บทความนี้มีปัญหาหลายประการโปรดช่วยปรับปรุงหรือพูดคุยเกี่ยวกับปัญหาเหล่านี้ในหน้าพูดคุย ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความเหล่านี้ )
|
ทะเลแดง | |
---|---|
ที่ตั้ง | แอฟริกาเหนือแอฟริกาตะวันออกและเอเชียตะวันตก |
พิกัด | 22°N 38°E / 22°N 38°E / 22; 38 |
พิมพ์ | ทะเล |
การไหลเข้าขั้นต้น | อ่าวเอเดน , อ่าวสุเอซ |
การไหลออกหลัก | บาบเอลมันเดบคลองสุเอซ |
ประเทศในลุ่มน้ำ | |
ความยาวสูงสุด | 2,250 กม. (1,400 ไมล์) |
ความกว้างสูงสุด | 355 กม. (221 ไมล์) |
พื้นที่ผิว | 438,000 ตารางกิโลเมตร( 169,000 ตารางไมล์) |
ความลึกเฉลี่ย | 490 ม. (1,610 ฟุต) |
ความลึกสูงสุด | 3,040 ม. (9,970 ฟุต) |
ปริมาณน้ำ | 233,000 กม. 3 (56,000 ลูกบาศก์ไมล์) |
ทะเลแดงเป็นทางเข้าของมหาสมุทรอินเดีย อยู่ระหว่าง แอฟริกาและเอเชีย เชื่อมต่อกับมหาสมุทรทางทิศใต้ผ่าน ช่องแคบ บาบเอลมันเดบและอ่าวเอเดนทางทิศเหนือคือคาบสมุทรไซ นาย อ่าวอากาบาและอ่าวสุเอซซึ่งนำไปสู่คลองสุเอซ ทะเลแดงมี รอยแยกทะเลแดงซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ หุบเขาริฟ ต์ ใหญ่รองรับอยู่
ทะเลแดงมีพื้นที่ผิวน้ำประมาณ 438,000 ตารางกิโลเมตร( 169,000 ตารางไมล์) [1]มีความยาวประมาณ 2,250 ตารางกิโลเมตร (1,400 ไมล์) และกว้าง 355 ตารางกิโลเมตร (221 ไมล์) ณ จุดที่กว้างที่สุด มีความลึกเฉลี่ย 490 เมตร (1,610 ฟุต) และในร่องน้ำซัวกินตอนกลาง มีความลึกสูงสุด 3,040 เมตร (9,970 ฟุต) [2]
ประมาณ 40% ของทะเลแดงมีระดับน้ำค่อนข้างตื้นที่ความลึกน้อยกว่า 100 เมตร (330 ฟุต) และประมาณ 25% มีความลึกน้อยกว่า 50 เมตร (160 ฟุต) ชั้นน้ำตื้นที่กว้างขวางนี้มีชื่อเสียงในเรื่องสัตว์ทะเลและปะการัง มีสัตว์ ไม่มีกระดูกสันหลังมากกว่า 1,000 ชนิดและปะการังอ่อนและแข็ง 200 ชนิดอาศัยอยู่ในทะเล ทะเลแดงเป็น ทะเล เขตร้อน ที่อยู่เหนือสุดของโลก และได้รับการกำหนดให้เป็นเขตนิเวศ 200 แห่งของโลก
องค์กรอุทกศาสตร์ระหว่างประเทศได้กำหนดขอบเขตของทะเลแดงไว้ดังนี้: [3]
ทางเหนือขอบเขตทางใต้ของอ่าวสุเอซ [เส้นที่วิ่งจากราสมูฮัมหมัด (27°43'N) ถึงจุดใต้ของ เกาะ ชาดวาน (34°02'E) จากนั้นไปทางตะวันตกบนเส้นขนาน (27°27'N) ไปยังชายฝั่งแอฟริกา ] และอากาบา [เส้นที่วิ่งจากราสอัลฟาสมาไปทางตะวันตกเฉียงใต้ไปยังเกาะเรกวิน ( 27°57′N 34°36′E / 27.950°N 34.600°E / 27.950; 34.600 ) ผ่านเกาะติรานไปยังจุดตะวันตกเฉียงใต้ของเกาะ และจากนั้นไปทางตะวันตกบนเส้นขนาน (27°54'N) ไปยังชายฝั่งคาบสมุทรไซนาย ] ทางทิศใต้เส้นเชื่อมต่อฮุสน์ มูราด ( 12°40′N 43°30′E / 12.667°N 43.500°E / 12.667; 43.500 ) และราส ซิยาน ( 12°29′N 43°20′E / 12.483°N 43.333°E / 12.483; .333 ).
