ปาราอิบา

ปาราอิบา
สถานะ
ธง ตราประจำตระกูล
เพลงชาติ: ฮีโน ดา ปาราอิบา
ที่ตั้งของรัฐปาราอิบาในประเทศบราซิล
พิกัดภูมิศาสตร์: 7°10′S 36°50′W / 7.167°S 36.833°W / -7.167; -36.833
ประเทศ	บราซิล
เมืองหลวงและเมืองที่ใหญ่ที่สุด	ฌูเอา เปสโซอา
รัฐบาล
•  ผู้ว่าราชการ	ฌูเอา อาเซเวโด ( PSB )
• รองผู้ว่าราชการ	ลูกัส ริเบโร่ ( PP )
•  ส.ว.	ดาเนียลลา ริเบโร ( PSD ) เอเฟรม ฟิลโญ่ ( UNIÃO ) เวเนเซียโน ไวทัล ( MDB )
พื้นที่ [1]
• ทั้งหมด	56,440 ตารางกิโลเมตร( 21,790 ตารางไมล์)
• อันดับ	21. ศตวรรษที่ 21
ประชากร  (2022) [2]
• ทั้งหมด	3,974,687
• อันดับ	อันดับที่ 13
• ความหนาแน่น	70/ตร.กม. ( 180/ตร.ไมล์)
• อันดับ	อันดับที่ 8
ปีศาจชื่อ	ปาราอีบาโน
จีดีพี [3]
• ทั้งหมด	77,470 ล้านเหรียญบราซิล ( 14,371 ล้านเหรียญสหรัฐ )
เอชดีไอ
• ปี	2021
• หมวดหมู่	0.698 [4] – กลาง ( 21 )
เขตเวลา	ยูทีซี-3 ( บีอาร์ที )
รหัสไปรษณีย์	58000-000 ถึง 58990-000
รหัส ISO 3166	บีอาร์-พีบี
ลำดับตัวอักษรป้ายทะเบียนรถ	MMN ถึง MOW, NPR ถึง NQK, OET ถึง OFH, OFX ถึง OGG, OXO, QFA ถึง QFZ, QSA ถึง QSM, RLQ ถึง RMC, SKU ถึง SLF
เว็บไซต์	พาราอิบา.pb.gov.br

Paraíba ( Tupi : pa'ra a'íba ; การออกเสียงภาษาโปรตุเกสแบบบราซิล: [paɾaˈibɐ] ^ⓘ ) เป็นรัฐของบราซิลตั้งอยู่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิลและมีอาณาเขตติดกับริโอกรันดีโดนอร์เตทางทิศเหนือเซอาราเปร์นัมบูกูทางทิศใต้ และมหาสมุทรแอตแลนติกทางทิศตะวันออก ปาราอิบาเป็นรัฐที่มีประชากรหนาแน่นเป็นอันดับสามของภาคตะวันออกเฉียงเหนือเอาเปสโซอาซึ่งเป็นเมืองหลวงของรัฐที่มีพรมแดนติดกับทะเล และคัมปินากรันดีเทศบาลที่ใหญ่ที่สุด 15(GDP)ของ บราซิล 0.9%

ปาราอิบาเป็นรัฐที่มีประชากรมากที่สุดตามชายฝั่งมหาสมุทรแอตแลนติก ซึ่งทอดยาวไปจนถึงปอนตาโดเซซัสซึ่งเป็นจุดที่อยู่ทางทิศตะวันออกสุดของทวีปอเมริการัฐนี้เป็นศูนย์กลางด้านการท่องเที่ยวและอุตสาหกรรม มีชื่อเสียงในด้านมรดกทางวัฒนธรรม ภูมิอากาศที่เอื้ออำนวย และลักษณะทางภูมิศาสตร์ ตั้งแต่ชายหาดไปจนถึงที่ราบสูงบอร์โบเรมา ตั้งชื่อตามแม่น้ำปาราอิบา

นักเขียนและกวีชาวบราซิลที่มีชื่อเสียงที่สุดบางส่วนมาจากเมืองปาราอิบา เช่นAugusto dos Anjos , José Américo de Almeida , José Lins do Rego , Ariano SuassunaและPedro Américoซึ่งเป็นคนสุดท้ายที่เป็นที่รู้จักจากภาพวาดประวัติศาสตร์ของเขา

ก่อนที่ชาวยุโรปจะมาถึงบราซิล ดินแดนที่ปัจจุบันคือรัฐปาราอิบาเป็นที่อยู่อาศัยของชนเผ่าพื้นเมืองจำนวนมาก ระหว่างชายฝั่งและที่ราบสูงบอร์โบเรมา กลุ่มชนพื้นเมืองหลักคือกลุ่มโปติกัวรา (ส่วนหนึ่งของ กลุ่ม ทูปี ) ซึ่งอาศัยอยู่ริมแม่น้ำปาราอิบาดูนอร์ตี ในขณะเดียวกัน กลุ่มคิริรีและอาริอุสอาศัยอยู่ทางทิศตะวันตกไกลออกไป โดยครอบครองพื้นที่ระหว่างที่ราบสูงบอร์โบเรมาและเซอร์เตา^{[5] [6]}

ในปี ค.ศ. 1500 นักสำรวจชาวโปรตุเกสชื่อ Pedro Álvares Cabralได้เดินทางไปถึงชายฝั่งตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิลและอ้างสิทธิ์ในดินแดนของบราซิลสำหรับจักรวรรดิโปรตุเกสตามที่ระบุไว้ในสนธิสัญญา Tordesillasอย่างไรก็ตาม จนกระทั่งปี ค.ศ. 1534 การล่าอาณานิคมจึงเริ่มขึ้น โดยได้รับแรงผลักดันจากการเพิ่มขึ้นของฝรั่งเศสในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในปีเดียวกันนั้น กษัตริย์แห่งโปรตุเกสจอห์นที่ 3ได้แบ่งบราซิลออกเป็น 15 ตำแหน่งกัปตันพื้นที่ส่วนใหญ่ที่ปัจจุบันคือรัฐ Paraíba กลายเป็นส่วนหนึ่งของตำแหน่งกัปตันของ Itamaracáซึ่งประกอบด้วยแถบพื้นที่แคบๆ ที่ทอดยาวจากแนว Tordesillas ที่ปลายสุดทางตะวันตกไปจนถึงPonta do Seixasซึ่งเป็นจุดที่อยู่ทางตะวันออกสุดของบราซิล ส่วนที่เหลือของรัฐตกอยู่ภายใต้ตำแหน่งกัปตันที่อยู่ใกล้เคียงกัน ได้แก่ Rio Grande ทางเหนือและ Pernambuco ทางใต้ เกาะ Itamaracá ต่างจากเกาะ Pernambucoซึ่งยังคงประสบปัญหาจากการละเมิดลิขสิทธิ์ ของฝรั่งเศส โดยเฉพาะไม้ หนังสัตว์ และอำพัน^{[7] [8} ]

