อ็อกแฟม

อ็อกแฟม

ตั้งชื่อตาม	คณะกรรมการบรรเทาทุกข์จากความอดอยากแห่งอ็อกซ์ฟอร์ด
ก่อตั้ง	5 ตุลาคม 2485 ; 82 ปี ที่ผ่านมา ( 5 ตุลาคม 1942 )
ก่อตั้งขึ้นที่	อ็อกซ์ฟอร์ดประเทศอังกฤษสหราชอาณาจักร
พิมพ์	องค์กรพัฒนาเอกชนระหว่างประเทศ
เลขทะเบียน	202918 [1]
จุดสนใจ	การขจัดความยากจน การบรรเทาทุกข์ภัยพิบัติ การสนับสนุน การวิจัยนโยบาย การสนับสนุนการย้ายถิ่นฐาน
สำนักงานใหญ่	ไนโรบีประเทศเคนยา
พื้นที่ให้บริการ	ทั่วโลก
ผู้อำนวยการ	กาเบรียลา บูเชอร์[2]
คณะกรรมการบริหาร	เจมีลาห์ มาห์มูด (ประธาน) [2]
เว็บไซต์	www.oxfam.org

Oxfamเป็นสหพันธ์องค์กรนอกภาครัฐ อิสระ 21 แห่งที่ก่อตั้งในอังกฤษ ซึ่งมุ่งเน้นการบรรเทาความยากจน ทั่วโลก ก่อตั้งขึ้นในปี 1942 และนำโดย Oxfam International ^[3]เริ่มต้นเป็น Oxford Committee for Famine Relief ในอ็อกซ์ฟอร์ด สหราชอาณาจักร ในปี 1942 เพื่อบรรเทา ความหิวโหยที่เกี่ยวข้องกับ สงครามโลกครั้งที่สองและดำเนินต่อไปหลังสงคราม ในปี 1970 Oxfam ได้ก่อตั้งสำนักงานในระดับนานาชาติในอินเดีย ออสเตรเลีย เดนมาร์ก และอเมริกาเหนือ

ตั้งแต่ปี 2548 เป็นต้นมา Oxfam International ได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับข้อโต้แย้งต่างๆ มากมายในขณะที่ขยายตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการดำเนินงานในเฮติและชาด นอกจากนี้ยังมีการวิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับการจัดการการดำเนินงานในสหราชอาณาจักรอีกด้วย

ก่อตั้งขึ้นที่ 17 Broad Street, Oxfordในชื่อ Oxford Committee for Famine Relief โดยกลุ่มQuakerนักเคลื่อนไหวทางสังคม และนักวิชาการ Oxford ในปี 1942 และจดทะเบียนตามกฎหมายของสหราชอาณาจักรในปี 1943 คณะกรรมการดั้งเดิมประกอบด้วยกลุ่มพลเมืองที่เกี่ยวข้อง รวมถึง Henry Gillett (Quaker ที่มีชื่อเสียงในท้องถิ่น), Theodore Richard Milford , Gilbert Murrayและภรรยาของเขา Mary, Cecil Jackson-Coleและ Alan Pim คณะกรรมการประชุมกันที่ Old Library ของUniversity Church of St Mary the Virgin , Oxford เป็นครั้งแรกในปี 1942 และมีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยเหลือพลเมืองที่อดอยากในกรีซที่ถูกยึดครองซึ่งเป็นความอดอยากที่เกิดจากการยึดครองกรีซของฝ่ายอักษะและ การปิดล้อมทางทะเลของ ฝ่ายสัมพันธมิตรและเพื่อโน้มน้าวรัฐบาลอังกฤษให้ยอมให้บรรเทาทุกข์ด้านอาหารผ่านการปิดล้อม คณะกรรมการ Oxford เป็นหนึ่งในคณะกรรมการท้องถิ่นหลายคณะที่จัดตั้งขึ้นเพื่อสนับสนุน National Famine Relief Committee ^[4]

ร้านขายของขวัญ Oxfam แห่งแรกที่เปิดดำเนินการอย่างถาวรตั้งอยู่บนถนน Broad Street เมือง Oxford โดยเปิดให้บริการในปี 1947 ^[5]พนักงานประจำคนแรกของ Oxfam คือJoe Mittyซึ่งเริ่มทำงานที่ร้าน Oxfam บนถนน Broad Street เมือง Oxford เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน 1949 โดยได้รับมอบหมายให้ดูแลบัญชีและแจกจ่ายเสื้อผ้าที่ได้รับบริจาค เขาได้ริเริ่มนโยบายขายสิ่งของต่างๆ ที่ผู้คนเต็มใจบริจาค และพัฒนาร้านดังกล่าวให้กลายเป็นเครือข่ายระดับประเทศ^[6]

นวัตกรรมการระดมทุนที่นำโดยที่ปรึกษาด้านโฆษณาHarold Sumptionรวมถึงการทดสอบแคมเปญโฆษณา การส่งจดหมายตรง แคตตาล็อกการค้า และแคมเปญระดมทุนมัลติมีเดียครั้งแรก "Hunger £ Million" ^[7]ช่วยให้ Oxfam กลายเป็นองค์กรการกุศลที่ใหญ่ที่สุดในสหราชอาณาจักรในช่วงหนึ่ง^[8]ในปี 1960 องค์กรนี้ได้กลายมาเป็นองค์กรช่วยเหลือระหว่างประเทศที่ไม่ใช่ของ รัฐบาล ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]} คณะกรรมการต่างประเทศชุดแรกก่อตั้งขึ้นในแคนาดาในปี 1963 และในปี 1965 องค์กรได้เปลี่ยนชื่อเป็นที่อยู่โทรเลข OXFAM คณะกรรมการ Oxford เป็นที่รู้จักในชื่อ Oxfam GB ^{[ ต้องการการอ้างอิง ]} ในปี 1995 Oxfam International ก่อตั้งขึ้นโดยกลุ่มองค์กรนอกภาครัฐอิสระ Stichting Oxfam International จดทะเบียนเป็นมูลนิธิไม่แสวงหากำไรที่กรุงเฮกประเทศเนเธอร์แลนด์ในปี 1996 ^[9]

วินนี่ เบียนยาม่าเป็นผู้อำนวยการบริหารของ Oxfam International ตั้งแต่ปี 2013 ถึง 2019 ^[10]

Oxfam ได้ให้ความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมในช่วงวิกฤตการณ์ระดับโลกต่างๆ รวมถึง ความขัดแย้ง ระหว่างอิสราเอลและปาเลสไตน์ความอดอยากในเกาหลีเหนือภัยแล้งในแอฟริกาตะวันออกในปี 2011ภัยแล้งในซาเฮลในปี 2012แผ่นดินไหวในเนปาล [ ^11]และวิกฤตการณ์เยเมน [ ^12]องค์กรพัฒนาเอกชนBosfam ก่อตั้งขึ้นในเดือนพฤษภาคม 1995 โดยผู้หญิงที่เข้าร่วมโครงการ 'radionice' ด้านจิตสังคมของ Oxfam GB เพื่อสนับสนุนผู้หญิงที่พลัดถิ่นภายในประเทศระหว่างสงครามบอสเนีย Oxfam ได้รับการยอมรับว่าเป็นผู้นำระดับโลกในการจัดหาสุขาภิบาลน้ำให้กับพื้นที่ยากจนและได้รับผลกระทบจากสงครามทั่วโลก ในปี 2012 Oxfam ได้กลายเป็นกลุ่มด้านมนุษยธรรมกลุ่มหนึ่งที่ประกอบเป็น Rapid Response Facility ของสหราชอาณาจักร เพื่อให้แน่ใจว่ามีน้ำสะอาดในช่วงที่เกิดภัยพิบัติด้านมนุษยธรรม^[13]

