เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์แห่งปรัสเซีย
ดัชเชสแห่งบรันสวิก ตั้งแต่ปี 1913 ถึงปี 1918

เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์แห่งปรัสเซีย
วิคตอเรีย หลุยส์ อายุ 16 ปี
วิกตอเรีย หลุยส์ประมาณ ปี 1908
ดัชเชสแห่งบรันสวิก
การถือครองกรรมสิทธิ์1 พฤศจิกายน พ.ศ. 2456 – 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2461
เกิด( 1892-09-13 )13 กันยายน 1892
พระราชวังหินอ่อนเมืองพอทสดัมจักรวรรดิเยอรมัน
เสียชีวิตแล้ว11 ธันวาคม 1980 (1980-12-11)(อายุ 88 ปี)
ฮันโนเวอร์เยอรมนีตะวันตก
การฝังศพ20 ธันวาคม 2523
สุสานเบิร์กการ์เทน ฮันโนเวอร์
คู่สมรส
​
​
( ม.  1913 ; เสียชีวิตใน  พ.ศ.2496 )
ปัญหา
ชื่อ
  • วิคตอเรีย หลุยส์ อาเดเลด มาทิลดา ชาร์ล็อตต์
  • เยอรมัน: วิคตอเรีย ลูอิส อเดลไฮด์ มาทิลเด ชาร์ลอตต์
บ้านโฮเฮนโซลเลิร์น
พ่อวิลเฮล์มที่ 2 จักรพรรดิแห่งเยอรมนี
แม่ออกัสต้า วิกตอเรียแห่งชเลสวิก-โฮลชไตน์
ราชวงศ์ปรัสเซีย
บ้านของโฮเฮนโซลเลิร์น
วิลเฮล์มที่ 2
เด็ก
มกุฎราชกุมารวิลเฮล์ม
เจ้าชายไอเทล ฟรีดริช
เจ้าชายอาดาลเบิร์ต
เจ้าชายออกัสตัส วิลเฮล์ม
เจ้าชายออสการ์
เจ้าชายโจอาคิม
วิกตอเรีย หลุยส์ ดัชเชสแห่งบรันสวิก

เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์แห่งปรัสเซีย (เยอรมัน: Viktoria Luise Adelheid Mathilde Charlotte ; 13 กันยายน 1892 – 11 ธันวาคม 1980) เป็นพระธิดาคนเดียวและพระโอรสองค์เล็กของจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ 2 แห่งเยอรมนีและออกัสตา วิกตอเรียแห่งชเลสวิก-โฮลชไตน์เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์เป็นเหลนสาวของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียแห่งสหราชอาณาจักรผ่าน ทางพระบิดา

พิธีแต่งงานระหว่างวิกตอเรีย หลุยส์กับเจ้าชายเออร์เนสต์ ออกัสตัสแห่งฮันโนเวอร์ ในปี 1913 ถือเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่ที่สุดของพระมหากษัตริย์ในเยอรมนีตั้งแต่เยอรมนีรวมเป็นหนึ่งเดียวในปี 1871 และเป็นหนึ่งในงานสังสรรค์ครั้งใหญ่ครั้งสุดท้ายของราชวงศ์ยุโรปก่อนที่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งจะเริ่มต้นในอีก 14 เดือนต่อมา ไม่นานหลังจากการแต่งงาน เธอก็ได้กลายเป็นดัชเชสแห่งบรันสวิกโดยการสมรส

ชีวิตช่วงแรกและการศึกษา

เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์ประสูติเมื่อวันที่ 13 กันยายน พ.ศ. 2435 ที่มาร์มอร์ปาเลส์ในเมืองพอ ทซ์ดัม เป็นพระธิดาองค์ที่ 7 และพระธิดาองค์เดียวของจักรพรรดิเยอรมัน วิลเฮล์มที่ 2และจักรพรรดินีออกัสตา วิกตอเรีย [ 1] "หลังจากมีพระโอรส 6 พระองค์ พระเจ้าได้ประทานพระธิดาองค์ที่ 7 ให้แก่เรา พระองค์เป็นธิดาตัวน้อยที่แข็งแรงมาก" จักรพรรดินีทรงเขียนไว้ในบันทึกของพระองค์ไม่นานหลังจากประสูติ[2]เจ้าหญิงทรงรับศีลล้างบาปในหอศิลป์หินอ่อนของพระราชวังใหม่ในเมืองพอทซ์ดัมเมื่อวันที่ 22 ตุลาคม ซึ่งเป็นวันประสูติของจักรพรรดินี[1] [3]พระองค์ทรงตั้งชื่อว่าวิกตอเรียตามพระอัยกา สมเด็จพระราชินีวิกตอเรียและทรงตั้งชื่อว่าลูอิสตามพระอัยกา หลุยส์แห่งเมคเลนเบิร์ก-สเตรลิทซ์ ซึ่งเป็น ทวด ของพระบิดา [4]พระองค์เป็นที่รู้จักอย่างเป็นทางการในชื่อวิกตอเรีย หลุยส์ และทรงได้รับฉายาว่า "ซิสซี" โดยครอบครัว[5]

