การเมืองฝ่ายขวา

ส่วนหนึ่งของซีรีส์การเมือง
การเมืองแบบพรรคการเมือง
สเปกตรัมทางการเมือง ฝ่ายซ้าย ฝ่ายซ้ายจัด กลางซ้าย ศูนย์ กลางซ้าย ศูนย์ กลางขวา ฝ่ายขวา กลางขวา ขวาจัด
อุดมการณ์หลัก เกษตรศาสตร์ อนาธิปไตย ประชาธิปไตยแบบคริสเตียน คอมมิวนิสต์ ความอนุรักษ์นิยม การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม ฟาสซิสต์ สตรีนิยม การเมืองสีเขียว ฮินดูตวา ศาสนาอิสลาม เสรีนิยม ลัทธิเสรีนิยม ระบอบราชาธิปไตย ชาตินิยม ประชานิยม ความก้าวหน้า ลัทธิหัวรุนแรงแบบคลาสสิก การปกครองแบบสาธารณรัฐ สังคมประชาธิปไตย สังคมนิยม การผสมผสาน วิธีที่ 3
ประเภท บล็อคปาร์ตี้ ปาร์ตี้อีลิท พรรคคาร์เทล การแข่งขัน ปาร์ตี้รวมทุกอย่าง ปาร์ตี้ผู้ประกอบการ พรรคชาติพันธุ์ พรรคใหญ่ / พรรคเล็ก งานเลี้ยงสังสรรค์หมู่ พรรคการเมืองที่ปกครอง พรรคฝ่ายค้าน ฝ่ายค้านในรัฐสภา พรรคแห่งอำนาจ สถานะพรรคอย่างเป็นทางการ ปาร์ตี้ประเด็นเดียว ข้ามชาติ / ระหว่างประเทศ
ผู้นำและองค์กร สมาชิกรัฐสภา คอคัส ประธานคณะกรรมาธิการ ม้านั่งหน้า ผู้สมัครหลัก ผู้นำฝ่ายค้าน ผู้นำเสียงข้างมาก ผู้นำกลุ่มชนกลุ่มน้อย ฝ่ายการเมือง ผู้นำรัฐสภา เก้าอี้ปาร์ตี้ หัวหน้าพรรค โฆษกพรรค เลขานุการ ตู้เงา แส้
การเลือกตั้งภายใน การเลือกตั้งขั้นต้น การเลือกตั้งผู้นำ เปิดรายการ การประชุมสัมมนา/ปาร์ตี้ การประชุมผู้นำ
วินัยของพรรค การโหวตตามจิตสำนึก ข้ามพื้น วินัยของพรรค สายปาร์ตี้ การลงคะแนนเสียงตามแนวทางของพรรค การสลับปาร์ตี้
ระบบปาร์ตี้ ฝ่ายเดียว พรรคที่มีอำนาจเหนือกว่า สองฝ่าย หลายฝ่าย ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด
การร่วมมือกันระหว่างพรรคการเมือง กลุ่มรัฐสภา รัฐบาลแบ่งแยก รัฐบาลผสม ความเชื่อมั่นและอุปทาน รัฐบาลมีมติเอกฉันท์ พันธมิตรใหญ่ Hung parliament Majority government Minority government National unity government Rotation government
Lists of political parties Ruling parties by country Political parties by region Banned political parties
Politics portal
v t e

การเมืองฝ่ายขวาเป็นกลุ่มอุดมการณ์ทางการเมืองที่มองว่าระเบียบและลำดับชั้น ทางสังคมบางประการเป็น สิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นธรรมชาติ ปกติ หรือพึงปรารถนา[ ^{1] [2]} [ 3 ^]โดยทั่วไปสนับสนุนตำแหน่งนี้ตามกฎธรรมชาติเศรษฐศาสตร์อำนาจทรัพย์สินศาสนาชีววิทยาหรือประเพณี^{[4] [5] [6] [7] [8] [9] [10]}ลำดับชั้นและ ความ ไม่เท่าเทียมกันอาจมองได้ว่าเป็นผลตามธรรมชาติของความแตกต่างทางสังคมแบบดั้งเดิม[ ^{11] [12]}หรือการแข่งขันในระบบเศรษฐกิจตลาด [ 13 ^{] [14] [15]}

การเมืองฝ่ายขวาถือเป็นคู่ตรงข้ามกับการเมืองฝ่ายซ้ายและแนวทางการเมืองฝ่ายซ้าย-ขวา เป็น แนวทางการเมืองที่พบเห็นได้ทั่วไปที่สุด^[16]ฝ่ายขวาประกอบด้วยกลุ่มอนุรักษ์นิยมทางสังคมและกลุ่มอนุรักษ์นิยมทางการคลัง^[17] [ ^{18] [19]}รวมถึงกลุ่มเสรีนิยมฝ่ายขวาคำว่า "ฝ่ายขวา" และ "ฝ่ายขวา" ถูกใช้เป็นคำชมเชยและดูถูกเหยียดหยามเพื่ออธิบายถึงแนวคิดทางเศรษฐกิจและสังคม แบบ เสรีนิยมใหม่ อนุรักษ์ นิยมและฟาสซิสต์^[20]

ตำแหน่งต่อไปนี้โดยทั่วไปเกี่ยวข้องกับการเมืองฝ่ายขวา

This section needs additional citations for verification. Please help improve this article by adding citations to reliable sources in this section. Unsourced material may be challenged and removed. (January 2019) (Learn how and when to remove this message)

การใช้คำว่า "ฝ่ายขวา" ครั้งแรกเมื่อเทียบกับลัทธิคอมมิวนิสต์ทำให้ฝ่ายอนุรักษ์นิยมอยู่ฝ่ายขวา ฝ่ายเสรีนิยมอยู่ตรงกลาง และฝ่ายคอมมิวนิสต์อยู่ฝ่ายซ้าย ทั้งฝ่ายอนุรักษ์นิยมและฝ่ายเสรีนิยมต่างก็ต่อต้านคอมมิวนิสต์ อย่างแข็งขัน แม้ว่าฝ่ายอนุรักษ์นิยมจะต่อต้านคอมมิวนิสต์มากกว่าฝ่ายเสรีนิยมก็ตาม ประวัติการใช้คำว่า " ฝ่ายขวา " เกี่ยวกับการต่อต้านคอมมิวนิสต์นั้นมีความซับซ้อน^[21]

