Przejdź do zawartości

Humbert II

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Humbert II
Ilustracja
Wizerunek herbu
podpis
Król Włoch
Okres

od 9 maja 1946
do 12 czerwca 1946

Poprzednik

Wiktor Emanuel III

Następca

republika

Pretendent do tronu Włoch
Okres

od 12 czerwca 1946
do 18 marca 1983

Następca

Wiktor Emanuel (IV)

Dane biograficzne
Dynastia

sabaudzka

Data i miejsce urodzenia

15 września 1904
Racconigi

Data i miejsce śmierci

18 marca 1983
Genewa

Ojciec

Wiktor Emanuel III

Matka

Helena Petrowić-Niegosz

Żona

Maria Józefa Belgijska

Dzieci

Maria Pia, Wiktor Emanuel, Maria Gabriella, Maria Beatrice

Odznaczenia
Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Order Sabaudzki Wojskowy I Klasy Order Sabaudzki Cywilny (Włochy) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Kolonialnego Gwiazdy Włoch Krzyż Wielki Orderu Orła Rzymskiego (Włochy) Order Wierności I klasy (1932–1943) Order Skanderbega I klasy (Monarchia) Kawaler/Dama Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji – Zakon Maltański (SMOM) Krzyż Wielki na Łańcuchu Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego Order Świętego Januarego (Sycylia) Order Złotego Runa (Hiszpania) Order Słonia (Dania) Order Królewski Serafinów (Szwecja) Order Orła Gruzji (Dom Królewski Gruzji) Order św. Andrzeja (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Aleksandra Newskiego (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny I klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława I klasy (Imperium Rosyjskie) Order św. Huberta (Bawaria) Order Orła Białego (1921–1990) Wielka Wstęga Orderu Leopolda (Belgia) Order Najwyższy Chrystusa Krzyż Wielki Orderu Karola I (Rumunia) Order Michała Walecznego I klasy (Rumunia) Order Michała Walecznego II klasy (Rumunia) Order Michała Walecznego III klasy (Rumunia) Kawaler Wielkiego Krzyża Orderu Grobu Świętego

Humbert II, właśc. Humbert Mikołaj Tomasz Jan Maria (wł. Umberto II - Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria; ur. 15 września 1904 w Racconigi, zm. 18 marca 1983 w Genewie) – król Włoch od 9 maja do 12 czerwca 1946, z dynastii sabaudzkiej, syn Wiktora Emanuela III i królowej Heleny Czarnogórskiej. Ze względu na zaledwie miesięczny okres panowania nazwany „królem Maja” (wł. Re di Maggio).

Zarys biografii

[edytuj | edytuj kod]

8 stycznia 1930 poślubił w Rzymie Marię Józefę Belgijską (ur. 4 sierpnia 1906, zm. 27 stycznia 2001), córkę Alberta I Koburga i jego żony Elżbiety Gabrieli Bawarskiej. Mieli czworo dzieci:

  • Maria Pia Ludwika (ur. 1934)
∞ (1) książę Aleksander Karadziordziewić (syn regenta Pawła Karadziordziewića)
∞ (2) książę Michał Burbon-Parmeński (wnuk Roberta Parmeńskiego)
  • Wiktor Emanuel (1937–2024), książę Neapolu, pretendent do tronu Włoch
Marina Ricolfi Doria
Popiersie Humberta II
Humbert II w 1946 roku.
  • Maria Gabriela Elżbieta (ur. 1940)
∞ Robert Zellinger de Balkany
  • Maria Beatrycze Karolina (ur. 1943)
∞ Luis Reyna

W czasie zaręczyn Marii Józefy i Humberta miała miejsce nieudana próba postrzelenia księcia. Uroczystości ślubne były bardzo wystawne. Maria była bardzo zakochana w mężu, który traktował ją ze znacznie większą rezerwą. Jego chłód, a później obojętność sprawiły, że małżonkowie coraz bardziej oddalali się od siebie, tym bardziej, że nie mieli wiele wspólnych zainteresowań.

