ประธานาธิบดีของประเทศโบลิเวีย
หัวหน้ารัฐและรัฐบาลของประเทศโบลิเวีย

ประธานาธิบดีแห่ง
รัฐพหุนิยมแห่งโบลิเวีย
ประธานาธิบดีเดลเอสตาโด พลูรินาซิอองนาล เดอ โบลิเวีย
ตราแผ่นดินของโบลิเวีย
ผู้ดำรงตำแหน่ง
หลุยส์ อาร์เซ
ตั้งแต่วันที่ 8 พฤศจิกายน 2563
สไตล์ดีเลิศที่สุด[1]
(ทางการ)
ท่านผู้มีเกียรติ
(ทางการทูต)
สถานะหัวหน้ารัฐ
หัวหน้ารัฐบาล
ที่พักอาศัยคาซ่า แกรนด์ เดล ปูเอบโล
ที่นั่งลาปาซ
ผู้เสนอชื่อออร์แกนการเลือกตั้งแบบพหุชาติ
ผู้แต่งตั้งการลงคะแนนเสียงโดยตรง ( สองรอบหากจำเป็น)
ระยะเวลากำหนด5 ปี
ต่ออายุได้ 1 ครั้งติดต่อกัน[2] [3]
ผู้ถือครองคนแรกซิมอน โบลิวาร์
การก่อตัว11 สิงหาคม 2368
ผู้ถือครองรายแรกซีมอน โบลิวาร์
เอโว โมราเลส[a]
รองรองประธานาธิบดีแห่งประเทศโบลิเวีย
เงินเดือน24,251 โบลิเวียโน /US$3,561 ต่อเดือน[4]
เว็บไซต์www.presidencia.gob.bo
การเมืองของประเทศโบลิเวีย
รัฐธรรมนูญ
ผู้บริหาร
Legislative
Judiciary
Elections
Administrative divisions
Foreign relations
flag Bolivia portal

ประธานาธิบดีแห่งโบลิเวีย (สเปน: Presidente de Bolivia ) หรือชื่ออย่างเป็นทางการว่าประธานาธิบดีแห่งรัฐพหุนิยมแห่งโบลิเวีย (สเปน: Presidente del Estado Plurinacional de Bolivia ) เป็นประมุขแห่งรัฐและหัวหน้ารัฐบาลของโบลิเวียและผู้บัญชาการกองทัพของโบลิเวีย

ตามรัฐธรรมนูญของประเทศโบลิเวียประธานาธิบดีจะได้รับเลือกโดยคะแนนเสียงของประชาชน โดยมีวาระการดำรงตำแหน่ง 5 ปี โดยไม่มีข้อจำกัดเกี่ยวกับจำนวนวาระการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดี[5]หากไม่มีผู้สมัครคนใดได้รับชัยชนะเหนือเสียงข้างมาก (โดยกำหนดเป็นมากกว่า 50% หรือทางเลือกอื่นคืออย่างน้อย 40% และมากกว่าผู้สมัครอันดับสองอย่างน้อย 10%) ผู้สมัคร 2 อันดับแรกจะเข้าสู่การเลือกตั้งรอบสอง

หลุยส์ อาร์เซเป็นประธานาธิบดีคนที่ 67 ของโบลิเวีย เขาดำรงตำแหน่งเมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2020

ประวัติศาสตร์รัฐธรรมนูญ

การก่อตั้ง

เมื่อวันที่ 6 สิงหาคม ค.ศ. 1825 สาธารณรัฐโบลิเวียประกาศเอกราชและประกาศให้ซิมอน โบลิวาร์เป็นประมุขของรัฐ แม้ว่าจะเป็นความจริงอย่างแน่นอนว่าโบลิวาร์เป็นผู้ปกครองอย่างเป็นทางการของประเทศตั้งแต่เขามาถึงในวันที่ 12 สิงหาคม แต่ยังคงมีความขัดแย้งในหมู่นักวิชาการว่าเขาควรได้รับการพิจารณาให้เป็นประธานาธิบดีคนแรกของสาธารณรัฐหรือไม่[6]ตามการวิจัยของไอแซก ซันโดวาล นักประวัติศาสตร์ชาวโบลิเวีย ในหนังสือของเขาเรื่อง"Political development in the social formation of Bolivia"ยืนยันว่าประธานาธิบดีคนแรกของโบลิเวียไม่ใช่โบลิวาร์ แต่เป็นอันโตนิโอ โฮเซ เด ซูเครสาเหตุก็คือโบลิวาร์ไม่เคยถูกอ้างถึงว่าเป็นประธานาธิบดีในเอกสารทางกฎหมายและไม่เคยสาบานตนเข้ารับตำแหน่งเนื่องจากสละตำแหน่งเพื่อสนับสนุนซูเครเมื่อวันที่ 29 ธันวาคม ค.ศ. 1825 ในทางกลับกัน ซูเครดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีเมื่อมีการประกาศใช้รัฐธรรมนูญฉบับแรกของประเทศเมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1826 [7]

