สะท้อน

บทความเกี่ยวกับชีววิทยา นี้ อาจเน้นที่มนุษย์มากเกินไปโปรดปรับปรุงเนื้อหาเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นและพูดคุยเกี่ยวกับปัญหานี้ในหน้าพูดคุย ( กันยายน 2022 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

ในทางชีววิทยาปฏิกิริยาตอบสนองหรือปฏิกิริยาตอบสนองคือ ลำดับหรือการกระทำโดยไม่ได้ตั้งใจและไม่ได้วางแผนไว้^[1]และเป็นการตอบสนองเกือบจะทันทีต่อสิ่งกระตุ้น^{[2] [3]}

รีเฟล็กซ์พบได้ในระดับความซับซ้อนที่แตกต่างกันในสิ่งมีชีวิตที่มีระบบประสาทรีเฟล็กซ์เกิดขึ้นผ่านเส้นทางประสาทในระบบประสาทที่เรียกว่ารีเฟล็กซ์อาร์คสิ่งกระตุ้นจะส่งสัญญาณประสาทไปยัง ไซแน ปส์ จากนั้นสัญญาณจะถูกส่งต่อผ่านไซแนปส์ไปยังเซลล์ประสาทสั่งการซึ่งจะกระตุ้นให้เกิดการตอบสนองเป้าหมาย สัญญาณประสาทเหล่านี้ไม่ได้เดินทางไปยังสมองเสมอไป^[4]ดังนั้นรีเฟล็กซ์จำนวนมากจึงเป็นการตอบสนองอัตโนมัติต่อสิ่งกระตุ้นที่ไม่ได้รับหรือต้องการความคิดอย่างมีสติ^[5]

รีเฟล็กซ์หลายอย่างได้รับการปรับให้เหมาะสมเพื่อเพิ่มอัตราการรอดชีวิตและการป้องกันตนเองของสิ่งมีชีวิต^[6]สิ่งนี้สังเกตได้ในรีเฟล็กซ์ เช่น รีเฟล็กซ์ตกใจซึ่งให้การตอบสนองอัตโนมัติต่อสิ่งเร้าที่ไม่คาดคิด และรีเฟล็กซ์ตั้งตัวใหม่ในแมวซึ่งปรับทิศทางร่างกายของแมวใหม่เมื่อตกลงมาเพื่อให้แน่ใจว่าจะลงจอดได้อย่างปลอดภัย รีเฟล็กซ์ประเภทที่ง่ายที่สุด คือ รีเฟล็กซ์แฝงสั้น ซึ่งมีไซแนปส์หรือจุดเชื่อมต่อเพียงจุดเดียวในเส้นทางการส่งสัญญาณ^[7]รีเฟล็กซ์แฝงยาวสร้างสัญญาณประสาทที่ถ่ายทอดผ่านไซแนปส์หลายแห่งก่อนที่จะสร้างการตอบสนองรีเฟล็กซ์

รีเฟล็กซ์เป็นแนวคิดทางกายวิภาคและหมายถึงวงจรที่ประกอบด้วยเส้นประสาทรับความรู้สึกซึ่งเป็นอินพุตและเส้นประสาทสั่งการซึ่งเป็นเอาต์พุตในรูปแบบที่ง่ายที่สุด อัตโนมัติไม่ได้หมายถึงอัตโนมัติ คำว่าอัตโนมัติเป็นคำศัพท์ทางกายวิภาคและหมายถึงระบบประสาทในสัตว์และมนุษย์ซึ่งเป็นระบบพื้นฐานมากโครงกระดูกหรือโซมาติกเป็นคำศัพท์ทางกายวิภาคที่อ้างถึงระบบประสาทประเภทหนึ่งที่เพิ่งมีวิวัฒนาการใหม่ มีรีเฟล็กซ์อัตโนมัติและรีเฟล็กซ์โครงกระดูกและโซมาติก^[8]