รายงานของ Oxfam ในเดือนมกราคม 2014 ระบุว่าบุคคลที่ร่ำรวยที่สุด 85 คนในโลกมีทรัพย์สินรวมกันเท่ากับประชากร 50% ล่างสุดของโลก หรือประมาณ 3,500 ล้านคน^{[14] [15] [16] [17] [18]}ล่าสุดในเดือนมกราคม 2015 Oxfam รายงานว่าบุคคลที่ร่ำรวยที่สุด 1% จะมีทรัพย์สินมากกว่าครึ่งหนึ่งของความมั่งคั่งทั่วโลกภายในปี 2016 ^[19]รายงานของ Oxfam ที่เผยแพร่ในปี 2017 ระบุว่ามหาเศรษฐี แปดคน มีทรัพย์สินเท่ากับครึ่งหนึ่งของประชากรที่ยากจนที่สุด^{[20] [21] [22] [23]}

แคมเปญMake Trade Fairที่จัดโดย Oxfam International มุ่งเน้นไปที่การขจัดแนวทางการค้า เช่นการทุ่มตลาดซึ่งเกิดขึ้นเมื่อสินค้าส่วนเกินที่ได้รับการอุดหนุนสูงจากประเทศพัฒนาแล้ว เช่น ข้าว ฝ้าย ข้าวโพด และน้ำตาล ถูกขายในราคาต่ำ และเกษตรกรจากประเทศยากจนประสบปัญหาในการแข่งขัน^[24]แนวทางปฏิบัติอีกประการหนึ่งที่ Oxfam ต่อต้านคือการกำหนดอัตราภาษีศุลกากรซึ่งประเทศต่างๆ จะเรียกเก็บภาษีสูงจากสินค้าที่นำเข้า เพื่อจำกัดการขายผลิตภัณฑ์จากประเทศอื่น^[25] สิทธิแรงงานที่ไม่สมดุลสำหรับผู้หญิง ซึ่งมักได้รับค่าจ้างต่ำกว่าผู้ชาย^[26]และ ปัญหา สิทธิบัตร ที่เข้มงวด ซึ่งป้องกันไม่ให้ราคาของยา ซอฟต์แวร์ และตำราเรียน (เช่นสิทธิบัตรยีนสิทธิบัตรสารเคมีและสิทธิบัตรซอฟต์แวร์ ) ถูกปรับลดลง ดังนั้น สินค้าจำเป็นดังกล่าวจึงมักไม่สามารถเข้าถึงได้สำหรับประเทศกำลังพัฒนา^[27]

นอกจากนี้ Oxfam ยังรณรงค์ในประเด็นที่เกี่ยวข้องกับการปลูกกาแฟอีกด้วย ในเดือนตุลาคม 2549 Oxfam กล่าวหาStarbucksว่าได้ขอให้สมาคมกาแฟแห่งชาติ (NCA) ระงับ การขอ เครื่องหมายการค้าของสหรัฐอเมริกาจากเอธิโอเปียสำหรับเมล็ดกาแฟสามสายพันธุ์ของประเทศ ได้แก่Sidamo , HararและYirgacheffeโดยอ้างว่าการกระทำดังกล่าวอาจทำให้ เกษตรกร ผู้ปลูกกาแฟในเอธิโอเปีย ไม่ได้ รับรายได้ต่อปีที่อาจสูงถึง47 ล้านปอนด์^[28]หลังจากนั้นStarbucksก็ได้วางแผ่นพับไว้ในร้านของตน โดยกล่าวหาว่า Oxfam มี "พฤติกรรมที่ทำให้เข้าใจผิด" และยืนกรานว่า "แคมเปญของตนต้องหยุดลง" ในขณะที่The Economistเยาะเย้ยจุดยืน "เรียบง่ายเกินไป" ของ Oxfam และรัฐบาลของเอธิโอเปียที่ "ขาดความรู้ด้านเศรษฐกิจ" โดยโต้แย้งว่าแนวทางตามมาตรฐานของ Starbucks (และIlly ) จะส่งผลดีต่อเกษตรกรมากกว่าในที่สุด^[29]ในเดือนมิถุนายน 2550 ตัวแทนของรัฐบาลเอธิโอเปียและผู้นำระดับสูงจากบริษัทสตาร์บัคส์ คอฟฟี่ ได้จัดทำข้อตกลงเกี่ยวกับการจัดจำหน่าย การตลาด และการออกใบอนุญาต ซึ่งตระหนักถึงความสำคัญและความถูกต้องของการกำหนดมาตรฐานกาแฟพิเศษของเอธิโอเปีย โฆษกของ Oxfam กล่าวว่าข้อตกลงดังกล่าวดูเหมือนเป็น "ก้าวที่มีประโยชน์" ตราบใดที่เกษตรกรยังได้รับประโยชน์ และเป็นก้าวสำคัญเมื่อเทียบกับปีที่แล้วที่สตาร์บัคส์ "ไม่ได้มีส่วนร่วมโดยตรงกับชาวเอธิโอเปียในการเพิ่มมูลค่าให้กับกาแฟของพวกเขา" ^[30]

Oxfam มีร้านค้าอยู่ทั่วโลก ซึ่งขายสินค้าแฟร์เทรดและสินค้าบริจาคมากมายตั้งแต่เปิดร้านการกุศลแห่งแรกในปี 1948 ^[31]แม้ว่าจะเริ่มทำการค้าในปี 1947 ก็ตาม รายได้จากสินค้าเหล่านี้จะนำไปใช้ส่งเสริมภารกิจและความพยายามบรรเทาทุกข์ของ Oxfam ทั่วโลก สินค้าส่วนใหญ่มาจากการบริจาคของสาธารณะ แต่จนถึงปี 2012 พวกเขายังคงขายสินค้าแฟร์เทรดจากประเทศกำลังพัฒนาในแอฟริกา เอเชีย และอเมริกาใต้ รวมถึงงานหัตถกรรม หนังสือ ซีดีเพลงและเครื่องดนตรี เสื้อผ้า ของเล่น อาหาร และงานสร้างสรรค์ของกลุ่มชาติพันธุ์ สินค้าเหล่านี้ถูกนำมาสู่สาธารณะผ่านการค้าแฟร์เทรดเพื่อช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตของผู้ผลิตและชุมชนโดยรอบ^[32]

ในปี 2010 Oxfam มีร้านค้ามากกว่า 1,200 แห่งทั่วโลก^[33]มากกว่าครึ่งหนึ่งอยู่ในสหราชอาณาจักร โดยมีร้านค้า Oxfam GB ประมาณ 750 แห่ง รวมถึงร้านค้าเฉพาะทาง เช่น หนังสือ ดนตรี เฟอร์นิเจอร์ และชุดแต่งงาน Oxfam Germany มีร้านค้า 45 แห่ง รวมถึงร้านค้าเฉพาะทาง ร้านค้า Oxfam France ขายหนังสือและผลิตภัณฑ์การค้าที่เป็นธรรม และ Oxfam Hong Kong มีร้านค้า 2 แห่งที่ขายสินค้าบริจาคและผลิตภัณฑ์การค้าที่เป็นธรรม Oxfam Novib, Oxfam Australia (มีร้านค้าการค้าที่เป็นธรรมมากกว่า 20 แห่ง), Oxfam Ireland และ Oxfam ในเบลเยียมยังระดมทุนจากร้านค้าอีกด้วย

