นิยายยูโทเปียและดิสโทเปีย
ประเภทวรรณกรรมที่สำรวจโครงสร้างทางสังคมและการเมือง
ส่วนหนึ่งของซีรีส์เรื่อง
ยูโทเปีย
ความเชื่อในตำนานและศาสนา
วรรณกรรม
ทฤษฎี
แนวคิด
ฝึกฝน

นิยายยูโทเปียและดิสโทเปียเป็นประเภทย่อยของนิยายวิทยาศาสตร์ที่สำรวจโครงสร้างทางสังคมและการเมือง นิยายยูโทเปียพรรณนาถึงฉากที่สอดคล้องกับจริยธรรม ของผู้เขียน โดยมีคุณลักษณะต่างๆ ของความเป็นจริงอีกแบบที่มุ่งดึงดูดผู้อ่าน นิยายดิสโทเปียเสนอสิ่งที่ตรงกันข้าม นั่นคือการพรรณนาถึงฉากที่ไม่เห็นด้วยกับจริยธรรมของผู้เขียนอย่างสิ้นเชิง[1] [ ต้องการอ้างอิงฉบับเต็ม ]นวนิยายบางเรื่องรวมเอาทั้งสองประเภทเข้าด้วยกัน มักใช้เป็นอุปมาอุปไมยสำหรับทิศทางที่แตกต่างกันที่มนุษย์สามารถเลือกได้ขึ้นอยู่กับทางเลือกของตนเอง ซึ่งลงเอยด้วยอนาคตที่เป็นไปได้สองแบบ ทั้งยูโทเปียและดิสโทเปียมักพบในนิยายวิทยาศาสตร์และนิยายแนวคาดเดาประเภทอื่นๆ

ผลงานยูโทเปียมากกว่า 400 ชิ้นในภาษาอังกฤษได้รับการตีพิมพ์ก่อนปี 1900 โดยมีผลงานอีกมากกว่าพันชิ้นปรากฏในช่วงศตวรรษที่ 20 [2]การเพิ่มขึ้นนี้มีความเกี่ยวข้องบางส่วนกับความนิยมที่เพิ่มขึ้นของนิยายวิทยาศาสตร์และนิยายสำหรับวัยรุ่นโดยทั่วไป แต่ยังรวมถึงการเปลี่ยนแปลงทางสังคมในระดับที่กว้างขึ้นซึ่งทำให้ตระหนักถึงปัญหาทางสังคมหรือ ระดับโลก เช่น เทคโนโลยี การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และจำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้น แนวโน้มเหล่านี้บางส่วนได้สร้างประเภทย่อยที่แตกต่างกัน เช่น นิยายเกี่ยวกับระบบนิเวศนิยายเกี่ยวกับสภาพอากาศนิยายเกี่ยวกับวัยรุ่นที่คิดแบบดิสโทเปีย และนิยายดิสโทเปียแนวสตรีนิยม

ประเภทย่อย

นิยายยูโทเปีย

คำว่ายูโทเปียถูกใช้ครั้งแรกในบริบทโดยตรงโดยโทมัส มอร์ ในผลงานของเขาที่ ชื่อ ยูโทเปียในปี ค.ศ. 1516 คำว่า ยูโทเปียคล้ายคลึงกับคำภาษากรีกoutopos ("ไม่มีสถานที่") และeutopos ("สถานที่ที่ดี") หนังสือของมอร์ซึ่งเขียนเป็นภาษาละตินได้นำเสนอวิสัยทัศน์ของสังคม ในอุดมคติ ดังที่ชื่อบ่งบอก งานนี้นำเสนอภาพฉายที่คลุมเครือและประชดประชันของรัฐในอุดมคติ[3]ลักษณะที่แปลกประหลาดของข้อความนี้ได้รับการยืนยันโดยผู้บรรยาย หนังสือเล่มที่สองของ ยูโทเปียราฟาเอล ไฮธโลเดย์ รากศัพท์ภาษากรีกของชื่อ "ไฮธโลเดย์" สื่อถึง 'ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องไร้สาระ'

ตัวอย่างก่อนหน้านี้ของงานยูโทเปียจากยุคโบราณคลาสสิกคือThe Republicของเพลโตซึ่งเขาได้สรุปสิ่งที่เขาเห็นว่าเป็นสังคมในอุดมคติและระบบการเมือง ของมัน ต่อมาTommaso Campanellaได้รับอิทธิพลจากงานของเพลโตและเขียนThe City of the Sun (1623) ซึ่งบรรยายถึงสังคมยูโทเปียสมัยใหม่ที่สร้างขึ้นบนพื้นฐานความเท่าเทียมกัน[4]ตัวอย่างอื่นๆ ได้แก่The History of Rasselas, Prince of Abissinia ของ Samuel Johnson ( 1759) และErewhonของSamuel Butler (1872) ซึ่งใช้การสลับอักษรของ "nowhere" เป็นชื่อเรื่อง[2] [5]สิ่งนี้ เช่นเดียวกับวรรณกรรมยูโทเปียส่วนใหญ่ สามารถมองได้ว่าเป็นเสียดสีบัตเลอร์เปลี่ยนความเจ็บป่วยและอาชญากรรม โดยลงโทษสำหรับสิ่งแรกและรักษาสำหรับสิ่งหลัง[5]