นักประวัติศาสตร์และผู้เขียนหนังสือ"Presidents of Bolivia: Between urns and rifles" Carlos Mesaยืนยันว่า Bolívar เป็นประธานาธิบดีคนแรก และการที่ไม่มีการกล่าวถึงเขาในชื่อตำแหน่งดังกล่าวเป็นเพราะว่าในเอกสารทางกฎหมายในเวลานั้น คำว่า "ประธานาธิบดี" ไม่ค่อยได้ใช้กันทั่วไป Mesa ชี้ให้เห็นถึงพระราชกฤษฎีกาของรัฐสภาเมื่อวันที่ 11 สิงหาคม ค.ศ. 1825 ซึ่งประกาศว่า Bolívar เป็น "ผู้ปลดปล่อย" โดยมอบ "อำนาจบริหารสูงสุดของสาธารณรัฐ" ให้กับเขา ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกของ Simón Bolívar ถือเป็นจุดยืนที่ได้รับการยอมรับโดยทั่วไป

รัฐธรรมนูญการเมืองปี 1826 หรือที่เรียกว่ารัฐธรรมนูญโบลิวาร์ เป็นรัฐธรรมนูญฉบับแรกที่จัดทำโดยซิมอน โบลิวาร์ ได้รับการอนุมัติจากรัฐสภาร่างรัฐธรรมนูญทั่วไปเมื่อวันที่ 6 พฤศจิกายน 1826 และประกาศใช้โดยอันโตนิโอ โฮเซ เด ซูเคร เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 1826 [8]ในกรณีแรกนี้ ตำแหน่งประธานาธิบดีประกอบด้วยตำแหน่งตลอดชีพซึ่งมีอำนาจในการเลือกตั้งและแต่งตั้งผู้สืบทอด ตำแหน่งตลอดชีพถูกยกเลิกในช่วงที่อันเดรส เด ซานตาครูซ ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี ซึ่งประกาศใช้รัฐธรรมนูญการเมืองปี 1831 [9]ประธานาธิบดีจะดำรงตำแหน่งรัฐบาลเป็นเวลาสี่ปีโดยสามารถได้รับการเลือกตั้งซ้ำได้ไม่จำกัด

รัฐธรรมนูญการเมือง พ.ศ. ๒๕๕๒

รัฐธรรมนูญการเมืองปี 2009ได้รับการอนุมัติโดยการลงประชามติเมื่อวันที่ 25 มกราคม 2009 และประกาศใช้โดยประธานาธิบดีอีโว โมราเล ส เมื่อวันที่ 7 กุมภาพันธ์ ส่งผลให้ชื่อประเทศอย่างเป็นทางการถูกยกเลิก โดยทิ้งชื่อเดิมคือสาธารณรัฐโบลิเวีย ไว้เบื้องหลัง และกลาย มาเป็นรัฐพหุนิยมโบลิเวีย [ 10]ดังนั้น อีโว โมราเลสจึงเป็นประธานาธิบดีคนที่ 65 และคนสุดท้ายของสาธารณรัฐ และเป็นประธานาธิบดีคนแรกของรัฐ รัฐธรรมนูญได้ขยายวาระการดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีจาก 4 ปีเป็น 5 ปี โดยยังคงกำหนดวาระการดำรงตำแหน่ง 2 วาระไว้ เมื่อวันที่ 21 กุมภาพันธ์ 2016 ข้อเสนอในการยกเลิกวาระการดำรงตำแหน่งไม่ผ่านการลงประชามติตามรัฐธรรมนูญด้วยคะแนนเสียง 51% ต่อ 49% [11]แม้จะเป็นเช่นนี้ ในวันที่ 28 พฤศจิกายน 2017 ศาลฎีกาแห่งสหรัฐอเมริกาได้ตัดสินว่าเจ้าหน้าที่ที่ได้รับการเลือกตั้งทุกคนสามารถดำรงตำแหน่งได้ไม่จำกัดระยะเวลา แทนที่จะเป็น 2 วาระติดต่อกันตามที่รัฐธรรมนูญปี 2009 อนุญาต ศาลได้ให้เหตุผลในการตัดสินโดยยึดตามการตีความสิทธิทางการเมืองของอนุสัญญาอเมริกันว่าด้วยสิทธิมนุษยชน[12]