สำนักสงฆ์ โบสถ์ และโรงสีน้ำตาลเริ่มผุดขึ้นในตำแหน่งกัปตันเมื่อจำนวนประชากรในอาณานิคมเพิ่มขึ้น ชาวโปรตุเกสเคยมีความสัมพันธ์ที่ดีกับชาวทูปีในระดับหนึ่ง เนื่องจากชาวโปรตุเกสมีประโยชน์ในการเป็นพันธมิตรกับมหาอำนาจยุโรปอื่นๆ (ฝรั่งเศส ดัตช์ และสเปน) รวมถึงชนพื้นเมืองที่เป็นศัตรูอื่นๆ การเติบโตของอาณานิคมได้จุดชนวนให้เกิดความตึงเครียด สาเหตุหลักของความตึงเครียดที่เพิ่มสูงขึ้นคือการบุกรุกดินแดนของชนพื้นเมืองโดยผู้ตั้งถิ่นฐาน ซึ่งเกิดจากการตั้ง ไร่ อ้อยและความต้องการสารอาหารที่เพิ่มขึ้นของประชากรจำนวนมากขึ้น ความสัมพันธ์แรงงานภาคบังคับแบบใหม่ที่ชาวโปรตุเกสบังคับใช้ ซึ่งหมายถึงการละทิ้งระบบการผลิตทางการเกษตรของชนพื้นเมือง ซึ่งจำเป็นต่อการอยู่รอดของหมู่บ้าน และแม้ว่าชาวโปรตุเกสจะถูกห้ามไม่ให้โจมตีการตั้งถิ่นฐานของชาวโปรตุเกส แต่หมู่บ้านของพวกเขาเองกลับถูกผู้ตั้งถิ่นฐานที่แสวงหาแรงงานทาสโจมตี^[9]ในที่สุดความตึงเครียดมาถึงจุดวิกฤตเมื่อชาว Potiguara ซึ่งได้รับการสนับสนุนจากฝรั่งเศส ได้รวบรวมชาวเผ่าประมาณ 2,000 คนจาก Paraíba และ Rio Grande และโจมตีไร่ Tracunhaém ในปี 1574 ทำให้ชาวเมืองทั้งหมดเสียชีวิต เหตุการณ์ดังกล่าวส่งผลกระทบอย่างรุนแรงในลิสบอนนำไปสู่การที่กษัตริย์ Henryก่อตั้ง Royal Captaincy แห่ง Paraíbaซึ่งขึ้นตรงต่อราชบัลลังก์โปรตุเกสโดยตรง^{[7] [8]} "โศกนาฏกรรมของ Tracunhaém" ยังทำหน้าที่เป็นชนวนให้เกิดสงคราม Potiguara ซึ่งกินเวลาตั้งแต่ปี 1574 ถึง 1599

แม้ว่าจะมีการสถาปนาอย่างเป็นทางการในปี ค.ศ. 1574 แต่ตำแหน่งกัปตันของ Paraíba ก็ได้กลายเป็นจริงหลังจากเหตุการณ์นั้นเพียง 11 ปี ในปี ค.ศ. 1572 Luís de Brito ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการทั่วไปของประเทศและผู้ว่าการตำแหน่งกัปตันทางตอนเหนือ รวมถึง Itamaracá ด้วย เขาได้รับคำสั่งจากกษัตริย์ให้ลงโทษผู้ที่รับผิดชอบต่อการโจมตี Tracunhaém และสร้างเมืองใหม่เพื่อทำหน้าที่เป็นที่นั่งของผู้ว่าการ การสำรวจของ Brito รวมถึงความพยายามอีกสามครั้งต่อมาจบลงด้วยความล้มเหลว ในที่สุด ในปี ค.ศ. 1584 ผู้ว่าการทั่วไปคนใหม่ Manuel Teles Barreto ได้จัดการสำรวจที่ประสบความสำเร็จด้วยความช่วยเหลือของกัปตันผู้บังคับบัญชาของตำแหน่งกัปตัน Frutuoso Barbosa และกองเรือของพลเรือเอก D. Diogo Flores de Valdés ^[10]ในเวลานั้น ชาวโปตีกัวราและคู่แข่งของพวกเขาทาบาจาราซึ่งอพยพมาจากภาคกลางหลังจากช่วงภัยแล้ง ได้อาศัยอยู่ที่นั่น ชาวทาบาจาราเข้าร่วมกับโปรตุเกสและร่วมกันไล่ชาวโปตีกัวราออกจากพื้นที่ ทำให้ภารกิจเดิมของพวกเขาสำเร็จลุล่วง หลังจากพิชิตปาราอิบาได้แล้ว ชาวอาณานิคมได้ก่อตั้งเมืองหลวงแห่งแรกในบราซิลภายใต้ราชวงศ์ฟิลิปปินส์ในปี ค.ศ. 1585 โดยตั้งชื่อว่า "Filipeia de Nossa Senhora das Neves" (ปัจจุบันคือเมืองหลวงของปาราอิบาโจเอา เปสโซอา ) นอกจากนี้ เพื่อขับไล่ผู้รุกรานชาวฝรั่งเศส พวกเขาได้สร้างForte de São Tiagoขึ้นที่ริมแม่น้ำปาราอิบาดูนอร์ตี^{[7] [8]}

เนื่องจากอุตสาหกรรมอ้อยที่ทำกำไรได้ กัปตันของ Paraíba จึงพิสูจน์ให้เห็นว่าเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่ประสบความสำเร็จทางเศรษฐกิจมากที่สุดในอเมริกากลางและใต้ ร่วมกับ Pernambuco และBahia [ ^10]ด้วยเหตุนี้ ชาวดัตช์จึงสนใจที่จะอ้างสิทธิ์ในภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และพยายามทำเช่นนั้นเป็นครั้งแรกในปี 1624 โดยยึดเมืองหลวงของบราซิลในขณะนั้น คือซัลวาดอร์ในบาเอีย หลังจากถูกขับไล่ออกจากซัลวาดอร์ ชาวดัตช์ก็ปรากฏตัวบนดินแดน Paraíban เป็นครั้งแรกในวันที่ 20 มิถุนายน 1625 ^[11]เมื่อพวกเขามาถึงอ่าว Traiçãoเพื่อรักษาคนป่วย^[12]และฝังศพผู้เสียชีวิต^[11]พลเรือเอกชาวดัตช์ Boudewijn Hendricksz ได้ก่อตั้งพันธมิตรกับ Potiguaras อย่างรวดเร็ว โดยสัญญาว่าจะปกป้องพวกเขาเพื่อแลกกับการสนับสนุนทางทหารต่อต้านโปรตุเกส^[11]ผู้ว่าการ Paraíba Antônio de Albuquerque ส่งกองทหารไปขับไล่ผู้รุกราน กองร้อยทหารเจ็ดกองร้อยจากกองร้อยของปาราอิบา กองร้อยของเปร์นัมบูกู กองร้อยของริโอแกรนด์ และจากชนเผ่าพื้นเมืองประสบความสำเร็จในการเอาชนะชาวดัตช์ในวันที่ 1 สิงหาคม อย่างน้อยก็ชั่วคราว^[13]เฮนดริกส์สามารถหลบหนีโดยหนีไปเปอร์โตริโกอย่างไรก็ตาม ในระหว่างการสู้รบ โปติกัวราได้รับความสูญเสียอย่างหนัก 600 ถึง 1,000 ราย^{[11] [13]}

ในวันที่ 5 ธันวาคม ค.ศ. 1632 ชาวดัตช์ 1,600 คนขึ้นฝั่งบนชายฝั่งปาราอิบัน หลังจากโดนโจมตีจากชาวโปรตุเกส พวกเขาก็เริ่มขุดสนามเพลาะหน้าForte de Santa Catarinaซึ่งตั้งอยู่ในCabedeloซึ่งอยู่ห่างจากใจกลาง Filipeia de Nossa Senhora das Neves (João Pessoa) 18 กม. แม้จะยืนหยัดเช่นนี้ แต่ชาวดัตช์ก็พิสูจน์ให้เห็นอีกครั้งว่าไม่สามารถยึดปาราอิบาได้ และพวกเขาถูกบังคับให้ล่าถอยไปยังเปร์นัมบูโก^{[14] [15]}ซึ่งพวกเขาพิชิตได้แล้วในปี 1630 ⁽¹⁶⁾