รีเฟล็กซ์การยืดของกล้ามเนื้อหรือการหดตัวของกล้ามเนื้อ(บางครั้งเรียกว่ารีเฟล็กซ์เอ็นส่วนลึก ) ให้ข้อมูลเกี่ยวกับความสมบูรณ์ของระบบประสาทส่วนกลางและระบบประสาทส่วนปลายข้อมูลนี้สามารถตรวจพบได้โดยใช้การตรวจคลื่นไฟฟ้ากล้ามเนื้อ (EMG) [ ^9]โดยทั่วไป รีเฟล็กซ์ที่ลดลงบ่งชี้ถึงปัญหาที่ส่วนปลาย และรีเฟล็กซ์ที่กระฉับกระเฉงหรือมากเกินไปบ่งชี้ถึงปัญหาที่ส่วนกลาง^[9]รีเฟล็กซ์การยืดคือการหดตัวของกล้ามเนื้อตอบสนองต่อการยืดตามยาว

• รีเฟล็กซ์ลูกหนู ( C5 , C6 )
• รีเฟล็กซ์ Brachioradialis (C5, C6, C7 )
• รีเฟล็กซ์ยืดดิจิทอรัม (C6, C7)
• ไตรเซปส์รีเฟล็กซ์ (C6, C7, C8 )
• ปฏิกิริยาตอบสนองของลูกสะบ้าหรือปฏิกิริยาตอบสนองแบบเข่ากระตุก ( L2 , L3 , L4 )
• ปฏิกิริยาตอบสนองการกระตุกข้อเท้า (Achilles reflex) ( S1 , S2 )

ในขณะที่รีเฟล็กซ์ดังกล่าวข้างต้นได้รับการกระตุ้นโดยกลไก คำว่ารีเฟล็กซ์ Hหมายถึงรีเฟล็กซ์ที่คล้ายกันที่ถูกกระตุ้นด้วยไฟฟ้า และรีเฟล็กซ์การสั่นสะเทือนแบบโทนิกหมายถึงรีเฟล็กซ์ที่ได้รับการกระตุ้นด้วยการสั่นสะเทือน

รีเฟล็กซ์เอ็นคือการหดตัวของกล้ามเนื้อเมื่อถูกเอ็นกระทบ รีเฟล็กซ์ เอ็นของกอลจิเป็นรีเฟล็กซ์ตรงกันข้ามกับรีเฟล็กซ์ยืด

ทารกแรกเกิดมีปฏิกิริยาตอบสนองอื่นๆ อีกหลายอย่างซึ่งไม่พบในผู้ใหญ่ เรียกว่าปฏิกิริยาตอบสนองดั้งเดิมปฏิกิริยาอัตโนมัติต่อสิ่งกระตุ้นเหล่านี้ทำให้ทารกสามารถตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมได้ก่อนที่จะเกิดการเรียนรู้ใดๆ ปฏิกิริยาเหล่านี้ได้แก่:

• รีเฟล็กซ์คอโทนิกแบบไม่สมมาตร
• รีเฟล็กซ์ฝ่ามือ
• รีเฟล็กซ์โมโรหรือเรียกอีกอย่างว่ารีเฟล็กซ์สะดุ้ง
• รีเฟล็กซ์การจับฝ่ามือ
• รีเฟล็กซ์การหยั่งราก
• รีเฟล็กซ์การดูด
• รีเฟล็กซ์คอโทนิกแบบสมมาตร
• รีเฟล็กซ์เขาวงกตโทนิก

รีเฟล็กซ์อื่น ๆ ที่พบในระบบประสาทส่วนกลาง ได้แก่:

• รีเฟล็กซ์ช่องท้อง (T6-L1)
• รีเฟล็กซ์กระเพาะอาหารและลำไส้
• รีเฟล็กซ์แบบแอนโนคิวทาเนียส (S2-S4)
• บารอรีเฟล็กซ์
• อาการไอ
• รีเฟล็กซ์ครีมามาสทิก (L1-L2)
• รีเฟล็กซ์การดำน้ำ
• สัญลักษณ์ลาซารัส
• การป้องกันของกล้ามเนื้อ
• รีเฟล็กซ์จามจากแสง
• ปฏิกิริยาสะท้อนการขีดข่วน
• จาม
• ตอบสนองด้วยความตกใจ
• รีเฟล็กซ์การถอนตัว
  • รีเฟล็กซ์เหยียดไขว้

รีเฟล็กซ์เหล่านี้ส่วนใหญ่มีความซับซ้อนมาก โดยต้องใช้ไซแนปส์จำนวนหนึ่งในนิวเคลียสต่างๆ หลายแห่งในระบบประสาทส่วนกลาง (เช่น รีเฟล็กซ์หลบหนี ) ส่วนรีเฟล็กซ์อื่นๆ ต้องใช้ไซแนปส์เพียงไม่กี่แห่งจึงจะทำงานได้ (เช่น รีเฟล็กซ์ถอนตัว ) ตามคำจำกัดความบางประการของคำนี้ กระบวนการต่างๆ เช่นการหายใจการย่อยอาหารและการรักษาอัตราการเต้นของหัวใจก็สามารถถือเป็นรีเฟล็กซ์ได้เช่นกัน

ส่วนนี้ไม่ได้อ้างอิงแหล่งที่มาใดๆโปรดช่วยปรับปรุงส่วนนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงแหล่งที่มาที่เชื่อถือได้ เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ( เมษายน2023 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

ในทางการแพทย์มักใช้รีเฟล็กซ์เพื่อประเมินสุขภาพของระบบประสาทโดย ทั่วไป แพทย์จะให้คะแนนกิจกรรมรีเฟล็กซ์โดยใช้มาตราส่วนตั้งแต่ 0 ถึง 4 แม้ว่า 2+ จะถือว่าปกติ แต่บุคคลที่มีสุขภาพดีบางคนมีรีเฟล็กซ์น้อยเกินไปและบันทึกรีเฟล็กซ์ทั้งหมดได้ 1+ ในขณะที่บางคนมีรีเฟล็กซ์มากเกินไปและบันทึกรีเฟล็กซ์ทั้งหมดได้ 3+

ขึ้นอยู่กับว่าคุณอยู่ที่ไหน อีกวิธีหนึ่งในการให้คะแนนคือตั้งแต่ -4 (ไม่อยู่) ถึง +4 (โคลนัส) โดยที่ 0 คือ "ปกติ"

บางคนอาจคิดว่ารีเฟล็กซ์นั้นไม่เปลี่ยนแปลง แต่ในความเป็นจริงแล้ว รีเฟล็กซ์ส่วนใหญ่มีความยืดหยุ่นและสามารถปรับเปลี่ยนได้อย่างมากเพื่อให้ตรงกับความต้องการของพฤติกรรมในสัตว์มีกระดูกสันหลังและสัตว์ไม่มีกระดูกสันหลัง^{[10] [11] [12]}

ตัวอย่างที่ดีของการปรับรีเฟล็กซ์คือรีเฟล็กซ์การยืด [ ^{13] [14] [15] [16]}เมื่อกล้ามเนื้อถูกยืดขณะพัก รีเฟล็กซ์การยืดจะทำให้กล้ามเนื้อหดตัว จึงต่อต้านการยืด (รีเฟล็กซ์การต้านทาน) ซึ่งจะช่วยรักษาเสถียรภาพของท่าทาง อย่างไรก็ตาม ในระหว่างการเคลื่อนไหวตามความสมัครใจ ความเข้มข้น (การเพิ่มขึ้น) ของรีเฟล็กซ์จะลดลงหรือแม้กระทั่งสัญญาณของรีเฟล็กซ์จะกลับกัน ซึ่งจะช่วยป้องกันไม่ให้รีเฟล็กซ์การต้านทานขัดขวางการเคลื่อนไหว

