โรงเรียน Paul H. Nitze แห่งการศึกษาระดับสูงระหว่างประเทศ

โรงเรียนนโยบายสาธารณะของมหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์
โรงเรียน Paul H. Nitze แห่งการศึกษาระดับสูงระหว่างประเทศ
ชื่ออื่น ๆ
ไซอาส
พิมพ์ บัณฑิตวิทยาลัยเอกชน
ที่จัดตั้งขึ้น1943 ( 1943 )
สถาบันต้นสังกัด
มหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์
สังกัดทางวิชาการ
เอพีเซีย
คณบดีเจมส์ สไตน์เบิร์ก
บัณฑิตศึกษา950
ที่ตั้ง

38°53′35″N 77°01′09″W / 38.8931203°N 77.0192078°W / 38.8931203; -77.0192078
เว็บไซต์ไซส.เจฮู.เอ็ดดู

Paul H. Nitze School of Advanced International Studies ( SAIS ) เป็นวิทยาลัยระดับบัณฑิตศึกษาของJohns Hopkins Universityตั้งอยู่ที่วอชิงตัน ดี.ซี.และมีวิทยาเขตในเมืองโบโลญญาประเทศอิตาลี และเมืองหนานจิงประเทศจีน

โรงเรียนแห่ง นี้มุ่งเน้นการศึกษาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างประเทศการทูต ความมั่นคงแห่งชาติเศรษฐศาสตร์และนโยบายสาธารณะโรงเรียนแห่งนี้ได้เป็นเจ้าภาพต้อนรับผู้นำระดับโลกในการโต้วาทีสาธารณะเกี่ยวกับกิจการระหว่างประเทศเป็นประจำ

โรงเรียน Nitze ก่อตั้งขึ้นในปี 1943 โดยPaul H. NitzeและChristian Herterซึ่งกำลังมองหาวิธีการใหม่ในการเตรียมความพร้อมให้กับผู้ชายและผู้หญิงเพื่อรับมือกับความรับผิดชอบระหว่างประเทศที่สหรัฐฯ จะต้องเผชิญในโลกหลังสงครามโลกครั้งที่สอง Nitze กลัวว่าความเชี่ยวชาญด้านการทูตและเศรษฐกิจที่พัฒนาขึ้นในสงครามโลกครั้งที่สองอาจสูญหายไปหากประเทศกลายเป็นประเทศที่แยกตัวออกไป[1] เดิมทีก่อตั้งเป็นโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาอิสระ และกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์ในปี 1950 [2]

วิทยาเขต SAIS วอชิงตัน ดี.ซี. ตั้งอยู่ใน อาคาร 555 Pennsylvania Avenue ซึ่งมีพื้นที่ 420,000 ตารางฟุต ซึ่งมหาวิทยาลัยได้ซื้อไว้ในปี 2019 และได้รับการปรับปรุงใหม่ครั้งใหญ่[3]ก่อนหน้านี้ โรงเรียนตั้งอยู่ที่Embassy Rowบนถนน Massachusetts Avenue

ประวัติศาสตร์

Bloomberg Center (เดิมชื่อ Newseum)

โรงเรียน Nitze แห่งการศึกษาระหว่างประเทศขั้นสูงก่อตั้งขึ้นในปี 1943 โดยPaul H. NitzeและChristian Herterซึ่งกำลังมองหาวิธีการใหม่ในการเตรียมความพร้อมให้กับผู้ชายและผู้หญิงเพื่อรับมือกับความรับผิดชอบระหว่างประเทศที่สหรัฐฯ จะต้องเผชิญในโลกหลังสงครามโลกครั้งที่สอง Nitze กลัวว่าความเชี่ยวชาญด้านการทูตและเศรษฐกิจที่พัฒนาขึ้นในสงครามโลกครั้งที่สองอาจสูญหายไปหากประเทศกลายเป็นประเทศที่แยกตัวออกไป[1] เดิมทีก่อตั้งเป็นโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาอิสระ และกลายมาเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์ในปี 1950 [2]