นักประวัติศาสตร์ Justin C. Vovk เขียนว่า Victoria Louise มีความฉลาดเฉลียวเหมือนจักรพรรดินีเฟรเดอริก ผู้เป็นย่าฝ่ายพ่อของเธอ สง่างามและสง่างามเหมือนแม่ของเธอ แต่เผด็จการและดื้อรั้นเหมือนพ่อของเธอ เธอชอบเป็นจุดสนใจ[6]และเป็นคนที่พ่อโปรดปราน[7] [8]ตามคำบอกเล่าของมกุฎราชกุมารวิลเฮล์ม พี่ชายคนโตของเธอ Victoria Louise เป็น "คนเดียวในหมู่พวกเราที่ประสบความสำเร็จในวัยเด็กในการได้รับตำแหน่งที่สบาย" ในใจของพ่อของพวกเขา[9]ในปี 1902 แอนน์ ท็อปแฮม ครูพี่เลี้ยงชาวอังกฤษของเธอสังเกตเห็นในการพบกันครั้งแรกว่าเจ้าหญิงวัยเก้าขวบเป็นคนเป็นมิตร กระตือรือร้น และทะเลาะกับเจ้าชายโจอาคิม พี่ชายคนโตของเธออยู่เสมอ[10]แอนน์สังเกตในเวลาต่อมาว่าจักรพรรดิที่ “ชอบสงคราม” “จะไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครมากนักเมื่ออยู่ในอ้อมอกของครอบครัว” และเป็น “ผู้มีอิทธิพลเหนือชีวิตของลูกสาว ความคิด ความคิดเห็นของเขาเกี่ยวกับผู้คนและสิ่งของต่างๆ เป็นสิ่งที่ลูกสาวมักจะอ้างถึงอยู่เป็นประจำ” [11]

ครอบครัวอาศัยอยู่ที่ปราสาทฮอมเบิร์ก [ 12]และวิกตอเรียหลุยส์และโจอาคิมมักจะไปเยี่ยมลูกพี่ลูกน้องของพวกเขา - ลูกของเจ้าหญิงปรัสเซียมาร์กาเร็ตและโซเฟีย - ที่ปราสาทครอนเบิร์กที่อยู่ใกล้เคียง[ 13 ]ในปี 1905 เจ้าหญิงได้ศึกษาดนตรีกับนักเปียโนคอนเสิร์ตแซนดราดรูเกอร์เป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในเดือนพฤษภาคม 1911 วิกตอเรียหลุยส์เดินทางไปอังกฤษบนเรือยอทช์หลวงโฮเฮนโซลเลิร์นกับพ่อแม่ของเธอ ซึ่งพวกเขาไปเยี่ยมจอร์จที่ 5 ลูกพี่ลูกน้องของพวกเขา เพื่อเปิดตัวรูปปั้นของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียหน้าพระราชวังบักกิงแฮม [ 14] การยืนยันของเจ้าหญิงเกิดขึ้นที่Friedenskircheในพอทสดัมเมื่อวันที่ 18 ตุลาคม 1909 [15]

  • วิกตอเรีย หลุยส์ ในปี พ.ศ. 2445 ขณะอายุ 10 ขวบ
    วิกตอเรีย หลุยส์ ในปี พ.ศ. 2445 ขณะอายุ 10 ขวบ
  • วิกตอเรีย หลุยส์ ในปี 1909 ในตำแหน่งพันเอกกิตติมศักดิ์ของกองทหารม้าปรัสเซียที่ 2
    วิกตอเรีย หลุยส์ ในปี 1909 ในตำแหน่งพันเอกกิตติมศักดิ์ของกองทหารม้าปรัสเซียที่ 2
  • วิกตอเรีย หลุยส์ และเออร์เนสต์ ออกัสตัส ดยุกแห่งบรันสวิก (ก่อนปีพ.ศ. 2461)
    วิกตอเรีย หลุยส์ และเออร์เนสต์ ออกัสตัส ดยุกแห่งบรันสวิก (ก่อนปีพ.ศ. 2461)

การแต่งงาน

เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์และเจ้าชายเออร์เนสต์ ออกัสตัส พ.ศ. 2456

ในปี 1912 เออร์เนสต์ ออกัสตัสทายาทผู้มั่งคั่งผู้ได้รับตำแหน่งดยุกแห่งคัมเบอร์แลนด์และเทวิออตเดลเดินทางมาที่ราชสำนักเบอร์ลินเพื่อขอบคุณจักรพรรดิวิลเฮล์มที่ให้มกุฎราชกุมารวิลเฮล์มและเจ้าชายไอเทล ฟรีดริชเข้าร่วมพิธีศพของเจ้าชายจอร์จ วิลเลียม พระอนุชาของพระองค์ ในเวลานั้นราชวงศ์ฮันโนเวอร์อาศัยอยู่ที่กมุน เดิน ประเทศออสเตรีย ขณะที่อยู่ในเบอร์ลิน เออร์เนสต์ ออกัสตัสได้พบกับวิกตอเรีย หลุยส์ และทั้งสองก็ตกหลุมรักกัน[9]อย่างไรก็ตาม การหารือเรื่องการแต่งงานถูกยืดเยื้อเป็นเวลาหลายเดือนเนื่องจากความกังวลทางการเมือง[16]เออร์เนสต์ ออกัสตัสยังเป็นทายาทของราชอาณาจักรฮันโนเวอร์ซึ่ง ราชอาณาจักรปรัสเซีย ผนวกเข้าหลังจากสงครามออสเตรีย-ปรัสเซีย ในปี 1866 มกุฏราชกุมาร แห่งปรัสเซียไม่พอใจกับการจับคู่นี้และหวังว่าเออร์เนสต์ ออกัสตัสจะสละสิทธิ์ในฮันโนเวอร์ ในการประนีประนอม ได้มีการตัดสินใจว่าในการแลกเปลี่ยน เขาจะสืบทอดตำแหน่งดัชชีบรันสวิก ซึ่งมีขนาดเล็กกว่า ซึ่งบิดาของเขาเป็นทายาทโดยชอบธรรม ครอบครัวนี้ถูกห้ามไม่ให้สืบทอดตำแหน่งบรันสวิกเนื่องจากพวกเขาอ้างสิทธิ์ในราชอาณาจักรฮันโนเวอร์[17]