จากร้านการกุศลของ Oxfam ทั่วสหราชอาณาจักร มีร้านหนังสือเฉพาะทางหรือร้านหนังสือและดนตรีประมาณ 100 แห่ง Oxfam เป็นผู้ค้าปลีกหนังสือมือสอง รายใหญ่ที่สุด ในยุโรป โดยจำหน่ายได้ประมาณ 12 ล้านเล่มต่อปี ในปี 2551 Oxfam GB ทำงานร่วมกับอาสาสมัคร กว่า 20,000 คน ในร้านค้าทั่วสหราชอาณาจักร ระดมทุนได้ 17.1 ล้านปอนด์สำหรับงานโครงการของ Oxfam ^[34]

หลังจากเกิดเรื่องอื้อฉาว เกี่ยวกับ การล่วงละเมิดทางเพศ ในปี 2018 ซีอีโอ Mark Goldringยอมรับว่ามีแนวโน้มว่าร้านค้า Oxfam บางแห่งจะต้องปิดตัวลง^[35]นอกจากนี้ ยังมีการกล่าวหาเรื่องการล่วงละเมิดทางเพศในร้าน Oxfam ในสหราชอาณาจักร อีกด้วย ^[36] ใน เวลาต่อมา สื่อต่างๆ รายงานว่า Oxfam ได้ปิดร้านค้า 26 แห่งในปี 2020 และร้านค้าดังกล่าวประสบภาวะขาดทุนจากการดำเนินงาน 12.9 ล้านปอนด์ในปี 2020 ^[37]โดยมีการรายงานการปิดร้านเพิ่มเติมในสื่อท้องถิ่นหลังจากนั้น^[38]

นอกเหนือจากร้านค้าแล้ว Oxfam ยังมีช่องทางระดมทุนที่ประสบความสำเร็จหลายช่องทางอีกด้วย ผู้คนมากกว่าครึ่งล้านคนในสหราชอาณาจักรบริจาคเงินให้กับองค์กรเป็นประจำ ในเดือนเมษายน 2017 สำนักงานคณะกรรมการข้อมูลได้ปรับองค์กรการกุศลของ Oxfam เนื่องจากละเมิดพระราชบัญญัติคุ้มครองข้อมูลด้วยการใช้ข้อมูลส่วนบุคคลของผู้บริจาคในทางที่ผิด Oxfam ถูกปรับเป็นเงิน 6,000 ปอนด์^[39]

ส่วนนี้พึ่งพาการอ้างอิงแหล่งที่มาหลักมากเกินไปโปรดปรับปรุงส่วนนี้โดยเพิ่ม แหล่งที่มา รองหรือแหล่งที่มาที่สาม ( มกราคม 2022 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

Oxfam International ประกอบด้วยบริษัทในเครือ 21 แห่งและสำนักงานเลขาธิการระหว่างประเทศในไนโรบีสำนักงานเพิ่มเติมตั้งอยู่ในเมืองแอดดิสอาบาบา วอชิงตัน ดี.ซี. นครนิวยอร์กบรัสเซลส์และเจนีวา [ ^40]

พันธมิตร	ประเทศ/ภูมิภาค	ที่จัดตั้งขึ้น	พันธมิตรเต็มรูปแบบตั้งแต่
อ็อกแฟมอเมริกา	ประเทศสหรัฐอเมริกา	1970	1995
อ็อกแฟมออสเตรเลีย	ออสเตรเลีย	พ.ศ. 2497 (เป็นแคมเปญอาหารเพื่อสันติภาพ)	1995
อ็อกแฟม เบลเยี่ยม / อ็อกแฟม เบลเยี่ยม	เบลเยียม	1964	1995
อ็อกแฟม แคนาดา	แคนาดา	1966	1995
อ็อกแฟม โคลอมเบีย	โคลัมเบีย	2020	ผู้สังเกตการณ์
อ็อกแฟม ประเทศฝรั่งเศส	ฝรั่งเศส	1988	2549
อ็อกแฟม เยอรมนี	ประเทศเยอรมนี	1995	2003
อ็อกแฟม จีบี	สหราชอาณาจักร	1942	1995
อ็อกแฟมฮ่องกง	ฮ่องกง	1976	1995
อ็อกแฟม เดนมาร์ก	เดนมาร์ก	2509 (ในชื่อ World University Service, WUS) [41]	2015
อ็อกแฟม อิตาลี	อิตาลี	1976 (ในชื่อ Ucodep)	2012
อ็อกแฟม อินเตอร์มอน	สเปน	1956 (ในชื่อ อินเตอร์มอน)	1997
อ็อกแฟม อินเดีย	อินเดีย	2008	2011
อ็อกแฟม ไอร์แลนด์	ไอร์แลนด์ สหราชอาณาจักร	1971 (ในชื่อ Oxfam Northern Ireland)	1998
อ็อกแฟม เม็กซิโก	เม็กซิโก	1996	2008
อ็อกแฟม นิวซีแลนด์	นิวซีแลนด์	1991	1995
อ็อกแฟม โนวิบ	เนเธอร์แลนด์	1956 (ในชื่อโนวิบ)	1995
อ็อกแฟม ควิเบก	แคนาดา	1973	1995
อ็อกแฟม แอฟริกาใต้	แอฟริกาใต้	2013	2016

Oxfam Japan เป็นสมาชิกตั้งแต่ปี 2003 จนกระทั่งปิดตัวลงในปี 2018 ^[42]

สำนักงานเลขาธิการ Oxfam International (OIS) ทำหน้าที่นำ อำนวยความสะดวก และสนับสนุนการทำงานร่วมกันระหว่างองค์กรในเครือ Oxfam คณะกรรมการ OIS ประกอบด้วยผู้อำนวยการบริหาร ประธานขององค์กรในเครือแต่ละแห่ง และประธาน OI ประธานขององค์กรในเครือเป็นสมาชิกที่มีสิทธิออกเสียงและไม่ได้รับค่าตอบแทน กรรมการบริหารและประธาน OI ล้วนเป็นสมาชิกที่ไม่มีสิทธิออกเสียง คณะกรรมการยังเลือกรองประธานและเหรัญญิกจากสมาชิกที่มีสิทธิออกเสียง คณะกรรมการมีหน้าที่รับผิดชอบในการทำให้มั่นใจว่า Oxfam International มีความรับผิดชอบ โปร่งใส และเหมาะสมกับวัตถุประสงค์^[43]ในปี 2009–10 มีพนักงานประมาณ 77 คน (รวมถึงพนักงานชั่วคราวและพนักงานชั่วคราว) โดยได้รับทุนจากองค์กรในเครือและมีงบประมาณการดำเนินงาน 8.7 ล้านเหรียญสหรัฐ^[44]ชื่อทางกฎหมายของหน่วยงานนี้คือ Stichting Oxfam International ^[45]

ในปี 1970 Oxfam America ได้กลายเป็นองค์กรไม่แสวงหากำไร อิสระ และเป็นบริษัทในเครือ Oxfam เพื่อตอบสนองต่อวิกฤตการณ์ด้านมนุษยธรรมที่เกิดจากการต่อสู้เพื่อเอกราชในบังกลาเทศสำนักงานใหญ่ของ Oxfam America ตั้งอยู่ในเมืองบอสตันรัฐแมสซาชูเซตส์โดยมีสำนักงานนโยบายและแคมเปญในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี.และมีสำนักงานภูมิภาคอีก 7 แห่งทั่วโลก Oxfam America เป็นองค์กรที่จดทะเบียน501(c) 3 ซึ่งรณรงค์เพื่อการปรับตัวต่อการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศความมั่นคงด้านอาหาร การปฏิรูป ความช่วยเหลือการเข้าถึงยา และการค้าที่เป็นธรรม Ray Offenheiser ดำรงตำแหน่งประธานและซีอีโอของ Oxfam America ตั้งแต่ปี 1996 จนถึงปี 2016 ^[46]ณ ปี 2017 ประธานและซีอีโอคือ Abby Maxman ^{[47] [48]}

