Przejdź do zawartości

Andriej Sidorienko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andriej Sidorienko
Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1959
Czekarbul

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

182 cm

Pozycja

obrońca

Andriej Michajłowicz Sidorienko (ros.: Андрей Михайлович Сидоренко; biał. Андрэй Міхайлавіч Сідарэнка, Andrej Michajławicz Sidarenka; ur. 22 lipca 1959 w Czekarbule, obwód czelabiński) – radziecki i rosyjski hokeista. Trener hokejowy z obywatelstwem białoruskim.

Ma żonę Jekatierinę i dwoje dzieci Maksima (ur. 1981), który także był hokeistą w klubie Legion Mińsk, a obecnie jest sędzią hokejowym[1] oraz córkę Olesię (ur. 1988).

Kariera zawodnicza

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Czekarbule[2]. Wychowanek klubu hokejowego w Czelabińsku. Grał w ligach radzieckich. Wraz z reprezentacją ZSRR do lat 20 wystąpił na mistrzostwach świata juniorów do lat 20 w 1979 zdobywając złoty medal. Karierę zawodniczą zakończył w wieku 31 lat wskutek kontuzji kręgosłupa.

Został absolwentem Instytutu Wychowania Fizycznego w Czelabińsku.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Na początku kariery szkoleniowej pracował na Białorusi – prowadził kluby Chimik-SKA Nowopołock oraz Dynama Mińsk. Następnie od 1992 prowadził drużynę Tiwali Mińsk i jednocześnie został zaangażowany jako selekcjoner reprezentacji Białorusi, którą prowadził w latach 1993–1996. Ze stanowiska odszedł w wyniku perturbacji[3]. Przyjął obywatelstwo Białorusi.

Pierwsze sukcesy szkoleniowe odnosił w Polsce. W 1996 objął stanowisko trenera Unii Oświęcim w lidze polskiej, którą prowadził przez cztery sezony do 2000[4]. W tym czasie zdobył z Unią trzy razy Mistrzostwo Polski (1998, 1999, 2000) i raz wicemistrzostwo (1997). W 2000 został trenerem Mietałłurga Nowokuźnieck, następnie trenował ponownie Chimik-SKA Nowopołock.

Do 2004 był po raz drugi trenerem Chimika Nowopołock, a jego następcą został Władimir Katajew[5]. W połowie 2004 wrócił do Polski i został ponownie trenerem Unii Oświęcim[6], a jednocześnie objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Polski[7] (jego asystentem był Andrzej Słowakiewicz[6]). W 2005 wywalczył z Unią drugi raz srebrny medal Mistrzostw Polski oraz prowadził Polaków podczas Mistrzostw Świata 2005.

W połowie 2005 wyjechał z Polski kończąc pracę z Unią i reprezentacją[8][9]. Został trenerem klubu Amur Chabarowsk na rosyjskim dalekim wschodzie (którego działacze początkowo zgodzili się, aby jednocześnie był selekcjonerem kadry Polski[10], co jednak nie doszło do skutku). W 2006 prowadzony przez niego Amur zwyciężył w rosyjskiej drugiej klasie rozgrywkowej, Wysszaja Liga i awansował do Superligi. Sidorienko zakończył pracę w Chabarowsku na początku nowego sezonu 2006/2007 w październiku 2006.

Od lipca 2007 do kwietnia 2008 roku w sezonie 2007/2008 Sidorienko prowadził ponownie Dynama Mińsk w ekstralidze białoruskiej[11], z którym zajął 3. miejsce w sezonie regularnym. W fazie play-off dotarł do półfinału, gdzie jego zespół nie sprostał klubowi Junost Mińsk[12].

Od 21 kwietnia do 8 października 2010 był pierwszym trenerem swojego macierzystego klubu Traktor Czelabińsk, występującego w elitarnych rozgrywkach Kontinientalnaja Chokkiejnaja Liga. 7 grudnia 2011 został szkoleniowcem w innym klubie ligi KHL, pogrążonej wówczas w kryzysie drużyny Spartak Moskwa. Na stanowisku trenera zastąpił słowackiego szkoleniowca Františka Hossę. Ostatecznie w sezonie KHL (2011/2012) nie zdołał jednak awansować z drużyną do fazy play-off (Spartak zajął 9. miejsce w Konferencji Zachód – awansowało osiem drużyn)[13]. 31 października 2012 roku został zwolniony z funkcji trenera Spartaka, a jego miejsce zajął Fiodor Kanariejkin[14][15]. Zespół prowadzony przez Sidorienkę na początku sezonu KHL (2012/2013) uzyskał 23 punkty w 22 meczach, co okazało się niewystarczającym osiągnięciem. Od tego czasu pełni w klubie funkcję skauta[16].

Od 2013 do 2015 był trenerem zespołu Dizelu Penza w rozgrywkach Wysszaja Chokkiejnaja Liga. Od lipca 2015 trener białoruskiego HK Homel[17][18]. W maju 2017 został ponownie trenerem Dizelu[19][20]. W listopadzie 2018 został ogłoszony trenerem Dynama Mińsk oraz reprezentacji Białorusi[21][22][23]. Podczas turnieju MŚ 2019 poprowadził Białoruś do awansu do Elity.

Pod koniec października 2020 został głównym trenerem Niomana Grodno[24]. 28 grudnia 2021 został ogłoszonym głównym trenerem GKS Tychy, a posadę ma objąć od początku stycznia 2021[25].

W trakcie kariery określany pseudonimami Car[6], Sidor.

Sukcesy

[edytuj | edytuj kod]
Zawodnicze
Szkoleniowe
Wyróżnienia
  • Mistrz Sportu ZSRR
  • Zasłużony Trener Republiki Białorusi

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Andriej Sidorienko zwolniony z funkcji trenera Traktora Czelabińsk [dostęp 2010-10-08] (ros.).
  2. ↑ Andriej Sidorenko został trenerem Spartaka Moskwa – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-15] (pol.).
  3. ↑ Po prostu dziękujemy! [online], www.um.oswiecim.pl [dostęp 2017-11-21].
  4. ↑ Aksam Unia Oświęcim – strona oficjalna – Historia klubu. [dostęp 2011-12-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-11)].
  5. ↑ НОВОСТИ. Владимир Катаев возглавил „Химик” [dostęp 2004-06-24] (ros.).
  6. ↑ a b c Hokej – Andriej Sidorenko. Nie dla mięczaków – hokej.sport24.pl.
  7. ↑ Wyborcza.pl [online], krakow.wyborcza.pl [dostęp 2017-11-21].
  8. ↑ Gdzie jest Sidorenko? – s24.pl.
  9. ↑ I wszystko stało się jasne.
  10. ↑ Gazeta.pl [online], www.sport.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  11. ↑ Andriej Sidorenko został trenerem Spartaka Moskwa – eurosport.interia.pl [online], sport.interia.pl [dostęp 2017-11-21] (pol.).
  12. ↑ Hokej – Andrej Sidorenko trenerem HK Dmitrov – hokej.sport24.pl.
  13. ↑ Standings: Kontinental Hockey League (KHL). en.khl.ru. [dostęp 2016-10-01]. (ang.).
  14. ↑ Хоккейный клуб «Спартак» Москва.
  15. ↑ Fiodor Kanarejkin novým trénerom Spartaka Moskva | HOKEJ.sk [online], www.hokej.sk [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (słow.).
  16. ↑ Сидоренко остался в «Спартаке» в должности скаута – Хоккей – Sports.ru [online], www.sports.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
  17. ↑ „Гомель” возглавил Андрей Сидоренко [online], hcgomel.by [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2016-02-02] (ros.).
  18. ↑ Интервью главного тренера „Гомеля” [online], hcgomel.by [dostęp 2017-11-15] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-22] (ros.).
  19. ↑ Экс-главный тренер „Спартака” и „Трактора” Сидоренко вновь возглавит „Дизель” из ВХЛ | Хоккей | Р-Спорт. Все главные новости спорта [online], rsport.ria.ru [dostęp 2017-11-15].
  20. ↑ Пензенский ХК «Дизель» вновь возглавит Андрей Сидоренко [online], www.penzainform.ru [dostęp 2017-11-15] (ros.).
  21. ↑ Андрей Сидоренко стал главным тренером минского „Динамо” | СПОРТ.TUT.BY | СПОРТ.TUT.BY [online], sport.tut.by [dostęp 2019-05-01] (ros.).
  22. ↑ Андрей Сидоренко назначен новым главным тренером сборной Беларуси по хоккею [online], www.sb.by [dostęp 2019-05-03] (ros.).
  23. ↑ IIHF – Belarus [online], www.iihf.com [dostęp 2019-05-01] (ang.).
  24. ↑ ХК Неман Гродно | «Неман» победил в дебютном матче Андрея Сидоренко, Варивончик оформил дубль [online], www.hcneman.by [dostęp 2020-11-03].
  25. ↑ Krzysztof Trzosek: Andrei Sidorenko nowym trenerem GKS Tychy. gkstychy.info, 2021-12-28. [dostęp 2021-12-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Składy reprezentacji prowadzonych na turniejach międzynarodowych
Skład reprezentacji Polski w hokeju na lodzie na Mistrzostwach Świata I Dywizji 2005
Bramkarze
Obrońcy
Napastnicy
Trener
Skład reprezentacji Białorusi w hokeju na lodzie na Mistrzostwach Świata Dywizji I Grupy A 2019
Bramkarze
Obrońcy
Napastnicy
Trener

Białoruś

Kariera trenerska
Trenerzy reprezentacji Polski w hokeju na lodzie
Trenerzy reprezentacji Białorusi w hokeju na lodzie
  1. ↑ trener zastępczy
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andriej_Sidorienko&oldid=72721082”