เขตเศรษฐกิจพิเศษในทะเลแดง: [4]
ตัวเลข | ประเทศ | พื้นที่ (กม. 2 ) |
---|---|---|
1 | ซาอุดิอาระเบีย | 186,392 |
2 | ซูดาน | 92,513 |
3 | อียิปต์ | 91,279 |
4 | เอริเทรีย | 78,383 |
5 | เยเมน | 35,861 |
6 | จิบูตี | 7,037 |
ทั้งหมด | ทะเลแดง | 491,465 |
หมายเหตุ: สามเหลี่ยมฮาลาอิบเป็นที่ถกเถียงกันระหว่างซูดานและอียิปต์และมีการคำนวณไว้สำหรับทั้งสองแห่งแล้ว
ทะเลแดงมีชื่อในหลายภาษา ( ภาษาอาหรับ สมัยใหม่ : البحر الاحمر , อักษรโรมัน : al-Baḥur al-ʾAḥmar , ภาษาอาหรับยุคกลาง: بحر القلزم , อักษรโรมัน: Baḥr al-Qulzum ; ภาษาฮีบรูในพระคัมภีร์ไบเบิล : יַם-סוּף , อักษรโรมัน: Yam Sūp̄หรือฮีบรู : הַיָּם הָאָדוָם , อักษรโรมัน : hayYām hāʾĀḏōm ; คอปติก : ⲫⲓⲟⲙ ⲛ̀ϩⲁϩ Phiom Enhahหรือ ⲫⲓⲟⲙ ⲛ̀ϣⲁⲣⲓ ภิอม Ĺšari ; กริญญา : ቀይሕ ባሕሪ Qeyih Bahri ; โซมาเลีย : บาดดา คาส ; ไกล : “กอซาบาด”. ทะเลแดงเป็นคำแปลโดยตรงของภาษากรีกโบราณ Erythra Thalassa ( Ἐρυθρὰ Θάladασσα ) ทะเลแห่งนี้เคยถูกเรียกว่าทะเลเอริเทรียโดยชาวยุโรป เช่นเดียวกับMare Rubrumในภาษาละติน (หรืออีกทางหนึ่งคือSinus Arabicus แปลตรง ตัวว่า "อ่าวอาหรับ") ชาวโรมันเรียกมันว่าPontus Herculis (ทะเลเฮอร์คิวลิส) [5]ชื่ออื่นๆ ได้แก่ภาษาอาหรับ : البحر الاحمر , อักษรโรมัน : Al-Baḥr Al-Aḥmar (หรือเรียกอีกอย่างว่าبحر القلزم Baḥr Al-Qulzum , ตามตัวอักษร) "ทะเลคลีสมา " ภาษาคอปติก ⲫⲓⲟⲙ ̀ⲛϣⲁⲣⲓ Phiom ̀nšari ภาษาซี เรียกԝԡԐ ԣԘԡԩԐ Yammāʾ summāqā ภาษาโซมาลี บาดดา คาสและภาษาติกรินยา เคย์ยิḥ บาห์รี (ቀይሕ ባሕሪ) ชื่อของทะเลอาจหมายถึงดอกไม้ประจำฤดูกาลของTrichodesmium erythraeum ที่มีสีแดง ใกล้ผิวน้ำ[6] ทฤษฎีที่นักวิชาการสมัยใหม่บางคนเห็นด้วยคือชื่อสีแดงหมายถึงทิศใต้ เช่นเดียวกับที่ชื่อของทะเลดำ อาจหมายถึงทิศเหนือ พื้นฐานของทฤษฎีนี้คือ ภาษาเอเชีย บางภาษา ใช้คำสีเพื่ออ้างอิงถึงทิศหลัก[7] เฮโรโดตัสเคยใช้ทะเลแดงและทะเลใต้สลับกัน[8]
ชื่อในภาษาฮีบรูYam Suph ( ภาษาฮีบรู : ים סוףแปลว่า 'ทะเลแห่งกก') มีที่มาจากพระคัมภีร์ ชื่อในภาษาคอปติก : ⲫⲓⲟⲙ `ⲛϩⲁϩ Phiom Enhah ("ทะเลแห่งฮา") เชื่อมโยงกับรากศัพท์ภาษาอียิปต์โบราณḥ-ḥซึ่งหมายถึงน้ำและทะเล (ตัวอย่างเช่น ชื่อของเทพเจ้าOgdoad คือ Heh และ Hauhet ) [9]
ในอดีต นักภูมิศาสตร์ตะวันตกรู้จักทะเลแดงในชื่อMare Mecca (ทะเลเมกกะ) และSinus Arabicus (อ่าวอาระเบีย) [10]นักภูมิศาสตร์ในสมัยโบราณบางคนเรียกทะเลแดงว่าอ่าวอาหรับ[11]หรืออ่าวอาระเบีย[12]
ความเชื่อมโยงระหว่างทะเลแดงกับ เรื่องราวใน พระคัมภีร์เกี่ยวกับชาวอิสราเอลที่ข้ามทะเลแดงนั้นมีมาช้านาน และได้มีการระบุอย่างชัดเจนในหนังสืออพยพฉบับเซปตัวจินต์จากภาษาฮีบรูเป็นภาษากรีกคอยนีเมื่อประมาณศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาล ในฉบับนั้นยัมซูฟ ( ภาษาฮีบรู : ים סוףแปลว่า "ทะเลกก") แปลว่าเอริธรา ทาลัสซา (ทะเลแดง)
ทะเลแดงเป็นทะเลหนึ่งในสี่แห่งที่ตั้งชื่อตามชื่อสี ทั่วไปในภาษาอังกฤษ โดยอีกสองแห่งได้แก่ทะเลดำทะเลขาวและทะเลเหลืองการแปลตรงตัวของคำว่าErythra thalassaในภาษาละตินว่าMare Erythraeumนั้นหมายถึงบริเวณทางตะวันตกเฉียงเหนือของมหาสมุทรอินเดียและยังหมายถึงบริเวณบนดาวอังคาร อีก ด้วย
การสำรวจทะเลแดงครั้งแรกที่ทราบกันนั้นดำเนินการโดยชาวอียิปต์โบราณโดยพวกเขาพยายามสร้างเส้นทางการค้าไปยังเมืองพุนต์การสำรวจครั้งหนึ่งเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 2500 ปีก่อนคริสตกาล และอีกครั้งเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 1500 ปีก่อนคริสตกาล (โดยฮัตเชปซุต ) ทั้งสองครั้งต้องเดินทางไกลลงไปตามทะเลแดง[13]