Oxfam Australia เป็นองค์กรช่วยเหลือและพัฒนาชุมชนอิสระ ไม่แสวงหากำไร และเป็นองค์กรในเครือของ Oxfam International ^[49]

Oxfam Denmark มีรากฐานมาจากแผนกบริการมหาวิทยาลัยโลก ของเดนมาร์ก และได้ดำเนินการมาตั้งแต่ปี 1966 (ในช่วงแรกนั้นส่วนใหญ่ต่อต้านการแบ่งแยกสีผิวและสถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันในประเทศทางตอนใต้ของแอฟริกาอื่นๆ) ^{[50] [51]}ตั้งแต่ทศวรรษ 1970 เป็นต้นมา โดยทำงานส่วนใหญ่กับโครงการต่างๆ ในแอฟริกาและละตินอเมริกา และมักเน้นที่ประชาธิปไตย การศึกษา และสาเหตุของความยากจน [ ^{50] [52]}ในปี 1991 องค์กรในเครือได้แยกตัวออกมาและก่อตั้งองค์กรอิสระที่ชื่อว่า IBIS ซึ่งก็คือ International Bistand International Solidaritet (ในภาษาอังกฤษ: 'International Aid International Solidarity') และส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการศึกษาเชิงปฏิรูป ความไม่เท่าเทียม สิทธิสตรี และประชาธิปไตย ในปี 2015 IBIS ได้กลายเป็นสมาชิกของ Oxfam ^{[52] [53]}ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น ชื่อขององค์กรได้รับการแก้ไขจาก IBIS เป็น Oxfam IBIS และในปี 2023 องค์กรได้ดำเนินการเปลี่ยนแปลงทั้งหมดและเปลี่ยนชื่ออีกครั้งเป็น Oxfam Denmark ^{[51] [53] [54]}ปัจจุบันองค์กรมุ่งเน้นไปที่การศึกษาเชิงปฏิรูป ความยุติธรรมด้านสภาพอากาศ ความยุติธรรมทางเศรษฐกิจ และความช่วยเหลือด้านมนุษยธรรมเป็นหลัก^[55]

สำนักงานใหญ่ของ Oxfam GB อยู่ที่Cowleyเมือง Oxford ส่วนสำนักงานการเงินอยู่ที่Newcastleซึ่งเป็นที่ตั้งร้าน Oxfam ^[56] Oxfam GB มีรายได้รวม 408.6 ล้านปอนด์ในปี 2016/17 มีพนักงาน 5,000 คน และใช้บริการอาสาสมัคร 23,000 คน^{[57] [58]}ในปี 2016 ได้รับเงิน 31.7 ล้านปอนด์จากรัฐบาลอังกฤษ^[59]

Mark Goldringดำรงตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารตั้งแต่ปี 2013 จนถึงมกราคม 2019 ตามด้วยDhananjayan (Danny) Sriskandarajahซึ่งดำรงตำแหน่งตั้งแต่มกราคม 2019 จนถึงธันวาคม 2023 ^{[60] [61]} Halima Begumได้รับการประกาศให้เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งประธานเจ้าหน้าที่บริหารในเดือนธันวาคม 2023 ^[62]

Oxfam GB จัดทำนิตยสารสนับสนุนประจำชื่อว่า "Voices" ^[63]

การมีส่วนร่วมของ Oxfam ในอินเดียเริ่มต้นขึ้นเมื่อมีการให้เงินช่วยเหลือในปี 1951 เพื่อต่อสู้กับความอดอยากในแคว้นพิหาร ซึ่งในขณะนั้นแคว้นพิหารเป็นรัฐที่ยากจนที่สุดและมีประชากรมากที่สุดแห่งหนึ่งในอินเดีย

Oxfam ได้ยื่นอุทธรณ์ซึ่งส่งผลให้มีรายงานเกี่ยวกับงานของ Oxfam เป็นครั้งแรกในสภาสามัญของสหราชอาณาจักร เมื่อวันที่ 31 พฤษภาคม 1951 รัฐมนตรีว่าการกระทรวงความสัมพันธ์เครือจักรภพได้แสดงความชื่นชมการอุทธรณ์ของแคว้นพิหาร โดยระบุว่า "คณะกรรมการบรรเทาความอดอยากแห่งอ็อกซ์ฟอร์ดได้ยื่นอุทธรณ์ขอรับเงินบริจาค และผมหวังว่าบุคคลต่างๆ จะตอบรับอย่างเต็มใจ" ในบรรดาเงินบริจาคจำนวนมากที่ได้รับนั้น มีเงินบริจาคจำนวน 100 ปอนด์อังกฤษจากราชาชาวอินเดีย เพื่อแสดงความขอบคุณต่อสิ่งที่ Oxfam ทำเพื่อผู้หิวโหยในประเทศของเขา^[64]

รัฐพิหารและความอดอยากทำให้ Oxfam กลับมายังอินเดีย อีกครั้ง ในปี 1965 เพื่อแก้ปัญหาภัยแล้งอันเนื่องมาจากมรสุมที่รุนแรง รัฐพิหารมีประชากร 53 ล้านคน ซึ่ง 40 ล้านคนต้องพึ่งพาการเกษตรเพื่อยังชีพ^{[65] [ ต้องระบุหน้า ]}สถานการณ์เช่นนี้จะทวีความรุนแรงขึ้นในอนาคต เนื่องจากการผลิตอาหารไม่ได้เพิ่มขึ้นตามจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มีการประมาณการว่าในช่วงที่เกิดภัยแล้งและความอดอยาก Oxfam ซื้อนมไป 2,400 ตัน และในช่วงที่ปริมาณนมเพิ่มขึ้นสูงสุดนั้นสามารถเลี้ยงเด็กและแม่ได้กว่า 400,000 คน^[66]ในปี 1968 จิม ฮาวเวิร์ด ผู้อำนวยการภาคสนามคนแรกของ Oxfam ในอินเดีย ได้จัดตั้งโครงการ Oxfam Gramdan Action Programme หรือ OGAP ^[66]นี่เป็นโครงการพัฒนาชนบทร่วมกันโครงการแรกของ Oxfam และเป็นก้าวแรกสู่ Oxfam 'เชิงปฏิบัติการ' ใหม่ Oxfam India ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 1 กันยายน 2008 ภายใต้มาตรา 25 ของพระราชบัญญัติบริษัท พ.ศ. 2499 โดยเป็นองค์กรไม่แสวงหากำไรที่มีสำนักงานใหญ่ในเดลี และปัจจุบันเป็นสมาชิกของสมาพันธ์ Oxfam International ซึ่งถือเป็นปีที่ Oxfam ดำเนินกิจการในอินเดียครบรอบ 60 ปี^[67]

ตั้งแต่วันที่ 1 มกราคม 2022 เป็นต้นไป Oxfam จะสูญเสียใบอนุญาตการขึ้นทะเบียนเงินทุนจากต่างประเทศภายใต้พระราชบัญญัติการควบคุมการบริจาคจากต่างประเทศ ( FCRA ) ซึ่งบังคับใช้กับองค์กรการกุศล องค์กรพัฒนาเอกชน และองค์กรไม่แสวงหากำไรใดๆ ที่ได้รับเงินทุนจากต่างประเทศในอินเดีย รวมถึงองค์กรอื่นๆ อีก 6,000 แห่ง^[68]

