ภูเขาเทียนไถ
| ภูเขาเทียนไถ | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||
| จุดสูงสุด | |||||||||||||
| ระดับความสูง | 1,138 ม. (3,734 ฟุต) | ||||||||||||
| พิกัด | 29°10′44″N 121°02′32″E / 29.178843°N 121.042213°E / 29.178843; 121.042213 | ||||||||||||
| ภูมิศาสตร์ | |||||||||||||
| |||||||||||||
| เทียนไถซาน | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ชาวจีน | สวนสาธารณะ | ||||||||||||||||||||
| พินอินฮานิว | ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ของสาธารณรัฐประชาชนจีน : Tiāntāi Shān ภาษาจีนกลางมาตรฐานของ สาธารณรัฐประชาชนจีน: Tiāntái Shān | ||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
ภูเขาเทียนไถ (หรือTí Taîในภาษาท้องถิ่น) เป็นภูเขาในอำเภอเทียนไถไทโจวมณฑลเจ้อเจียงประเทศจีน [ 2 ]ยอดเขาที่สูงที่สุด คือ หัวติ้ง ซึ่งมีความสูงถึง 1,138 เมตร (3,734 ฟุต) [2]ภูเขานี้ได้รับการประกาศให้เป็นอุทยานแห่งชาติเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม พ.ศ. 2531 [ ต้องการอ้างอิง ]หนึ่งในเก้าประชากรป่าที่เหลืออยู่ของดอกเซเว่นซัน ( Heptacodium miconioides ) ตั้งอยู่บนภูเขาเทียนไถ[3]
ตำนาน
ในตำนานของศาสนาจีนโบราณเทพธิดาNüwa ผู้สร้างได้ ตัดขาของเต่าทะเลขนาดยักษ์ ( จีน :鳌; พินอิน : áo ) และใช้ขาเหล่านั้นค้ำยันท้องฟ้าหลังจากที่Gong Gongได้สร้างความเสียหายให้กับภูเขา Buzhouซึ่งเคยค้ำยันสวรรค์ไว้ก่อนหน้านี้[4]ตำนานท้องถิ่นเล่าว่าก่อนหน้านี้ Tiantai เคยอยู่บนหลังเต่าและ Nüwa จึงย้ายขาของมันไปยังตำแหน่งปัจจุบันเมื่อเธอจำเป็นต้องตัดขาของเต่า[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]
วัดกัวชิง
วัด Guoqingบนภูเขาเป็นสำนักงานใหญ่ของพุทธศาสนานิกายเทียนไถ [ 5]และยังเป็นสถานที่ท่องเที่ยว อีกด้วย เทียนไถ ตั้งชื่อตามภูเขา เป็นนิกาย พุทธ มหายานในเอเชียตะวันออกที่พัฒนาขึ้นในประเทศจีนในศตวรรษที่ 6และมุ่งเน้นไปที่พระสูตรดอกบัว [ 5]อาจารย์ที่โดดเด่นที่สุดของนิกายนั้นคือZhiyiซึ่งประจำการอยู่ที่วัด Guoqing [5]ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เป็นจุดหมายปลายทางที่สำคัญสำหรับผู้แสวงบุญ โดยเฉพาะจากญี่ปุ่นภูเขานี้ได้รับการเยี่ยมชมโดยSaichōในปีค.ศ. 805 ซึ่งต่อมาได้ก่อตั้งนิกายพุทธญี่ปุ่น ที่เกี่ยวข้องคือ Tendai นิกาย Cheontaeซึ่ง เป็น สาขาย่อยของเกาหลีก็ได้ก่อตั้งขึ้นในศตวรรษที่ 12 เช่นกัน
วัดจี้กง
ภูเขานี้มีวัดที่มีชื่อเสียงของพระภิกษุจีนในสมัย ซ่ง ชื่อจี้กงณ ถ้ำหมอกมงคล ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับฟูจิ ยุคใหม่ตอนต้น หรือขบวนการ "เขียนวิญญาณ" [6]
พื้นที่ท่องเที่ยว
ภูเขาเทียนไถได้รับการกำหนดให้เป็นพื้นที่ทัศนียภาพในปี พ.ศ. 2528 โดยมีพื้นที่ 105 ตารางกิโลเมตร[ 1]
ขนส่ง
อ้างอิง
- ^ ab UNEP-WCMC (2023). Protected Area Profile for Tian Tai Shan จากฐานข้อมูลพื้นที่คุ้มครองระดับโลก สืบค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2023
- ^ ab "พื้นที่ทัศนียภาพภูเขา Tí Tai" . สืบค้นเมื่อ8 มีนาคม 2554 .
- ^ Lu, HP; Cai, YW; Chen, XY; Zhang, X.; Gu, YJ; Zhang, GF (2006). "RAPD สูงแต่ไม่มีความแปรผันของลำดับ cpDNA ในพืชเฉพาะถิ่นและใกล้สูญพันธุ์Heptacodium miconioides Rehd. (Caprifoliaceae)". Genetica . 128 (1–3): 409–417. doi :10.1007/s10709-006-7542-x. PMID 17028968.
- ^ หยาง, ลี่ฮุย; อัน, เดมิง; เจสสิกา แอนเดอร์สัน เทิร์นเนอร์ (2008). หนังสือคู่มือตำนานจีน. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด. หน้า 182. ISBN 978-0-19-533263-6-
- ^ abc Ziporyn, Brook (ฤดูหนาว 2022). "Tiantai Buddhism". ในZalta, Edward N. (ed.). Stanford Encyclopedia of Philosophy . The Metaphysics Research Lab, Center for the Study of Language and Information , Stanford University . ISSN 1095-5054. OCLC 643092515. เก็บถาวรจากแหล่งเดิมเมื่อ 13 พฤศจิกายน 2022 . สืบค้นเมื่อ 1 ธันวาคม 2022 .
- ^ Katz, Paul R. (1 เมษายน 2014). ศาสนาในประเทศจีนและชะตากรรมสมัยใหม่ Brandeis University Press. หน้า 145 ISBN 978-1-61168-543-5-