หนังสืออพยพในพระคัมภีร์บอกเล่าเรื่องราวการข้ามทะเลของชาวอิสราเอลซึ่งข้อความภาษาฮีบรูเรียกว่ายามสุพ ( ภาษาฮีบรู : יַם סוּף ) ยามสุพได้รับการระบุโดยทั่วไปว่าเป็นทะเลแดง Rabbi Saadia Gaon (882‒942) ในการแปลพระ คัมภีร์โตราห์เป็นภาษาอาหรับ-ยิวระบุสถานที่ข้ามทะเลแดงว่าBaḥar al-Qulzumซึ่งหมายถึงอ่าวสุเอซ [ 14]
ในศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาลดาริอัสมหาราชซึ่งเป็นผู้ปกครองคนสำคัญของจักรวรรดิอะคีเมนิดในเปอร์เซีย ได้พยายามอย่างมากในการปรับปรุงและขยายการเดินเรือในทะเลแดง เขาส่งภารกิจลาดตระเวนไปสำรวจพื้นที่ทะเลแดงและระบุอันตรายในการเดินเรือต่างๆ เช่น หินและกระแสน้ำ ความพยายามนี้มีความสำคัญเนื่องจากช่วยให้เส้นทางการเดินเรือปลอดภัยและมีประสิทธิภาพมากขึ้น[15]
นอกจากการสำรวจทางทะเลแล้ว ในรัชสมัยของดาริอัสมหาราช ได้มีการสร้างคลองเชื่อมแม่น้ำไนล์กับปลายด้านเหนือของทะเลแดงที่สุเอซ คลองนี้บางครั้งเรียกว่าคลองสุเอซโบราณ คลองนี้มีบทบาทสำคัญในการปรับปรุงการค้าและการสื่อสารระหว่างหุบเขาไนล์และทะเลแดง และไกลออกไปถึงมหาสมุทรอินเดีย คลองนี้เป็นต้นแบบของคลองสุเอซ ในปัจจุบัน ซึ่งสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 19 และยังคงเป็นเส้นทางน้ำที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของโลก[16]
การสร้างคลองในรัชสมัยของดาริอัสนั้นสามารถพิสูจน์ได้จากบันทึกโบราณ รวมทั้งจารึก ดาริอัสได้รำลึกถึงการสร้างคลองเสร็จโดยสร้างแท่นศิลาจารึกที่มีจารึกเป็นภาษาต่างๆ มากมาย ซึ่งอธิบายถึงการสร้างและประโยชน์ของคลอง คลองไม่เพียงแต่อำนวยความสะดวกทางการค้าเท่านั้น แต่ยังทำให้การควบคุมของดาริอัสเหนืออียิปต์แข็งแกร่งขึ้น และเพิ่มอำนาจทางเศรษฐกิจและการเมืองของจักรวรรดิอะคีเมนิดในภูมิภาคอีกด้วย
ในช่วงปลายศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาลอเล็กซานเดอร์มหาราชได้ส่งกองเรือสำรวจกรีกลงไปตามทะเลแดงสู่มหาสมุทรอินเดียนักเดินเรือชาวกรีกยังคงสำรวจและรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับทะเลแดงต่อไปอากาธาร์ชิดีสได้รวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับทะเลในศตวรรษที่ 2 ก่อนคริสตกาล หนังสือPeriplus of the Erythraean Sea (" หนังสือ Periplus of the Red Sea ") ซึ่งเป็นหนังสือ Periplus ของกรีก ที่เขียนโดยผู้เขียนที่ไม่ปรากฏชื่อในราวศตวรรษที่ 1 มีคำอธิบายโดยละเอียดเกี่ยวกับท่าเรือและเส้นทางเดินเรือของทะเลแดง[17]หนังสือ Periplus ยังบรรยายถึงวิธีที่ฮิปปาลัสค้นพบเส้นทางตรงจากทะเลแดงไปยังอินเดีย เป็นครั้งแรกอีก ด้วย
ทะเลแดงเป็นเส้นทางการค้าระหว่างโรมันกับอินเดียตั้งแต่สมัยของออกัสตัสเมื่อจักรวรรดิโรมันเข้ายึดครองทะเลเมดิเตอร์เรเนียนอียิปต์และทะเลแดงทางตอนเหนือ เส้นทางนี้เคยใช้โดยรัฐต่างๆ ก่อนหน้านี้ แต่ปริมาณการขนส่งเพิ่มขึ้นภายใต้การปกครองของโรมัน สินค้าจากจีนถูกนำเข้าสู่ โลก โรมัน จากท่าเรือของอินเดีย การติดต่อระหว่างโรมและจีนขึ้นอยู่กับทะเลแดง แต่เส้นทางนี้ถูกตัดขาดโดยจักรวรรดิอักซุมิในราวศตวรรษที่ 3 [18] ตั้งแต่สมัยโบราณจนถึงศตวรรษที่ 20ทะเลแดงยังเป็นเส้นทางการค้าทาสในทะเลแดงจากแอฟริกาไปยังตะวันออกกลาง อีกด้วย [19]
ในยุคกลางทะเลแดงเป็นส่วนสำคัญของ เส้นทาง การค้าเครื่องเทศในปี ค.ศ. 1183 เรย์นัลด์แห่งชาตีลลอนได้เปิดฉากโจมตีลงทะเลแดงเพื่อโจมตีขบวนรถจาริกแสวงบุญมุสลิมไปยังมักกะห์[20]ความเป็นไปได้ที่กองเรือของเรย์นัลด์อาจปล้นสะดมเมืองศักดิ์สิทธิ์อย่างเมกกะและเมดินาทำให้เกิดความโกรธแค้นไปทั่วโลกมุสลิม[21]อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าเป้าหมายของเรย์นัลด์คือขบวนรถจาริกแสวงบุญมุสลิมที่ติดอาวุธเบา มากกว่าเมืองเมกกะและเมดินาที่ได้รับการปกป้องอย่างดี และความเชื่อในโลกมุสลิมที่ว่าเรย์นัลด์กำลังพยายามปล้นสะดมเมืองศักดิ์สิทธิ์ เนื่องจากเมืองเหล่านั้นอยู่ใกล้กับพื้นที่ที่เรย์นัลด์โจมตี[22]