ผู้ก่อตั้งได้รวบรวมคณาจารย์ที่เป็นนักวิชาการและผู้เชี่ยวชาญ (ซึ่งมักจะยืมมาจากมหาวิทยาลัยอื่น) เพื่อสอนความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศและภาษาต่างประเทศให้กับกลุ่มนักศึกษาจำนวนเล็กน้อย หลักสูตรได้รับการออกแบบมาให้เป็นทั้งวิชาการและปฏิบัติได้ สถานที่ตั้งของโรงเรียนที่เหมาะสมคือกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ซึ่งเป็นเมืองที่มีทรัพยากรระหว่างประเทศมากมาย และเป็นที่ที่นโยบายต่างประเทศของอเมริกาได้รับการกำหนดและดำเนินการ เมื่อโรงเรียนเปิดทำการในปี 1944 มีนักเรียนลงทะเบียนเรียน 15 คน[4]

ในปี 1955 โรงเรียนได้ก่อตั้งBologna Centerในอิตาลี ซึ่งเป็นโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาแบบเต็มเวลาแห่งแรกที่ตั้งอยู่ในยุโรปภายใต้ระบบการศึกษาระดับสูงของอเมริกา ในปี 1963 Johns Hopkins SAIS เติบโตเกินกว่าอาคารแรกบนถนน Florida Avenue และได้ย้ายไปยังที่ตั้งบนถนน Massachusetts Avenue ในปี 1986 Johns Hopkins–Nanjing Centerถูกสร้างขึ้นในเมืองหนานจิงประเทศจีน ทำให้โรงเรียนขยายการดำเนินงานไปทั่วโลก ในเดือนมกราคม 2019 มหาวิทยาลัย Johns Hopkins ประกาศว่าได้ซื้อ อาคาร Newseumบนถนน Pennsylvania Avenue NW และจะปรับปรุงอาคารใหม่เพื่อรองรับ SAIS และโปรแกรมอื่นๆ ที่ตั้งอยู่ในวอชิงตัน ดี.ซี. [5]

โรงเรียนแห่งนี้เป็นสมาชิกของสมาคมโรงเรียนวิชาชีพด้านกิจการระหว่างประเทศ (APSIA) ซึ่งเป็นกลุ่มโรงเรียนด้านนโยบายสาธารณะ การบริหารรัฐกิจ และการศึกษาระหว่างประเทศ[6]

การจัดองค์กรและโครงการวิชาการ

อาคารมหาวิทยาลัยบนถนน Massachusetts Avenue NW ในวอชิงตัน ดี.ซี.

Johns Hopkins SAIS เป็นโรงเรียนระดับโลกที่มีวิทยาเขตอยู่ในสามทวีป มีนักศึกษาเต็มเวลาเกือบ 700 คนในวอชิงตัน ดี.ซี. นักศึกษาเต็มเวลา 190 คนในโบโลญญาอิตาลี และนักศึกษาเต็มเวลาประมาณ 160 คนในหนานจิงประเทศจีน ในจำนวนนี้ 60 เปอร์เซ็นต์มาจากสหรัฐอเมริกา และ 37 เปอร์เซ็นต์มาจากประเทศอื่นๆ มากกว่า 70 ประเทศ[7]ประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์เป็นผู้หญิง และ 22 เปอร์เซ็นต์มาจากกลุ่มชนกลุ่มน้อยในสหรัฐอเมริกา SAIS Europe เป็นที่ตั้งของBologna Center และเป็นโปรแกรมบัณฑิตศึกษา ความสัมพันธ์ระหว่างประเทศเต็มเวลาเพียงแห่งเดียวในยุโรปที่ดำเนินการภายใต้ระบบการศึกษาระดับสูงของอเมริกา และHopkins–Nanjing Centerซึ่งสอนหลักสูตรทั้งภาษาจีนและภาษาอังกฤษ บริหารงานร่วมกันโดย Johns Hopkins SAIS และNanjing University [ 8]

