Przejdź do zawartości

Ideał maksymalny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ideał maksymalnyideał, który jest maksymalny (względem zawierania zbiorów) wśród wszystkich ideałów właściwych danego pierścienia; innymi słowy jest to taki ideał właściwy, który nie zawiera się w żadnym innym ideale danego pierścienia.

Istotność ideałów maksymalnych wynika zasadniczo z faktu, że pierścienie ilorazowe ideałów maksymalnych są pierścieniami prostymi, co w przypadku pierścieni przemiennych z jedynką oznacza, że są one także ciałami. Dla pierścieni nieprzemiennych definiuje się ideały maksymalne lewostronny i prawostronny jako maksymalne wśród częściowo uporządkowanego zbioru ideałów odpowiednio lewostronnych bądź prawostronnych. W tym przypadku iloraz jest tylko modułem prostym nad danym pierścieniem. Jeżeli pierścień ma dokładnie jeden prawostronny ideał maksymalny, to nazywa się go pierścieniem lokalnym; wówczas ideał ten jest równocześnie dokładnie jednym lewostronnym ideałem maksymalnym tego pierścienia, co oznacza, że jest on jego (obustronnym) ideałem maksymalnym – w istocie jest to radykał Jacobsona danego pierścienia.

Własności

[edytuj | edytuj kod]

W pierścieniach przemiennych z jedynką zachodzą następujące twierdzenia:

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]
  • W pierścieniu ideałami maksymalnymi są zbiory wszystkich liczb podzielnych przez daną liczbę pierwszą (pierścienie ilorazowe są wówczas izomorficzne z ciałami )[3].
  • W pierścieniu wielomianów ideałami maksymalnymi są na przykład: zbiór wielomianów, dla których suma współczynników jest parzysta, zbiór wielomianów, dla których różnica między sumą współczynników o indeksach parzystych i nieparzystych jest parzysta (w obu przypadkach pierścienie ilorazowe są izomorficzne z )
  • W pierścieniu wielomianów ideałem maksymalnym jest na przykład zbiór wielomianów podzielnych przez pierścień ilorazowy jest izomorficzny z ciałem liczb zespolonych
  • W pierścieniu funkcji ciągłych z przestrzeni metrycznej zbiór funkcji znikających w danym punkcie (mających miejsce zerowe w ustalonym punkcie) jest ideałem maksymalnym.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Lang 1984 ↓, s. 67, 68.
  2. Lang 1984 ↓, s. 67.
  3. Lang 1984 ↓, s. 68.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]