ก่อนปี 2009 หากไม่มีผู้สมัครคนใดได้รับคะแนนเสียงนิยมเกินครึ่งหนึ่ง ประธานาธิบดีจะได้รับเลือกโดยการลงคะแนนในสภานิติบัญญัติร่วมกันจากผู้สมัคร 2 อันดับแรก (ก่อนปี 1995 ผู้สมัคร 3 อันดับแรก) ระบบนี้ส่งผลให้ผู้ที่แพ้คะแนนเสียงนิยม หรือแม้แต่ผู้ที่ได้อันดับที่ 3 ก็ตาม ได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีหลายครั้ง ระบบนี้ถูกแทนที่ด้วยระบบ 2 รอบซึ่งหากไม่มีพรรคการเมืองใดได้รับคะแนนเสียงนิยมเกินครึ่งหนึ่งในรอบการเลือกตั้งรอบแรก ผู้สมัคร 2 อันดับแรกจะต้องลงสมัครในการเลือกตั้งรอบสอง

การดำรงตำแหน่ง

การว่างงานและการสืบทอดตำแหน่ง

จาก 67 คนที่ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของโบลิเวีย มี 13 คน (19%) เสียชีวิตด้วยโศกนาฏกรรม 5 คนเสียชีวิตขณะดำรงตำแหน่ง และ 3 คนเสียชีวิตจากการ ลอบสังหาร เปโดร บลังโก โซโตถูกยิงขณะพยายามหลบหนีการคุมขังอากุสติน โมราเลสถูกยิงเพื่อป้องกันตัวหลังจากที่เขาทำร้ายผู้ช่วยทหารคนหนึ่งของเขา และกวัลเบอร์โต บียาร์โรเอลถูกแขวนคอที่หน้าทำเนียบรัฐบาลเกอร์มัน บุชฆ่าตัวตาย และเรอเน บาร์เรียนโตสเสียชีวิตจาก อุบัติเหตุ เฮลิคอปเตอร์ตก ทั้งสองกรณีมีข่าวลือว่าเป็นการลอบสังหารตามแผน[13] [14]อดีตประธานาธิบดีอีกแปดคนถูกลอบสังหารด้วยวิธีต่างๆ หลังจากออกจากตำแหน่ง

เส้นลำดับการสืบทอด

ตามมาตรา 169 I ของรัฐธรรมนูญปี 2009: "ในกรณีที่ประธานาธิบดีมีเหตุขัดขวางหรือขาดการปฏิบัติหน้าที่อย่างเด็ดขาด รองประธานาธิบดีจะเข้ามาแทนที่เขาหรือเธอและในกรณีที่ไม่มีรองประธานาธิบดี ประธานวุฒิสภาจะเข้ามาแทนที่ และในกรณีที่ไม่มีประธานสภาผู้แทนราษฎรจะต้องจัดให้มีการเลือกตั้งใหม่ภายในระยะเวลาสูงสุด 90 วัน[15]

ในประวัติศาสตร์ มีหลายช่วงเวลาในรัฐธรรมนูญที่แตกต่างกันที่ตำแหน่งรองประธานาธิบดีถูกยกเลิกไป และยังมีอีกหลายช่วงที่ตำแหน่งดังกล่าวว่างลง ระหว่างวันที่ 26 ตุลาคม พ.ศ. 2382 ถึง 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2421 ตำแหน่งรองประธานาธิบดีถูกยกเลิก โดยประธานวุฒิสภาเป็นผู้สืบทอดตำแหน่งเป็นลำดับแรก[16]ในช่วงเวลานี้ ทั้ง ยูเซบิโอ กีลาร์เตและโทมัส ฟริอาส อาเมทเลอร์ขึ้นสู่อำนาจในฐานะประธานสภาแห่งรัฐ

ประธานชั่วคราว

แทนที่จะทำหน้าที่แทนประธานาธิบดีคนก่อน ประธานาธิบดีรักษาการกลับดำรงตำแหน่งจนกว่าจะมีการเลือกตั้งใหม่ แม้ว่าช่วงเวลานั้นจะผ่านไปแล้วหรือทำให้ระยะเวลาดำรงตำแหน่งของประธานาธิบดีคนก่อนสั้นลงก็ตามJosé María Pérez de Urdininea , Felipe Segundo Guzmán , Carlos Blanco Galindo , Carlos Quintanilla , Néstor Guillén , Tomás Monje , Wálter Guevara , Lidia Gueiler Tejada , Eduardo Rodríguezและล่าสุดJeanine Áñezต่างก็ขึ้นสู่อำนาจในฐานะประธานาธิบดีรักษาการ เนื่องจากประธานาธิบดีคนก่อนลาออก ถูกปลดออกจากตำแหน่ง เสียชีวิต หรือออกจากตำแหน่งด้วยเหตุผลอื่น และต้องมีการเลือกตั้งใหม่เพื่อเลือกผู้สืบทอดตำแหน่งที่ถูกต้อง