ตัวอย่างหนึ่งของความหมายและจุดประสงค์ของประเภทอุดมคติมีอธิบายไว้ในArcheologies of the FutureของFredric Jameson (2005) ซึ่งกล่าวถึงประเภทอุดมคติมากมายที่กำหนดโดยโปรแกรมหรือแรงกระตุ้น[6]

นิยายดิสโทเปีย

สังคมดิสโทเปียเป็นสังคมที่มีลักษณะเด่นที่เน้นไปที่สิ่งที่ขัดต่อจริยธรรมของผู้เขียน เช่น ความยากจนของมวลชน ความไม่ไว้วางใจและความสงสัยของประชาชนรัฐตำรวจหรือการกดขี่[1]ผู้เขียนนิยายดิสโทเปียส่วนใหญ่จะสำรวจอย่างน้อยหนึ่งเหตุผลว่าทำไมสิ่งต่างๆ ถึงเป็นเช่นนั้น โดยมักจะเปรียบเทียบกับปัญหาที่คล้ายกันในโลกแห่งความเป็นจริง วรรณกรรมดิสโทเปียทำหน้าที่ "ให้มุมมองใหม่เกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติทางสังคมและการเมืองที่มีปัญหาซึ่งอาจถือเป็นเรื่องปกติหรือถือเป็นธรรมชาติและหลีกเลี่ยงไม่ได้" [7] วรรณกรรมดิสโท เปีย บางเรื่องอ้างว่าเป็นยูโทเปียErewhonของSamuel Butlerสามารถมองได้ว่าเป็นยูโทเปียเนื่องจากวิธีการที่คนป่วยถูกลงโทษในฐานะอาชญากรในขณะที่ขโมย "ได้รับการรักษา" ในโรงพยาบาล ซึ่งชาวเมือง Erewhon มองว่าเป็นเรื่องธรรมชาติและถูกต้อง กล่าวคือ เป็นยูโทเปีย (ตามที่ล้อเลียนในCandideของVoltaire )

โดยทั่วไปแล้วโลกดิสโทเปียจะสะท้อนถึงองค์ประกอบของสังคมร่วมสมัย และจึงสามารถอ่านได้ว่าเป็นการเตือนทางการเมือง

วรรณกรรมเกี่ยวกับเรื่องวันสิ้นโลก อาจพรรณนาถึงโลกที่เสื่อมโทรม [8]

ตัวอย่าง

นวนิยายเรื่อง We ปี 1921 โดยYevgeny Zamyatinพรรณนาถึงอนาคตหลังหายนะที่สังคมขึ้นอยู่กับตรรกะโดยสิ้นเชิงและสร้างแบบจำลองตามระบบกลไก[9] จอร์จ ออร์เวลล์ได้รับอิทธิพลจากWeเมื่อเขาเขียนNineteen Eighty-Four (ตีพิมพ์ในปี 1949) นวนิยายเกี่ยวกับโอเชียเนียรัฐที่อยู่ในภาวะสงครามไม่รู้จบ ซึ่งประชากรถูกควบคุมโดยการโฆษณาชวนเชื่อ[10] Big BrotherและTwo Minutes Hate รายวัน กำหนดโทนสำหรับการเซ็นเซอร์ตัวเองที่แพร่หลาย นวนิยายเรื่อง Brave New Worldปี 1932 ของAldous Huxleyเริ่มต้นด้วยการล้อเลียนนิยายในอุดมคติ และฉายภาพในปี 2540 การเปลี่ยนแปลงทางอุตสาหกรรมและสังคมที่เขารับรู้ในปี 1931 นำไปสู่ความสำเร็จทางอุตสาหกรรมโดยประชากรที่ถูกชักจูงโดยบังคับซึ่งแบ่งออกเป็นห้าวรรณะ[9] นวนิยายเรื่อง KallocainของKarin Boye ในปี 1940 มีฉากอยู่ในโลกยุคเผด็จการซึ่งมีการใช้ยาเสพติดเพื่อควบคุมความคิดของปัจเจกบุคคล[11]

นวนิยายเรื่องA Clockwork Orange ของ Anthony Burgess ในปี 1962 มีฉากหลังเป็นประเทศอังกฤษในอนาคตที่มีวัฒนธรรมย่อยของความรุนแรงของเยาวชนที่รุนแรง และเล่ารายละเอียดประสบการณ์ของตัวเอกกับรัฐที่ตั้งใจจะเปลี่ยนแปลงตัวละครของเขาตามอำเภอใจ[9] The Handmaid's Tale (1985) ของMargaret Atwoodบรรยายถึงสหรัฐอเมริกาในอนาคตที่ปกครองโดยเทวธิปไตย แบบเบ็ดเสร็จ ซึ่งผู้หญิงไม่มีสิทธิ[9] [ ต้องอ้างอิงเพื่อตรวจสอบ ]และThe Long Walk (1979) ของStephen Kingบรรยายถึงสถานการณ์เผด็จการที่คล้ายคลึงกัน แต่บรรยายถึงการมีส่วนร่วมของเด็กชายวัยรุ่นในการแข่งขันที่ร้ายแรง ตัวอย่างของ นวนิยายดิสโทเปีย สำหรับวัยรุ่นได้แก่ (โดยเฉพาะอย่างยิ่งทั้งหมดที่ตีพิมพ์หลังปี 2000) ซีรีส์ The Hunger GamesโดยSuzanne Collinsซี รีส์ DivergentโดยVeronica Rothซี รีส์ The Power of FiveโดยAnthony Horowitzซี รีส์ The Maze RunnerโดยJames Dashnerและ ซีรีส์ UgliesโดยScott Westerfeld [12] วิดีโอเกมมักมีเรื่องราวแนวดิสโทเปียรวมอยู่ด้วย ตัวอย่างที่น่าสังเกตได้แก่ ซีรีส์ Fallout , BioShockและเกมในช่วงหลังของซีรีส์ Half-Life

