Սանտարեն (պորտ.՝ Santarém; [sɐ̃tɐˈɾɐ̃ĩ]), քաղաք Պորտուգալիայում։ Համանուն շրջանի ու մունիցիպալիտետի և պատմական Ռիբատեժու նահանգի կենտրոնն է։ Քաղաքի բնակչության թվաքանակը կազմում է 28,9 հազար մարդ, մունիցիպալիտետի բնակչությանը՝ 63,6 հազար մարդ[1][2]։ Քաղաքը և մունիցիպալիտետը մտնում են տնտեսա-վիճակագրական Ալենտեժու տարածաշրջանի և Լեզարիա դու Տեժու ենթաշրջանի մեջ։ Քաղաքը կոչվել է Սանտարեն ի պատիվ Իրինա Տամարսկայայի, ով քաղաքի հովանավորն է։
Ժամանակակից Սանտարենի տեղում հնագույն բնակավայրը գոյություն է ունեցել դեռևս մ.թ.ա. 8-րդ դարում։ մ.թ.ա. 135 թվականին հռոմեացիները գրավել են քաղաքը և այն կոչել Scalabis: Scalabis-ը հռոմեական տիրապետության ժամանակաշրջանում եղել է Լուսիտանիա նահանգի կարևորագույն վարչական կենտրոններից մեկը։ Ալանների և վանդալների նվաճումից հետո քաղաքը վերանվանվել է Santa Iria կամ Santa Irene: 715 թվականին Սանտարենը գրավվել է մավրերի կողմից։ 1147 թվականին վերադարձվել է Պորտուգալիայի Աֆոնսու I թագավորի տիրապետության տակ։ Քաղաքը մեծ դեր է խաղացել Միջնադարյան Պորտուգալիայում։ Քաղաքը լրջորեն տուժել է 1755 թվականիերկրաշարժից։ Ժամանակակից Սանտարենը քաղաքի կարգավիճակ (պորտ.՝ cidade) ստացել է 1868 թվականին։ 19-րդ դարի սկզբին քաղաքը գրավվել և ավերվել է Նապոլեոնի զորքերի կողմից։