Ռենոդո մրցանակ
| Ռենոդո մրցանակ | |
|---|---|
| Երկիր |  Ֆրանսիա |
| Տեսակ | գրական պարգև |
| Վիճակագրություն | |
| Հիմնադրման ամսաթիվ | 1926 |
| Հերթականություն | |
| Կայք | prixrenaudot.free.fr(ֆր.) |
Ռենոդո մրցանակ (կամ Ռենոդո Թեոֆրաստի մրցանակ, ֆր.՝ Prix Théophraste-Renaudot), ֆրանսիական գրական մրցանակ։ Ստեղծվել է 10 գրաքննադատների կողմից 1926 թվականին, երբ սպասում էին Գոնկուրյան մրցանակի դափնեկիրների անունների հայտարարմանը։ Այսպիսով՝ առաջին Ռենոդո մրցանակը դարձել է Գոնկուրյան մրցանակի յուրօրինակ հավելում. ավանդաբար երկու մրցանակներն էլ շնորհվում են նույն օրը՝ նոյեմբերի առաջին երեքշաբթի օրը։
Ռենոդո մրցանակի առաջին հանձնաժողովի կազմում ընդգրկված էին Ռայմոն դը Նին, Մարսել Էսպիոն, Ժորժ Լե Ֆևրը, Նոել Սաբորդը, Ժորժ Մարտենը, Օդետա Պանետեն, Հենրի Գիլակը, Գաստոն Պիկարդը, Պիեռ Դեմարտրը և Ժորժ Շարանսոլը։ Նրանցից յուրաքանչյուրը հեղինակել է Ռենոդոյի կենսագրության գլուխներից մեկը, որ լույս է տեսել 1929 թվականին «Հայտնի մարդկանց կյանքը» շարքի շրջանակներում։
2003 թվականից Ռենոդո մրցանակ է շնորհվում նաև էսսեի, իսկ 2009 թվականից` գրպանի գրքի համար։
Մրցանակակիրներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- 1926 — Armand Lunel, Nicolo-Peccavi ou l’affaire Dreyfus à Carpentras
- 1927 — Bernard Narbonne, Maïtena
- 1928 — André Obey, Le Joueur de triangle
- 1929 — Մարսել Էմե, La Table aux crevés
- 1930 — Germaine Beaumont, Piège
- 1931 — Ֆիլիպ Էրիա, «Անմեղը»
- 1932 — Լուի-Ֆերդինանդ Սելին, «Ճամփորդություն գիշերից անդին»
- 1933 — Charles Braibant, Le roi dort
- 1934 — Louis Francis, Blanc
- 1935 — François de Roux, Jours sans gloire
- 1936 — Լուի Արագոն, «Հարուստ թաղամասեր»
- 1937 — Jean Rogissart, Mervale
- 1938 — Pierre-Jean Launay, Léonie la bienheureuse
- 1939 — Jean Malaquais, Les Javanais
- 1940 — Jules Roy, La Vallée heureuse
- 1941 — Paul Mousset, Quand le temps travaillait pour nous
- 1942 — Robert Gaillard, Les Liens de chaîne
- 1943 — André Soubiran, J'étais médecin avec les chars
- 1944 — Ռոժե Պեյրեֆիտ, Les Amitiés particulières
- 1945 — Henri Bosco, Le Mas Théotime
- 1946 — Դավիդ Ռուսե, L’Univers concentrationnaire
- 1947 — Jean Cayrol, Je vivrai l’amour des autres
- 1948 — Pierre Fisson, Voyage aux horizons
- 1949 — Լուի Գիյդու, Le Jeu de patience
- 1950 — Pierre Molaine, Les Orgues de l’enfer
- 1951 — Robert Margerit, Le Dieu nu
- 1952 — Jacques Perry, L’Amour de rien
- 1953 — Célia Bertin, La Dernière Innocence
- 1954 — Jean Reverzy, Le Passage
- 1955 — Georges Govy, Le Moissonneur d'épines
- 1956 — André Perrin, Le Père
- 1957 — Միշել Բյուտոր, «Փոփոխություն»
- 1958 — Էդուարդ Գլիսան, La Lézarde
- 1959 — Albert Palle, L’Expérience
- 1960 — Alfred Kern, Le Bonheur fragile
- 1961 — Roger Bordier, Les Blés
- 1962 — Simonne Jacquemard, Le Veilleur de nuit