ไซต์พื้นฐานและกลไกของการปรับรีเฟล็กซ์ยังไม่เข้าใจอย่างสมบูรณ์ มีหลักฐานว่าเอาต์พุตของเซลล์ประสาทรับความรู้สึกถูกปรับโดยตรงในระหว่างพฤติกรรม เช่น ผ่านการยับยั้งก่อนไซแนปส์ [ ^{17] [18]}ผลของอินพุตประสาทรับความรู้สึกต่อเซลล์ประสาทสั่งการยังได้รับอิทธิพลจากอินเตอร์นิวรอนในไขสันหลังหรือเส้นประสาทท้อง^[16]และจากสัญญาณที่ส่งมาจากสมอง^{[19] [20] [21]}

การหายใจสามารถถือเป็นทั้งการหายใจโดยไม่ได้ตั้งใจและโดยสมัครใจ เนื่องจากสามารถกลั้นลมหายใจได้ผ่านกล้ามเนื้อระหว่างซี่โครงส่วนใน [ ^{22] [23] [24]}

แนวคิดเรื่องรีเฟล็กซ์มีมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 17 โดยเรอเน เดส์การ์ตส์ เดส์การ์ตส์ได้นำเสนอแนวคิดนี้ในผลงาน " Treatise on Man " ซึ่งตีพิมพ์หลังเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1664 เขาได้บรรยายว่าร่างกายสามารถดำเนินการต่างๆ โดยอัตโนมัติเพื่อตอบสนองต่อสิ่งเร้าภายนอกโดยไม่ต้องมีสติ เดส์การ์ตส์ใช้การเปรียบเทียบกับรูปปั้นกลไกเพื่ออธิบายว่าข้อมูลทางประสาทสัมผัสสามารถกระตุ้นการตอบสนองของมอเตอร์ในลักษณะที่กำหนดได้และอัตโนมัติได้อย่างไร

คำว่า "รีเฟล็กซ์" ถูกนำมาใช้ในศตวรรษที่ 19 โดยนักสรีรวิทยาชาวอังกฤษชื่อมาร์แชลล์ ฮอลล์ซึ่งได้รับการยกย่องว่าเป็นผู้คิดค้นแนวคิดเรื่องปฏิกิริยาตอบสนองและอธิบายแนวคิดดังกล่าวได้อย่างเป็นวิทยาศาสตร์ เขานำคำนี้มาใช้เพื่ออธิบายการเคลื่อนไหวที่ไม่ได้ตั้งใจซึ่งเกิดจากสิ่งเร้าภายนอก ซึ่งควบคุมโดยไขสันหลังและระบบประสาท ซึ่งแตกต่างจากการเคลื่อนไหวโดยสมัครใจที่ควบคุมโดยสมอง ผลงานสำคัญของฮอลล์เกี่ยวกับการทำงานของรีเฟล็กซ์นั้นมีรายละเอียดในเอกสารของเขาในปี 1833 เรื่อง "On the Reflex Function of the Medulla Oblongata and Medulla Spinalis" ซึ่งตีพิมพ์ในPhilosophical Transactions of the Royal Societyโดยเขาได้ให้คำอธิบายที่ชัดเจนเกี่ยวกับการทำงานของรีเฟล็กซ์ที่ควบคุมโดยไขสันหลัง โดยไม่ขึ้นอยู่กับการควบคุมโดยสติของสมอง ทำให้แยกความแตกต่างจากกิจกรรมทางประสาทอื่นๆ ได้^{[25] [26] [27]}

• กฎหมายแบบทั้งหมดหรือไม่มีเลย
• พฤติกรรมอัตโนมัติ
• รีเฟล็กซ์แบบมีเงื่อนไข
• สัญชาตญาณ
• ชาวฝรั่งเศสกระโดดข้ามรัฐเมน
• รายการรีเฟล็กซ์
• พรีเฟล็กซ์
• การกระทำโดยสมัครใจ