เออร์เนสต์และวิกตอเรียหมั้นกันที่ เมือง คาร์ลสรูเออเมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1913 [18]งานแต่งงานสุดอลังการของพวกเขาจัดขึ้นเมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม ค.ศ. 1913 ในเบอร์ลิน[19] สื่อมวลชนยกย่องการแต่งงาน ครั้งนี้ว่าเป็นการสิ้นสุดรอยร้าวระหว่างราชวงศ์ฮันโนเวอร์และราชวงศ์โฮเฮนโซลเลิร์ น ซึ่งมีมาตั้งแต่การผนวกดินแดนในปี ค.ศ. 1866 [20] หนังสือพิมพ์ The Timesบรรยายถึงการแต่งงานครั้งนี้ว่าคล้ายกับ เรื่อง โรมิโอและจูเลียตแต่จบลงอย่างมีความสุขกว่า[21]แม้ว่าสื่อจะเน้นย้ำว่าการแต่งงานครั้งนี้เป็นความรัก แต่ก็ยังไม่ชัดเจนว่าเป็นความรักหรือการเมือง[21]นักประวัติศาสตร์เอวา จิลลอยเชื่อว่าการแต่งงานครั้งนี้น่าจะเป็นผลจากความปรารถนาของปรัสเซียที่ต้องการยุติรอยร้าว[22]แม้ว่าวิกตอเรีย หลุยส์จะบรรยายไว้ว่าเป็น "ความรัก" ในจดหมายฉบับหนึ่งของเธอ[21]

ในท่าทีทางการทูตจักรพรรดิวิลเฮล์มได้เชิญญาติพี่น้องเกือบทั้งหมดของพระองค์[23]พระองค์ยังทรงอภัยโทษและปล่อยตัวสายลับชาวอังกฤษที่ถูกคุมขังสองคน คือ กัปตันเบอร์ทรานด์ สจ๊วร์ตและกัปตันเบอร์นาร์ด เฟรเดอริก เทรนช์เป็นของขวัญให้แก่สหราชอาณาจักร[24]งานแต่งงานครั้งนี้กลายเป็นการรวมตัวครั้งใหญ่ที่สุดของพระมหากษัตริย์ในเยอรมนีตั้งแต่การรวมประเทศเยอรมนีในปี พ.ศ. 2414 และเป็นหนึ่งในกิจกรรมทางสังคมครั้งสำคัญครั้งสุดท้ายของราชวงศ์ยุโรปก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1จะเริ่มขึ้นในอีกสิบสี่เดือนต่อมา[25]ผู้เข้าร่วมงานได้แก่ จอร์จที่ 5 และซาร์นิโคลัสที่ 2 ลูกพี่ลูกน้องของวิลเฮล์ม ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของเออร์เนสต์ ออกัสตัสผ่านทางมารดาของพวกเขาด้วย งานเลี้ยงฉลองงานแต่งงานมีแขก 1,200 คน[26]จักรพรรดินีออกัสตา วิกตอเรียเสียใจกับการพลัดพรากจากลูกสาวคนเดียวของพระองค์อย่างรุนแรงและทรงร้องไห้[26]

สามีและลูกๆ

เหรียญ5 มาร์กของBrunswickเพื่อระลึกถึงการขึ้นครองราชย์ของ Ernest Augustus และ Victoria Louise
วิกตอเรีย หลุยส์ ประมาณปี ค.ศ. 1918

ดยุคและดัชเชสแห่งบรันสวิกคนใหม่ย้ายเข้าไปอยู่ในพระราชวังบรันสวิกในเมืองหลวงบรันสวิกและเริ่มต้นครอบครัวด้วยการให้กำเนิดบุตรชายคนโตเจ้าชายเออร์เนสต์ ออกัสตัส (1914–1987) น้อยกว่าหนึ่งปีหลังจากการแต่งงานของพวกเขา[27]พวกเขามีบุตรอีกสี่คน ได้แก่เจ้าชายจอร์จ วิลเลียม (1915–2006) เจ้าหญิงเฟรเดอริกา (1917–1981) เจ้าชายคริสเตียน ออสการ์ (1919–1981) และเจ้าชายเวลฟ์ เฮนรี (1923–1997) วิกตอเรีย หลุยส์เป็นย่าทวดของเฟลิเปที่ 6 แห่งสเปน ผ่านทางเฟรเดอ ริกา