ประวัติศาสตร์ของนิยายดิสโทเปีย

ประวัติศาสตร์ของวรรณกรรมดิสโทเปียสามารถสืบย้อนไปถึงปฏิกิริยาต่อการปฏิวัติฝรั่งเศสในปี 1789 และแนวโน้มที่ว่าการปกครองโดยกลุ่มคนจะก่อให้เกิดเผด็จการ จนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 20 วรรณกรรมดิสโทเปียมักต่อต้านลัทธิรวมกลุ่มนิยม วรรณกรรมดิสโทเปียเกิดขึ้นเพื่อตอบสนองต่อลัทธิอุดมคติ ประวัติศาสตร์ในยุคแรกของวรรณกรรมดิสโทเปียได้รับการสืบย้อนใน Dystopia: A Natural Historyของ Gregory Claeys (สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด 2560)

จุดเริ่มต้นของนิยายดิสโทเปียแนวเทคโนโลยีสามารถสืบย้อนไปถึงเรื่อง " The Machine Stops " ของEM Forster (1879–1970) [13] [14] M Keith Booker กล่าวว่า "The Machine Stops", WeและBrave New Worldเป็น "ข้อความที่กำหนดแนวนิยายดิสโทเปียที่ยิ่งใหญ่ ทั้งในด้านความมีชีวิตชีวาของการมีส่วนร่วมกับปัญหาทางสังคมและการเมืองในโลกแห่งความเป็นจริงและในขอบเขตของการวิจารณ์สังคมที่พวกเขาให้ความสำคัญ" [15]

บุคคลสำคัญอีกคนหนึ่งในวงการวรรณกรรมดิสโทเปียคือเอช จี เวลส์ ซึ่ง ผลงานเรื่องThe Time Machine (1895) ของเขายังถือกันอย่างกว้างขวางว่าเป็นต้นแบบของวรรณกรรมดิสโทเปียอีกด้วย[2] [9]ผลงานของเวลส์ดึงเอาโครงสร้างทางสังคมในศตวรรษที่ 19 มาใช้ โดยให้การวิพากษ์วิจารณ์โครงสร้างชนชั้นของอังกฤษในขณะนั้น[16]หลังสงครามโลกครั้งที่สองนวนิยายดิสโทเปียก็ถูกผลิตออกมาอีกมาก ผลงานนวนิยายเหล่านี้สอดแทรกไปด้วยความคิดเห็นทางการเมือง เมื่อสงครามโลกครั้งที่สองสิ้นสุดลง ทำให้เกิดความกลัวต่อสงครามโลกครั้งที่สาม ที่กำลังจะมาถึง และหายนะที่ตามมา[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

นิยายดิสโทเปียสมัยใหม่ไม่ได้มีเพียงเนื้อหาเกี่ยวกับรัฐบาลเผด็จการและลัทธิอนาธิปไตยเท่านั้น แต่ยังรวมถึงมลพิษ ภาวะโลกร้อน การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ สุขภาพ เศรษฐกิจ และเทคโนโลยีด้วย เนื้อหาดิสโทเปียสมัยใหม่พบได้ทั่วไปในวรรณกรรมเยาวชน (YA) [17] [18]