ชาวดัตช์พยายามบุกโจมตีอีกครั้งในวันที่ 25 พฤศจิกายน ค.ศ. 1634 โดยมีกองเรือ 29 ลำเดินทางมาถึงชายฝั่งปาราอิบา แม้ว่าจะมีการส่งกำลังเสริมจากยุโรปมายังปาราอิบาเพื่อขับไล่ชาวดัตช์ แต่โปรตุเกสก็อ่อนแอเกินไปแล้ว ทำให้เรือ Forte de Santa Catarina และ Forte de Santo Antônio ตกอยู่ในมือของชาวดัตช์ ชาวดัตช์จึงเดินทางไปที่ Filipeia de Nossa Senhora das Neves เพื่อตามหาผู้ว่าการ Antônio de Albuquerque ซึ่งเป็นผู้บังคับบัญชากองทหารโปรตุเกส ในวันคริสต์มาสอีฟ พวกเขาเข้าไปในเมืองแต่ไม่พบเมืองอัลบูเคอร์คี พวกเขากลับพบถนนที่ว่างเปล่าและบ้านร้าง ซึ่งเป็นเพียงเปลือกนอกของเมืองเก่าเท่านั้น แม้จะต้องเผชิญกับการต่อต้านอย่างต่อเนื่องจากประชาชนในพื้นที่ก็ตาม^[14]ในที่สุดชาวดัตช์ก็สามารถยึดครองปาราอิบาได้ หลังจากการรุกรานของชาวดัตช์เศรษฐกิจอ้อย ซึ่งเป็นอุตสาหกรรมหลักของภูมิภาค ถูกทำลายล้าง เนื่องจากไร่อ้อยหลายแห่งบนชายฝั่งถูกเผา^[17]จนกระทั่งในปี ค.ศ. 1654 หรือสองทศวรรษต่อมา ชาวโปรตุเกสจึงสามารถยึดปาราอิบากลับคืนมาได้ในที่สุด^[16]

จนกระทั่งถึงปี ค.ศ. 1670 การยึดครองอาณานิคมของ Paraíba ส่วนใหญ่ถูกจำกัดอยู่ทางทิศตะวันออก ใกล้กับชายฝั่ง แต่ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ผู้ตั้งถิ่นฐานเริ่มขยายอาณาเขตเข้าไปในแผ่นดินภายในมากขึ้น^[17]ความพยายามเหล่านี้ส่วนใหญ่ดำเนินการโดยนักสำรวจที่แสวงหาโชคลาภที่เรียกว่าbandeirantesซึ่งนำโดยDomingos Jorge Velhoการขยายตัวนี้ส่งผลให้เกิดความขัดแย้งกับชนเผ่าพื้นเมืองในภูมิภาค รวมถึงการกดขี่และสังหารหมู่ชนเผ่าพื้นเมือง^{[17] [18]}

การขยายตัวไปทางตะวันตกยังได้รับการผลักดันจากมิชชันนารีคาทอลิก ซึ่งพยายามเปลี่ยนศาสนาของประชากรพื้นเมืองในท้องถิ่น มิชชันนารีที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งในยุคนี้คือบาทหลวงมาร์ติม น็องต์ ผู้ก่อตั้งหมู่บ้านปิลาร์ [ ^19]

เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1756 กองบัญชาการของปาราอิบาถูกยุบและผนวกเข้ากับเปร์นัมบูกู กองบัญชาการนี้ดำเนินต่อไปจนถึงปี ค.ศ. 1799 เมื่อกลายเป็นกองบัญชาการของปาราอิบาอีกครั้ง^[20]ในช่วงเวลานี้ มีการปรับเปลี่ยนเล็กน้อยในขอบเขตของปาราอิบา โดยส่วนหนึ่งของดินแดนทางตอนเหนือถูกยกให้กับริโอแกรนด์โดนอร์เต [ ^21]

ตลอดประวัติศาสตร์ Paraíba มีส่วนร่วมในการปฏิวัติหลายครั้งการปฏิวัติ Pernambuco ในปี 1817เป็นตัวอย่างที่โดดเด่น โดยได้รับแรงบันดาลใจจากสงครามประกาศอิสรภาพในสหรัฐอเมริกาและการปฏิวัติฝรั่งเศสโดยมีเป้าหมายเพื่อทำให้บราซิลเป็นประเทศอิสระ จากจุดเริ่มต้นใน Pernambuco การปฏิวัติได้แพร่กระจายไปทั่วทั้งภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ใน Paraíba ขบวนการเกิดขึ้นในเขตเทศบาลทางใต้ของ Itabaiana และกระจายออกไปยังagreste sertão และชายฝั่ง ขบวนการนี้พิสูจน์แล้วว่าไม่ประสบผลสำเร็จ แม้ว่าการต่อสู้เพื่ออิสรภาพจะยังดำเนินต่อไปในเวลาต่อมา ห้าปีต่อมา (1818–1822) เต็มไปด้วยการปะทะกันระหว่างกลุ่มคู่แข่งสองกลุ่ม ได้แก่ cajás หรือที่เรียกว่า patriots ซึ่งเป็นกลุ่มปฏิวัติ และ carambolas (realists) ซึ่งเป็นกลุ่มต่อต้านการปฏิวัติ^[22]

ในปี 1822 ในที่สุดบราซิลก็ได้รับเอกราช และปาราอิบาก็กลายเป็นจังหวัดหนึ่งของจักรวรรดิบราซิลของกษัตริย์เปโดรที่ 1สองปีต่อมา ปาราอิบาถูกพัวพันกับสมาพันธ์เส้นศูนย์สูตรซึ่งเป็นขบวนการต่อต้านอำนาจนิยมที่เริ่มต้นขึ้นในเปร์นัมบูกู ขบวนการนี้ถูกปราบปรามโดยกองกำลังจักรวรรดิ โดยผู้นำบางคนถูกตัดสินให้ประหารชีวิต^[22]

การปฏิวัติ Praieiraเกิดขึ้นจากแรงบันดาลใจจากการปฏิวัติต่างๆที่เกิดขึ้นในยุโรปในปี 1848 และจัดขึ้นที่ Pernambuco ในช่วงปลายปีเดียวกันนั้น การปฏิวัติมาถึง Paraíba ในเดือนกุมภาพันธ์ 1849 โดยมี Maximiano Machado และ Borges da Fonseca เป็นผู้นำ โดยเรียกร้องให้มีการปฏิรูปทางสังคมและเศรษฐกิจต่างๆ เช่น การเปลี่ยนแปลงกรรมสิทธิ์ที่ดิน ประชาธิปไตย และเสรีภาพของสื่อ^[22]การปฏิวัติกินเวลาเพียงประมาณห้าเดือนและจบลงด้วยความล้มเหลว สามปีต่อมาในปี 1851 Paraíba และจังหวัดใกล้เคียงได้เข้าไปเกี่ยวข้องกับการปฏิวัติ Ronco da Abelha การปฏิวัติครั้งนี้เป็นปฏิกิริยาต่อกฎหมายปรับปรุงใหม่ของรัฐบาลจักรวรรดิ ซึ่งมีข่าวลือเท็จว่าจะทำให้ชนชั้นล่างของคนงานใน Paraíba ตกเป็นทาส เนื่องจากปัจจุบันการค้าทาสถูกห้ามในบราซิล^[23]ระหว่างเดือนตุลาคมและธันวาคม ค.ศ. 1874 ปาราอิบาเข้าร่วมในกบฏเกบรา-กิโลสซึ่งเริ่มต้นจากการแทนที่ระบบการวัดในบราซิลด้วยระบบเมตริกการลุกฮือส่วนใหญ่กระจุกตัวอยู่ในพื้นที่ชนบทและมีลักษณะเป็นการก่อเหตุรุนแรงหลายครั้ง ในเวลาเดียวกับที่ประเด็นทางศาสนาเริ่มได้รับความสนใจ ปาราอิบาเข้าร่วมในสงครามปารากวัยด้วยกำลังพลสามพันนาย^[24]