เดิมที José Miguel de Velasco Francoดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีแทน Andrés de Santa Cruz แต่กลับได้รับแต่งตั้งให้เป็นประธานาธิบดีชั่วคราว เนื่องจาก Santa Cruz ไม่เคยมาทำพิธีสาบานตน ส่งผลให้ต้องมีการเลือกตั้งประธานาธิบดีคนใหม่โดยรัฐสภา

รักษาการประธานาธิบดี

ในกรณีที่ไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่หรือไม่สามารถปฏิบัติหน้าที่ในประเทศได้ชั่วคราว ตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดี (สเปน: Presidente en ejercicio ) จะถูกโอนไปยังเจ้าหน้าที่ระดับล่างตามลำดับการสืบทอดตำแหน่งประธานาธิบดี ในเดือนกันยายน 2012 ประธานวุฒิสภาGabriela Montañoกลายเป็นผู้หญิงคนแรกที่ดำรงตำแหน่งนี้ในสมัยประธานาธิบดีEvo Morales [ 17] José Miguel de Velasco Franco, Mariano Enrique CalvoและPedro José Domingo de Guerraดำรงตำแหน่งรักษาการประธานาธิบดีเป็นระยะเวลานานเป็นพิเศษหลายเดือนหรือในกรณีของ Enrique Calvo คือหลายปี

Casa Grande del Pueblo เป็นที่พักอาศัยปัจจุบันของประธานาธิบดีแห่งโบลิเวีย

ที่พักอาศัย

Palacio Quemadoในภาษาอังกฤษ "พระราชวังที่ถูกเผา" ในเมืองหลวงทางกฎหมายคือลาปาซเป็นที่ประทับอย่างเป็นทางการของประธานาธิบดีโบลิเวียตั้งแต่ปี 1853 ถึง 2018 ชื่อเล่นของพระราชวังแห่งนี้มาจากข้อเท็จจริงที่ว่าพระราชวังถูกจุดไฟเผาจนเกือบไหม้เมื่อกลุ่มกบฏต่อต้าน Tomás Frías Ametller ไม่สามารถบุกเข้าไปได้ และเลือกที่จะจุดไฟเผาในปี 1875 แทน ตั้งแต่นั้นมา พระราชวังแห่งนี้ได้รับการสร้างใหม่และตกแต่งใหม่หลายครั้ง แต่ชื่อก็ยังคงเดิม ในช่วงปลายปี 2018 พระราชวังแห่งนี้ไม่ได้ทำหน้าที่เป็นสำนักงานใหญ่ของสำนักงานรัฐบาลอีกต่อไป โดยมีแผนที่จะเปลี่ยนให้เป็นพิพิธภัณฑ์แทน[18] พระราชวังแห่งนี้ ถูกใช้งานอีกครั้งในช่วงสั้นๆ ตั้งแต่ปี 2019 ถึง 2020 และได้กลับมาเป็นพิพิธภัณฑ์อีกครั้ง

ในปี 2018 บ้านพักทางการของประธานาธิบดีถูกย้ายโดยประธานาธิบดีอีโว โมราเลสไปยังCasa Grande del Puebloซึ่งเรียกในภาษาอังกฤษว่า "บ้านใหญ่ของประชาชน" แทนที่ Palacio Quemado ซึ่งเป็นที่นั่งของฝ่ายบริหารของรัฐพหุนิยมแห่งโบลิเวีย[19]อาคารนี้เปิดทำการเมื่อวันที่ 9 สิงหาคม 2018 และเป็นที่อยู่ของประธานาธิบดีและกระทรวงต่างๆ ของรัฐบาล ในปี 2019 Jeanine Áñez ประธานาธิบดีชั่วคราวปฏิเสธที่จะใช้อาคารใหม่และกลับมาดำเนินงานที่ Palacio Quemado แม้ว่ากระทรวงและสำนักงานรัฐบาลอื่นๆ จะยังคงดำเนินงานภายในอาคารใหม่ต่อไป Casa Grande กลับมาเป็นที่พักอาศัยของประธานาธิบดีอีกครั้งเมื่อมีการเข้ารับตำแหน่งของ Luis Arce เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 2020