Humbert przejął władzę, gdy jego ojciec abdykował na jego rzecz. Od samego początku starał się wiele podróżować po kraju, by spotykać się jak najczęściej z poddanymi, którzy okazywali mu swą lojalność.

Humbert II panował zaledwie 33 dni. Zrezygnował z piastowania urzędu królewskiego po referendum, które niewielką większością głosów zadecydowało o wprowadzeniu we Włoszech ustroju republikańskiego. Aktu abdykacji nie podpisał. Wyemigrował później do Szwajcarii, a następnie do Portugalii (Cascais).

W przeciwieństwie do innych rodzin królewskich, które zmuszone do ucieczki pozostawiały w ojczyźnie swoje dobra, Humbert dysponował olbrzymim majątkiem. Król narzucił sobie ścisły rozkład dnia: ranki poświęcał na skrupulatną lekturę włoskiej prasy i korespondencji, popołudniami przyjmował wizyty, redagował orędzia i odezwy. Pozwalał sobie jedynie na krótkie chwile odpoczynku: spacerował wówczas wzdłuż dzikiego portugalskiego wybrzeża lub też spędzał wieczory w teatrze.

Grób Humberta II

Był przedostatnim właścicielem Całunu Turyńskiego. Zapisał go w testamencie Stolicy Apostolskiej.

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
Humbert II z rodziną

Rodowód

[edytuj | edytuj kod]
 
 
 
 
 
Karol Albert Sabaudzki
 
 
Wiktor Emanuel II
 
 
 
 
 
 
Maria Teresa Toskańska
 
 
Humbert I
 
 
 
 
 
 
Rajner Józef Habsburg-Lotaryński
 
 
Maria Adelajda Habsburg-Lotaryńska
 
 
 
 
 
 
Maria Elżbieta Sabaudzka
 
 
Wiktor Emanuel III
 
 
 
 
 
 
Karol Albert Sabaudzki
 
 
Ferdinand Sabaudzki-Genua
 
 
 
 
 
 
Maria Teresa Toskańska
 
 
Małgorzata Sabaudzka-Genua
 
 
 
 
 
 
Jan Saksoński
 
 
Elżbieta Saksońska
 
 
 
 
 
 
Amelia Augusta Wittelsbach
 
Humbert II
 
 
 
 
 
Stanisław Petrović-Njegoš
 
 
Mirosław Petrović-Njegoš
 
 
 
 
 
 
Krystyna Vrbitsa
 
 
Mikołaj I Czarnogórski
 
 
 
 
 
 
Smok Marcinowicz
 
 
Anastazja Marcinowicz
 
 
 
 
 
 
Stanisława Marcinowicz
 
 
Helena Czarnogórska
 
 
 
 
 
 
Piotr Perkov Vukotić
 
 
Piotr Vukotić
 
 
 
 
 
 
Stanisława Milicz
 
 
Milena Vukotić
 
 
 
 
 
 
Tadeusz Vervodić
 
 
Helena Vervodić
 
 
 
 
 
 
Milica Pavičević
 

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Genealogy of the Royal House.
  2. Federico Bona: I Cavalieri dell'Ordine Supremo del Collare o della Santissima Annunziata. [w:] Blasonario subalpino [on-line]. (wł.).
  3. Giuseppe Ravetto, Paolo Sézanne, Pier Luigi Imbrighi: Gli ordini cavallereschi italiani, Uffico storico esercito, 1997, s. 146
  4. Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 301-302
  5. Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 40.
  6. The London Gazette: no. 34119. p. 7. 28 December 1934
  7. Historia de la Orden del Águila de Georgia y la Túnica Inconsutil de Nuestro Señor Jesucristo. [dostęp 2013-10-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-17)].
  8. Savoy, di, Umberto Nicola Tommaso Giovanni Maria
  9. Ordine equestre del Santo Sepolcro di Gerusalemme