19 Фортуна
 Фортуна во средината над Раковидната Маглина | |
| Откривање | |
|---|---|
| Откривач | Џон Расел Хинд |
| Откриено | 22 август 1852 |
| Ознаки | |
Наречена по | божицата Фортуна |
| A902 UG | |
| главен појас | |
| Орбитални особености[1] | |
| Епоха 22 октомври 2004 (ЈД 2453300,5) | |
| Афел | 2,831 ае (423.443 Гм) |
| Перихел | 2,052 ае (307.028 ГМ) |
| 2,441 ае (365.235 Гм) | |
| Занесеност | 0,159 |
| 3,81 г (1393.378 д) | |
Просечна орбитална брзина | 18,94 км/с |
| 268,398° | |
| Наклон | 1,573° |
| 211,379° | |
| 182,091° | |
| Физички особености | |
| Димензии | (225×205×195)±12 км[2] 225 км[3][4] |
| Маса | 1,27×1019 кг[2] |
Средна густина | 2,70±0,48 г/см3[2] |
Екваториска површ. гравит. | ~0,0629 м/с2 |
Екваторска втора космичка брзина | ~0,1190 км/с |
| 0,3101 д (7,4432 ч)[1] | |
| 0,037[1] | |
| Температура | ~180 K |
| G[1] | |
| 8,88[5] to 12.95 | |
| 7,13[1] | |
| 0,25" - 0,072" | |
.svg){kind=small}
Фортуна (19 Фортуна) — еден од најголемите астероиди во главниот појас. Има состав сличен на 1 Церера: тена површина која е мошне истрошена, со состав на примитивни органски соединенија, вклучувајќи толини.
Има пречник од 225 км и меѓу најтемните познати геометриски албеда за астероиди со пречници над 150 км. Измереното албедо изнесува 0,028 и 0,037.[6] The spectra of the asteroid displays evidence of aqueous alteration.[7]
Вселенскиот телескоп „Хабл“ извршил набљудувања на Фортуна во 1993 г. Од направените слики е изведен привиден пречник од 0,20 лачни секунди (4,5 пиксели во Планетарната камера) и утврдено е дека има речиси сферен облик. Не е утврдено присуството на месечини.
Астероидот неколкупати е забележан како прикрива ѕвезди. Проучуван е и со радар.[8]
Откриен е од Џон Расел Хинд на 22 август 1852 г. и наречен по Фортуна, римска божица на судбината и среќата.
Фортуна е растроена од астероидот 135 Херта (80 км во пречник) и масата ѝ е првочно проценета на 1,08×1019 кг.[4] Во поново време истиот астроном дава поправена маса од 1,27×1019 кг.[2]
На 21 декември 2012 г. Фортуна (~200 км) безопасно минала покрај астероидот 687 Тинета, на растојание од 6,5 Гм.[9]
Наводи
[уреди | уреди извор]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 „JPL Small-Body Database Browser: 19 Fortuna“ (21 август 2008, посл. набљ.). Посетено на 11 ноември 2008.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Jim Baer (2008). „Recent Asteroid Mass Determinations“. Personal Website. Архивирано од изворникот на 21 октомври 2013. Посетено на 2008-11-27.
- ↑ Storrs, Alex; Weiss, B.; Zellner, B.; и др. (1998). „Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope“ (PDF). Icarus. 137 (2): 260–268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. Архивирано од изворникот (PDF) на февруари 25, 2012. Посетено на јануари 15, 2005.
- ↑ 4,0 4,1 Baer, James; Steven R. Chesley (2008). „Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris“. Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27–42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8.
- ↑ „AstDys (19) Fortuna Ephemerides“. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. Посетено на 27 јуни 2010.
- ↑ Storrs, Alex; Dunne; Conan; Mugnier; и др. (2005). „A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images“ (PDF). Icarus. 173 (2): 409–416. Bibcode:2005Icar..173..409S. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. Архивирано од изворникот (PDF) на 18 април 2007. Посетено на 23 септември 2007.
- ↑ Fornasier, S.; и др. (февруари 1999), „Spectroscopic comparison of aqueous altered asteroids with CM2 carbonaceous chondrite meteorites“, Astronomy and Astrophysics Supplement, 135: 65–73, Bibcode:1999A&AS..135...65F, doi:10.1051/aas:1999161.
- ↑ „Radar-Detected Asteroids and Comets“. NASA/JPL Asteroid Radar Research. Посетено на 30 октомври 2011.
- ↑ Создадено со Solex 10 Архивирано на 20 декември 2008. by Aldo Vitagliano
Надворешни врски
[уреди | уреди извор]- 19 Фортуна — AstDyS-2
- 2000019 — База на мали небесни тела на JPL
| ||||||
| ||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||