การท่องเที่ยว

ชาวโคโลราโดแห่งโบลิเวียในเครื่องแบบประจำถิ่นของพวกเขา

การขนส่งประธานาธิบดีแห่งโบลิเวียเป็นหน้าที่ของBolivian Presidential Air Groupสำหรับการขนส่งประธานาธิบดีในระยะสั้นระดับประเทศนั้นจะใช้เฮลิคอปเตอร์ EC145 ส่วนการขนส่งภายในประเทศและระหว่างประเทศนั้นจะใช้เครื่องบิน Falcon 900EX EASYซึ่งผลิตโดยDassault Aviation (ฝรั่งเศส) และเป็นส่วนหนึ่งของเครื่องบินของกองทัพอากาศโบลิเวีย

การป้องกัน

องครักษ์ประธานาธิบดีประกอบด้วย กรมทหาร ราบโคโลราโดที่ 1 ของโบลิเวียซึ่งเป็นหน่วยทหารของกองทัพโบลิเวียที่มีภารกิจเฉพาะในการปกป้องความปลอดภัยและความสมบูรณ์ทางกายภาพของประธานาธิบดีโบลิเวีย และมีหน้าที่ดูแลพระราชวังของรัฐบาลและคาซาแกรนเด ตลอดจนทรัพย์สินอื่นๆ ของตำแหน่งประธานาธิบดี

มีกองพันทหารราบสองกองพันคือ BI-201 และ BI-202 โดยมีค่ายทหารของตนเองตั้งอยู่ในเมืองลาปาซกองบัญชาการคาลามาตั้งอยู่บนถนนที่มีชื่อเดียวกัน ซึ่งเป็นที่ตั้งกองบัญชาการของหน่วย ค่ายทหาร และศูนย์ฝึกอบรม และค่ายทหารมิราดอร์มีที่นั่งบนเนิน Quilli Quilli พื้นที่ Villa Pavón เป็นศูนย์ฝึกอบรมในด้านความเชี่ยวชาญต่างๆ เช่น การจู่โจม การสนับสนุน การปกป้องประชาชน การปฐมพยาบาล เป็นต้น นอกจากนี้ ยังมีห้องนอนใน Casa Grande del Pueblo สำหรับทหารที่คอยเฝ้าและยืนเฝ้ายามที่ทำเนียบรัฐบาลในเวลากลางคืน

ประวัติศาสตร์การเมือง

ตั้งแต่ได้รับเอกราชในปี 1825 โบลิเวียถูกปกครองโดยบุคคลสำคัญในการต่อสู้เพื่ออิสรภาพ ผู้นำในสงครามแปซิฟิกตัวแทนของชนชั้นสูง เผด็จการทหาร และผู้นำที่ได้รับการเลือกตั้งตามระบอบประชาธิปไตย เนื่องจากความซับซ้อนในการก้าวขึ้นสู่อำนาจของบุคคลเหล่านี้ ในโบลิเวีย ประธานาธิบดีจึงแบ่งออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกคือกลุ่มที่เรียกว่า "Constitucionales" ซึ่งก้าวขึ้นสู่อำนาจโดยถูกกฎหมายหรือผ่านวิธีการกึ่งถูกกฎหมาย (ก้าวขึ้นสู่อำนาจโดยการปฏิวัติหรือการรัฐประหาร แต่ภายหลังกลายเป็นรัฐธรรมนูญ) [20]ส่วนที่เหลือเรียกว่าประธานาธิบดีโดยพฤตินัย ซึ่งก้าวขึ้นสู่อำนาจโดยทหารและไม่เคยกลายเป็นรัฐธรรมนูญ กลุ่มที่สามคือประธานาธิบดีชั่วคราว ซึ่งจะดำรงตำแหน่งจนกว่าจะมีการเลือกประธานาธิบดีคนใหม่ ประธานาธิบดีชั่วคราวในอดีตเป็นทั้งประธานาธิบดีที่ดำรงตำแหน่งโดยรัฐธรรมนูญหรือโดยพฤตินัย ขึ้นอยู่กับความถูกต้องตามกฎหมายของการก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง

ตลอดประวัติศาสตร์ของโบลิเวีย มีช่วงเวลา 6 ช่วงในปี 1839, 1841, 1848, 1879–1880 และล่าสุดในปี 2019 ที่ไม่มีประมุขแห่งรัฐ รัฐบาล 7 ชุดประกอบด้วยผู้นำ 3 คน ได้แก่ ปี 1861, 1899 , 1920–1921, 1970 , 1978 , 1981และ1982เป็นเวลา 1 เดือนในปี 1928 คณะรัฐมนตรีของHernando Siles Reyesปกครองประเทศ ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวที่รัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นไม่มีตัวแทนเป็นประธาน ในปี 1965 เมื่อเผชิญกับความไม่พอใจจากผู้จงรักภักดีต่อAlfredo Ovando Candíaประธานาธิบดี René Barrientos ได้จัดตั้งตำแหน่งประธานาธิบดีร่วมกันระหว่างเขาและ Ovando ในวันที่ 26 พฤษภาคม 1965 นี่เป็นตัวอย่างเดียวของประธานาธิบดีสองคนที่ปกครองประเทศพร้อมกันในประวัติศาสตร์ของโบลิเวีย และดำเนินต่อไปจนถึงวันที่ 2 มกราคม 1966 เมื่อ Barrientos ลาออกเพื่อลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีในการเลือกตั้งทั่วไปที่จะมาถึง[ 21 ]

