Acinetobacter

Acinetobacter baumannii
	; Acinetobacter baumannii
	Systematyka
Domena	bakterie
Typ	proteobakterie
Klasa	gammaproteobakterie
Rząd	Pseudomonadales
Rodzina	Moraxellaceae
Rodzaj	Acinetobacter
	Nazwa systematyczna
	Acinetobacter ; Brisou & Prévot 1954

Acinetobacter – rodzaj bezwzględnie tlenowych bakterii Gram ujemnych, względnie chorobotwórczych, mogących wywoływać zakażenia szpitalne. Wchodzą one w skład mikrobioty fizjologicznej skóry i śluzówki jamy nosowo-gardłowej^[1]. Acinetobacter nie wytwarza rzęsek ani przetrwalników. Kolonie układają się w pałeczki. Podczas intensywnego wzrostu, w fazie stacjonarnej przyjmują kształt ziarniaków.

Hodowla^[2]

Wzrost następuje w ciągu 18 do 24 godzin na agarze z krwią (kolonie małe i średnie, wypukłe, bezbarwne) oraz na agarze czekoladowym w warunkach tlenowych i optymalnej temperaturze 33-35 °C.

Biochemiczne cechy diagnostyczne^[3]

Bakterie z rodzaju Acinetobacter posiadają następujące biochemiczne cechy diagnostyczne

oksydazo ujemne,
katalazo dodatnie,
laktozo dodatnie,
maltozo ujemne,
fuktozo ujemne,
sacharozo ujemne.
brak redukcji azotanów do azotynów.

Rodzaj Acinetobacter dzieli się na gatunki glukozo dodatnie (zdolne do rozkładu glukozy) (np. A. baumannii) oraz niezdolne do oksydacji glukozy (np. A. lwoffi, i A. haemolyticus)^[4]. Bakterie z tego rodzaju nie wytwarzają indolu ani H₂S.

Czynniki zjadliwości^[1]

Głównymi czynnikami zjadliwości bakterii z tego rodzaju są:

otoczki,
fimbrie należą do rzadkości.
białka błony zewnętrznej,
endotoksyna (lipopolisacharyd),
enzymy: esterazy, lipazy.

Zakażenia^[2]

Jak wspomniano wyżej, najczęściej są to zakażenia szpitalne:

zapalenia płuc, zwłaszcza u pacjentów korzystających z respiratora,
zakażenia skóry i tkanek miękkich,
zakażenia układu moczowego,
zapalenia ośrodkowego układu nerwowego np. opon mózgowo-rdzeniowych.

Leczenie zakażeń

Cały rodzaj jest oporny na penicyliny. Lekami z wyboru wobec szczepów wieloopornych jest tygecyklina lub karbapenemy połączone z sulbaktamem^[5].

Wybrane gatunki

Przypisy

↑ ^a ^b A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 37, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
↑ ^a ^b A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 38, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
↑ A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 39, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1
↑ Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller, Mikrobiologia, Elsevier, s. 331, Wrocław 2011, ISBN 978-83-7609-294-2.
↑ Danuta Dzierżanowska, Antybiotykoterapia praktyczna, s. 381, Wydanie IV, Alfa Medica Press Bielsko-Biała 2008, ISBN 978-83-7522-013-1

Bibliografia

Podstawy Mikrobiologii Lekarskiej. PZWL, Warszawa 1979. Praca pod redakcją Leona Jabłońskiego. ISBN 83-200-0181-1. Strona 283 oraz 277
Mikrobiologia. Elsevier, Wrocław 2011. Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller. ISBN 978-83-7609-294-2. Strona 331

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[szkaradkiewicz-1] A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 37, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1

[szkaradkiewicz2-2] A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 38, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1

[3] A. Szkaradkiewicz, Mikrobiologia lekarska repetytorium z bakteriologii, s. 39, Wydawnictwo Uniwersytetu Medycznego im. Karola Marcinkiewicza w Poznaniu 2011, ISBN 978-83-7597-149-1

[4] Patrick R. Murray, Ken S. Rosenthal, Michael. A. Pfaller, Mikrobiologia, Elsevier, s. 331, Wrocław 2011, ISBN 978-83-7609-294-2.

[5] Danuta Dzierżanowska, Antybiotykoterapia praktyczna, s. 381, Wydanie IV, Alfa Medica Press Bielsko-Biała 2008, ISBN 978-83-7522-013-1

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

Hodowla[2]

Biochemiczne cechy diagnostyczne[3]

Czynniki zjadliwości[1]

Zakażenia[2]