ่งจะมีสระทั้งสั้นและยาวā , īและūในภาษาซาบาอิกโบราณ สระยาวūและīบางครั้งก็ใช้ตัวอักษรสำหรับwและyเป็นmatres lectionisในยุคโบราณ สระยาวนี้ใช้เป็นหลักในตำแหน่งท้ายคำ แต่ในภาษาซาบาอิกกลางและปลาย สระยาวนี้มักปรากฏตรงกลาง ภาษาซาบาอิกไม่มีวิธีเขียนสระยาวāแต่ในจารึกในภายหลัง ในภาษาถิ่น Radmanite บางครั้งอักษรhจะถูกตรึงในรูปพหูพจน์ ซึ่งไม่เป็นไปตามหลักนิรุกติศาสตร์ ดังนั้นbnhy (บุตรของ; สถานะสร้างสรรค์) แทนที่จะเป็นbny ตาม ปกติ สงสัยว่าh นี้ แทนสระāสระยาวūและīดูเหมือนจะถูกระบุในรูปแบบต่างๆ เช่น สรรพนามบุคคลhmw (them) รูปแบบกริยาykwn (เขียนโดยไม่ใช้เครื่องหมายยัติภังค์ykn เช่นกัน ; he will be) และอนุภาคenclitic - mwและ - myอาจใช้เพื่อเน้นเสียง^[15]

ในจารึกของชาวซาบาอิกโบราณดูเหมือนว่าเสียงสระประสม ดั้งเดิมของภาษาเซมิติกอย่าง awและay จะยังคงปรากฏอยู่ โดยเขียนด้วยตัวอักษร wและyในระยะหลังๆ คำเดิมๆ มักจะไม่มีตัวอักษรเหล่านี้ ซึ่งทำให้บรรดานักวิชาการบางคน (เช่น สไตน์) สรุปได้ว่าในขณะนั้นพวกเขาได้ลดเสียงลงเหลือōและē แล้ว (แม้ว่าaw → ūและay → īก็ยังเป็นไปได้เช่นกัน)

ภาษาซาบาอิก เช่นเดียวกับภาษาเซมิติกดั้งเดิมมี หน่วยเสียง เสียดสี 3 หน่วย ซึ่งแสดงด้วยตัวอักษรที่แตกต่างกัน ลักษณะทางสัทศาสตร์ที่แน่นอนของเสียงเหล่านี้ยังคงไม่ชัดเจน ในยุคแรกของการศึกษาภาษาซาบาอิก ภาษาอาระเบียตอนใต้เก่าถูกถอดเสียงโดยใช้ตัวอักษรภาษาฮีบรู การถอดเสียงเสียดสีหลังปีกมดลูกยังคงเป็นที่ถกเถียงกัน หลังจากความไม่แน่นอนอย่างมากในช่วงเริ่มต้น การถอดเสียงที่ Nikolaus Rhodokanakis และคนอื่นๆ เลือกใช้สำหรับCorpus Inscriptionum Semiticarum ( s , šและś ) เป็นผู้นำมาจนกระทั่ง AFL Beeston เสนอให้แทนที่ด้วยการแสดงด้วย s ตามด้วยตัวห้อย 1–3 เวอร์ชันล่าสุดนี้เข้าครอบงำโลกที่พูดภาษาอังกฤษเป็นส่วนใหญ่ ในขณะที่ในพื้นที่ที่พูดภาษาเยอรมัน สัญลักษณ์การถอดเสียงแบบเก่า ซึ่งระบุไว้ในตารางด้านล่างเช่นกัน แพร่หลายกว่า โดย Beeston ถอดเสียงเป็นs ₁ , s ₂และs ₃เมื่อพิจารณาถึงการสร้างเสียงเสียดสีของกลุ่มภาษาเซมิติกดั้งเดิมล่าสุด เราสามารถตั้งสมมติฐานได้ว่าs ₁อาจออกเสียงเป็น [s] หรือ [ʃ] แบบง่ายs ₂อาจเป็นเสียงเสียดสีข้าง [ɬ] และs ₃อาจออกเสียงเป็นเสียงเสียดสี [t͡s] ความแตกต่างระหว่างเสียงทั้งสามนี้ยังคงอยู่ตลอดช่วงภาษาซาบาอิกโบราณและภาษาซาบาอิกกลาง แต่ในช่วงยุคปลาย เสียงs ₁และs ₃จะรวมกัน ตัวห้อย n เริ่มปรากฏหลังจากช่วงภาษาซาบาอิกตอนต้น^[11]ภาษาถิ่นฮารามิตของภาษาซาบาอิกกลางมักจะแสดงการเปลี่ยนแปลงs ₃ > s ₁เช่น: ˀks ₁ wt ("เสื้อผ้า") ภาษาซาบาอิกปกติks ₃ wy ^[16 ]

