Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap snooker 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Het Betfred.com World Snooker Championship 2012 vond plaats tussen 21 april en 7 mei 2012 in het Crucible Theatre in Sheffield, Engeland. John Higgins was de titelverdediger, hij verloor echter al in de tweede ronde van Stephen Hendry (13-4). Het kampioenschap werd uiteindelijk gewonnen door Ronnie O'Sullivan, die in de finale Ali Carter versloeg.

  • Winnaar: £ 250.000
  • Finalist: £ 125.000
  • Halvefinalist: £ 52.000
  • Kwartfinalist: £ 24.050
  • Laatste 16: £ 16.000
  • Laatste 32: £ 12.000
  • Laatste 48: £ 8.200
  • Laatste 64: £ 4.600
  • Hoogste break: £ 10.000

Totaal: £ 1.111.000

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]
  • Na zijn verlies in de derde ronde maakte Stephen Hendry bekend zijn laatste wedstrijd te hebben gespeeld en afscheid te nemen van de snookersport[2].

Hoofdtoernooi

[bewerken | brontekst bewerken]
  eerste ronde
best of 19 frames
tweede ronde
best of 25 frames
kwartfinale
best of 25 frames
halve finale
best of 33 frames
finale
best of 35 frames
                                               
 Vlag van Schotland John Higgins (1) 10  
 Vlag van China Liang Wenbo 9  
   Vlag van Schotland John Higgins (1) 4  
   Vlag van Schotland Stephen Hendry 13  
 Vlag van Engeland Stuart Bingham (16) 4
 Vlag van Schotland Stephen Hendry 10  
   Vlag van Schotland Stephen Hendry 2  
   Vlag van Schotland Stephen Maguire (8) 13  
 Vlag van Schotland Graeme Dott (9) 1  
 Vlag van Engeland Joe Perry 10  
   Vlag van Engeland Joe Perry 7
   Vlag van Schotland Stephen Maguire (8) 13  
 Vlag van Schotland Stephen Maguire (8) 10
 Vlag van België Luca Brecel 5  
   Vlag van Schotland Stephen Maguire (8) 12  
   Vlag van Engeland Ali Carter (13) 17  
 Vlag van Engeland Shaun Murphy (5) 8  
 Vlag van Wales Jamie Jones 10  
   Vlag van Wales Jamie Jones 13
   Vlag van Engeland Andrew Higginson 10  
 Vlag van Engeland Stephen Lee (12) 6
 Vlag van Engeland Andrew Higginson 10  
   Vlag van Wales Jamie Jones 11
   Vlag van Engeland Ali Carter (13) 13  
 Vlag van Engeland Ali Carter (13) 10  
 Vlag van Engeland Mark Davis 2  
   Vlag van Engeland Ali Carter (13) 13
   Vlag van Engeland Judd Trump (4) 12  
 Vlag van Engeland Judd Trump (4) 10
 Vlag van Wales Dominic Dale 7  
 Vlag van Engeland Ali Carter (13) 11
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (14) 18
 Vlag van Wales Mark Williams (3) 10  
 Vlag van China Liu Chuang 6  
   Vlag van Wales Mark Williams (3) 6  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (14) 13  
 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (14) 10
 Vlag van Engeland Peter Ebdon 4  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (14) 13  
   Vlag van Australië Neil Robertson (6) 10  
 Vlag van Engeland Martin Gould (11) 8  
 Vlag van Engeland David Gilbert 10  
   Vlag van Engeland David Gilbert 9
   Vlag van Australië Neil Robertson (6) 13  
 Vlag van Australië Neil Robertson (6) 10
 Vlag van Ierland Ken Doherty 4  
   Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan (14) 17
   Vlag van Wales Matthew Stevens (15) 10  
 Vlag van China Ding Junhui (7) 9  
 Vlag van Wales Ryan Day 10  
   Vlag van Wales Ryan Day 13
   Vlag van China Cao Yupeng 7  
 Vlag van Noord-Ierland Mark Allen (10) 6
 Vlag van China Cao Yupeng 10  
   Vlag van Wales Ryan Day 5
   Vlag van Wales Matthew Stevens (15) 13  
 Vlag van Wales Matthew Stevens (15) 10  
 Vlag van Hongkong Marco Fu 3  
   Vlag van Wales Matthew Stevens (15) 13
   Vlag van Engeland Barry Hawkins 11  
 Vlag van Engeland Mark Selby (2) 3
 Vlag van Engeland Barry Hawkins 10  
Finale
Finale: best-of-35
Sheffield - 6 en 7 mei 2011. Scheidsrechter: Vlag van Engeland Michaela Tabb
Vlag van Engeland Ali Carter 11 - 18 Vlag van Engeland Ronnie O'Sullivan
105 High break 141
1 100+ break 3
Framestanden
37–77, 1–121, 85–0, 58–24, 42–86, 55-2 0–108, 0–141, 84–8, 21–70, 14–69, 62–30, 7–73, 13–60, 83–1, 34–74, 52–3, 0–101, 12–73, 48–62, 41–81, 59–9, 105–34, 62–5, 4–129, 0–92, 78–9, 0–76, 0–82
zondagmiddag(8):
zondagavond (9):
maandagmiddag (8):
maandagavond (8):
3-5
7-10
10-15
11-18

Century breaks

[bewerken | brontekst bewerken]

Opvallendheden

[bewerken | brontekst bewerken]
  • De finale ging tussen dezelfde twee mannen die ook de finale van 2008 speelden. O'Sullivan versloeg Carter ook toen (18–8).
  • O'Sullivan maakte in de finale een break van 141 punten. Daarmee verbrak hij het record van de hoogste break in een finale van de Crucible. Het oude record van 139 stamde uit 2001 en was ook van hem.