ในปี ค.ศ. 1513 ขณะที่พยายามรักษาช่องทางดังกล่าวไว้กับโปรตุเกสAfonso de Albuquerqueได้ปิดล้อมเมืองเอเดน[23]แต่ถูกบังคับให้ล่าถอย พวกเขาล่องเรือไปในทะเลแดงภายในBab al-Mandabซึ่งเป็นกองเรือชุดแรกจากยุโรปในยุคปัจจุบันที่แล่นเรือไปในน่านน้ำเหล่านี้ ต่อมาในปี ค.ศ. 1524 เมืองนี้ถูกส่งมอบให้กับผู้ว่าราชการ Heitor da Silveira ในฐานะข้อตกลงเพื่อปกป้องจากพวกออตโตมัน [ 24] ในปี ค.ศ. 1798 ฝรั่งเศสสั่งให้นายพลนโปเลียนรุกรานอียิปต์และยึดครองทะเลแดง แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในภารกิจนี้ แต่Jean-Baptiste Lepère วิศวกร ซึ่งมีส่วนร่วมในภารกิจนี้ได้ฟื้นฟูแผนการสร้างคลองที่วางแผนไว้ในรัชสมัยของฟาโรห์ขึ้นมาใหม่ ในสมัยโบราณมีการสร้างคลองหลายแห่งตั้งแต่แม่น้ำไนล์ไปจนถึงทะเลแดงตามแนวคลองน้ำหวาน ในปัจจุบันหรือใกล้เคียง แต่ไม่มีแห่งใดที่คงอยู่ได้นาน คลองสุเอซเปิดใช้งานในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2412 ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 20 การค้าทาสในทะเลแดงได้รับการประณามจากนานาชาติอย่างหนัก
หลังสงครามโลกครั้งที่สองสหรัฐฯ และโซเวียตได้แผ่อิทธิพลในขณะที่ปริมาณการขนส่งน้ำมันเพิ่มขึ้น อย่างไรก็ตามสงครามหกวันสิ้นสุดลงด้วยการปิดคลองสุเอซระหว่างปี 1967 ถึง 1975 ปัจจุบัน แม้จะมีกองเรือเดินทะเลหลักลาดตระเวนในน่านน้ำทะเลแดง แต่คลองสุเอซก็ไม่เคยฟื้นคืนอำนาจเหนือเส้นทางแหลมเคปได้ ซึ่งเชื่อกันว่าเสี่ยงต่อการถูกโจรสลัดโจมตีน้อยกว่า[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
กลุ่มฮูตี ในเยเมน ที่ได้รับการสนับสนุนจากอิหร่านได้โจมตีเรือของชาติตะวันตก รวมถึงเรือรบในช่วงสงครามอิสราเอล-ฮามาสในปี 2023-2024เรือลำหนึ่งถูกจี้และนำกลับไปยังเยเมน[25]
ทะเลแดงอยู่ระหว่างพื้นที่แห้งแล้งทะเลทรายและกึ่งทะเลทรายระบบแนวปะการังได้รับการพัฒนาให้ดีขึ้นตามแนวทะเลแดง เนื่องมาจากมีความลึกมากกว่าและมีรูปแบบการหมุนเวียนน้ำที่มีประสิทธิภาพ มวลน้ำในทะเลแดงแลกเปลี่ยนน้ำกับทะเลอาหรับมหาสมุทรอินเดียผ่านอ่าวเอเดนปัจจัยทางกายภาพเหล่านี้ช่วยลดผลกระทบของความเค็มสูงที่เกิดจากการระเหยในภาคเหนือ และน้ำที่ค่อนข้างร้อนในภาคใต้[27]
สภาพภูมิอากาศของทะเลแดงเป็นผลมาจาก ฤดู มรสุม สอง ฤดู ได้แก่ มรสุมตะวันออกเฉียงเหนือและมรสุมตะวันตกเฉียงใต้ ลมมรสุมเกิดจากความร้อนที่แตกต่างกันระหว่างพื้นดินและทะเล อุณหภูมิผิวน้ำที่สูงมากและความเค็มสูงทำให้ทะเลแดงเป็นแหล่งน้ำทะเลที่อบอุ่นและเค็มที่สุดแห่งหนึ่งของโลก อุณหภูมิผิวน้ำเฉลี่ยของทะเลแดงในช่วงฤดูร้อนอยู่ที่ประมาณ 26 °C (79 °F) ทางเหนือและ 30 °C (86 °F) ทางใต้ โดยมีการเปลี่ยนแปลงเพียงประมาณ 2 °C (3.6 °F) ในช่วงฤดูหนาว อุณหภูมิน้ำเฉลี่ยโดยรวมอยู่ที่ 22 °C (72 °F) อุณหภูมิและทัศนวิสัยยังคงดีอยู่ที่ประมาณ 200 ม. (660 ฟุต) ทะเลแห่งนี้ขึ้นชื่อในเรื่องลมแรงและกระแสน้ำในท้องถิ่นที่คาดเดาไม่ได้[ ต้องการอ้างอิง ]
ปริมาณ น้ำฝนเหนือทะเลแดงและชายฝั่งมีน้อยมาก โดยเฉลี่ย 60 มม. (2.36 นิ้ว) ต่อปี ฝนตกเป็นส่วนใหญ่ในช่วงสั้นๆ มักมีพายุฝนฟ้าคะนองและบางครั้งมีพายุฝุ่น ฝนที่ตกน้อยและไม่มีแหล่งน้ำจืดหลักไปยังทะเลแดงทำให้มีการระเหยเกินสูงถึง 2,050 มม. (81 นิ้ว) ต่อปีและมีความเค็มสูงโดยมีการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลเพียงเล็กน้อย การสำรวจใต้น้ำล่าสุด[ เมื่อใด? ]ไปยังทะเลแดงนอกชายฝั่งจากซูดานและเอริเทรีย[28] [ ต้องตรวจสอบ ]พบว่าอุณหภูมิของน้ำผิวดินอยู่ที่ 28 °C (82 °F) ในฤดูหนาวและสูงถึง 34 °C (93 °F) ในฤดูร้อน แต่ถึงแม้จะมีอากาศร้อนจัด ปะการังก็ยังคงมีสุขภาพดี มีปลาจำนวนมากและมีสัญญาณของการฟอกขาว เพียงเล็กน้อย โดยมีเพียง 9% เท่านั้นที่ติดเชื้อThalassomonas loyanaซึ่งเป็นเชื้อโรค 'กาฬโรค' ปะการัง Favia favusมีไวรัส BA3 ที่สามารถฆ่าT. loyanaได้[29] นักวิทยาศาสตร์กำลังศึกษาวิจัยคุณสมบัติเฉพาะตัวของปะการังเหล่านี้และสาหร่ายคอมเมน ซัล เพื่อดูว่าสามารถนำไปใช้กอบกู้ปะการังที่ฟอกขาวในที่อื่นได้หรือไม่[30]