ในปี 1860 ปาราอิบามีประชากรประมาณ 212,000 คนและประสบปัญหาสุขภาพสาธารณะที่ร้ายแรงหลายประการ รวมถึงโรคระบาด เช่นอหิวาตกโรคและไข้เหลืองสาเหตุหลักประการหนึ่งของปัญหาเหล่านี้คือการขาดน้ำในสภาพ อากาศ กึ่งแห้งแล้งของจังหวัด ในปี 1877 ปาราอิบาประสบกับภัยแล้งที่ เลวร้ายที่สุด ในประวัติศาสตร์ ส่งผลให้ความยากจนทวีความรุนแรงขึ้นและกระตุ้นให้เกิดการอพยพจากภายในประเทศไปทางตะวันออก^[24]

ในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1889 หลังจากการล่มสลายของระบอบกษัตริย์ในบราซิลและการสถาปนาสาธารณรัฐ Paraíba ได้กลายเป็นรัฐสหพันธรัฐ Venâncio Neiva กลายเป็นประธานาธิบดีคนแรก - เทียบเท่ากับบทบาทผู้ว่าการในปัจจุบัน - ของรัฐ Neiva ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ปี ค.ศ. 1889 ถึง 1891 เมื่อเขาถูกปลดออกจากตำแหน่ง ประธานาธิบดีคนต่อมาเป็นสมาชิกของพรรคชาตินิยมสังคม (PSN) ชื่อ Floriano Peixoto PSN ปกครอง Paraíba จนถึงปี ค.ศ. 1908 เมื่อพรรคอนุรักษ์นิยมสาธารณรัฐ (PRC) ชนะการเลือกตั้ง^{[25] [26]}จากนั้น PRC ก็อยู่ในอำนาจต่อไปอีกสองทศวรรษ จนกระทั่งสาธารณรัฐเก่าสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1930

หลังจากสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง เริ่มต้นขึ้น (ค.ศ. 1914–1918) เศรษฐกิจของ Paraíba เข้าสู่ภาวะวิกฤต ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลมาจากการส่งออกผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรหลักอย่างหนึ่งของรัฐที่ลดลงซึ่งก็คือฝ้าย^[25]ในการเลือกตั้งระดับสหพันธรัฐในเดือนเมษายน ค.ศ. 1919 ผู้สมัครจาก Paraíban ชื่อEpitácio Pessoaได้รับชัยชนะ ในขณะนั้น เขาเป็นผู้นำคณะผู้แทนบราซิลในการประชุมสันติภาพปารีสหลังจากกลับมายังบราซิล เขาก็ได้สาบานตนเข้ารับตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม ค.ศ. 1919 และดำรงตำแหน่งอยู่จนถึงวันที่ 15 พฤศจิกายน ค.ศ. 1922 ^{[27] [28]}ในช่วงที่เขาเป็นรัฐบาล บราซิลได้เฉลิมฉลองเอกราชครบรอบ 100 ปีเป็นครั้งแรก

เนื่องจากไม่พอใจกับระบบการปกครองแบบกลุ่มปกครองในปัจจุบัน ในเดือนกุมภาพันธ์ พ.ศ. 2469 กลุ่มกบฏที่เรียกว่าColuna Prestesจึงได้บุกเข้าไปใน Paraíba กลุ่มนี้เผชิญกับการต่อต้านจากประชาชนในพื้นที่ขณะที่พวกเขาเดินทางผ่านเมืองต่างๆ ในพื้นที่ห่างไกล รวมถึงในPiancóซึ่งผู้นำทางการเมืองในพื้นที่อย่าง Father Aristides Ferreira da Cruz เสียชีวิตระหว่างการปะทะกัน และกลายเป็นหนึ่งในผู้พลีชีพแห่ง Piancó ^[29]นอกจากนี้ Sertao ยังเป็นที่ตั้งของกลุ่มอื่นๆ ที่ปฏิบัติการนอกกฎหมาย เช่น กลุ่ม โจร cangaço (cangaceiros) ซึ่งกลุ่มที่มีชื่อเสียงที่สุดคือVirgulino Ferreira da Silva (Lampião)

ในปี 1928 João Pessoa (หลานชายของ Epitácio Pessoa อดีตประธานาธิบดีของบราซิล) ได้รับเลือกให้เป็นผู้ว่าการรัฐ Paraíba ภายใต้การบริหารของเขา ผู้ที่มีอำนาจทางการเมืองในเขตภายในของรัฐถูกข่มเหงและกลุ่มผู้มีอำนาจปกครองถูกต่อต้าน ทำให้เกิดความไม่พอใจในหมู่เจ้าของที่ดินในพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกรณีของ José Pereira Lima ผู้นำทางการเมืองของเทศบาลPrincesa Isabelและพันธมิตรของผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีJúlio Prestesด้วยการบุกเมืองTeixeiraโดยตำรวจ Paraíban และการบุกเมือง Princesa Isabel ของเมืองลิมาในเร็วๆ นี้ ในวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1930 เขาได้ประกาศให้ "Território de Princesa" เป็นเขตปกครองอิสระ ซึ่งจะขึ้นตรงต่อรัฐบาลกลางเท่านั้น วันรุ่ง ^ขึ้นการเลือกตั้งระดับชาติเกิดขึ้น โดยมี João Pessoa เป็นผู้สมัครชิงตำแหน่งรองประธานาธิบดีของGetúlio Vargas แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการสนับสนุนจาก Liberal Alliance ( Aliança Liberal ) ซึ่งก่อตั้งโดย Paraíba ร่วมกับMinas GeraisและRio Grande do Sulในปีที่แล้ว แต่พวกเขาก็พ่ายแพ้ให้กับ Júlio Prestes และVital Soares ^[31]

เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2473 João Pessoa ถูก João Duarte Dantas ลอบสังหาร ก่อให้เกิดความโกลาหลในระดับชาติครั้งใหญ่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกลุ่มรัฐของพันธมิตรเสรีนิยม^[32]การเสียชีวิตของโจเอา เปสโซอาเป็นหนึ่งในสาเหตุหนึ่งของการปฏิวัติบราซิลในปี พ.ศ. 2473ที่นำวาร์กัสขึ้นสู่อำนาจ^{[32] [33] [34]}นอกจากนี้ยังส่งผลให้ขบวนการติดอาวุธใน Território de Princesa อ่อนแอลง ซึ่งต่อมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของ Paraíba อีกครั้งในวันที่ 11 สิงหาคม พ.ศ. 2473 ^{[30] [32]}สี่วันหลังจาก João Pessoa ถูกฝัง ในเมืองรีโอเดจาเนโร จากนั้นเมืองหลวงของรัฐได้เปลี่ยนชื่อเป็น João Pessoa และสามสัปดาห์ต่อมา ธง Paraíba ในปัจจุบันก็ถูกนำมาใช้ ซึ่งแสดงถึงจุดยืนของ Pessoa ที่ต่อต้านการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของ Júlio Prestes ^{[35] [36]}ระหว่างการปฏิวัติในปีพ.ศ. 2473 และการตกต่ำของวาร์กัสในปีพ.ศ. 2489 รัฐปาราอิบาถูกปกครองโดยผู้ได้รับการแต่งตั้งจากรัฐบาลกลางสิบคน คนแรกคือ Antenor de França Navarro (พ.ศ. 2473–2475) และคนสุดท้ายคือ José Gomes da Silva (พ.ศ. 2489–2490) ^[37]ในเดือนมกราคม พ.ศ. 2490 Paraíba จึงเริ่มจัดการเลือกตั้งโดยตรงสำหรับผู้ว่าการรัฐอีกครั้ง โดยผู้ว่าการรัฐคนแรกภายใต้ประธานาธิบดีคนใหม่คือ Osvaldo Trigueiro (พ.ศ. 2490–2494) ^[38]

ในปี 1964 การรัฐประหารโดยกองกำลังทหารได้ปลดประธานาธิบดีJoão Goulartออกจากอำนาจและสถาปนาการปกครองแบบเผด็จการทหาร Pedro Gondim ผู้ว่าการรัฐ Paraíba เป็นพันธมิตรกับ Goulart ส่งผลให้เขาถูกเพิกถอนตำแหน่งและสิทธิทางการเมืองของเขาถูกระงับเป็นเวลาสิบปีโดยรัฐบาลชุดใหม่^[39]ในหมู่ชาว Paraíban ในพื้นที่ ผู้ต่อต้านการรัฐประหารถูกจับกุม เนรเทศ ทรมาน หรือฆ่า โดยได้รับการนิรโทษกรรมในช่วงปลายทศวรรษ 1970 เท่านั้น ผู้ว่าการไม่กี่คนต่อมาล้วนได้รับการเลือกตั้งโดยอ้อม ไม่ว่าจะโดยสภานิติบัญญัติหรือคณะผู้เลือกตั้ง จนกระทั่งในปี 1983 เมื่อWilson Bragaได้รับการเลือกตั้งเป็นผู้ว่าการตามระบอบประชาธิปไตย^[37]ด้วยรัฐธรรมนูญปี 1988บราซิลจึงกลับสู่ระบบการปกครองแบบประชาธิปไตย^[40]

ในปี พ.ศ. 2540 ร่างของอดีตประธานาธิบดี João Pessoa ถูกย้ายจากเมืองริโอเดอจาเนโรไปยังเมืองหลวงชื่อ Paraíba ซึ่งเขาได้ฝังไว้ในสุสานที่สร้างโดยรัฐบาล^[41]

ในปี 2009 ผู้ว่าการCássio Cunha Limaถูกฟ้องร้อง^[42]หลังจากได้รับการเลือกตั้งสองสมัยติดต่อกัน^{[43] [44]}ดังนั้น รองชนะเลิศจากการเลือกตั้งครั้งก่อนJosé Maranhãoซึ่งเคยเป็นผู้ว่าการตั้งแต่ปี 1995 ถึง 2002 ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้ว่าการ Paraíba อีกครั้ง ^{[45] แม้ว่า} ศาลเลือกตั้งชั้นสูง (Tribunal Superior Eleitoral) จะยืนยันการฟ้องร้องของลิมา แต่เขาก็ยังคงลงสมัครอีกครั้งในปี 2014 ถึงแม้ว่าเขาจะแพ้ให้กับอดีตนายกเทศมนตรีของ João Pessoa อย่างRicardo Coutinhoซึ่งได้รับการเลือกตั้งครั้งแรกในปี 2011 ก็ตาม ^[46]

ระหว่างปี 2012 ถึง 2017 Paraíba เผชิญกับภัยแล้งครั้งร้ายแรงที่สุดในประวัติศาสตร์เมื่อไม่นานมานี้ ซึ่งทำให้เทศบาล Paraíba มากกว่า 90% อยู่ในภาวะฉุกเฉินและส่งผลกระทบอย่างมากต่อเกษตรกรรม การผลิตไฟฟ้า^[47]และการจ่ายน้ำ [ 48 ^]ในปี 2017 หลังจากดำเนินการมาหลายปี แกนตะวันออกของ โครงการ ถ่ายโอนแม่น้ำ São Francisco มูลค่าหลายพันล้านดอลลาร์ ก็เสร็จสมบูรณ์^[49]ทำให้สามารถเบี่ยงน้ำไปที่แม่น้ำ Paraíba do Norte ได้ เป้าหมายของโครงการนี้ ซึ่งเป็นโครงการโครงสร้างพื้นฐานด้านน้ำที่ใหญ่ที่สุดในประวัติศาสตร์ของบราซิล คือการบรรเทาผลกระทบจากภัยแล้งและการขาดแคลนน้ำในภูมิภาคกึ่งแห้งแล้งของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ^[50]

ปาราอิบา ตั้งอยู่ในส่วนตะวันออกของภูมิภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่กว้างกว่า เป็นหนึ่งใน 27 รัฐของบราซิลพื้นที่ทั้งหมด 56,467.242 ตารางกิโลเมตร[ ^{51 ]}ทำให้เป็นรัฐที่เล็กเป็นอันดับเจ็ดของประเทศและเล็กเป็นอันดับสี่ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ^[52]ระยะห่างระหว่างปลายสุดทางเหนือและใต้คือ 263 กิโลเมตร และระยะระหว่างปลายสุดทางตะวันออกและตะวันตกคือ 443 กิโลเมตร^[53]โดยเฉลี่ยแล้ว รัฐนี้ตั้งอยู่บนระดับความสูงที่ค่อนข้างต่ำ โดยระดับความสูงที่สูงที่สุดพบได้ที่ที่ราบสูงบอร์โบเรมาในใจกลางรัฐ ยอดเขาที่สูงที่สุดในปาราอิบาและยอดเขาที่สูงเป็นอันดับสามในภาคตะวันออกเฉียงเหนือคือ Pico do Jabre ตั้งอยู่บนที่ราบสูงนี้ที่ระดับความสูง 1,208 เมตรเหนือระดับน้ำทะเล^[54]

ในปาราอิบา มีลุ่มน้ำ 11 แห่ง ซึ่งลุ่มน้ำที่ใหญ่ที่สุดคือลุ่มน้ำปิรันย่า-ปิรันย่า-อาซูซึ่งส่งน้ำไปยังลุ่มน้ำย่อยอีก 6 แห่ง และครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 26,047.49 ตารางกิโลเมตร^รองลงมาคือลุ่มน้ำปาราอิบาซึ่งส่งน้ำไปยังลุ่มน้ำย่อยอีก 4 แห่ง และครอบคลุมพื้นที่ประมาณ 20,071.83 ตารางกิโลเมตร[ ^{53 ]}

พื้นที่ส่วนใหญ่ของปาราอิบาถือว่ามีภูมิอากาศแบบกึ่งแห้งแล้ง ร้อน โดยพื้นที่เกือบ 98% อยู่ใน "ภาวะแห้งแล้งแบบหลายเหลี่ยม" ^[55]ส่วนต่างๆ ของรัฐที่ไม่เข้าข่ายนี้ เช่น ตะวันออกไกลและตะวันตกไกล มีภูมิอากาศแบบร้อนชื้น

