Przejdź do zawartości

Flumazenil

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Flumazenil
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C15H14FN3O3

Masa molowa

303,29 g/mol

Wygląd

biały lub prawie biały, krystaliczny proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

78755-81-4

PubChem

3373

DrugBank

DB01205

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

V03 AB25

Stosowanie w ciąży

kategoria C

Flumazenil, imidazobenzodiazepina (łac. Flumazenilum) – organiczny związek chemiczny, lek z grupy benzodiazepin, będący antagonistą (kompetycyjnym) receptora benzodiazepinowego. Stosowany jest jako odtrutka po przedawkowaniu benzodiazepin. Flumazenil odwraca szybko (w ciągu 30–60 s przy podaniu dożylnym) działanie pochodnych benzodiazepiny, przede wszystkim sedację oraz upośledzenie sprawności psychomotorycznej; w mniejszym stopniu wpływa na depresję oddechową i zaburzenia pamięci. Znajduje również zastosowanie w terapii śpiączki wątrobowej, w celu zmniejszenia objawów encefalopatii. Nie odwraca działania barbituranów, środków znieczulenia ogólnego, opioidów i etanolu.

Po raz pierwszy wprowadzony do lecznictwa w roku 1987 przez firmę Hoffmann-La Roche pod nazwą Anexate.

Wskazania

[edytuj | edytuj kod]
  • diagnostyka i leczenie przedawkowania pochodnych benzodiazepiny lub zatrucia nimi
  • całkowite lub częściowe odwrócenie działania pochodnych benzodiazepiny w okresie okołooperacyjnym

Przeciwwskazania

[edytuj | edytuj kod]
  • nadwrażliwość na składnik preparatu lub pochodne benzodiazepiny
  • przedawkowanie trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych
  • skłonność do drgawek
  • długotrwałe stosowanie pochodnych benzodiazepiny
  • pozostawanie pacjenta pod wpływem środków zwiotczających mięśnie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  2. a b c Flumazenil. [martwy link] The Chemical Database. Wydział Chemii Uniwersytetu w Akronie. [dostęp 2012-08-18]. (ang.).[niewiarygodne źródło?]
  3. Flumazenil, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB01205 (ang.).
  4. Flumazenil, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-08-18] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Indeks leków medycyny praktycznej. Kraków, 2004
  • Małgorzata Rzewuska: Leczenie zaburzeń psychicznych. Wyd. 3. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3354-3.