ทะเลแดงเป็นแหล่งน้ำที่มีความเค็มมากที่สุดแห่งหนึ่งในโลก เนื่องมาจากการระเหยของน้ำที่สูงและปริมาณน้ำฝนที่ต่ำ ไม่มีแม่น้ำหรือลำธารสายสำคัญใดไหลลงสู่ทะเล และทางตอนใต้ที่เชื่อมต่อกับอ่าวเอเดนซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของมหาสมุทรอินเดียนั้นมีความแคบ[31] ความเค็มของทะเลแดงอยู่ระหว่าง ~36 ‰ในส่วนใต้ และ 41 ‰ ในส่วนทางตอนเหนือรอบๆอ่าวสุเอซ โดยมีค่าเฉลี่ยอยู่ที่ 40 ‰ (ค่าความเค็มเฉลี่ยของ น้ำทะเลทั่วโลกอยู่ที่ ~35 ‰ ตามมาตราความเค็มในทางปฏิบัติ หรือ PSU ซึ่งคิดเป็น 3.5% ของเกลือที่ละลายอยู่จริง) [32]
โดยทั่วไป ระดับน้ำขึ้นลงจะอยู่ระหว่าง 0.6 เมตร (2.0 ฟุต) ทางเหนือ ใกล้ปากอ่าวสุเอซ และ 0.9 เมตร (3.0 ฟุต) ทางใต้ ใกล้อ่าวเอเดน แต่ขึ้นลงจะอยู่ระหว่าง 0.20 เมตร (0.66 ฟุต) ถึง 0.30 เมตร (0.98 ฟุต) จากจุดศูนย์กลาง ดังนั้น ทะเลแดงตอนกลาง (บริเวณเจดดาห์) จึงแทบไม่มีน้ำขึ้นลง และด้วยเหตุนี้ ระดับน้ำในแต่ละปีจึงเปลี่ยนแปลงไปอย่างมีนัยสำคัญ เนื่องจากระดับน้ำขึ้นลงค่อนข้างแคบ น้ำจึงท่วมซับคา ชายฝั่ง เป็นแผ่นน้ำบางๆ สูงถึงไม่กี่ร้อยเมตรในช่วงน้ำขึ้น แทนที่จะท่วมซับคาผ่านเครือข่ายช่องทาง อย่างไรก็ตาม ทางใต้ของเจดดาห์ในพื้นที่โชยาบา น้ำจากทะเลสาบอาจปกคลุมซับคาที่อยู่ติดกันได้ไกลถึง 3 กม. (2 ไมล์) ในขณะที่ทางเหนือของเจดดาห์ในพื้นที่อัลคาร์ราร์ ซับคาถูกปกคลุมด้วยแผ่นน้ำบาง ๆ ไกลถึง 2 กม. (1.2 ไมล์) ลมเหนือและตะวันออกเฉียงเหนือที่พัดเป็นประจำส่งผลต่อการเคลื่อนที่ของน้ำในอ่าวชายฝั่งไปยังซับคาที่อยู่ติดกัน โดยเฉพาะในช่วงที่มีพายุ ระดับน้ำทะเลเฉลี่ยในฤดูหนาวสูงกว่าในฤดูร้อน 0.5 ม. (1.6 ฟุต) ความเร็วของกระแสน้ำที่ผ่านบริเวณแคบที่เกิดจากแนวปะการัง สันทราย และเกาะต่ำ มักจะเกิน 1–2 ม./วินาที (3–7 ฟุต/วินาที) แนวปะการังในทะเลแดงอยู่ใกล้กับอียิปต์ เอริเทรีย อิสราเอล ซาอุดีอาระเบีย และซูดาน[33]
ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับข้อมูลปัจจุบันยังขาดอยู่ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะกระแสน้ำอ่อนและมีการเปลี่ยนแปลงทั้งในเชิงพื้นที่และเวลา การเปลี่ยนแปลงของกระแสน้ำในเชิงเวลาและพื้นที่นั้นต่ำเพียง 0.5 ม. (1.6 ฟุต) [ ต้องการคำอธิบายเพิ่มเติม ]และถูกควบคุมโดยลมทั้งหมด ในช่วงฤดูร้อน ลมตะวันตกเฉียงเหนือพัดน้ำผิวดินไปทางทิศใต้เป็นเวลาประมาณสี่เดือนด้วยความเร็ว 15–20 ซม./วินาที (6–8 นิ้ว/วินาที) ในขณะที่ในฤดูหนาว กระแสน้ำจะย้อนกลับ ส่งผลให้มีน้ำไหลจากอ่าวเอเดนลงสู่ทะเลแดง มูลค่าสุทธิของกระแสน้ำขึ้นน้ำลงมีมากกว่า ส่งผลให้กระแสน้ำขึ้นน้ำลงโดยรวมไปทางปลายเหนือของทะเลแดง โดยทั่วไป ความเร็วของกระแสน้ำขึ้นน้ำลงอยู่ที่ 50–60 ซม./วินาที (20–24 นิ้ว/วินาที) โดยมีค่าสูงสุดที่ 1 ม./วินาที (3.3 ฟุต/วินาที) ที่ปากทะเลสาบอัลคาร์ราร์ อย่างไรก็ตาม ช่วงของกระแสน้ำในแนวเหนือ-ตะวันออกเฉียงเหนือตามแนวชายฝั่งซาอุดีอาระเบียคือ 8–29 ซม./วินาที (3–11 นิ้ว/วินาที) [ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
ภาคเหนือของทะเลแดงมี ลมพัดจากทิศตะวันตกเฉียงเหนืออย่างต่อเนื่องโดยมีความเร็วตั้งแต่ 7 กม./ชม. (4.3 ไมล์/ชม.) ถึง 12 กม./ชม. (7.5 ไมล์/ชม.) ส่วนที่เหลือของทะเลแดงและอ่าวเอเดนมีลมพัดสม่ำเสมอและเปลี่ยนฤดูกาลได้ ลักษณะ เฉพาะ ของลมคือ ความเร็วและทิศทางจะเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาลและตามภูมิภาคโดยความเร็วเฉลี่ยโดยทั่วไปจะเพิ่มขึ้นทางทิศเหนือ[34]
