Exhibit design
Ցուցանմուշի ձևավորում (կամ ցուցահանդեսի ձևավորում[1]), ցուցահանդես մշակելու գործընթաց, մտապատկերից մինչև ֆիզիակական, եռաչափ ցուցահանդես։ Այն անընդհատ զարգացող դաշտ է. նկարչություն նորարարության վրա, ստեղծագործական և գործնական լուծումներ հաղորդակցական միջավայրի զարգացման մարտահրավերի համար, որոնք «պատմություն են պատմում» եռաչափ տարածքում[2]։
Նկարագրություն
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Ցուցահանդեսի ձևավորողները (կամ ցուցահանդեսային ձևավորողները) օգտագործում են տեխնոլոգիաների և տեխնիկաների լայն տեսականի` փորձեր մշակելու համար, որը կվերարձագանքի բազմազան լսարանների շրջանում` այդ նպատակային լսարաններին հնարավորություն տալով օգտվել ցուցահանդեսային հաղորդագրություններից, պատմություններից և ցուցահանդեսի առարկաներից։ Կան բազմաթիվ տարբեր տեսակների ցուցահանդեսներ, սկսած թանգարանային ցուցահանդեսներից, մանրածախ առևտրից և առևտուր ցույց տալու տարածքներից դեպի թեմատիկ տեսարժան վայրեր, կենդանաբանական այգիներ և այցելուների կենտրոններ։ Ցուցանմուշների բոլոր տեսակները նպատակ ունեն հաղորդագրություն հաղորդել` իրենց լսարաններին բովանդակալից և գրավիչ փոխազդեցությունների մեջ ներգրավելու միջոցով։
Ցուցանմուշի ձևավորումը համատեղ գործընթաց է, որը լրացնում է ճարտարապետության, լանդշաֆտային ճարտարապետության, գրաֆիկական դիզայնի, տեսալսողական ճարտարագիտության, թվային լրատվամիջոցների, լուսավորության, ինտերիերի դիզայնի և բովանդակության զարգացման `լսարանի փորձը զարգացնելու կարգը, որը մեկնաբանում է տեղեկատվությունը, ներգրավում և երաշխավորում է օգտագործողին և ազդում է առարկայի նրանց ընկալման վրա[3]։Պլանավորման և ձևավորման գորընթացում ցուցահանդեսի ձևավորողները սերտորեն աշխատում են գրաֆիկական դիզայներների, բովանդակության մասնագետների, ճարտարապետների, հնարողների, տեխնիկական մասնագետների, տեսալսողական փորձագետների և թանգարանների ու առաքելության վրա հիմնաված այլ հաստատությունների դեպքում շահագրգիռ կողմերը, ինչպիսիք են համայնքի անդամները, պետական գործակալություններն ու այլ գործընկեր կազմակերպությունները։
Ցուցահանդեսի ձևավորման գործընթացը հիմնված է ցուցահանդեսի հայեցակարգային կամ մեկնաբանական պլանի վրա՝ որոշելով հաղորդագրության հաղորդման կամ պատմություն պատմելու ամենաարդյունավետ, գրավիչ և համապատասխան մեթոդները։ Գործընթացը հաճախ արտացոլելու է ճարտարապետական գործընթացը կամ ժամանակացույցը` տեղափոխվելով հայեցակարգային պլանից, սխեմատիկ ձևավորման, ձևավորման մշակման, պայմանագրային փաստաթղթի, պատրաստման և տեղադրման միջոցով։ Առաջին փուլերը հաստատում են թեմատիկ ուղղություն և զարգացնում ստեղծագործական և համապատասխան նախագծային լուծումներ ցուցահանդեսի մեկնաբանական և հաղորդակցական նպատակներին հասնելու համար։ Վերջին փուլերում կիրառվում է տեխնիկական փորձաքննություն նմուշների տեսողական լեզուն մանրամասն փաստաթղթերում թարգմանելու համար, որոնք տրամադրում են ցուցանմուշ պատրաստելու և տեղադրելու համար անհրաժեշտ բոլոր բնութագրերը[4]։
Ցուցահանդեսի ձևավորումը աշխարհի տարբեր մասերում ազդում է ինչպես տեղական մշակույթի վրա, այնպես էլ նյութերի առկայության վրա։ Եվրոպայում ցուցահանդեսի ձևավորումը համարվում է որպես հարաբերությունների կառուցման հանդիպման վայր, մինչդեռ Հյուսիսային Ամերիկայում էներգիան ծախսվում է տեղանքի զգացողություն ստեղծելու և համայնք կառուցելու վրա։
Վերջին տասնամյակում թանգարանների և ցուցանմուշների նախագծման հիմնական փոփոխություններից մեկը եղել է այցելուների փորձի վրա կենտրոնացումը։ Բացահայտելով թանգարանների հինգ տեսակների այցելուներին ու նրանց կարիքներն ու սպասելիքները՝ թանգարանները կարող են նախագծել իրենց ցուցանմուշները՝ այցելուին դրական փորձ տալու համար[5]։ Մասնակցային գործողությունները նույնպես ավելի տարածված են դառնում, Նինա Սայմոնը հետազոտություն է կատարել՝ նկարագրելով և որոշելով թանգարանների թեմաներն ու ուղղությունները, որոնք այցելուներին կգրավեն և կսովորեցնեն նրանց զվարճալի և գրավիչ ձևերով[6]։
Տես նաև
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Dernie, David (2006). Exhibition Design. W. W. Norton & Company. ISBN 978-0-393-73211-5.
- ↑ MA Design for Exhibition and Museum, University of Lincoln, UK.
- ↑ Lee Skolnick, Jan Lorenc, and Craig Berger, What is Exhibition Design? 2007.
- ↑ Walhimer, Mark (2015). Museums 101. Rowman & Littlefield. ISBN 9781442230187.
- ↑ Falk, John H.; Dierking, Lynn D. (2012). The museum visitor experience revisited. Routledge. ISBN 978-1611320459.
- ↑ Simon, Nina (2010). The participatory museum. Santa Cruz, California: MUSEUM. ISBN 978-0-615-34650-2.
|
