เขตตะนาวศรี

บทความนี้ต้องการการอ้างอิงเพิ่มเติมเพื่อการตรวจสอบโปรดช่วยปรับปรุงบทความนี้โดยเพิ่มการอ้างอิงจากแหล่งที่เชื่อถือได้เนื้อหาที่ไม่มีแหล่งที่มาอาจถูกโต้แย้งและลบออก ค้นหาแหล่งที่มา:  "ภูมิภาคตานีนธารี" – ข่าว  ·หนังสือพิมพ์  ·หนังสือ  ·นักวิชาการ  · JSTOR ( สิงหาคม 2019 ) ( เรียนรู้วิธีและเวลาในการลบข้อความนี้ )

เขตตะนาวศรี တနငျ္သာရီတိုငးးဒေသကြီး
ภูมิภาค
การถอดเสียงอื่นๆ
•  ระบบถอดเสียง MLC	ต.นางส่า ติวเตอร์: desa. kri:
•  ภาษาไทยกลาง	ตะนาวศรี
ธง
ชื่อเล่น:  สถาบันเทคโนโลยีแห่งอินเดีย
ที่ตั้งของเขตตะนาวศรีในประเทศเมียนมาร์
พิกัดภูมิศาสตร์: 13°0′N 98°45′E / 13.000°N 98.750°E / 13.000; 98.750
ประเทศ	พม่า
ภูมิภาค	เมียนมาร์ตอนใต้
เมืองหลวง	เมืองทวาย (ทวาย)
รัฐบาล
•  หัวหน้าคณะรัฐมนตรี	เมียต โก
• ตู้	รัฐบาลเขตตะนาวศรี
• สภานิติบัญญัติ	เขตตะนาวศรี ฮลุตทาว
• ตุลาการ	ศาลฎีกาเขตตะนาวศรี
พื้นที่
• ทั้งหมด	43,344.9 ตร.กม. ( 16,735.6 ตร.ไมล์)
• อันดับ	อันดับที่ 5
ระดับความสูงสูงสุด ( มินโมเลกกัท ตอง )	2,072 ม. (6,798 ฟุต)
ประชากร  ( 2014 ) [1]
• ทั้งหมด	1,408,401
• อันดับ	วันที่ 12
• ความหนาแน่น	32/ตร.กม. ( 84/ตร.ไมล์)
ปีศาจชื่อ	ทานินทาเรียน
ข้อมูลประชากร
• เชื้อชาติ	บามาร์ , ทวาย , มะริด , ยะไข่ , กะเหรี่ยง , ซาโลน , มาเลย์ , จันทร์ , ไทย
• ศาสนา	พุทธศาสนา 87.5% คริสต์ 7.2% อิสลาม 5.1% ฮินดู 0.1%
เขตเวลา	เวลาสากลเชิงพิกัด ( UTC+06:30 )
รหัส ISO 3166	เอ็มเอ็ม-05
การพัฒนาอย่างยั่งยืน (2017)	0.552 [2] ปานกลาง · 8

เขตตะนาวศรี ( พม่า : တနင္သာရီတိုငôးဒေသ ကြီး , อ่านว่า [tənɪ́ɰ̃θàjì táɪɰ̃ dèθa̰ dʑí] ; จันทร์ : ဏၚဳကသဳหรือရးတၞငôသြဳ ; เดิมชื่อกองตะนาวศรีและกองตะนาวศรี ) เป็นภูมิภาคของ ประเทศ เมียนมาร์ครอบคลุมพื้นที่ทางตอนใต้ที่แคบยาวของประเทศบนคาบสมุทรมลายู ตอนเหนือ ไปจนถึงคอคอดกระมีอาณาเขตติดกับทะเลอันดามันทางทิศตะวันตก และเทือกเขาตะนาวศรีซึ่งอยู่ทาง ทิศตะวันออกติดกับ ประเทศไทยทางทิศเหนือเป็นรัฐมอญมีเกาะต่างๆ มากมายนอกชายฝั่ง ได้แก่ หมู่เกาะมะริด ขนาดใหญ่ ทางตอนใต้และตอนกลางของชายฝั่งหมู่เกาะมอสโกที่มีขนาดเล็กกว่านอกชายฝั่งทางเหนือ เมืองหลวงของเขตนี้คือทวาย (ทวาย) เมืองสำคัญอื่นๆ ได้แก่มะริด (มะริด) และเกาะสองเขตนี้ครอบคลุมพื้นที่ 43,344.9 ตารางกิโลเมตร (16,735.6 ตารางไมล์) และมีประชากร จากจำนวน 1,406,434 ราย ในการสำรวจสำมะโนประชากร ปี 2557

