Przejdź do zawartości

Natalia Janotha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Fiszka (dyskusja | edycje) o 23:40, 6 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
Natalia Janotha
Ilustracja
Natalia Janotha (ok. 1880)
Imię i nazwisko

Natalia Maria Krystyna Janotha

Data i miejsce urodzenia

8 czerwca 1856
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data i miejsce śmierci

9 czerwca 1932
Haga

Instrumenty

fortepian

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytorka, pianistka

Natalia Maria Krystyna Janotha (Janothówna, ur. 8 czerwca 1856 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1932 w Hadze)[1]polska kompozytorka i pianistka.

Córka Juliusza Janothy (1819–1883), kompozytora i pedagoga Instytutu Muzycznego w Warszawie. Studiowała początkowo u ojca w Warszawie, następnie w Berlinie u Clary Schumann, Ernsta Rudorffa i Woldemara Bargiela, a także u Marceliny Czartoryskiej i Johannesa Brahmsa[1]. Koncertowała w całej Europie, zdobyła popularność porównywaną z Paderewskim, który dedykował jej swoje utwory[2]. Przyczyniła się do popularyzacji muzyki Fryderyka Chopina. Mieszkała w Londynie, a od 1916 w Hadze. Skomponowała ok. 400 utworów fortepianowych.

W latach 1880–1883 Janothówna intensywnie zwiedzała Tatry, zyskując miano pierwszej polskiej taterniczki. M.in. 22 sierpnia 1883 roku z przewodnikiem Maciejem Sieczką jako pierwsza kobieta weszła na Gerlach[3]. Była również na Łomnicy i kilku innych szczytach, wcześniej zdobywanych wyłącznie przez mężczyzn. Jedna z pierwszych kobiet, które chodziły po górach w spodniach[4]. Pod wpływem pobytu w Tatrach skomponowała cykl utworów na fortepian (m.in. Tatry, wrażenia z Zakopanego, Morskie Oko, Sabała, Gerlach), wykorzystując motywy podhalańskie.

Przypisy

Bibliografia

  • Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).

Linki zewnętrzne