ลักษณะที่แน่นอนของพยัญชนะเน้นเสียงq , ṣ , ṭ , ẓและḍยังคงเป็นประเด็นถกเถียง: พยัญชนะเหล่านี้อยู่ในคอหอยเหมือนในภาษาอาหรับสมัยใหม่หรืออยู่ในช่องเสียงเหมือนในภาษาเอธิโอเปีย (และภาษาเซมิติกดั้งเดิมที่สร้างขึ้นใหม่) มีข้อโต้แย้งที่สนับสนุนทั้งสองความเป็นไปได้ ในทุกกรณี ตัวอักษรที่แทนṣและẓ เริ่ม สลับกันมากขึ้นตั้งแต่ภาษาซาบาอิกกลาง ซึ่งดูเหมือนจะบ่งบอกว่าพวกมันรวมกันเป็นหน่วยเสียงเดียว การมีอยู่ของเสียงเสียดสีสองริมฝีปากfเป็นเสียงสะท้อนของ*p ภาษาเซมิติก ดั้งเดิมได้รับการพิสูจน์บางส่วนจากการถอดเสียงชื่อในภาษาละติน ในภาษาซาบาอิกตอนปลายḏและzก็ผสานกันเช่นกัน ในซาบาอิกโบราณ เสียงnจะกลืนไปกับพยัญชนะที่ตามมาเป็นครั้งคราวเท่านั้น แต่ในช่วงหลังๆ การกลืนไปกับเสียงนี้ถือเป็นบรรทัดฐาน^{[9] อักษร} ซาบูร์ขนาดเล็กมากดูเหมือนจะไม่มีตัวอักษรที่แทนเสียงẓและแทนที่ด้วยḍแทน เช่น: mfḍr ("หน่วยวัดความจุ") เขียนด้วย อักษร มุสนัดว่า: mfẓr ^[16 ]

เช่นเดียวกับภาษาเซมิติกอื่นๆ Sabaic มีทั้งคำสรรพนามอิสระและคำต่อท้ายสรรพนาม คำสรรพนามที่ยืนยันพร้อมกับคำต่อท้ายจาก Qatabanian และ Hadramautic มีดังนี้:

ไม่มีการระบุสรรพนามอิสระในภาษาอาระเบียใต้ภาษาอื่น ๆ สรรพนามอิสระบุรุษที่หนึ่งและที่สองแทบจะไม่มีการยืนยันในจารึกขนาดใหญ่ แต่เป็นไปได้ว่าด้วยเหตุผลทางวัฒนธรรม ความเป็นไปได้คือข้อความเหล่านี้ไม่ได้แต่งหรือเขียนโดยผู้ที่มอบหมายให้เขียน ดังนั้น จึงใช้สรรพนามบุคคลที่สามเพื่ออ้างถึงผู้ที่จ่ายเงินสำหรับการก่อสร้างและการอุทิศหรืออะไรก็ตาม การใช้สรรพนามในภาษาซาไบอิกสอดคล้องกับการใช้ในภาษาเซมิติกอื่น ๆ คำต่อท้ายสรรพนามจะถูกเพิ่มลงในกริยาและคำบุพบทเพื่อระบุวัตถุ ดังนี้: qtl-hmw "เขาฆ่าพวกเขา"; ḫmr-hmy t'lb "Ta'lab รินให้พวกเขาทั้งคู่"; เมื่อมีการเติมคำต่อท้ายให้กับคำนาม คำเหล่านั้นจะบ่งบอกถึงความเป็นเจ้าของ: ' bd-hwซึ่งแปลว่า "ทาสของเขา") สรรพนามอิสระทำหน้าที่เป็นประธานของประโยคนามและกริยา: mr' 'tซึ่งแปลว่า "ท่านคือพระเจ้า" (ประโยคนาม); hmw f-ḥmdw ซึ่งแปลว่า "พวกเขาขอบคุณ" (ประโยคกริยา)

