Przejdź do zawartości

Język sardyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
limba sarda
Obszar

Sardynia (Włochy)

Liczba mówiących

około 1,5 miliona

Pismo/alfabet

łacińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
język urzędowy Sardynia
Kody języka
ISO 639-1 sc
ISO 639-2 srd
ISO 639-3 srd
IETF sc
Glottolog sard1257
Ethnologue srd
GOST 7.75–97 срд 583
WALS srd
SIL srd
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku sardyńskim
Słownik języka sardyńskiego
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sardyński (sard. limba sarda, sardu) – język z grupy romańskiej (podgrupa południoworomańska) języków indoeuropejskich, którym posługuje się od 1 do 1,5 mln Sardyńczyków (mieszkańców Sardynii, włoskiej wyspy na Morzu Śródziemnym).

We Włoszech bywa popularnie postrzegany jako dialekt języka włoskiego, jednak większość językoznawców uważa sardyński za odrębny język. Najstarsze zabytki literatury napisanej w tym języku (w jego zróżnicowanych dialektach, gdyż nie ma on jednej postaci literackiej) pochodzą z XVI wieku. Język sardyński czerpał wiele zapożyczeń z łaciny, greki, języka arabskiego, hiszpańskiego, katalońskiego oraz włoskiego.

Na język sardyński składają się cztery główne dialekty, ze względu na silne zróżnicowanie uważane niekiedy za odrębne języki:

  • kampidański (południowosardyński), razem z dialektem arborskim
  • logudorski (środkowosardyński), razem z dialektem nuorskim
  • sassarski (północno-zachodnio-sardyński)
  • gallurski (północno-wschodnio-sardyński).

Zobacz też

Linki zewnętrzne