17 Brygada Artylerii (II RP)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Działania zbrojne | |
| Wojna polsko-bolszewicka | |
| Organizacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
17 Brygada Artylerii – związek taktyczny artylerii Wojska Polskiego okresu II Rzeczypospolitej.
Pierwotnie jako 3 Brygada Artylerii Wojsk Wielkopolskich.
Brygada artylerii II RP miała w swym składzie przeciętnie ok. 40 oficerów, 950 szeregowych obsługi działowej, łączności i karabinów maszynowych. Była uzbrojona w ok. 30 dział polowych 75 mm, ok. 8 dział 105 mm, ok. 30 karabinów maszynowych i ok. 1000 karabinów. Na dzień 1 maja 1920 dysponowała 36 działami polowymi i 2 działami ciężkimi[1].
Tabor brygady liczył ok. 230 wozów i ok. 20 kuchni polowych.
Skład pod koniec 1919
[edytuj | edytuj kod]- 17 pułk artylerii polowej w składzie 8 baterii (3 bateria – w głębi kraju)
- I dywizjon 17 pułku artylerii ciężkiej – w głębi kraju
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 371.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Igor Błagowieszczański, Artyleria Wojska Polskiego w latach 1918-1939, Zakończenie, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 4 (71), Warszawa 1974, ss. 203-250.
- Roman Łoś, Artyleria polska 1914-1939, Warszawa: Bellona, 1991, ISBN 83-11-07772-X, OCLC 830057069.
- Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.