ปาราอิบามีฤดูฝนและ ฤดูแล้ง โดยฝนส่วนใหญ่จะตกในช่วงสามเดือนแรกของปี โดยเฉพาะในเดือนมีนาคมและเมษายน อย่างไรก็ตาม ในภาคตะวันออก รวมถึงชายฝั่งและ ภูมิภาค อาเกรสเตเมโส ฝนส่วนใหญ่จะตกในช่วงเดือนเมษายนถึงมิถุนายน^{[56] [57]}

ในรัฐทั้งรัฐ ช่วงเดือนตุลาคมถึงธันวาคมเป็นช่วงที่ร้อนที่สุดและแห้งแล้งที่สุดของปี ในขณะที่เดือนมิถุนายนถึงสิงหาคมเป็นช่วงที่หนาวที่สุด โดยอุณหภูมิในบางพื้นที่ต่ำกว่า 20 °C ^[56] Areiaตั้งอยู่ในเขต agreste เป็นเมืองที่หนาวที่สุดในรัฐ ในขณะที่Patosตั้งอยู่ในเขตsertãoเป็นเมืองที่ร้อนที่สุด^[58]อุณหภูมิต่ำสุดเป็นประวัติการณ์ที่ 7.7 °C ถูกบันทึกไว้ในเมืองMonteiroเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2519 ^{[59] [60]}

ในปี 1987 ทีมที่นำโดย นักสำรวจ อัญมณี Heitor Dimas Barbosa ได้ค้นพบ ผลึก ทัวร์มาลีนในเหมือง Batalha ซึ่งอยู่ห่างจาก Patos ไปประมาณ 50 กม. ^[61] ทองแดงเพียงเล็กน้อยทำให้ทัวร์มาลีนมี สี เทอร์ควอยซ์ สดใส ซึ่งบางครั้งเรียกว่า "นีออน" ^[62]

ทัวร์มาลีนสีนีออน Paraíba ยังพบในรัฐRio Grande do Norte ที่อยู่ใกล้เคียง ในช่วงต้นทศวรรษปี 2000 พบอัญมณีทัวร์มาลีนที่มีทองแดงและมีสีคล้ายกันในไนจีเรียและโมซัมบิก[ ^63]

ในช่วงแรก ชื่อเรียกของทัวร์มาลีนชนิดนี้คือ "ทัวร์มาลีน Paraiba" ในปี 2549 คณะกรรมการประสานงานห้องปฏิบัติการ (LMHC) ตกลงกันว่าควรลดคำว่า "Paraíba" ให้เหลือเพียง "paraiba" และควรหมายถึงทัวร์มาลีนหลากหลายชนิดแทนที่จะระบุแหล่งกำเนิดทางภูมิศาสตร์^[64]ปัจจุบัน คำว่า "ทัวร์มาลีน paraiba" อาจหมายถึงอัญมณีที่พบในบราซิล ไนจีเรีย และโมซัมบิก ซึ่งมีส่วนผสมของทองแดงและมีสีฟ้าอมเขียวเรืองแสงอันเป็นเอกลักษณ์

นับแต่นั้นมา หินชนิดนี้ก็กลายมาเป็นอัญมณีที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในตลาด โดยมีมูลค่าสูงถึง 50,000 เหรียญสหรัฐต่อกะรัต^[65]ทัวร์มาลีนเหล่านี้มักผ่านการให้ความร้อนและเพิ่มความใสเพื่อให้ได้สีที่ต้องการมากขึ้น การไม่ผ่านกระบวนการเหล่านี้มักจะทำให้มูลค่าของหินเพิ่มขึ้น

ตามการสำรวจสำมะโนประชากรปี 2022มีประชากร 3,974,687 คนอาศัยอยู่ในรัฐ โดยมีความหนาแน่นของประชากร 70.4 คนต่อตารางกิโลเมตร^{ตัวเลข}อื่นๆ ได้แก่อัตราการขยายตัวเป็นเมือง : 75.4% (2010) การเติบโตของประชากร : 0.8% (1991–2000) และบ้าน : 987,000 หลัง (2006) ^{[66] [67]}

สำมะโนประชากรปี 2022 ยังเปิดเผยตัวเลขต่อไปนี้ที่เกี่ยวข้องกับชาติพันธุ์ : คน ผิวสี ( หลายเชื้อชาติ ) 2,207,880 คน (55.5%) คน ผิวขาว 1,419,778 คน (35.7%) คน ผิวดำ 316,572 คน (8.0%) คน อเมริกันอินเดียน 25,478 คน (0.6%) และ คน เอเชีย 4,912 คน (0.1%) ^[68]

ในกลุ่มคนที่มีเชื้อสายผสม คนผิวขาว อเมริกันอินเดียน และแอฟริกันรวมกันเป็นกลุ่มที่พบมากที่สุด รองลงมาคือคาโบโคลมูลาโตและซัมโบ^[69 ]

เมืองหรือเมืองที่ใหญ่ที่สุดในปาราอิบา (สำมะโนประชากรปี 2011 โดยสถาบันภูมิศาสตร์และสถิติบราซิล ) [70]
	อันดับ		เมโสรีเจียน	โผล่.	อันดับ		เมโสรีเจียน	โผล่.
ฌูเอา เปสโซอา คัมปินา แกรนด์	1	ฌูเอา เปสโซอา	มะตะ	733154	11	มามังกวาเป	มะตะ	42602	ปาโตส
	2	คัมปินา แกรนด์	อาเกรสเต้	387643	12	เควมาดาส	อาเกรสเต้	41297
	3	ซานต้าริต้า	มะตะ	121166	13	โซลาเนีย	อาเกรสเต้	38.991
	4	ปาโตส	เซอร์เตา	101358	14	ปอมบัล	เซอร์เตา	32122
	5	เมืองบาเยอซ์	มะตะ	100136	15	เอสเปรันซา	อาเกรสเต้	31320
	6	ซูซ่า	เซอร์เตา	66135	16	เซาเบนโต	เซอร์เตา	31236
	7	กาเบเดโล	มะตะ	59104	17	มอนเตโร	โบร์โบเรมา	31095
	8	คาจาเซราส	เซอร์เตา	58793	18	อาลาโกอา แกรนด์	อาเกรสเต้	28426
	9	กวาราบีร่า	อาเกรสเต้	55657	19	เปดราส เด โฟโก	มะตะ	27389
	10	ซาเป	มะตะ	50357	20	คิวเต้	อาเกรสเต้	25950

ตามสำมะโนประชากรปี 2010 ประชากรของ Paraíba ประกอบด้วยชาวโรมันคาทอลิก (76.96%) โปรเตสแตนต์ (15.16%) วิญญาณนิยม (0.62%) พยานพระยะโฮวา (0.47%) คาทอลิกอัครสาวกบราซิล (0.22%) มอร์มอน (0.11%) คริสเตียนออร์โธดอกซ์ (0.05%) Candomblecists (0.035%) Umbanda (0.029%) ลึกลับ (0.023%) ยิว (0.017%) ศาสนาตะวันออก (0.014%) ประเพณีพื้นเมือง (0.010%) วิญญาณนิยม (0.004%) อิสลาม (0.002%) ฮินดู (0.002%) และศาสนาแอฟริกันบราซิล (0.001%) นอกจากนี้ยังมีศาสนาอื่นๆ อีกด้วย นอกจากนี้ยังมีผู้ที่ไม่มีศาสนา (5.661%) รวมถึงผู้ที่ไม่เชื่อในพระเจ้า (0.106%) และผู้ที่ไม่นับถือศาสนา (0.046%) ผู้ที่ไม่ทราบศาสนาและ/หรือนับถือหลายศาสนา (0.154%) ผู้ที่ไม่ทราบ (0.154%) และไม่ประกาศตน (0.016%) ^{[71] [72]}