ในปี 1983 หนังสือพิมพ์ Última Horaได้ทำการสำรวจความคิดเห็นเพื่อตัดสินว่าประธานาธิบดีในประวัติศาสตร์คนใดคนใดที่ถือว่ามีความสำคัญมากที่สุด "ผู้ชนะ" ได้แก่ Antonio José de Sucre, Andrés de Santa Cruz, Manuel Isidoro Belzu , Mariano Melgarejo , Aniceto Arce , Ismael MontesและVíctor Paz Estenssoro

เอโว โมราเลส ประธานาธิบดีพื้นเมืองคนแรกของโบลิเวีย
ลิเดีย เกอิเลอร์ เตฮาดา เป็นประธานาธิบดีหญิงคนแรกของโบลิเวีย

ซูเครเป็นผู้ดูแลการพัฒนาในช่วงแรกของประเทศด้วยการประกาศใช้รัฐธรรมนูญการเมืองในปี 1826 อังเดรส์ เด ซานตา ครูซเป็นผู้ดูแลการรวมประเทศโบลิเวียกับเปรูจนกลายมาเป็นสมาพันธ์เปรู-โบลิเวียในปี 1836 การดำรงตำแหน่งของเขาในฐานะผู้พิทักษ์สูงสุดของสมาพันธ์เปรู-โบลิเวียทำให้โบลิเวียมีอำนาจทางการเมืองสูงสุดในทวีปอเมริกาใต้ แม้ว่าท้ายที่สุดจะจบลงด้วยความล้มเหลวและการแยกรัฐทั้งสองออกจากกันก็ตาม มานูเอล อิซิโดโร เบลซูอาจเป็นหนึ่งใน ประธานาธิบดีโบลิเวียที่ นิยมประชาธิปไตย ที่สุด โดยพยายามทำให้ประเทศทันสมัยโดยแบ่งความมั่งคั่ง การปกครองแบบเผด็จการของมาริอาโน เมลกาเรโฆทำให้เกิดการปราบปรามฝ่ายค้านและประชากรพื้นเมืองของโบลิเวียอย่างรุนแรง หลังจากสงครามแปซิฟิกอานิเซโต อาร์เซและอิสมาเอล มอนเตสก็กลายมาเป็นผู้นำที่มีอิทธิพลในยุคอนุรักษ์นิยมและเสรีนิยม ตามลำดับ Víctor Paz Estenssoro เป็นผู้นำการปฏิวัติแห่งชาติในปีพ.ศ. 2495 และก่อตั้งขบวนการชาตินิยมปฏิวัติ (MNR) ซึ่งส่งผลกระทบอย่างมากต่อการเมืองของโบลิเวียในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 20

ประธานาธิบดีชาวพื้นเมือง

จากการศึกษาทางวิชาการเกี่ยวกับการดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของอีโว โมราเลส พบว่าเป็นประธานาธิบดีพื้นเมืองคนแรกของโบลิเวีย เช่นมูโญซ-โปโกสเซียน [ 22]เว็บเบอร์[23]ฟิลิปและปานิซซา[24]และฟาร์ธิงและโคล[25]รวมถึงรายงานข่าว เช่น ของBBC News อย่างไรก็ตาม นักวิจารณ์หลายคนได้โต้แย้งข้อเรียกร้องนี้ โดยระบุว่าโมราเลสอาจมีเชื้อสายยุโรป ดังนั้น จึงถือว่าเป็น ลูกครึ่งทางเทคนิคไม่ใช่เป็นชนพื้นเมืองเท่านั้น[26]นอกจากนี้ อดีตประธานาธิบดีเอ็นริเก เปญารานดามีเชื้อสายพื้นเมืองเป็นส่วนใหญ่ ขณะที่อันเดรส เด ซานตา ครูซ มีเชื้อสายไอมาราและอินคา ฮาร์เทนยืนยันว่าข้อโต้แย้งนี้ "ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง และเหนือสิ่งอื่นใด ไม่เกี่ยวข้อง" เพราะไม่ว่าองค์ประกอบทางพันธุกรรมของเขาจะเป็นอย่างไร ชาวโบลิเวียส่วนใหญ่มองว่าโมราเลสเป็นประธานาธิบดีพื้นเมืองคนแรก[26]ในสังคมโบลิเวีย ความเป็นพื้นเมืองเป็นแนวคิดที่คลุมเครือซึ่งมีรากฐานมาจากอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรม[26]ตัวอย่างเช่น บุคคลพื้นเมืองจำนวนมากที่ตั้งรกรากในเขตเมืองและละทิ้งประเพณีดั้งเดิมในชนบทได้ระบุตัวตนว่าเป็นลูกผสม[27 ]