ขบวนการมาร์กซิสต์ในยุคแรกขัดแย้งกับระบอบกษัตริย์แบบดั้งเดิมที่ปกครอง ทวีป ยุโรป ส่วนใหญ่ ในเวลานั้น ระบอบกษัตริย์ในยุโรปหลายแห่งห้ามไม่ให้แสดงความเห็นเกี่ยวกับลัทธิคอมมิวนิสต์ต่อสาธารณะ และแถลงการณ์คอมมิวนิสต์ซึ่งเริ่มต้น "ผีสางที่หลอกหลอนยุโรป" และระบุว่าพระมหากษัตริย์กลัวที่จะสูญเสียบัลลังก์ การสนับสนุนลัทธิคอมมิวนิสต์ถือเป็นสิ่งผิดกฎหมายในจักรวรรดิรัสเซียจักรวรรดิเยอรมันและออสเตรีย-ฮังการีซึ่งเป็นระบอบกษัตริย์ที่ทรงอำนาจที่สุดสามแห่งในยุโรปแผ่นดินใหญ่ ก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1ผู้สนับสนุนระบอบกษัตริย์หลายคน (ยกเว้นผู้สนับสนุนระบอบกษัตริย์ภายใต้รัฐธรรมนูญ ) มองว่าความไม่เท่าเทียมกันในความมั่งคั่งและอำนาจทางการเมืองเป็นผลมาจากระเบียบธรรมชาติอันศักดิ์สิทธิ์ การต่อสู้ระหว่างผู้สนับสนุนระบอบกษัตริย์และคอมมิวนิสต์มักถูกอธิบายว่าเป็นการต่อสู้ระหว่างฝ่ายขวาและฝ่ายซ้าย

ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1 สิทธิอันศักดิ์สิทธิ์ของกษัตริย์ในระบอบราชาธิปไตยส่วนใหญ่ในยุโรปเสื่อมเสียชื่อเสียงและถูกแทนที่ด้วย ขบวนการ เสรีนิยมและชาตินิยมกษัตริย์ในยุโรปส่วนใหญ่กลายเป็นหุ่นเชิดหรือยอมสละอำนาจบางส่วนให้กับรัฐบาลที่ได้รับการเลือกตั้ง ราชาธิปไตยในยุโรปที่อนุรักษ์นิยมที่สุดอย่างจักรวรรดิรัสเซียถูกแทนที่ด้วยสหภาพโซเวียตคอมมิวนิสต์การปฏิวัติรัสเซียเป็นแรงบันดาลใจให้เกิดการปฏิวัติคอมมิวนิสต์อื่นๆทั่วทั้งยุโรปในช่วงปี 1917–1923การปฏิวัติหลายครั้ง เช่นการปฏิวัติเยอรมันพ่ายแพ้ต่อหน่วยทหารชาตินิยมและราชาธิปไตย ในช่วงเวลานี้ ชาตินิยมเริ่มถูกมองว่าเป็นฝ่ายขวา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อชาตินิยมต่อต้านลัทธิอินเตอร์เนชั่นแนลลิสต์ของคอมมิวนิสต์

ใน ช่วงทศวรรษปี 1920 และ 1930 การเมืองฝ่ายขวาแบบดั้งเดิมเริ่มเสื่อมถอยลง ขบวนการฟาสซิสต์ที่กำลังเติบโตขึ้นได้เข้ามามีบทบาทในการต่อต้านคอมมิวนิสต์และกลุ่มอนุรักษ์นิยมเสรีนิยมที่ได้รับแรงบันดาลใจจากอเมริกา ก็เข้ามามีบทบาท ในเรื่องนี้เช่นกัน เมื่อกลุ่มคอมมิวนิสต์และพรรคการเมืองต่างๆ เริ่มปรากฏตัวขึ้นทั่วโลก ฝ่ายตรงข้ามของพวกเขามักจะเป็นเจ้าหน้าที่อาณานิคมและคำว่าฝ่ายขวาก็ถูกนำมาใช้กับลัทธิอาณานิคม

หลังสงครามโลกครั้งที่ 2ลัทธิคอมมิวนิสต์กลายเป็นปรากฏการณ์ระดับโลกและการต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์กลายเป็นส่วนสำคัญของนโยบายในประเทศและต่างประเทศของสหรัฐอเมริกาและ พันธมิตรใน นาโตในยุคหลังสงคราม ลัทธิอนุรักษนิยมได้ละทิ้งรากฐานของระบอบกษัตริย์และชนชั้นสูง โดยมุ่งเน้นไปที่ความรักชาติ ค่านิยมทางศาสนา และชาตินิยมแทน ตลอดช่วงสงครามเย็นรัฐบาลหลังอาณานิคมในเอเชียแอฟริกาและละตินอเมริกาหันมาหาสหรัฐอเมริกาเพื่อขอการสนับสนุนทางการเมืองและเศรษฐกิจ คอมมิวนิสต์ยังเป็นศัตรูของทุนนิยม โดยกล่าวหาว่าวอลล์สตรีทเป็นผู้กดขี่มวลชน สหรัฐอเมริกาทำให้การต่อต้านลัทธิคอมมิวนิสต์เป็นลำดับความสำคัญสูงสุดของนโยบายต่างประเทศ และนักอนุรักษนิยมชาวอเมริกันจำนวนมากพยายามต่อสู้กับสิ่งที่พวกเขาเห็นว่าเป็นอิทธิพลของลัทธิคอมมิวนิสต์ภายในประเทศ ซึ่งนำไปสู่การนำนโยบายในประเทศหลายประการมาใช้ ซึ่งเรียกรวมกันว่าลัทธิแมคคาร์ธี ในขณะที่ทั้งเสรีนิยมและอนุรักษ์นิยมต่างก็ต่อต้านคอมมิวนิสต์ ผู้ติดตามของวุฒิสมาชิกแมคคาร์ธีถูกเรียกว่าฝ่ายขวาและผู้ที่อยู่ฝ่ายขวาถูกเรียกว่าเสรีนิยมซึ่งสนับสนุนเสรีภาพในการพูด แม้แต่สำหรับคอมมิวนิสต์ ก็ยังเป็นฝ่ายซ้าย [ 22 ^]

รูปแบบแรกๆ ของลัทธิองค์กรนิยมได้รับการพัฒนาในกรีกคลาสสิกและใช้ในกรุงโรมโบราณเพลโตพัฒนาแนวคิดของ ระบบองค์กร นิยมแบบเบ็ดเสร็จและ แบบ ชุมชนนิยมของชนชั้นตามธรรมชาติและลำดับชั้นทางสังคมที่จัดระเบียบตามหน้าที่ โดยที่กลุ่มต่างๆ จะร่วมมือกันเพื่อให้บรรลุความสามัคคีทางสังคมโดยเน้น ผลประโยชน์ของ ส่วนรวมมากกว่าผลประโยชน์ส่วนบุคคล^{[23] [24]}ลัทธิองค์กรนิยมในฐานะอุดมการณ์ทางการเมืองสนับสนุนการจัดระเบียบสังคมโดยกลุ่มองค์กรเช่น สมาคมเกษตรกรรม แรงงาน ทหาร วิทยาศาสตร์ หรือสมาคมกิลด์ โดยอิงตามผลประโยชน์ร่วมกัน^{[25] [26]}

หลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิโรมันตะวันตกองค์กรนิยมแบบองค์กรถูกจำกัดให้อยู่ในกลุ่มศาสนาและแนวคิดของภราดรภาพคริสเตียน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในบริบทของธุรกรรมทางเศรษฐกิจ^[24]ตั้งแต่ยุคกลางตอนปลายเป็นต้นมา องค์กรแบบองค์กรนิยมแบบองค์กรได้กลายมาเป็นเรื่องธรรมดาในยุโรปมากขึ้นเรื่อยๆ รวมถึงกลุ่มต่างๆ เช่น กลุ่มศาสนาอาราม สมาคมคณะทหารเช่นอัศวินเทมพลาร์และคณะทิวทอนิกองค์กรด้านการศึกษา เช่นมหาวิทยาลัยและสมาคมวิชาการ ที่เพิ่งเกิดขึ้น เมืองและเมืองที่มีกฎบัตรและที่สำคัญที่สุดคือระบบกิลด์ซึ่งครอบงำเศรษฐกิจของศูนย์กลางประชากรในยุโรป^[24]

ในฝรั่งเศสยุคหลังการปฏิวัติ ฝ่ายขวาได้ต่อสู้กับอำนาจที่เพิ่มขึ้นของบรรดาผู้ที่ร่ำรวยขึ้นจากการค้าขาย และพยายามรักษาสิทธิของชนชั้นสูงที่สืบเชื้อสายมา พวกเขาไม่สบายใจกับระบบทุนนิยม ยุคแห่งแสงสว่าง ความเป็นปัจเจก และอุตสาหกรรม และต่อสู้เพื่อรักษาลำดับชั้นและสถาบันทางสังคมแบบดั้งเดิมเอาไว้^{[27] [28]}ในประวัติศาสตร์ของยุโรป มีขบวนการฝ่ายขวาที่รวมกลุ่มกัน อย่างแข็งแกร่ง เช่น ฝ่ายขวาคาธอลิกทางสังคมซึ่งแสดงความเป็นปฏิปักษ์ต่อลัทธิเสรีนิยม ทุกรูปแบบ (รวมถึงลัทธิเสรีนิยมทางเศรษฐกิจ ) และสนับสนุนความกลมกลืนของชนชั้นผู้ปกครองมาโดยตลอด ซึ่งเกี่ยวข้องกับสังคมที่มีลำดับชั้นทางชีวภาพ โดยที่คนงานได้รับการคุ้มครองในขณะที่ลำดับชั้นของชนชั้นยังคงอยู่^[29]

ในศตวรรษที่ 19 ฝ่ายขวาได้เปลี่ยนไปสนับสนุนคนร่ำรวยในบางประเทศในยุโรป (โดยเฉพาะอังกฤษ) และแทนที่จะสนับสนุนชนชั้นสูงเหนือนักอุตสาหกรรม กลับสนับสนุนทุนนิยมมากกว่าชนชั้นแรงงาน ขบวนการฝ่ายขวาอื่นๆ เช่นคาร์ลิสม์ในสเปนและขบวนการชาตินิยมในฝรั่งเศส เยอรมนี และรัสเซีย ยังคงเป็นปฏิปักษ์ต่อทุนนิยมและอุตสาหกรรม อย่างไรก็ตาม ขบวนการฝ่ายขวาบางขบวน เช่น นูแวล ดรอยต์ ของฝรั่งเศส คาซาปอนด์และอนุรักษนิยมโบราณของอเมริกามักจะต่อต้านจริยธรรมของทุนนิยมและผลกระทบที่มีต่อสังคม กองกำลังเหล่านี้มองว่าทุนนิยมและอุตสาหกรรมละเมิดหรือก่อให้เกิดการเสื่อมสลายของประเพณีทางสังคมหรือลำดับชั้นซึ่งจำเป็นต่อระเบียบสังคม^[30]

ในยุคปัจจุบัน "ฝ่ายขวา" มักถูกใช้เพื่ออธิบายทุนนิยมแบบปล่อยปละละเลยในยุโรป ทุนนิยมได้ก่อตั้งพันธมิตรกับฝ่ายขวาในช่วงที่มีความขัดแย้งกับคนงานหลังปี 1848 ในฝรั่งเศส การสนับสนุนทุนนิยมของฝ่ายขวาสามารถสืบย้อนไปจนถึงปลายศตวรรษที่ 19 ^{[31] ฝ่ายขวา} เสรีนิยมใหม่ซึ่งเป็นที่นิยมโดยประธานาธิบดี โรนัลด์ เรแกน แห่งสหรัฐอเมริกา และนายกรัฐมนตรี มาร์กาเร็ต แทตเชอร์ แห่งสหราชอาณาจักร ผสมผสานการสนับสนุนตลาดเสรีการแปรรูปและการยกเลิกกฎระเบียบเข้ากับการสนับสนุนความสอดคล้องทางสังคมของฝ่ายขวาแบบดั้งเดิม^[9] เสรีนิยมฝ่ายขวา (บางครั้งเรียกว่าอนุรักษนิยมเสรีนิยมหรือเสรีนิยมอนุรักษ์นิยม ) สนับสนุนเศรษฐกิจแบบกระจายอำนาจที่อิงตามเสรีภาพทางเศรษฐกิจและถือว่าสิทธิในทรัพย์สินตลาดเสรีและการค้าเสรีเป็นเสรีภาพที่สำคัญที่สุด นักทฤษฎีการเมือง รัสเซลล์ เคิร์ก เชื่อว่าเสรีภาพและสิทธิในทรัพย์สินมีความเชื่อมโยงกัน^[32]

ในฝรั่งเศสชาตินิยมเดิมทีเป็นอุดมการณ์ฝ่ายซ้ายและฝ่ายสาธารณรัฐ^[33]หลังจากช่วงเวลาของบูลังกิสม์และเหตุการณ์เดรย์ฟุสชาตินิยมก็กลายมาเป็นลักษณะเฉพาะของฝ่ายขวา^[34]ชาตินิยมฝ่ายขวาพยายามกำหนดและปกป้องอัตลักษณ์ประจำชาติ "ที่แท้จริง" จากองค์ประกอบที่พวกเขาเชื่อว่ากำลังทำให้อัตลักษณ์นั้นเสื่อมเสีย^[31]บางคนเป็นพวกถือตนว่า เหนือกว่า ซึ่งสอดคล้องกับลัทธิเหยียดเชื้อชาติทางวิทยาศาสตร์และลัทธิดาร์วินทางสังคมนำแนวคิด " การอยู่รอดของผู้แข็งแกร่งที่สุด " ไปใช้กับประเทศชาติและเผ่าพันธุ์ต่างๆ [ ^35]

ชาตินิยมฝ่ายขวาได้รับอิทธิพลจากชาตินิยมโรแมนติกซึ่งรัฐได้รับความชอบธรรมทางการเมืองจากความสามัคคีในเชิงอินทรีย์ของผู้ปกครอง โดยทั่วไปจะรวมถึงภาษา เชื้อชาติ วัฒนธรรม ศาสนา และประเพณีของชาติ ซึ่งล้วน "ถือกำเนิด" ขึ้นภายในวัฒนธรรมของตน ชาตินิยมฝ่ายขวามีความเกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์วัฒนธรรมซึ่งสนับสนุนการอนุรักษ์มรดกของชาติหรือวัฒนธรรม และมักมองว่าการเบี่ยงเบนจากบรรทัดฐานทางวัฒนธรรมเป็นภัยคุกคามต่อการดำรงอยู่^{[36] [ ต้องระบุหน้า ]}