- 1963 — Ժան-Մարի Գյուստավ Լեկլեզիո, «Արձանագրություն»
- 1964 — Ժան-Պիեռ Ֆեյ, «Մուտք»
- 1965 — Ժորժ Պերեկ, «Իրեր»
- 1966 — Ժոզե Կաբանիս, La Bataille de Toulouse
- 1967 — Salvat Etchart, Le Monde tel qu’il est
- 1968 — Յամբո Ուոլհեմ, «Բռնության պարտքը»
- 1969 — Max-Olivier Lacamp, Les Feux de la colère
- 1970 — Jean Freustié, Isabelle ou l’arrière-saison
- 1971 — Pierre-Jean Rémy, Le Sac du palais d'été
- 1972 — Christopher Frank, La Nuit américaine
- 1973 — Suzanne Prou, La Terrasse des Bernardini
- 1974 — Georges Borgeaud, Le Voyage à l'étranger
- 1975 — Jean Joubert, L’Homme de sable
- 1976 — Michel Henry, L’Amour les yeux fermés
- 1977 — Alphonse Boudard, Les Combattants du petit bonheur
- 1978 — Conrad Detrez, L’Herbe à brûler
- 1979 — Ժան-Մարկ Ռոբեր, «Օտար գործեր»
- 1980 — Danièle Sallenave, Les Portes de Gubbio
- 1981 — Michel Del Castillo, La Nuit du décret
- 1982 — Georges-Olivier Châteaureynaud, La Faculté des songes
- 1983 — Jean-Marie Rouart, Avant-Guerre
- 1984 — Աննի Էռնո, La Place
- 1985 — Raphaëlle Billetdoux, Mes nuits sont plus belles que vos jours
- 1986 — Christian Giudicelli, Station balnéaire
- 1987 — René-Jean Clot, L’Enfant halluciné
- 1988 — Ռենե Դեպեստր, Hadriana dans tous mes rêves
- 1989 — Philippe Doumenc, Les Comptoirs du Sud
- 1990 — Jean Colombier, Les Frères Romance
- 1991 — Dan Franck, La Séparation
- 1992 — François Weyergans, La Démence du boxeur
- 1993 — Nicolas Bréhal, Les Corps célestes
- 1994 — Guillaume Le Touze, Comme ton père
- 1995 — Պատրիկ Բեսոն, «Բարաբան ընտանիքի մայրամուտը»
- 1996 — Boris Schreiber, Un silence d’environ une demi-heure
- 1997 — Պասկալ Բրյուկներ, Les Voleurs de beauté
- 1998 — Դոմինիկ Բոնա, Le Manuscrit de Port-Ébène
- 1999 — Daniel Picouly, L’Enfant léopard
- 2000 — Ահմադու Կուրումա, Allah n’est pas obligé
- 2001 — Martine Le Coz, Céleste
- 2002 — Gérard de Cortanze, Assam
- 2003 — Philippe Claudel, Les Âmes grises
- 2004 — Իռեն Նեմիրովսկի], «Ֆրանսիական իրարանցում»
- 2005 — Nina Bouraoui, Mes mauvaises pensées
- 2006 — Ալեն Մաբանկու, Mémoires de porc-épic
- 2007 — Դանիել Պեննակ, Chagrin d'école
- 2008 — Տերնո Մոնենամբո, Le Roi de Kahel
- 2009 — Ֆրեդերիկ Բեգբեդեր, Un roman français
- 2010 — Վիրժինի Դեպանտ, Apocalypse bébé
- 2011 — Էմմանյուել Կարեր, «Լիմոնով»
- 2012 — Սկոլաստիկ Մուկազոնգա, Notre-Dame du Nil
- 2013 — Յան Մուակս, «Ծնունդ»/ Naissance
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Prix Renaudot - պաշտոնական կայքը
- «Թեոֆրաստ Ռենոդոյի մրցանակ (Theophraste-Renaudot Prize)». Elite-Home. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 16-ին.
- «Премия Ренодо». Центр поддержки отечественной словесности. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 16-ին.