การรวมกัน

ผลงานหลายชิ้นผสมผสานองค์ประกอบของทั้งโลกอุดมคติและโลกดิสโทเปีย โดยทั่วไป ผู้สังเกตการณ์จากโลกของเราจะเดินทางไปยังสถานที่หรือเวลาอื่นและเห็นสังคมหนึ่งที่ผู้เขียนถือว่าเหมาะสมและอีกสังคมหนึ่งเป็นตัวแทนผลลัพธ์ที่เลวร้ายที่สุด โดยทั่วไป ประเด็นคือ ทางเลือกของเราอาจนำไปสู่โลกในอนาคตที่ดีขึ้นหรือแย่ลงก็ได้Always Coming HomeของUrsula K. Le Guinเป็นไปตามรูปแบบนี้ เช่นเดียวกับWoman on the Edge of TimeของMarge PiercyในThe Fifth Sacred ThingของStarhawkไม่มีผู้สังเกตการณ์ที่เดินทางข้ามเวลา อย่างไรก็ตาม สังคมในอุดมคติของเธอถูกรุกรานโดยพลังอำนาจเพื่อนบ้านที่รวบรวมการปราบปรามที่ชั่วร้าย ในเรื่องIslandของAldous Huxley ในหลายๆ ด้าน ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงข้ามกับ Brave New Worldที่มีชื่อเสียงของเขาการผสมผสานส่วนที่ดีที่สุดของปรัชญาพุทธและเทคโนโลยีตะวันตกถูกคุกคามโดย "การรุกราน" ของบริษัทน้ำมัน ตัวอย่างอื่น ๆ ในซีรีส์ "Unwanteds" โดย Lisa McMann ปรากฎว่ามีความขัดแย้งเกิดขึ้น โดยผู้ที่ถูกขับไล่จากโลกดิสโทเปียโดยสมบูรณ์จะได้รับการปฏิบัติเหมือนอยู่ในโลกอุดมคติอย่างแท้จริง พวกเขาเชื่อว่าผู้ที่ได้รับสิทธิพิเศษในโลกดิสโทเปียดังกล่าวคือผู้ที่โชคร้าย

ในวรรณกรรมอีกรูปแบบหนึ่ง สังคมในจินตนาการจะเดินทางระหว่างองค์ประกอบของอุดมคติและดิสโทเปียตลอดช่วงของนวนิยายหรือภาพยนตร์ ในตอนต้นของThe GiverโดยLois Lowryโลกถูกบรรยายว่าเป็นอุดมคติ อย่างไรก็ตาม เมื่อหนังสือดำเนินไป แง่มุมของโลกที่เป็นดิสโทเปียก็ถูกเปิดเผย

Gulliver's TravelsของJonathan Swiftบางครั้งก็เชื่อมโยงกับวรรณกรรมทั้งแนวอุดมคติและดิสโทเปีย เนื่องจากวรรณกรรมเรื่องนี้มีแนวคิดเกี่ยวกับสังคมที่ดีและไม่ดีเหมือนกัน ในประเทศที่Lemuel GulliverไปเยือนBrobdingnagและ Country of the Houyhnhnmsดูเหมือนจะเป็นอุดมคติ ส่วนประเทศอื่นๆ มีลักษณะดิสโทเปียที่สำคัญ[19]

นิยายอีโคโทเปียน

ในนวนิยายเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ผู้เขียนได้ตั้งสมมติฐานว่าโลกในอุดมคติหรือดิสโทเปียหมุนรอบการอนุรักษ์หรือการทำลายสิ่งแวดล้อม แดนนี่ บลูมได้บัญญัติคำว่า "cli-fi" ขึ้นในปี 2549 โดยได้รับการสนับสนุนทาง Twitter จาก มา ร์กาเร็ต แอตวูดในปี 2554 เพื่อครอบคลุมนวนิยายที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ[20]แต่ธีมดังกล่าวมีมานานหลายทศวรรษแล้ว นวนิยายที่เกี่ยวข้องกับประชากรเกินเช่นMake Room! Make Room!ของแฮร์รี แฮร์ริสัน (สร้างเป็นภาพยนตร์เรื่องSoylent Green ) ได้รับความนิยมในช่วงทศวรรษ 1970 ซึ่งสะท้อนถึงความกังวลอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับผลกระทบของประชากรเกินที่มีต่อสิ่งแวดล้อม นวนิยายเรื่องNature's EndโดยWhitley StrieberและJames Kunetka (1986) ตั้งสมมติฐานว่าอนาคตที่ประชากรเกิน มลพิษ การเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และพายุรุนแรงที่ตามมา นำไปสู่การเคลื่อนไหวทางการเมืองที่ฆ่าตัวตายหมู่ที่เป็นที่นิยม ตัวอย่างอื่นๆ ของระบบนิเวศน์ที่เสื่อมโทรม ได้แก่ การพรรณนาถึงโลกในภาพยนตร์เรื่องWall- E และAvatar

แม้ว่างานอีโคดิสโทเปียจะพบเห็นได้ทั่วไป แต่ก็มีงานจำนวนเล็กน้อยที่บรรยายถึงสิ่งที่เรียกว่าอีโคยูโทเปียหรือแนวโน้มอีโคยูโทเปียก็มีอิทธิพลเช่นกัน ซึ่งรวมถึงงาน EcotopiaของErnest Callenbachซึ่งเป็นตัวอย่างสำคัญในศตวรรษที่ 20 ของแนวอี โคยูโทเปีย Kim Stanley Robinsonได้เขียนหนังสือหลายเล่มเกี่ยวกับประเด็นด้านสิ่งแวดล้อม รวมถึงไตรภาค Marsอย่างไรก็ตาม สิ่งที่โดดเด่นที่สุดคือไตรภาค Three Californias ของเขา ซึ่งเปรียบเทียบอีโคดิสโทเปียกับอีโคยูโทเปียและอนาคตที่อยู่ตรงกลาง Robinson ยังเป็นบรรณาธิการรวมเรื่องสั้นอีโคยูโทเปียที่มีชื่อว่าFuture Primitive: The New Ecotopiasผลงานที่ทรงพลังอีกชิ้นหนึ่งของ Robinson คือNew York 2140ซึ่งเน้นที่ผลที่ตามมาของสังคมหลังจากเหตุการณ์น้ำท่วมใหญ่ และสามารถมองได้ผ่านเลนส์ทั้งยูโทเปียและดิสโทเปีย

