Bengal Wschodni
| prowincja (1947–1955) | |||||
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Siedziba | |||||
| Powierzchnia |
144000 km² | ||||
| Języki urzędowe | |||||
Położenie na mapie
| |||||
.svg)
Bengal Wschodni – kraina położona w delcie Brahmaputry i Gangesu nad Zatoką Bengalską.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Obszar od XVIII wieku był pod jurysdykcją Indii Brytyjskich. W 1905 roku ówczesny wicekról Indii George Curzon z przyczyn administracyjnych podzielił Bengal na dwie części. Przed podziałem i oficjalnym ogłoszeniem przez rząd pomysłu rozdzielenia prowincji w 1904 roku, lord Curzon złożył wizytę we wschodnich dzielnicach Bengalu, by osobiście przedstawić decyzję opinii publicznej i wyjaśnić jej przyczynę. Wicekról odwiedził Dhakę, Chittagong i Mymensingh. Nowa prowincja obejmowała obszar 196 540 mil². Zamieszkiwało ją 18 milionów muzułmanów i 12 milionów Hindusów.
Z powodów wzrastających niepokojów i niezadowolenia ugrupowań politycznych z biedniejszej części wschodniej, w 1911 roku ponownie połączono oba regiony.
W 1947 Indie Brytyjskie uzyskały niepodległość jako dwa odrębne państwa – Indie i Pakistan. Początkowo rozważano także utworzenie trzeciego państwa, obejmującego historyczny Bengal. Za utworzeniem niepodległego Bengalu opowiedzieli się Muhammad Ali Jinnah oraz wicekról Indii Louis Mountbatten, jednak na skutek sprzeciwu Gandhiego i Indyjskiego Kongresu Narodowego doszło do podziału terytorium Bengalu. Część zachodnia jako stan Bengal Zachodni została włączona do Indii, zaś wschodnia pod nazwą Bengal Wschodni została włączona do oddalonego o 1600 kilometrów Pakistanu.
Od samego początku jedność obu części Pakistanu była sztuczna, ze względu na znaczne oddalenie i brak łączności lądowej. W dodatku ludność Bengalu Wschodniego szybko odczuła niezadowolenie z rządów pakistańskich, czego powodem były m.in. decyzja Muhammada Ali Jinnaha o narzuceniu języka urdu jako jedynego urzędowego i gospodarcza eksploatacja prowincji.
W 1949 zawiązała się zrzeszająca zarówno prawicowe jak i lewicowe środowiska Liga Awami, która postawiła postulat uzyskania przez Bengal Wschodni autonomii i uznania języka bengalskiego za drugi język urzędowy. W 1954 Liga Awami wygrała wybory w Bengalu Wschodnim. Zwycięstwo separatystycznego ugrupowania spowodowało gwałtowną reakcję władz pakistańskich. Aresztowano większość działaczy Ligi Awami i zawieszono lokalne władze. W obawie przed wzrostem dążeń separatystycznych w innych częściach państwa w 1955 przeprowadzono reformę administracyjną, na mocy której zlikwidowano tradycyjne monarchie w zachodniej części Pakistanu, zaś sama prowincja Bengal Wschodni została zlikwidowana i przekształcona w prowincję Pakistan Wschodni.
Rząd
[edytuj | edytuj kod]Prowincja Wschodni Bengal była zarządzana przez gubernatora i premiera. W okresie pomiędzy majem 1954 roku a sierpniem 1955 roku władze sprawował gubernator.
| Tenure | Gubernatorzy Bengalu Wschodniego[1] |
|---|---|
| 15 sierpnia 1947 – 31 marca 1950 | Sir Frederick Chalmers |
| 31 marca 1950 – 31 marca 1953 | Sir Feroz Khan Noon |
| 31 marca 1953 – 29 maja 1954 | Chaudhry Khaliquzzaman |
| 29 maja 1954 – maj 1955 | Iskandar Ali Mirza |
| maj 1955 – czerwiec 1955 | Muhammad Shahabuddin |
| czerwiec 1955 – 14 października 1955 | Amiruddin Ahmad |
| Tenure | Premierzy Bengalu Wschodniego | Partia polityczna |
|---|---|---|
| 3 czerwca 1946 – 15 sierpnia 1947 | Huseyn Shaheed Suhrawardy | Bengal Province Muslim League |
| 15 sierpnia 1947 – 14 września 1948 | Khawaja Nazimuddin | Muslim League |
| 14 września 1948 – 3 kwietnia 1954 | Nurul Amin | Muslim League |
| 3 kwietnia 1954 – 29 maja 1954 | A.K. Fazlul Huq | United Front |
| 29 maja 1954 – sierpień 1955 | gubernator | |
| sierpień 1955 – 14 października 1955 | Abu Hussain Sarkar | Krishak Sramik Party |
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Bangladesh. [dostęp 2008-12-01]. (ang.).