Benetton Rugby Treviso
| Pełna nazwa |
Benetton Rugby Treviso | ||
|---|---|---|---|
| Barwy |
zielono-białe | ||
| Data założenia |
1932 | ||
| Liga | |||
| Państwo | |||
| Adres |
Centro Sportivo „La Ghirada”, Strada del Nascimben 1/B, 31100 Treviso | ||
| Stadion | |||
| Prezes |
Amerino Zatta | ||
| Trener | |||
| |||
| Strona internetowa | |||
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
Benetton Rugby Treviso – profesjonalny włoski klub rugby union z siedzibą w Treviso, do 2010 roku występujący w Super 10, piętnastokrotny mistrz kraju, czterokrotny zdobywca pucharu i dwukrotny zdobywca superpucharu Włoch. Drużyna występuje w Pro14 oraz w pucharach europejskich. Od 1979 roku sponsorem tytularnym jest Benetton Group.
Stadion
[edytuj | edytuj kod]Drużyna rozgrywa swoje spotkania na zbudowanym w 1973 roku Stadio comunale di Monigo mieszczącym 6700 widzów[1].
Stroje
[edytuj | edytuj kod]Podstawowy strój drużyny wprowadzony przez Benetton w drugim roku sponsoringu składa się z białej koszulki z poprzecznymi zielonymi pasami oraz spodenek i skarpet w tym samym odcieniu zieleni. Drugim strojem natomiast jest od 2009 r. nawiązujący do historycznego, używanego od początku działalności klubu, zestaw białej koszulki z pojedynczym niebieskim pasem na wysokości klatki piersiowej, niebieskich spodenek i skarpet[2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Klub został założony w 1932 roku jako Associazione Sportiva Rugby Treviso przez Livio Zavę, który poznał zasady gry studiując w Padwie[2] i w tym samym roku przystąpiła do lokalnych rozgrywek[4]. Tuż po wojnie rugby w Treviso odrodziło się, m.in. za sprawą Renato Malatesty[5] i zespół powrócił do rozgrywek ligowych, tym razem na poziomie Serie B. Jako jeden z pierwszych włoskich klubów korzystał ze wsparcia ze strony sponsorów – kolejowa spółka Dopolavoro Ferroviario w 1949 roku zaoferowała drużynie darmowe przejazdy i posiłki[4] – co pomogło zespołowi zająć pierwszą lokatę w lidze w sezonie 1951/52 i awansować do najwyższej klasy rozgrywkowej. W kolejnym sezonie, już w barwach, lecz bez zakazanej przez FIR nazwy nowego sponsora (Garbuio) na koszulce, zajęła przedostatnie miejsce. Rok później zakończyła rozgrywki na pierwszym miejscu razem z Rugby Rovigo mając taką samą liczbę punktów. O mistrzostwie kraju decydował więc mecz barażowy, który na swoją korzyść rozstrzygnęli po dogrywce zawodnicy z Rovigo[6].
W 1955 roku zakaz reklamy został zniesiony i na koszulkach zawodników Rugby Treviso pojawiła się nazwa producenta ekspresów do kawy – Faema. Sezon ten okazał się dla klubu przełomowy, pomimo problemów transportowych[7] zespół utrzymał się na czele tabeli rozgrywek zdobywając tym samym 25 kwietnia 1956 r. pierwsze w historii klubu mistrzostwo kraju[8]. Był to zarazem pierwszy tytuł mistrza Włoch jakiejkolwiek drużyny z Treviso, a jego autorami byli: Piero Peron, Gildo Mestriner, Lollo Levorato, Giorgio Panizzon, Giorgio Fantin, Gigi Feletto, Franco Frelich, Aldo Milani, Gigi Carniato, Paolo Pavin, „Ceto” Zucchello, Berto Foglia, Ferdy Sartorato, Giorgio Baldan, Gianfranco Biggi[9].
W 1959 roku na trzy sezony sponsorem klubu został Ignis i w tym okresie drużyna zajmowała odpowiednio trzecie, drugie i czwarte miejsce w rozgrywkach[10]. Wraz z nastaniem sezonu 1962/63 rozpoczęła się wieloletnia współpraca z firmą Metalcrom, zakończona zdobyciem scudetto w roku 1978[11]. Wcześniej jednak drużyna spędziła dwa sezony w Serie B (1966-68) oraz zdobyła swój pierwszy Puchar Włoch, na podium mistrzostw kraju plasując się w tym okresie tylko dwukrotnie.