คำนามอาหรับใต้โบราณแบ่งออกเป็น 2 เพศ คือ เพศชายและเพศหญิง โดยทั่วไปเพศหญิงจะแสดงในรูปเอกพจน์ด้วยคำลงท้าย – t  : bʿl แปล ว่า "สามี" (ม.), bʿlt แปลว่า "ภรรยา" (ฟ.), hgr แปลว่า "เมือง" (ม.), fnwt แปลว่า "คลอง" (ฟ.) คำนามซาบาอิกมีรูปแบบของเอกพจน์ คู่ และพหูพจน์ เอกพจน์ถูกสร้างขึ้นโดยไม่เปลี่ยนก้าน อย่างไรก็ตาม พหูพจน์สามารถสร้างขึ้นได้หลายวิธี แม้จะอยู่ในคำเดียวกัน:

• พหูพจน์ด้านใน (“หัก”) เช่นเดียวกับภาษาอาหรับแบบคลาสสิกที่ใช้บ่อย
  • ʾ - คำนำหน้า : ʾbyt “บ้าน” จากbyt “บ้าน”
  • t - คำต่อท้าย : มักพบบ่อยในคำที่มี คำนำหน้าเป็น m : mḥfdt ซึ่งแปลว่า "หอคอย" มาจากmḥfd ซึ่งแปลว่า "หอคอย"
  • การรวมกัน: ตัวอย่างเช่นʾ -prefix และt -suffix: ʾḫrft “ปี” จากḫrf “ปี” ʾbytt “บ้าน” จากbyt “บ้าน”
  • โดยไม่มีเครื่องหมายไวยากรณ์ภายนอก: fnw "canals" จากfnwt (f.) "canal"
  • w-/y- ​​อินฟิกซ์ : ḫrwf / ḫryf / ḫryft "ปี" จากḫrf "ปี"
  • พหูพจน์ที่ซ้ำกันนั้นแทบจะไม่มีการรับรองในภาษาซาบาอิก: ʾlʾlt แปลว่า "พระเจ้า" จากʾl แปลว่า "พระเจ้า"
• พหูพจน์ภายนอก ("เสียง") ในเพศชาย คำลงท้ายจะแตกต่างกันไปตามสถานะของไวยากรณ์ (ดูด้านล่าง); ในเพศหญิง คำลงท้ายจะเป็น - (h)tซึ่งอาจหมายถึง *-āt; พหูพจน์นี้พบได้ยากและดูเหมือนจะจำกัดอยู่แค่คำนามไม่กี่คำเท่านั้น

การใช้คำคู่กันเริ่มจะหายไปใน Old Sabaic แล้ว โดยคำลงท้ายจะแตกต่างกันไปตามสถานะทางไวยากรณ์: ḫrf-n ที่แปลว่า "สองปี" (สถานะที่ไม่ชัดเจน) มาจากḫrf ที่แปลว่า "ปี"

ภาษาซาบาอิกน่าจะมีระบบกรณีที่สร้างขึ้นจากการลงท้ายด้วยเสียง แต่เนื่องจากสระเข้ามาเกี่ยวข้อง เราจึงไม่สามารถจดจำได้ในงานเขียน อย่างไรก็ตาม ร่องรอยบางส่วนยังคงหลงเหลืออยู่ในข้อความที่เขียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสถานะโครงสร้าง^[17]

ภาษาเซมิติกมีสถานะทางไวยากรณ์อยู่หลายสถานะเช่นเดียวกับภาษาเซมิติกอื่นๆ ซึ่งแสดงด้วยคำลงท้ายที่แตกต่างกันไปตามเพศและจำนวน ในขณะเดียวกัน พหูพจน์ภายนอกและคู่ก็มีคำลงท้ายสำหรับสถานะทางไวยากรณ์เป็นของตัวเอง ในขณะที่พหูพจน์ภายในจะถือเป็นเอกพจน์ นอกจากสถานะที่สร้างขึ้นซึ่งเป็นที่รู้จักในภาษาเซมิติกอื่นๆ แล้ว ยังมีสถานะที่ไม่แน่นอนและสถานะที่กำหนดได้ ซึ่งมีหน้าที่อธิบายไว้ด้านล่าง ต่อไปนี้คือคำลงท้ายสถานะโดยละเอียด:

สถานะไวยากรณ์ทั้งสามมีฟังก์ชันทางวากยสัมพันธ์และความหมายที่แตกต่างกัน:

• สถานะไม่แน่นอน: หมายถึงสิ่งที่ไม่มีกำหนดชัดเจน: ṣlm-m "รูปปั้นใดก็ได้"
• สถานะที่กำหนด: หมายความถึงคำนามเฉพาะ: ṣlm-n "รูปปั้น"
• โครงสร้างสถานะ: จะถูกนำเสนอหากคำนามถูกผูกกับกรรม คำต่อท้ายบุคคล หรือ — ตรงกันข้ามกับภาษาเซมิติกอื่นๆ — ด้วยประโยคสัมพันธ์:
  • มีคำต่อท้ายเป็นสรรพนามว่าʿbd-hw “ทาสของเขา”
  • ด้วยคำนามกรรม: (Ḥaḑramite) gnʾhy myfʾt "กำแพงทั้งสองแห่งเมืองไมฟาอัต" mlky s ₁ bʾ "กษัตริย์ทั้งสองแห่งซาบา"
  • ด้วยประโยคสัมพันธ์: kl ¹ s ₁ bʾt ² w-ḍbyʾ ³ w-tqdmt ⁴ s _{1 bʾy} ⁵ w-ḍbʾ ⁶ tqdmn ⁷ mrʾy-hmw ⁸ "all ¹ expeditions ² , battles 3 ^and raids ⁴ , their two lords ⁸ conducted ⁵ , struck ⁶ and led ⁷ " (คำนามในสถานะโครงสร้างเป็นตัวเอียงที่นี่)

เช่นเดียวกับภาษาเซมิติกตะวันตกอื่นๆ ชาวซาบาอิกจะแยกความแตกต่างระหว่างรูปแบบกริยาจำกัด สองประเภท ได้แก่ กริยาสมบูรณ์ที่ผันด้วยคำต่อท้าย และกริยาไม่สมบูรณ์ที่ผันด้วยทั้งคำนำหน้าและคำต่อท้าย ในกริยาไม่สมบูรณ์นั้นสามารถแยกความแตกต่างได้สองรูปแบบ ได้แก่ รูปแบบสั้นและรูปแบบที่สร้างขึ้นโดยใช้ n (รูปแบบยาวโดยเฉพาะอย่างยิ่งn-imperfect ) ซึ่งไม่มีอยู่ในภาษากาตาบานีและภาษาḤaḍramite ในทุกกรณี ในการใช้งานจริงนั้นยากที่จะแยกความแตกต่างระหว่างรูปแบบไม่สมบูรณ์ทั้งสองรูปแบบ^[18]การผันกริยาของกริยาสมบูรณ์และกริยาไม่สมบูรณ์สามารถสรุปได้ดังนี้ (กริยากระทำและกริยาถูกกระทำไม่แยกความแตกต่างในรูปแบบการเขียนที่เป็นพยัญชนะ ตัวอย่างกริยาคือfʿl "to do"):

การใช้ Perfect มักจะใช้เพื่ออธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีต โดยจะอธิบายการกระทำในปัจจุบัน ก่อน วลีเงื่อนไข และในวลีสัมพันธ์ที่มีความหมายเป็นเงื่อนไข เช่น ในภาษาอาหรับแบบคลาสสิก ตัวอย่างเช่น: ws ₃ ḫly Hlkʾmr w-ḥmʿṯt "And Hlkʾmr and ḥmʿṯt have confessed guilty (dual)"

คำกริยาไม่สมบูรณ์มักจะแสดงถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันกับเหตุการณ์ที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ หรืออาจหมายถึงปัจจุบันหรืออนาคตก็ได้สามารถแบ่ง อารมณ์ ออกเป็น 4 ประเภท ได้แก่

1. บ่งชี้ : ในภาษาซาบาอิกไม่มีเครื่องหมายพิเศษ แม้ว่าจะมีในบางภาษาอื่น ๆ: bys ₂ ṭ "เขาค้าขาย" (กาตาบาเนียน) มีความหมายสมบูรณ์: w- y-qr zydʾl b-wrḫh ḥtḥr "Zaid'il เสียชีวิตในเดือนฮาธอร์ " (มินีอัน)
2. คำกล่าว ที่แสดงความปรารถนาเป็นอักษรl-และว่า: wly-ḫmrn-hw ʾlmqhw "ขออัลมากอฮูทรงประทานให้แก่เขา"
3. Jussiveยังถูกสร้างขึ้นด้วยl-และหมายถึงลำดับทางอ้อม: l-yʾt "จึงควรมาเช่นนั้น"
4. Vetitive ถูกสร้างขึ้นด้วยคำกริยาเชิงลบʾl" ซึ่งใช้แสดงความปรารถนาเชิงลบ เช่น w- ʾl y-hwfd ʿlbm "และห้ามปลูกต้นไม้ ʿilb ที่นี่"