โรงเรียนแห่งนี้เปิดสอนหลักสูตรสหสาขาวิชาที่นำไปสู่ปริญญามหาบัณฑิตสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศสำหรับมืออาชีพในช่วงต้นและกลางอาชีพ ตลอดจน หลักสูตร ปรัชญาดุษฎีบัณฑิตนักศึกษาประมาณ 300 คนสำเร็จการศึกษาจากวิทยาเขตวอชิงตัน ดี.ซี. ทุกปีจากหลักสูตรมหาบัณฑิตสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศระยะเวลา 2 ปี ซึ่งแตกต่างจากโรงเรียนระดับบัณฑิตศึกษาสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศอื่นๆ ส่วนใหญ่ที่เสนอปริญญาโทระดับมืออาชีพ โรงเรียน Johns Hopkins SAIS กำหนดให้ผู้สมัครหลักสูตรมหาบัณฑิตสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศต้องมีความเชี่ยวชาญในภาษาอื่นที่ไม่ใช่ภาษาแม่ของตน[9]และต้องผ่าน International Ecopass ซึ่งเป็นการสอบปากเปล่าหนึ่งชั่วโมงเพื่อรวบรวมและบูรณาการความรู้จากความเข้มข้นในระดับภูมิภาคหรือการทำงานและเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศของนักศึกษา[10]การสอบปากเปล่าและข้อกำหนดด้านเศรษฐศาสตร์ระหว่างประเทศของหลักสูตรมหาบัณฑิตสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศถือเป็นลักษณะเด่นของการศึกษาของโรงเรียน

อันดับ

การศึกษาวิจัยที่ดำเนินการในปี 2548 ได้ตรวจสอบโปรแกรมความสัมพันธ์ระหว่างประเทศระดับบัณฑิตศึกษาทั่วสหรัฐอเมริกา โดยสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญในสาขานี้มากกว่าหนึ่งพันคน และผลการศึกษาดังกล่าวได้รับการตีพิมพ์ในนิตยสารForeign Policy ในอันดับ " Inside the Ivory Tower " ผู้ตอบแบบสอบถามร้อยละ 65 ระบุว่า Johns Hopkins University–SAIS เป็นโปรแกรมปริญญาโทสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศที่ดีที่สุด SAIS ได้รับคะแนนโหวตมากที่สุด รองลงมาคือSchool of Foreign Service ของ Georgetown University , John F. Kennedy School of Government ของ Harvard University , Fletcher School of Law and Diplomacy ของ Tufts University และSchool of International and Public Affairsที่ Columbia University การศึกษาวิจัยฉบับล่าสุดจัดทำขึ้นในปี 2557 โดยโปรแกรมปริญญาโทของ SAIS อยู่ในอันดับที่สองของโลก รองจาก Georgetown School of Foreign Service นักศึกษาและศิษย์เก่าของ SAIS มักถูกเรียกกันอย่างไม่เป็นทางการว่า "SAIS Mafia" ในกลุ่มความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเครือข่ายภายใน Beltwayเนื่องจากพวกเขาอยู่ในสาขานี้และมีชุมชนที่แน่นแฟ้น[11]

ตั้งแต่ปี 1990 SAIS และ Fletcher School เป็นโรงเรียนกฎหมายที่ไม่ใช่แห่งเดียวในสหรัฐอเมริกาที่เข้าร่วมการ แข่งขัน Philip C. Jessup International Law Moot Court Competition ผู้เชี่ยวชาญทั่วไปของ SAIS แข่งขันกับนักศึกษากฎหมายเต็มเวลาและทำผลงานได้ดีมาก SAIS ได้อันดับสองโดยรวมสองครั้งจากทั้งหมด 12 โรงเรียนและผ่านเข้าสู่ "สี่โรงเรียนสุดท้าย" ในภูมิภาค ในการแข่งขันแบบตัวต่อตัว SAIS เอาชนะโรงเรียนต่างๆ เช่นGeorgetown University Law CenterและUniversity of Virginia School of Law

นักศึกษา SAIS ประสบความสำเร็จในการแข่งขัน Sustainable Innovation Summit Challenge ซึ่งจัดโดยThunderbird School of Global Management ของมหาวิทยาลัย Arizona State ทีม SAIS สองทีมได้รับรางวัลชนะเลิศทั้งในปี 2550 และ 2551 [12] [13]

ทีมร่วมจาก SAIS และWharton Schoolแห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียได้รับรางวัลรองชนะเลิศอันดับสองในการแข่งขัน "Global Challenge" ครั้งแรก ซึ่งเป็นการแข่งขันครั้งแรกที่ท้าทายทีมMBAและนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาคนอื่นๆ ให้พัฒนาโครงการร่วมทุนระหว่างภาครัฐและเอกชนเพื่อสนับสนุนการพัฒนาและอุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในเอเชีย การแข่งขันนี้จัดขึ้นในปี 2010 โดยRobert H. Smith School of Businessแห่งมหาวิทยาลัยแมริแลนด์และ US Agency for International Development [14]

นักเศรษฐศาสตร์ที่มีชื่อเสียงที่สังกัดโรงเรียนแห่งนี้ ได้แก่Anne Krueger อดีต หัวหน้านัก เศรษฐศาสตร์ ของธนาคารโลกและMichael D. Plummer อดีตประธาน Fulbright Chair ด้านเศรษฐศาสตร์ที่ Harvard University นอกจากนี้ ยังมีนักรัฐศาสตร์ที่มีอิทธิพลหลายคนที่สังกัดโรงเรียนแห่งนี้ เช่น Anne Applebaumนักประวัติศาสตร์ที่ได้รับรางวัลพูลิตเซอร์Eric EdelmanสมาชิกคณะกรรมการUnited States Institute of Peaceสมาชิกคณะที่ปรึกษาระหว่างประเทศที่Oxford University Blavatnik School of Government Vali R. Nasrอดีตที่ปรึกษาของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกาEliot Cohenอดีตประธานด้านการศึกษาเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่Carnegie Endowment for International Peace Vikram Nehru อดีตประธานคณะกรรมการที่ปรึกษาของคณะมนตรีสิทธิมนุษยชนแห่งสหประชาชาติ Obiora Okafor และอดีตประธานMIT Frank Stanton Chair ด้านNuclear Security Policy Studies Francis J. Gavin

ธีมประจำปี

ตั้งแต่ปี 2005 ถึง 2012 สถาบัน Johns Hopkins SAIS ได้กำหนดหัวข้อหลักสำหรับแต่ละปีการศึกษาเพื่อกระตุ้นให้นักศึกษา คณาจารย์ โปรแกรมวิชาการ ศูนย์นโยบาย และศิษย์เก่าตรวจสอบบทบาทของหัวข้อเฉพาะภายในกิจการระหว่างประเทศหัวข้อเฉพาะเหล่านี้เปิดโอกาสให้โรงเรียนได้ทบทวนความรู้และแลกเปลี่ยนมุมมองผ่านการบรรยายพิเศษ การประชุม และวิทยากรรับเชิญ โรงเรียนได้จัดงานสาธารณะในช่วงหัวข้อต่างๆ ดังต่อไปนี้ พลังงาน (2005–06), จีน (2006–07), การเลือกตั้งและนโยบายต่างประเทศ (2007–08), ปีแห่งน้ำ (2008–09), ศาสนา[15] (2009–10), ประชากรศาสตร์ (2010–11) และเกษตรกรรม (2011–12) และเพิ่มการระดมทุนด้วยกิจกรรมสาธารณะที่มีชื่อเสียง เช่น การบรรยายของNick Butlerรอง ประธาน BP ในขณะนั้น ในช่วงปีแห่งพลังงานในปี 2005 [16]

โครงการคุ้มครองเด็ก

ในเดือนมิถุนายน 2552 โครงการคุ้มครองที่ SAIS ได้ร่วมมือกับ Koons Family Institute ของศูนย์นานาชาติสำหรับเด็กที่สูญหายและถูกแสวงหาประโยชน์ (ICMEC) เพื่อสร้างโครงการคุ้มครองเด็ก เพื่อร่างกฎหมายตัวอย่างที่เน้นประเด็นของการคุ้มครองเด็ก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง "การละเลย การล่วงละเมิด การทารุณกรรม และการแสวงประโยชน์" [17]วัตถุประสงค์หลักของโครงการคุ้มครองเด็กคือ "การค้นคว้ากฎหมายคุ้มครองเด็กที่มีอยู่แล้วในประเทศสมาชิก 193 ประเทศของสหประชาชาติ (UN) จัดการประชุมกลุ่มผู้เชี่ยวชาญระดับภูมิภาคเพื่อกำหนดนิยามร่วมกันสำหรับ "การคุ้มครองเด็ก" สร้างฐานข้อมูลกฎหมายระดับชาติและคำพิพากษาเกี่ยวกับประเด็นการคุ้มครองเด็กจากทั่วโลก และร่าง เผยแพร่ และเผยแพร่กฎหมายตัวอย่างด้านการคุ้มครองเด็กไปทั่วโลก" [18]

กระบวนการจัดทำร่างประกอบด้วยการประชุมกลุ่มผู้เชี่ยวชาญ 6 ครั้ง จัดขึ้นในสิงคโปร์ อียิปต์ คอสตาริกา สเปน ตุรกี และสหรัฐอเมริกา[17]กฎหมายตัวอย่างการคุ้มครองเด็กฉบับสุดท้ายได้รับการเผยแพร่ในเดือนมกราคม 2556 และนำเสนอต่อคณะกรรมการว่าด้วยสิทธิเด็ก แห่งสหประชาชาติ ในการประชุมสมัยที่ 62 ที่เจนีวา ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ในเดือนมกราคม 2556 [17] [19] และนำเสนอต่อสมัชชาสหภาพรัฐสภา (IPU) ครั้งที่ 129 ที่เจนีวาในเดือนตุลาคม 2556 อีกด้วย [17] [20] [21] ICMEC และ The Protection Project ได้เผยแพร่คู่มือ "แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดในการคุ้มครองเด็ก 100 ประการ" ควบคู่ไปกับกฎหมายตัวอย่างการคุ้มครองเด็กในปี 2556 [22]

ศูนย์วิจัย

สิ่งตีพิมพ์

นอกเหนือจากหนังสือและวารสารต่างๆ ที่แก้ไขโดยโครงการ SAIS หรือศูนย์วิจัยแล้ว ยังมีสิ่งพิมพ์ทั่วทั้งโรงเรียนอีกหลายฉบับที่ควรกล่าวถึง:

  • SAIS Review – วารสารเกี่ยวกับประเด็นร่วมสมัยชั้นนำของกิจการโลก ก่อตั้งในปีพ.ศ. 2500
  • SAIS Observer [23] – หนังสือพิมพ์ที่เขียนโดยนักศึกษาและดำเนินการโดยนักศึกษา ก่อตั้งในปี 2545 เป็นหนังสือพิมพ์นักศึกษาอย่างเป็นทางการของชุมชน SAIS ทั่วโลก
  • รายงาน SAIS – จดหมายข่าวที่เน้นถึงคณาจารย์ใหม่ สถาบันวิจัย โปรแกรมวิชาการ ความสำเร็จของนักศึกษาและศิษย์เก่า และกิจกรรมต่างๆ ในโรงเรียน เผยแพร่ทุกสองเดือนตั้งแต่เดือนกันยายนถึงเดือนพฤษภาคม
  • SAIS Europe Journal of Global Affairs (เดิมชื่อBologna Center Journal of International Affairs ) – วารสารที่ดำเนินการโดยนักศึกษาเกี่ยวกับผลงานทางวิชาการด้านความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ เผยแพร่ทางออนไลน์และเผยแพร่เป็นฉบับพิมพ์เป็นประจำทุกปี
  • Centerpiece – จดหมายข่าวศิษย์เก่าของศูนย์หนานจิง
  • Working Paper Series – ชุดเอกสารที่จัดทำโดยนักศึกษาปริญญาเอก
  • SAIS Perspectives – [24]สิ่งพิมพ์ที่เน้นเรื่องการพัฒนา สภาพภูมิอากาศ และความยั่งยืน

ศิษย์เก่าที่มีชื่อเสียง

Johns Hopkins SAIS มีศิษย์เก่า เกือบ 17,000 คน ที่ทำงานทั่วโลกในประมาณ 140 ประเทศ[15]บัณฑิต SAIS กว่า 130 คนกลายมาเป็นทูตให้กับประเทศต่างๆ[25]

คณะอาจารย์ในอดีตและปัจจุบัน

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ โดย Cavanaugh Simpson , Joanne (เมษายน 2000). "ผู้บุกเบิกการสนับสนุน: ไม่ใช่แค่นักรบเย็นชา" นิตยสาร Johns Hopkinsบัลติมอร์ รัฐแมริแลนด์OCLC  644322652 สืบค้นเมื่อ 25 สิงหาคม 2018
  2. ^ ab "The Johns Hopkins Gazette: October 21, 2002". pages.jh.edu . สืบค้นเมื่อ12 พฤษภาคม 2020 .
  3. ^ "555 Pennsylvania Avenue". www.jhfre.jhu.edu . สืบค้นเมื่อ2 เมษายน 2023 .
  4. ^ Gutner, Tammi L. เรื่องราวของ SAIS . วอชิงตัน ดี.ซี.: คณะศึกษาศาสตร์ระหว่างประเทศขั้นสูง มหาวิทยาลัยจอห์นส์ฮอปกินส์ 2530
  5. ^ "Newseum จะย้ายเนื่องจาก Johns Hopkins ประกาศซื้ออาคาร"
  6. ^ "MEMBER DIRECTORY". APSIA . 11 มีนาคม 2016. สืบค้นเมื่อ17 กุมภาพันธ์ 2023 .
  7. ^ "SAIS Prepare to Lead Brochure, released Summer 2009" (PDF) . เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 14 ตุลาคม 2009 . สืบค้นเมื่อ11 สิงหาคม 2009 .
  8. ^ ดู Norton Wheeler, Role of American NGOs in China's Modernization: Invited Influence (Routledge, 2014) บทวิจารณ์ออนไลน์ เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ของ Nanjing Center
  9. ^ "ปริญญาโทสาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ (MAIR) | Johns Hopkins SAIS". 23 กรกฎาคม 2020.
  10. ^ "Johns Hopkins SAIS Academics | MA Program | Requirements". www.sais-jhu.edu . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  11. ^ Ma, Damien (21 เมษายน 2011). "ความคล้ายคลึงกันที่น่าประหลาดใจระหว่างปักกิ่งและกลุ่มคนชั้นนำของ DC". The Atlantic . สืบค้นเมื่อ23 มีนาคม 2022 .
  12. ^ "Thunderbird Names Sustainable Innovation Summit Winners – Press Releases on". csrwire.com . 13 พฤศจิกายน 2007. สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  13. ^ "ประกาศรายชื่อผู้ชนะการประชุมสุดยอดนวัตกรรมที่ยั่งยืน – Thunderbird School of Global Management". www.thunderbird.edu . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  14. ^ "Robert H. Smith School of Business – University of Maryland, College Park". www.rhsmith.umd.edu . 27 เมษายน 2010 . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  15. ^ abc "Johns Hopkins SAIS | Year of Religion". Sais-jhu.edu. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มีนาคม 2012 . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  16. ^ "Johns Hopkins SAIS | Press Room | SAIS Reports". www.sais-jhu.edu . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 2 มีนาคม 2012. สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  17. ^ abcd "คณะผู้เชี่ยวชาญด้านการร่างกฎหมายสิทธิมนุษยชน" โครงการคุ้มครอง