• ยานพาหนะ : 432,337 คัน (มี.ค.50);
• โทรศัพท์มือถือ : 1.5 ล้านเครื่อง (เม.ย.50)
• โทรศัพท์บ้าน : 431,000 เครื่อง (เมษายน 2550)
• เมือง : 223 (2550). ^[73]

ภาษาโปรตุเกสเป็นภาษาราชการและเป็นภาษาเดียวที่ใช้พูดในรัฐ จึงเป็นภาษาหลักที่สอนในโรงเรียน ความแตกต่างเล็กน้อย ของ ภาษาถิ่นอื่น ๆ ของบราซิลนั้นส่วนใหญ่อยู่ในด้านสัทศาสตร์ ( สำเนียงตะวันออกเฉียงเหนือ )

ภาษาอังกฤษและภาษาสเปนเป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตร มัธยมศึกษาตอน ปลายอย่างเป็นทางการ

• Universidade Federal da Paraíba (UFPB) ( มหาวิทยาลัยสหพันธรัฐปาราอิบา );
• Universidade Federal de Campina Grande (UFCG) ( มหาวิทยาลัยสหพันธ์ Campina Grande )
• Universidade Estadual da Paraíba (UEPB) ( มหาวิทยาลัยแห่งรัฐปาราอิบา );
• UNIPê (Centro Universitário de João Pessoa);
• Instituto de Educação Superior da Paraíba (IESP);
• Faculdade Maurício de Nassau (FMN) (วิทยาลัย Maurício de Nassau);
• Instituto Federal de Educação Tecnológica (IFPB) (สถาบันเทคโนโลยีแห่งสหพันธรัฐ Paraiba);
• และอื่นๆอีกมากมาย.

ภาคบริการเป็นส่วนประกอบที่ใหญ่ที่สุดของGDPที่ 56.5% รองลงมาคือภาคอุตสาหกรรมที่ 33.1% เกษตรกรรมคิดเป็น 10.4% ของGDP (2004) สินค้าส่งออกของ ปาราอิบา ได้แก่ ผ้าฝ้ายทอ 36.3% รองเท้า 20.1% น้ำตาลและแอลกอฮอล์ 10.8% ปลาและสัตว์จำพวกกุ้ง 9.7% ป่าน 7% ฝ้าย 6.6% (2002)

ส่วนแบ่งของเศรษฐกิจของบราซิล: 0.8% (2004)

เศรษฐกิจของรัฐปาราอิบาส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับการผลิตรองเท้าและ ผลิตภัณฑ์ จากหนังการเลี้ยงวัวเพื่อเอาเนื้อ อ้อยและข้าวโพดแม้ว่าในอดีตอ้อยจะมีอิทธิพลเหนือภาคการเกษตร ของรัฐปาราอิบา แต่การปลูก สับปะรดข้าวโพดและถั่ว ก็แพร่หลายเช่นกัน ภาคเศรษฐกิจ ที่ สำคัญอีกภาคหนึ่งของรัฐคือการท่องเที่ยว โดยเฉพาะชายหาด ในเมืองที่ยังคงความสมบูรณ์ การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ และเทศกาลต่างๆ เช่น "คาร์นิวัล" และ "เซา โจเอา"

สนามบินนานาชาติ Presidente Castro Pintoตั้งอยู่ในเขตเทศบาล Bayeux ห่างจากใจกลางเมืองJoão Pessoaไป 8 กิโลเมตร (5  ไมล์ ) ขณะนี้กำลังอยู่ระหว่างการขยายและปรับปรุงใหม่ ซึ่งจะทำให้สนามบินสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 860,000 คนต่อปี สนามบินแห่งนี้มีทำเลที่ตั้งที่ดีเมื่อเทียบกับสิ่งกีดขวางอื่นๆ เนื่องจากครอบคลุมพื้นที่สูงจากระดับน้ำทะเล ประมาณ 65 เมตร (213 ฟุต) และอยู่ห่างจากเขตเมืองหรือโครงการพัฒนาอสังหาริมทรัพย์ขนาดใหญ่พอสมควร^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

บริเวณโดยรอบมีประชากรเบาบางและมีพื้นที่เปิดโล่งขนาดใหญ่ การพัฒนาที่มีอยู่ในปัจจุบันเป็นอุตสาหกรรมที่มีบ้านพักตากอากาศเล็กๆ บ้าง ไม่มีภูมิประเทศขรุขระหรืออาคารสูงในบริเวณใกล้เคียงซึ่งเป็นอุปสรรคต่อการขึ้นและลงจอด สนามบินแห่งนี้ยังได้รับพรให้มีสภาพภูมิอากาศที่ยอดเยี่ยมสำหรับการดำเนินการทางอากาศ นอกจากนี้ ภายในรัศมีการเข้าใกล้ไม่มีสิ่งกีดขวางที่จะขัดขวางหรือสร้างความเสี่ยงให้กับการจราจรทางอากาศในท้องถิ่น สนามบินแห่งนี้ได้รับการตั้งชื่อตามอดีตประธานาธิบดี (ชื่อเดิมของผู้ว่าการ) ของปาราอิบา คัสโตร ปินโต และเปิดให้บริการตลอด 24 ชั่วโมง^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

อาคารผู้โดยสารปัจจุบันสร้างขึ้นบนพื้นที่ 8,947.72 ตารางเมตร (96,312.46 ตารางฟุต ) มีสองชั้น สวน และที่จอดรถจำนวนมาก มีสิ่งอำนวยความสะดวกที่คาดหวังทั้งหมด ได้แก่ ห้องรับรองผู้โดยสารขาเข้าและขาออก โถงผู้โดยสารหลัก เคาน์เตอร์เช็คอิน ล็อกเกอร์เก็บสัมภาระ เคาน์เตอร์สายการบิน สแน็กบาร์/ร้านอาหาร บูธ ข้อมูล นักท่องเที่ยวบริษัทให้เช่ารถ บริการ แท็กซี่และที่จอดรถส่วนตัว^{[ ต้องการอ้างอิง ]}

ถนนสาย BR-101 และ BR-230 พบใน Paraíba ถนนสายอื่นๆ อีกหลายสายยังตัดผ่านรัฐนี้ ทำให้เกิดเครือข่ายที่ซับซ้อนซึ่งมีอยู่ทั่วประเทศ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

ท่าอากาศยาน João Suassuna ตั้งอยู่ในพื้นที่ภายในของรัฐ Paraíba ในเมืองCampina Grandeท่าอากาศยานได้รับการปรับปรุงใหม่ในปี 2003 และมีอาคารผู้โดยสารแห่งใหม่ซึ่งสามารถรองรับผู้โดยสารได้ 250,000 คนต่อปี

อาคารเก่าถูกทำลายลงและมีการสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกใหม่ในบริเวณดังกล่าว โดยมีร้านค้า 9 ร้าน โถงทางเดินหลัก ห้องรับรองผู้โดยสารขาเข้าและขาออก ห้องรับรอง VIP ห้องน้ำ ชั้นลอย และพื้นที่เปลี่ยนผ้าอ้อม