ลมเป็นแรงขับเคลื่อนในทะเลแดงในการเคลื่อนย้ายวัสดุในลักษณะแขวนลอยหรือบรรทุกลงสู่พื้นทะเล กระแสน้ำที่เกิดจากลมมีบทบาทสำคัญในทะเลแดงในการทำให้ตะกอนก้นทะเลกลับมาลอยตัวอีกครั้งและถ่ายโอนวัสดุจากแหล่งทิ้งไปยังแหล่งฝังกลบในสภาพแวดล้อมที่สงบนิ่งของการทับถมการวัด กระแสน้ำที่เกิดจากลม จึงมีความสำคัญเพื่อกำหนดรูปแบบการแพร่กระจายของตะกอนและบทบาทของรูปแบบดังกล่าวในการกัดเซาะและการสะสมตัวของหินชายฝั่งและแนวปะการังใต้น้ำ[35]
ทะเลแดงเกิดขึ้นจากคาบสมุทรอาหรับที่แยกออกจากแอฟริกาตะวันออกโดยการเคลื่อนตัวของรอยแยกทะเลแดง รอยแยกนี้เริ่มต้นในยุคอีโอซีนและเร่งขึ้นในยุคโอลิโกซีนทะเลยังคงกว้างขึ้น (ในปี 2005 หลังจากช่วงสามสัปดาห์ของ กิจกรรม ทางธรณีวิทยาทะเลได้ขยายตัวขึ้น 8 เมตร [26 ฟุต]) [36]และเชื่อกันว่าทะเลจะกลายเป็นมหาสมุทรในเวลาต่อมา (ตามที่เสนอในแบบจำลองของจอห์น ทูโซ วิลสัน ) ในปี 1949 การสำรวจน้ำลึกรายงานว่ามีน้ำเกลือ ร้อนผิดปกติ ในส่วนกลางของทะเลแดง การทำงานในช่วงหลังในทศวรรษ 1960 ยืนยันการมีอยู่ของน้ำเกลือร้อนที่อุณหภูมิ 60 °C (140 °F) และโคลนโลหะที่เกี่ยวข้อง สารละลายร้อนนั้นแผ่ออกมาจากรอยแยก ใต้พื้น ทะเล ที่ยังคุกรุ่นอยู่ ทะเลสาบอาซาลในจิบูตีเหมาะเป็นแหล่งทดลองเพื่อศึกษาการวิวัฒนาการของน้ำเกลือร้อนในทะเลแดง[37]จากการสังเกตองค์ประกอบของไอโซโทปสตรอนเซียมในน้ำเกลือทะเลแดง ทำให้สามารถสรุปได้ว่าน้ำเค็มที่พบในก้นทะเลแดงเหล่านี้มีวิวัฒนาการในลักษณะเดียวกับทะเลสาบอาซาล ซึ่งในอุดมคติแล้วถือเป็นองค์ประกอบที่สูงมาก[37]ความเค็มที่สูงของน้ำไม่เอื้อต่อสิ่งมีชีวิต[38] [ การตรวจยืนยันล้มเหลว ]
เมื่อใดช่วงหนึ่งในยุคเทอร์เชียรีบาบเอลมันเดบปิดตัวลง และทะเลแดงก็ระเหยกลายเป็นอ่างเกลือที่แห้งและร้อนว่างเปล่า ผลกระทบที่ทำให้เกิดเหตุการณ์นี้ ได้แก่:
เกาะภูเขาไฟจำนวนหนึ่งผุดขึ้นมาจากใจกลางทะเล ส่วนใหญ่ยังไม่เกิดการระเบิด อย่างไรก็ตาม ในปี 2007 เกาะ Jabal al-Tairในช่องแคบ Bab el Mandeb ได้ปะทุอย่างรุนแรง มีเกาะใหม่สองเกาะก่อตัวขึ้นในปี 2011 และ 2013 ในหมู่เกาะ Zubairซึ่งเป็นกลุ่มเกาะเล็กๆ ที่เป็นของเยเมน เกาะแรกคือเกาะ Sholan ซึ่งปะทุขึ้นในเดือนธันวาคม 2011 ส่วนเกาะที่สองคือเกาะ Jadid ซึ่งปะทุขึ้นในเดือนกันยายน 2013 [39] [40] [41]ทะเลแดงประมาณ 40% ค่อนข้างตื้น โดยมีความลึกน้อยกว่า 100 เมตร (330 ฟุต) โดยประมาณ 25% มีความลึกน้อยกว่า 50 เมตร (160 ฟุต) [42]
คาดว่าปริมาณสำรองน้ำมันที่ยังไม่ถูกค้นพบในภูมิภาคนี้อยู่ที่ 5,041 MMBO ปริมาณสำรองก๊าซที่ยังไม่ถูกค้นพบในภูมิภาคนี้อยู่ที่ 112,349 BCFG ปริมาณสำรองก๊าซธรรมชาติที่ยังไม่ถูกค้นพบอยู่ที่ 3,077 MMBNGL [43]แหล่งเหล่านี้ส่วนใหญ่ควบคุมโดยโครงสร้างของแอ่ง[44]รอยเลื่อนปกติเป็นเรื่องปกติเนื่องจากทะเลแดงมีขอบเขตแยกตัวออกไปอย่างแข็งขัน เป้าหมายเหล่านี้มักพบอยู่ใต้แหล่งเกลือของยุค ไมโอ ซีน ตอนกลาง
การพัฒนาสมัยใหม่เน้นไปที่สาขาต่อไปนี้ แหล่ง Durwara 2 ถูกค้นพบในปี 1963 ในขณะที่แหล่ง Suakin 1 และแหล่ง Bashayer 1A ถูกค้นพบในปี 1976 บนฝั่งอียิปต์ของทะเลแดง แหล่ง Barqan ถูกค้นพบในปี 1969 และแหล่ง Midyan ในปี 1992 ทั้งสองแหล่งอยู่ในแอ่ง Midyan บนฝั่งซาอุดีอาระเบียของทะเลแดง หินMaqna ในยุคไมโอซีนตอนกลางที่ มีความหนา 20 เมตร เป็นแหล่งน้ำมันในแอ่งน้ำมันรั่วซึมเกิดขึ้นใกล้หมู่เกาะ Farasanหมู่เกาะ Dahlakตามแนวชายฝั่งของเอริเทรีย และในทะเลแดงทางตะวันออกเฉียงใต้ตามแนวชายฝั่งของซาอุดีอาระเบียและเยเมน[45]
ในแง่ของทรัพยากรแร่ธาตุองค์ประกอบหลักของตะกอนทะเลแดงมีดังนี้:
ทะเลแดงเป็นระบบนิเวศที่อุดมสมบูรณ์และหลากหลาย ตัวอย่างเช่น มีการบันทึกสายพันธุ์ปลาไว้มากกว่า 1,200 สายพันธุ์ในทะเลแดง[47]ซึ่ง 10% เป็นสายพันธุ์เฉพาะถิ่นที่ไม่พบในที่อื่น[48]