^[69] Oxfam New Zealand เป็นองค์กรช่วยเหลือและพัฒนาและเป็นบริษัทในเครือของ Oxfam International ^[70] Oxfam NZ ยังรับผิดชอบในการให้ความช่วยเหลือผู้ประสบภัยจากพายุไซโคลนในหลายประเทศในภูมิภาคแปซิฟิก^[71]งานของ Oxfam New Zealand สำเร็จลุล่วงได้ด้วยการสนับสนุนจากผู้ให้การสนับสนุน นักศึกษาฝึกงาน เจ้าหน้าที่ อาสาสมัคร คณะกรรมการ และพันธมิตรในต่างประเทศ โดยเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่ประจำอยู่ที่สำนักงานในเมืองโอ๊คแลนด์และยังมีหน่วยงานนโยบายในเมืองเวลลิงตันอีกด้วย[ 72 ^]เงินทุนส่วนใหญ่ของ Oxfam New Zealand มาจากเงินบริจาค โดยได้รับการสนับสนุนจากกองทุนของรัฐบาลนิวซีแลนด์

ในปี 2002 Oxfam Belgium ได้เผยแพร่โปสเตอร์ที่สนับสนุนการคว่ำบาตรอิสราเอลโดยมีรูปส้มสีเลือด นักวิจารณ์บางคนกล่าวหาว่าโปสเตอร์ดังกล่าวมีลักษณะคล้ายกับโปสเตอร์ที่กล่าวหาว่าชาวยิวมีพฤติกรรม ต่อต้านอิสราเอล ซึ่งรวมถึงSimon Wiesenthal Center ด้วย หลังจากได้รับการร้องเรียนOxfam Internationalกล่าวว่าไม่สนับสนุนการคว่ำบาตรอิสราเอล และเห็นว่าข้อความบนโปสเตอร์ไม่เหมาะสม และเสียใจที่ Oxfam มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้อความประเภทนี้ และได้ขอโทษ Oxfam Belgium ถูกตำหนิโดยประธานาธิบดี Ian Anderson ^{[73] [ ต้องการแหล่งข้อมูลที่ดีกว่านี้ ]}

ในเดือนตุลาคม 2552 อ็อกแฟมถูกเอ็นจีโอ ของอิสราเอล Regavim กล่าวหา ว่าให้ความช่วยเหลือชาวปาเลสไตน์ในกิจกรรมผิดกฎหมายในคิร์ยาตอาร์บารวมถึงการขโมยน้ำอ็อกแฟมปฏิเสธการมีส่วนร่วม^[74]

โฆษกของสถานเอกอัครราชทูตอิสราเอลในสหราชอาณาจักร กล่าวว่า "รายงานล่าสุดของ Oxfam เกี่ยวกับสถานการณ์ในดินแดน ปาเลสไตน์นั้นเน้นย้ำถึงวาระทางการเมืองอย่างชัดเจนเหนือความกังวลด้านมนุษยธรรมใดๆ แนวทางดังกล่าวไม่ได้มุ่งแต่ส่งเสริมสันติภาพเท่านั้น แต่ยังบั่นทอนโอกาสในการหาข้อยุติความขัดแย้งโดยการเจรจา" ^[75]ในเดือนมกราคม 2013 Oxfam UK ได้จับมือกับคณะผู้แทนซึ่งเป็นตัวแทนของชุมชนชาวยิวในสหราชอาณาจักร โครงการ Grow-Tatzmiach รวมถึงการส่งสินค้า 25 คนไปเข้าร่วมโครงการฝึกอบรมนักเคลื่อนไหวเพื่อช่วยต่อสู้กับปัญหาความอดอยากทั่วโลก เพื่อแลกกับการเป็นหุ้นส่วน Oxfam ตกลงที่จะไม่ "เรียกร้องให้คว่ำบาตรสินค้าของอิสราเอลหรือสนับสนุนกลุ่มที่ทำเช่นนั้น และจะไม่ร่วมมือกับองค์กรที่สนับสนุนความรุนแรงหรือคัดค้านแนวทางสองรัฐในการแก้ปัญหาความขัดแย้งระหว่างอิสราเอลและปาเลสไตน์ " แม้จะมีข้อตกลงนี้ แต่ทั้งสองฝ่ายก็ยังคงคัดค้านโครงการนี้อยู่^[76]ในปี 2013 Oxfam รับรองแนวทางสองรัฐและต้องการให้อิสราเอลยกเลิกการปิดล้อมฉนวนกาซา และรื้อถอน โครงสร้างพื้นฐานการตั้งถิ่นฐานของอิสราเอลทั้งหมด^[76]

เมื่อวันที่ 17 มกราคม 2014 Oxfam UK ได้ยกเลิกนิทรรศการ "Gaza: Through my Eyes" ซึ่งเดิมมีกำหนดจัดขึ้นที่มัสยิด East Londonหลังจากที่Left Foot Forwardได้นำเสนอข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับความ คิดเห็นที่เป็นการรังเกียจ กลุ่มรักร่วมเพศและอาจเป็นการต่อต้านชาวยิวของ Ibrahim Hewitt หนึ่งในผู้จัดงานให้กับองค์กรการกุศล แห่งนี้ มีรายงานว่า Peter Tatchell นักรณรงค์ด้านสิทธิมนุษยชน รู้สึกยินดีกับการยกเลิกงาน แต่แสดงความผิดหวังที่องค์กร "ไม่ได้ตรวจสอบ (นาย Hewitt) อย่างเหมาะสมก่อนที่จะตกลงให้เขาเข้าร่วม" ^[77]

เมื่อวันที่ 29 มกราคม 2014 นักแสดงหญิงScarlett Johanssonได้ลาออกจากตำแหน่งโฆษกหญิงระดับนานาชาติของ Oxfam หลังจากปรากฏตัวในโฆษณาทางทีวีของSodaStreamซึ่งเป็นบริษัทที่มีสำนักงานอยู่ในเขตเวสต์แบงก์โฆษกของเธอได้กล่าวว่า Johansson "ตัดสินใจอย่างนอบน้อมที่จะยุติบทบาททูตของเธอกับ Oxfam หลังจากทำงานมาเป็นเวลา 8 ปี ... เธอและ Oxfam มีความเห็นที่แตกต่างกันโดยพื้นฐานเกี่ยวกับการคว่ำบาตร การถอนการลงทุน และการคว่ำบาตร " ^[78]

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2558 Regavim ซึ่งเป็นองค์กรพัฒนาเอกชนของอิสราเอล ได้เผยแพร่รายงานที่ระบุว่าสหภาพยุโรปได้ให้เงินทุนอย่างผิดกฎหมายสำหรับการก่อสร้างบ้านเรือน โดย Oxfam และองค์กรพัฒนาเอกชนอื่นๆ ได้เข้าร่วมในโครงการนี้ Oxfam ได้ออกมาปกป้องการก่อสร้างดังกล่าว "ด้วยเหตุผลด้านมนุษยธรรม"

ในปี 2019 หน่วยข่าวกรองของอิสราเอลได้กล่าวหาว่า Oxfam Belgium ให้ทุนสนับสนุนแก่PFLPซึ่งก่อเหตุระเบิดในปีเดียวกันและสังหารวัยรุ่นชาวยิว Rina Sneirb Oxfam Belgium โอนเงินให้กับบริษัทในเครือเป็นจำนวน 288,002 ยูโรตั้งแต่ปี 2017 ถึง 2018 แต่อ้างว่าไม่ได้ให้ทุนสนับสนุนเลยนับแต่นั้นมา^[79]