เมื่อวันที่ 8 พฤศจิกายน 1918 สามีของเธอถูกบังคับให้สละราชบัลลังก์พร้อมกับกษัตริย์เยอรมันองค์อื่นๆ แกรนด์ดยุค ดยุค และเจ้าชาย และดัชชีแห่งบรันสวิกก็ถูกยกเลิก ในเวลา ต่อมา ในปีถัดมา เขาถูกปลดจากตำแหน่งขุนนางอังกฤษภายใต้พระราชบัญญัติการถอดถอนตำแหน่ง พ.ศ. 2460อันเป็นผลจากการรับราชการในกองทัพเยอรมันในช่วงสงคราม[28]ดังนั้น เมื่อพ่อของเขาเสียชีวิตในปี 1923 เออร์เนสต์ ออกัสตัสจึงไม่สืบทอดตำแหน่งดยุคแห่งคัมเบอร์แลนด์ของพ่อของเขา

ปีระหว่างสงคราม

วิกตอเรีย หลุยส์กับลูกสาว เฟรเดอริกา และหลานสาวโซเฟียซึ่งต่อมาจะเป็นราชินีแห่งสเปนพ.ศ. 2482

ตลอดสามสิบปีต่อมา เออร์เนสต์ ออกัสตัสยังคงดำรงตำแหน่งประมุขแห่งราชวงศ์ฮันโนเวอร์ โดยใช้ชีวิตเกษียณในที่ดินต่างๆ ร่วมกับครอบครัว โดยส่วนใหญ่คือปราสาทบลังเคนเบิร์กในเยอรมนีและปราสาทคัมเบอร์แลนด์ ในกมุนเดิน ประเทศออสเตรีย นอกจากนี้ เขายังเป็นเจ้าของ ปราสาทมาเรียนเบิร์ก ใกล้ฮันโนเวอร์ ด้วยอย่างไรก็ตาม ทั้งคู่แทบไม่ได้อาศัยอยู่ที่นั่นเลยจนกระทั่งปี 1945

พี่น้องหลายคนของวิกตอเรีย หลุยส์เป็นสมาชิกคนแรกๆ ของพรรคนาซีรวมถึงอดีตมกุฏราชกุมารวิลเฮล์มและเจ้าชายออกัสตัส วิลเฮล์ม [ 29]แม้ว่าเออร์เนสต์ ออกัสตัสจะไม่เคยเข้าร่วมพรรคอย่างเป็นทางการ แต่เขาก็บริจาคเงินและมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับผู้นำหลายคน[30]

ในฐานะอดีตเจ้าชายอังกฤษ เออร์เนสต์ ออกัสตัส และวิกตอเรีย หลุยส์ ต่างปรารถนา ที่จะปรับ ความสัมพันธ์ระหว่างสหราชอาณาจักรและเยอรมนี ในช่วงกลางทศวรรษ 1930 อดอล์ฟ ฮิตเลอร์ได้ใช้ประโยชน์จากความรู้สึกของพวกเขาโดยขอให้ทั้งคู่จัดการจับคู่ระหว่างเจ้าหญิงเฟรเดอริกา ลูกสาวของพวกเขา กับเจ้าชายแห่งเวลส์ดยุกและดัชเชสแห่งบรันสวิกปฏิเสธ โดยเชื่อว่าความแตกต่างของอายุนั้นมากเกินไป เจ้าหญิงเฟรเดอริกาน่าจะมีอายุประมาณ 18 ปี ในขณะที่เอ็ดเวิร์ดอายุมากกว่า 22 ปี[31]หลังจากครองราชย์เป็นกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่ 8 เป็นเวลาสั้นๆ ในปี 1936 เอ็ดเวิร์ด ซึ่งขณะนี้เป็นดยุกแห่งวินด์เซอร์ และวอลลิส ภรรยาของเขา เสด็จเยือน "คัมเบอร์แลนด์" ที่ปราสาทคัมเบอร์แลนด์ในกมุนเดน ออสเตรีย[32]ในทางกลับกัน ในปี 1938 เจ้าหญิงเฟรเดอริกาได้แต่งงานกับลูกพี่ลูกน้องคนที่สองของเธอ ซึ่งต่อมาเป็นกษัตริย์พอลแห่งกรีก [ 33]

สงครามโลกครั้งที่ 2

ในเดือนพฤษภาคม 1941 พ่อของเธอป่วยด้วยโรคลำไส้อุดตัน และวิกตอเรีย หลุยส์เดินทางไปดอร์นเพื่อเยี่ยมเขา เช่นเดียวกับพี่ชายของเธอหลายคน วิลเฮล์มฟื้นตัวพอที่จะให้พวกเขารู้สึกสามารถออกเดินทางได้ แต่ไม่นานก็กำเริบอีก วิกตอเรีย หลุยส์กลับมาทันเวลาเพื่ออยู่ข้างเตียงของพ่อของเธอ พร้อมด้วยหลานชายหลุยส์ เฟอร์ดินานด์และแม่เลี้ยงเฮอร์มีนเมื่อเขาเสียชีวิตเมื่อวันที่ 4 มิถุนายน 1941 จากโรคเส้นเลือดอุดตันในปอด [ 34]เมื่อสงครามในยุโรปสิ้นสุดลงในเดือนเมษายน 1945 วิกตอเรีย หลุยส์อาศัยอยู่กับสามีของเธอที่ปราสาทบลังเคนเบิร์ก [ 35]ไม่กี่วันก่อนที่บลังเคนเบิร์กจะถูกส่งมอบให้กับกองทัพแดงโดยกองกำลังอังกฤษและสหรัฐอเมริกาในช่วงปลายปี 1945 เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของเยอรมนีตะวันออกครอบครัวสามารถย้ายไปที่ปราสาท Marienburg ซึ่งตั้งอยู่ใน เขตยึดครองของอังกฤษในเวลานั้นพร้อมเฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดของพวกเขา ขนส่งด้วยรถบรรทุกของกองทัพอังกฤษ ตามคำสั่งของ จอร์จ ที่6 [36]