ประธานาธิบดีหญิง

สตรีสองคนดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีของประเทศลิเดีย เกอิเลอร์ เตฮาดากลายเป็นประธานาธิบดีหญิงคนแรกของโบลิเวีย (คนที่สองในประวัติศาสตร์ของทวีปอเมริกา) เมื่อวันที่ 16 พฤศจิกายน 1979 หลังจากการรัฐประหารสั้นๆ โดยอัลแบร์โต นาตุชฌานีน อาเญซเป็นประธานาธิบดีหญิงคนที่สองและคนล่าสุดตั้งแต่วันที่ 12 พฤศจิกายน 2019 ถึงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2020 สตรีทั้งสองคนเข้าสู่อำนาจในลักษณะที่คล้ายคลึงกันโดยเข้ารับตำแหน่งในฐานะสมาชิกรัฐสภาชั่วคราว อย่างไรก็ตาม จนถึงขณะนี้ ยังไม่มีสตรีคนใดได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีโดยคะแนนเสียงนิยมในประวัติศาสตร์ของโบลิเวีย

การเลือกตั้ง

งานสังสรรค์ผู้สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีโหวต-ที่นั่ง
ห้อง+/– [ข]วุฒิสภา+/– [ข]
ขบวนการเพื่อสังคมนิยมหลุยส์ อาร์เซ่3,393,97855.1075+8210
ชุมชนพลเมืองคาร์ลอส เมซ่า1,775,94328.8339–1111–3
ครีมมอสหลุยส์ เฟอร์นันโด กามาโช862,18414.0016ใหม่4ใหม่
แนวหน้าเพื่อชัยชนะชีฮยอนจุง95,2451.550000
พรรคชาติแห่งโบลิเวียเฟลิเซียโน่ มามานี31,7700.520000
ทั้งหมด6,159,120100.001300360
โหวตที่ถูกต้อง6,159,12094.99
โหวตไม่ถูกต้อง/ว่างเปล่า324,7735.01
รวมคะแนนโหวต6,483,893100.00
ลงทะเบียนผู้มีสิทธิ์เลือกตั้ง/ผู้มาใช้สิทธิเลือกตั้ง7,332,92688.42
ที่มา : สพฐ.

ดูเพิ่มเติม

หมายเหตุ

  1. ^ ในขณะที่ Simón Bolívar เป็นผู้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีคนแรกของโบลิเวีย Evo Morales ก็เป็นประธานาธิบดีคนแรกของรัฐพหุนิยมแห่งโบลิเวียในรูปแบบปัจจุบัน
  2. ^ ab เมื่อเทียบกับการเลือกตั้งปี 2562 ที่ถูกยกเลิก