นับตั้งแต่คลองสุเอซเปิดดำเนินการในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2412 สิ่งมีชีวิตทางทะเลกว่าพันชนิดจากทะเลแดง ไม่ว่าจะเป็นแพลงก์ตอน สาหร่าย สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง ไปจนถึงปลา ต่างอพยพไปทางเหนือและตั้งรกรากอยู่ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจนปัจจุบันสิ่งมีชีวิตบางชนิดกลายมาเป็นองค์ประกอบสำคัญของระบบนิเวศในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน การเปลี่ยนแปลงความหลากหลายทางชีวภาพที่เกิดขึ้นนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในความทรงจำของมนุษย์ และกำลังเร่งตัวขึ้นในปัจจุบัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับปลา ตามการสำรวจที่ทำโดยคณะกรรมการวิทยาศาสตร์เมดิเตอร์เรเนียน [ 49]
ความหลากหลายอันอุดมสมบูรณ์ของทะเลแดงนั้นเกิดจากแนวปะการัง ยาว 2,000 กิโลเมตร (1,240 ไมล์) ที่ทอดยาวไปตามแนวชายฝั่ง แนวปะการังเหล่านี้มีอายุ 5,000–7,000 ปี และส่วนใหญ่ประกอบด้วยปะการังอะโคร พอรา และ ปะการัง พอริเตสที่มีหินแข็ง แนวปะการังก่อตัวเป็นแท่นและบางครั้งเป็นทะเลสาบตามแนวชายฝั่ง และบางครั้งก็มีลักษณะอื่นๆ เช่น ทรงกระบอก (เช่นบลูโฮล (ทะเลแดง)ที่ดาฮับ )
ทะเลแดงยังมีแนวปะการังนอกชายฝั่งมากมาย รวมถึงเกาะปะการังจริงหลายแห่ง แนวปะการังนอกชายฝั่งที่มีลักษณะแปลกประหลาดหลายแห่งขัดต่อแผนการจำแนกแนวปะการังแบบคลาสสิก (เช่น ของดาร์วิน) และโดยทั่วไปแล้วมักเกิดจากกิจกรรมทางธรณีวิทยาระดับสูงที่เป็นลักษณะเฉพาะของพื้นที่นี้ ทั้งแนวปะการังนอกชายฝั่งและชายฝั่งมักถูกปลาทะเลน้ำลึกแวะเวียนมาเยี่ยมเยียน รวมถึงฉลาม 44 สายพันธุ์ที่บันทึกไว้ และหอยทากทะเล หลายสายพันธุ์ (มากกว่า 175 สายพันธุ์) ซึ่งหลายสายพันธุ์มีถิ่นกำเนิดเฉพาะในทะเลแดง[50]แหล่งที่อยู่อาศัยอื่นๆ ของทะเลแดงชายฝั่ง ได้แก่ทุ่งหญ้าทะเลแอ่งเกลือป่าชายเลนและหนองน้ำเค็ม นอกจากนี้ สระน้ำเกลือในทะเลแดงลึกยังได้รับการศึกษาอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับชีวิตจุลินทรีย์ ซึ่งมีลักษณะเฉพาะคือความหลากหลายและการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่รุนแรง
ความหลากหลายทางชีวภาพทางทะเลที่สูงของพื้นที่นี้ได้รับการยอมรับจากรัฐบาลอียิปต์ ซึ่งได้จัดตั้งอุทยานแห่งชาติราสโมฮัมเหม็ดขึ้นในปี 1983 กฎและข้อบังคับที่ควบคุมพื้นที่นี้ปกป้องชีวิตทางทะเลในพื้นที่ ซึ่งได้กลายเป็นจุดดึงดูดหลักสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการดำน้ำ ซึ่งควรตระหนักว่าแม้ว่าสายพันธุ์ทะเลแดงส่วนใหญ่จะไม่เป็นอันตราย แต่ก็มีบางส่วนที่เป็นอันตรายต่อมนุษย์[51] [ ต้องระบุหน้า ]
มีความต้องการ น้ำ จืด จำนวนมาก เพื่อตอบสนองความต้องการของประชากรและอุตสาหกรรมตามแนวทะเลแดง
มีโรงงานกำจัดเกลืออย่างน้อย 18 แห่งตามแนวชายฝั่งทะเลแดงของซาอุดีอาระเบีย ซึ่งปล่อยน้ำเกลือ อุ่น และสารเคมีบำบัด ( คลอรีนและสารป้องกันการเกิดตะกรัน ) ที่ทำให้ ปะการัง ฟอกขาวและตายรวมถึงทำให้ปลาป่วย ปัญหานี้เกิดขึ้นเฉพาะในพื้นที่เท่านั้น แต่เมื่อเวลาผ่านไป ปัญหานี้อาจทวีความรุนแรงขึ้นและส่งผลกระทบอย่างรุนแรงต่ออุตสาหกรรมการประมง[52]
ทะเลแดงมีบทบาทสำคัญในเศรษฐกิจโลกโดยมีเรือบรรทุกสินค้าเดินทางระหว่างมหาสมุทรอินเดียและทะเลเมดิเตอร์เรเนียนทุกปี จึงทำให้เส้นทางระหว่างเอเชียและยุโรป สั้นลง เกือบครึ่งหนึ่ง (เมื่อเทียบกับการเดินทางรอบแอฟริกาผ่านมหาสมุทรแอตแลนติก) [53]การค้าโลกร้อยละ 12 ต้องผ่านทะเลแดง[54]ซึ่งรวมถึงการขนส่งสินค้าด้วยตู้คอนเทนเนอร์ ทั่วโลกร้อยละ 30 [54]
ทะเลแห่งนี้มีชื่อเสียงในเรื่อง แหล่ง ดำน้ำเพื่อการพักผ่อนหย่อนใจเช่นRas Mohammed , SS Thistlegorm (เรืออับปาง), Elphinstone Reef , The Brothers , Daedalus Reef , St. John's Reef, Rocky Islandในอียิปต์[55]และสถานที่ที่ไม่ค่อยเป็นที่รู้จักในซูดานเช่น Sanganeb, Abington, Angarosh และ Shaab Rumi