ในเดือนมีนาคม 2020 เอกอัครราชทูตอิสราเอลในสหราชอาณาจักรMark Regevประท้วงหนังสือต่อต้านชาวยิว โดยเฉพาะอย่างยิ่ง The Protocols of the Elders of Zionถูกขายบนเว็บไซต์ของ Oxfam ในการตอบสนอง ผู้บริหารระดับสูงของ Oxfam GB ได้ขอโทษและนำหนังสือดังกล่าวออกจากการขาย^[80]ในเดือนตุลาคม 2020 NBC News รายงานว่า Oxfam อยู่ในรายชื่อองค์กรด้านสิทธิมนุษยชนที่รัฐบาลทรัมป์กำลังพิจารณาตราหน้าว่าเป็นองค์กรต่อต้านชาวยิว^[81]

ในเดือนตุลาคม พ.ศ. 2548 นิตยสารNew Internationalistได้บรรยายองค์กร Oxfam ว่าเป็น "องค์กรระหว่างประเทศขนาดใหญ่ที่ไม่ใช่ภาครัฐ (BINGO)" ที่มีโครงสร้างภายในแบบองค์กรที่ไม่เป็นประชาธิปไตย และเน้นที่อาการมากกว่าสาเหตุของความยากจนในระดับนานาชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งด้วยการยอมตามเศรษฐศาสตร์แบบเสรีนิยมใหม่และถึงขั้นยึดครองบทบาทที่รัฐบาลแห่งชาติเป็นผู้ทำหน้าที่แทนตามปกติ^{[82] [ การตรวจยืนยันล้มเหลว ]}คำวิจารณ์ที่คล้ายกันนี้มาจาก นิตยสาร Red Pepperในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2548 ^[83]และนิตยสาร Katherine Quarmby ในNew Statesmanในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2548 ^[84]บทความหลังนี้ให้รายละเอียดเกี่ยวกับรอยแยกที่เพิ่มมากขึ้นระหว่าง Oxfam และองค์กรอื่นๆ ภายในขบวนการ Make Poverty History

ใน บทความ ของ Columbia Journalism Review ในปี 2011 นักข่าว Karen Rothmyer กล่าวหาว่าองค์กรพัฒนาเอกชนโดยทั่วไปและโดยเฉพาะ Oxfam ได้รับอิทธิพลอย่างไม่สมควรจากลำดับความสำคัญของสื่อ ให้ข้อมูลที่ไม่ถูกต้องแก่สื่อ ("เรื่องราวที่นำเสนอโครงการช่วยเหลือมักอาศัยตัวเลขที่น่าสงสัยที่องค์กรต่างๆ จัดทำขึ้น") และเผยแพร่ภาพจำเชิงลบซึ่ง "อาจส่งผลต่อนโยบายได้" เธอได้อ้างอิงงานก่อนหน้านี้ของนักข่าว Lauren Gelfand ซึ่งใช้เวลาหนึ่งปีจากงานสื่อสารมวลชนเพื่อไปทำงานให้กับ Oxfam: "สิ่งที่ Oxfam ทำส่วนใหญ่คือการรักษา Oxfam เอาไว้" และ Linda Polman ผู้เขียน Crisis Caravan: "องค์กรช่วยเหลือเป็นธุรกิจที่แต่งแต้มให้ดูเหมือน Mother Theresa" ^[85] ในปี 2015 Omaar และ de Waal ได้แสดงความคิดเห็นในFood and Power in Sudanว่า "ในช่วงทศวรรษ 1990 ได้มีการเพิ่มแรงกดดันให้สถาบันด้านมนุษยธรรมต้องรับผิดชอบมากขึ้น มีการตรวจสอบการดำเนินงานอย่างต่อเนื่อง รวมทั้งความเป็นอิสระและการวิพากษ์วิจารณ์เพิ่มมากขึ้น" ^[86]

การศึกษาของ Oxfam เมื่อเดือนมกราคม 2015 ^[87]เกี่ยวกับความไม่เท่าเทียมกันของความมั่งคั่งซึ่งระบุว่าคนรวยที่สุด 1% ณ สิ้นปี 2016 จะมีทรัพย์สินมากกว่าครึ่งหนึ่งของโลก ถูกวิพากษ์วิจารณ์จากนักวิชาการหลายคนว่าเป็นการประเมินความไม่เท่าเทียมกันของความมั่งคั่งเกินจริงและละเลยตัวชี้วัดคุณภาพชีวิตอื่นๆ เนื่องจาก Oxfam คำนวณทรัพย์สินส่วนบุคคลเป็นมูลค่าสุทธิบุคคลในประเทศพัฒนาแล้วในโลกที่มีรายได้สูงซึ่งมีหนี้สินมากกว่าทรัพย์สินจึงดูยากจนกว่าเกษตรกรที่ทำกินเองในชนบทที่ไม่มีหนี้สินและไม่มีทรัพย์สิน^[88]

รายงาน "การแสวงหากำไรจากความเจ็บปวด" ของ Oxfam ในปี 2022 ^[89]อ้างว่ามีผู้คน 1 ล้านคนตกอยู่ในความยากจนทุก ๆ 33 ชั่วโมง นักข่าว Noah Smithสังเกตว่ารายงานดังกล่าวขึ้นอยู่กับตัวเลขที่อ้างอย่างไม่ถูกต้อง ซึ่งอ้างว่ามาจากธนาคารโลกโดยอ้างว่าจะมีผู้คน 198 ล้านคนกลายเป็นคนยากจนในปี 2022 อย่างไรก็ตาม ตัวเลขดังกล่าวแสดงถึงการเพิ่มขึ้นของความยากจนทั่วโลกในกรณีเลวร้ายที่สุดระหว่างปี 2020 ถึง 2022 มากกว่าการเพิ่มขึ้นในปี 2022 เพียงปีเดียว ซึ่งตามข้อมูลของธนาคารโลกน่าจะอยู่ที่ประมาณ 12 ล้านคน นอกจากนี้ ข้อมูลของ Oxfam ยังระบุเพิ่มเติมอีกว่ามีคนอีก 65 ล้านคนตกอยู่ในความยากจนมากขึ้นเนื่องจากการรุกรานยูเครนของรัสเซียแม้ว่าธนาคารโลกจะพิจารณาสงครามในยูเครนแล้วเมื่อทำการคาดการณ์ความยากจน^[90]

ในปี 2010 ร้านหนังสืออิสระและสมาคมผู้จำหน่ายหนังสือได้วิพากษ์วิจารณ์องค์กร Oxfam ว่าได้ขยายร้านหนังสือเฉพาะทาง อย่างก้าวร้าว โดยใช้กลวิธีที่มักเกี่ยวข้องกับบริษัทข้ามชาติ ผู้วิพากษ์วิจารณ์องค์กรการกุศลแห่งนี้อ้างว่าการขยายตัวขององค์กรนี้ส่งผลกระทบต่อร้านหนังสือมือสองอิสระและร้านการกุศลอื่นๆ ในหลายพื้นที่ของสหราชอาณาจักร^{[91] [92]}

