Język sardyński

Limba sarda

Klasyfikacja genetyczna
{{{klasyfikacja}}}
Kody języka
ISO 639-1	sc
ISO 639-2	srd
ISO 639-3	srd
IETF	sc
Glottolog	sard1257
Ethnologue	srd
GOST 7.75–97	срд 583
WALS	srd
SIL	srd
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata Wikipedia w języku sardyńskim Słownik języka sardyńskiego w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

{{Język infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | klasyfikacja = Nieznane pola: "kraj, region1", "rodzina", "przymiotnik", "język", "agencja", "przymiotnik2", "rodzaj", "kraj, region2" oraz "liczba".

Język sardyński (limba sarda, sardu) to język, a według niektórych uczonych makrojęzyk, z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii - włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).

We Włoszech uznawany jest za dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców spoza tego kraju uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (właściwie w jego dialektach, gdyż nie ma on jednej formy literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.

Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:

• kampidański (południowosardyński) (razem z dialektem arborskim),
• logudorski (środkowosardyński) (razem z dialektem nuorskim)
• sassarski (północnozachodniosardyński)
• gallurski (północnowschodniosardyński)

Zobacz też

• Paragoga

Linki zewnętrzne

• Eurotalk: podstawowe zwroty w języku sardyńskim