  18. ^ Katai de Mello Dantas (1 สิงหาคม 2011) "การปกป้องเด็กจากการแสวงประโยชน์: การอภิปรายเกี่ยวกับการสร้างกฎหมายตัวอย่างและแนวทางของรัฐสภา" เก็บถาวร 2014-12-05 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน , เครือข่ายสันติภาพและการพัฒนาร่วมกัน
  19. ^ “สุนทรพจน์” โครงการคุ้มครอง.
  20. ^ “การอภิปรายของคณะกรรมาธิการถาวรว่าด้วยประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชน (เจนีวา 7–9 ตุลาคม 2013) บทบาทของรัฐสภาในการปกป้องสิทธิของเด็ก โดยเฉพาะเด็กผู้อพยพที่ไม่ได้มาพร้อมผู้ปกครอง และในการป้องกันการแสวงประโยชน์จากเด็กเหล่านี้ในสถานการณ์สงครามและความขัดแย้ง” สหภาพรัฐสภา
  21. ^ "สมัชชาสหภาพรัฐสภาครั้งที่ 129 ภาพรวมของกิจกรรมหลักและการตัดสินใจ (เจนีวา 7–9 ตุลาคม 2013)" สหภาพรัฐสภา
  22. ^ 100 แนวทางปฏิบัติที่ดีที่สุดในการคุ้มครองเด็ก เล่มที่ 3 ปี 2556. {{cite book}}: |work=ไม่สนใจ ( ช่วยด้วย )
  23. ^ "ผู้สังเกตการณ์ SAIS" ผู้สังเกตการณ์ SAIS .
  24. ^ "มุมมองของ SAIS". มุมมองของ SAIS . สืบค้นเมื่อ27 เมษายน 2023 .
  25. ^ "เอกสารข้อเท็จจริง" (PDF) . www.sais-jhu.edu . เก็บถาวรจากแหล่งเดิม(PDF)เมื่อ 4 ตุลาคม 2007
  26. ^ "ข่าวเผยแพร่จากสถานทูตสหรัฐอเมริกา". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 7 พฤษภาคม 2009 . สืบค้นเมื่อ11 สิงหาคม 2009 .
  27. ^ กรมการต่างประเทศ สำนักงานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ สำนักกิจการสาธารณะ "เฮิร์บสท์ จอห์น อี. " 2001-2009.state.gov
  28. ^ ป็อปกิน จิม อานา มอนเตส ทำร้ายคิวบาอย่างมาก โอกาสที่คุณจะเคยได้ยินชื่อเธอมีน้อยมาก นิตยสาร วอชิงตันโพสต์ 18 เมษายน 2556
  29. ^ "ชีวประวัติของเอกอัครราชทูตหวาง กวงหยา" Fmprc.gov.cn. 10 พฤศจิกายน 2003 . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .
  30. ^ "Bill Grueskin | Columbia Journalism School". journalism.columbia.edu สืบค้นเมื่อ23มิถุนายน2023
  31. ^ "Osgood Center for International Studies". Osgoodcenter.org . สืบค้นเมื่อ10 สิงหาคม 2011 .

อ่านเพิ่มเติม

  • Wheeler, Norton. บทบาทขององค์กรพัฒนาเอกชนของอเมริกาในการปรับปรุงประเทศจีน: อิทธิพลที่ได้รับเชิญ (Routledge, 2014) บทวิจารณ์ออนไลน์ 240 หน้า เกี่ยวกับศูนย์หนานจิง
  • Gutner, Tammi L. เรื่องราวของ SAIS (คณะศึกษาศาสตร์ขั้นสูงระหว่างประเทศ , 1987) ISBN 978-9-9905-3056-8 
วิกิ มีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับPaul H. Nitze School of Advanced International Studies
  • เว็บไซต์อย่างเป็นทางการ
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Paul H. Nitze School of Advanced International_Studies&oldid=1234189151"