ในศตวรรษที่ 21 ลัทธิชาตินิยมใหม่ได้รับความนิยมในโลกตะวันตก หลัง สงครามเย็นโดยทั่วไปลัทธิชาตินิยมมักเกี่ยวข้องกับการอนุรักษ์นิยมทางวัฒนธรรมประชานิยมต่อต้านโลกาภิวัตน์และชาตินิยมและต่อต้านการอพยพเข้าเมืองอุดมการณ์นี้มีความเกี่ยวข้องทางประวัติศาสตร์ในการกำหนดสมาชิกภาพของประเทศ มากกว่าแนวคิดเรื่องเชื้อชาติ [ ^{37] [38]}

การเมืองฝ่ายขวามักจะสนับสนุนสังคมที่มีลำดับชั้นตามกฎธรรมชาติหรือประเพณี[ ^{6] [7] [8] [9] [10] [39]}

ลัทธิอนุรักษนิยมได้รับการสนับสนุนโดยกลุ่มศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยของสหรัฐอเมริกา (ที่สื่อต่างๆ เรียกกันว่า "กลุ่มอนุรักษนิยมใหม่") ซึ่งปฏิเสธแนวคิดเรื่องความเป็นปัจเจกเสรีนิยมความทันสมัย​​และความก้าวหน้าทางสังคมแต่กลับแสวงหาวิธีส่งเสริมสิ่งที่พวกเขาเรียกว่าการฟื้นฟูทางวัฒนธรรมและการศึกษา^{[40] และฟื้นคืนความสนใจ} ในแนวคิดที่ผู้ยึดถือขนบธรรมเนียมประเพณีมองว่าเป็นความจริงที่คงอยู่คู่ไปกับสถาบันพื้นฐานของสังคมตะวันตก เช่น ศาสนจักร ครอบครัว รัฐ และธุรกิจ

ลัทธิประชานิยมฝ่ายขวาเป็นการผสมผสานระหว่าง ลัทธิ ชาตินิยมพลเมืองลัทธิชาตินิยมทางวัฒนธรรมและบางครั้ง รวมถึง ลัทธิชาตินิยมทางชาติพันธุ์ลัทธิท้องถิ่นรวมไปถึงการต่อต้านชนชั้นสูงโดยใช้ถ้อยคำแบบประชานิยมเพื่อวิพากษ์วิจารณ์สถาบันทางการเมืองที่มีอยู่^[41]ตามที่มาร์กาเร็ต คาโนแวนกล่าวไว้ ลัทธิประชานิยมฝ่ายขวาคือ "ผู้นำที่มีเสน่ห์ซึ่งใช้กลวิธีของลัทธิประชานิยมของนักการเมืองเพื่อก้าวข้ามนักการเมืองและชนชั้นสูงทางปัญญาและดึงดูดความสนใจจากประชาชนที่หัวรุนแรง โดยมักจะสนับสนุนการอ้างสิทธิ์ในการพูดแทนประชาชนโดยใช้การลงประชามติ" ^{[42] [ ต้องระบุหน้า ]}

ในยุโรป แนวคิดประชานิยมฝ่ายขวาจัดมักแสดงออกในรูปแบบของการไม่ไว้วางใจสหภาพยุโรปและนักการเมืองโดยทั่วไป ร่วมกับ วาทกรรม ต่อต้านผู้อพยพและเรียกร้องให้กลับคืนสู่ค่านิยมประจำชาติแบบดั้งเดิม^[43]แดเนียล สต็อคเคเมอร์ระบุว่า ฝ่ายขวาจัด "มุ่งเป้าไปที่ผู้อพยพในฐานะภัยคุกคามต่อการจ้างงาน ความปลอดภัย และความสามัคคีทางวัฒนธรรม" ^[44]

ในสหรัฐอเมริกาขบวนการ Tea Partyระบุว่าความเชื่อหลักสำหรับสมาชิกคือความสำคัญของเสรีภาพส่วนบุคคลตามที่รัฐธรรมนูญของสหรัฐอเมริกากำหนดไว้ การให้ความสำคัญกับรัฐบาลกลางที่มีขนาดเล็ก และการเคารพหลักนิติธรรม จุดยืนทางนโยบายบางประการรวมถึงการต่อต้านการอพยพที่ผิดกฎหมายและการสนับสนุนกองกำลังทหารแห่งชาติที่แข็งแกร่ง สิทธิในการเป็นเจ้าของปืนส่วนบุคคล การลดภาษี การลดการใช้จ่ายของรัฐบาล และการปรับสมดุลของงบประมาณ^[45]

ในอินโดนีเซีย ลัทธิประชานิยมอิสลามส่งผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญต่อการเมืองฝ่ายขวา^[46]สาเหตุหลักมาจากบริบททางประวัติศาสตร์ที่องค์กรอิสลามมีในช่วงทศวรรษ 1960 ในการทำลายล้างพรรคคอมมิวนิสต์อินโดนีเซีย^[46]ในขณะที่พรรคกำลังนำกระบวนการประชาธิปไตยมาใช้ในระบบเศรษฐกิจตลาดเสรีนิยมใหม่ จุดยืนของความหลากหลายทางสังคมไม่ได้ถูกนำมาใช้เสมอไป^[46]ลัทธิประชานิยมอิสลามในอินโดนีเซียได้ส่งเสริมอิทธิพลในปี 1998 หลังจากการล่มสลายของระบอบเผด็จการซูฮาร์โต [ ^46]ลัทธิประชานิยมอิสลามในอินโดนีเซียมีคุณสมบัติคล้ายคลึงกับระบอบประชานิยมอิสลาม เช่น ในตะวันออกกลาง ตุรกี และแอฟริกาเหนือ [ ^46]การเน้นย้ำถึงความยุติธรรมทางสังคม ความหลากหลาย ความเท่าเทียม และวาระก้าวหน้า อาจระดมได้โดยทรัพยากรทางวัฒนธรรมอิสลาม^[46]

ในอินเดีย ผู้สนับสนุน BJP มีแนวคิดเผด็จการ ชาตินิยม และประชานิยมมากกว่าพลเมืองอินเดียทั่วไป^[47]ภายใต้การนำของนายกรัฐมนตรี นเรนทรา โมดี พรรค BJP แนวคิดประชานิยมถือเป็นแกนหลักของอุดมการณ์ของพรรค^[47]แนวคิดประชานิยมหลักคือ บุคคลทั่วไปที่ "ดี" มักถูกโจมตีอย่างต่อเนื่องจากกองกำลังทางการเมือง "เลว" สื่อ ฯลฯ^[47]ตั้งแต่ที่นายกรัฐมนตรี นเรนทรา โมดี ขึ้นเป็นผู้นำของพรรค BJP พรรคก็ถูกมองว่าเป็นพรรคขวาจัดที่นิยมประชานิยม (PRR) มากขึ้นเรื่อยๆ อย่างไรก็ตาม พรรคนี้ถูกมองว่าเป็นพรรคชาตินิยมฮินดู^[47]