ชีวิตในภายหลัง

ดัชเชสกำลังเซ็นหนังสืออัตชีวประวัติของเธอ (1970)

หลังสงคราม วิกตอเรีย หลุยส์ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการเข้าร่วมงานสาธารณะใน โลว์ เออร์แซกโซนีโดยสนับสนุนโครงการบูรณะพระราชวัง งานเลี้ยงสังคมชั้นสูง การล่าสัตว์ และการแสดงม้า นอกจากนี้ เธอยังใช้เวลาช่วยเหลือในกิจกรรมการกุศล เช่น การสนับสนุนบ้านพักตากอากาศสำหรับเด็กที่มีรายได้น้อย[37]สามีของเธอเสียชีวิตที่ Marienburg เมื่อวันที่ 30 มกราคม 1953 เมื่อลูกชายคนโตของเธอทำพิพิธภัณฑ์ Marienburg ในปี 1954 และย้ายไปยัง Calenberg Estate ที่อยู่ใกล้เคียง เธอเริ่มมีความขัดแย้งกับเขา แม้ว่าเขาจะเสนอคฤหาสน์อื่นๆ ให้เธอย้ายไปอยู่ก็ตาม พวกเขายังมีเรื่องทะเลาะกันเกี่ยวกับความนิยมและการปรากฏตัวต่อสาธารณะของเธอด้วย เธอจึงย้ายกลับไปที่บรันสวิกแทน โดยอาศัยอยู่ในบ้านที่นักอุตสาหกรรมผู้มั่งคั่งและกลุ่มแฟนคลับที่เรียกว่า "Braunschweiger Freundeskreis" (กลุ่มเพื่อนชาวบรันสวิก) เสนอให้เธอ เธออาศัยอยู่ที่นั่นจนกระทั่งเสียชีวิต[ ต้องการอ้างอิง ]

ในปี 1965 เธอได้ตีพิมพ์อัตชีวประวัติของเธอLife as Daughter of the Emperorและหนังสืออื่นๆ อีกหลายเล่มหลังจากนั้น รวมถึงชีวประวัติของแม่ของเธอและCecilie พี่สะใภ้ของเธอ ซึ่งเป็นมกุฎราชกุมารีองค์สุดท้ายของเยอรมนี อย่างไรก็ตาม เชื่อกันว่าผู้จัดพิมพ์ของเธอ Leonhard Schlüter ทำหน้าที่เป็นนักเขียนไร้ชื่อ ของ เธอ[38]

เธอถูกฝังไว้ข้างๆ สามีของเธอหน้าสุสานหลวงในสวน Berggarten ที่ Herrenhausenในเมืองฮันโนเวอร์ ซึ่งเป็นโบสถ์ฝังศพของเออร์เนสต์ ออกัสตัส กษัตริย์แห่งฮันโนเวอร์และภรรยาของเขา[39]และตั้งแต่ที่เขาฝังศพใหม่อีกครั้งหลังสงครามโลกครั้งที่สอง ก็ยังฝังศพของจอร์จที่ 1 แห่งบริเตนใหญ่ด้วย เช่นกัน

สิ่งตีพิมพ์

หลุมศพของ Ernst August และ Victoria Louise หน้าสุสาน Berggarten ในเมือง Hanover

คำแปลโดยประมาณของชื่อเรื่องเป็นภาษาอังกฤษจะอยู่ในวงเล็บ

  • Ein Leben als Tochter des Kaisers ("ชีวิตในฐานะธิดาของจักรพรรดิ")
  • อิม สตรอม เดอร์ ไซท์ ("ในแม่น้ำแห่งกาลเวลา")
  • Bilder der Kaiserzeit ("ภาพจากสมัยจักรวรรดิ")
  • ว. 100 ญะห์เรน ("100 ปีที่แล้ว")
  • ดี โครนพรินเซสซิน ("เจ้าหญิงมกุฎราชกุมาร")
  • ดอยต์ลันด์ส เลทซ์เท ไกเซอริน ("จักรพรรดินีองค์สุดท้ายของเยอรมนี")

มรดก

เดวิด โจนส์ได้บันทึกบทกวีร้อยแก้วเรื่องIn Parenthesisซึ่งเป็นเพลงบางส่วนจากแนวรบด้านตะวันตก  โดยระบุว่า “ฉันต้องการลูกสาวสุดที่รักของบิ๊กวิลลี่” โดยนัยว่า (ตามที่โจนส์ได้กล่าวไว้) “วัตถุประสงค์ของการสำรวจฝรั่งเศสของอังกฤษคือการเสพเสน่ห์ของลูกสาวของจักรพรรดิ” [40]

เรือหลายลำได้รับการตั้งชื่อตามเจ้าหญิง:

  • SMS  Victoria Louiseเรือลาดตระเวนที่ได้รับการคุ้มครองเปิดตัวเมื่อวันที่ 29 มีนาคม พ.ศ. 2440 และถูกทิ้งในปี พ.ศ. 2466 [41]
  • เจ้าชายวิกตอเรีย หลุยส์ปล่อยลงน้ำเมื่อวันที่ 29 มิถุนายน พ.ศ. 2443 อับปางนอกชายฝั่งจาเมกาเมื่อวันที่ 16 ธันวาคม พ.ศ. 2449 [42]
  • วิกตอเรีย ลุยส์เปิดตัวเมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2443 ในชื่อDeutschlandปรับปรุงและเปลี่ยนชื่อเป็นวิกตอเรียลุยส์ในปี พ.ศ. 2453 เปลี่ยนชื่อเป็นฮันซ่าในปี พ.ศ. 2464 และขายเป็นเศษเหล็กในปี พ.ศ. 2468
  • Zeppelin LZ 11ของ Verkehrsluftschiff der Deutschen Luftschifffahrts Aktiengesellschaft (DELAG) ได้รับการตั้งชื่อว่าViktoria Luise [43]

เกียรติยศ

คณะกรรมาธิการกองทหาร

  • Regimentschefin (หัวหน้ากองทหาร) และ Oberst à la suite (พันเอกกิตติมศักดิ์), 2. Leib-Husaren Regiment Königin Victoria von Preußen Nr. 2, ค. 2452 [49]

ปัญหา

ชื่อ[50]การเกิดความตายหมายเหตุ
เจ้าชายเออร์เนสต์ ออกัสตัส18 มีนาคม 24579 ธันวาคม 2530 (09-12-1987)(อายุ 73 ปี)อภิเษกสมรสครั้งแรกในปี พ.ศ. 2494 เจ้าหญิงออร์ทรูดแห่งชเลสวิก-โฮลชไตน์-ซอนเดอร์บวร์ก-กลึคส์บวร์ก; มีปัญหา

เสกสมรสครั้งที่สอง พ.ศ. 2524 เคาน์เตสโมนิกา ซู โซลมส์-เลาบาค ; ไม่มีปัญหา.

เจ้าชายจอร์จ วิลเลียม25 มีนาคม 24588 มกราคม 2549 (8 ม.ค. 2549)(อายุ 90 ปี)แต่งงานเมื่อปี พ.ศ. 2489 กับเจ้าหญิงโซฟีแห่งกรีซและเดนมาร์กมีพระโอรสธิดา
เฟรเดอริกา ราชินีแห่งกรีก18 เมษายน 24606 กุมภาพันธ์ 2524 (6 ก.พ. 2524)(อายุ 63 ปี)แต่งงานเมื่อปีพ.ศ.2481 กับพอล ชาวกรีกมีปัญหา
เจ้าชายคริสเตียน ออสการ์1 กันยายน 246210 ธันวาคม 2524 (10 ธันวาคม 1981)(อายุ 62 ปี)แต่งงานในปี พ.ศ. 2506 กับ มิเรย์ ดูตรี (เกิดเมื่อวันที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2489) หย่าร้างในปี พ.ศ. 2519 มีปัญหา
เจ้าชายเวลฟ์ เฮนรี่ [fr]11 มีนาคม 246612 กรกฎาคม 2540 (1997-07-12)(อายุ 74 ปี)แต่งงานเมื่อปี พ.ศ. 2503 กับเจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งอิเซนเบิร์กและบูดิงเงนไม่มีพระโอรสธิดา