ในอดีต ตะนาวศรีเป็นที่รู้จักในหลายชื่อ ซึ่งสะท้อนถึงการเปลี่ยนแปลงในการควบคุมการบริหารตลอดประวัติศาสตร์ โดยภูมิภาคนี้เปลี่ยนมือจากรัฐสุลต่านเกดะไปสู่อาณาจักรหันทาวดี อยุธยาและอาณาจักรคอนบองและพม่าของอังกฤษ [ ^3]ภูมิภาคนี้เรียกว่าทานาสารีในภาษามาเลย์ตะนาวศรี ( ไทย : ตะนาวศรี , RTGS:ตะนาวศรี, ออกเสียงว่า[tā.nāːw sǐː] ) ในภาษาไทยဏၚ်ကသဳและ တနၚ်သြဳ ในมอญ ในปี พ.ศ. 2532 ชื่อ ภาษาอังกฤษของกองพลได้รับการเปลี่ยนอย่างเป็นทางการจากเตนาสซาริมเป็นตะนาวศรี

ในอดีต แคว้นตะนาวศรีมี พื้นที่สำคัญทั้งหมดของตะนาวศรี ซึ่งได้แก่ แคว้นตะนาวศรีในปัจจุบัน รัฐมอญ และรัฐกะเหรี่ยง ทางตอนใต้ แคว้นที่อยู่เหนือสุดเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรท่าตอนก่อนปี ค.ศ. 1057 และแนวชายฝั่งทั้งหมดก็กลายเป็นส่วนหนึ่งของอาณาจักรพุกามของพระเจ้าอโนรธาหลังจากปี ค.ศ. 1057 หลังจากการล่มสลายของพุกามในปี ค.ศ. 1287 พื้นที่ดังกล่าวตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรสุโขทัยของสยามและต่อมาก็ตกอยู่ภายใต้การปกครองของอาณาจักรอยุธยา ที่สืบต่อมา พรมแดนเหนือสุดของภูมิภาคนี้อยู่บริเวณแม่น้ำสาละวิน (สาละวิน) ใกล้กับ เมืองมะละแหม่งใน ปัจจุบัน

พื้นที่นี้กลับคืนสู่การปกครองของพม่าในปี ค.ศ. 1564 เมื่อพระเจ้าบุเรงนองแห่งราชวงศ์ตองอูพิชิตสยามทั้งหมด อยุธยาได้รับเอกราชกลับคืนในปี ค.ศ. 1587 และยึดครองครึ่งทางใต้ของตะนาวศรีคืนในปี ค.ศ. 1593 และยึดคาบสมุทรทั้งหมดในปี ค.ศ. 1599 ^[4]ในปี ค.ศ. 1614 พระเจ้าอานัคเพตลุนยึดครองครึ่งทางเหนือของชายฝั่งคืนให้กับทวายได้ แต่ไม่สามารถยึดส่วนที่เหลือได้^[5]ตะนาวศรีทางใต้ของทวาย (ทวาย) ยังคงอยู่ภายใต้การควบคุมของสยาม ท่าเรือ มะริด (มะริด) เป็นศูนย์กลางการค้าหลักระหว่างสยามและยุโรป^[6]

เป็นเวลากว่าเจ็ดทศวรรษ ตั้งแต่กลางศตวรรษที่ 18 จนถึงต้นศตวรรษที่ 19 พม่าและสยามมีส่วนร่วมในสงครามหลายครั้งเพื่อควบคุมแนวชายฝั่ง โดยอาศัยข้อได้เปรียบของสงครามกลางเมืองพม่าในปี ค.ศ. 1740–1757 สยามเคลื่อนพลอย่างระมัดระวังไปตามชายฝั่งทางใต้ของMottama ในปี ค.ศ. 1751 พระเจ้า อลองพญาแห่งราชวงศ์ Konbaung ผู้ชนะสงครามกลางเมืองได้ยึดแนวชายฝั่งทวายคืนจากสยามในปี ค.ศ. 1760 พระเจ้าชินพยูชิน พระราชโอรสของพระองค์ ได้พิชิตแนวชายฝั่งทั้งหมดในปี ค.ศ. 1765 ^[6]ในทศวรรษต่อมา ทั้งสองฝ่ายพยายามขยายแนวควบคุมให้เป็นประโยชน์ต่อตนเอง แต่ทั้งคู่ก็ล้มเหลว พม่าใช้เมืองตะนาวศรีเป็นฐานทัพด้านหน้าในการบุกโจมตีสยามหลายครั้งโดยไม่ประสบความสำเร็จ ( ค.ศ. 1775–1776 ; ค.ศ. 1785–1786 ; ค.ศ. 1809–1812) ; พวกสยามก็ไม่ประสบความสำเร็จในการพยายามยึดเมืองตะนาวศรีคืน ( พ.ศ. 2330และพ.ศ. 2335 ) ^[7] (ในแนวรบด้านเหนือ พม่าและสยามยังต่อสู้เพื่อควบคุมเชียงตุงและล้านนา ด้วย )

พม่าได้ยกพื้นที่ทางใต้ของแม่น้ำสาละวินให้แก่อังกฤษหลังจากสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่หนึ่ง (ค.ศ. 1824–1826) ภาย ใต้ สนธิสัญญายันดาโบอังกฤษและสยามได้ลงนามในสนธิสัญญาแบ่งเขตแดนเมื่อวันที่ 20 มิถุนายน ค.ศ. 1826 และอีกครั้งในปี ค.ศ. 1868 ^[4]มะละแหม่ง (Moulmein) กลายเป็นเมืองหลวงแห่งแรกของพม่าอังกฤษ อังกฤษยึดครองพม่าตอนล่าง ทั้งหมด หลังจากสงครามอังกฤษ-พม่าครั้งที่สองในปี ค.ศ. 1852 และย้ายเมืองหลวงไปที่ย่างกุ้ง หลังจากปี ค.ศ. 1852 เขตตะนาวศรีประกอบด้วยพื้นที่ตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดของพม่า รวมถึงรัฐมอญ รัฐกะเหรี่ยง และเขตตองอู ในภูมิภาคพะโคในปัจจุบันมะละแหม่งเป็นเมืองหลวงของตะนาวศรี^[8]

หลังจากได้รับเอกราชจากอังกฤษในปี 1948 เขตทางตะวันออกเฉียงเหนือของตะนาวศรีถูกย้ายไปอยู่ในรัฐกะเหรี่ยงที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นใหม่ ในปี 1974 พื้นที่ทางตอนเหนือของตะนาวศรีที่เหลืออยู่ถูกแยกออกเพื่อสร้างรัฐมอญ^[8]เมื่อเมืองมะละแหม่งอยู่ในรัฐมอญแล้ว เมืองหลวงของเขตตะนาวศรีจึงถูกย้ายไปที่เมืองทวาย

เขตตะนาวศรีประกอบด้วย10 ตำบล และ 6 ตำบลย่อย กระจายอยู่ใน4 อำเภอ :

ส่วนนี้ต้องการการขยายความคุณสามารถช่วยได้โดยการเพิ่มเนื้อหาเข้าไป ( กรกฎาคม 2558 )

ส่วนนี้ต้องการการขยายความคุณสามารถช่วยได้โดยการเพิ่มเนื้อหาเข้าไป ( กรกฎาคม 2558 )

ส่วนนี้ต้องการการขยายความคุณสามารถช่วยได้โดยการเพิ่มเนื้อหาเข้าไป ( กรกฎาคม 2558 )

ศาลยุติธรรมภาค 3 เขตตะนาวศรี

รถไฟวิ่งบนเส้นทางตะนาวศรี ระหว่างเมืองย่างกุ้งและเมืองทวาย โครงการ ท่าเรือน้ำลึกกำลังอยู่ในระหว่างการวางแผนในเมืองทวายซึ่งเป็นโครงการที่รวมถึงทางหลวง^[10]และเส้นทางรถไฟระหว่างกรุงเทพฯและท่าเรือนั้น^[11]

จุดตรวจคนเข้าเมืองระหว่างประเทศMaw Daung Pass เข้าสู่ ประเทศไทยได้รับการพัฒนาตั้งแต่ปี 2014 ^{[12] [13]}

ตาม สำมะโนประชากร ของเมียนมาร์ในปี 2014 ชาวพุทธคิดเป็น 87.5% ของประชากรในเขตตะนาวศรี ซึ่งเป็นชุมชนทางศาสนาที่ใหญ่ที่สุดในเขตนั้น^[15]ชุมชนทางศาสนาส่วนน้อย ได้แก่คริสเตียน (7.2%) มุสลิม (5.1%) และฮินดู (0.2%) ซึ่งรวมกันเป็นประชากรที่เหลือในเขตตะนาวศรี^[15] 0.1% ของประชากรไม่ได้ระบุศาสนา ศาสนาอื่น หรือไม่ได้ระบุด้วยวิธีการอื่น^[15]

ตาม สถิติของ คณะกรรมการมหาสงฆ์แห่งรัฐในปี 2559 มีพระสงฆ์จำนวน 9,095 รูปที่ได้รับการขึ้นทะเบียนในเขตตะนาวศรี คิดเป็นร้อยละ 1.7 ของ สมาชิก คณะสงฆ์ ทั้งหมดในเมียนมาร์ ซึ่งรวมถึงสามเณรและภิกษุที่บวชเต็มตัว^[16]พระสงฆ์ส่วนใหญ่อยู่ในธุดงค์นิกาย (ร้อยละ 83.8) รองลงมาคือชเวจินนิกาย (ร้อยละ 1.1) ส่วนพระสงฆ์ที่เหลือเป็นนิกาย เล็กๆ อื่น ๆ [16] มีพระสงฆ์สามเณร จำนวน 978 รูปที่ได้รับการขึ้นทะเบียนในเขตตะนาวศรี คิดเป็นร้อยละ 1.6 ของพระสงฆ์สามเณรทั้งหมดในเมียนมาร์^{[16 ]}

ภูมิภาคนี้เป็นที่อยู่อาศัยของชาวทวาย กะเหรี่ยง มอญ ไทยพม่า มะริดมาเลย์พม่า ผู้ ย้ายถิ่นฐานจากพม่า และโมเกนชาวทวายพูดภาษาทวายซึ่งเป็นภาษาพม่าหลายสำเนียงที่มีการออกเสียงและคำศัพท์ที่แตกต่างจากภาษาพม่ามาตรฐาน

เนื่องจากอยู่ใกล้มหาสมุทรอินเดียผลิตภัณฑ์อาหารทะเล เช่น ปลาแห้ง กุ้งแห้ง กุ้งแห้ง และกะปิจึงเป็นส่วนสำคัญของเศรษฐกิจทั้งสำหรับการบริโภคภายในประเทศและการส่งออกมายังประเทศไทย นอกจากนี้ รังนกยังรวบรวมมาจากเกาะนอกชายฝั่งอีกด้วย

ภูมิภาคนี้ยังเป็นที่ตั้งของเหมืองโลหะหลายแห่ง เช่น เฮนดา หม่ายิงยี กันบัก ยาวา จ่ากเมทาว นันทิดา และยาดานาบอน นอกจากนี้ ยังมีการเพาะเลี้ยงไข่มุกบนเกาะเพิร์ลด้วย

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา มีการจัดตั้งสวน ปาล์มน้ำมันและยางพาราขนาดใหญ่ ในภูมิภาคนี้

เริ่มตั้งแต่ทศวรรษ 1970 สวนปาล์มน้ำมันขนาดเล็กได้รับการพัฒนาในภูมิภาคนี้^[17]ในปี 1999 คณะทหารที่ปกครองประเทศอย่างสภาสันติภาพและการพัฒนาแห่งรัฐได้ริเริ่มการพัฒนาสวนปาล์มขนาดใหญ่ในภูมิภาคนี้^[17]ณ ปี 2019 รัฐบาลได้มอบสัมปทานน้ำมันปาล์มมากกว่า 401,814 เฮกตาร์ในตะนาวศรีให้กับบริษัท 44 แห่ง^[17]สัมปทานที่ได้รับรางวัล 60% ประกอบด้วยป่าไม้และพืชพันธุ์พื้นเมือง และสัมปทานบางส่วนทับซ้อนกับอุทยานแห่งชาติ รวมถึงอุทยานแห่งชาติตะนาวศรีและ เลนยา ซึ่งพบเห็นการทำลายป่าและคุกคามความพยายามในการอนุรักษ์พันธุ์เฉพาะถิ่น เช่นเสืออินโดจีน [ ^{17] [18]}

สัมปทานสำคัญแห่งหนึ่งในภูมิภาค ซึ่งก็คือ ไร่มันเมียนมาร์สตาร์คเพรสทีจ ได้กลายเป็นประเด็นในการสอบสวนของสมาชิกรัฐสภาอาเซียนเพื่อสิทธิมนุษยชน หลังจากที่องค์กรพัฒนาเอกชนในพื้นที่เผยแพร่รายงานที่ระบุการละเมิดสิทธิแรงงานและที่ดินในหมู่บ้านกะเหรี่ยง 19 แห่ง^{[19] [20] [21]}ไร่มันที่ก่อให้เกิดข้อโต้แย้งนี้เป็นของ Prestige Platform ที่ตั้งอยู่ในมาเลเซีย และ Stark Industries ซึ่งเป็นของ Mya Thidar Sway Tin นักธุรกิจชาวพม่า^{[21] [19]}

โอกาสทางการศึกษาในเมียนมาร์มีจำกัดมากนอกเมืองหลักอย่างย่างกุ้งและมัณฑะเลย์ตามสถิติอย่างเป็นทางการ นักเรียนระดับประถมศึกษาในเขตนี้ไม่ถึง 10% ที่เข้าเรียนต่อในระดับมัธยมศึกษา^[22]

มหาวิทยาลัยและวิทยาลัยทั้ง 7 แห่งของตะนาวศรีตั้งอยู่ในทวายและมะริด จนกระทั่งเมื่อไม่นานนี้ มหาวิทยาลัยทวายเป็นมหาวิทยาลัยที่เปิดสอน 4 ปีแห่งเดียวในภูมิภาค

สถานะทั่วไปของการดูแลสุขภาพในเมียนมาร์นั้นย่ำแย่ รัฐบาลใช้จ่ายเงินค่ารักษาพยาบาลประมาณ 0.5% ถึง 3% ของ GDP ของประเทศ ซึ่งจัดอยู่ในกลุ่มที่ต่ำที่สุดในโลกมาโดยตลอด^{[23] [24]}แม้ว่าการดูแลสุขภาพจะไม่มีค่าใช้จ่าย แต่ในความเป็นจริงแล้ว ผู้ป่วยต้องจ่ายค่ายาและค่ารักษาพยาบาล แม้แต่ในคลินิกและโรงพยาบาลของรัฐ โรงพยาบาลของรัฐขาดสิ่งอำนวยความสะดวกและอุปกรณ์พื้นฐานหลายอย่าง นอกจากนี้ โครงสร้างพื้นฐานด้านการดูแลสุขภาพนอกเมืองย่างกุ้งและมัณฑะเลย์ยังย่ำแย่อย่างมาก ในปี 2003 เขตตะนาวศรีทั้งหมดมีเตียงในโรงพยาบาลน้อยกว่าโรงพยาบาลทั่วไปย่างกุ้งต่อไปนี้คือสรุปของระบบการดูแลสุขภาพของรัฐ^[25]