ამიერკავკასიური მცურავი
იერსახე
ამიერკავკასიური მცურავი | |||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||
მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
ლათინური სახელი | |||||||||||||||||||
Zamenis hohenackeri (Strauch, 1873) | |||||||||||||||||||
სინონიმები | |||||||||||||||||||
სია
| |||||||||||||||||||
დაცვის სტატუსი | |||||||||||||||||||
ყველაზე ნაკლები საფრთხის ქვეშ IUCN 3.1 Least Concern : 157251 | |||||||||||||||||||
|
ამიერკავკასიური მცურავი (ლათ. Zamenis hohenackeri) — უშხამო გველი ანკარასებრთა ოჯახისა. გავრცელებულია ამიერკავკასიის ქვეყნებში. საქართველოში მისი არეალი მოიცავს თრიალეთის ქედს, კავკასიონის მთისწინეთს და, როგორც ჩანს, თვით კავკასიონსაც. ბინადრობს ქვიან, ქსეროფიტულ ფერდობებზე, მდინარეების ნაპირებზე, მეჩხერ ტყეებში. ძირითადად მეხეური ცხოველია. იკვებება მღრღნელებითა და ხვლიკებით. ივლისის დასაწყისში დებს 7-მდე კვერცხს. იშვიათი სახეობაა. შეტანილია „საქართველოს წითელ ნუსხაში“.[1]
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ მუსხელიშვილი თ., ენციკლოპედია „საქართველო“, ტ. 1, თბ., 1997. — გვ. 128.