นักปรัชญาและนักการทูตโจเซฟ เดอ ไมสเตรโต้แย้งถึงอำนาจทางอ้อมของพระสันตปาปาเหนือเรื่องทางโลก ตามที่ไมสเตรกล่าว มีเพียงรัฐบาลที่ก่อตั้งขึ้นบนรัฐธรรมนูญคริสเตียนเท่านั้น ซึ่งโดยนัยแล้วอยู่ในประเพณีและสถาบันของสังคมยุโรปทั้งหมด โดยเฉพาะอย่างยิ่ง สถาบันกษัตริย์ คาทอลิกในยุโรปเท่านั้น ที่จะหลีกเลี่ยงความวุ่นวายและการนองเลือดที่เกิดขึ้นภายหลังการดำเนินการตาม โครงการทางการเมือง แบบเหตุผลนิยมเช่น ความโกลาหลที่เกิดขึ้นในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสพระสังฆราชบางองค์ของคริสตจักรแห่งอังกฤษ ซึ่ง ได้รับการสถาปนาโดยพระเจ้าเฮนรีที่ 8และมีพระมหากษัตริย์องค์ปัจจุบันเป็นประมุข ได้รับที่นั่งในสภาขุนนาง (ในฐานะลอร์ดสปิริตชวล ) แต่ถือว่าเป็นกลางทางการเมืองมากกว่าที่จะเป็นฝ่ายขวาหรือซ้ายโดยเฉพาะ

สื่อฝ่ายขวาของอเมริกาคัดค้านเรื่องเพศนอกสมรสและการแต่งงานของเพศเดียวกันและบางครั้งพวกเขายังปฏิเสธจุดยืนทางวิทยาศาสตร์เกี่ยวกับวิวัฒนาการและเรื่องอื่นๆ ที่วิทยาศาสตร์มีแนวโน้มที่จะไม่เห็นด้วยกับพระคัมภีร์^{[48] [49]}

คำว่า " ค่านิยมของครอบครัว"ถูกใช้โดยพรรคการเมืองฝ่ายขวา เช่น พรรครีพับลิกันในสหรัฐอเมริกาพรรคครอบครัวที่หนึ่งในออสเตรเลียพรรคอนุรักษ์นิยมในสหราชอาณาจักร และพรรคภารติยะชนตาในอินเดีย เพื่อแสดงถึงการสนับสนุนครอบครัวแบบดั้งเดิมและการต่อต้านการเปลี่ยนแปลงที่โลกสมัยใหม่ได้ทำในวิธีการดำรงชีวิตของครอบครัว ผู้สนับสนุน "ค่านิยมของครอบครัว" อาจต่อต้านการทำแท้ง การุณยฆาตและการคุมกำเนิด^{[50] [51]}

นอกประเทศตะวันตกขบวนการชาตินิยมฮินดูได้ดึงดูดกลุ่มคนที่มีสิทธิพิเศษซึ่งกลัวการรุกล้ำตำแหน่งที่มีอำนาจเหนือกว่าของตน ตลอดจนกลุ่ม "สามัญชน" และกลุ่มคนยากจนที่แสวงหาการยอมรับในวาทกรรมเสียงข้างมากเกี่ยวกับความภาคภูมิใจทางวัฒนธรรม ความสงบเรียบร้อย และความเข้มแข็งของชาติ^[52]

ในอิสราเอลเมียร์ คาฮาเนสนับสนุนว่าอิสราเอลควรเป็นรัฐเทวธิปไตยโดยที่คนที่ไม่ใช่ชาวยิวไม่มีสิทธิ์ลงคะแนนเสียง^[53]และกลุ่มขวาจัด เลฮาวาคัดค้านการกลืนกลายของชาวยิวและการมีอยู่ของคริสเตียนในอิสราเอลอย่างเคร่งครัด^[54]สหพันธ์ป้องกันชาวยิว (JDL) ในสหรัฐอเมริกาถูกเอฟบีไอจัดให้เป็น "กลุ่มก่อการร้ายฝ่ายขวา" ในปี 2544 ^[55]

กลุ่ม อิสลามหลายกลุ่มถูกเรียกว่าเป็นฝ่ายขวา รวมทั้งพรรคสหภาพใหญ่ [ 56 ^]สมาคมนักบวชนักรบ /สมาคมนักบวชนักรบ^{[57] [58]}และสมาคมวิศวกรอิสลามแห่งอิหร่าน^{[59] [60]}

การเมืองฝ่ายขวาเกี่ยวข้องกับการปฏิเสธเป้าหมายความเท่าเทียมกัน บางประการของ การเมืองฝ่ายซ้าย ในระดับที่แตกต่างกัน โดยอ้างว่าความ ไม่เท่าเทียมกัน ทางสังคมหรือเศรษฐกิจ นั้น เป็นเรื่องธรรมชาติและหลีกเลี่ยงไม่ได้ หรือเป็นประโยชน์ต่อสังคม^[39]อุดมการณ์และขบวนการฝ่ายขวาสนับสนุนระเบียบสังคมฝ่ายขวาของฝรั่งเศสเดิมเรียกว่า "พรรคแห่งระเบียบ" และยึดมั่นว่าฝรั่งเศสต้องการผู้นำทางการเมืองที่เข้มแข็งเพื่อรักษาระเบียบ^[31]

นักวิชาการอนุรักษ์นิยมชาวอังกฤษ RJ White ผู้ไม่เห็นด้วยกับแนวคิดความเสมอภาค เขียนว่า "มนุษย์เท่าเทียมกันต่อหน้าพระเจ้าและกฎหมาย แต่ไม่เท่าเทียมกันในทุกสิ่ง ลำดับชั้นเป็นระเบียบของธรรมชาติ และสิทธิพิเศษเป็นรางวัลของการรับใช้ที่มีเกียรติ" ^[61] รัสเซลล์ เคิร์กนักวิชาการอนุรักษ์นิยมชาวอเมริกันปฏิเสธแนวคิดความเสมอภาคเช่นกัน โดยระบุว่า "มนุษย์ถูกสร้างขึ้นมาแตกต่างกัน และรัฐบาลที่เพิกเฉยต่อกฎหมายนี้จะกลายเป็นรัฐบาลที่ไม่ยุติธรรม เพราะเป็นการเสียสละความสูงศักดิ์ให้กับความธรรมดา" ^[61]เคิร์กใช้หลักการที่ว่า "สังคมที่เจริญแล้วต้องการคำสั่งและชนชั้น" เป็น "หลักเกณฑ์" ประการหนึ่งของแนวคิดอนุรักษ์นิยม^[32] นอร์เบอร์โต บ็อบบิโอนักวิชาการชาวอิตาลีโต้แย้งว่าฝ่ายขวาไม่เท่าเทียมกันเมื่อเทียบกับฝ่ายซ้าย โดยเขาโต้แย้งว่าความเสมอภาคเป็นแนวคิดเชิงสัมพันธ์ ไม่ใช่แนวคิดเชิงสัมบูรณ์^[62]