บรรพบุรุษ

อ้างอิง

  1. ↑ อับ เคิร์ชชไตน์, ยอร์ก (2003) "วิกตอเรีย ลูอีส พรินเซสซิน ฟอน พรูสเซิน" preussen.de (ภาษาเยอรมัน) เฮาส์ โฮเฮนโซลเลิร์น. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 30 มกราคม 2016 . สืบค้นเมื่อ11 ธันวาคม 2555 .
  2. ^ วอกก์ 2012, หน้า 79.
  3. ^ Vovk 2012, หน้า 79–80.
  4. ^ Pakula 1997, หน้า 558.
  5. ^ วอกก์ 2012, หน้า 80.
  6. ^ Vovk 2012, หน้า 242–243.
  7. ^ Clay 2007, หน้า 113.
  8. ^ เซซิล 1996, หน้า 10.
  9. ^ โดย Vovk 2012, หน้า 243.
  10. ^ Topham 1915, หน้า 11–13.
  11. ^ Topham 1915, หน้า 12, 18.
  12. ↑ วิกตอเรีย ลูอีส 1977, หน้า 18.
  13. ^ Topham 1915, หน้า 14.
  14. ^ MacDonogh 2000, หน้า 323
  15. ↑ วิกตอเรีย ลูอีส 1977, หน้า 40.
  16. ^ Vovk 2012, หน้า 243–244.
  17. ^ MacDonogh 2000, หน้า 340
  18. ↑ วิกตอเรีย ลูอีส 1977, หน้า 57.
  19. ^ "งานแต่งงานของราชวงศ์ในเบอร์ลิน พ.ศ. 2456". British Pathe News . สืบค้นเมื่อ27 กันยายน 2021 .
  20. ^ Riotte 2011, หน้า 305.
  21. ^ abc Riotte 2008, หน้า 95.
  22. ^ Giloi 2011, หน้า 167.
  23. ^ Vovk 2012, หน้า 244.
  24. ^ เอมเมอร์สัน 2013, หน้า 13
  25. ↑ Vovk 2012, หน้า xxvii–xxviii
  26. ^ ab Vovk 2012, หน้า 246.
  27. ^ Vovk 2012, หน้า 246–247.
  28. ^ "ที่ศาลในพระราชวังบักกิงแฮม วันที่ 28 มีนาคม 1919" London Gazette . His Majesty's Stationery Office 28 มีนาคม 1919 หน้า ฉบับที่ 31255 หน้า 4000 . สืบค้นเมื่อ28 พฤศจิกายน 2011 . ท่านลอร์ดขอรายงานต่อฝ่าบาทอย่างนอบน้อมว่าบุคคลที่ได้รับการเสนอชื่อต่อไปนี้ได้ยึดมั่นในศัตรูของฝ่าบาทระหว่างสงครามปัจจุบัน: —His Royal Highness Leopold Charles, Duke of Albany, Earl of Clarence and Baron Arklow; His Royal Highness Ernest Augustus, Duke of Cumberland and Teviotdale, Earl of Armagh; His Royal Highness Ernest Augustus (Duke of Brunswick), Prince of Great Britain and Ireland; Henry, Viscount Taaffe of Corren and Baron of Ballymote."
  29. ^ Petropoulos 2006, หน้า 167.
  30. ^ Petropoulos 2549, หน้า 99.
  31. ↑ เปโตรปูลอส 2006, หน้า 159–62.
  32. ^ อัตชีวประวัติชีวิตในฐานะลูกสาวของจักรพรรดิ
  33. ↑ " เฮาส์ เบราน์ชไวก์-ลูเนอบวร์ก (เมซง เดอ บรันสวิก-ลูเนอบูร์ก) ". อัลมานาค เดอ โกธา (ในภาษาฝรั่งเศส) โกธา: จัสทัส เพิร์ธส์ . 2485. หน้า 39.
  34. ^ Cecil 1996, หน้า 353.
  35. ^ MacDonogh 2007, หน้า 75.
  36. ↑ วิกตอเรีย ลูอีส 1977, หน้า 155.
  37. ^ Giloi 2011, หน้า 360.
  38. ↑ Ernst-August Roloff และ Uwe Meier, Die Bücher der Herzogin Victoria Luise und ihr Verleger Leonhard Schlüter (หนังสือของดัชเชสวิกตอเรีย หลุยส์และผู้จัดพิมพ์ Leonhard Schlüter, ใน: braunschweig-spiegel.de, 14 เมษายน พ.ศ. 2555
  39. ↑ "แฮร์โซกิน วิกตอเรีย ลูอิเซอ – ชีวประวัติมุนซิงเงอร์". www.munzinger.de . สืบค้นเมื่อ13 ตุลาคม 2565 .
  40. ^ D. Jones, In Bracket (London 1969) หน้า 104 และหน้า 213
  41. ^ Gröner, Erich (1990). German Warships 1815–1945 . Annapolis, MD: Naval Institute Press. หน้า 47–48 ISBN 0870217909-
  42. ^ Saunders, Aaron (1 ตุลาคม 2013). Giants of the Seas: The Ships that Transformed Modern Cruising. Seaforth Publishing. หน้า 12–14. ISBN 9781473853102-
  43. ^ "DELAG: สายการบินแห่งแรกของโลก". Airships.net . 11 มีนาคม 2009. สืบค้นเมื่อ7 พฤษภาคม 2019 .
  44. ↑ abcdef Schench, G. Handbuch über den Königlich Preußischen Hof und Staat fur das Jahr 1908 . กรุงเบอร์ลิน ปรัสเซีย พ.ศ. 2450
  45. ^ "เจ้าหญิงวิกตอเรียหลุยส์"
  46. ↑ "เรอัล ออร์เดน เด ดามาส โนเบลส เด ลา เรนา มาเรีย ลุยซา". เกีย โอฟิเชียล เด เอสปาญา 2473 น. 237 . สืบค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2019 .
  47. ↑ Hof- und Staats-Handbuch des Königreich Preußen (1908), ลำดับวงศ์ตระกูล หน้า. 2
  48. ↑ "Ritter-orden", Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie , เวียนนา: Druck und Verlag der KK Hof- und Staatsdruckerei, 1918, p. 328
  49. ^ เชงช์ 1907.
  50. ↑ ลำดับวงศ์ตระกูลฮันบุค เด อาเดลส์, เฟิร์สต์ลิเชอ ฮาวเซอร์ที่ 18. "เฮาส์ ฮันโนเวอร์" ซีเอ สตาร์ก แวร์แลก, 2007, หน้า 22–26 ไอ978-3-7980-0841-0 . 
