Przejdź do zawartości

Ferit bej Vokopola

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ferit bej Vokopola
Ilustracja
Ferit Vokopola (lata 30. XX w.)
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1887
Vokopola

Data i miejsce śmierci

28 czerwca 1969
Durrës

Minister rolnictwa Albanii
Okres

od 24 października 1927
do 10 maja 1928

Poprzednik

Musa Juka

Następca

Musa Juka

Minister robót publicznych Albanii
Okres

od 24 października 1927
do 16 listopada 1927

Poprzednik

Musa Juka

Następca

Hil Mosi

Ferit bej Vokopola (ur. 18 sierpnia 1887 w Vokopoli, zm. 28 czerwca 1969 w Durrës) – albański pisarz, poeta, tłumacz i iranista. Był zaangażowany politycznie w sprawy Albanii; w 1912 roku podpisał Albańską Deklarację Niepodległości, a w latach 1927–1928 był ministrem rolnictwa Albanii oraz ministrem robót publicznych w 1927 roku.

W 1925 roku był zaangażowany w organizację Narodowego Kina w Tiranie – pierwszego albańskiego kina[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1901 roku wyjechał do Stambułu, gdzie kontynuował naukę i po ukończeniu studiów prawniczych i ekonomicznych Uniwersytecie Stambulskim[2][3][4], w 1907 roku wrócił na teren Albanii, do miasta Berat[5]. Tłumaczył tam oraz różne traktaty filozoficzne i rozpowszechniał je na terenie Albanii, angażował się również w szerzenie idei autonomii wśród Albańczyków[5]. Działalność Vokopoli przykuła uwagę tureckich władz, więc przenosił się do innych albańskich miast, jak Fier, Lushnja i Wlora[5].

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

W 1910 roku został mianowany sekretarzem naczelnym państwowego urzędu majątkowego w Fierze[6][4].

W 1912 roku walczył z osmańską administracją oraz wezwał Albańczyków zamieszkujących Kosowo do wspierania autonomicznych ruchów w tym regionie[5]. Podpisał również Albańską Deklarację Niepodległości[7][3].

W latach 1913–1914 pełnił funkcję sekretarza generalnego albańskiego Ministerstwa Finansów[8]. Podczas I wojny światowej kontynuował swoją działalność polityczną, podczas władzy Wilhelma zu Wieda w 1914 roku pełnił tę samą funkcję w Ministerstwie Przemysłu i Górnictwa Albanii[5][8] oraz pracował w Ministerstwie Rolnictwa[2]; wówczas również tłumaczył Koran oraz opracował kryteria jego tłumaczenia i komentowania[3]. W latach 1914–1916 był sekretarzem generalnym albańskiego Ministerstwa Robót Publicznych[8].

W 1920 roku uczestniczył w kongresie w Lushnji[5][2][3]. W latach 1924–1939 był posłem do albańskiego parlamentu[9], a od 24 października 1927 do 10 maja 1928 był ministrem rolnictwa Albanii[2][3]; równocześnie był ministrem robót publicznych od 24 października do 16 listopada 1927[10][9].

Popierał władzę Ahmeda Zogu; pełnił rolę jego doradcy[5].

Działalność w latach 1939–1944

[edytuj | edytuj kod]

16 kwietnia 1939 roku uczestniczył w uroczystości przekazania albańskiej korony włoskiemu królowi Wiktorowi Emanuelowi III[9].

Po inwazji Włoch na Albanię Vokopola zrezygnował z życia politycznego, poświęcił się za to działalności religijnej; jeszcze w 1936 roku założył w Tiranie islamską organizację Drita Hyjnore[11][9], która regularnie od lipca 1942 do czerwca 1944 publikowała miesięcznik Njeriu[2][3].

Działalność po 1944

[edytuj | edytuj kod]

Po II wojnie światowej Vokopola był tymczasowo więziony przez reżim komunistyczny[3] i kilkukrotnie przesłuchiwany w sprawie jego powiązań z Ahmedem Zogu[5]. Po uwolnieniu zgłosił się do Instytutu Historycznego jako orientalista, gdzie pracował jako tłumacz osmańskich dokumentów[3].

Publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Fluturimet e shpirtit[2][3]
  • Gjëmimi i Tomorrit[2][3]
  • Perëndimi i Shejh Shaban Tixhanisë[2]
  • Symbyllazi me ëndërrime[2][3]

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Mustafy Vokopoli, osmańskiego urzędnika i następnie burmistrza Wlory[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Bakiu 2014 ↓, s. 249.
  2. a b c d e f g h i Ferid Vokopola: Rebeli i Lushnjës, që përkthente Kuranin dhe dashuritë e Khajamit. orientalizmi.wordpress.com, 2011-07-18. (alb.).
  3. a b c d e f g h i j k Firmëtari i pavarësisë Ferit Vokopola, personalitet i shquar islam. zaninalte.al, 2015-10-15. (alb.).
  4. a b Dervishi 2012 ↓, s. 250.
  5. a b c d e f g h i Eugen Shehu: FERID VOKOPOLA: “SHQIPËRIA ASHT E JONA, E SHQIPTARËVE”. lajmishqip.com. [dostęp 2020-10-22]. (alb.).
  6. Dervishi 2012 ↓, s. 246.
  7. Nosi 2007 ↓, s. 99.
  8. a b c Dervishi 2012 ↓, s. 250–251.
  9. a b c d Dervishi 2012 ↓, s. 151.
  10. Dervishi 2012 ↓, s. 20.
  11. Schmitt 2010 ↓, s. 114.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]