เสรีนิยมฝ่ายขวาปฏิเสธความเท่าเทียมกันที่รัฐกำหนดขึ้นโดยรวมหรือกำหนดขึ้นโดยถือเป็นการบั่นทอนผลตอบแทนสำหรับความดีความชอบ ความคิดริเริ่ม และความพยายามส่วนบุคคล^[61]ในมุมมองของพวกเขา ความเท่าเทียมกันที่ถูกกำหนดขึ้นดังกล่าวเป็นสิ่งที่ไม่ยุติธรรม จำกัดเสรีภาพส่วนบุคคล และนำไปสู่ความเสมอภาคและความธรรมดาในสังคม^[61]

ในมุมมองของนักปรัชญาเจสัน สแตนลีย์ในหนังสือ How Fascism Worksการเมืองของลำดับชั้นถือเป็นหนึ่งในสัญลักษณ์ของลัทธิฟาสซิสต์ซึ่งหมายถึง "อดีตอันรุ่งโรจน์" ที่สมาชิกของกลุ่มที่มีอำนาจเหนือกว่าโดยชอบธรรมนั่งอยู่บนลำดับชั้นสูงสุด และพยายามสร้างสถานะนี้ขึ้นมาใหม่^[63]

ตามประวัติศาสตร์ความคิดทางการเมืองในศตวรรษที่ 20 ของเคมบริดจ์ฝ่ายขวาได้ผ่านขั้นตอนทางประวัติศาสตร์ที่แตกต่างกัน 5 ขั้นตอน: ^[64]

1. ฝ่ายขวาหัวรุนแรงต้องการกลับไปสู่ระบอบขุนนางและศาสนาที่เป็นที่ยอมรับ
2. ฝ่ายขวาสายกลางไม่ไว้วางใจปัญญาชนและแสวงหาอำนาจการปกครองที่จำกัด
3. ฝ่ายขวาจัดสนับสนุนลัทธิชาตินิยม แบบ โรแมนติกและก้าวร้าว
4. ฝ่ายขวาจัดเสนอนโยบายต่อต้านผู้อพยพ และ การเหยียดเชื้อชาติ โดย ปริยาย
5. ฝ่ายขวาเสรีนิยมใหม่พยายามผสมผสานเศรษฐกิจตลาดและการยกเลิกการควบคุมทางเศรษฐกิจเข้ากับความเชื่อดั้งเดิมของฝ่ายขวาเกี่ยวกับความรักชาติความเป็นชนชั้นนำ และกฎหมายและระเบียบ^{[10] [ จำเป็นต้องกรอกหน้า ]}

คำศัพท์ทางการเมืองซ้ายและขวาถูกใช้ครั้งแรกในศตวรรษที่ 18 ในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสโดยอ้างอิงถึงการจัดที่นั่งในรัฐสภาฝรั่งเศสผู้ที่นั่งทางขวาของเก้าอี้ประธานเจ้าหน้าที่ ( le président ) มักสนับสนุนสถาบันของระบอบเก่า ที่ปกครอง โดยกษัตริย์ ^{[27] [65] [66] [31]} "ขวา" ดั้งเดิมในฝรั่งเศสก่อตั้งขึ้นเพื่อตอบโต้ "ซ้าย" และประกอบด้วยผู้ที่สนับสนุนลำดับชั้น ประเพณี และลัทธิศาสนา^{[5] : 693}การแสดงออกla droite ("ขวา") มีการใช้มากขึ้นหลังจากการฟื้นฟูสถาบันกษัตริย์ในปี 1815เมื่อนำไปใช้กับพวก ที่ปกครองโดย กษัตริย์อย่างสุดโต่ง^[67]

ตั้งแต่ช่วงปี ค.ศ. 1830 ถึงปี ค.ศ. 1880 โครงสร้าง ชนชั้นทางสังคม และเศรษฐกิจ ของโลกตะวันตกเปลี่ยนจากชนชั้นสูงและขุนนางไปสู่ระบบทุนนิยม [ ^68]การเปลี่ยนแปลงนี้ส่งผลกระทบต่อ ขบวนการ ฝ่ายกลางขวาเช่นพรรคอนุรักษ์นิยมของอังกฤษซึ่งตอบสนองด้วยการสนับสนุนระบบทุนนิยม^[69]

ประชาชนในประเทศที่พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ใช้คำว่าฝ่ายขวาและฝ่ายซ้ายในทางการเมืองจนกระทั่งถึงศตวรรษที่ 20 ^[70]คำว่าฝ่ายขวาเดิมใช้เรียกกลุ่มอนุรักษ์นิยมฝ่ายราชาธิปไตยและฝ่ายปฏิกิริยา การแก้ไขคำนี้ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างปี ค.ศ. 1920 ถึง 1950 ถือว่าฝ่ายขวาจัดหมายถึงลัทธิฟาสซิสต์ลัทธิเผด็จการนาซีและอำนาจสูงสุดของเชื้อชาติ [ ^71]

ระบอบการปกครองฝ่ายขวาเป็นเรื่องปกติในยุโรปในช่วงระหว่างสงครามระหว่างปีค.ศ. 1919–1938 ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

ในบรรดากลุ่มอนุรักษ์นิยมของก๊กมินตั๋ง (KMT) ในช่วง สาธารณรัฐจีน ผู้สนับสนุน แนวคิด Dai Jitaoได้จัดตั้งกลุ่ม Western Hills ขึ้น ในช่วงทศวรรษ ที่ 1920

เจียงไคเชกประกาศตนเป็น "ผู้นำฝ่ายกลาง" ในความขัดแย้งฝ่ายซ้าย-ขวาของพรรคก๊กมินตั๋ง แต่กลับกลายเป็นฝ่ายขวาต่อต้านคอมมิวนิสต์หลังจากการสังหารหมู่ที่เซี่ยงไฮ้ เจียงไคเชก (หรือ "แนวคิดของเจียงไคเชก") เกี่ยวข้องกับลัทธิขงจื๊อทุนนิยมของรัฐอนุรักษนิยมแบบอุปถัมภ์และชาตินิยมจีน (ซึ่งรวมถึง องค์ประกอบ ฟาสซิสต์ ด้วย )

พรรคคอมมิวนิสต์จีน (CCP) เรียกตัวเองว่ามาร์กซิสต์และไม่ได้ละทิ้งอุดมการณ์ฝ่ายซ้ายมาร์กซิสต์-เลนินหรือสังคมนิยมที่มีลักษณะเฉพาะของจีน อย่างเป็นทางการ คริสเตอร์ พูร์เซียเนน กล่าวถึงพรรคคอมมิวนิสต์จีนว่าเป็นพรรคการเมืองฝ่ายขวา^[72]โดยชี้ให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงทางอุดมการณ์ภายในพรรคภายใต้ การนำของ เจียงเจ๋อหมินในช่วงทศวรรษ 1990 ^[72]