  51. ↑ ฮูเบอร์ตี, มิเชล; ชิโรด์, อแลง; แมกเดเลน เอฟ. และบี. (1989).ลัลเลมาญ ไดนาสติก, โตเมที่ 5 – โฮเฮนโซลเลิร์น-วาลเด็ค. ฝรั่งเศส: Laballery. หน้า 197, 204, 217–218, 231, 239, 252. ISBN 2-901138-05-5-
  52. ↑ Genealogisches Handbuch des Adels, Fürstliche Häuser, Band IV (ในภาษาเยอรมัน) กลึคสบวร์ก : ซีเอ สตาร์เก้ แวร์แลก 1956. หน้า 107, 112, 554–558.
ผลงานที่อ้างถึง
  • แบล็ก เจเรมี (2004) ชาวฮันโนเวอร์: ประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ นิวยอร์ก: แฮมเบิลดันและลอนดอนISBN 1852854464-
  • เซซิล ลามาร์ (1996) วิลเฮล์มที่ 2: จักรพรรดิและการเนรเทศ 1900–1941 เล่ม 2 แชเปิลฮิลล์ นอร์ธแคโรไลนา: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนอร์ทแคโรไลนาISBN 9780807822838-
  • เอ็มเมอร์สัน, ชาร์ลส์ (2013). 1913: โลกก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 (พิมพ์ปี 2013) สำนักพิมพ์แรนดอม เฮา ส์ISBN 9781448137329- - จำนวนหน้าทั้งหมด : 544
  • Giloi, Eva (2011). ราชาธิปไตย ตำนาน และวัฒนธรรมทางวัตถุในเยอรมนี 1750–1950. เคมบริดจ์ สหราชอาณาจักร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ISBN 978-0-521-76198-7-
  • เคลย์, แคทรีน (2007). กษัตริย์ ไกเซอร์ ซาร์: ลูกพี่ลูกน้องราชวงศ์สามองค์ที่นำโลกสู่สงคราม วอล์กเกอร์แอนด์คอมพานีISBN 978-0802716231-
  • MacDonogh, Giles (2000). The Last Kaiser: The Life of Wilhelm II . นิวยอร์ก: St. Martin's Press ISBN 0-312-30557-5-
  • MacDonogh, Giles (2007). After the Reich: The Brutal History of the Allied Occupation . นิวยอร์ก: Basic Books. หน้า 75 ISBN 978-0465003389. วิกตอเรีย หลุยส์
  • Pakula, Hannah (1997). An Uncommon Woman: The Empress Frederick, Daughter of Queen Victoria, Wife of the Crown Prince of Prussia, Mother of Kaiser Wilhelm . นิวยอร์ก: Simon and Schuster Inc. ISBN 0684842165-
  • Petropoulos, Jonathan (2006). Royals and the Reich: The Princes von Hessen in Nazi Germany. นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ดISBN 0195339274-
  • Riotte, Torsten (2008). "The House of Hanover, Queen Victoria and the Gelph dynasty". ใน Urbach, Karina (ed.). Royal Kinship. เครือข่ายครอบครัวแองโกล-เยอรมัน 1815–1918มิวนิก: KG Saur Verlag ISBN 978-3-598-23003-5-
  • Riotte, Torsten (2011). "การลี้ภัยในฮันโนเวอร์และการปกครองของปรัสเซีย: กษัตริย์จอร์จที่ 5 แห่งฮันโนเวอร์และผู้สืบราชสมบัติในออสเตรีย 1866–1913" ใน Mansel, Philip; Riotte, Torsten (บรรณาธิการ) ราชาธิปไตยและการลี้ภัย: การเมืองแห่งความชอบธรรมจาก Marie de Médicis ถึง Wilhelm II Basingstoke, Hampshire: Palgrave Macmillan ISBN 978-0-230-24905-9-[ ลิงค์ตายถาวร ]
  • เชินช์, จี. (1907) Handbuch über den Königlich Preuβischen Hof und Staat fur das Jahr 1908 [ Manual of the Royal Prussian Court and State for the year 1908 ] (ในภาษาเยอรมัน) เบอร์ลิน.{{cite book}}: CS1 maint: ตำแหน่งขาดผู้จัดพิมพ์ ( ลิงค์ )
  • ท็อปแฮม, แอนน์ (1915). ความทรงจำของราชสำนักไกเซอร์ นิวยอร์ก: ด็อดด์ มีด แอนด์ คอมพานี
  • วิคตอเรีย ลุยส์, แฮร์โซกิน ซู เบราน์ชไวค์ อุนด์ ลือเนอบวร์ก (1977) ธิดาของไกเซอร์: บันทึกความทรงจำของสมเด็จพระราชาธิบดีวิกตอเรีย ลูอิเซอ ดัชเชสแห่งบรันสวิก และลือเนอบวร์ก เจ้าหญิงแห่งปรัสเซีย เด็กฝึกงาน-ฮอลล์ไอเอสบีเอ็น 978-0-13-514653-8-
  • Vovk, Justin C. (2012). Imperial Requiem: Four Royal Women and the Fall of the Age of Empires. บลูมิงตัน, อินเดียน่า: iUniverse. ISBN 978-1-4759-1749-9-
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับเจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์แห่งปรัสเซีย
  • ภาพประวัติศาสตร์ของการแต่งงานของวิกตอเรีย หลุยส์ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2456 filmportal.de
เจ้าหญิงวิกตอเรีย หลุยส์แห่งปรัสเซีย
วันเกิด: 13 กันยายน 2435 เสียชีวิต: 11 ธันวาคม 2523 
พระราชอิสริยยศ
ว่าง
ตำแหน่งสุดท้ายที่ครองโดย
เจ้าหญิงมารีแห่งบาเดิน
เป็นดัชเชสแห่งบรันสวิก-โวลเฟนบึทเทล		 ดัชเชสแห่งบรันสวิก
1 พฤศจิกายน 1913 – 8 พฤศจิกายน 1918		การปฏิวัติเยอรมัน
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=เจ้าหญิงวิกตอเรียหลุยส์แห่งปรัสเซีย&oldid=1252943894"