มีนวนิยายดิสโทเปียบางเรื่องที่มีแนวคิด "ต่อต้านระบบนิเวศ" นวนิยายประเภทนี้มักมีลักษณะที่รัฐบาลปกป้องธรรมชาติมากเกินไปหรือสังคมที่สูญเสียเทคโนโลยีสมัยใหม่ไปมากที่สุดและต้องดิ้นรนเอาชีวิตรอด ตัวอย่างที่ดีของเรื่องนี้คือนวนิยายเรื่องริดลีย์ วอล์กเกอร์

ยูโทเปียของสตรีนิยม

ประเภทย่อยอีกประเภทหนึ่งคือยูโทเปียของสตรีนิยมและประเภทที่ทับซ้อนกันของนิยายวิทยาศาสตร์ของสตรีนิยมตามที่ผู้เขียนSally Miller Gearhart กล่าวไว้ว่า "นวนิยายยูโทเปียของสตรีนิยมคือนวนิยายที่a.เปรียบเทียบปัจจุบันกับสังคมในอุดมคติที่จินตนาการไว้ (แยกจากปัจจุบันด้วยเวลาหรือสถานที่) b.เสนอการวิพากษ์วิจารณ์อย่างครอบคลุมถึงค่านิยม/เงื่อนไขในปัจจุบันc.มองว่าผู้ชายหรือสถาบันของผู้ชายเป็นสาเหตุหลักของปัญหาสังคมในปัจจุบันd.นำเสนอผู้หญิงไม่เพียงแค่เท่าเทียมกับผู้ชายเท่านั้น แต่ยังเป็นผู้ตัดสินแต่เพียงผู้เดียวเกี่ยวกับหน้าที่การสืบพันธุ์ของพวกเธอ อีกด้วย " [21] [22]

ยูโทเปียได้สำรวจถึงผลกระทบของเพศที่เป็นโครงสร้างทางสังคมหรือสิ่งบังคับที่ฝังแน่น[23]ในหนังสือ Golden WitchbreedของMary Gentleเพศจะไม่ถูกเลือกจนกว่าจะถึงวัยผู้ใหญ่ และเพศไม่มีผลต่อบทบาททางสังคม ในทางตรงกันข้าม หนังสือThe Marriages Between Zones Three, Four and Five (1980) ของDoris Lessingแสดงให้เห็นว่าค่านิยมของผู้ชายและผู้หญิงนั้นมีอยู่ในตัวของเพศและไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้ ทำให้การประนีประนอมระหว่างทั้งสองมีความจำเป็น ในหนังสือ My Own Utopia (1961) โดยElisabeth Mann Borgeseเพศมีอยู่จริงแต่ขึ้นอยู่กับอายุมากกว่าเพศ เด็กที่ไม่มีเพศจะเติบโตเป็นผู้หญิง ซึ่งบางคนในที่สุดก็กลายเป็นผู้ชาย[23] นวนิยาย Woman on the Edge of TimeของMarge Piercyยังคงรักษาชีววิทยาของมนุษย์ไว้ แต่ลบการตั้งครรภ์และการคลอดบุตรออกจากสมการทางเพศโดยหันไปใช้เทคโนโลยีช่วยการเจริญพันธุ์ในขณะที่ให้ทั้งผู้หญิงและผู้ชายได้สัมผัสประสบการณ์การเลี้ยงดูบุตรด้วยนมแม่

โลก อุดมคติที่มีเพศเดียวหรือสังคมเพศเดียวเป็นวิธีหลักอย่างหนึ่งในการสำรวจนัยยะของเพศและความแตกต่างทางเพศมานานแล้ว[24]วิธีแก้ปัญหาการกดขี่ทางเพศหรือปัญหาทางสังคมในนิยายยูโทเปียของสตรีนิยมวิธีหนึ่งคือการลบผู้ชายออกไป โดยแสดงสังคมที่มีผู้หญิงล้วนแยกตัวออกมาเหมือนในHerlandของCharlotte Perkins Gilmanหรือสังคมที่ผู้ชายตายไปหรือถูกแทนที่ เหมือนในA Few Things I Know About WhileawayของJoanna Russที่ "เพศที่เป็นพิษแบบไบนารี" ได้ตายไป ในนิยายแนววิทยาศาสตร์ โลกที่มีแต่ผู้หญิงถูกจินตนาการให้เกิดขึ้นจากการกระทำของโรคที่กำจัดผู้ชายไป พร้อมกับการพัฒนาวิธีการทางเทคโนโลยีหรือลึกลับที่ช่วยให้ผู้หญิงสามารถสืบพันธุ์แบบไม่อาศัยเพศ ได้ สังคมที่เกิดขึ้นมักแสดงให้เห็นว่าเป็นสังคมอุดมคติโดยนักเขียนสตรีนิยม นิยายยูโทเปียของสตรีนิยมที่มีอิทธิพลหลายเรื่องในลักษณะนี้เขียนขึ้นในช่วงทศวรรษ 1970; [24] [25] [26]ตัวอย่างที่ศึกษากันบ่อยที่สุด ได้แก่The Female Man ของ Joanna Russ และThe Holdfast ChroniclesของSuzy McKee Charnas [26]โลกดังกล่าวมักถูกพรรณนาโดยนักเขียนที่เป็นเลสเบี้ยนหรือเฟมินิสต์ การใช้โลกเฉพาะผู้หญิงทำให้สามารถสำรวจความเป็นอิสระของผู้หญิงและเสรีภาพจากการปกครองแบบชายเป็นใหญ่ได้ สังคมอาจไม่จำเป็นต้องเป็นเลสเบี้ยนหรือมีเพศสัมพันธ์เลยก็ได้ — Herland (1915) โดย Charlotte Perkins Gilman เป็นตัวอย่างแรกๆ ที่มีชื่อเสียงของสังคมที่ไม่มีเพศ[25] Charlene Ball เขียนในWomen's Studies Encyclopediaว่าการใช้เรื่องแต่งเชิงจินตนาการเพื่อสำรวจบทบาททางเพศนั้นพบได้ทั่วไปในสหรัฐอเมริกามากกว่าในยุโรปและที่อื่นๆ[23]

