Прејди на содржината

19 Фортуна

Од Википедија — слободната енциклопедија
19 Фортуна
Фортуна во средината над Раковидната Маглина
Откривање
ОткривачЏон Расел Хинд
Откриено22 август 1852
Ознаки
Наречена по
божицата Фортуна
A902 UG
главен појас
Орбитални особености[1]
Епоха 22 октомври 2004 (ЈД 2453300,5)
Афел2,831 ае (423.443 Гм)
Перихел2,052 ае (307.028 ГМ)
2,441 ае (365.235 Гм)
Занесеност0,159
3,81 г (1393.378 д)
18,94 км/с
268,398°
Наклон1,573°
211,379°
182,091°
Физички особености
Димензии(225×205×195)±12 км[2]
225 км[3][4]
Маса1,27×1019 кг[2]
Средна густина
2,70±0,48 г/см3[2]
Екваториска површ. гравит.
~0,0629 м/с2
~0,1190 км/с
0,3101 д (7,4432 ч)[1]
0,037[1]
Температура~180 K
G[1]
8,88[5] to 12.95
7,13[1]
0,25" - 0,072"

Фортуна (19 Фортуна) — еден од најголемите астероиди во главниот појас. Има состав сличен на 1 Церера: тена површина која е мошне истрошена, со состав на примитивни органски соединенија, вклучувајќи толини.

Има пречник од 225 км и меѓу најтемните познати геометриски албеда за астероиди со пречници над 150 км. Измереното албедо изнесува 0,028 и 0,037.[6] The spectra of the asteroid displays evidence of aqueous alteration.[7]

Вселенскиот телескоп „Хабл“ извршил набљудувања на Фортуна во 1993 г. Од направените слики е изведен привиден пречник од 0,20 лачни секунди (4,5 пиксели во Планетарната камера) и утврдено е дека има речиси сферен облик. Не е утврдено присуството на месечини.

Астероидот неколкупати е забележан како прикрива ѕвезди. Проучуван е и со радар.[8]

Откриен е од Џон Расел Хинд на 22 август 1852 г. и наречен по Фортуна, римска божица на судбината и среќата.

Фортуна е растроена од астероидот 135 Херта (80 км во пречник) и масата ѝ е првочно проценета на 1,08×1019 кг.[4] Во поново време истиот астроном дава поправена маса од 1,27×1019 кг.[2]

На 21 декември 2012 г. Фортуна (~200 км) безопасно минала покрај астероидот 687 Тинета, на растојание од 6,5 Гм.[9]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „JPL Small-Body Database Browser: 19 Fortuna“ (21 август 2008, посл. набљ.). Посетено на 11 ноември 2008.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Jim Baer (2008). „Recent Asteroid Mass Determinations“. Personal Website. Архивирано од изворникот на 21 октомври 2013. Посетено на 2008-11-27.
  3. Storrs, Alex; Weiss, B.; Zellner, B.; и др. (1998). „Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope“ (PDF). Icarus. 137 (2): 260–268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. Архивирано од изворникот (PDF) на февруари 25, 2012. Посетено на јануари 15, 2005.
  4. 4,0 4,1 Baer, James; Steven R. Chesley (2008). „Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris“. Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27–42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8.
  5. „AstDys (19) Fortuna Ephemerides“. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Посетено на 27 јуни 2010.
  6. Storrs, Alex; Dunne; Conan; Mugnier; и др. (2005). „A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images“ (PDF). Icarus. 173 (2): 409–416. Bibcode:2005Icar..173..409S. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. Архивирано од изворникот (PDF) на 18 април 2007. Посетено на 23 септември 2007.
  7. Fornasier, S.; и др. (февруари 1999), „Spectroscopic comparison of aqueous altered asteroids with CM2 carbonaceous chondrite meteorites“, Astronomy and Astrophysics Supplement, 135: 65–73, Bibcode:1999A&AS..135...65F, doi:10.1051/aas:1999161.
  8. „Radar-Detected Asteroids and Comets“. NASA/JPL Asteroid Radar Research. Посетено на 30 октомври 2011.
  9. Создадено со Solex 10 Архивирано на 20 декември 2008. by Aldo Vitagliano

Надворешни врски

[уреди | уреди извор]