Losy klubu zmieniły się w roku 1978, wraz z nastaniem ery Benettona. W ciągu kolejnych trzydziestu dwóch sezonów występów w rozmaitych inkarnacjach najwyższej klasy rozgrywkowej poza pierwszą czwórką zespół znalazł się tylko raz – w pierwszym roku sponsoringu firmy Benetton. Już w sezonie 1982/83 przyszedł kolejny tytuł mistrzowski, a w składzie zaczęli pojawiać się zawodnicy światowej klasy, m.in. zdobywcy Pucharu Świata w 1987 – Craig Green i John Kirwan. W tym czasie powstał również kompleks sportowy „La Ghirada”[12][13] oraz żeńska sekcja pod nazwą Red Panthers[14]. Od wprowadzenia meczów play-off po zakończeniu fazy grupowej w sezonie 1987/88 rozpoczął się okres triumfów drużyny na krajowych boiskach: z dwudziestu trzech rozegranych finałów, Benetton Treviso uczestniczył w dwudziestu wygrywając dwanaście z nich. Jedynie trzykrotnie musiał uznać wyższość rywala w półfinale rozgrywek – w 1994 i 2000 (L’Aquila) oraz w 2002 (Viadana)[15]. Dodatkowo triumfował w trzech edycjach Pucharu i zwyciężył w dwóch z czterech rozegranych meczów o Superpuchar Włoch[16]. Klub ukoronował swoje występy we włoskiej lidze zdobyciem wszystkich trzech możliwych tytułów w sezonie 2009/10[17].
W marcu 2010 roku oficjalnie ogłoszono, że klub z Treviso wraz z nowo powstałą drużyną Aironi od sezonu 2010/11 przystąpią do rozgrywek Ligi Celtyckiej otrzymując automatycznie obydwa włoskie miejsca w Pucharze Heinekena[18][19]. W pierwszym ligowym sezonie zespół zajął dziesiąte miejsce odnosząc dziewięć zwycięstw[20][21]. W rozgrywkach pucharowych natomiast przegrywając wszystkie sześć spotkań (z Leicester Tigers, USA Perpignan i Scarlets) zakończył rywalizację na ostatnim miejscu w grupie[22]. Podobnie w kolejnym sezonie – zespół został sklasyfikowany na ostatnim miejscu w Pucharze Heinekena (w grupie z Biarritz Olympique, Ospreys i Saracens) zaliczając jednak zwycięstwo nad Francuzami i remis z Walijczykami[23] oraz zajął dziesiątą pozycję w lidze, tym razem z siedmioma zwycięstwami[24][25].
Trofea
[edytuj | edytuj kod]- Mistrzostwo Włoch (15):
1955/56, 1977/78, 1982/83, 1988/89, 1991/92, 1996/97, 1997/98, 1998/99, 2000/01, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2008/09, 2009/10 - Puchar Włoch (4):
1969/70, 1997/98, 2004/05, 2009/10 - Superpuchar Włoch (2):
2005/06, 2009/10
Występy w europejskich pucharach
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Rozgrywki | Mecze | Zwycięstwa | Remisy | Porażki | Punkty zdobyte | Punkty stracone |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1995/96 | PH | 2 | 1 | 0 | 1 | 95 | 26 |
| 1996/97 | PH | 4 | 1 | 0 | 3 | 106 | 135 |
| 1997/98 | PH | 6 | 2 | 0 | 4 | 146 | 162 |
| 1998/99 | PH | 6 | 3 | 0 | 3 | 142 | 150 |
| 1999/00 | PH | 6 | 2 | 0 | 4 | 100 | 167 |
| 2000/01 | ECC | 6 | 5 | 0 | 1 | 162 | 102 |
| 2001/02 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 102 | 239 |
| 2002/03 | ECC | 4 | 3 | 0 | 1 | 87 | 69 |
| 2003/04 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 104 | 225 |
| 2004/05 | PH | 6 | 3 | 0 | 3 | 136 | 181 |
| 2005/06 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 104 | 207 |
| 2006/07 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 83 | 277 |
| 2007/08 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 107 | 207 |
| 2008/09 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 72 | 291 |
| 2009/10 | PH | 6 | 1 | 0 | 5 | 68 | 178 |
| 2010/11 | PH | 6 | 0 | 0 | 6 | 109 | 248 |
| 2011/12 | PH | 6 | 1 | 1 | 4 | 122 | 193 |
Występy ligowe (od 1978)
[edytuj | edytuj kod]| Sezon | Liga | Miejsce | Prezes | Trenerzy | Kapitan |
|---|---|---|---|---|---|
| 1978/79 | Serie A | 5. | Arrigo Manavello | Umberto Cossara | Fiorenzo Blessano |
| 1979/80 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Umberto Cossara | Nello Francescato |
| 1980/81 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Roy Bish | Nello Francescato |
| 1981/82 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Roy Bish | Claudio Robazza |
| 1982/83 | Serie A |  |
Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1983/84 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1984/85 | Serie A | 2. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Claudio Robazza |
| 1985/86 | Serie A | 3. | Arrigo Manavello | Vincenzo De Cristoforo | Gianni Zanon |
| 1986/87 | Serie A1 | 2. | Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1987/88 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1988/89 | Serie A1 | |
Arrigo Manavello | Andrè Buonomo | Raffaele Dolfato |
| 1989/90 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | J. Michel Aguirre | Craig Green |
| 1990/91 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | J. Michel Aguirre | Moreno Trevisiol |
| 1991/92 | Serie A1 | |
Arrigo Manavello | Pierre Villepreux | Oscar Collodo |
| 1992/93 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Wayne Smith | Oscar Collodo |