คำสั่งนี้พบในข้อความที่เขียนด้วย อักษร ซาบูร์บนแท่งไม้ และมีรูปแบบfˁl(-n)ตัวอย่างเช่น: w-'nt fs ₃ ḫln ("และคุณ (ส.ล.) ดูแล")

การเปลี่ยนรากศัพท์พยัญชนะของกริยาสามารถทำให้เกิดรูปแบบการสร้างคำต่างๆ ขึ้นได้ ซึ่งจะเปลี่ยนความหมายไป ในภาษาซาบาอิก (และภาษาอารบิกใต้โบราณอื่นๆ) มีรากศัพท์ดังกล่าว 6 รากศัพท์ ตัวอย่างเช่น

• qny "รับ" > hqny "เสียสละ; บริจาค"
• qwm "ออกคำสั่ง" > hqm "ออกคำสั่ง" tqwmw "เป็นพยาน"

การจัดเรียงประโยคไม่สอดคล้องกันในภาษาซาบาอิก ประโยคแรกในจารึกจะมีลำดับ (อนุภาค - ) ประธาน - กริยา (SV) เสมอ ประโยคหลักอื่นๆ ในจารึกจะเริ่มต้นด้วยw - "และ" และจะมี - เช่นเดียวกับประโยครอง - กริยา - ประธาน (VS) เสมอ ในขณะเดียวกัน กริยาอาจเริ่มต้นด้วยf [ ^19]

ตัวอย่าง:

Sabaic มีวิธีการมากมายในการสร้างประโยคย่อยโดยใช้คำเชื่อมต่างๆ:

ในภาษาเซบาอิก ประโยคสัมพันธ์จะถูกทำเครื่องหมายด้วยตัวเชื่อมสัมพัทธ์เช่นḏ- , ʾl , mn-ส่วนในประโยคสัมพันธ์อิสระ การทำเครื่องหมายนี้เป็นข้อบังคับ ซึ่งแตกต่างจากภาษาเซมิติกอื่นๆ ในภาษาเซบาอิก ตรงที่มักพบสรรพนามทดแทนแบบสมมติ

แม้ว่าคำศัพท์ภาษาซาบาอิกจะพบในจารึกประเภทต่างๆ มากมาย (ตัวอย่างเช่น ชนเผ่าเซมิติกทางตอนใต้ได้คำว่าwtbซึ่งแปลว่า "นั่ง" มาจากคำว่าyashab/wtbซึ่งแปลว่า "กระโดด" ของชนเผ่าทางตะวันตกเฉียงเหนือ) ^[20]แต่คำศัพท์ภาษาซาบาอิกก็ยังคงแยกตัวอยู่ค่อนข้างโดดเดี่ยวในอาณาจักรเซมิติก ซึ่งทำให้วิเคราะห์ได้ยากขึ้น แม้จะมีภาษาที่เกี่ยวข้องกันอย่างใกล้ชิด เช่น ภาษากีเอซและภาษาอาหรับแบบคลาสสิก แต่คำศัพท์ภาษาซาบาอิกบางส่วนเท่านั้นที่สามารถตีความได้ ต้องสรุปจากบริบทให้ได้ไม่น้อย และยังมีคำศัพท์บางคำที่ไม่สามารถเข้าใจได้ ในทางกลับกัน คำศัพท์หลายคำเกี่ยวกับการเกษตรและเทคโนโลยีชลประทานได้ดึงมาจากผลงานของนักวิชาการเยเมนในยุคกลาง และบางส่วนก็มาจากภาษาถิ่นเยเมนสมัยใหม่ด้วย คำยืมจากต่างประเทศมีน้อยในซาบาอิก โดยพบคำภาษากรีกและอาราเมอิกบางคำใน ช่วง ราห์มานคริสเตียน และยิว (คริสตศตวรรษที่ 5–7) เช่นqls1-nจากคำภาษากรีก ἐκκλησία ซึ่งแปลว่า "โบสถ์" ซึ่งยังคงมีอยู่ในภาษาอาหรับal-Qillīsซึ่งหมายถึงโบสถ์ที่สร้างโดย อับ ราฮาห์ในซานา^[21]

• อาหรับใต้เก่า
• อักษรอาหรับใต้โบราณ
• ภาษาฮิมยาริติก
• เกเอซ
• อาณาจักรอักซุม
• ชาวซาบาเอียน
• อาณาจักรหิมาลัย
• ชีบา
• เอ็ดเวิร์ด กลาเซอร์
• คาร์ล ราธเจนส์
• โจเซฟ ฮาเลวี
• วอลเตอร์ ว. มุลเลอร์