ทะเลแดงกลายเป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมสำหรับการดำน้ำหลังจากการสำรวจของHans Hassในปี 1950 และต่อมาโดยJacques-Yves Cousteau [56]รีสอร์ทท่องเที่ยวยอดนิยม ได้แก่El Gouna , Hurghada , Safaga , Marsa Alamบนชายฝั่งตะวันตกของทะเลแดง และSharm-el-Sheikh , DahabและTabaบน ฝั่ง อียิปต์ของSinaïรวมถึงAqabaในจอร์แดนและEilatในอิสราเอลในพื้นที่ที่เรียกว่าRed Sea Riviera
ชายหาดท่องเที่ยวชื่อดังของเมืองชาร์มเอลชีคปิดไม่ให้เล่นน้ำในเดือนธันวาคม 2553 เนื่องจากเกิดการโจมตีของฉลาม หลายครั้ง รวมถึงมีผู้เสียชีวิตด้วย ณ เดือนธันวาคม 2553 นักวิทยาศาสตร์กำลังสืบสวนการโจมตีดังกล่าวและระบุสาเหตุที่เป็นไปได้หลายประการ แต่ยังไม่สามารถยืนยันได้ เช่น การทำประมงมากเกินไปซึ่งทำให้ฉลามขนาดใหญ่ล่าเหยื่อใกล้ชายฝั่งมากขึ้น ผู้ประกอบการเรือท่องเที่ยวที่ล่อปลาจากชายฝั่งเพื่อถ่ายภาพฉลาม และรายงานเกี่ยวกับเรือที่โยนสัตว์เลี้ยงตายทิ้งลงทะเล ความแคบของทะเล ความลึกที่สำคัญ และระดับน้ำทะเลที่ลดระดับลงอย่างรวดเร็ว ทั้งหมดนี้รวมกันเป็นพื้นที่ที่ฉลามน้ำลึกขนาดใหญ่สามารถเดินเตร่ไปมาในน้ำหลายร้อยเมตร แต่กลับอยู่ห่างจากบริเวณว่ายน้ำเพียงร้อยเมตร โครงการทะเลแดงกำลังสร้างที่พักคุณภาพสูงสุดและสิ่งอำนวยความสะดวกมากมายบนแนวชายฝั่งในซาอุดีอาระเบีย ซึ่งจะช่วยให้ผู้คนสามารถเยี่ยมชมแนวชายฝั่งทะเลแดงได้ภายในสิ้นปี 2565 แต่จะแล้วเสร็จทั้งหมดภายในปี 2573 [57]
การท่องเที่ยวในภูมิภาคนี้ถูกคุกคามจากการโจมตีของผู้ก่อการร้ายเป็นครั้งคราว และจากเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับมาตรฐานความปลอดภัยของอาหาร[58] [59]
ทะเลแดงเป็นส่วนหนึ่งของเส้นทางเดินเรือระหว่างยุโรปอ่าวเปอร์เซียและเอเชียตะวันออกจึงมีการเดินเรือ หนาแน่น หน่วยงานที่เกี่ยวข้องกับรัฐบาลซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบในการดูแลพื้นที่ทะเลแดง ได้แก่หน่วยงานการท่าเรือพอร์ตซาอิดหน่วยงานคลองสุเอซและหน่วยงานการท่าเรือทะเลแดงแห่งอียิปต์หน่วยงานการเดินเรือจอร์แดนหน่วยงานการ ท่าเรืออิสราเอลหน่วยงานการท่าเรือซาอุดีอาระเบียและสำนักงานการท่าเรือแห่งซูดาน
กลุ่มกบฏ ฮูตีในเยเมนได้เพิ่มการโจมตีเรือเดินทะเลตั้งแต่กลางเดือนพฤศจิกายน 2023 การปิดกั้นเรือที่มีความเชื่อมโยงกับอิสราเอลเป็นการตอบสนองต่อสงครามของอิสราเอลในฉนวนกาซา[54]ในเดือนมกราคม 2024 มีรายงานว่าปริมาณการขนส่งทางทะเลแดงลดลงเหลือ 30% ของระดับปกติเนื่องจากการแทรกแซงของกลุ่มฮูตี[60]เพื่อตอบโต้ สหรัฐฯ ได้ประกาศจัดตั้งพันธมิตรทางทะเลเพื่อปกป้องการเดินเรือในทะเลแดงสำหรับปฏิบัติการ Prosperity Guardian [ 54]ในเดือนมกราคม 2024 กองกำลังสหรัฐฯ และอังกฤษได้ดำเนินการโจมตีทางอากาศและทางทะเลหลายสิบครั้งต่อเป้าหมายของกลุ่มฮูตีในเยเมน มีรายงานว่าประธานาธิบดีโจ ไบเดนของสหรัฐฯ อนุมัติการโจมตี แม้ว่าจะไม่ได้รับการอนุมัติจากรัฐสภาก็ตาม[61]
ทะเลแดงแบ่งตามภูมิศาสตร์ได้เป็น 3 ส่วน ได้แก่ ทะเลแดง และทางเหนือคืออ่าวอะคาบาและอ่าวสุเอซ ประเทศทั้ง 6 แห่งที่ติดกับทะเลแดง ได้แก่:
อ่าวสุเอซมีพรมแดนติดกับอียิปต์ทั้งหมด ส่วนอ่าวอะคาบามีพรมแดนติดกับอียิปต์อิสราเอลจอร์แดนและซาอุดีอาระเบีย
นอกเหนือจากคำจำกัดความทางภูมิศาสตร์มาตรฐานของประเทศทั้งหกที่ติดกับทะเลแดงที่กล่าวถึงข้างต้นแล้ว พื้นที่เช่นโซมาเลียยังถูกอธิบายว่าเป็นดินแดนทะเลแดงด้วย สาเหตุหลักคือความใกล้ชิดและความคล้ายคลึงทางธรณีวิทยากับประเทศต่างๆ ที่ติดกับทะเลแดง และ/หรือความสัมพันธ์ทางการเมืองกับประเทศเหล่านั้น[62] [63]
เมืองและเมืองต่างๆ บนชายฝั่งทะเลแดง (รวมถึงชายฝั่งอ่าวอะคอบาและสุเอซ) ได้แก่: