เศรษฐีคนสุดท้าย

เศรษฐีคนสุดท้าย

ฉบับพิมพ์ครั้งแรก
บรรณาธิการ	เอ็ดมันด์ วิลสัน
ผู้เขียน	เอฟ. สก็อตต์ ฟิตซ์เจอรัลด์
ศิลปินที่ออกแบบปก	นีลลี
ภาษา	ภาษาอังกฤษ
สำนักพิมพ์	ลูกชายของชาร์ลส์ สคริบเนอร์
วันที่เผยแพร่	๔ พฤศจิกายน ๒๔๘๔(หลังเสียชีวิต)
สถานที่เผยแพร่	ประเทศสหรัฐอเมริกา
ประเภทสื่อ	พิมพ์ (ปกแข็งและปกอ่อน)
หน้า	163 (ฉบับปกอ่อน)
โอซีแอลซี	28147241
ทศนิยมดิวอี้	813/.52 20
ชั้นเรียน LC	PS3511.I9 L68 1993
ก่อนหน้าด้วย	เทนเดอร์คือราตรี (1934)

The Last Tycoonเป็นนวนิยายที่เขียนไม่เสร็จโดย F. Scott Fitzgeraldในปี 1941 นวนิยายเรื่องนี้ได้รับการตีพิมพ์หลังจากเสียชีวิตภายใต้ชื่อเรื่องนี้ โดยจัดทำโดย Edmund Wilson เพื่อนของเขา ซึ่งเป็นนักวิจารณ์และนักเขียน ตามรายงานของ Publishers Weeklyนวนิยายเรื่องนี้ "โดยทั่วไปถือว่าเป็นนวนิยายแนวโรแมนติก " โดยมีตัวละครหลักคือ Monroe Stahr ซึ่งได้รับแบบอย่างมาจาก Irving Thalbergโปรดิวเซอร์ ^{ภาพยนตร์ [1]}เรื่องราวนี้เล่าถึงการก้าวขึ้นสู่อำนาจของ Stahr ในฮอลลีวูด และความขัดแย้งของเขากับคู่แข่งอย่าง Pat Brady ซึ่งเป็นตัวละครที่อิงจากB. Mayerหัวหน้าสตูดิโอ MGM

ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นละครโทรทัศน์ในปี 1957 และภาพยนตร์ในปี 1976ในชื่อเดียวกัน โดยมีบทภาพยนตร์โดยนักเขียนบทละครชาวอังกฤษฮาโรลด์ พินเตอร์กำกับภาพยนตร์ดัดแปลงเรื่องนี้โดยเอเลีย คาซาน โรเบิร์ต เดอ นีโรและเทเรซา รัสเซลล์แสดงนำ

ในปี 1993 นวนิยายเรื่องนี้ได้รับการตีพิมพ์เวอร์ชันใหม่ภายใต้ชื่อThe Love of the Last Tycoonซึ่งแก้ไขโดยMatthew Bruccoliซึ่งเป็นนักวิชาการ Fitzgerald เวอร์ชันนี้ได้รับการดัดแปลงเป็นละครเวทีซึ่งเปิดตัวครั้งแรกในลอสแองเจลิส แคลิฟอร์เนีย ในปี 1998 ในปี 2013 HBOได้ประกาศแผนการผลิตการดัดแปลง HBO ได้ยกเลิกโครงการดังกล่าวและมอบลิขสิทธิ์ให้กับSony Picturesซึ่งผลิตและเผยแพร่ซีรีส์ทางโทรทัศน์บนAmazon Studiosในปี 2016

ภาพยนตร์ The Last Tycoonซึ่งมีฉากหลังในช่วงทศวรรษที่ 1930 บอกเล่าเรื่องราวชีวิตของ มอนโร สตาห์ รผู้จัดการสตูดิโอฮอลลีวูด โดยอ้างอิงจากเออร์วิง ธาลเบิร์ก (ผู้รับผิดชอบงานการผลิตที่ MGM) อย่างชัดเจน ซึ่งฟิตซ์เจอรัลด์เคยพบเจอหลายครั้ง

นวนิยายเริ่มต้นด้วยนักศึกษาสาวจาก Bennington Collegeชื่อ Cecilia Brady (ผู้บรรยายบุคคลที่หนึ่ง) ลูกสาวของ Pat Brady โปรดิวเซอร์ชื่อดังแห่งฮอลลีวูด กำลังเตรียมตัวบินกลับบ้านจากชายฝั่งตะวันออกสู่ลอสแองเจลิส ที่สนามบิน เธอประหลาดใจที่ได้พบกับ Wylie White ซึ่งเป็นเพื่อนเก่าของพ่อของเธอ ซึ่งเป็นนักเขียน White เดินทางมาพร้อมกับโปรดิวเซอร์ที่ล้มเหลวซึ่งแนะนำตัวว่าเป็น Mr. Schwartz เนื่องจากเกิดภาวะแทรกซ้อนระหว่างเที่ยวบิน พวกเขาจึงต้องลงจอดฉุกเฉินที่แนชวิลล์ รัฐเทนเนสซี ทั้งสามคนตัดสินใจเดินทางไปที่คฤหาสน์ประวัติศาสตร์ของอดีตประธานาธิบดีAndrew Jacksonอย่างกะทันหัน แต่เมื่อไปถึง สถานที่ท่องเที่ยวก็ปิดลง Wylie ก็จีบ Cecilia อย่างไม่ละอายในขณะที่ Mr. Schwartz กำลังหลับอยู่ เมื่อ Schwartz ตื่นขึ้น เขาแจ้งให้พวกเขาทราบว่าเขาเปลี่ยนใจแล้วและจะไม่เดินทางไปลอสแองเจลิสกับพวกเขา เขาขอให้ Wylie ส่งข้อความถึงเพื่อนคนหนึ่ง ซึ่งเขายินดีรับไว้ วันรุ่งขึ้น Wylie และ Cecilia ได้รู้ว่า Schwartz ฆ่าตัวตายทันทีหลังจากที่พวกเขาออกจากแนชวิลล์

เซซิเลียตระหนักได้ว่าข้อความที่ชวาร์ตซ์ส่งถึงไวลีเป็นข้อความที่ส่งถึงมอนโร สตาห์ร หุ้นส่วนทางธุรกิจของพ่อของเธอ เธอแอบชอบมอนโรมาหลายปีแล้ว เซซิเลียมาถึงสตูดิโอถ่ายภาพยนตร์ของพ่อเพื่อรับเขาไปงานวันเกิด เนื่องจากแผ่นดินไหวเล็กน้อย เซซิเลีย พ่อของเธอ และเพื่อนๆ ของเขาจึงไปที่สำนักงานของสตาห์ร ท่อน้ำแตกและท่วมกองถ่าย สตาห์รเห็นผู้หญิงสองคนเกาะหัวรูปปั้นอย่างสิ้นหวัง โดยพบว่าคนหนึ่งในนั้นเป็นภาพจำลองของภรรยาผู้ล่วงลับของเขา วันต่อมา สตาห์รขอให้เลขาช่วยระบุตัวตนของผู้หญิงคนนั้นให้เขา เธอให้หมายเลขโทรศัพท์กับเขา ซึ่งเขาใช้ทันทีเพื่อจัดนัดพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง น่าเสียดายที่เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่เขาอยากเจอ เธอไม่เหมือนภรรยาของเขาเลย สตาห์รให้รถไปส่งเธอที่บ้าน ซึ่งเธอยืนกรานให้เขาเข้าไปพบเพื่อนของเธอ (แคธลีน มัวร์ เด็กสาวชาวไอริช) ทันทีที่มัวร์เปิดประตูหน้า สตาห์รก็จำได้ว่าเธอคือผู้หญิงที่เขาเห็นเมื่อคืนก่อน

แคธลีนต้านทานการรุกคืบของเขาที่มีต่อเธอและปฏิเสธที่จะบอกชื่อของเธอด้วยซ้ำ มีเพียงเมื่อสตาห์รบังเอิญพบเธออีกครั้งในงานปาร์ตี้ เขาจึงสามารถโน้มน้าวให้เธอออกไปดื่มกาแฟกับเขาได้ เขาขับรถพาเธอไปที่ไซต์ก่อสร้างบ้านหลังใหม่ของเขาในซานตาโมนิกา แคธลีนดูเหมือนจะไม่เต็มใจที่จะอยู่กับสตาห์ร แต่สุดท้ายเธอก็มีเซ็กส์กับเขา ไม่นานหลังจากนั้น สตาห์รได้รับจดหมายที่แคธลีนสารภาพว่าหมั้นกับผู้ชายคนอื่นมาระยะหนึ่งแล้ว ตอนนี้เธอตัดสินใจที่จะแต่งงานกับเขาแม้ว่าเธอจะตกหลุมรักสตาห์รแล้วก็ตาม

สตาห์รขอให้เซซิเลียจัดการประชุมกับผู้ต้องสงสัยคอมมิวนิสต์ที่ต้องการจัดตั้งสหภาพแรงงานภายในสตูดิโอภาพยนตร์ สตาห์รและเซซิเลียพบกับชายคนนั้นระหว่างมื้อเย็น ซึ่งสตาห์รเมาและเข้าไปพัวพันในการเผชิญหน้าอย่างรุนแรง เซซิเลียดูแลเขาและพวกเขาก็สนิทสนมกันมากขึ้น อย่างไรก็ตาม พ่อของเซซิเลียเริ่มไม่พอใจสตาห์รในฐานะหุ้นส่วนทางธุรกิจมากขึ้นเรื่อยๆ และต้องการกำจัดเขาออกไปนานแล้ว เขาไม่สามารถปฏิเสธได้เลยที่ลูกสาวของเขาชอบเขา เบรดี้รู้ว่าสตาห์รยังคงคบหาอยู่กับแคธลีนซึ่งตอนนี้แต่งงานแล้ว และพยายามแบล็กเมล์เขาเพื่อให้ออกจากบริษัท ในขณะที่เขาไม่สามารถบรรลุเป้าหมายด้วยการแบล็กเมล์ เขาก็ไม่ลังเลที่จะจ้างมือสังหารมืออาชีพด้วยซ้ำ สตาห์รรอดชีวิตมาได้ และเพื่อเป็นการแก้แค้น เขายังแต่งตั้งมือสังหารให้ฆ่าเบรดี้ด้วย ซึ่งแตกต่างจากของเบรดี้ จิตสำนึกของสตาห์รเริ่มรบกวนเขา แต่ขณะที่เขากำลังคิดที่จะยกเลิกการประหารชีวิต เครื่องบินของเขาก็เกิดตกระหว่างทางกลับนิวยอร์กซิตี้ มือสังหารรับจ้างทำหน้าที่ของเขาให้สำเร็จลุล่วงโดยไม่มีอะไรขัดขวาง และทิ้งให้เซซิเลียต้องไร้พ่อและคนรัก ทั้งสองคนคือผู้ชายที่มีความหมายต่อเธอมาก

• มอนโร สตาห์ร  – โปรดิวเซอร์ภาพยนตร์ฮอลลีวูด โดยอิงจากผลงานของเออร์วิง ทัลเบิร์ก^[2]
• แพต เบรดี้  – ผู้ช่วยของสตาห์ร และยังเป็นโปรดิวเซอร์ภาพยนตร์ด้วย
• เซซิเลีย แบรดี้ (ซีเลีย)  – ลูกสาวของแบรดี้
• แคธลีน มัวร์  – ความรักของสตาห์ร (ในช่วงเวลาที่เขียนบทภาพยนตร์ ฟิตซ์เจอรัลด์อาศัยอยู่กับนักข่าวชีล่า เกรแฮมผู้ร่วมเขียนบทภาพยนตร์เรื่องBeloved Infidelซึ่งบอกเล่าถึงความสัมพันธ์ของพวกเขาในขณะที่ฟิตซ์เจอรัลด์กำลังเขียนนวนิยายที่ยังไม่เสร็จของเขา ฟิตซ์เจอรัลด์กล่าวในภาพยนตร์เรื่องนี้ว่าแคธลีนสร้างมาจากชีล่า)
• มินนา เดวิส – ภรรยาผู้ล่วงลับของมอนโร สตาร์
• เอ็ดน่า – เพื่อนของแคธลีน มัวร์
• ไวลี ไวท์ แมนนี่ ชวาร์ตซ์ เจน มาโลนีย์ จอร์จ บ็อกซ์ลีย์ มาร์ธา ด็อดด์ ครอบครัวทาร์เลตัน - นักเขียน
• มาร์คัส – ผู้ผลิตภาพยนตร์
• Broaca, Red Ridingwood – ผู้กำกับภาพยนตร์
• โจ ไรน์มันด์ – หัวหน้างานภาพยนตร์และคนรอบด้านของสตาห์ร
• พีท ซาวรัส – ช่างภาพ
• Jaques La Borwitz – ผู้ช่วยผู้อำนวยการสร้าง
• Robinson – เครื่องมือแก้ปัญหาของ Stahr
• ไมค์ แวน ไดค์ – แก็กแมน
• โรดริเกซ, จอห์นนี่ สวอนสัน, แคโรล ลอมบาร์ด, แกรี่ คูเปอร์ – นักแสดง
• ลี แคปเปอร์ – ผู้อำนวยการฝ่ายศิลป์
• Mort Fleishacker – ทนายความของบริษัท
• โจ โปโปโลส – เจ้าของโรงละคร
• อักเก้ – เจ้าชายแห่งเดนมาร์ก
• บริมเมอร์ – สมาชิกพรรคคอมมิวนิสต์
• แคทเธอรีน ดูแลน และเคธี่ – เลขานุการของสตาห์ร
• Birdy Peters, Maud, Rosemary Schmiel – เลขานุการของ Pat Brady
• เบอร์นี่ – ช่างภาพ
• แพทย์แบร์ – แพทย์
• มาโลน – ตำรวจ
• เน็ด โซลลิงเกอร์ – เด็กออฟฟิศของสตาห์ร
• ฟิลิปปินส์ – คนรับใช้ของสตาห์ร
• มิสเตอร์สมิธ – ชื่อสมมติของสตาห์รในบทที่หนึ่ง
• ไม่มีชื่อ – บทที่ 1: นักบินเครื่องบิน พนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน และคนขับแท็กซี่ บทที่ 4: นักแสดงของ Ridingwood

นวนิยายเรื่องนี้เขียนไม่เสร็จและยังอยู่ในรูปแบบคร่าวๆ ในช่วงเวลาที่ฟิตซ์เจอรัลด์เสียชีวิตตอนอายุ 44 ปี^[3]นักวิจารณ์วรรณกรรมและนักเขียนเอ็ดมันด์ วิลสันซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของฟิตซ์เจอรัลด์ รวบรวมบันทึกสำหรับนวนิยายเรื่องนี้และแก้ไขเพื่อตีพิมพ์^[3]นวนิยายที่เขียนไม่เสร็จนี้ตีพิมพ์ในปีพ.ศ. 2484 ในชื่อThe Last Tycoonซึ่งเป็นชื่อที่ผู้คนรู้จักในชื่อนี้มากที่สุด^[3]

ในปี 1993 นวนิยายอีกฉบับหนึ่งได้รับการตีพิมพ์ภายใต้ชื่อThe Love of the Last Tycoonซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของฉบับเคมบริดจ์ของWorks of F. Scott Fitzgeraldซึ่งแก้ไขโดยMatthew J. Bruccoliนักวิชาการด้าน Fitzgerald Bruccoli ได้แก้ไขบททั้ง 17 บทที่มีอยู่แล้วใน 31 บทซึ่งวางแผนตามการตีความบันทึกของผู้เขียน ผู้วิจารณ์อย่างน้อยหนึ่งคนถือว่าผลงานของ Bruccoli เป็น "ผลงานทางวิชาการที่น่าทึ่ง" และระบุว่า "ได้ฟื้นฟูเวอร์ชันดั้งเดิมของ Fitzgerald และยังได้ฟื้นฟูชื่อเรื่องการทำงานที่ชัดเจนของเรื่องราว ซึ่งสื่อถึงว่าฮอลลีวูดเป็นพรมแดนสุดท้ายของอเมริกาที่ผู้อพยพและลูกหลานของพวกเขาสร้างตัวเองขึ้นใหม่" ^[1]

ฟิตซ์เจอรัลด์เขียนนวนิยายเรื่องนี้โดยใช้การเล่าเรื่องแบบบุคคลที่หนึ่งและบุคคลที่สามผสมผสานกัน แม้ว่าเรื่องนี้จะเล่าโดยซีซิเลีย แต่ก็มีหลายฉากที่ซีซิเลียไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วย ในบางครั้งฉากหนึ่งๆ จะถูกนำเสนอสองครั้ง ครั้งหนึ่งผ่านซีซิเลียและอีกครั้งผ่านบุคคลที่สาม^[4]

หนังสือ The Love of The Last Tycoonฉบับปรับปรุงใหม่ได้รับรางวัล Choice Outstanding Academic Books ประจำปี 1995 ^{[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]}

• พ.ศ. 2500: จอห์น แฟรงเกนไฮเมอร์กำกับภาพยนตร์โทรทัศน์เรื่องPlayhouse 90ซึ่งมีแจ็ค พาลานซ์ รับบทเป็นมอนโร สตาร์
• พ.ศ. 2519: นักเขียนบทละครชาวอังกฤษ ฮาโรลด์ พินเตอร์ดัดแปลงเป็นภาพยนตร์และกำกับโดยเอเลีย คาซาน (ภาพยนตร์เรื่องสุดท้ายของเขา) ผลิตโดยแซม สปีเก ล และออกฉายในชื่อThe Last Tycoon นำแสดงโดย โรเบิร์ต เดอ นีโรรับบทมอนโร สตาร์ และเทเรซา รัสเซลล์รับบทเซซิเลีย แบรดี และมีโรเบิร์ต มิตชัมและแจ็ก นิโคลสัน ร่วมแสดงด้วย ต่อมาพินเตอร์ได้รับรางวัลโนเบลจากบทละครดราม่าของเขา
• พ.ศ. 2541: การแสดงละครเวทีที่ดัดแปลงจากฉบับปี 2536 โดยSimon Levyและได้รับอนุญาตจาก Fitzgerald Estate เปิดการแสดงที่โรงละคร The Fountainในลอสแองเจลิส ได้รับการยกย่องอย่างสูงและได้รับรางวัลมากมาย^[5]
• 2013: การดัดแปลงเสียงความยาว 90 นาทีโดย Feelgood Fiction สำหรับ BBC Radio 4 ได้รับการดัดแปลงและกำกับโดย Bill Bryden นำแสดงโดย Aidan Gillen และ Jack Shepherd ^[6]
• 2557: บริษัทละครเวทีหญิงล้วนของญี่ปุ่นTakarazuka Revueจัดการแสดงละครเพลงที่ดัดแปลงมาจากเรื่องThe Love of The Last Tycoon ให้กับ การแสดงอำลาของTomu Ranjuดาราดังแห่งคณะ Flower Troupe ในขณะนั้น^[7]
• 2016: เมื่อวันที่ 19 พฤศจิกายน 2013 HBOประกาศว่ามีแผนที่จะสร้างซีรีส์ทีวีที่อิงจากนวนิยายโดยมีBilly Rayเป็นผู้เขียนบท^[8]เมื่อวันที่ 7 พฤศจิกายน 2014 Amazon Studiosได้ซื้อลิขสิทธิ์การดัดแปลงของ Billy Ray หลังจากที่ HBO ปล่อยผ่านและประกาศว่าจะผลิตโดยSony Pictures Television [ ^9]เมื่อวันที่ 23 พฤศจิกายน 2015 นักแสดงMatt Bomerได้รับเลือกให้รับบทเป็น Monroe Stahr, Lily Collinsรับบทเป็น Cecilia Brady และมีการประกาศว่า Ray จะเขียนบทและกำกับตอนนำร่อง^{[10] [11]}ตอนนำร่องออกฉายเมื่อวันที่ 17 มิถุนายน 2016 ^[12]ซีซั่นแรกออกฉายเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม 2017 แผนสำหรับซีซั่นที่สองถูกยกเลิกในเดือนกันยายน 2017
• 2016: การดัดแปลงละครเวทีของSimon Levy ซึ่งได้รับอนุญาตจาก Fitzgerald Estate มีรอบปฐมทัศน์ในยุโรป โดยเปิดการแสดงที่ Arts Theatreในลอนดอนเมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2016 ผลิตโดยRuby In The Dust Theatreโดยได้รับอนุญาตจากผู้เขียน กำกับโดย Linnie Reedman

• 1941 ในชื่อThe Last Tycoonโดย F. Scott Fitzgerald และ Edmund Wilson ISBN ปัจจุบัน  0-14-118563-5
• 1993, The Love of the Last Tycoon,สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, ISBN 0-521-40231-X , ปกแข็ง 
• 2003, ความรักของเศรษฐีคนสุดท้าย, Charles Scribner's Sons, ISBN 0-02-019985-6 , ปกอ่อน 

• เกรแฮม, เชเลียห์ (1976). The Real F. Scott Fitzgerald: Thirty-Five Years Later (พิมพ์ครั้งที่ 1) สหรัฐอเมริกา : Grosset & Dunlap ISBN 0-448-11875-0-

• The Last Tycoon ที่Internet Archive