กล้องโทรทรรศน์
เครื่องมือที่ทำให้วัตถุที่อยู่ไกลดูขยายใหญ่ขึ้น

กล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสงฮุกเกอร์ขนาด 100 นิ้ว (2.54 ม.) ที่หอดูดาวเมาท์วิลสันใกล้ลอสแองเจลิส สหรัฐอเมริกา ซึ่งเอ็ดวิน ฮับเบิล ใช้ วัดค่าเรดชิฟต์ของกาแล็กซีและค้นพบการขยายตัวทั่วไปของจักรวาล

กล้องโทรทรรศน์เป็นอุปกรณ์ที่ใช้สังเกตวัตถุที่อยู่ไกลออกไปโดยการแผ่รังสีการดูดกลืนหรือการสะท้อนของรังสีแม่เหล็กไฟฟ้า [ 1]เดิมที กล้องโทรทรรศน์เป็นเครื่องมือออปติกที่ใช้เลนส์กระจกโค้งหรือทั้งสองอย่างรวมกันเพื่อสังเกตวัตถุที่อยู่ไกลออกไป ซึ่งก็คือกล้องโทรทรรศน์ออปติกปัจจุบัน คำว่า "กล้องโทรทรรศน์" ถูกกำหนดให้เป็นอุปกรณ์หลากหลายประเภทที่สามารถตรวจจับบริเวณต่างๆ ของสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าและในบางกรณี อาจเป็นเครื่องตรวจจับประเภทอื่นๆ

กล้องโทรทรรศน์แบบหักเหแสงที่มี เลนส์แก้ว เป็น กล้องโทรทรรศน์ที่ใช้งานได้จริงตัวแรกๆ ที่รู้จักและถูกประดิษฐ์ขึ้นในเนเธอร์แลนด์เมื่อต้นศตวรรษที่ 17 กล้องโทรทรรศน์เหล่านี้ใช้ทั้งงานภาคพื้นดินและงานดาราศาสตร์

กล้องโทรทรรศน์แบบสะท้อนแสงซึ่งใช้กระจกเพื่อรวบรวมและโฟกัสแสง ได้รับการประดิษฐ์ขึ้นภายในเวลาไม่กี่ทศวรรษหลังจากกล้องโทรทรรศน์แบบหักเหแสงเครื่องแรก

ในศตวรรษที่ 20 กล้องโทรทรรศน์ประเภทใหม่ๆ ได้ถูกประดิษฐ์ขึ้นมากมาย รวมถึงกล้องโทรทรรศน์วิทยุในช่วงทศวรรษปี 1930 และกล้องโทรทรรศน์อินฟราเรดในช่วงทศวรรษปี 1960

นิรุกติศาสตร์

คำว่ากล้องโทรทรรศน์ได้รับการคิดขึ้นในปี ค.ศ. 1611 โดยนักคณิตศาสตร์ชาวกรีกGiovanni Demisianiสำหรับเครื่องมือชิ้นหนึ่งของGalileo Galilei ที่นำมาแสดงในงานเลี้ยงที่ Accademia dei Lincei [ 2] [3]ในหนังสือStarry Messengerกาลิเลโอใช้คำภาษาละตินว่าperspicillumรากศัพท์มาจากภาษากรีกโบราณ τῆλε ซึ่งแปลว่า tele แปล ว่า "ไกล" และ σκοπεῖν ซึ่งแปลว่า skopeinแปลว่า "มองหรือมองเห็น" ส่วน τηλεσκόπος ซึ่งแปลว่าteleskoposแปลว่า "มองเห็นได้ไกล" [4]

ประวัติศาสตร์

กล้องโทรทรรศน์ศตวรรษที่ 17

บันทึกที่เก่าแก่ที่สุดเกี่ยวกับกล้องโทรทรรศน์คือสิทธิบัตรในปี 1608 ที่ยื่นต่อรัฐบาลเนเธอร์แลนด์โดยHans Lipperheyผู้ผลิตแว่นตาจากเมืองมิดเดิลเบิร์กสำหรับกล้องโทรทรรศน์หักเหแสง[5]ไม่ทราบแน่ชัดว่าผู้ประดิษฐ์จริงคือใคร แต่ข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วยุโรปกาลิเลโอได้ยินเกี่ยวกับกล้องโทรทรรศน์ดังกล่าวและในปี 1609 เขาก็สร้างกล้องโทรทรรศน์รุ่นของเขาเองและสังเกตการณ์วัตถุท้องฟ้าด้วยกล้องโทรทรรศน์[6] [7]

แนวคิดที่ว่าวัตถุหรือองค์ประกอบที่รวบรวมแสงสามารถเป็นกระจกแทนเลนส์ได้นั้นได้รับการศึกษาวิจัยในช่วงไม่นานหลังจากการประดิษฐ์กล้องโทรทรรศน์หักเหแสง[8]ข้อได้เปรียบที่เป็นไปได้ของการใช้กระจกพาราโบลา - การ ลด ความคลาดทรงกลมและไม่มีความคลาดสี - นำไปสู่การเสนอการออกแบบมากมายและความพยายามหลายครั้งในการสร้างกล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสง[9]ในปี ค.ศ. 1668 ไอแซก นิวตันได้สร้างกล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสงที่ใช้งานได้จริงเครื่องแรก ซึ่งปัจจุบันใช้ชื่อของเขาว่ากล้องสะท้อนแสงแบบนิวตัน [ 10]

การประดิษฐ์เลนส์อะโครมาติกในปี ค.ศ. 1733 ได้แก้ไขความคลาดเคลื่อนของสีในเลนส์ธรรมดาบางส่วน[11]และทำให้สามารถสร้างกล้องโทรทรรศน์หักเหแสงที่สั้นลงและใช้งานได้ดีขึ้น[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]กล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสง แม้จะไม่ได้จำกัดอยู่เพียงปัญหาสีที่พบในกล้องโทรทรรศน์หักเหแสง แต่กลับถูกขัดขวางโดยการใช้ กระจก โลหะแบบสเปกูลัม ที่หมองเร็ว ซึ่งใช้ในศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 ซึ่งปัญหาดังกล่าวได้รับการบรรเทาลงด้วยการนำกระจกเคลือบเงินมาใช้ในปี ค.ศ. 1857 และกระจกอลูมิเนียมมาใช้ในปี ค.ศ. 1932 [12]ขีดจำกัดขนาดทางกายภาพสูงสุดของกล้องโทรทรรศน์หักเหแสงคือประมาณ 1 เมตร (39 นิ้ว) ซึ่งกำหนดว่ากล้องโทรทรรศน์วิจัยออปติกขนาดใหญ่ส่วนใหญ่ที่สร้างขึ้นตั้งแต่ต้นศตวรรษที่ 20 เป็นแบบสะท้อนแสง กล้องโทรทรรศน์สะท้อนแสงขนาดใหญ่ที่สุดในปัจจุบันมีเลนส์วัตถุประสงค์ขนาดใหญ่กว่า 10 เมตร (33 ฟุต) และกำลังมีการพัฒนาแบบ 30-40 เมตรอยู่หลายรุ่น[13]

กล้องโทรทรรศน์หักเหแสง 2 ตัว (135 มม. และ 90 มม.) พร้อมด้วยอุปกรณ์ที่ทันสมัยกว่าที่หอดูดาวเออร์ซาในเฮลซิงกิ ประเทศฟินแลนด์

ศตวรรษที่ 20 ยังเป็นช่วงที่กล้องโทรทรรศน์สามารถทำงานในช่วงความยาวคลื่น ที่หลากหลาย ตั้งแต่คลื่นวิทยุไปจนถึงรังสีแกมมากล้องโทรทรรศน์วิทยุที่สร้างขึ้นเพื่อจุดประสงค์นี้เครื่องแรกเริ่มใช้งานในปี 1937 ตั้งแต่นั้นมา ก็มีการพัฒนาเครื่องมือดาราศาสตร์ที่ซับซ้อนหลากหลายชนิดขึ้น

ในอวกาศ

เนื่องจากบรรยากาศทึบแสงสำหรับสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าส่วนใหญ่ จึงสามารถสังเกตได้เพียงไม่กี่แถบจากพื้นผิวโลก แถบเหล่านี้สามารถมองเห็นได้ ได้แก่ อินฟราเรดใกล้และส่วนหนึ่งของสเปกตรัมคลื่นวิทยุ[14]ด้วยเหตุนี้จึงไม่มีกล้องโทรทรรศน์ภาคพื้นดินที่ใช้รังสีเอกซ์หรืออินฟราเรดไกล เนื่องจากต้องสังเกตจากวงโคจร แม้ว่าจะสังเกตความยาวคลื่นได้จากพื้นดิน แต่การวางกล้องโทรทรรศน์ไว้บนดาวเทียมอาจเป็นประโยชน์ เนื่องจากอาจเกิดปัญหาต่างๆ เช่น เมฆการมองเห็นทางดาราศาสตร์และมลภาวะทางแสง[15 ]

ข้อเสียของการเปิดตัวกล้องโทรทรรศน์อวกาศ ได้แก่ ต้นทุน ขนาด ความสามารถในการบำรุงรักษา และความสามารถในการอัปเกรด[16]

ตัวอย่างกล้องโทรทรรศน์อวกาศของ NASA ได้แก่ กล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลที่ตรวจจับแสงที่มองเห็นได้ อัลตราไวโอเลต และความยาวคลื่นอินฟราเรดใกล้ กล้องโทรทรรศน์อวกาศสปิตเซอร์ที่ตรวจจับรังสีอินฟราเรด และกล้องโทรทรรศน์อวกาศเคปเลอร์ที่ค้นพบดาวเคราะห์นอกระบบหลายพันดวง[17]กล้องโทรทรรศน์ล่าสุดที่เปิดตัวคือกล้องโทรทรรศน์อวกาศเจมส์ เวบบ์ เมื่อวันที่ 25 ธันวาคม 2021 ในเมืองคูรู เฟรนช์เกียนา กล้องโทรทรรศน์เวบบ์ตรวจจับแสงอินฟราเรด[18]

โดยสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า

วิทยุ อินฟราเรด แสงที่มองเห็นได้ แสงอัลตราไวโอเลต รังสีเอกซ์ และรังสีแกมมา
6 มุมมองของเนบิวลาปูที่ความยาวคลื่นแสงต่างกัน

ชื่อ "กล้องโทรทรรศน์" ครอบคลุมเครื่องมือหลายประเภท เครื่องมือส่วนใหญ่ตรวจจับรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าแต่มีข้อแตกต่างที่สำคัญในวิธีการที่นักดาราศาสตร์ใช้ในการรวบรวมแสง (รังสีแม่เหล็กไฟฟ้า) ในย่านความถี่ต่างๆ

เมื่อความยาวคลื่นยาวขึ้น การใช้เทคโนโลยีเสาอากาศเพื่อโต้ตอบกับรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าก็จะง่ายขึ้น (แม้ว่าจะสามารถสร้างเสาอากาศขนาดเล็กมากได้ก็ตาม) อินฟราเรดใกล้สามารถเก็บรวบรวมได้คล้ายกับแสงที่มองเห็นได้ อย่างไรก็ตาม ในช่วงอินฟราเรดไกลและช่วงย่อยมิลลิเมตร กล้องโทรทรรศน์สามารถทำงานได้คล้ายกับกล้องโทรทรรศน์วิทยุ ตัวอย่างเช่นกล้องโทรทรรศน์เจมส์ เคลิร์ก แมกซ์เวลล์สังเกตการณ์ตั้งแต่ความยาวคลื่น 3 μm (0.003 mm) ถึง 2000 μm (2 mm) แต่ใช้เสาอากาศอลูมิเนียมแบบพาราโบลา[19]ในทางกลับกันกล้องโทรทรรศน์อวกาศสปิตเซอร์ซึ่งสังเกตการณ์ตั้งแต่ประมาณ 3 μm (0.003 mm) ถึง 180 μm (0.18 mm) ใช้กระจก (เลนส์สะท้อนแสง) นอกจากนี้ กล้องโทรทรรศน์อวกาศฮับเบิลพร้อมกล้องถ่ายภาพมุมกว้าง 3ยังสามารถสังเกตการณ์ในช่วงความถี่ตั้งแต่ประมาณ 0.2 μm (0.0002 มม.) ถึง 1.7 μm (0.0017 มม.) (ตั้งแต่แสงอุลตราไวโอเลตถึงแสงอินฟราเรด) โดยใช้เลนส์สะท้อนแสง[20]

สำหรับโฟตอนที่มีความยาวคลื่นสั้นกว่าและมีความถี่สูงกว่า จะใช้เลนส์แบบตกกระทบแทนเลนส์แบบสะท้อนเต็มตัว กล้องโทรทรรศน์เช่นTRACEและSOHOใช้กระจกพิเศษเพื่อสะท้อนแสงอัลตราไวโอเลตที่รุนแรงทำให้ได้ภาพที่มีความละเอียดสูงขึ้นและสว่างกว่าที่เป็นไปได้ รูรับแสงที่กว้างขึ้นไม่ได้หมายความเพียงแค่ว่าสามารถเก็บแสงได้มากขึ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้ได้ภาพที่มีความละเอียดเชิงมุมที่ละเอียดขึ้นด้วย

กล้องโทรทรรศน์สามารถจำแนกตามสถานที่ได้ เช่น กล้องโทรทรรศน์ภาคพื้นดินกล้องโทรทรรศน์อวกาศหรือกล้องโทรทรรศน์บินนอกจากนี้ยังสามารถจำแนกตามการใช้งานโดยนักดาราศาสตร์มืออาชีพหรือมือสมัครเล่นได้ อีก ด้วย ยานพาหนะหรือวิทยาเขตถาวรที่มีกล้องโทรทรรศน์หรือเครื่องมืออื่นๆ หนึ่งตัวขึ้นไปเรียกว่าหอดูดาว

วิทยุและซับมิลลิเมตร

ดูคำอธิบายภาพ
กล้องโทรทรรศน์วิทยุสามตัวที่อยู่ในกลุ่มAtacama Large Millimeter Array

กล้องโทรทรรศน์วิทยุเป็นเสาอากาศวิทยุแบบกำหนดทิศทาง ซึ่งโดยทั่วไปจะใช้จานขนาดใหญ่เพื่อรวบรวมคลื่นวิทยุ จานเหล่านี้บางครั้งทำจากตาข่ายลวดนำไฟฟ้าที่มีช่องเปิดเล็กกว่าความยาวคลื่นที่สังเกตได้

จานรับสัญญาณวิทยุแบบดั้งเดิมมีตัวรับสัญญาณเพียงตัวเดียวและบันทึกสัญญาณที่เปลี่ยนแปลงตามเวลาเพียงตัวเดียวของพื้นที่ที่สังเกตได้ ซึ่งแตกต่างจากกล้องโทรทรรศน์แบบออปติกซึ่งผลิตภาพขยายของพื้นที่ท้องฟ้าที่สังเกตได้ จานรับสัญญาณวิทยุแบบดั้งเดิมมีตัวรับสัญญาณเพียงตัวเดียวและบันทึกสัญญาณที่เปลี่ยนแปลงตามเวลาเพียงตัวเดียวซึ่งเป็นลักษณะเฉพาะของพื้นที่ที่สังเกตได้ สัญญาณนี้อาจสุ่มตัวอย่างได้ในความถี่ต่างๆ กัน ในการออกแบบกล้องโทรทรรศน์วิทยุรุ่นใหม่บางรุ่น จานรับสัญญาณเพียงตัวเดียวจะมีตัวรับสัญญาณหลายตัวเรียงกัน ซึ่งเรียกว่า อาร์เรย์ ระนาบ โฟกัส

การรวบรวมและเชื่อมโยงสัญญาณที่รับโดยจานหลายจานพร้อมกันจะทำให้สามารถคำนวณภาพความละเอียดสูงได้ อาร์เรย์หลายจานดังกล่าวเรียกว่าอินเตอร์เฟอโรมิเตอร์ดาราศาสตร์และเทคนิคนี้เรียกว่าการสังเคราะห์ช่องรับแสง รูรับแสง "เสมือน" ของอาร์เรย์เหล่านี้มีขนาดใกล้เคียงกับระยะห่างระหว่างกล้องโทรทรรศน์ ณ ปี 2548 ขนาดอาร์เรย์บันทึกข้อมูลนั้นมีขนาดหลายเท่าของเส้นผ่านศูนย์กลางของโลก โดยใช้ กล้องโทรทรรศน์ อินเตอร์เฟอโรมิเตอร์ฐานยาวมาก (VLBI) ที่ใช้บนอวกาศ เช่น ดาวเทียม HALCA (Highly Advanced Laboratory for Communications and Astronomy) VSOP (VLBI Space Observatory Program) ของญี่ปุ่น [21]

ปัจจุบันนี้ การสังเคราะห์ช่องรับแสงถูกนำไปใช้กับกล้องโทรทรรศน์ออปติกโดยใช้อินเตอร์เฟอโรมิเตอร์ออปติก (อาร์เรย์ของกล้องโทรทรรศน์ออปติก) และอินเตอร์เฟอโรมิเตอร์ปิดช่องรับแสงที่กล้องโทรทรรศน์แบบสะท้อนแสงตัวเดียว

กล้องโทรทรรศน์วิทยุยังใช้ในการรวบรวมรังสีไมโครเวฟซึ่งมีข้อดีคือสามารถผ่านชั้นบรรยากาศและกลุ่มก๊าซและฝุ่นระหว่างดวงดาวได้

กล้องโทรทรรศน์วิทยุบางรุ่น เช่นAllen Telescope Arrayถูกใช้โดยโปรแกรมต่างๆ เช่นSETI [22]และArecibo Observatoryเพื่อค้นหาสิ่งมีชีวิตนอกโลก[23] [24]

อินฟราเรด

แสงที่มองเห็นได้

กล้องโทรทรรศน์ทรงโดมพร้อมฐานกระจกยื่นออกมา
กล้องโทรทรรศน์เสริม 1 ใน 4 ตัวอยู่ในกลุ่มกล้องโทรทรรศน์ขนาดใหญ่

กล้องโทรทรรศน์แบบออปติกจะรวบรวมและโฟกัสแสงส่วนใหญ่จากส่วนที่มองเห็นได้ของสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้า[25]กล้องโทรทรรศน์แบบออปติกจะเพิ่มขนาดเชิงมุม ที่ปรากฏ ของวัตถุที่อยู่ไกลออกไป รวมถึงความสว่าง ที่ปรากฏของวัตถุเหล่านั้นด้วย เพื่อให้สามารถสังเกต ถ่ายภาพ ศึกษา และส่งภาพไปยังคอมพิวเตอร์ได้ กล้องโทรทรรศน์จะทำงานโดยใช้ชิ้นส่วนออปติกโค้งหนึ่งชิ้นหรือมากกว่า ซึ่งมักทำจากเลนส์ แก้ว และ/หรือกระจกเงา เพื่อรวบรวมแสงและรังสีแม่เหล็กไฟฟ้าอื่นๆ เพื่อนำแสงหรือรังสีนั้นไป ยังจุดโฟกัส กล้องโทรทรรศน์แบบออปติกใช้สำหรับดาราศาสตร์ และในเครื่องมือที่ ไม่ใช่ดาราศาสตร์หลายชนิด รวมถึงกล้องสำรวจแบบกล้องสำรวจ (รวมถึงกล้องส่องทางไกล ) กล้องส่องทางไกลกล้องโมโนคูลาร์กล้องส่องทางไกลเลนส์กล้อง และกล้องส่องทางไกลมีประเภทออปติกหลักๆ สามประเภท ได้แก่

เครื่องสร้างภาพแบบเฟรสเนลเป็นการออกแบบกล้องโทรทรรศน์อวกาศที่มีน้ำหนักเบามากซึ่งใช้เลนส์เฟรสเนลเพื่อโฟกัสแสง[28] [29]

นอกเหนือจากประเภทออปติกพื้นฐานเหล่านี้แล้ว ยังมีประเภทย่อยอีกมากมายที่มีการออกแบบออปติกที่แตกต่างกันซึ่งจำแนกตามหน้าที่ที่พวกมันทำ เช่นกล้องโทรทรรศน์ดาราศาสตร์ [ 30] กล้องสำรวจดาวหาง[31]และกล้องโทรทรรศน์สุริยะ [ 32 ]

อัลตราไวโอเลต

แสงอัลตราไวโอเลตส่วนใหญ่จะถูกดูดซับโดยชั้นบรรยากาศของโลก ดังนั้นการสังเกตการณ์ที่ความยาวคลื่นเหล่านี้จะต้องดำเนินการจากชั้นบรรยากาศด้านบนหรือจากอวกาศ[33] [34]

เอกซเรย์

ดูคำอธิบายภาพ
กระจกโฟกัสรังสีเอกซ์ของกล้องโทรทรรศน์ฮิโตมิ ซึ่งประกอบด้วย เปลือกอะลูมิเนียมซ้อนกัน มากกว่าสองร้อยชั้น

รังสีเอกซ์นั้นยากต่อการรวบรวมและโฟกัสมากกว่ารังสีแม่เหล็กไฟฟ้าที่มีความยาวคลื่นยาวกว่ามาก กล้องโทรทรรศน์รังสีเอกซ์สามารถใช้เลนส์รังสีเอกซ์ได้ เช่นกล้องโทรทรรศน์วอลเตอร์ที่ประกอบด้วยกระจก 'แบบมองแวบ ๆ' รูปวงแหวนที่ทำจากโลหะหนักซึ่งสามารถสะท้อนแสงได้เพียงไม่กี่องศากระจกเหล่านี้มักเป็นส่วนหนึ่งของพาราโบลา ที่หมุนแล้ว และไฮเพอร์โบลาหรือวงรีในปี 1952 ฮันส์ วอลเตอร์ได้สรุปวิธีการสร้างกล้องโทรทรรศน์โดยใช้กระจกประเภทนี้เพียงชนิดเดียวไว้ 3 วิธี[35] [36]ตัวอย่างของหอสังเกตการณ์อวกาศที่ใช้กล้องโทรทรรศน์ประเภทนี้ ได้แก่ หอสังเกตการณ์ไอน์สไตน์ [ 37 ] ROSAT [38]และหอสังเกตการณ์รังสีเอกซ์จันทรา[39] [40]ในปี 2012 กล้องโทรทรรศน์รังสีเอกซ์NuSTAR ได้ถูกปล่อยลงสู่อวกาศ ซึ่งใช้เลนส์แบบ กล้องโทรทรรศน์วอลเตอร์ที่ปลาย เสา ที่กางออก ได้ยาว เพื่อให้สามารถรับพลังงานโฟตอนได้ 79 keV [41] [42]

รังสีแกมมา

หอสังเกตการณ์รังสีแกมมาคอมป์ตันปล่อยสู่วงโคจรโดยกระสวยอวกาศในปี 1991

กล้องโทรทรรศน์รังสีเอกซ์และรังสีแกมมาพลังงานสูงจะหลีกเลี่ยงการโฟกัสอย่างสมบูรณ์ และใช้ มาสก์ รูรับแสงแบบเข้ารหัสโดยรูปแบบของเงาที่หน้ากากสร้างขึ้นสามารถสร้างขึ้นใหม่เพื่อสร้างภาพได้

กล้องโทรทรรศน์รังสีเอกซ์และรังสีแกมมามักติดตั้งบนบอลลูนที่บินสูง[43] [44]หรือดาวเทียม ที่โคจรรอบโลก เนื่องจากชั้นบรรยากาศของโลกทึบต่อสเปกตรัมแม่เหล็กไฟฟ้าส่วนนี้ ตัวอย่างของกล้องโทรทรรศน์ประเภทนี้คือกล้องโทรทรรศน์อวกาศรังสีแกมมาแฟร์มีซึ่งเปิดตัวในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2551 [45] [46]

การตรวจจับรังสีแกมมาพลังงานสูงมากที่มีความยาวคลื่นสั้นกว่าและมีความถี่สูงกว่ารังสีแกมมาทั่วไปนั้นต้องใช้ความเชี่ยวชาญเฉพาะทางมากขึ้น การตรวจจับดังกล่าวสามารถทำได้โดยใช้กล้องโทรทรรศน์เชอเรนคอฟบรรยากาศถ่ายภาพ (IACT) หรือเครื่องตรวจจับเชอเรนคอฟน้ำ (WCD) ตัวอย่างของ IACT ได้แก่HESS [47]และVERITAS [48] [49]โดยใช้กล้องโทรทรรศน์รังสีแกมมารุ่นใหม่(CTA)ซึ่งอยู่ระหว่างการก่อสร้างHAWCและLHAASOเป็นตัวอย่างของเครื่องตรวจจับรังสีแกมมาที่พัฒนาจากเครื่องตรวจจับเชอเรนคอฟน้ำ

การค้นพบในปี 2012 อาจช่วยให้สามารถโฟกัสกล้องโทรทรรศน์รังสีแกมมาได้[50]เมื่อพลังงานโฟตอนมากกว่า 700 keV ดัชนีการหักเหของแสงจะเริ่มเพิ่มขึ้นอีกครั้ง[50]

รายชื่อกล้องโทรทรรศน์

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ "กล้องโทรทรรศน์". พจนานุกรม American Heritage . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 11 มีนาคม 2020. สืบค้นเมื่อ 12 กรกฎาคม 2018 .
  2. ^ โซเบล (2000, หน้า 43), เดรค (1978, หน้า 196)
  3. ^ โรเซน, เอ็ดเวิร์ด, การตั้งชื่อกล้องโทรทรรศน์ (1947)
  4. ^ แจ็ค, อัลเบิร์ต (2015). พวกเขาหัวเราะเยาะกาลิเลโอ: นักประดิษฐ์ผู้ยิ่งใหญ่พิสูจน์ให้เห็นว่านักวิจารณ์ของพวกเขาคิดผิดอย่างไร . สกายฮอร์ส ISBN 978-1629147581-
  5. ^ galileo.rice.edu โครงการกาลิเลโอ > วิทยาศาสตร์ > กล้องโทรทรรศน์ โดย Al Van Helden: กรุงเฮกได้อภิปรายถึงการยื่นขอสิทธิบัตรของ Hans Lipperhey แห่งเมืองมิดเดิลเบิร์กก่อน จากนั้นจึงอภิปรายถึงJacob Metius แห่งเมืองอัลค์มาร์ ซึ่ง เป็นพลเมืองอีกคนของเมืองมิดเดิลเบิร์ก และZacharias Janssenบางครั้งก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับการประดิษฐ์นี้
  6. ^ "NASA – Telescope History". www.nasa.gov . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ 2021 . สืบค้นเมื่อ 11 กรกฎาคม 2017 .
  7. ^ Loker, Aleck (20 พฤศจิกายน 2017). โปรไฟล์ในประวัติศาสตร์อาณานิคม Aleck Loker ISBN 978-1-928874-16-4. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ 12 ธันวาคม 2015 – ผ่านทาง Google Books
  8. ^ วัตสัน, เฟร็ด (20 พฤศจิกายน 2017). Stargazer: The Life and Times of the Telescope. Allen & Unwin . ISBN 978-1-74176-392-8. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 2 มีนาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ 21 พฤศจิกายน 2020 – ผ่านทาง Google Books
  9. ^ ความพยายามของNiccolò ZucchiและJames GregoryและการออกแบบเชิงทฤษฎีโดยBonaventura Cavalieri , Marin Mersenneและ Gregory รวมถึงคนอื่นๆ
  10. ^ ฮอลล์, เอ. รูเพิร์ต (1992). ไอแซก นิวตัน: นักผจญภัยในความคิด . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์ . หน้า 67. ISBN 9780521566698-
  11. ^ "Chester Moor Hall". Encyclopædia Britannica . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 พฤษภาคม 2016 . สืบค้นเมื่อ25 พฤษภาคม 2016 .
  12. ^ Bakich, Michael E. (10 กรกฎาคม 2003). "บทที่สอง: อุปกรณ์". สารานุกรมดาราศาสตร์สมัครเล่นเคมบริดจ์(PDF) . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์. หน้า 33. ISBN 9780521812986. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิม(PDF)เมื่อวันที่ 10 กันยายน 2551
  13. ^ Tate, Karl (30 สิงหาคม 2013). "World's Largest Reflecting Telescopes Explained (Infographic)". Space.com. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  14. ^ Stierwalt, Everyday Einstein Sabrina. "ทำไมเราจึงนำกล้องโทรทรรศน์ไปไว้ในอวกาศ?" Scientific American . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  15. ^ Siegel, Ethan. "5 เหตุผลว่าทำไมดาราศาสตร์จึงดีกว่าการสำรวจจากพื้นดินมากกว่าการสำรวจในอวกาศ". Forbes . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  16. ^ Siegel, Ethan. “นี่คือเหตุผลที่เราไม่สามารถทำดาราศาสตร์ทั้งหมดจากอวกาศได้” Forbes . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  17. ^ Brennan, Pat; NASA (26 กรกฎาคม 2022). "Missons/Discovery". NASA's exoplanet-hunting space telescopes . สืบค้นเมื่อ17 กันยายน 2023 .
  18. ^ Space Telescope Science Institution; NASA (19 กรกฎาคม 2023). "Quick Facts". Webb Space Telescope . สืบค้นเมื่อ17 กันยายน 2023 .
  19. ^ ASTROLab du parc national du Mont-Mégantic (มกราคม 2016). "The James-Clerk-Maxwell Observatory". Canada under the stars . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 กุมภาพันธ์ 2011. สืบค้นเมื่อ 16 เมษายน 2017 .
  20. ^ "เครื่องมือของฮับเบิล: WFC3 – กล้องถ่ายภาพมุมกว้าง 3". www.spacetelescope.org . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 พฤศจิกายน 2020 . สืบค้นเมื่อ16 เมษายน 2017 .
  21. ^ "Observatories Across the Electromagnetic Spectrum" .imagine.gsfc.nasa.gov . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  22. ^ ดาลตัน, เร็กซ์ (1 สิงหาคม 2543). "Microsoft moguls back search for ET intelligence". Nature . 406 (6796): 551. doi : 10.1038/35020722 . ISSN  1476-4687. PMID  10949267. S2CID  4415108.
  23. ^ Tarter, Jill (กันยายน 2001). "The Search for Extraterrestrial Intelligence (SETI)". Annual Review of Astronomy and Astrophysics . 39 (1): 511–548. Bibcode :2001ARA&A..39..511T. doi :10.1146/annurev.astro.39.1.511. ISSN  0066-4146. S2CID  261531924. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  24. ^ Nola Taylor Tillman (2 สิงหาคม 2016). "SETI & the Search for Extraterrestrial Life". Space.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 17 สิงหาคม 2022. สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  25. ^ โจนส์, แบร์รี ดับเบิลยู (2 กันยายน 2551). การค้นหาชีวิตยังคงดำเนินต่อไป: ดาวเคราะห์รอบดวงดาวอื่น Springer Science & Business Media ISBN 978-0-387-76559-4. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อวันที่ 8 มีนาคม 2020 . สืบค้นเมื่อ12 ธันวาคม 2015 .
  26. ^ Lauren Cox (26 ตุลาคม 2021). "ใครเป็นผู้ประดิษฐ์กล้องโทรทรรศน์?". Space.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 กรกฎาคม 2013. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  27. ^ Rupert, Charles G. (1918). "1918PA.....26..525R Page 525". Popular Astronomy . 26 : 525. Bibcode :1918PA.....26..525R. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  28. ^ "กล้องโทรทรรศน์สามารถโฟกัสแสงได้โดยไม่ต้องใช้กระจกหรือเลนส์". นักวิทยาศาสตร์ใหม่ . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  29. ^ Koechlin, L.; Serre, D.; Duchon, P. (1 พฤศจิกายน 2005). "การถ่ายภาพความละเอียดสูงด้วย Fresnel interferometric arrays: ความเหมาะสมสำหรับการตรวจจับดาวเคราะห์นอกระบบ". Astronomy & Astrophysics . 443 (2): 709–720. arXiv : astro-ph/0510383 . Bibcode :2005A&A...443..709K. doi :10.1051/0004-6361:20052880. ISSN  0004-6361. S2CID  119423063. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อ 3 ธันวาคม 2021 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  30. ^ "Celestron Rowe-Ackermann Schmidt Astrograph – Astronomy Now". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 ตุลาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  31. ^ "กล้องโทรทรรศน์ (ผู้ค้นหาดาวหาง)". สถาบันสมิธโซเนียน . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  32. ^ Stenflo, JO (1 มกราคม 2001). "Limitations and Opportunities for the Diagnostics of Solar and Stellar Magnetic Fields". Magnetic Fields Across the Hertzsprung-Russell Diagram . 248 : 639. Bibcode :2001ASPC..248..639S. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  33. ^ อัลเลน, CW (2000). ปริมาณดาราศาสตร์ฟิสิกส์ของอัลเลน. อาเธอร์ เอ็น. ค็อกซ์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์ AIP. ISBN 0-387-98746-0.OCLC 40473741  .
  34. ^ Ortiz, Roberto; Guerrero, Martín A. (28 มิถุนายน 2016). "การแผ่รังสีอัลตราไวโอเลตจากดาวคู่ในลำดับหลักของดาว AGB" Monthly Notices of the Royal Astronomical Society . 461 (3): 3036–3046. arXiv : 1606.09086 . Bibcode :2016MNRAS.461.3036O. doi : 10.1093/mnras/stw1547 . ISSN  0035-8711
  35. ^ Wolter, H. (1952), "ระบบกระจกตกกระทบแบบมองแวบ ๆ เป็นระบบออปติกสร้างภาพสำหรับรังสีเอกซ์", Annalen der Physik , 10 (1): 94–114, Bibcode :1952AnP...445...94W, doi :10.1002/andp.19524450108
  36. ↑ Wolter, H. (1952), "Verallgemeinerte Schwarzschildsche Spiegelsysteme streifender Reflexion als Optiken für Röntgenstrahlen", Annalen der Physik , 10 (4–5): 286–295, Bibcode :1952AnP...445..286W, doi :10.1002 /และp.19524450410.
  37. ↑ จิอัคโคนี ร.; บรันดูอาร์ดี, ก.; บริล, ยู.; เอปสเตน, อ.; แฟบริแคนต์, ด.; ไฟเกลสัน อี.; ฟอร์แมน, ว.; โกเรนสไตน์, ป.; กรินด์เลย์ เจ.; กูร์สกี้ เอช.; ฮาร์นเดน FR; เฮนรี่ เจพี; โจนส์ ค.; เคลล็อกก์ อี.; โคช ดี. (มิถุนายน 2522) "หอดูดาวไอน์สไตน์ /HEAO 2/" วารสารดาราศาสตร์ฟิสิกส์ . 230 : 540. Bibcode :1979ApJ...230..540G. ดอย : 10.1086/157110 . ISSN  0004-637X. S2CID  120943949.
  38. ^ "DLR - เกี่ยวกับภารกิจ ROSAT" DLRARTICLE DLR Portal . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  39. ^ Schwartz, Daniel A. (1 สิงหาคม 2004). "การพัฒนาและผลกระทบทางวิทยาศาสตร์ของหอสังเกตการณ์รังสีเอกซ์จันทรา". International Journal of Modern Physics D . 13 (7): 1239–1247. arXiv : astro-ph/0402275 . Bibcode :2004IJMPD..13.1239S. doi :10.1142/S0218271804005377. ISSN  0218-2718. S2CID  858689. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  40. ^ Madejski, Greg (2006). "Recent and Future Observations in the X-ray and Gamma-ray Bands: Chandra, Suzaku, GLAST, and NuSTAR". AIP Conference Proceedings . 801 (1): 21–30. arXiv : astro-ph/0512012 . Bibcode :2005AIPC..801...21M. doi :10.1063/1.2141828. ISSN  0094-243X. S2CID  14601312. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อ 28 เมษายน 2022 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  41. ^ "NuStar: Instrumentation: Optics". เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 1 พฤศจิกายน 2010.
  42. ^ Hailey, Charles J.; An, HongJun; Blaedel, Kenneth L.; Brejnholt, Nicolai F.; Christensen, Finn E.; Craig, William W.; Decker, Todd A.; Doll, Melanie; Gum, Jeff; Koglin, Jason E.; Jensen, Carsten P.; Hale, Layton; Mori, Kaya; Pivovaroff, Michael J.; Sharpe, Marton (29 กรกฎาคม 2010). Arnaud, Monique; Murray, Stephen S; Takahashi, Tadayuki (บรรณาธิการ). "The Nuclear Spectroscopic Telescope Array (NuSTAR): optics overview and current status". Space Telescopes and Instrumentation 2010: Ultraviolet to Gamma Ray . 7732 . SPIE: 197–209. Bibcode :2010SPIE.7732E..0TH. ดอย :10.1117/12.857654. S2CID  121831705.
  43. ↑ บรากา, เจา; ดามิโก, ฟลาวิโอ; อาบีลา, มานูเอล เอซี; เพนาคิโอนี, อานา วี.; ซาคาฮุย, เจ. โรดริโก; ซานติอาโก, วัลดิวิโน เอ. เด; Mattiello-Francisco, ฟาติมา; สเตราส์, ซีซาร์; ฟิอัลโญ่, มาร์ซิโอ เอเอ (1 สิงหาคม 2558). "การทดลองด้วยบอลลูนถ่ายภาพเอ็กซ์เรย์แข็ง protoMIRAX" ดาราศาสตร์และฟิสิกส์ดาราศาสตร์580 : A108. arXiv : 1505.06631 . รหัสสินค้า :2015A&A...580A.108B. ดอย :10.1051/0004-6361/201526343. ISSN  0004-6361. S2CID  119222297. เก็บถาวรจากต้นฉบับเมื่อ 29 มกราคม 2022 . ดึงข้อมูลเมื่อ 20 สิงหาคม 2565 .
  44. ^ Brett Tingley (13 กรกฎาคม 2022). "Balloon-borne telescope lifts off to study black holes and neutron stars". Space.com . เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022. สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  45. ^ Atwood, WB; Abdo, AA; Ackermann, M.; Althouse, W.; Anderson, B.; Axelsson, M.; Baldini, L.; Ballet, J.; Band, DL; Barbiellini, G.; Bartelt, J.; Bastieri, D.; Baughman, BM; Bechtol, K.; Bédérède, D. (1 มิถุนายน 2009). "กล้องโทรทรรศน์พื้นที่ขนาดใหญ่บนภารกิจกล้องโทรทรรศน์อวกาศรังสีแกมมาเฟอร์มี" The Astrophysical Journal . 697 (2): 1071–1102. arXiv : 0902.1089 . Bibcode :2009ApJ...697.1071A. doi :10.1088/0004-637X/697/2/1071. ISSN  0004-637X S2CID  26361978. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 . สืบค้นเมื่อ20 สิงหาคม 2022 .
  46. ↑ แอคเคอร์มันน์, ม.; อาเจลโล่ ม.; บัลดินี่ ล.; บัลเลต์เจ.; บาร์บิเบลลินี ก.; บาสติเอรี, D.; เบลลาซซินี ร.; บิสซัลดี อี.; บลูม, ED; โบนิโน ร.; บอตตาชินี อี.; แบรนด์ท, ทีเจ; เบรเจียน เจ.; บรูเอล ป.; Buehler, R. (13 กรกฎาคม 2017). "ค้นหาแหล่งขยายในเครื่องบินกาแลกติกโดยใช้กล้องโทรทรรศน์พื้นที่ขนาดใหญ่เฟอร์มีผ่านข้อมูล 8 ที่สูงกว่า 10 GeV เป็นเวลา 6 ปี" วารสารดาราศาสตร์ฟิสิกส์ . 843 (2): 139. arXiv : 1702.00476 . Bibcode :2017ApJ...843..139A. ดอย : 10.3847/1538-4357/aa775a . ISSN  1538-4357. รหัส S2CID  119187437
  47. ^ Aharonian, F.; Akhperjanian, AG; Bazer-Bachi, AR; Beilicke, M.; Benbow, W.; Berge, D.; Bernlöhr, K.; Boisson, C.; Bolz, O.; Borrel, V.; Braun, I.; Breitling, F.; Brown, AM; Bühler, R.; Büsching, I. (1 ตุลาคม 2549). "การสังเกตเนบิวลาปูด้วย HESS". Astronomy & Astrophysics . 457 (3): 899–915. arXiv : astro-ph/0607333 . Bibcode :2006A&A...457..899A. doi :10.1051/0004-6361:20065351. ISSN  0004-6361
  48. ^ Krennrich, F.; Bond, IH; Boyle, PJ; Bradbury, SM; Buckley, JH; Carter-Lewis, D.; Celik, O.; Cui, W.; Daniel, M.; D'Vali, M.; de la Calle Perez, I.; Duke, C.; Falcone, A.; Fegan, DJ; Fegan, SJ (1 เมษายน 2547) "VERITAS: ระบบอาร์เรย์กล้องโทรทรรศน์ถ่ายภาพรังสีพลังงานสูง" New Astronomy Reviews การประชุมเชิงปฏิบัติการ VERITAS ครั้งที่ 2 เรื่อง ฟิสิกส์ดาราศาสตร์ของแหล่งกำเนิดนอกกาแล็กซี48 (5): 345–349 Bibcode :2004NewAR..48..345K doi :10.1016/j.newar.2003.12.050 hdl : 10379/9414 ISSN  1387-6473.
  49. ^ Weekes, TC ; Cawley, MF; Fegan, DJ; Gibbs, KG; Hillas, AM ; Kowk, PW; Lamb, RC; Lewis, DA; Macomb, D.; Porter, NA; Reynolds, PT; Vacanti, G. (1 กรกฎาคม 1989). "การสังเกตรังสีแกมมา TeV จากเนบิวลาปูโดยใช้เทคนิคการถ่ายภาพเซเรนคอฟในบรรยากาศ". The Astrophysical Journal . 342 : 379. Bibcode :1989ApJ...342..379W. doi :10.1086/167599. ISSN  0004-637X. S2CID  119424766. เก็บถาวรจากแหล่งดั้งเดิมเมื่อ 11 เมษายน 2023 . สืบค้นเมื่อ 20 สิงหาคม 2022 .
  50. ^ ab "Silicon 'prism' bends gamma rays – Physics World". 9 พฤษภาคม 2012. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 พฤษภาคม 2013 . สืบค้นเมื่อ15 พฤษภาคม 2012 .

อ่านเพิ่มเติม

วิกิคำคมมี คำคมเกี่ยวกับกล้องโทรทรรศน์
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ กล้องโทรทรรศน์
  • กาลิเลโอถึงแกมมาเซเฟอี – ประวัติศาสตร์ของกล้องโทรทรรศน์ เก็บถาวร 8 พฤษภาคม 2013 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
  • โครงการกาลิเลโอ – กล้องโทรทรรศน์ โดย อัล แวน เฮลเดน
  • “กล้องโทรทรรศน์รุ่นแรก” ส่วนหนึ่งของนิทรรศการจาก Cosmic Journey: A History of Scientific Cosmology เก็บถาวรเมื่อวันที่ 9 เมษายน 2551 ที่เวย์แบ็กแมชชีนโดยสถาบันฟิสิกส์แห่งอเมริกา
  • เทย์เลอร์, ฮาโรลด์ เดนนิส; กิลล์, เดวิด (1911). "กล้องโทรทรรศน์" สารานุกรมบริแทนนิกาเล่มที่ 26 (พิมพ์ครั้งที่ 11) หน้า 557–573
  • นอกขอบเขตของออปติคอล: กล้องโทรทรรศน์ประเภทอื่น ๆ
  • เกรย์ เมแกน; เมอร์ริฟิลด์ ไมเคิล (2009). "เส้นผ่านศูนย์กลางกล้องโทรทรรศน์" สัญลักษณ์ 60 ตัวแบรดี้ ฮารานสำหรับมหาวิทยาลัยนอตติงแฮม
ดึงข้อมูลจาก "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=กล้องโทรทรรศน์&oldid=1253022101"