อ้างอิง

  1. ^ "HEADS OF STATE HEADS OF GOVRMENT MINISTERS OF FOREIGN AFFAIRS" (PDF) . 27 กันยายน 2012. เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 27 กันยายน 2012 . สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  2. ↑ "El Tribunal Constitucional de Bolivia anula la reelección indefinida e inhabilita a Evo Morales para 2025". เอล ปาอิส (ภาษาสเปน) 30 ธันวาคม 2566 . สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2566 .
  3. ↑ "ประธานาธิบดีเด ล TCP retrocede, ahora dice que aplicará decisión de la CorteIDH sobre la reelección". ลอส ติเอมโปส (ภาษาสเปน) 14 กันยายน 2566 . สืบค้นเมื่อ14 กันยายน 2566 .
  4. ↑ ปาซ/เอเอ็นเอฟ, แอลเอ. "เอล ซาลาริโอ เดล เพรสซิเดนเต ซูเบ เดอ 22.987 ถึง 24.251 โบลิเวียโนส" ความคิดเห็นโบลิเวีย (ภาษาสเปน)
  5. ^ "The World Factbook – Central Intelligence Agency". cia.gov . สืบค้นเมื่อ6 เมษายน 2017 .
  6. ↑ เมนโดซา, ลูซ. "¿Quién fue el primer presidente de Bolivia?; se enciende el allowance por el cargo de Simón Bolívar" eju.tv (ภาษาสเปน) สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  7. ↑ "Primera Constitucion Politica de Bolivia หรือ Constitución Bolivarana". อาปุนเตส จูริดิคอส™ สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  8. ↑ "โบลิเวีย: Constitución politica de 1826, 19 de noviembre de 1826". lexivox.org ​สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  9. ↑ "โบลิเวีย: Constitución politica de 1831, 14 de agosto de 1831". lexivox.org ​สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  10. ↑ "โบลิเวีย: Constitución Politica del Estado de 2009, 7 de febrero de 2009". lexivox.org ​สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  11. ^ Watts, Dan Collyns Jonathan; ผู้สื่อข่าว, ละตินอเมริกา; หน่วยงาน, และ (24 กุมภาพันธ์ 2016). "การลงประชามติโบลิเวียต่อต้านอีโว โมราเลส เนื่องจากผู้ลงคะแนนเสียงปฏิเสธวาระที่สี่" The Guardian . ISSN  0261-3077. {{cite news}}: |last2=มีชื่อสามัญ ( ช่วยด้วย )
  12. ^ "Bolivia Says Goodbye to Term Limits". NACLA . สืบค้นเมื่อ24 พฤศจิกายน 2020 .
  13. ↑ "Conmoción y duda: ¿fue la muerte de Germán Busch un suicidio?". paginasiete.bo (ภาษาสเปน) สืบค้นเมื่อ7 ธันวาคม 2020 .
  14. ↑ "¿René Barrientos fue víctima de un magnicidio?". paginasiete.bo (ภาษาสเปน) สืบค้นเมื่อ7 ธันวาคม 2020 .
  15. ↑ "ข้อ 169: En caso de impedimento o ausencia definitiva de la Presidenta o del Presidente del Estado, será reemplazada o reemplazado en el cargo por la Vicepresidenta o el Vicepresidente y, a falta de esta o este, por la Presidenta o el Presidente del Senado, ya falta de ésta o éste por la Presidente หรือ el Presidente de la Cámara de Diputados. "Segunda Parte, Título II, Capítulo Primero" รัฐธรรมนูญใหม่ Politica del Estado (PDF ) หน้า 36–37. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 2552 สืบค้นเมื่อ12กุมภาพันธ์2552
  16. ↑ "โบลิเวีย: Constitución politica de 1839, 26 ตุลาคม 1839". lexivox.org ​สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  17. ↑ คอร์ซ, คาร์ลอส (23 กันยายน พ.ศ. 2555). "Montaño asume la Presidencia interina de Bolivia, Evo va a la ONU y hablará del mar" ลา ราซอน . เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 26 กันยายน 2012 . สืบค้นเมื่อ24 กันยายน 2555 .
  18. ↑ โบลิเวีย, ความคิดเห็น. "Evo ratifica que Palacio Quemado se Convertirá en museo tras inauguración de Casa Grande del Pueblo" ความคิดเห็น โบลิเวีย (ภาษาสเปน) . สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  19. ↑ "อูนา คาซา ปารา เอล ปูเอโบล – ลา ราซอน". 6 กรกฎาคม 2018. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 6 กรกฎาคม 2018 . สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .
  20. ^ "สูดดม". Jahrbuch für Geschichte Lateinamerikas – Anuario de Historia de America Latina . 53 (1). 1 มกราคม 2559 ดอย : 10.7767/jbla-2016-0101 . ISSN  2194-3680.
  21. ↑ ผู้ดูแลระบบ5 (20 พฤศจิกายน 2557). "ลา โค -ประธานาธิบดี บาร์ริเอนตอส – โอวานโด 1965" educa.com.bo (ภาษาสเปน) สืบค้นเมื่อ 24 พฤศจิกายน 2020 .{{cite web}}: CS1 maint: numeric names: authors list (link)
  22. ^ Muñoz-Pogossian 2008, หน้า 180 sfn error: no target: CITEREFMuñoz-Pogossian2008 (help)
  23. ^ Webber 2011, หน้า 1. sfn error: no target: CITEREFWebber2011 (help)
  24. ↑ ฟิลิป แอนด์ ปานิซซา 2011, p. 57. sfn error: no target: CITEREFPhilipPanizza2011 (help)
  25. ^ Farthing & Kohl 2014, หน้า 1 sfn error: no target: CITEREFFarthingKohl2014 (help)
  26. ^ abc Harten 2011, หน้า 7. sfn error: no target: CITEREFHarten2011 (help)
  27. ^ Farthing & Kohl 2014, หน้า 22 sfn error: no target: CITEREFFarthingKohl2014 (help)
  • (ภาษาสเปน)แกลเลอรีของประธานาธิบดีแห่งโบลิเวีย
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=President_of_Bolivia&oldid=1253319300"