1918 թվականից մասնակցել է բանվորական շարժմանը, 1919 թովականին արտաքսվել երկրից, մեկնել Եվրոպա։ Ներկա է եղել Իտալիայի կոմկուսի հիմնադիր համագումարին (1921) և 1922 թվականի Ջենովայի կոնֆերանսին։ Վերադառնալով Պերու (1923)՝ պրոպագանդել է մարքսիզմ-լենինիզմ։ Առաջիններից մեկը տվել է Լատինական Ամերիկայի պատմության և մշակույթի մարքսիստական վերլուծությունը։ Մարիստեգին նպաստել է Լատինական Ամերիկայում խորհրդային գրականության ժողովրդականացմանը։ 1926 թվականից հրատարակել է «Ամաուտա» («Amauta», մինչև 1930 թվականը) հանդեսը, որի շուրջ համախմբել է մայրցամաքի բազմաթիվ մշակութային գործիչների, 1928 թվականից՝ «Լաբոր» («Labor») բանվորական թերթը։ 1928 թվականին հիմնել է Պերուի կոմկուսը (մինչև 1930 թվականը կոչվել է սոցիալիստական), եղել դրա առաջին գլխավոր քարտուղարը։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 320)։