Przejdź do zawartości

Marina Hulia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marina Hulia
Марина Гуля
Ilustracja
Marina Hulia (2022)
Data i miejsce urodzenia

1965
Czerkasy, ZSRS

Zawód, zajęcie

nauczycielka, pedagożka

Narodowość

polsko-białorusko-rosyjska

Alma Mater

Państwowy Uniwersytet w Czerkasach
Uniwersytet Warszawski

Małżeństwo

Wiktor Węgłowski

Odznaczenia
Odznaka Honorowa Za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka Order Uśmiechu

Marina Hulia (ur. jako Марина Гуля[1] w 1965 w Czerkasach[2]) – polska nauczycielka i pedagożka pochodzenia białorusko-rosyjskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Białorusinki i Rosjanina. Wychowywała się w Czerkasach[3]. Ukończyła studia z filologii rosyjskiej na Państwowym Uniwersytecie w Czerkasach oraz w Instytucie Profilaktyki Społecznej Resocjalizacji Uniwersytetu Warszawskiego[4]. Pracowała tam jako nauczycielka i wicedyrektorka szkoły. Ok. 1992[5]–1993[3] wyjechała do Polski, początkowo do Bydgoszczy[6]. Została zatrudniona jako nauczycielka języka rosyjskiego w XXV Liceum Ogólnokształcącym w Warszawie. Organizowała między innymi wyjazdy uczniów do Czerkas. Z inspiracji Moniki Płatek pracowała z rodzinami czeczeńskimi w Warszawie, koordynowała wolontariat więzienny w 14 jednostkach penitencjarnych okręgu warszawskiego[3]. Prowadzi od 2016 szkołę demokratyczną dla czeczeńskich uchodźców koczujących na dworcu w Brześciu. Była doradczynią ds. nauczania dzieci cudzoziemskich przy Ministerstwie Edukacji Narodowej[4][7] oraz koordynatorką międzykulturową w Społecznej Akademii Nauk w Łodzi[8].

Zamężna z Wiktorem Węgłowskim[9]Polakiem urodzonym w Workucie, potomkiem zesłańca. Ma co najmniej jedno dziecko (córkę)[3].

Nie ma komputera i nie korzysta ze smartfona[3]. Prowadzi profil społecznościowy na Facebooku poświęcony niesieniu wsparcia uchodźcom wojennym z Czeczenii oraz Ukrainy „Dzieci z Dworca Brześć”[10].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Publikacje książkowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Marina Hulia: Aschab i kawałek pizzy. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Łośgraf, 2011, s. 94. ISBN 978-83-62726-22-6.
  • Marina Hulia, Zbigniew Wojnarowski: Recydywista. Warszawa: Centrum Kształcenia Liderów i Wychowawców im. Pedro Arrupe, 2018, s. 255. ISBN 978-83-925537-5-5.
  • Marina Hulia, Monika Głuska-Durenkamp: Dzieci z Dworca Brześć. Warszawa: Kosmos Kosmos, 2019, s. 256. ISBN 978-83-952349-3-4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Андрей Шарый, Денис Александрович [online], Радио Свобода, 16 września 2004 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-22] (ros.).
  2. To nie jest tkliwa historia o miłości. Spotkanie z Mariną Hulią [online], edupolis.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-20].
  3. a b c d e Dariusz Koźlenko, Czeczeńskie dzieci Mariny Hulii [online], gazetaprawna.pl, 5 lutego 2021 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04].
  4. a b c Magdalena Tobik, Marina Hulia [online], Nagroda Tischnera, 28 października 2020 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-05].
  5. a b Marina Hulia laureatką IX edycji Nagrody im. Jerzego Zimowskiego! [online], Instytut Spraw Publicznych, 14 grudnia 2016 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-07].
  6. a b c Alfabet Buntu – Marina Hulia [online], Archiwum Osiatyńskiego, 30 listopada 2018 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-05-06].
  7. a b Marina Hulia | Nagroda Ireny Sendlerowej [online], sendler.ceo.org.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-03-04].
  8. a b Marina Hulia, Koordynatorka Międzykulturowa SAN, otrzymała nominację od Muzeum Powstania Warszawskiego do nagrody im. Jana Rodowicza "Anody" dla "Powstańców Czasu Pokoju".  - Społeczna Akademia Nauk - uczelnia wyższa SAN [online], san.edu.pl, 2021 [dostęp 2024-07-13].
  9. Igor Nazaruk, Marina z dworca w Brześciu: Jestem nauczycielką i uczę. Nieważne, czy więźniów, czy czeczeńskie dzieci w poczekalni dworcowej [online], wysokieobcasy.pl, 1 marca 2018 [dostęp 2021-11-22].
  10. Dzieci z Dworca Brześć [online], www.facebook.com [dostęp 2024-07-14].
  11. Małgorzata Leszko, „Nie ma imigrantów, nie ma uchodźców, nie ma dzieci – są ludzie” [online], Centrum Edukacji Obywatelskiej, 7 października 2013 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-05].
  12. Nauczyciele wyróżnieni Nagrodą im. Ireny Sendlerowej „Za naprawianie świata” [online], Oficjalna strona Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, 7 października 2013 [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-11-22].
  13. Lista odznaczonych Odznaką RPD [online], brpd.gov.pl, grudzień 2023 (pol.).
  14. Warszawianka Roku 2021 [online], um.warszawa.pl [dostęp 2021-11-22] [zarchiwizowane z adresu 2021-10-24].
  15. Nominacja do Międzynarodowej Nagrody dla Kobiet Niezwykłej Odwagi wręczona [online], Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa - Portal Gov.pl, 9 marca 2022 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-07].
  16. Finał IX edycji Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”, 1944.pl, 18 sierpnia 2021 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane 2024-07-13].
  17. Komunikat Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu, OrderUśmiechu.pl, 15 kwietnia 2024 [dostęp 2024-07-14] [zarchiwizowane 2024-04-17].