ยูโทเปียที่จินตนาการโดยนักเขียนชายโดยทั่วไปจะรวมถึงความเท่าเทียมกันระหว่างเพศมากกว่าการแยกกัน[27]

ผลกระทบทางวัฒนธรรม

งาน Travels in IcariaของÉtienne Cabetทำให้กลุ่มผู้ติดตามชาวIcariansออกจากฝรั่งเศสในปี 1848 และเดินทางไปยังสหรัฐอเมริกาเพื่อเริ่มต้นการตั้งถิ่นฐานในอุดมคติในเท็กซัส อิลลินอยส์ ไอโอวา แคลิฟอร์เนีย และที่อื่นๆ กลุ่มเหล่านี้อาศัยอยู่ในชุมชนและดำรงอยู่จนถึงปี 1898 [28]

ในช่วงทศวรรษแรกของศตวรรษที่ 20 ในรัสเซีย วรรณกรรมแนววิทยาศาสตร์อุดมคติได้รับความนิยมเพิ่มขึ้นอย่างมาก เนื่องมาจากประชาชนต้องการจินตนาการเกี่ยวกับอนาคต แทนที่จะคิดเพียงว่าอนาคตเป็นประเภทวรรณกรรมใหม่ที่กำลังมาแรง[29] อย่างไรก็ตาม ในช่วงสงครามเย็นวรรณกรรมแนววิทยาศาสตร์อุดมคติได้รับความนิยมอย่างมากในหมู่ผู้นำโซเวียต ประชาชนจำนวนมากในรัสเซียโซเวียตเริ่มพึ่งพาวรรณกรรมประเภทนี้ เนื่องจากวรรณกรรมประเภทนี้เป็นการหลีกหนีจากโลกแห่งความเป็นจริง ซึ่งไม่ใช่เรื่องดีในสมัยนั้น วรรณกรรมแนววิทยาศาสตร์อุดมคติทำให้พวกเขาจินตนาการว่าการใช้ชีวิตในโลกที่ "สมบูรณ์แบบ" จะน่าพอใจเพียงใด[ จำเป็นต้องอ้างอิง ]