พื้นที่อาคารผู้โดยสารเพิ่มขึ้นเป็น 2,500 ตารางเมตร (27,000 ตารางฟุต ) พื้นที่ขึ้นเครื่องมีพื้นที่ 350 ตารางเมตร (3,800 ตารางฟุต) และลานจอดรถมีพื้นที่จอดรถได้ 180 คัน

การขยายตัวนี้ส่งผลดีต่อเมืองทั้งในด้านเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวด้วยความเป็นไปได้ที่จะมีเที่ยวบินใหม่ การขนส่งสินค้าทางอากาศก็จะสามารถเติบโตได้ควบคู่ไปกับจำนวนนักท่องเที่ยวที่มาร่วมงานSão João Festival ของเมือง แผงขนาด 17 x 3.5 เมตร (56 x 11 ฟุต) ที่ด้านหน้าอาคารมีบทกวีของ Ariano Suassuna นักเขียนชาวปาราอิบัน ซึ่งเป็นการยกย่องบิดาของเขา ซึ่งเป็นผู้ตั้งชื่อสนามบินแห่งนี้ นอกจากนี้ ยังมีงานศิลปะอีก 3 ชิ้นที่จัดแสดงถาวรในอาคารผู้โดยสาร^{[ ต้องการอ้างอิง ]}

ชาวโปรตุเกส เป็นผู้ริเริ่มเทศกาล Festa Juninaในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของบราซิลโดยวันเซนต์จอห์น (ซึ่งในหลาย ประเทศ ในยุโรป เรียกวันดังกล่าวว่า Midsummer Day ) ซึ่งตรงกับวันที่ 24 มิถุนายน ถือเป็นงานเฉลิมฉลองที่เก่าแก่ที่สุดงานหนึ่งของปี แตกต่างจากวันMidsummer Day ของยุโรป ตรงที่งานเฉลิมฉลองในบราซิลไม่ได้จัดขึ้นในช่วงครีษมายันแต่จะจัดขึ้นในช่วงครีษมายัน เทศกาลนี้โดยปกติจะเริ่มหลังจากวันที่ 12 มิถุนายน ซึ่งเป็นวันก่อนวันเซนต์แอนโธนี และจะดำเนินต่อไปจนถึงวันที่ 29 ซึ่งเป็นวันเซนต์ปีเตอร์ ในช่วง 15 วันนี้ จะมีกองไฟดอกไม้ไฟและการเต้นรำพื้นเมืองตามท้องถนน (ชื่อคนเต้นเป็นภาษาฝรั่งเศส ซึ่งแสดงให้เห็นถึงอิทธิพลซึ่งกันและกันระหว่างชีวิตในราชสำนักและวัฒนธรรมชาวนาในยุโรปในศตวรรษที่ 17 18 และ 19) ครั้งหนึ่งเคยเป็นเทศกาลในชนบท แต่ปัจจุบันในบราซิล เทศกาลนี้ได้กลายมาเป็นเทศกาลในเมืองเป็นส่วนใหญ่ โดยผู้คนจะเลียนแบบภาพจำและคำพูดซ้ำซากของชาวนาอย่างสนุกสนานและสนุกสนาน มีเครื่องดื่มและอาหารตามแบบฉบับของชาวนา เช่นเดียวกับช่วงเทศกาลคาร์นิวัล เทศกาลเหล่านี้จะมีการแต่งกายเป็นชาวนา เต้นรำ ดื่มหนัก และการแสดงที่น่าตื่นตาตื่นใจ (การแสดงดอกไม้ไฟและการเต้นรำพื้นเมือง) เช่นเดียวกับที่เกิดขึ้นในวันมิดซัมเมอร์และวันเซนต์จอห์นในยุโรป และกองไฟเป็นส่วนสำคัญของเทศกาลเหล่านี้ในบราซิล

ช่วงสี่วันก่อนเทศกาลมหาพรตก่อนถึงวันพุธรับเถ้าเป็น ช่วง เทศกาลคาร์นิวัลในบราซิลทั้งคนรวยและคนจนต่างลืมเรื่องกังวลใจของตนเองและออกไปสนุกสนานกันบนท้องถนน

คำว่าnegoบนธงรัฐเป็นภาษาโปรตุเกสแปลว่า "ฉันปฏิเสธ" หรือ "ฉันปฏิเสธ" ซึ่งหมายถึงเหตุการณ์ที่นำไปสู่การปฏิวัติบราซิลในปี 2473

เนื่องจากการเมืองกาแฟนมในบราซิลประธานาธิบดีของประเทศจึงสลับกันดำรงตำแหน่งระหว่างคนจากรัฐMinas GeraisและคนจากรัฐSão Paulo อยู่เสมอ ในปี 1929 ประธานาธิบดีคนปัจจุบันจาก São Paulo, Washington Luísควรจะสนับสนุนนักการเมืองจาก Minas Gerais เป็นประธานาธิบดีคนต่อไป แต่เขากลับตัดสินใจเสนอชื่อคนจาก São Paulo เป็นครั้งที่สองติดต่อกัน นั่นคือJúlio Prestesผู้ว่าการรัฐ Paraíba, João Pessoa Cavalcânti de Albuquerqueปฏิเสธที่จะสนับสนุนการแต่งตั้ง Júlio Prestes และในปี 1930 Pessoa ได้เข้าร่วมพันธมิตรเพื่อโค่นล้มรัฐบาลกลาง การปฏิวัติประสบความสำเร็จในการโค่นล้มสาธารณรัฐเก่าและแต่งตั้งGetúlio Vargasซึ่งไม่ใช่คนจาก Minas Gerais หรือ São Paulo ขึ้นเป็นประธานาธิบดีของบราซิล อย่างไรก็ตาม João Pessoa ถูกลอบสังหาร ยังคงมีการถกเถียงกันว่าแรงจูงใจเบื้องหลังการฆาตกรรมของเขาเป็นเรื่องส่วนตัว เรื่องการเมือง หรือทั้งสองอย่าง หลังจากเหตุการณ์เหล่านี้ คำว่าnegoจึงถูกเพิ่มเข้าไปในธงของ Paraíba ^[74]

ตามเว็บไซต์รัฐบาลอย่างเป็นทางการของรัฐ Paraíba สีแดงหมายถึงเลือดของ João Pessoa หลังจากที่เขาถูกลอบสังหาร ในขณะที่สีดำหมายถึงการไว้ทุกข์

ในวงการฟุตบอล ทีมหลักในรัฐคือ: โบตาโฟโกจาก João Pessoa, CampinenseและTrezeทั้งคู่จากกัมปีนา กรันเด^[75]

• ไคโอ เด อัลเมดานักว่ายน้ำชาวบราซิล
• เซ มาร์โก้นักวอลเลย์บอลชายหาด
• ฮัลค์นักฟุตบอล
• มาเธอุส กุนญานักฟุตบอลชาวบราซิล
• ดักลาส ซานโตสนักฟุตบอลชาวบราซิล
• อัลวาโรนักวอลเลย์บอลชายหาดชาวบราซิล
• จอร์จ วันเดอร์ลีย์นักวอลเลย์บอลชายหาด
• เจา บาติสตานักวิ่งระยะสั้นชาวบราซิล

• ตำแหน่งกัปตันของปาราอิบา
• บราซิล
• อิงกาสโตน (สกัดหินที่ถอดรหัสไม่ได้ในเขตเทศบาลอิงกา)
• รายชื่อเทศบาลในปาราอิบา

• (ภาษาโปรตุเกส)เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
• (ภาษาอังกฤษ) รายชื่อเมืองในประเทศบราซิล (เมืองและเทศบาลทั้งหมด)