Język sardyński
| Obszar |
Sardynia (Włochy) | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
około 1,5 miliona | ||||||
| Pismo/alfabet | |||||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||||
| |||||||
| Status oficjalny | |||||||
| język urzędowy | Sardynia | ||||||
| Kody języka | |||||||
| ISO 639-1 | sc | ||||||
| ISO 639-2 | srd | ||||||
| ISO 639-3 | srd | ||||||
| IETF | sc | ||||||
| Glottolog | sard1257 | ||||||
| Ethnologue | srd | ||||||
| GOST 7.75–97 | срд 583 | ||||||
| WALS | srd | ||||||
| SIL | srd | ||||||
| W Wikipedii | |||||||
| |||||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||||
Język sardyński (sard. limba sarda, sardu) – język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii, włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).
We Włoszech bywa popularnie postrzegany jako dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (w jego zróżnicowanych dialektach, gdyż nie ma on jednej postaci literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.
Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:
- kampidański (południowosardyński), razem z dialektem arborskim
- logudorski (środkowosardyński), razem z dialektem nuorskim
- sassarski (północno-zachodnio-sardyński)
- gallurski (północno-wschodnio-sardyński).
Zobacz też
Linki zewnętrzne
- Podstawowe zwroty w języku sardyńskim, eurotalk.com