ดูเพิ่มเติม

อ้างอิง

  1. ^ ab "วรรณกรรมแห่งหายนะ". Bloomsbury Publishing Ltd. 1993. {{cite journal}}: อ้างอิงวารสารต้องการ|journal=( ช่วยด้วย )
  2. ^ abc Sargent, Lyman Tower (พฤศจิกายน 1976). "Themes in Utopian Fiction in English Before Wells". Science Fiction Studies . 3 (3): 275–82, ดูหน้า 275–6
  3. ^ เคิร์ตไรท์, ทราวิส, บรรณาธิการ (10 กันยายน 2015). โทมัส มอร์ : เหตุใดจึงเป็นผู้อุปถัมภ์รัฐบุรุษ? . แลนแฮม: เล็กซิงตันบุ๊คส์. หน้า 174. ISBN 978-1-4985-2227-4. OCLC  920466356 ครอมเวลล์ของแมนเทล แม้ว่าเขาจะชื่นชมวรรณคดีและรักเพตทราร์คอย่างมาก แต่เขากลับพลาดโครงสร้างที่แดกดันและคลุมเครือของยูโทเปียอย่าง สิ้นเชิง
  4. ^ Campanella, Tommaso (1623). นครแห่งดวงอาทิตย์ . สำนักพิมพ์ลอยน้ำ. หน้า 1–39. ISBN 978-1-775410-51-5-
  5. ^ ab Claeys, Gregory; Sargent, Lyman Tower, บรรณาธิการ (1999). The utopia reader . นิวยอร์ก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนิวยอร์ก หน้า 229 ISBN 0-585-42482-9.OCLC 70728991  .
  6. ^ เจมสัน, เฟรดริก (2005). โบราณคดีแห่งอนาคต . นิวยอร์ก: เวอร์โซ. หน้า 1–9 ISBN 1-84467-033-3-
  7. ^ Booker, Keith M. (1994). แรงกระตุ้น Dystopian ในวรรณกรรมสมัยใหม่ . เวสต์พอร์ต, CT: Greenwood Press. หน้า 19 ISBN 9780313290923-
  8. ^ ซินแคลร์, จอร์จ อาร์. (8 กรกฎาคม 2020). "โลกไร้จุดจบ?". Look Around: A Christian Faith for the Twenty-First Century. ยูจีน, ออริกอน: Wipf and Stock Publishers (ตีพิมพ์ในปี 2020). หน้า 153. ISBN 9781725266681. ดึงข้อมูลเมื่อ วันที่ 15 สิงหาคม 2021 การหลีกหนีจากความเป็นจริงในโลกดิสโทเปียขายได้ [...] การดึงดูดสัญชาตญาณด้านมืด ความไม่มั่นคงที่กัดกร่อน และความผิดปกติทางสังคมและการเมือง วิชา วันสิ้นโลกในโลกดิสโทเปียดึงดูดความกลัว
  9. ^ abcde "100 Great Works of Dystopian Fiction". Vulture . 2017-08-03 . สืบค้นเมื่อ2020-06-03 .
  10. ^ Taylor, DJ (22 พฤษภาคม 2019). "บทวิจารณ์เรื่อง The Ministry of Truth โดย Dorian Lynskey – อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้ Orwell เขียนผลงานชิ้นเอก?". The Guardian . ISSN  0261-3077 . สืบค้นเมื่อ3 มิถุนายน 2020 .
  11. ↑ เดวิดสัน, เบงต์ แฟรมทิดสโรมาเนน คัลโลเคน คาริน โบเย-ซาลสกาเพต (ภาษาสวีเดน)
  12. ^ Garcia, Antero (2013). รากฐานที่สำคัญในวรรณกรรมเยาวชน: แนววรรณกรรมที่ท้าทาย . Rotterdam, เนเธอร์แลนด์: Sense Publishers. หน้า 71. ISBN 978-94-6209-398-0.OCLC 863698575  .
  13. ^ Zimmermann, Ana Cristina; Morgan, W. John (1 มีนาคม 2019). "'The Machine Stops' ของ EM Forster: มนุษย์ เทคโนโลยี และบทสนทนา". AI & Society . 34 (1): 37–45. doi :10.1007/s00146-017-0698-3. ISSN  1435-5655. S2CID  25560513.
  14. ^ Caporaletti, Silvana. “วิทยาศาสตร์ในฐานะฝันร้าย: เครื่องจักรหยุดโดย EM Forster” การศึกษาอุดมคติ 8.2 (1997): 32-47
  15. ^ Booker, M Keith (1994). แรงกระตุ้นแบบ Dystopian ในวรรณกรรมสมัยใหม่: นิยายในฐานะการวิจารณ์ทางสังคม . Greenwood Press
  16. ^ มาร์คัส, ลอร่า. "ไทม์แมชชีน". Britannica . สืบค้นเมื่อ11 ธันวาคม 2021 .
  17. ^ Young, Moira (22 ตุลาคม 2011). "ทำไมโลกดิสโทเปียจึงดึงดูดใจผู้ใหญ่รุ่นใหม่?" The Guardian . ISSN  0261-3077 . สืบค้นเมื่อ 3 มิถุนายน 2020 .
  18. ^ Ames, Melissa (2013). "การมีส่วนร่วมกับวัยรุ่นที่ "ไม่สนใจการเมือง": การวิเคราะห์ความนิยมและศักยภาพทางการศึกษาของวรรณกรรมดิสโทเปียหลังเหตุการณ์ 9/11". The High School Journal . 97 (1): 3–20. doi :10.1353/hsj.2013.0023. JSTOR  43281204. S2CID  145131295.
  19. ^ ฮูสตัน, โคลเอ (2007). "ยูโทเปีย ดิสโทเปีย หรือต่อต้านยูโทเปีย? การเดินทางของกัลลิเวอร์และรูปแบบการพูดแบบยูโทเปีย" Utopian Studies . 18 (3): 425–442. doi : 10.5325/utopianstudies.18.3.0425 . ISSN  1045-991X. JSTOR  20719885. S2CID  190000042
  20. ^ "มาร์กาเร็ต แอตวูด - ทวิตเตอร์
  21. ^ Gearhart, Sally Miller (1984). "Future Visions: Today's Politics: Feminist Utopias in Review". ใน Baruch, Elaine Hoffman; Rohrlich, Ruby (eds.). Women in Search of Utopia: Mavericks and Mythmakers . นิวยอร์ก: Shoken Books. หน้า 296 ISBN 0805239006-
  22. ^ Napikoski, Linda. "A Look at Feminist Utopia and Dystopia Literature". ThoughtCo . สืบค้นเมื่อ2019-01-16 .
  23. ^ abc เทียร์นีย์, เฮเลน (1999). สารานุกรมการศึกษาสตรี. Greenwood Publishing Group. หน้า 1442. ISBN 978-0-313-31073-7-
  24. ^ ab Attebery, Brian (2002). ถอดรหัสเพศในนิยายวิทยาศาสตร์ . นิวยอร์ก: Routledge ISBN 978-1-317-97147-4.OCLC 868068199  .
  25. ^ โดย Gaétan Brulotte & John Phillips, สารานุกรมวรรณกรรมอีโรติก "นิยายวิทยาศาสตร์และแฟนตาซี" หน้า 1189 สำนักพิมพ์ CRC 2549 ISBN 1-57958-441-1 
  26. ↑ ab มาร์ธา เอ. บาร์ตเตอร์, The Utopian Fantastic , "Momutes", โรบิน แอนน์ รีด , พี. เฮ็ด 101 ISBN 0-313-31635-X 
  27. ^ มาร์ธา เอ. บาร์ตเตอร์, The Utopian Fantastic , "Momutes", โรบิน แอนน์ รีด, หน้า 102 [ ISBN หายไป ]
  28. ^ "Travels In Icaria Utopianism And Communitarianism Paperback" (PDF) . tyboomakbook.org . สืบค้นเมื่อ2018-11-15 .
  29. ^ Refail, Nudelman (1989). "นิยายวิทยาศาสตร์โซเวียตและอุดมการณ์ของสังคมโซเวียต" Science Fiction Studies . 16 : 38–66. JSTOR  4239917

