Konrad von Maurer
Konrad von Maurer (ur. 29 kwietnia 1823 we Frankenthal, zm. 16 września 1902 w Monachium) – niemiecki historyk prawa[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Syn Georga Ludwiga von Maurera, niemieckiego polityka i historyka[1].
Od 1847 był profesorem prawa na uniwersytecie w Monachium. Znawca historii prawa nordyjskiego. Prace jego z tej dziedziny mają ogromne znaczenie. Został w 1876 odznaczony Bawarskim Orderem Maksymiliana za Naukę i Sztukę. W tymże roku został nobilitowany[1].
Wybrane dzieła[1]
[edytuj | edytuj kod]- Die Bekehrung des norwegischen Stammes zum Christentum (1855-1856)
- Island von seiner ersten Entdeckung bis zum Untergang des Freistaates (1874)
- Isländische Volkssagen der Gegenwart (1860)
- Zur isländischen Rechtsgeschichte (1862)
- Isländisches Kirchenrecht (1865)
- Zur politischen Geschichte Islands (1880)
- Über die verschidenen Methoden der rechtsgeschichtlichen Forschung (1886)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Karl Dickopf, Maurer, Konrad von, „Neue Deutsche Biographie”, 16, 1990, s. 437 [dostęp 2021-02-02] (niem.).
Kontrola autorytatywna (osoba):