This article needs additional citations for verification. (December 2020) |
สาธารณรัฐซัมบวงกา สาธารณรัฐแซมบวงกา | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1899–1903 | |||||||||
สถานะ | รัฐที่ไม่รู้จัก
| ||||||||
เมืองหลวง | ซัมบวงกา | ||||||||
รัฐบาล | สาธารณรัฐ | ||||||||
สภานิติบัญญัติ | สภาผู้แทนราษฎร | ||||||||
ยุคประวัติศาสตร์ | สงครามฟิลิปปินส์–อเมริกา | ||||||||
• ที่จัดตั้งขึ้น | พฤษภาคม พ.ศ. 2442 | ||||||||
• ยกเลิกแล้ว | มีนาคม 2446 | ||||||||
| |||||||||
ส่วนหนึ่งของวันนี้ | ฟิลิปปินส์ เมืองซัมโบอังกา (การควบคุม ที่แท้จริงก่อนหน้านี้) มินดาเนาซูลูและบาซิลัน (ดินแดนที่อ้างสิทธิ์) |
History of the Philippines |
---|
Timeline |
Philippines portal |
สาธารณรัฐซัมบวงกาเป็นรัฐบาลปฏิวัติอายุสั้น ก่อตั้งโดยนายพลVicente Álvarezและกองกำลังปฏิวัติซัมบวงกา หลังจากที่รัฐบาลสเปนในซัมบวงกาประเทศฟิลิปปินส์ยอมจำนนและยกReal Fuerte de Nuestra Señora La Virgen del Pilar de Zaragoza อย่างเป็นทางการ ในเดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2442 เมื่อวันที่ 28 พฤษภาคม พ.ศ. 2442 อัลวาเรซประกาศเอกราชของดินแดนจากจักรวรรดิสเปน และกลายเป็นประธานาธิบดีที่ได้รับการเลือกตั้งอย่างแท้จริงคนแรกและคนเดียวของสาธารณรัฐ[1]
เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2442 รัฐบาลปฏิวัติได้จัดตั้งขึ้นในบ้านหลังหนึ่งในเมืองซานตามาเรีย และนายพลวิเซนเต อัลวาเรซได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีชั่วคราวและผู้บัญชาการทหารสูงสุด จากนั้นเขาจึงวางแผนยึดป้อมปิลาร์ ซึ่งเป็นฐานที่มั่นแห่งสุดท้ายของสเปนในฟิลิปปินส์
รัฐได้รับการสถาปนาอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 18 พฤษภาคม ค.ศ. 1899 ด้วยการยอมจำนนของป้อมปิลาร์ให้กับรัฐบาลปฏิวัติของซัมบวงกาซึ่งมีอัลวาเรซเป็นหัวหน้า เมื่อวันที่ 23 พฤษภาคม ค.ศ. 1899 ในที่สุดชาวสเปนก็อพยพออกจากซัมบวงกาหลังจากเผาอาคารส่วนใหญ่ของเมืองเพื่อแสดงความดูหมิ่นการก่อกบฏของชาวซัมบวงกา[2]
วาระการดำรงตำแหน่งของอัลวาเรซถูกตัดสั้นลงเมื่อผู้บัญชาการของเตตูอัน อิซิดโร มิเดล ร่วมมือกับชาวอเมริกันเพื่อแลกกับตำแหน่งประธานาธิบดีกับดาตู มานดี ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา จากนั้นเขาก็สั่งลอบสังหารพันตรีเมลานิโอ คาลิกซ์โต ผู้รักษาการผู้บัญชาการของซัมบวงกา เนื่องจากอัลวาเรซอยู่ในบาซิลันเพื่อรวบรวมกองกำลังเพิ่มเติม ในวันที่ 16 พฤศจิกายน ค.ศ. 1899 มิเดลได้ชักธงขาวเหนือป้อมปิลาร์เพื่อส่งสัญญาณให้กองกำลังอเมริกันที่ยึดครองเข้ามา นำไปสู่การโค่นล้มรัฐบาลของอัลวาเรซ อัลวาเรซและพันธมิตรของเขาถูกบังคับให้หนีไปที่เมืองเมอร์เซเดสที่อยู่ใกล้เคียง จากนั้นจึงไปที่บาซิลันและซ่อนตัวในที่สุด[3] : 532 ในเดือนธันวาคม ค.ศ. 1899 กัปตันแพรตต์แห่งกองทหารราบที่ 23 ของสหรัฐฯ มาถึงซัมบวงกาและเข้าควบคุมป้อมปิลาร์[4]หลังจากนั้น สาธารณรัฐที่เพิ่งก่อตั้งขึ้นได้กลายเป็นรัฐในอารักขาของสหรัฐอเมริกา และมิเดลก็ได้รับอนุญาตให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีต่อไปอีกประมาณสิบหกเดือน
ในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2444 ชาวอเมริกันอนุญาตให้สาธารณรัฐจัดการเลือกตั้งและมาริอาโน อาร์กิซาได้รับเลือกให้ดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีสืบต่อจากมิเดล[3] : 533 อย่างไรก็ตาม รัฐบาลของอาร์กิซาไม่ได้ใช้อำนาจอย่างมีประสิทธิผลเหนือซัมบวงกา และในที่สุดในเดือนมีนาคม พ.ศ. 2446 สาธารณรัฐซัมบวงกาก็ถูกยุบ[5]ด้วยเหตุนี้ รัฐบาลอาณานิคมของอเมริกาจึงกำหนดให้ซัมบวงกาเป็นเมืองหลวงของจังหวัดโมโร ที่เพิ่งก่อตั้งขึ้น ซึ่งทำหน้าที่เป็นเขตการปกครองของมินดาเนา โดยมีพลจัตวาลีโอนาร์ด วูดเป็นผู้ว่าราชการ
สาธารณรัฐซัมบวงกาในสมัยของประธานาธิบดีอัลวาเรซอ้างสิทธิ์ในดินแดน เหนือหมู่เกาะมินดาเนาบาซิลันและซูลูซึ่งครอบคลุมพื้นที่ทางใต้ของฟิลิปปินส์ทั้งหมด ท่ามกลางสงครามกับสเปน อเมริกัน และชาวพื้นเมืองของหมู่เกาะเหล่านั้น อย่างไรก็ตาม อำนาจอธิปไตยที่แท้จริงของสาธารณรัฐขยายไปถึงเพียงขอบเขตปัจจุบันของเมืองซัมบวงกาเท่านั้น