บรรณานุกรม

  • Applebaum, Robert. วรรณกรรมและการเมืองอุดมคติในอังกฤษศตวรรษที่ 17.เคมบริดจ์, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเคมบริดจ์, 2002.
  • Bartkowski, Frances. Feminist Utopias.ลินคอล์น, NE, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเนแบรสกา, 1991
  • Booker, M. Keith. แรงกระตุ้นแห่งโลกดิสโทเปียในวรรณกรรมสมัยใหม่ Westport, CT, Greenwood Press, 1994
  • Booker, M. Keith. วรรณกรรมดิสโทเปีย: ทฤษฎีและแนวทางการวิจัย Westport, CT, Greenwood Press, 1994
  • Claeys, Gregory. Dystopia: A Natural History . สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยออกซ์ฟอร์ด, 2017
  • เฟิร์นส์, คริส. การเล่าเรื่องอุดมคติ: อุดมการณ์ เพศ และรูปแบบในวรรณกรรมอุดมคติสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยลิเวอร์พูล ลิเวอร์พูล 2542
  • เกอร์เบอร์, ริชาร์ด. จินตนาการอันอุดมคติ.ลอนดอน, รูทเลดจ์ & คีแกน พอล, 2498
  • กอตต์ลิบ, เอริกา. นิยายดิสโทเปียตะวันออกและตะวันตก: จักรวาลแห่งความสยองขวัญและการพิจารณาคดีมอนทรีออล, สำนักพิมพ์แม็กกิลล์-ควีนส์, 2001
  • Haschak, Paul G. วรรณกรรมยูโทเปีย/ดิสโทเปีย เมทูเชน นิวเจอร์ซีย์ สำนักพิมพ์ Scarecrow 2537
  • เจมสัน, เฟรดริก. โบราณคดีแห่งอนาคต: ความปรารถนาที่เรียกว่ายูโทเปียและนิยายวิทยาศาสตร์อื่นๆ ลอนดอน, เวอร์โซ, 2005
  • Kessler, Carol Farley. กล้าที่จะฝัน: นิยายอุดมคติโดยสตรีชาวสหรัฐอเมริกาก่อนปี 1950.ซิราคิวส์, นิวยอร์ก, สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยซิราคิวส์, 1995
  • Mohr, Dunja M. โลกที่แตกสลาย: ลัทธิทวินิยมและการฝ่าฝืนกฎในสังคมสตรีร่วมสมัย Jefferson, NC, McFarland, 2005
  • ท็อด เอียน และไมเคิล วีลเลอร์. ยูโทเปีย.ลอนดอน, ออร์บิส, 1978.
  • Sargent, Lyman Tower (พฤศจิกายน 1976) "ธีมในนิยายยูโทเปียในภาษาอังกฤษก่อนเวลส์" Science Fiction Studies . 3 (3): 275–82
  • ซเวย์คอฟสกี้, ซิกมุนท์ . Twórczość Bolesława Prusa [The Art of Bolesław Prus], 2nd ed., Warsaw, Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972
  • ดิสโทเปียและยูโทเปียสารานุกรมนิยายวิทยาศาสตร์
  • สมาคมเพื่อการศึกษาอุดมคติ เก็บถาวร 2014-05-30 ที่เวย์แบ็กแมชชีน
  • พอร์ทัลสำหรับสื่อที่เกี่ยวข้องกับโลกดิสโทเปีย
  • ติดตามดิสโทเปีย
  • Modernist Utopias การสนทนาทาง BBC Radio 4 กับ John Carey, Steve Connor และ Laura Marcus ( In Our Time , 10 มีนาคม 2548)
  • วรรณกรรมประเภท Dystopia อภิปรายถึงความนิยมในปัจจุบันของวรรณกรรมประเภท Dystopia
Retrieved from "https://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Utopian_and_dystopian_fiction&oldid=1251050839#Utopian_fiction"