คำศัพท์ทางการเมืองว่าฝ่ายขวาถูกใช้ครั้งแรกในช่วงการปฏิวัติฝรั่งเศสเมื่อ ผู้แทน เสรีนิยมของชนชั้นที่สามมักจะนั่งทางซ้ายของเก้าอี้ประธานเจ้าหน้าที่ ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่เริ่มขึ้นในสภาสามัญแห่งรัฐในปี 1789 ขุนนางซึ่งเป็นสมาชิกชนชั้นที่สองมักจะนั่งทางขวา ในสมัชชานิติบัญญัติ ที่ตามมา ผู้สนับสนุนระบอบเก่ามักถูกเรียกว่าฝ่ายขวาเพราะพวกเขานั่งทางขวา บุคคลสำคัญทางฝ่ายขวาคือโจเซฟ เดอ แมสตร์ซึ่งสนับสนุน รูปแบบ เผด็จการของการอนุรักษ์นิยม

ในศตวรรษที่ 19ทั่วทั้ง ฝรั่งเศส แนวแบ่งหลักที่แบ่งฝ่ายซ้ายและขวาคือฝ่ายสนับสนุนสาธารณรัฐและฝ่ายราชาธิปไตย ซึ่งมักเป็นฆราวาสและคาธอลิกตามลำดับ^[31]ฝ่ายขวา ฝ่ายLegitimistและUltra-royalistsมี มุมมอง ต่อต้านการปฏิวัติในขณะที่ฝ่ายOrléanistหวังที่จะสร้างระบอบราชาธิปไตยภายใต้รัฐธรรมนูญภายใต้สาขาที่ตนต้องการของราชวงศ์ ซึ่งกลายเป็นจริงในเวลาสั้นๆ หลังจากการปฏิวัติเดือนกรกฎาคมพ.ศ. 2373

พรรคโกลิสต์ฝ่ายกลางขวาในฝรั่งเศสหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 สนับสนุนการใช้จ่ายด้านสังคมจำนวนมากในด้านการศึกษาและการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน ตลอดจนการควบคุมเศรษฐกิจที่ครอบคลุม แต่จำกัดมาตรการกระจายความมั่งคั่งที่เป็นลักษณะเฉพาะของสังคมประชาธิปไตย^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

อิทธิพลของฝ่ายขวาทางการเมืองของฮังการีในช่วงระหว่างสงครามหลังจากการล่มสลายของระบอบคอมมิวนิสต์ในช่วงสั้นๆ ได้รับการบรรยายโดยนักประวัติศาสตร์István Deák ดังนี้ :

ระหว่างปี 1919 ถึง 1944 ฮังการีเป็นประเทศฝ่ายขวา รัฐบาลฮังการีซึ่งสืบเชื้อสายมาจากฝ่ายต่อต้านการปฏิวัติสนับสนุนนโยบาย "ชาตินิยมคริสเตียน" ยกย่องความกล้าหาญ ศรัทธา และความสามัคคี เหยียดหยามการปฏิวัติฝรั่งเศส และไม่เห็นด้วยกับอุดมการณ์เสรีนิยมและสังคมนิยมของศตวรรษที่ 19 รัฐบาลฮังการีมองว่าฮังการีเป็นปราการต่อต้านลัทธิบอลเชวิคและเครื่องมือของลัทธิบอลเชวิค ได้แก่สังคมนิยมความเป็นสากลและฟรีเมสัน พวกเขาปกครองกลุ่มขุนนาง ข้าราชการ และนายทหารกลุ่มเล็กๆ และประจบประแจงประจบผู้นำรัฐ พลเรือเอกฮอร์ธีฝ่ายต่อต้านการปฏิวัติ^[73]

แม้ว่านักสู้เพื่ออิสรภาพจะได้รับการสนับสนุน แต่แนวโน้มของฝ่ายขวาในการเลือกตั้งหรือแต่งตั้งนักการเมืองและเจ้าหน้าที่ของรัฐตามสายสัมพันธ์ของชนชั้นสูงและศาสนาเป็นเรื่องปกติในเกือบทุกรัฐของอินเดีย^{[74] [75] [76] [77]}อย่างไรก็ตาม พรรคการเมืองหลายพรรคระบุด้วยเงื่อนไขและความเชื่อที่โดยฉันทามติทางการเมืองเป็นฝ่ายขวาหรือฝ่ายซ้าย พรรคการเมืองบางพรรค เช่นพรรคภารติยะชนตาระบุด้วยองค์ประกอบอนุรักษ์นิยม^[78]และชาตินิยม บางพรรค เช่นพรรคคองเกรสแห่งชาติอินเดียมีจุดยืนเสรีนิยมพรรคคอมมิวนิสต์แห่งอินเดียพรรคคอมมิวนิสต์แห่งอินเดีย (มาร์กซิสต์)และพรรคอื่นๆ ระบุด้วยแนวคิดสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์ฝ่ายซ้าย พรรคการเมืองอื่นๆ มีจุดยืนที่แตกต่างกัน ดังนั้นจึงไม่สามารถจัดกลุ่มอย่างชัดเจนว่าเป็นฝ่ายซ้ายหรือฝ่ายขวา^[79]

This section needs expansion. You can help by adding to it. (December 2020)

ในแวดวงการเมืองอังกฤษ คำว่าฝ่ายขวาและฝ่ายซ้ายเริ่มถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายเป็นครั้งแรกในช่วงปลายทศวรรษปี 1930 ในระหว่างการอภิปรายเกี่ยวกับสงครามกลางเมืองสเปน [ ^80]

This section has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page. (Learn how and when to remove these messages) This section needs expansion. You can help by adding to it. (March 2021) The neutrality of this section is disputed. Relevant discussion may be found on the talk page. Please do not remove this message until conditions to do so are met. (September 2021) (Learn how and when to remove this message) (Learn how and when to remove this message)

ในสหรัฐอเมริกา หลังสงครามโลกครั้งที่สองกลุ่มอนุรักษ์นิยมทางสังคมได้ร่วมมือกับกลุ่มฝ่ายขวาของพรรครีพับลิกันเพื่อให้ได้รับการสนับสนุนจากกลุ่มผู้มีสิทธิเลือกตั้งที่ถือตามประเพณีของ พรรคเดโมแครต เช่น ชาวผิวขาวทางใต้และชาวคาธอลิก การที่ โรนัลด์ เรแกนได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีในปี 1980 ได้เสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างกลุ่มขวาทางศาสนาในสหรัฐอเมริกาและกลุ่มอนุรักษ์นิยมทางสังคม^[81]

ในปี 2019 ประชากรสหรัฐอเมริกามีแนวโน้มไปทางขวา-กลางโดยชาวอเมริกัน 37% ระบุว่าตนเองเป็นฝ่ายอนุรักษ์นิยมเมื่อเทียบกับ 35% ที่เป็นสายกลาง และ 24% ที่เป็นเสรีนิยมซึ่งเป็นแนวโน้มที่ต่อเนื่องกันมาหลายทศวรรษของประเทศที่มีแนวโน้มไปทางขวา-กลาง^[82]