ในเดือนกุมภาพันธ์ 2018 การสืบสวนของ หนังสือพิมพ์ The Timesพบว่า Oxfam อนุญาตให้ผู้ชายสามคนลาออกและไล่ออกสี่คนเนื่องจากประพฤติตัวไม่เหมาะสมอย่างร้ายแรงหลังจากการสอบสวนเกี่ยวกับการแสวงหาประโยชน์ทางเพศ การดาวน์โหลดสื่อลามก การกลั่นแกล้ง และการข่มขู่ รายงานลับในปี 2011 ของ Oxfam พบว่า "วัฒนธรรมแห่งการไม่ต้องรับโทษ" ในหมู่พนักงานบางคนในเฮติและสรุปว่า "ไม่สามารถตัดออกได้ว่าโสเภณีคนใดคนหนึ่งอายุต่ำกว่าเกณฑ์" พนักงานที่ได้รับอนุญาตให้ลาออกมี Roland Van Hauwermeiren ผู้อำนวยการองค์กรการกุศลประจำประเทศเบลเยียม^[93]ในรายงานภายใน Van Hauwermeiren ยอมรับว่าใช้โสเภณี ในวิลลาซึ่ง Oxfam จ่ายค่าเช่าด้วยเงินการกุศล Dame Barbara Stockingซีอีโอของ Oxfam ในขณะนั้นเสนอให้ Hauwermeiren "ออกจากงานอย่างเป็นขั้นเป็นตอนและมีศักดิ์ศรี" เนื่องจากการไล่เขาออกมีความเสี่ยง "ที่จะส่งผลร้ายแรง" ต่อการทำงานและชื่อเสียงขององค์กรการกุศล^[94] นอกจาก นี้Daily Mailยังเผยแพร่ข้อกล่าวหา เกี่ยวกับ การล่วงละเมิดทางเพศในร้านค้า Oxfam ในอังกฤษ อีกด้วย ^[36]

Oxfam ไม่ได้รายงานเหตุการณ์ดังกล่าวให้ทางการเฮติทราบ เนื่องจาก "ไม่น่าจะมีการดำเนินการใดๆ เกิดขึ้น" ^[94]แม้ว่า Oxfam จะเปิดเผยรายละเอียดของเหตุการณ์ดังกล่าวต่อคณะกรรมการการกุศลแต่คณะกรรมการได้เปิดเผยภายหลัง การสืบสวนของ The Timesว่าไม่เคยได้รับรายงานการสืบสวนขั้นสุดท้ายของ Oxfam และ Oxfam "ไม่ได้ระบุรายละเอียดข้อกล่าวหาที่ชัดเจน และไม่ได้ระบุข้อบ่งชี้ถึงอาชญากรรมทางเพศที่อาจเกิดขึ้นกับผู้เยาว์" โฆษกของคณะกรรมการได้แสดงความคิดเห็นว่า "เราคาดหวังว่าองค์กรการกุศลจะให้คำมั่นกับเราว่าได้เรียนรู้บทเรียนจากเหตุการณ์ในอดีตแล้ว" ^[95]ต่อมา Oxfam ได้อธิบายว่าไม่ได้ให้รายละเอียดใดๆ แก่คณะกรรมการนอกเหนือไปจาก "พฤติกรรมทางเพศที่ไม่เหมาะสม" เนื่องจากการใช้โสเภณีในเฮติไม่ผิดกฎหมาย^[96]

ลิซ ทรัสส์ เลขาธิการกระทรวงการคลัง ตอบสนองต่อการเปิดเผยดังกล่าว โดยระบุว่ารายงานดังกล่าว "น่าตกใจ น่ารังเกียจ และน่าหดหู่" อ็อกแฟมออกแถลงการณ์ที่ระบุว่า "อ็อกแฟมถือว่าข้อกล่าวหาใดๆ เกี่ยวกับการประพฤติมิชอบเป็นเรื่องร้ายแรงอย่างยิ่ง ทันทีที่เราทราบข้อกล่าวหาต่างๆ มากมาย รวมทั้งการประพฤติมิชอบทางเพศ ในเฮติเมื่อปี 2554 เราก็ได้เริ่มการสอบสวนภายใน การสอบสวนดังกล่าวได้รับการประกาศต่อสาธารณะ และเจ้าหน้าที่ถูกพักงานระหว่างรอผลการพิจารณา" นอกจากนี้ แถลงการณ์ยังระบุด้วยว่าข้อกล่าวหาที่ว่า "เด็กสาวที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะอาจมีส่วนเกี่ยวข้องนั้นไม่ได้รับการพิสูจน์" ^[94] เพนนี มอร์ดอนต์เลขาธิการกระทรวงการพัฒนาระหว่างประเทศกล่าวในรายการAndrew Marr ShowของBBCว่า อ็อกแฟมล้มเหลวใน "ความเป็นผู้นำทางศีลธรรม" ต่อ "เรื่องอื้อฉาว" ดังกล่าว มอร์ดอนต์ยังกล่าวอีกว่า อ็อกแฟมทำ "สิ่งที่ผิดอย่างสิ้นเชิง" ด้วยการไม่รายงานรายละเอียดของข้อกล่าวหาดังกล่าวให้รัฐบาลทราบ^[97]เหตุการณ์ดังกล่าวส่งผลให้คณะกรรมการพัฒนาการระหว่างประเทศของรัฐสภาอังกฤษออกรายงานเกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศและการละเมิดในภาคส่วนมนุษยธรรมเมื่อวันที่ 31 กรกฎาคม 2018 ^[98]อดีตผู้สนับสนุนที่ถอนตัวออกจากองค์กร Oxfam ในเวลานี้รวมถึงMinnie Driver ^[99 ]

อ็อกแฟมทราบดีว่าแวน เฮาเวอร์ไมเรน ซึ่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายบรรเทาทุกข์ของอ็อกแฟมในชาดเมื่อปี 2549 และเจ้าหน้าที่คนอื่นๆ เคยใช้บริการโสเภณีที่บ้านพักของทีมอ็อกแฟมที่นั่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า และพนักงานคนหนึ่งของอ็อกแฟมถูกไล่ออกเพราะพฤติกรรมของเขา^{[100] [101]}เพนนี ลอว์เรนซ์ รองประธานเจ้าหน้าที่บริหารของอ็อกแฟมลาออก โดยรับผิดชอบเต็มที่ และยอมรับว่า "มีการหยิบยกความกังวลเกี่ยวกับพฤติกรรมของพนักงานในชาดและเฮติที่เราไม่ได้ดำเนินการอย่างเหมาะสม" ^[101] มาร์ก โกลด์ริง ซีอีโอก็ลาออกเช่นกันในอีกไม่กี่เดือนต่อมา ข้อกล่าวหาใหม่ถูกยกขึ้นโดยเฮเลน อีแวนส์ เจ้าหน้าที่อาวุโส ซึ่งเคยเป็นหัวหน้าคณะผู้สืบสวนการประพฤติมิชอบทางเพศในองค์กรระหว่างปี 2555 ถึง 2558 ^[102] มิชาล เอส. ข่าน นักวิจารณ์ในวารสารการแพทย์The Lancetโต้แย้งว่าเรื่องอื้อฉาวทางเพศของอ็อกแฟมนั้น "ไม่น่าแปลกใจ" ^[103]มีรายงานว่าเรื่องอื้อฉาวดังกล่าวทำให้ Oxfam สูญเสียเงินทุนที่ไม่มีข้อจำกัดไป 16 ล้านปอนด์ และยอมรับว่าอาจเกิดการเลิกจ้างและปิดร้านค้าของ Oxfam บางแห่ง^[35]

ในเดือนมิถุนายน 2021 The Telegraphรายงานว่าเอกสารการฝึกอบรมพนักงานที่รั่วไหลอ้างว่า "ผู้หญิงผิวขาวที่มีสิทธิพิเศษ" และ " กระแสหลักสตรี นิยม " สนับสนุนสาเหตุหลักของความรุนแรงทางเพศโดยต้องการให้ "ผู้ชายเลว" ถูกไล่ออกหรือจำคุก และเสริมว่าการรายงานการล่วงละเมิดทางเพศ "ทำให้การลงโทษทางอาญามีความชอบธรรม ทำร้ายคนผิวสีและคนในกลุ่มชายขอบอื่นๆ" ^[104]ในเดือนเดียวกัน นั้น The Timesรายงานว่าพนักงานในองค์กรรู้สึกโกรธเคืองกับการสำรวจพนักงานที่ "น่ารังเกียจและแบ่งแยก" ซึ่งมุ่งเป้าไปที่ "คนผิวขาว" รวมถึงขอให้พวกเขาระบุว่าพวกเขาต่อต้านการเหยียดเชื้อชาติหรือไม่^[105]

