Przejdź do zawartości

Drozdoń tajgowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drozdoń tajgowy
Zoothera aurea[1]
(Holandre, 1825)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

drozdowate

Podrodzina

drozdy

Rodzaj

Zoothera

Gatunek

drozdoń tajgowy

Synonimy
  • Turdus aureus Holandre, 1825[2]
Podgatunki
  • Z. a. aurea (Holandre, 1825)
  • Z. a. toratugumi (Momiyama, 1940)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Drozdoń tajgowy[4] (Zoothera aurea) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny drozdowatych (Turdidae). Występuje od zachodniego Uralu na wschód po wybrzeża Morza Ochockiego i Japońskiego, Sachalin, Japonię i południowe Wyspy Kurylskie. Wędrowny – zimuje we wschodniej i południowo-wschodniej Azji. W Europie (nie licząc europejskiej części Rosji) stwierdzany sporadycznie[5]. Nie jest zagrożony.

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Systematyka tego gatunku jest nadal kwestią sporną[2]. Takson Z. aurea został wydzielony z gatunku o nazwie drozdoń pstry (Zoothera dauma)[2][6]. Obecnie zwykle wyróżnia się dwa podgatunki drozdonia tajgowego: Z. aurea aurea i Z. aurea toratugumi[1][7][8]. Na wykorzystywanej przez IUCN liście ptaków świata opracowywanej we współpracy BirdLife International z autorami Handbook of the Birds of the World (HBW), oprócz tych dwóch podgatunków, do Z. aurea zaliczane są trzy kolejne – dwa z nich (iriomotensis i horsfieldi) są przez innych badaczy zwykle zaliczane do Z. dauma[7][8], zaś trzeci (imbricata) uznawany jest albo za podgatunek Z. dauma[4], albo za osobny gatunek[7][8].

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Drozdoń tajgowy zamieszkuje w zależności od podgatunku:

Biotop

[edytuj | edytuj kod]

Bogata w podszyt tajga. Podgatunek toratugumi gniazduje także w lasach górskich i podgórskich w Korei, a w Japonii w wilgotnych lasach liściastych lub mieszanych z gęstym podszytem, głównie na wysokości 500–1600 m w centralnej części Honsiu oraz 0–800 m na Hokkaido[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 29 cm. Duży jak na drozda, złotobrązowy, pokryty ciemnymi, półksiężycowatymi plamkami. Długi dziób. W locie spód skrzydeł z czarno-białym rysunkiem. Poszczególne szaty nie różnią się od siebie.

Śpiewa monotonnie powtarzanym, długim gwizdem.

Status i ochrona

[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych IUCN drozdoń tajgowy jest klasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), z tym że, jak wyżej wspomniano, organizacja ta stosuje szersze ujęcie systematyczne obejmujące 5 podgatunków[3][9]. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy, choć w Europie (według danych BirdLife International z 2015 roku) jego liczebność wzrasta[3].

Drozdoń tajgowy sporadycznie zalatuje do Polski[10] (10 stwierdzeń do 2004 roku[5]). Takson ten był jednak uprzednio klasyfikowany jako podgatunek drozdonia pstrego i pod taką też nazwą występuje w starszych publikacjach, a także w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt, na mocy którego jest na terenie kraju objęty ochroną gatunkową ścisłą[11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Zoothera aurea, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d e del Hoyo, J., Collar, N., Christie, D.A. & Kirwan, G.M.: White's Thrush (Zoothera aurea). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-06)].
  3. a b c d Zoothera aurea, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. a b Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Turdinae Rafinesque, 1815 - drozdy (wersja: 2022-11-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-02-13].
  5. a b wynik wyszukiwania: Zoothera aurea. [w:] Tarsiger.com [on-line]. [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  6. T. Stawarczyk. Kolejna aktualizacja systematyki i taksonomii ptaków krajowych. „Ornis Polonica”. 57, s. 274–278, 2016. 
  7. a b c F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-02-13]. (ang.).
  8. a b c J.F. Clements i inni, The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2022 [online], 2022 [dostęp 2023-02-05].
  9. Handbook of the Birds of the World and BirdLife International, Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 7 [online], grudzień 2022 [dostęp 2023-02-13].
  10. Komisja Faunistyczna Sekcji Ornitologicznej Polskiego Towarzystwa Zoologicznego: Lista awifauny krajowej. Gatunki ptaków stwierdzone w Polsce – stan z 31.12.2022. [dostęp 2023-02-13].
  11. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt (Dz.U. z 2016 r. poz. 2183).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]