IJzer(II)oxide
IJzer(II)oxide | ||||
---|---|---|---|---|
Structuurformule en molecuulmodel | ||||
Kristalstructuur van ijzer(II)oxide
| ||||
IJzer(II)oxide in poedervorm
| ||||
Algemeen | ||||
Molecuulformule | FeO | |||
IUPAC-naam | ijzer(II)oxide | |||
Molmassa | 71,8444 g/mol | |||
SMILES | O=[Fe]
| |||
InChI | 1S/Fe.O
| |||
CAS-nummer | 1345-25-1 | |||
PubChem | 14945 | |||
Wikidata | Q196680 | |||
Beschrijving | Zwarte kristallen | |||
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen | ||||
H-zinnen | H228 | |||
EUH-zinnen | geen | |||
P-zinnen | P210 | |||
Hygroscopisch? | ja | |||
MAC-waarde | 1,5 mg/m³ | |||
Fysische eigenschappen | ||||
Aggregatietoestand | vast | |||
Kleur | zwart | |||
Dichtheid | 5,745 g/cm³ | |||
Smeltpunt | 1377 °C | |||
Kookpunt | 3414 °C | |||
Goed oplosbaar in | zuren | |||
Onoplosbaar in | water, basen | |||
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
|
IJzer(II)oxide (FeO, vroegere naam ferroxide) is een anorganische verbinding van het element ijzer met zuurstof, waarbij het ijzerion in oxidatietoestand +II verkeert. IJzer(II)oxide is niet-stoichiometrisch gebouwd en bestaat uit Fe0,84O tot Fe0,95O, omdat dit entropisch het gunstigst is.[1]
IJzer(II)oxide komt in de natuur voor in minerale vorm als wüstiet.
Voorkomen
[bewerken | brontekst bewerken]IJzer(II)oxide wordt bij de staalbereiding gevormd, waarbij zuurstof in het smeltbad wordt geblazen. De zuurstof vormt met het ijzer FeO, dat als oxidatiemiddel werkt voor de verontreinigingen zoals silicium, mangaan en fosfor:
Met behulp van calciumoxide (CaO) kunnen deze oxiden uit het gesmolten ijzer verwijderd worden.
Productie
[bewerken | brontekst bewerken]IJzer(II)oxide wordt uit ijzer(III)oxide gevormd met behulp van diwaterstof of koolstofdioxide. Ook door oxidatie van ijzer onder lage zuurstofdruk of met waterdamp bij temperaturen boven de 560°C kan ijzer(II)oxide geproduceerd worden.[2]
Stoichiometrisch ijzer(II)oxide wordt gevormd door ijzer(II)oxalaat in vacuüm te verhitten tot ongeveer 850 °C en vervolgens snel af te schrikken tot kamertemperatuur.[3] Verder kan stoichiometrisch ijzer(II)oxide gevormd worden bij de reactie van Fe1-xO en ijzer bij 770 °C en 50 kbar zuurstofdruk.[2]
Eigenschappen
[bewerken | brontekst bewerken]IJzer(II)oxide is alleen boven de 560°C stabiel. Bij een lagere temperatuur tot ongeveer 300°C valt het uiteen in ijzer en ijzer(III)oxide:[3]
Bij kamertemperatuur is het metastabiel (zwak stabiel).
IJzer(II)oxide is antiferromagnetisch bij een Néeltemperatuur van 198 K.[2]
Toepassingen
[bewerken | brontekst bewerken]IJzer(II)oxide wordt gebruikt als pigment.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]- (en) Gegevens van iJzer(II)oxide in de GESTIS-stoffendatabank van het IFA
- ↑ Arnold F. Holleman, Nils Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie
- ↑ a b c Arnold F. Holleman, Nils Wiberg: Lehrbuch der Anorganischen Chemie, 102. Auflage, de Gruyter, Berlin 2007, ISBN 978-3-11-017770-1, S. 1652.
- ↑ a b Georg Brauer: Handbuch der Präparativen Anorganischen Chemie Band III, Ferdinand Enke Verlag Stuttgart 1981, ISBN 3-432-87823-0