• AFL Beeston: Sabaic Grammar , Manchester 1984 ISBN 0-9507885-2- X 
• AFL Beeston, MA Ghul, WW Müller, J. Ryckmans: พจนานุกรม Sabaic / Dictionnaire sabéen /al-Muʿdscham as-Sabaʾī (ภาษาอังกฤษ-Französisch-Arabisch) Louvain-la-Neuve, 1982 ISBN 2-8017-0194-7 
• โจน โคเพลนด์ เบียลลา: พจนานุกรมภาษาอาหรับใต้โบราณ สำเนียงซาบาอีน ไอเซนบราวน์ส 1982 ISBN 1-57506-919-9 
• Maria Höfner: Altsüdarabische Grammatik (Porta linguarum Orientalium, วงดนตรี 24) ไลพ์ซิก, 1943
• Kogan, Leonid; Korotayev, Andrey (1997). "Sayhadic Languages ​​(Epigraphic South Arabian)". Semitic Languages . ลอนดอน: Routledge. หน้า 157–183.
• แอนน์ มัลทอฟ: Die sabäischen Inschriften หรือ Marib Katalog, Übersetzung und Kommentar [จารึก Sabaean จาก Marib แคตตาล็อก การแปล และบทวิจารณ์] (Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel 9) Verlag Marie Leidorf, Rahden (เวสต์ฟาเลน) 2021 , ISBN 978-3-86757-130-2 
• N. Nebes, P. Stein: "Ancient South Arabian" ใน: Roger D. Woodard (Hrsg.): The Cambridge Encyclopedia of the World's Ancient Languages ​​(Cambridge University Press, Cambridge 2004) ISBN 0-521-56256-2 S. 454–487 (โครงร่างไวยากรณ์พร้อมบรรณานุกรม) 
• Jacques Ryckmans, Walter W. Müller, Yusuf M. Abdallah: Textes du Yémen โบราณ inscrits sur bois [ข้อความจากเยเมนโบราณจารึกบนไม้] (สิ่งพิมพ์ของ l'Institut Orientaliste de Louvain 43) Institut Orientaliste, ลูเวน 2537 ISBN 2-87723-104-6 
• Peter Stein, Unterschungen zur Phonologie und Morpologie des Sabäischen [การศึกษาเกี่ยวกับสัทวิทยาและสัณฐานวิทยาของ Sabaean] (Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel 3) ราห์เดน 2003, ISBN 3-89646-683-6 . 
• Peter Stein: Die altsüdarabischen Minuskelinschriften auf Holzstäbchen aus der Bayerischen Staatsbibliothek in München 1: Die Inschriften der mittel- und spätsabäischen Periode [คำจารึกจิ๋วของชาวอาหรับใต้เก่าบนแท่งไม้จาก Bayerische Staatsbibliothek ในมิวนิก 1: คำจารึกของ Sabaean ตอนกลางและตอนปลาย ช่วงเวลา] (Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel 5) Tübingen ua 2010 ไอ978-3-8030-2200-4 
• Peter Stein: Die altsüdarabischen Minuskelinschriften auf Holzstäbchen aus der Bayerischen Staatsbibliothek ในมิวนิค วงดนตรี 2: Die altsabäischen und minäaischen Inschriften [จารึกจิ๋วของชาวอาหรับใต้เก่าบนแท่งไม้จาก Bayerische Staatsbibliothek ในมิวนิก 1: จารึก The Old Sabaean และ Minaean] (Epigraphische Forschungen auf der Arabischen Halbinsel. วงดนตรี 10) วีสบาเดิน, 2023 ISBN 978-3-7520-0704-6 
• Peter Stein, Lehrbuch der sabäischen Sprache [หนังสือเรียนภาษาซาเบียน] 2 เล่ม วีสบาเดิน: Harrassowitz, ISBN 978-3-447-10026-7 (เล่มที่ 1) และISBN 978-3-447-06768-3 (เล่มที่ 2)  
• พจนานุกรมออนไลน์ Sabaic

วิกิ มีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับSabaic

• Az Abraha' felirat จารึกในพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ธรรมชาติแห่งชาติสมิธโซเนียน รูปภาพ การถอดความ และการแปลเป็นภาษาอังกฤษ
• วิกิคอมมอนส์: อาหรับใต้โบราณ
• คลังจารึกอาหรับใต้ (งานจารึกซาบาอิกยังอยู่ในระหว่างดำเนินการ)