| 1993/94 | Serie A1 | Półfinał | Arrigo Manavello | Wayne Smith | Giovanni Grespan |
| 1994/95 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Giovanni Grespan |
| 1995/96 | Serie A1 | Finał | Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Giovanni Grespan |
| Sezon | Liga | Miejsce | Prezes | Trenerzy | Kapitan |
|---|---|---|---|---|---|
| 1996/97 | Serie A1 | |
Arrigo Manavello | Oscar Collodo, Gianni Zanon | Alessandro Troncon |
| 1997/98 | Serie A1 | |
Amerino Zatta | Christian Lanta | Alessandro Troncon |
| 1998/99 | Serie A1 | |
Amerino Zatta | Christian Gajan | Alessandro Troncon |
| 1999/00 | Serie A1 | Półfinał | Amerino Zatta | Christian Gajan | Andrea Sgorlon |
| 2000/01 | Serie A1 | |
Amerino Zatta | Alain Teixidor | Alessandro Moscardi |
| 2001/02 | Super 10 | Półfinał | Amerino Zatta | Alain Teixidor | Alessandro Moscardi |
| 2002/03 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Moscardi |
| 2003/04 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2004/05 | Super 10 | Finał | Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2005/06 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Craig Green | Alessandro Troncon |
| 2006/07 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Craig Green | Silvio Orlando |
| 2007/08 | Super 10 | Finał | Amerino Zatta | Franco Smith | Silvio Orlando |
| 2008/09 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Franco Smith | Benjamin De Jager |
| 2009/10 | Super 10 | |
Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2010/11 | Liga Celtycka | 10. | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2011/12 | Liga Celtycka | 10. | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
| 2012/13 | Liga Celtycka | Amerino Zatta | Franco Smith | Antonio Pavanello |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lo stadio di Monigo. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-12)]. (wł.).
- ↑ a b Una maglia, una tradizione. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-15)]. (wł.).
- ↑ Ecco la foto ufficiale della squadra. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ a b 'IL NOSTRO RUGBY RICCO E FELICE'. ricerca.repubblica.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ ADDIO A RENATO MALATESTA, FU TRA I FONDATORI DEL TREVISO. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Il 20 giugno 1954 all’Appiani di Padova. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Renato e la mastèa: quando il rugby viaggiava in pullman e con il treno. tribunatreviso.gelocal.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Faema Treviso e il primo scudetto del 1956. mediaofficina.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-10]. (wł.).
- ↑ MEZZO SECOLO FA, TREVISO RE D'ITALIA. air.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ il 50° del Rugby trevigiano con i colori dell'Ignis. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Metalcrom, 1978 La fantasia al potere. rugbylist.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Ghirada. ghirada.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ La Ghirada. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-29)]. (wł.).
- ↑ Trent'anni di sucessi delle pantere trevigiane. regione.veneto.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-09)]. (wł.).
- ↑ La storia del Benetton nei play-off. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Benetton Treviso batte Parma e vince la Supercoppa. gazzettadiparma.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Anche lo scudetto per il Benetton Treviso. max.rcs.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ Italians added to Magners League. irishtimes.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
- ↑ COMUNICATO STAMPA FIR - CELTIC RUGBY. federugby.it. [dostęp 2012-02-04]. (wł.).
- ↑ 2010-2011 - Magners League. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
- ↑ 2010-2011 - Magners League Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. (ang.).
- ↑ 2010-2011 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-20)]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - Heineken Cup. ercrugby.com. [dostęp 2012-10-24]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Table. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-01)]. (ang.).
- ↑ 2011-2012 - RaboDirect PRO12 Fixtures & Results. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Benetton Rugby Treviso. rabodirectpro12.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-25)]. (ang.).
- Benetton Rugby Treviso. ercrugby.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-12)]. (ang.).
- La Storia 1932-2011. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)]. (wł.).
- Storia: palmares. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-22)]. (wł.).
- Storia: la storia in cifre. benettonrugby.it. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-01)]. (wł.).