กระทรวงความมั่นคงแห่งมาตุภูมิของสหรัฐอเมริกาได้ให้คำจำกัดความของแนวคิดสุดโต่งขวาจัดในสหรัฐอเมริกาว่า "แบ่งกว้างๆ ได้เป็นกลุ่ม ขบวนการ และผู้นับถือที่มุ่งสร้างความเกลียดชังเป็นหลัก (โดยอิงจากความเกลียดชังกลุ่มศาสนา เชื้อชาติ หรือชาติพันธุ์ใดกลุ่มหนึ่ง) และกลุ่มที่ต่อต้านรัฐบาลเป็นหลัก ปฏิเสธอำนาจของรัฐบาลกลางและสนับสนุนอำนาจของรัฐหรือท้องถิ่น หรือปฏิเสธอำนาจของรัฐบาลโดยสิ้นเชิง อาจรวมถึงกลุ่มและบุคคลที่มุ่งมั่นในประเด็นเดียว เช่น การต่อต้านการทำแท้งหรือการย้ายถิ่นฐาน" ^[83]

ความหมายของคำว่า "ฝ่ายขวา" แตกต่างกันไปในแต่ละสังคม ยุคประวัติศาสตร์ ระบบการเมือง และอุดมการณ์^[84]ตามพจนานุกรม The Concise Oxford Dictionary of Politicsในระบอบประชาธิปไตยเสรีนิยม ฝ่ายขวาทางการเมืองคัดค้านสังคมนิยมและประชาธิปไตยทางสังคมพรรคการเมืองฝ่ายขวาประกอบด้วยพรรคอนุรักษ์นิยมพรรคคริสเตียนเดโมแครตพรรคเสรีนิยมคลาสสิกและพรรคชาตินิยมรวมถึงพรรคฟาสซิสต์ในฝ่ายขวาจัด^[85]

นักวิชาการชาวอังกฤษNoël O'SullivanและRoger Eatwellแบ่งแนวคิดฝ่ายขวาออกเป็น 5 ประเภท ได้แก่ แนวคิดเชิงรับ แนวคิดสายกลาง แนวคิดสุดโต่ง แนวคิดสุดโต่ง และแนวคิดใหม่^[86] Chip Berletเขียนว่า "รูปแบบความคิด" เหล่านี้แต่ละประเภทเป็น "การตอบสนองต่อฝ่ายซ้าย" ซึ่งรวมถึงแนวคิดเสรีนิยมและสังคมนิยม ซึ่งเกิดขึ้นตั้งแต่การปฏิวัติฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2332 ^[87]

1. ฝ่ายขวาหัวรุนแรงมองไปยังอดีตและเป็นพวก “ผู้สูงศักดิ์ เคร่งศาสนา และเผด็จการ” ^[87]
2. ฝ่ายขวาสายกลางซึ่งเป็นตัวอย่างจากงานเขียนของเอ็ดมันด์ เบิร์กยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้ โดยต้องเป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปและยอมรับแนวคิดเสรีนิยมบางประการ เช่น หลักนิติธรรมและทุนนิยม แม้ว่าจะมองว่าการปล่อยให้ เป็นไปตามธรรมชาติ และลัทธิปัจเจกชนนิยมสุดโต่งเป็นอันตรายต่อสังคม ฝ่ายขวาสายกลางมักส่งเสริมลัทธิชาตินิยมและนโยบายสวัสดิการสังคม^[88]
3. ขวาจัดเป็นคำอธิบายที่พัฒนาขึ้นหลังสงครามโลกครั้งที่สองและใช้กับกลุ่มและอุดมการณ์ต่างๆ เช่นลัทธิแมคคาร์ธีสมาคมจอห์น เบิร์ชแทตเชอริสม์และพรรครีพับลิกันอีทเวลล์เน้นย้ำว่าการใช้คำนี้ "มีปัญหาทางรูปแบบที่สำคัญ" เนื่องจาก "ใช้กับการพัฒนาประชาธิปไตยอย่างชัดเจนด้วย" ^[89]ขวาจัดรวมถึงลัทธิประชานิยมขวาจัดและประเภทย่อยอื่นๆ อีกมากมาย^[87]
4. ฝ่ายขวาจัดมีลักษณะเด่น 4 ประการ คือ "1) ต่อต้านประชาธิปไตย 2) ชาตินิยมสุดโต่ง 3) เหยียดเชื้อชาติและ 4) รัฐที่เข้มแข็ง" ^[90]
5. ฝ่ายขวาใหม่ประกอบด้วยกลุ่มอนุรักษ์นิยมเสรีนิยมซึ่งเน้นที่รัฐบาลขนาดเล็กตลาดเสรีและการริเริ่มของปัจเจกบุคคล^[91]

ผู้เขียนรายอื่นๆ แบ่งแยกระหว่างฝ่ายกลางขวาและฝ่ายขวาจัด^[92]

• พรรคการเมืองฝ่ายกลางขวาส่วนใหญ่สนับสนุนประชาธิปไตยเสรีนิยม ระบบทุนนิยม เศรษฐกิจตลาด (แม้ว่าพรรคการเมืองเหล่านี้อาจยอมรับการควบคุมผูกขาดโดยรัฐบาล) สิทธิในทรัพย์สินส่วนบุคคล และรัฐสวัสดิการที่จำกัด (เช่น การให้การศึกษาและการรักษาพยาบาลโดยรัฐบาล) พรรคการเมืองเหล่านี้สนับสนุนอนุรักษนิยมและเสรีนิยมทางเศรษฐกิจ และต่อต้านลัทธิสังคมนิยมและคอมมิวนิสต์
• ในทางตรงกันข้าม วลี "ขวาจัด" ใช้เพื่ออธิบายถึงผู้ที่สนับสนุนรัฐบาลเผด็จการ ซึ่งใช้พลังอำนาจของรัฐเพื่อสนับสนุนกลุ่มชาติพันธุ์หรือศาสนาที่มีอำนาจ และทำให้กลุ่มชาติพันธุ์หรือศาสนาอื่นกลายเป็นอาชญากร^{[93] [94] [95] [96] [97]}ตัวอย่างทั่วไปของผู้นำที่มักถูกเรียกว่าขวาจัด ได้แก่ฟรานซิสโก ฟ รังโก ในสเปนเบนิโต มุสโสลินีในอิตาลีอด อล์ฟ ฮิตเลอร์ ในนาซี เยอรมนี ออกัสโต ปิโนเชต์ในชิลีและฆอร์เก ราฟาเอล วิเดลาในอาร์เจนตินา^[98] [ ^{99] [42] [ ต้องระบุหน้า ] [100] [101]} [ ^102]

• สื่อที่เกี่ยวข้องกับ Right-wing politics ที่ Wikimedia Commons
• คำคมที่เกี่ยวข้องกับการเมืองฝ่ายขวาที่ Wikiquote