ในเดือนมีนาคม 2023 เกิดข้อโต้แย้งเพิ่มเติมตามมาหลังจากมีการเผยแพร่ "Inclusive Language Guide" ของ Oxfam ซึ่งรวมถึงการขอโทษสำหรับการใช้ภาษาอังกฤษ เนื่องจากเป็นภาษาของ "ประเทศอาณานิคม" และให้คำแนะนำแก่ผู้อ่าน เช่น ใช้คำว่า "parent" แทน "mother" และ "father" หรือหลีกเลี่ยงการใช้คำว่า "stand with" เนื่องจากอาจถูกมองว่าเป็นการเลือกปฏิบัติต่อผู้ที่ไม่สามารถยืนหยัดได้^[106] Oxfam ปกป้องคู่มือดังกล่าว โดยระบุว่า "คู่มือนี้ไม่ได้มีข้อกำหนดตายตัว แต่มีจุดมุ่งหมายเพื่อช่วยให้ผู้เขียนสื่อสารกับผู้คนหลากหลายกลุ่มที่เราทำงานด้วย" ^[107]

วิดีโอแอนิเมชั่นที่ Oxfam International โพสต์ในเดือนมิถุนายน 2023 สำหรับเดือนแห่งความภาคภูมิใจได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ โดยเฉพาะจากนักเคลื่อนไหวต่อต้านคนข้ามเพศ^{[108] [109]}เนื่องจากมีการรวมกลุ่มคนล้อเลียนที่เป็นตัวแทนของ "กลุ่มที่เกลียดชัง" ซึ่งรวมถึงคนที่สวมป้ายติดกระดุมที่ระบุว่า " TERF " และนักวิจารณ์บางคนอธิบายว่าคล้ายกับJ.K. Rowling [ ^110]ฉากนี้ยังถูกวิพากษ์วิจารณ์ว่าใช้ "การเหยียดเชื้อชาติ" ^[111]สำหรับ "การพรรณนาถึงผู้ชายชาวเอเชีย" ^[108]

วิดีโอดังกล่าวถูกลบออกในไม่ช้าและแทนที่ด้วยเวอร์ชันที่แก้ไขแล้ว โดยแทนที่ภาพสามภาพด้วยภาพตัดต่อจากโซเชียลมีเดียและคำว่า "TERF" ^[111]และคำขอโทษที่ระบุว่า "Oxfam เชื่อว่าทุกคนควรมีสิทธิ์ในการตัดสินใจที่ส่งผลต่อชีวิตของตนเอง ได้รับสิทธิ และใช้ชีวิตโดยปราศจากการเลือกปฏิบัติและความรุนแรง รวมถึงผู้คนจากกลุ่ม LGBTQIA+ ด้วย ในความพยายามที่จะชี้ให้เห็นประเด็นสำคัญเกี่ยวกับอันตรายที่แท้จริงที่เกิดจากความเกลียดกลัวคนข้ามเพศเราทำผิดพลาด ... Oxfam หรือผู้สร้างภาพยนตร์ไม่มีเจตนาให้สไลด์นี้พรรณนาถึงบุคคลหรือกลุ่มบุคคลใดโดยเฉพาะ" ^{[111] [112] [113]}

ในเดือนธันวาคม 2023 สหภาพแรงงานUniteประกาศว่าพนักงานหลายร้อยคนในร้านค้าและสำนักงานของ Oxfam ในสหราชอาณาจักรจะนัดหยุดงาน 17 วันเนื่องจากค่าจ้างต่ำ นี่เป็นการนัดหยุดงานครั้งแรกในประวัติศาสตร์ 81 ปีขององค์กร และจัดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อการลดลงของค่าจ้างจริงสองหลักสำหรับพนักงานในสหราชอาณาจักร ซึ่งสหภาพฯ อ้างว่าทำให้พนักงานที่ได้รับค่าจ้างต่ำที่สุดบางคนไม่สามารถครอบคลุมค่าใช้จ่ายที่จำเป็นพื้นฐานได้^[114]ต่อมาการนัดหยุดงานถูกระงับหลังจากมีข้อเสนอค่าจ้างที่แก้ไข^[115]

ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2556 Oxfam ได้รับการเสนอชื่อเข้าชิงรางวัลการกุศลแห่งปีในงานBritish Muslim Awards [ ^116]

• Berry, Craig และ Clive Gabay "การดำเนินการทางการเมืองข้ามชาติและ 'สังคมพลเมืองระดับโลก' ในทางปฏิบัติ: กรณีของ Oxfam" Global Networks 9.3 (2009): 339–358 [ ออนไลน์]
• แบล็ก แม็กกี้ (1992). A Cause for Our Times: Oxfam the First 50 Years . Oxford UP. ISBN 0-85598-173-3--
• แบล็กเบิร์น, ซูซาน (1993). ผู้มีวิสัยทัศน์เชิงปฏิบัติ: การศึกษาด้านความช่วยเหลือชุมชนในต่างประเทศสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเมลเบิร์นISBN 0-522-84562-2--
• Crewe, Emma. “เรือธงและไม้กลิ้ง: ประวัติศาสตร์ของการเมืองในการทำงานด้านความยุติธรรมทางเพศใน Oxfam GB 1986–2015” ความก้าวหน้าในการศึกษาด้านการพัฒนา 18.2 (2018): 110–125
• Eadie, Deborah และ Suzanne Williams, บรรณาธิการThe Oxfam Handbook of Development and Relief (2 เล่ม 1995)
• Gill, Peter. หยดน้ำในมหาสมุทร: งานของ Oxfam 1960–1970 (1970)
• Hajnal, Peter I. "Oxfam International". ใน Peter I. Hajnal, ed. สังคมพลเมืองในยุคข้อมูลข่าวสาร (Routledge, 2018). 57–66.
• ฮิลตัน แมทธิว “อ็อกซ์แฟมและปัญหาการประเมินความช่วยเหลือจากองค์กรพัฒนาเอกชนในทศวรรษ 1960” มนุษยธรรม: วารสารสิทธิมนุษยชน มนุษยธรรม และการพัฒนาระหว่างประเทศ 9.1 (2018): 1–18 บทคัดย่อ

• กองทุน Oxfam Canada ที่ห้องสมุดและหอจดหมายเหตุแคนาดาหมายเลขอ้างอิงเอกสาร R2972 หมายเลขอ้างอิงเอกสารเดิม MG28-I270 ช่วงวันที่: 1958–1985 ขอบเขต: บันทึกข้อความ 17.855 เมตร ภาพถ่าย 873 ภาพ ดิสก์เสียง 1 แผ่น พิมพ์เขียวและแผนที่ 14 แผ่น
  • “การค้นหาความช่วยเหลือสำหรับกองทุน Oxfam Canada ที่ห้องสมุดและหอจดหมายเหตุแคนาดา” (PDF) สืบค้นเมื่อ18มิถุนายน2020
  • “คำอธิบายกองทุน Oxfam Canada ที่หอสมุดและหอจดหมายเหตุแคนาดา” เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 6 สิงหาคม 2020 สืบค้นเมื่อ18 มิถุนายน 2020

วิกิมีเดียคอม มอนส์มีสื่อเกี่ยวกับOxfam

• เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